1/2/11 | MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA

Responsive Ad Slot

ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΒΟΗΘΑ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΟ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ

Ένας χρόνος απλό περπάτημα ή ανεβοκατέβασμα σκαλοπατιών μπορεί να κάνει θαύματα για τη μνήμη των μεσηλίκων και να οδηγήσει σε σημαντική βελτίωση του εγκεφάλου, σύμφωνα με μια νέα έρευνα των πανεπιστημίων Πίτσμπουργκ, Ιλινόις, Ράις και Οχάιο.

Οι εθελοντές χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες, μια που άρχισαν να ασκούνται περπατώντας για 40 λεπτά την μέρα επί τρεις μέρες την εβδομάδα και μια που έκανε άλλες σωματικές ασκήσεις, όπως έκτασης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, μετά από ένα χρόνο, τα άτομα της πρώτης ομάδας που έκαναν αεροβική άσκηση, εμφάνισαν διόγκωση κατά 2,12% και 1,97% κατά μέσο όρο του αριστερού και δεξιού ιππόκαμπού τους αντίστοιχα, ενώ οι ίδιες περιοχές μειώθηκαν στη δεύτερη ομάδα κατά 1,40% και 1,43% αντίστοιχα.

«Αν και η ατροφία του ιππόκαμπου είναι τελικά σχεδόν αναπόφευκτη με το πέρασμα του χρόνου, δείξαμε ότι ακόμα και μια ήπια άσκηση επί ένα χρόνο μπορεί να αυξήσει το μέγεθος του ιππόκαμπου. Ο εγκέφαλος παραμένει εύπλαστος ακόμα και σε αυτή την ηλικία», δήλωσε ο Έρικσον.

«Με μια περιορισμένη επένδυση χρόνου και προσπάθειας, μπορείτε να επιφέρετε δραστικές βελτιώσεις στην μνήμη και την υγεία του εγκεφάλου και να γυρίσετε ανάποδα το ρολόι του χρόνου κατά περίπου δύο χρόνια», πρόσθεσε ο Κράμερ. Και οι δύο ερευνητές συμφώνησαν ότι όσο πιο έντονη είναι η άσκηση, τόσο μεγαλύτερα είναι δυνητικά τα οφέλη.

Ο ιππόκαμπος είναι η εγκεφαλική περιοχή που σχετίζεται με την μακροπρόθεσμη μνήμη τόπων, ανθρώπων, γεγονότων και άλλων πραγμάτων. Είναι από τις πρώτες περιοχές που δείχνει σημάδια δυσλειτουργίας στη νόσο του Αλτσχάιμερ και εμφανίζει την πιο δραματική εκφύλιση στα γηρατειά, καθώς ο όγκος του ιππόκαμπου μειώνεται κατά 1% έως 2% κάθε χρόνο.



Οι ερευνητές των πανεπιστημίων υπό τον καθηγητή ψυχολογίας Κερκ Έρικσον και τον Άρθουρ Κράμερ, διευθυντή του Ινστιτούτου Μπέκμαν, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στα «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελέτησαν 120 εθελοντές μεσήλικες, ηλικίας 55 - 80 ετών, που έκαναν καθιστική ζωή και δεν έπασχαν από άνοια. 


ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όχι ασπιρίνη σε παιδιά και εφήβους με γρίπη

Όχι ασπιρίνη σε παιδιά και εφήβους με γρίπη

Η ασπιρίνη στα παιδιά και στους εφήβους με γρίπη (και άλλες ιώσεις), σχετίζεται με την εμφάνιση της σπάνιας αλλά θανατηφόρας κατάστασης που ονομάζεται σύνδρομο του Reye και δεν πρέπει να δίδεται. Η χορήγηση στους μικρούς ασθενείς υγρών, αντιπυρετικών με παρακεταμόλη (Depon, Panadol, Apotel), τα συχνά μπάνια αρκούν συνήθως να ελέγξουν τον πυρετό και την κακουχία που συνοδεύουν τη γρίπη.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ;


Χοληστερόλη (χοληστερίνη) και παιδιά

Υψηλή χοληστερόλη μπορεί να εμφανιστεί και στα παιδιά και δεν είναι νόσος μόνο των ενηλίκων.

Ένα παιδί μπορεί να γεννηθεί με υπερχοληστερολαιμία. Η νόσος αυτή λέγεται οικογενής υπερχοληστερολαιμία και εμφανίζεται σε συχνότητα 1 προς 500 παιδιά. Από το ιστορικό του παιδιού και από τις εξετάσεις του μπορεί να διαπιστωθεί εάν η νόσος είναι οικογενής ή αν προέκυψε από το φαγητό. Στην οικογενή υπερχοληστερολαιμία οι τιμές είναι πολύ υψηλότερες, ενώ όταν ευθύνεται η διατροφή οι τιμές είναι πιο ήπιες και διορθώνονται με δίαιτα.

H αυξημένη χοληστερίνη στα παιδιά μπορεί να οφείλεται λοιπόν, σε τρείς βασικούς παράγοντες:
1. Kατανάλωση τροφών που περιέχουν πολλά ζωικά λιπαρά και κορεσμένα λίπη.
2. Kληρονομική διαταραχή, στην οποία ο μεταβολισμός της χοληστερίνης δεν είναι φυσιολογικός.
3. Νόσο που αυξάνει τα επίπεδα της χοληστερίνης, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, ο υποθυρεοειδισμός ή νοσήματα των νεφρών και του ήπατος.

H εξέταση χοληστερίνης, στα παιδιά, πρέπει να γίνεται σε ηλικία μεγαλύτερη των δύο χρόνων, αφού νωρίτερα δεν δίνει ουσιαστικά αποτελέσματα


Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΕΙΝΑΙ AΝΕΒΑΣΜΕΝΗ; EINAI ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ;



Η ερώτηση που μου γίνεται πάντα είτε στο ιατρείο είτε στην παρέα είναι, «Μου βρήκαν χοληστερίνη πχ 220 είναι ψηλή;» Είναι τελικά μια τιμή σε μια εξέταση καθοριστική και πότε πρέπει να μας κινητοποιήσει;
To σίγουρο είναι ότι μια τιμή από μόνη της δεν λέει τίποτα. Το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό και έτσι θα το δει και ο γιατρός. Επίσης σίγουρο είναι ότι αν για πρώτη φορά βρέθηκε μια τιμή υψηλή καλό είναι να επαναληφθεί μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα (δεκαπέντε έως είκοσι μέρες) και με λίγο μεγαλύτερη προσοχή, στην δίαιτα της προηγούμενης μέρας.



Πότε η χοληστερόλη γίνεται επικίνδυνη για τον οργανισμό;

Όταν τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα είναι αυξημένα τότε η χοληστερόλη γίνεται επικίνδυνη για την υγεία. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται υπερχοληστερολαιμία.

Η χοληστερόλη κυκλοφορεί στο σώμα μας σε διάφορες μορφές. Η πιο βλαπτική είναι η LDL-χοληστερόλη, η «κακή» χοληστερόλη, που ευθύνεται για το σχηματισμό των αθηρωματικών πλακών και την απόφραξη των αρτηριών. 
Η «καλή» χοληστερόλη ονομάζεται HDL και έχει την ιδιότητα να απομακρύνει τη χοληστερόλη από το τοίχωμα των αρτηριών. Η «καλή» χοληστερόλη δηλαδή προστατεύει τις αρτηρίες από την ανάπτυξη αθηρωματικών πλακών
Ιδανικά η τιμή της χοληστερόλης πρέπει να είναι κάτω από 200. Μεγαλύτερη σημασία όμως από την τιμή της ολικής χοληστερόλης έχουν οι τιμές της «καλής» και της «κακής» χοληστερόλης. Έτσι, η HDL, η «καλή», θέλουμε να είναι πάνω από 60. Αντίθετα, η LDL, η «κακή» θέλουμε να είναι όσο το δυνατόν χαμηλότερη.. Τα επίπεδα της «κακής» χοληστερόλης πρέπει να βρίσκονται κάτω από 160, εάν κάποιος δεν έχει κανένα άλλο πρόβλημα υγείας. Αν όμως συντρέχουν παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία, όπως υπέρταση, κάπνισμα, κληρονομικότητα –έστω και δύο από αυτούς–, η LDL πρέπει οπωσδήποτε να είναι κάτω από 130. Εάν κάποιος έχει πάθει έμφραγμα ή αν έχει στεφανιαία νόσο, τότε πρέπει να είναι κάτω από 100.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει και ένα καινούργιο όριο, σύμφωνα με το οποίο, εάν κάποιος έχει πάθει έμφραγμα και ταυτόχρονα έχει και ζάχαρο ή έχει πάθει έμφραγμα και καπνίζει, ή αν είχε πάθει έμφραγμα και έπαθε και καινούργιο, τότε η τιμή της LDL πρέπει να είναι κάτω από 70.

Όσον αφορά την «καλή» χοληστερόλη ή HDL, πρέπει να είναι πάνω από 40, εάν δε είναι πάνω από 60, 70, 80, τότε είναι ένα «πολύ καλό χαρτί». Όσο πιο ψηλά είναι η HDL, τόσο πιο καλά για τον οργανισμό. Βέβαια τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί ένα ποσοστό ατόμων που έχουν ανεβασμένη την HDL, αλλά παρ’ όλα αυτά παθαίνουν έμφραγμα γιατί, όπως αποδεικνύεται, η «καλή» χοληστερόλη δε λειτουργούσε καλά.


Πώς επηρεάζει η χοληστερίνη τα αγγεία και την καρδιά;

Οι αρτηρίες του ανθρώπου υφίστανται αλλαγές με την πάροδο της ηλικίας. Η αύξηση του πάχους των αρτηριών είναι μια φυσιολογική διαδικασία,  στο πλαίσιο της γήρανσης του οργανισμού. Κανένας δεν μπορεί να αποφύγει μια σκλήρυνση των αρτηριών σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.
Αυτές οι αλλαγές όμως που συμβαίνουν με την πάροδο της ηλικίας στις αρτηρίες δεν εμποδίζουν κατά κανόνα την κύρια αποστολή τους: να μεταφέρουν δηλαδή το οξυγόνο και τις θρεπτικές ουσίες σε όλα τα σημεία του σώματος.

Τα πρώτα στίγματα της αθηροσκλήρυνσης, είναι η αρχή δημιουργίας της αθηρωματικής πλάκας, προκαλούνται από τη συσσώρευση λιπιδίων κάτω από το ενδοθήλιο και μοιάζουν με κίτρινες γραμμώσεις. Δεν ξέρουμε τον ακριβή μηχανισμό με τον οποίο τα λίπη, δηλαδή η χοληστερόλη, εισέρχονται κάτω από το ενδοθήλιο και συσσωρεύονται. Φαίνεται πως εδώ παίζουν ρόλο οι παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω, δηλαδή τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, το κάπνισμα και η αύξηση της αρτηριακής πίεσης, οι οποίοι προκαλούν κάποιας μορφής «τραυματισμό» στο ενδοθήλιο. Αυτός ο τραυματισμός δίνει την ευχέρεια στη χοληστερόλη να «τρυπώσει» κάτω από το ενδοθήλιο και να δημιουργήσει τα πρώτα εμφανή σημάδια της αρτηριοσκλήρυνσης. Στη συνέχεια και με την πάροδο των ετών αυξάνεται η συγκέντρωση των λιποειδών. Στα σημεία αυτά μαζεύονται και άλλα κύτταρα, υπάρχει και εναπόθεση ασβεστίου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία της αθηρωματικής πλάκας, η οποία προκαλεί στένωμα στην αρτηρία. Είναι φανερό ότι ένα τέτοιο στένωμα εμποδίζει την αρτηρία από το να τροφοδοτεί με αίμα τα διάφορα όργανα όπως την καρδιά, τον εγκέφαλο, τα πόδια κτλ.

Μπορεί σε ένα σημείο, π.χ. σε μια από τις αρτηρίες της καρδιάς, να υπάρχει μια μεγαλύτερη αθηρωματική πλάκα και από εκεί να έχουμε τα συμπτώματα της στηθάγχης ή το έμφραγμα. Και οι άλλες αρτηρίες όμως παρουσιάζουν μικρότερες ίσως βλάβες. Γι' αυτό πολλές φορές σε έναν άρρωστο που έχει υποστεί έμφραγμα ελέγχουμε με υπερηχογράφημα τις καρωτίδες και την κοιλιακή αορτή (triplex αγγείων) για να διαπιστώσουμε τυχόν αθηρωματικές πλάκες και σε αυτές τις περιοχές.



Aλέξανδρος Γιατζίδης, ΜΕDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙTΟΥΤΟ 

XOΛΗΣΤΕΡΙΝΗ - ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΛΑΒΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΣΤΑ ΑΓΓΕΙΑ


του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Aν έχετε δει κάτι ανάλογο τότε υπάρχει πιθανότητα να έχετε κατά 50% αυξημένη χοληστερίνη. 
Tα εξογκώματα που παρατηρείτε είναι λίπος που εναποτίθεται γύρω από τα βλέφαρα και λέγονται «
ξανθελάσματα».Πρόκειται για συσσωρευμένο λίπος που δημιουργείται όταν η χοληστερίνη σας είναι αυξημένη, συνήθως σε σημαντικά μεγαλύτερα επίπεδα από το φυσιολογικό. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να ενημερώσετε έγκαιρα το γιατρό σας, γιατί η χοληστερίνη που σας δημιούργησε τα ξανθελάσματα, αρχίζει να εναποτίθεται και στα τοιχώματα των αγγείων σας.

Επίσης τέτοια κίτρινες εναποθέσεις μπορεί να παρατηρήσετε στα πόδια, στα χέρια και στην κοιλιά.


Το 50% από αυτό το ποσοστό που έχει υψηλή χοληστερίνη, μπορεί να έχει υψηλά επίπεδα LDL χοληστερόλης ή να έχει χαμηλά επίπεδα HDL χοληστερόλης. 


Η χοληστερόλη ή κοινώς χοληστερίνη είναι μια λιπαρή ουσία απαραίτητη στον οργανισμό, που συμμετέχει στη λειτουργία των κυττάρων και των ορμονών.


Όμως η υπερβολική αύξηση της στο αίμα και η εναπόθεσή της στα τοιχώματα των αρτηριών είναι επικίνδυνη, γιατί δημιουργεί αθηρωματοσκλήρυνση.

Ένα μεγάλο μέρος της χοληστερόλης παράγεται από τον ίδιο τον οργανισμό, στο συκώτι. Επιπλέον, προσλαμβάνουμε χοληστερόλη και από ορισμένα τρόφιμα, όπως τα αυγά, το κρέας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

Η αύξηση της χοληστερόλης στο αίμα αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία της στεφανιαίας νόσου, δηλαδή της στηθάγχης και του εμφράγματος. Η υπερχοληστερολαιμία μαζί με το κάπνισμα, την υπέρταση και το σακχαρώδη διαβήτη αποτελούν τους 4 μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο. Είναι οι τέσσερις δήμιοι της καρδιάς.

Η χοληστερόλη εναποτίθεται στα τοιχώματα των αγγείων, ιδίως των στεφανιαίων αγγείων της καρδιάς, σχηματίζοντας την αθηρωματική πλάκα, με συνέπεια:


  • την ελάττωση του εύρους των αρτηριών
  • τη μείωση της παροχής αίματος στον μυϊκό ιστό της καρδιάς,
  • το σχηματισμό θρόμβων και αποφράξεων των στεφανιαίων αγγείων, με αποτέλεσμα την εκδήλωση εμφράγματος του μυοκαρδίου.
Η χοληστερόλη μεταφέρεται στο αίμα με τη βοήθεια ενώσεων που λέγονται λιποπρωτείνες. Ορισμένες από αυτές ευνοούν το σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας και ανήκουν σ' αυτήν την κατηγορία που ονομάζουμε κακή χοληστερόλη ή LDL-χοληστερόλη. Αλλες δρουν προστατευτικά, βοηθώντας την εξαφάνιση της πλεονάζουσας χοληστερόλης μέσα στα κύτταρα, και ανήκουν στην κατηγορία που ονομάζουμε καλή χοληστερόλη ή HDL-χοληστερόλη.

Οι διαταραχές της χοληστερόλης και των λιποπρωτεινών μπορεί να οφείλονται σε κληρονομικούς ή σε διατροφικούς παράγοντες, που είναι και οι πιο συχνοί.


Διαβάστε επίσης

Τα τριγλυκερίδια και οι νέες αναθεωρημένες φυσιολογικές τιμές τους. Ποιος ο ρόλος της ζάχαρης και ποια η κατάλληλη διατροφή για την μείωσή τους.



ΠΑΠ ΤΕΣΤ, ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ


Συντάκτης Γιώργος Μονεμβασίτης, γυναικολόγος, medlabnews.gr

Δεν υπάρχει πιο γνωστή και πιο καθιερωμένη εξέταση στην συνείδηση του κόσμου, από το ΠΑΠ ΤΕΣΤ. Σε συνδυασμό με την γυναικολογική εξέταση είναι η σημαντικότερη προληπτική εξέταση μιας γυναίκας. Συνήθως υπάρχουν απορίες για τον υπέρηχο του μαστού, που έγραψα χθες και μπορεί να τίθεται θέμα αξιοπιστίας ή συσχέτισης με άλλες εξετάσεις, για το ΠΑΠ ΤΕΣΤ δεν υπάρχει καμιά. Παρά ταύτα θα θέσω εδώ μερικά απλά ζητήματα και ας επαναλαμβάνω τα ήδη γνωστά.


Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας.

O καρκίνος του τραχήλου της μήτρας αποτελούσε ένα από τους κύριους λόγους θνησιμότητας των γυναικών εξ' αιτίας καρκίνου. Σήμερα χάρις στο ΠΑΠ ΤΕΣΤ και στη θεραπεία των καταστάσεων εκείνων που μπορούν να οδηγήσουν στον καρκίνο αυτό, η θνησιμότητα που προκαλεί έχει μειωθεί σημαντικά.
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας (ΚΤΜ) είναι ο δεύτερος συχνότερος καρκίνος των γυναικείων γενετικών οργάνων μετά από τον καρκίνο της ωοθήκης. Μετά από αυτόν ακολουθεί ο καρκίνος του ενδομητρίου που έχει λίγο χαμηλότερη συχνότητα.
Ο μέσος όρος ηλικίας στην οποία παρατηρείται είναι γύρω στα 52 χρόνια αλλά έχει παρουσιαστεί μια αύξηση σε γυναίκες μικρότερης ηλικίας.
Ο τράχηλος της μήτρας είναι το μέρος εκείνο του γυναικείου γενετικού συστήματος που βρίσκεται στο κάτω στενότερο μέρος της μήτρας και ενώνει την μήτρα με τον κόλπο.
Ο ΚΤΜ εκδηλώνεται όταν κύτταρα του τραχήλου αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται αναρχικά και δημιουργούν ένα νέο ιστό, ένα όγκο στην περιοχή.
Μπορεί να δημιουργηθεί στην περιοχή αυτή είτε ένας κακοήθης είτε ένας καλοήθης όγκος. Οι συχνότερες μορφές ΚΤΜ είναι ο επιθηλιακός καρκίνος (90% των περιπτώσεων) που αναπτύσσεται στο έξω μέρος του τραχήλου και το αδενοκαρκίνωμα (10% των περιπτώσεων) που εμφανίζεται στο εσωτερικό μέρος του τραχηλικού καναλιού (ενδοτράχηλος).

Ποιες είναι αιτίες του καρκίνου τραχήλου της μήτρας; 
Οι αιτίες που προκαλούν τον ΚΤΜ, όπως και σε πολλούς άλλους καρκίνους δεν είναι απόλυτα γνωστές.
Όμως υπάρχουν ορισμένοι συσχετισμοί και ορισμένοι παράγοντες κινδύνου που φαίνεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση του καρκίνου αυτού και οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι:

  • Μόλυνση από ιούς: Ο ιός των ανθρωπίνων κονδυλωμάτων, γνωστός σαν Human Papilloma Virus ή HPV, θεωρείται σαν μια πιθανή αιτία του ΚΤΜ. Συχνά είναι ανιχνεύσιμος στον τράχηλο γυναικών που πάσχουν από τον καρκίνο αυτό. Υπάρχουν 80 τύποι του ιού HPV
·   
  • Σεξουαλική δραστηριότητα: Οι γυναίκες που ήσαν σεξουαλικά δραστήριες σε μια νεαρή ηλικία και που είχαν πολλούς ερωτικούς συντρόφους έχουν περισσότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν τον καρκίνο αυτό. Όσο νωρίτερα στην ηλικία αρχίσει την σεξουαλική δραστηριότητα μια γυναίκα τόσο περισσότερο είναι αυξημένος ο κίνδυνος της για την ασθένεια. Το ίδιο επίσης ισχύει με τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων με αποτέλεσμα, αυτές με πολλούς να έχουν περισσότερο κίνδυνο. Να σημειωθεί ότι ο καρκίνος αυτός είναι σπάνιος στις παρθένες. Πιστεύεται ότι ο αυξημένος κίνδυνος στις γυναίκες με πολλούς ερωτικούς συντρόφους και σ΄ αυτές που αρχίζουν σε μικρή ηλικία το σεξ, έχει σχέση με την μόλυνση με τον ιό HPV
· 
  • H Ηλικία:
Οι καρκίνοι που ανιχνεύονται επί του τραχήλου, οι οποίοι δεν έχουν ξαπλωθεί στα υπόλοιπα μέρη του σώματος είναι αυξημένοι στις ηλικίες από 20 έως 30 ετών. Μετά από τα 25, αυξάνονται ανάλογα με την ηλικία τα περιστατικά διεισδυτικού καρκίνου. Στις γυναίκες μαύρου χρώματος αυξάνονται περισσότερο.
  • To Κάπνισμα: Το κάπνισμα έχει την δυνατότητα να δημιουργεί χημικές ενώσεις οι οποίες προκαλούν βλάβες στα κύτταρα του τραχήλου με αποτέλεσμα να δημιουργούν ένα υπόστρωμα στο οποίο μπορεί να να αναπτυχθεί ο ΚΤΜ
  • Η απουσία ελέγχου ΠΑΠ ΤΕΣΤ: Οι γυναίκες που δεν έκαναν ποτέ τεστ Παπανικολάου ή δεν το κάνουν όσο θα έπρεπε, έχουν ψηλότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν ΚΤΜ. Σε πολλές περιπτώσεις το τεστ μπορεί να ανιχνεύσει προκαρκινικές αλλοιώσεις. Υπάρχουν 3 ειδών αυξανόμενης σοβαρότητας αλλοιώσεις, CIN I, CIN II και CIN III
·  
  • To AIDS: Οι γυναίκες που πάσχουν από AIDS



Το ΠΑΠ ΤΕΣΤ, ονομάζεται έτσι προς τιμή του ιατρού Γ. Παπανικολάου που το ανακάλυψε,  είναι μια εξέταση που έχει σκοπό την ΠΡΟΛΗΨΗ του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Μπορεί να ανιχνεύσει βλάβες των κυττάρων του τραχήλου, οι οποίες αν δεν θεραπευθούν, θα οδηγήσουν στον καρκίνο. Κάθε γυναίκα πρέπει να εξετάζεται μια φορά το χρόνο. Η ηλικία έναρξης ορίζεται το αργότερο ένα έτος μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή. Αν το τεστ Παπανικολάου δεν είναι τελείως φυσιολογικό, μπορεί να χρειαστούν πρόσθετες εξετάσεις.

Τι είναι το ΠΑΠ ΤΕΣΤ;
Είναι ένας τρόπος εξέτασης κυττάρων που πάρθηκαν από τον τράχηλο της μήτρας. Ο κύριος σκοπός του τεστ είναι να βρει καρκινικά κύτταρα ή αλλαγές στα κύτταρα που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσουν σε καρκίνο αν δεν θεραπευτούν έγκαιρα. Πιθανόν επίσης είναι να βρει και άλλες καταστάσεις που δεν συνδέονται με καρκίνο (π.χ. μύκητες, κόκκους κλπ) αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός της εξέτασης.
Τι Δεν είναι το ΠΑΠ ΤΕΣΤ;
Το τεστ ΔΕΝ είναι η κύρια μέθοδος για να ανιχνευθούν μικρόβια στον κόλπο (κολπίτις), ΔΕΝ είναι η κύρια εξέταση για να βρεθούν σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, ΔΕΝ χρησιμεύει γιά να βρεθεί η αιτία πόνων «χαμηλά», ΔΕΝ ελέγχει γιατί δεν είναι τακτική η περίοδος, ΔΕΝ βρίσκει τoν καρκίνο των ωοθηκών ή του ενδομητρίου, ΔΕΝ βρίσκει ινομυώματα, ΔΕΝ βρίσκει κύστεις στις ωοθήκες, ΔΕΝ βρίσκει αν είστε έγκυος κλπ. Για όλες αυτές τις καταστάσεις υπάρχουν ειδικές εξετάσεις που γίνονται ανάλογα.
Τι προετοιμασία χρειάζεται για το ΠΑΠ ΤΕΣΤ;
Τα τελευταία δύο 24ωρα πριν το τεστ δεν πρέπει να υπάρχει επαφή, χρήση κολπικής κρέμας ή ταμπόν και να μην έχει γίνει κολπική πλύση. Επίσης, δεν πρέπει να υπάρχει αίμα ή περίοδος. Πριν πάτε στον Γυναικολόγο πάρτε μαζί σας προηγούμενα τεστ Παπανικολάου που ΔΕΝ ήταν φυσιολογικά. Επίσης, να θυμηθείτε να του αναφέρετε αν κάτι σχετικό υπάρχει στο ιστορικό σας (προηγούμενη κρυοπηξία, «καυτηριασμός», κολποσκόπηση κλπ).
Πότε είναι οι καλύτερες ημέρες για το ΠΑΠ ΤΕΣΤ;
Όχι τις ημέρες περιόδου. Δύο ημέρες πριν το τεστ δεν πρέπει να γίνεται ενδοκολπική πλύση ή να χρησιμοποιείται ενδοκολπική κρέμα ή να υπάρχει σεξουαλική επαφή.
Ποιες γυναίκες δεν χρειάζεται να κάνουν ΠΑΠ ΤΕΣΤ;
Α) Γυναίκες μετά την ηλικία των 70, που τα τρία τελευταία ετήσια τεστ ήταν φυσιολογικά.
Β) Γυναίκες που έχουν υποστεί ολική υστερεκτομή, αλλά όχι για καρκίνο ή προκαρκινικές βλάβες.
Aν έχει αφαιρεθεί η μήτρα πρέπει να γίνεται ΠΑΠ ΤΕΣΤ;
Eφόσον η μήτρα αφαιρέθηκε εξαιτίας καρκίνου ή προκαρκινικών βλαβών, πρέπει να γίνεται. Πρέπει επίσης να γίνεται αν έχει αφαιρεθεί η μήτρα αλλά δεν έχει αφαιρεθεί ο τράχηλος (υφολική υστερεκτομή). Δεν χρειάζεται στην περίπτωση που έχει αφαιρεθεί η μήτρα και ο τράχηλος εξαιτίας καρκίνου ή προκαρκινικών βλαβών.



Αξιολόγηση του ΠΑΠ
Τα αποτελέσματα του τεστ Παπ ταξινομούνται σε τέσσερις κατηγορίες:
  • Τύπος Ι: Αρνητικό για κακοήθεια.
  • Τύπος ΙΙ: Άτυπο με σημεία φλεγμονής ή παρουσία κυττάρων ενδομητρίου.
  • Τύπος ΙΙΙ: Παρουσία δυσπλασίας ήπιας, μέτριας ή σοβαρής.
  • Τύπος ΙV: Ενδοεπιθηλιακό καρκίνωμα (in situ).
  • Τύπος V: Ύποπτο για διηθητικό καρκίνο.


Εάν το ΠΑΠ ΤΕΣΤ δείξει κακοήθεις ή προκαρκινικές αλλοιώσεις, θα χρειαστεί να επαναλάβετε την εξέταση προκειμένου να διασταυρωθεί το αποτέλεσμα.

Τι σημαίνει το μη φυσιολογικό αποτέλεσμα; Ότι τα κύτταρα της επιφανείας του τραχήλου της μήτρας δεν είναι φυσιολογικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καρκίνος. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι το μη φυσιολογικό αποτέλεσμα συνήθως σημαίνει ότι αν δεν θεραπευθεί σωστά και έγκαιρα, τότε ίσως στο μέλλον οδηγήσει σε καρκίνο. Σε κάθε περίπτωση ο Γυναικολόγος θα σας εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει το αποτέλεσμα του τεστ Παπανικολάου. Υπάρχουν διάφοροι όροι που χρησιμοποιούνται γιά να περιγραφεί ένα μη φυσιολογικό αποτέλεσμα:
Δυσπλασία: δεν είναι καρκίνος, αλλά μπορεί να γίνει αν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Ταξινομείται σε ελαφριά, μέτρια, βαριά και καρκίνωμα in situ. Η ταξινόμηση εξαρτάται από το πόσο έντονες κυτταρικές αλλαγές εμφανίζονται στο μικροσκόπιο.
Πλακώδης ενδοεπιθηλιακή βλάβη (SIL): δεν είναι καρκίνος, αλλά μπορεί να γίνει αν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Ταξινομείται σε χαμηλού βαθμού (LGSIL) που σημαίνει πολύ αρχικές βλάβες, και υψηλού βαθμού (HGSIL) που σημαίνει σοβαρότερες βλάβες – προκαρκινικές.
Τραχηλική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία (CIN): δεν είναι καρκίνος. Συνοδεύεται από ένα αριθμό από 1 έως 3 ανάλογα τη βαρύτητα. Το CIN1 συνήθως είναι πολύ ελαφριά βλάβη που συνήθως επανέρχεται μόνη της, ενώ το CIN3 θεωρείται προκαρκινική βλάβη.
Άτυπα κύτταρα: είναι ένα μη φυσιολογικό εύρημα στο ΠΑΠ ΤΕΣΤ, που σίγουρα δεν είναι καρκίνος, αλλά χρειάζεται διερεύνηση.
Τραχηλικός καρκίνος ή διηθητικός καρκίνος: Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που δηλώνει σαφή κακοήθη βλάβη. Ακόμα και τότε η διάγνωση γίνεται όχι από το τεστ Παπανικολάου αλλά με βιοψία.
Πώς αντιμετωπίζεται ένα μη φυσιολογικό αποτέλεσμα; Ανάλογα με το αποτέλεσμα ο Γυναικολόγος θα προτείνει κάποιες περαιτέρω ενέργειες.
Πιθανό να δοθεί κάποια τοπική θεραπεία και μετά να γίνει έλεγχος με κολποσκόπηση (περιπτώσεις με HPV, ASC-US, ASC-H, LGSIL, HGSIL, CIN1, CIN2, CIN3). Αν συνυπάρχει κάποια φλεγμονή, είναι πιθανό να ζητηθεί μικροβιολογικός έλεγχος και θεραπεία, πριν επανελεγχθεί ο τράχηλός σας. Αν είστε σε εμμηνόπαυση, και η ατροφία είναι έντονη, πιθανό να χρειαστεί να πάρετε για λίγο καιρό τοπικά οιστρογόνα και μετά να ξαναεξεταστείτε.
Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η διάγνωση του ΠΑΠ ΤΕΣΤ και ο περαιτέρω έλεγχος και θεραπεία:

Αποτέλεσμα ΠΑΠ ΤΕΣΤ
Περαιτέρω έλεγχος – θεραπεία

ASC-US
Κολποσκόπηση (αν χρειάζεται και βιοψία)
ASC-H
Κολποσκόπηση και βιοψία
AGC
Κολποσκόπηση και βιοψία και ενδοτραχηλική διαγνωστική απόξεση
AIS
Κολποσκόπηση και βιοψία και ενδοτραχηλική διαγνωστική απόξεση
LGSIL ή CIN1 ή ήπια δυσπλασία
Κολποσκόπηση και βιοψία
HGSIL ή CIN2 ή CIN3 ή μέτρια ή βαριά δυσπλασία ή καρκίνωμα in situ
Κολποσκόπηση και βιοψία ή/και ενδοτραχηλική διαγνωστική απόξεση. Θεραπεία με Laser ή  LLETZ ή κωνοειδή εκτομή.
ΠΗΓΗ: Aλέξανδρος Γιατζίδης, Γιώργος Μονεμβασίτης, ΜΕDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Διαβάστε επίσης

ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ. ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ


ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Το κάπνισμα και η συχνότητα του καρκίνου του μαστού. Το κάπνισμα δεν συνδέεται με τον καρκίνο του μαστού.

Σήμερα σας παρουσιάζω μια πολύ τελευταία μελέτη του Ιανουαρίου 2011 που απενοχοποιεί το τσιγάρο στην ανάπτυξη καρκίνου του μαστού. Αυτό δεν σημαίνει ότι το τσιγάρο δεν είναι επιβλαβές απλά δεν φταίει για όλους τους καρκίνους. 

Ο καπνός του τσιγάρου περιέχει καρκινογόνες ουσίες, που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού (BC). 
Aπό την άλλη το κάπνισμα έχει επίσης αντιοιστρογονική δράση που μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού. Ο συσχετισμός μεταξύ καπνίσματος και BC παραμένει αμφιλεγόμενη. 

Τον περασμένο μήνα δημοσιεύτηκε μια προοπτική μελέτη του τμήματος Μαιευτικής και Γυναικολογίας, του Νοσοκομείου Brigham and Women, του Harvard Medical School, στη Βοστόνη, όπου συμμετείχαν 111 140  νοσοκόμες εκπαιδευόμενες από το 1976-2006 που κάπνιζαν ενεργητικά και 36017 γυναίκες απο το 1982-2006 που κάπνιζαν παθητικά.
Έγιναν 3,005,863 εξετάσεις με τις επαναλήψεις και βρέθηκαν 8772 περιστατικά με διηθητικό καρκίνο του μαστού. Αφού προσαρμόστηκαν τυχόν συγχυτικοί παράγοντες από την ανάλυση των αποτελεσμάτων βρέθηκε ότι η αναλογία κινδύνου (HR) ανάπτυξης καρκίνου του μαστού ήταν 1,06%  για τους καπνιστές σε σχέση με μη καπνιστές. Μεγαλύτερη συσχέτιση ανάπτυξης καρκίνου του μαστού βρέθηκε αν το κάπνισμα ξεκινούσε από μικρή ηλικία και κυρίως αν είχε προηγηθεί του πρώτου τοκετού. Αντίθετα δεν υπήρχε συσχέτιση με το κάπνισμα στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τέλος δεν υπήρξε σε καμιά ηλικία σχέση ανάπτυξης καρκίνου του μαστού με τις γυναίκες που καπνίζαν παθητικά.

Από την μελέτη αυτή συμπεραίνουμε ότι το ενεργητικό κάπνισμα, ιδίως με το κάπνισμα πριν από την πρώτη γέννηση, μπορεί να συσχετισθεί με μια μικρή αύξηση στον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού.

Πηγή:  Xue F, Willett WC, Rosner BA, Hankinson SE, Michels KB. Arch Intern Med. 2011 Jan 24;171(2):125-33.
Eπιμέλεια κειμένου. Αλέξανδρος Γιατζίδης

Τα παιδιά κινδυνεύουν να αναπτύξουν καρκίνο από τα παρασιτοκτόνα στα φαγητά

Τα παρασιτοκτόνα βρίσκονται στα φρούτα και τα λαχανικά συμβατικής καλλιέργειας, καθώς και στους χυμούς.


Aπό μελέτη τα παιδιά που έτρωγαν φρούτα και λαχανικά συμβατικής καλλιέργειας και έπιναν χυμούς από αυτά τα φρούτα είχαν 6 φορές περισσότερα υπολείμματα παρασιτοκτόνων στα ούρα τους, συγκριτικά με τα παιδιά που κατανάλωναν φρούτα, λαχανικά και χυμούς βιολογικής καλλιέργειας.


Οι ασθένειες στα παιδιά που σχετίζονται με τα παρασιτοκτόνα είναι η λευχαιμία, το μη-Hodgkin λέμφωμα και ο καρκίνος στον εγκέφαλο. Ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στα παιδιά είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν των ενηλίκων και αυτό διότι τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις καρκινογόνες επιπτώσεις των παρασιτοκτόνων.


Εκτιμάται πως γύρω στο 80% με 90% των καρκίνων που εμφανίζονται σε παιδιά προκαλούνται από την έκθεσή τους σε καρκινογόνα που υπάρχουν στο περιβάλλον. Τα λεγόμενα «ασφαλή επίπεδα» παρασιτοκτόνων τίθενται συνήθως με γνώμονα τους ενήλικες και όχι τα παιδιά. Το παιδικό σώμα είναι πολύ μικρότερο, το ίδιο και το ήπαρ, επομένως το σώμα δεν διαθέτει τα κατάλληλα εφόδια για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις τοξίνες των τροφών.



Οι γονείς θα πρέπει να προστατεύσουν περισσότερο την υγεία των παιδιών τους και ένα καλό ξεκίνημα είναι οι βιολογικές τροφές. Υπάρχει οδηγία όπου κανένα βιολογικό προϊόν δεν πρέπει να περιέχει πρόσθετες ορμόνες , αντιβιοτικά, συνθετικά παρασιτοκτόνα, ακτινοβολημένα συστατικά, γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς ή ανακατεργασμένα λύματα. 
Αξίζει να σημειωθεί ότι καμία τέτοια ανάλογη οδηγία δεν υπάρχει για τις συμβατικές καλλιέργειες. Τα φρούτα και λαχανικά συμβατικής καλλιέργειας, που έχουν την μεγαλύτερη απορρόφηση παρασιτοκτόνων, είναι οι πράσινες πιπεριές, τα φασολάκια, το σέλινο, οι φράουλες, τα σταφύλια και τα ροδάκινα.


Καλό είναι τα παιδιά να  τρώνε βιολογικά προιόντα καθώς και βιολογικό γάλα, αφού το κανονικό γάλα περιέχει υπολείμματα πρόσθετων ορμονών και αντιβιοτικών.





ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ; ΓΙΑΤΙ;



Η οστεοπόρωση είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική πυκνότητα και μέτρια ποιότητα οστού 
και δεύτερον, από διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής δομής των οστών με αποτέλεσμα τη μείωση της αντοχής τους και τον αυξημένο κίνδυνο κατάγματος.



Εξελίσσεται χωρίς συμπτώματα ή πόνους έως ότου προκύψει κάποιο κάταγμα, που εντοπίζεται συνήθως στο ισχίο, στην σπονδυλική στήλη, ή στον καρπό.




Γι΄αυτό χαρακτηρίζεται ως η σιωπηλή επιδημία της εποχής μας. Μπορεί να οδηγήσει σε πόνους, ανικανότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις, στο θάνατο. Σε όλους μας παρατηρείται κάποια οστική απώλεια με το πέρασμα των χρόνων, αλλά δεν θα εμφανίσουμε όλοι οστεοπόρωση. Στην μέση ηλικία, η πιθανότητα για τις γυναίκες να εκδηλώσουν οστεοπόρωση μεγαλώνει, γιατί χάνουν την προστατευτική ιδιότητα των οιστρογόνων στα οστά, όμως η οστεοπόρωση μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία και στα δύο φύλα λόγω πολλών παραγόντων. Επομένως, είναι απαραίτητο να "χτίσουμε" γερά οστά κατά τη διάρκεια της ζωής μας και να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την οστική μάζα σε μεγαλύτερες ηλικίες.




ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ
Είναι γνωστό από τα ευρήματα πολλών επιδημιολογικών και άλλων μελετών ότι για την ανάπτυξη της οστεοπόρωσης καθοριστικό ρόλο παίζουν πολλοί παράγοντες κινδύνου. Από τους παράγοντες αυτούς ορισμένοι δεν είναι δυνατόν να τροποποιηθούν ή να εξουδετερωθούν, ενώ μερικοί άλλοι μπορεί να τροποποιηθούν και να εξουδετερωθούν και το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για την πρωτογενή όσο και για τη δευτερογενή πρόληψη της οστεοπόρωσης.


Αν έχετε κάτι από τα παρακάτω τότε ανήκετε στα άτομα που έχουν μεγάλο κίνδυνο να έχουν ή να αναπτύξουν οστεοπόρωση.
Κληρονομικό ή Ατομικό Ιστορικό.
  • -οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης
  • -προχωρημένη ηλικία
  • -φύλο(γυναίκα)
  • -πρώιμη εμμηνόπαυση
  • -περισσότερες απο 3 εγκυμοσύνες
  • -μή θηλασμός
  • -θηλασμός διάρκειας μεγαλύτερης του 6μήνου
  • -ατοκία
  • -λεπτοφυής κατασκευή
  • -ωχρή χροιά δέρματος
  • -ξανθά μαλλιά
  • -γαλανά μάτια


Τρόπος ζωής
  • -χαμηλή λήψη ασβεστίου (μικρότερη από 1000mg ημερησίως) 
  • -μειωμένη φυσική δραστηριότητα
  • -κάπνισμα
  • -υπερβολική χρήση αλκοόλ
  • -καφές (περισσότερο από 5 κούπες την ημέρα)
  • -υψηλή λήψη φυτικών ινών 
  • -μειωμένη έκθεση στον ήλιο



Δευτερογενώς με άλλη πάθηση ή λήψη φαρμάκων

  • -γαστρεντερικές παθήσεις 
  • -χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
  • -υπερθυρεοειδισμός
  • -σακχαρώδης διαβήτης (ινσουλινοεξαρτώμενος)
  • -χρόνια λήψη κορτικοστεροειδών
  • -χρόνια λήψη αντιόξινων 
  • -αντιεπιληπτικά φάρμακα
  • -ηπαρίνη
  • -νευρογενής ανορεξία ή βουλιμία



Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων