Ο μαθηματικός που βοήθησε τον Αϊνστάιν και τον Βενιζέλο. Απορρίφθηκε από τους Έλληνες καθηγητές πανεπιστημίου...

Όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν εργαζόταν πάνω στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα σε τρία βασικά θέματα. Έτσι ζήτησε τη βοήθεια από μερικούς διάσημους και κορυφαίους επιστήμονες της εποχής.

Μία μοναδική νωπογραφία της Λήδας και του κύκνου-Δία στην Πομπηΐα

Ο αβυθομέτρητος ακόμη αρχαιολογικός χώρος της Πομπηΐας εξακολουθεί να μας εκπλήσσει με τα νέα ευρήματα που διαρκώς έρχονται στο φως, κατά τις διάφορες, ανασκαφικές, ή αναστηλωτικές, εργασίες του.

Έρευνα Ελληνίδας επιστήμονα αποκαλύπτει ότι οι Νεάντερταλ και οι πρόγονοί μας είχαν παρόμοια τραύματα στο κεφάλι

Οι Νεάντερταλ και οι παλαιολιθικοί πρόγονοί μας (Homo sapiens), που ζούσαν πριν από 20.000 έως 80.000 χρόνια, έφεραν στο κεφάλι παρόμοια τραύματα, σύμφωνα με μια νέα έρευνα με επικεφαλής μια Ελληνίδα επιστήμονα της διασποράς.

Ανακαλύφθηκε σε παιδικά δόντια Νεάντερταλ 250.000 ετών η αρχαιότερη έκθεση σε μόλυβδο

Επιστήμονες που μελέτησαν τα δόντια δύο παιδιών Νεάντερταλ, τα οποία ζούσαν στην κοιλάδα του Ροδανού ποταμού στη νοτιοανατολική Γαλλία πριν περίπου 250.000 χρόνια, ανακάλυψαν σε αυτά τα αρχαιότερα ίχνη έκθεσης σε μόλυβδο.

Παυλοπέτρι: ένας εντυπωσιακά εξελιγμένος πολιτισμός αρχαιότερος από την Ιλιάδα (video)

Απέναντι από την Ελαφόνησο, στη Λακωνία, βρίσκεται ένα μικρό νησί, το Παυλοπέτρι. Εκεί, το 1904 ανακαλύφθηκε μια υπόγεια πόλη, η οποία βυθίστηκε το 1000 π.Χ. εξαιτίας μιας σειράς σεισμών που έπληξαν την περιοχή. Πρόκειται για μια πόλη αρχαιότερη κι από την Ιλιάδα.

Οι άγιoι Κoσμάς και Δαμιανός, οι Ανάργυροι γιατροί, από την Ασία

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr

Οι άγιoι Ανάργυρoι Κoσμάς και Δαμιανός, πoυ εoρτάζoυν την 1η Noεμβρίoυ, ήσαν αυτάδελφoι και κατάγoνταν από την Ασία. Υπάρχoυν όμως άλλα δύo ζεύγη αγίων Αναργύρων με τα ίδια oνόματα.

Φωτογραφική έκθεση με θέμα τους Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς

Η "ελληνική λεβεντιά" παρουσιάζεται σε έκθεση φωτογραφίας στην Πολωνία από 1 έως 2 Δεκεμβρίου 2018. Συγκεκριμένα η North Events και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Επιχειρηματιών Πολωνίας “ Ερμής”, διοργανώνουν και παρουσιάζουν για πρώτη φορά στο εξωτερικό την ατομική έκθεση φωτογραφίας της Δήμητρας Χατζηαδάμ, με θέμα "Εύζωνες/Οι φύλακες των αφανών" στο Stadion PGE Narodowy της Βαρσοβίας. 

«Τράπεζα» μνήμης και ιστορικών παραδόσεων το νέο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού

Η προσφυγική κρίση «χτύπησε» την πόρτα της Καβάλας γύρω στις αρχές του 2016 όταν είχαν κλείσει τα σύνορα στην Ειδομένη και χιλιάδες πρόσφυγες εγκλωβίστηκαν στην ελληνική μεθόριο και σε πύλες εισόδου στην Ελλάδα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι χιλιάδες πρόσφυγες που διέρχονταν από την Καβάλα διαμέσου του επιβατικού λιμένα «Απόστολος Παύλος» ταξίδευαν κανονικά για τον επόμενο σταθμό του μακρινού και επίπονου ταξιδιού τους. Αυτή η μετακίνηση σταμάτησε για περίπου 1000 πρόσφυγες το βράδυ της  24ης Φεβρουαρίου 2016, όταν εγκλωβίστηκαν στην Καβάλα. Κι έπρεπε κάπου να διανυκτερεύσουν. 

Στο «φως» ξύλινο πλοίο από ναυάγιο του 18ου αιώνα στο Κουβέιτ – Είχε βυθιστεί από ισχυρούς ανέμους

Ξύλινο καράβι, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες, χρονολογείται αρκετούς αιώνες νωρίτερα, κατάφερε να ανασύρει ομάδα δυτών από τον βυθό του κόλπου του Κουβέιτ.

O Ομηρος «ακολούθησε» τα άστρα

Μια νέα απόπειρα χρονολόγησης των Ομηρικών Επών, η ακριβέστερη μέχρι στιγμής, συγκρίνει τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έπη με αστρονομικά φαινόμενα, και ελέγχει την ιστορική αλήθεια της αφήγησης. Αποτέλεσμα, ο εντοπισμός ημερομηνιών για συμβάντα που αποτυπώνονται στα έπη, και μια νέα αντίληψη για την ιστορικότητά τους, η οποία φιλοδοξεί να παρέμβει στο Ομηρικό ζήτημα.

«Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα», λέει ευθέως η κ. Παναγιώτα Πρέκα-Παπαδήμα, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η ίδια μαζί με διεπιστημονική ομάδα, η οποία και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, πιστεύουν ότι μερικά από τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν στ’ αλήθεια και αποδεικνύουν ότι τα φυσικά φαινόμενα που αναφέρονται συμπίπτουν με τον χρόνο της αφήγησής τους.

«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε μέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο Πέλαγος και τότε συνέβη και η μνηστηροφονία», λέει η κ. Παπαδήμα, διευκρινίζοντας ότι η πεποίθηση για την αλήθεια του συμβάντος είναι προσωπική. Η έκλειψη ηλίου όπως και μερικά από τα γεγονότα που αναφέρονται αποδείχθηκαν με χάρτες της NASA, οι οποίοι περιγράφουν τα προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα από το 4500 π.Χ. έως το 10.000 μ.Χ.

«Από το 1300 π.Χ. ώς το 1130, που είναι τα χρόνια στα οποία τοποθετούνται τα δύο έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε και δύο από αυτές είχαν ποσοστό απόκρυψης του ηλίου 2%, επομένως δεν έγιναν αντιληπτές. Αλλη μία έγινε με τη Δύση του ηλίου, επομένως μας αφορούν μόνο δύο» εξηγεί η κ. Παπαδήμα. Μια ολική έκλειψη ηλίου έγινε το 1143, δηλαδή πολύ κοντά στην παρακμή των Μυκηναϊκών κέντρων και γι’ αυτό αποκλείσθηκε από τους επιστήμονες. Η δεύτερη όμως έγινε στις 30 Οκτωβρίου του 1207, από τις δυόμισι το μεσημέρι ώς τις πέντε και μισή το απόγευμα και αυτή θεωρούν ότι αποτυπώνεται στην Οδύσσεια. Στη ραψωδία Υ, λίγο πριν από το φονικό, ο Ομηρος βάζει τον Θεοκλύμενο τον «θεοδιωματάρη», όπως τον αποκαλεί ο Καζαντζάκης στη μετάφραση, να λέει στους μνηστήρες: «Σαν τι κακό σας δέρνει, δύστυχοι, κι έχουν ζωστεί με νύχτα και οι κεφαλές σας και τα πρόσωπα και χαμηλά τα γόνα; Κι άναψε σύθρηνο, και γέμισαν τα μάγουλά σας δάκρυα, και ραντισμένοι οι τοίχοι μ’ αίματα και τα ώρια μεσοδόκια· ίσκιους πλημμύρισε κι η αυλόπορτα, κι η αυλή πλημμύρισε ίσκιους, που ξεκινούν στα μαύρα Τρίσκοτα να κατεβούν, κι ο γήλιος από τα ουράνια εχάθη, κι άπλωσε βαριά καταχνιά ολούθε!».

«Πρόκειται για μια περιγραφή της έκλειψης η οποία έκρυβε τα 3/4 του ηλιακού δίσκου» λέει η κ. Παπαδήμα. «Η ημερομηνία της έκλειψης, 30 Οκτωβρίου 1207 π.Χ., είναι σε απόλυτη συμφωνία με τις ομηρικές περιγραφές για τις καιρικές συνθήκες, τη φθινοπωρινή αγροτική ζωή και τη μεσημεριανή ώρα δολοφονίας των μνηστήρων», σύμφωνα με την κ. Παπαδήμα.

Η διεπιστημονική ομάδα που ερευνά τα έπη αποτελείται από τους καθηγητές Σ. Παπαμαρινόπουλο, Π. Πρέκα-Παπαδήμα, επίκουρη καθηγήτρια Αστροφυσικής στο ΕΚΠΑ και τους ερευνητές Π. Αντωνόπουλο, Φυσικό και ερασιτέχνη αστρονόμο, Π. Μητροπέτρο, φιλόλογο και εκπαιδευτικό, Ε. Μητροπέτρου, φιλόλογο και αρχαιολόγο, Α. Τσιρώνη, επίσης φιλόλογο-αρχαιολόγο και Γ. Σαραντίτη, συγγραφέα, ηλεκτρ. μηχανικό.

«Υπάρχει ιστορικός πυρήνας στον μύθο»

Το βασανιστικό ερώτημα είναι αν τα γεγονότα που περιγράφονται στα έπη είναι μεταφορικά ή κυριολεκτικά. Την απάντηση για την κ. Πρέκα-Παπαδήμα τη δίνει ο Πλούταρχος, ο οποίος εξηγεί ότι Φυσική Επιστήμη, Θεολογία και Μυθολογία ταυτίζονται στην Αρχαία Ελλάδα. «Το φαινόμενο στην Οδύσσεια το δημιουργεί η Αθηνά και στην Ιλιάδα ο Απόλλωνας. Πιστεύουμε ότι υπάρχει ιστορικός πυρήνας στον μύθο», λέει η ίδια.

Προς επίρρωσιν, αναφέρει την εμφάνιση μιας βροχής πεφταστεριών που περιγράφεται ως εξής: «Ως άρα οι ειπόντι επέπτατο δεξιός όρνις, κίρκος, Απόλλωνος ταχύς άγγελος· εν δε πόδεσσι τίλλε πέλειαν έχων, κατά δε πτερά χεύεν έραζε μεσσηγύς νηός τε και αυτού Τηλεμάχοιο».

«Το γεράκι που περιγράφει ο Ομηρος, το οποίο είναι αδύνατον να είδε με λεπτομέρεια μέσα στο σκοτάδι, και μάλιστα από μακριά, τοποθετείται στη θέση που βρίσκεται ο αστερισμός Κόρακας. Βρίσκεται ανατολικά (δεξιά το βλέπει) και είναι αγγελιοφόρος του Απόλλωνα, σύμφωνα με τον Ερατοσθένη. Στα πόδια του –δηλαδή αντιδιαμετρικά από τον Κόρακα– βρίσκεται το σμήνος των πλειάδων (πελειάδες στα αρχαιοελληνικά, που σημαίνει αγριοπεριστέρες), που βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου. Από εκεί λέει ότι πέφτουν πούπουλα, δηλαδή αστέρια, μια ποιητική περιγραφή του ουρανού και της πορείας του ταξιδιού», εξηγεί η ίδια.

Ανατρέχοντας στους χάρτες της NASA, οι επιστήμονες βρήκαν ότι πράγματι υπήρξε βροχή διαττόντων αστέρων στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα της επιστροφής του Τηλέμαχου από το ταξίδι στην Πύλο και τη Σπάρτη. Ο Κόρακας, όμως, είναι απεσταλμένος του Απόλλωνα και καλός οιωνός για τον Τηλέμαχο, που αναζητάει τον πατέρα του. Η 30ή Οκτωβρίου ήταν ημέρα της γιορτής του Απόλλωνα, κατά την οποία μάλιστα λάμβανε χώρα εκατόμβη (θυσία εκατό βοδιών), πράγμα που σημαίνει ότι όλο το νησί είχε πάει να την παρακολουθήσει. Οι μνηστήρες βρέθηκαν στην τέλεια παγίδα και φονεύθηκαν με τη βοήθεια των δύο θεών, της Αθηνάς και του Απόλλωνα. Κατά τους επιστήμονες, δύο τόσο σημαντικές ειδήσεις, όπως η δολοφονία όλων των διαδόχων στην Ιθάκη και η έκλειψη, δεν μπορεί παρά να διαδόθηκαν ταχύτατα σε όλη την Ελλάδα ως ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός.

Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, από το πρώτο του 1897 στα 8,2 εκατομμύρια σήμερα

Μια μεγάλη παρέα από μικρούς και μεγάλους, βρισκόταν σήμερα το πρωί στο προαύλιο χώρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, θαυμάζοντας ένα HUMBER του 1919 από το γειτονικό Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου - Ίδρυμα Θεοδώρου και Γιάννας Χαραγκιώνη. Ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση των δύο Μουσείων, σήμερα «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μετακινήσεων - Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο» και ήρθαν περπατώντας από το κέντρο. Οι μικροί της παρέας θα έχουν μεταξύ άλλων τη δυνατότητα σήμερα να ζωγραφίσουν το αγαπημένο τους εναλλακτικό μέσο μεταφοράς, να ακούσουν την ιστορία της μετάβασης από τις άμαξες στις αυτοκινούμενες άμαξες και να κερδίσουν προσκλήσεις για επίσκεψη στο Eλληνικό Mουσείο Aυτοκινήτου, στο πλαίσιο της συνεργασίας που ξεκίνησαν τα δύο Μουσεία.

Την ίδια στιγμή στους γύρω δρόμους του Μουσείου και στο κέντρο της πρωτεύουσας η κίνηση έχει ξεκινήσει, καθώς ο αριθμός πάσης φύσεως οχημάτων και μοτοσικλετών που κυκλοφορούν στην πόλη αυξάνεται διαρκώς.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ο αριθμός των επιβατικών αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν στη χώρα μας αυξήθηκε από 4,7 εκατομμύρια το 2007 σε 5,2 εκατομμύρια το 2017, με τα 2,8 εκατ. να κυκλοφορούν, στην Αττική και τα περισσότερα στην Αθήνα.

Στην Αττική κυκλοφορούν επιπλέον 285.000 φορτηγά από τα συνολικά 1,3 εκατ. που κυκλοφορούν στην χώρα μας, περίπου 12.000 λεωφορεία από τα συνολικά περίπου 26.000 λεωφορεία και περισσότερες από 730.000 μοτοσικλέτες, από το συνολικά 1,6 εκατ. που κυκλοφορούν στη χώρα μας. Σύνολο, περισσότερα από 8,2 οχήματα και μοτοσικλέτες σε όλη την επικράτεια.

Το πρώτο αυτοκίνητο στην Αθήνα

Πότε όμως κυκλοφόρησε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ελλάδα; Γυρνάμε πίσω στον χρόνο και μεταφερόμαστε στην Αθήνα πριν 121 χρόνια!

Η περιγραφή από τον Μίλτο Γ.Λιδωρίκη, όπως καταγράφεται στο βιβλίο «Έζησα την Αθήνα της Μπελ Επόκ», εκδόσεις Polaris. Γράφει μεταξύ άλλων ο Μίλτος Γ. Λιδωρίκης: «Μέχρι του 1897 τα αυτοκίνητα ήσαν άγνωστα στην Ελλάδα. Γι' αυτά μιλούσαν μόνον όσοι διάβαζαν ξένες εφημερίδες και ξένα περιοδικά, που εδημοσίευαν εικόνες και περιγραφές αυτοκινητικών αγώνων. Αλλά και γνωστά να ήσαν, πώς ήτο δυνατόν να κυκλοφορήσει εντός της πόλεως και στα περίχωρα μια μηχανή τόσον λεπτής συνθέσεως, αφού οι δρόμοι μας ήσαν όχι μόνον ακατάλληλοι διά την κυκλοφορίαν αλλά και επικίνδυνοι;

Το πρώτον αυτοκίνητον στας Αθήνας το έφερε ο Νικόλαος Κοντογιαννάκης, γαμβρός του πολιτευτού και τότε υπουργού Κωνσταντίνου Καραπάνου. Εκυκλοφόρησε με αυτό κατά τα μέσα του έτους 1897, και το θυμάμαι γιατί συνέπεσε ο άτυχος πόλεμος του '97. ο καλός φίλος με παρέλαβε από το σπίτι μου την παραμονήν της αναχωρήσεώς μου διά τα σύνορα, για να πάμε στο ωραίον μέγαρόν του και εκεί να με φωτογραφήσει με την στολήν του λοχίου ευζώνων.

Με το αυτοκίνητον αυτό, μικρόν τρίκυκλο, ο Κοντογιαννάκης, επιχειρών διαδρομάς πολύ μικράς μέσα στην πόλη, υπέφερε τα πάνδεινα από την σκόνη, τις λάσπες και τους φοβερούς λάκκους των δρόμων της Αθήνας. Απαυδήσας, στο τέλος, το γύρισε πίσω στην Ευρώπη, διότι «εδώ» όπως έλεγε «του ήταν άχρηστο». Μετά ένα έτος, άλλος καλός φίλος και αλησμόνητος άνθρωπος, ο Κώστας Χρηστομάνος, ο κατόπιν ιδρυτής της νέας Σκηνής, έφερεν ένα αυτοκινητάκι με δύο θέσεις. Τον ενθυμούμαι που το οδηγούσε μόνος για να κατεβαίνει προς τα δύο Φάληρα, χωρίς ποτέ να φθάνει σε αυτά. Αλλά και το αυτοκίνητον του Χρηστομάνου είχε την ίδια τύχη με την μηχανή του Κοντογιαννάκη. Αχρηστεύθηκε κι αυτό και επεστράφη εις τον τόπον προελεύσεώς του.

Έναν χρόνο μετά, έφθανε στας Αθήνας το τρίτο αυτοκίνητο. Το έφερε τότε ο Πέτρος Καλογερόπουλος, υιός του πολιτευόμενου και πολλάκις υπουργού Νικολάου Καλογεροπούλου. Μα κι αυτό δεν έμεινε στην Ελλάδα παρά λίγους μήνας.

Τα τρία πρώτα αυτοκίνητα ήσαν εξαιρετικώς θορυβώδη, εσήκωναν δε αφάνταστα σύννεφα σκόνης όταν έτρεχαν. Γι' αυτό ο κόσμος, όταν τα άκουγε να έρχονται, έστριβε δεξιά κι αριστερά για να γλιτώσει τη σκόνη. Μα να, όμως, που στα 1900 ο κόσμος, που σιχαινόταν τα τρία πρώτα, με θαυμασμό παρακολουθούσε να τρέχει μέσα στην πόλη το τέταρτο αυτοκίνητο, ηλεκτροκίνητο, αθόρυβο, με πλούσιο φωτισμό και με επτά θέσεις, που είχε φέρει ο τότε διευθυντής της Ηλεκτρικής Εταιρείας Κ. Νικολαΐδης. Οδηγός του αυτοκινήτου αυτού ήταν ο φίλος Αλέκος Μπαχάουερ, ο πρώτος επαγγελματίας σοφέρ στην Ελλάδα, ο αρχαιότερος όλων και που έκλεισε 40 χρόνια σ' αυτή την εργασία, αφού προσέφερε ανεκτιμήτους υπηρεσίας στον κλάδο του και εξαιρετικώς εργάσθηκε για την αυτοκινητική πρόοδο στον τόπο.

Στα 1901 ο περίφημος και ιδιόρρυθμος θιασάρχης Λεωνίδας Αρνιώτης έκανε την εμφάνισήν του στας Αθήνας μ' ένα θίασον σκύλων και μ' ένα αξιοπερίεργον αυτοκίνητον που έκανε αφάνταστο θόρυβο και είχε γίνει το θέαμα των αθηνών. Με αυτό ο Αρνιώτης απεπειράθη να επισκεφθεί την πατρίδα του την Σπάρτην, το μετέφερε δε σιδηροδρομικώς εις Τρίπολην. Αλλά πριν εισέλθη θριαμβευτικώς εις Σπάρτην, έπαθε βλάβην και επανήλθεν αδόξως ρυμουλκούμενον εις Τρίπολην και μετά πάλιν σιδηροδρομικώς στας Αθήνας».

Ο Μίλτος Λιδωρίκης αναφέρει επίσης: «Στα 1903 ενεφανίσθη και το πρώτον αγοραίον, με τρεις θέσεις και οδηγόν του τον Κων. Πρίντεζην. Το αυτοκίνητον του Πρίντεζη εξετέλει διαδρομάς με τιμολόγιον δραχμών 10 διά τα Φάληρα με διαμονήν μίας ώρας, δραχμάς 15 διά Κηφισιάν, και με ιδιαιτέρας συμφωνίας διά μακρύτερα. Κατόπιν, μέσα σε λίγα χρόνια, επληθύνθησαν τα αυτοκίνητα διά της εισαγωγής πλουσιοτάτων αμαξιών και η κυκλοφορία των στην πόλη και στα περίχωρα ήρχισε να γίνεται αδιάκοπος».

*Η «Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας» (16-22 Σεπτεμβρίου) έχει καθιερωθεί ως σημαντικός θεσμός σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για την προαγωγή εναλλακτικών προτύπων κινητικότητας. Το μότο για το 2018 είναι «Συνδυάζω και Μετακινούμαι!» εστιάζοντας στη βελτιστοποίηση της ποιότητας ζωής στον αστικό ιστό, μέσω της χρήσης διαφορετικών Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ποδηλάτων και οχημάτων.

Η συνεργασία του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και του Ελληνικού Μουσείου Αυτοκινήτου σηματοδοτεί την έναρξη κοινών δράσεων των δύο φορέων με στόχο την ενδυνάμωση της πολιτιστικής ζωής με δράσεις που ενισχύουν την κινητικότητα στην ευρύτερη περιοχή και την προώθηση του πολιτισμού μέσα και έξω από τα μουσεία.

ΑΠΕ

Σε δυο άντρες και μια γυναίκα ανήκουν οι σκελετοί της γρανιτένιας σαρκοφάγου που ανακαλύφθηκε στην Αλεξάνδρεια

Σε δυο άντρες και μια γυναίκα ανήκουν οι τρεις σκελετοί της τεράστιας γρανιτένιας σαρκοφάγου που ανακαλύφθηκε τον περασμένο Ιούλιο στην Αλεξάνδρεια, σύμφωνα με τις πρώτες αναλύσεις. Όπως επισημαίνει άρθρο του ειδησεογραφικού οργανισμού Ashram online, εντός της βρέθηκαν επίσης λεπτοδουλεμένα χρυσά ελάσματα, διαστάσεων 5Χ3 εκ., με απεικονίσεις που πιθανόν παραπέμπουν σε διακριτικά στρατιωτικών.

Σύμφωνα με τις προκαταρκτικές μελέτες, ο πρώτος σκελετός ανήκει σε γυναίκα ηλικίας 20 ως 25 ετών και ύψους ως 1,64 μ., ο δεύτερος σε άντρα ηλικίας 35 ως 39 ετών και ύψους ως 1,65 μ. και ο τρίτος σε άντρα 40 ως 44 ετών και ύψους ως 1,84 μ. Ο τελευταίος μάλιστα φέρει μια στρογγυλή κοιλότητα στο κρανίο, πλάτους 17 εκ., την οποία είχε πολύ καιρό πριν πεθάνει.

Όπως ανέφεραν οι μελετητές στο Ahram Online, η κοιλότητα αυτή οφείλεται σε τρυπανισμό, δηλαδή στη διάνοιξη οπής στο κρανίο. Πρόκειται για την αρχαιότερη χειρουργική τεχνική, η οποία έχει εντοπιστεί σε προϊστορικά ανθρώπινα υπολείμματα. Ωστόσο, σπάνια συναντιέται στην αρχαία Αίγυπτο, όπου λίγα κρανία με αυτή την οπή έχουν εντοπιστεί. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, δείγματα υπάρχουν στο Μουσείο του Νοσοκομείου Qasr Al-Eini, ενώ κρανία με οπές από τρυπανισμό έχουν βρεθεί στον τάφο του θησαυροφύλακα Μάγια (Maya) και της συζύγου του Μέριτ (Merit), ο οποίος ανήκει στη 18η Δυναστεία.

Ο Δρ. Μουσταφά Ουαζίρι, γενικός γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, δήλωσε στο Ashram online ότι πολύ πιθανόν η διαδικασία της ταφής μέσα στη σαρκοφάγο να έγινε σε δυο διαδοχικές φάσεις, καθώς οι σκελετοί βρέθηκαν ο ένας πάνω στον άλλον. Από τη μεριά του, ο Ayman Ashmawy, επικεφαλής τμήματος στο Υπουργείο Αρχαιοτήτων, είπε ότι οι ερευνητές έχουν καθαρίσει όλα τα υπολείμματα που εντοπίστηκαν μέσα στη σαρκοφάγο και πως έχουν τεκμηριωθεί αρχαιολογικά όλα τα οστά και τα κρανία, καθώς και τα χρυσά ελάσματα. Ο ίδιος εξήγησε ότι το περίεργο χρώμα του υγρού που βρέθηκε μέσα στη σαρκοφάγο είναι αποτέλεσμα μόλυνσης από τα λύματα, που προκάλεσε την αποσύνθεση των περιτυλιγμάτων των σκελετών, ενώ επιπλέον αναλύσεις διεξάγονται στο υγρό ώστε να ανακαλυφθούν περαιτέρω στοιχεία για τα συστατικά του. Όπως ανέφερε ο Ουαζίρι, θα γίνουν κι άλλες έρευνες και αναλύσεις, συμπεριλαμβανομένων τεστ DNA και αξονικών τομογραφιών, ώστε να συναχθούν περισσότερες πληροφορίες για τους σκελετούς, καθώς και το αν σχετίζονταν γενετικά.

Η σαρκοφάγος βρέθηκε στην περιοχή Sidi Gaber της Αλεξάνδρειας κατά τη διάρκεια εργασιών για τη θεμελίωση κτιρίου. Αξιωματούχοι έχουν πει ότι ανήκει στην Πτολεμαϊκή (332-30 π. Χ.) ή στη Ρωμαϊκή (30 π. Χ.-642 μ. Χ.) περίοδο. Η είδηση της ανακάλυψής της τον περασμένο Ιούλιο έκανε τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας σάλο ως προς τις προσδοκίες -και όχι μόνο: Κάποιοι είπαν ότι μπορεί να περιλάμβανε τα υπολείμματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ άλλοι εξέφρασαν ανησυχίες ότι το άνοιγμά της θα έφερνε κατάρα στον κόσμο. Ίσως όμως η πιο εντυπωσιακή (και επικίνδυνη) αντίδραση ήταν όταν έκκληση με χιλιάδες υπογραφές ζητούσε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση να επιτρέψει στους ανθρώπους να πιουν από το υγρό που βρέθηκε μέσα στη σαρκοφάγο.

Πηγή: http://english.ahram.org.eg/News/309896.aspx

ΑΠΕ

Χιροσίμα: Τελετή μνήμης 73 χρόνια μετά τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας

Μια καμπάνα ήχησε σήμερα στη Χιροσίμα, 73 χρόνια μετά τον πρώτο βομβαρδισμό με ατομικό όπλο στην παγκόσμια ιστορία, σε μια τελετή μνήμης που σημαδεύτηκε από την προειδοποίηση του δημάρχου της πόλης για την άνοδο του εθνικισμού σε διεθνές επίπεδο.

Ο ουρανός ήταν καθαρός, όπως ακριβώς και την 6η Αυγούστου 1945, όταν, στις 08:15 τοπική ώρα, ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29, το Enola Gay, έριχνε την ατομική βόμβα Little Boy, η οποία την ίδια ημέρα και τις εβδομάδες που ακολούθησαν στοίχισε τη ζωή σε 140.000 ανθρώπους.

«Αν η ανθρωπότητα ξεχάσει την ιστορία ή πάψει να την κοιτάει καταπρόσωπο, μπορεί να διαπράξουμε άλλο ένα φρικιαστικό λάθος. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να συνεχίσουμε να μιλάμε για τη Χιροσίμα», υπογράμμισε ο δήμαρχος της πόλης Καζούμι Ματσούι.

«Οι προσπάθειες για την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων πρέπει να συνεχιστούν», συνέχισε.

«Ορισμένες χώρες εμφανίζονται να υιοθετούν ανοικτά εθνικιστικές θέσεις και εκσυγχρονίζουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια, αναζωπυρώνοντας τις εντάσεις που είχαν αμβλυνθεί με το τέλος του ψυχρού πολέμου», συμπλήρωσε ο δήμαρχος.

Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Άμπε, πάντως υιοθέτησε πολύ λιγότερο αιχμηρό τόνο στην ομιλία του, αφήνοντας να διαφανούν οι διαφωνίες στην Ιαπωνία όσον αφορά το ζήτημα των πυρηνικών όπλων.

Πέρυσι, η δεξιά, εθνικιστική κυβέρνηση της Ιαπωνίας επέλεξε να μην υπογράψει μια διεθνή συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων, που υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ, ευθυγραμμιζόμενη με τις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες επικαλούμενες τη βορειοκορεατική απειλή κατήγγειλαν την αφέλεια του κειμένου.

«Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει προφανές ότι υπάρχουν διχογνωμίες ανάμεσα σε διάφορες χώρες για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε στη μείωση των πυρηνικών όπλων», είπε ο Άμπε, χωρίς να αναφερθεί άμεσα στο κείμενο αυτό.

«Η χώρα μας θέλει να εργαστεί υπομονετικά για να αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στις δύο πλευρές και να συμμετάσχει στις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας», προς την αποπυρηνικοποίηση, πρόσθεσε.

Τρεις ημέρες μετά την καταστροφή στη Χιροσίμα, μια δεύτερη ατομική βόμβα, η Fat Man, ισοπέδωνε την πόλη Ναγκασάκι. Τη 15η Αυγούστου, η Ιαπωνία ανακοίνωνε τη συνθηκολόγησή της, ανοίγοντας τον δρόμο για να τερματιστεί ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, επισκέφθηκε τη Χιροσίμα τον Μάιο του 2016. Ήταν η πρώτη επίσκεψη Αμερικανού προέδρου εν ενεργεία στην πόλη

Το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ως όπλο την ατομική βόμβα, που πρώτοι αυτοί είχαν κατασκευάσει τον Ιούνιο του 1945, και σκόρπισαν τον όλεθρο σε δύο ιαπωνικές πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).

Με την ενέργειά τους αυτή, που βρήκε πολλούς επικριτές, κατόρθωσαν να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου στα μέτωπα του Ειρηνικού και να ελαχιστοποιήσουν τις δικές τους απώλειες. Παράλληλα, δήλωσαν με εμφατικό τρόπο ποιος θα είναι το αφεντικό στις παγκόσμιες υποθέσεις μετά τη λήξη του πολέμου.

Το καλοκαίρι του 1945, τα τύμπανα του πολέμου είχαν σιγήσει στην Ευρώπη, ενώ παρά τη συνεχιζόμενη προέλαση των Συμμάχων στον Ειρηνικό, η μιλιταριστική Ιαπωνία αρνείτο να παραδοθεί. Ο Aμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν ήταν ανήσυχος για τις μεγάλες αμερικανικές απώλειες κατά την κατάληψη της Οκινάβας στις 22 Ιουνίου 1945 (12.000 νεκροί και 38.000 τραυματίες), που δημιουργούσαν το φόβο για μακροχρόνιο πόλεμο και τεράστιο αριθμό θυμάτων, σε περίπτωση που τα συμμαχικά στρατεύματα θα αποβιβάζονταν στα κύρια νησιά της Ιαπωνίας, όπου στάθμευαν 2 εκατομμύρια στρατιώτες. Ο στρατηγός Καρλ Σποτς, αρχηγός της αεροπορίας του Ειρηνικού, πρότεινε στον Τρούμαν τη ρίψη ατομικής βόμβας πάνω από μία πυκνοκατοικημένη ιαπωνική πόλη. Με την πρόταση Σποτς συμφώνησε και ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ, που έχει το γενικό πρόσταγμα στις επιχειρήσεις του Ειρηνικού.

Αφού πήραν το «πράσινο φως» από την πολιτική ηγεσία, οι στρατιωτικοί επέλεξαν την πόλη της Χιροσίμα (στο νότιο άκρο του Χόνσου, του μεγαλύτερου νησιού της μητροπολιτικής Ιαπωνίας), για τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας. Την επιχείρηση ανέλαβε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Οδήγησε ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό τύπου B29, το οποίο έφερε την ονομασία Enola Gay (το όνομα της μητέρας του) και ακριβώς στις 8:15 το πρωί απελευθέρωσε πάνω από την πόλη τη βόμβα ουρανίου, που είχε την κωδική ονομασία Little Boy. Περίπου 45 δευτερόλεπτα αργότερα, η βόμβα εξερράγη 600 μέτρα πάνω από τη Χιροσίμα. Μία φωτεινή λάμψη τύφλωσε το πλήρωμα του βομβαρδιστικού και κατόπιν σχηματίστηκε πάνω από το σημείο της έκρηξης ένα κόκκινο νεφέλωμα σε σχήμα μανιταριού.

Το ωστικό κύμα της έκρηξης, σε συνδυασμό με τη θερμότητα που εκλύθηκε, κονιορτοποίησε τα πάντα σε μία περιοχή 11 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία μία και μόνη βόμβα δεν προκάλεσε τόσους πολλούς θανάτους. Επί τόπου σκοτώθηκαν πάνω από 20.000 στρατιώτες και 78.000 άμαχοι. Οι αγνοούμενοι ξεπέρασαν τις 13.000 και οι βαριά τραυματίες τις 10.000. Για πολλούς από τους επιζήσαντες η ζωή θα είναι μαρτυρική τα επόμενα χρόνια και αρκετές χιλιάδες θα πεθάνουν από καρκίνους.

Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ιαπωνίας δεν συνειδητοποίησε πλήρως τη σημασία του γεγονότος και συνέχισε τις πολεμικές επιχειρήσεις. Στο διπλωματικό πεδίο, το Τόκιο ζήτησε τη μεσολάβηση της Μόσχας, αλλά στις 8 Αυγούστου, ο Στάλιν, ενήμερος για τις κινήσεις των Αμερικανών, της κήρυξε τον πόλεμο και ο «Κόκκινος Στρατός» προέλασε στη Μαντζουρία.

Οι Αμερικανοί ανυπομονούσαν να τελειώσουν τον πόλεμο και στις 12 το μεσημέρι της 9ης Αυγούστου έριξαν και δεύτερη ατομική βόμβα, αυτή τη φορά στην πόλη Ναγκασάκι. Οι νεκροί έφθασαν τις 36.000 και οι τραυματίες τις 40.000. Το ωστικό κύμα κατέστρεψε εντελώς τα κτήρια της πόλης σε μία ζώνη 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Μόνο μετά και την καταστροφή του Ναγκασάκι οι Ιάπωνες κατανόησαν την ισχύ του νέου όπλου και τη δική τους αδυναμία να συνεχίσουν τον πόλεμο. Στις 10 Αυγούστου ξεκίνησε η διαδικασία παράδοσης της Ιαπωνίας, η οποία ολοκληρώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, με την επίσημη τελετή επί του αμερικανικού πολεμικού «Μιζούρι», που ναυλοχούσε στον κόλπο του Τόκιο.

Χιροσίμα σήμερα

«Φως» στα φωτιστικά, τους μύθους, τους θρύλους και τις ανάγκες του Βυζαντίου

Πυρσοί, δάδες, λυχνάρια, λαμπάδες, κεριά, καντήλια και καντηλέρια, πολυέλαιοι και...πολυέλεοι (έλαιον ή ...έλεος; ),  καντήλες και πολυκάντηλα, φακοί και φλόγιστρα,  φανάρια και ...πυροφάνια, ζωικό λίπος, λαρδί και μελισσοκέρι, ελαιόλαδο, φιτίλια από λινάρι και κάνναβη, λουμίνια, και φιτιλάκια,  είναι παγκοσμίως τα ... «Εν νυκτί» υποκατάστατα του φυσικού φωτισμού αρχαιόθεν. Και κυρίως ...βυζαντινόθεν.  

Ο φωτισμός κατά τη βυζαντινή περίοδο, που αποτέλεσε χρονικό διάστημα - «κλειδί», λόγω και των κοινωνικών και θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων της εποχής, συνέχισε μια μακρά παράδοση που ξεκίνησε από την ανακάλυψη της φωτιάς και συνεχίστηκε χωρίς διακοπή μέχρι τις μέρες μας -οπότε και επιστρέφουμε συχνά στο ... «βυζαντινώ τω τρόπω» φωτισμό, αν δεν έχουμε άλλη λύση ή σκοπίμως επιλέγουμε να μη χρησιμοποιήσουμε άλλες σύγχρονες πηγές φωτισμού (ανάβουμε κεριά και ρεσώ -όρος για τα σύγχρονα λυχναράκια- σε περιπτώσεις διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, στις εκκλησίες καντήλια με λάδι ως ταφικό έθιμο ή απλά γιατί επιλέγουμε να κάνουμε «ατμόσφαιρα»).
Στις ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν τον τεχνητό φωτισμό κατά τη βυζαντινή περίοδο ρίχνει ...φως (μέσω επιστημονικής μελέτης της γλώσσας, της παράδοσης, της θρησκείας κ.α) η εισήγηση - Θεματική ξενάγηση με τίτλο «Φωτιστικά μέσα» που προετοιμάζεται στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης από τον αρχαιολόγο-μουσειολόγο, Ιωάννη Μότσιανο, και θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018.
Η εισήγηση - ξενάγηση εντάσσεται στο πλαίσιο σειράς δράσεων με γενικό τίτλο «Εν νυκτί» («α?το? γ?ρ ?κριβ?ς ο?δατε ?τι ? ?μέρα Κυρίου ?ς κλέπτης ?ν νυκτ? ο?τως ?ρχεται» - έκφραση αντλημένη από τον αποστολικό λόγο - την επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Θεσσαλονικείς Α΄), που καθιέρωσε από την περασμένη χρονιά το υπουργείο Πολιτισμού. Στόχος  -σύμφωνα με το σκεπτικό του  ΥΠΠΟ- είναι η ανάδειξη της ανθρώπινης δραστηριότητας διαχρονικά, η εναλλακτική προσέγγιση των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων και η ενίσχυση της επισκεψιμότητάς τους (Η περίοδος των εκδηλώσεων ξεκινά στις 28 Ιουλίου, αμέσως μετά την Πανσέληνο του Ιουλίου, έως τη Νέα Σελήνη στις 11 Αυγούστου).

Ελαιόλαδο και μελισσοκέρι: το ... «σκληρό νόμισμα» της εποχής
Οι Βυζαντινοί εξακολούθησαν να μετέρχονται τις μεθόδους αφής της φωτιάς που χρησιμοποιούνταν και στην αρχαιότητα: 1) με κρούση, 2) με τριβή και 3) με κοίλους γυάλινους φακούς ή κάτοπτρα. «Άλλωστε, με τη μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα, τα σπίρτα δεν υπήρχαν πριν το 1827 και ο αναπτήρας δεν ήταν σε χρήση πριν τις αρχές του 20ού αιώνα» λεει στο AΠΕ-ΜΠΕ ο εισηγητής αρχαιολόγος-μουσειολόγος, Ιωάννης Μότσιανος. 
Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα που ζούμε στην εποχή του ηλεκτρισμού, στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο, όπως άλλωστε και έως τα τέλη του 19ου αι., ο τεχνητός φωτισμός ταυτιζόταν με τη φωτιά. Και ως  καύσιμη ύλη για τη συντήρηση των φωτιστικών στα βυζαντινά χρόνια χρησιμοποιήθηκαν α) στερεά καύσιμα, όπως το ξύλο και οι φυτικοί βλαστοί, το ζωικό λίπος και το μελισσόκερο και β) ρευστά καύσιμα όπως το κατράμι, η πίσσα και άλλες ρητίνες, ορυκτά ρευστά καύσιμα και φυτικά ρευστά καύσιμα που χρησιμοποιήθηκαν για φωτιστικά ελαίου. Από την πρώιμη βυζαντινή περίοδο τα καύσιμα που χρησιμοποιήθηκαν για να φωτίσουν τους τόπους λατρείας ήταν αποκλειστικά το ελαιόλαδο και το μελισσόκερο. Πίσω από τις θρησκευτικές διατάξεις υποκρύπτονται επιλογές πρακτικού χαρακτήρα. Σαφώς έπρεπε να αποφεύγουν να καπνίσουν και να μαυρίσουν τα κτήρια με τη χρήση καυσίμων κακής ποιότητας με δυσάρεστες μυρωδιές, όπως αυτές των ρητινών ή των ζωικών λιπών, ενώ, από την άλλη, φωτιστικά που ανέδιδαν έντονο και ενοχλητικό καπνό και αντίστοιχη οσμή σίγουρα θα απέτρεπαν τους πιστούς από τη μακρόχρονη παραμονή στους ναούς. Έτσι, πολύ γρήγορα, ήδη από τον 4ο αι. μ.Χ.  το ελαιόλαδο και το μελλισόκερο που προορίζονταν για την παραγωγή φωτός έπρεπε να διατίθενται σε ...βολική αξία. Στην προσπάθεια αυτή μάλιστα φαίνεται ότι επιστρατεύτηκαν και παλιότεροι μύθοι και συμβολισμοί. Έτσι, θεωρήθηκε ότι το έλαιον συμβολίζει «την ειρήνην και την ευσπλαχνία του Θεού (τ?ν το? Θεο? ?λεον)» και όπως το κερί παράγεται από τις μέλισσες, που είναι παρθένοι, έτσι και από την Παρθένο Μαρία προήλθε ο Χριστός, το Φως το Αληθινό, «τ? φωτίζον κα? ?γιάζον πάντα ?νθρωπον, ?ρχόμενον ε?ς τ?ν κόσμον». 
Εδώ, βρίσκεται και η «λογική απάντηση» στο ... έκτοτε «λογικό» ερώτημα:  Γιατί στη διάρκεια των νηστειών επιτρέπεται η κατανάλωση ελαιών και όχι ελαιολάδου; 
«Η αποχή από το ελαιόλαδο κατά τις χριστιανικές νηστείες είχε προφανώς και οικονομική σημασία, αφού ο καρπός της ελιάς και το μεταποιημένο προϊόν (ελαιόλαδο) διαφέρουν πολύ ως προς το κόστος παραγωγής τους και η συνήθεια της αποχής από το ελαιόλαδο φαίνεται ότι αποδεικνυόταν πολύ πρακτική. Η ποσότητα του ελαιόλαδου που περίσσευε μπορούσε να προσφερθεί στις εκκλησίες για να φωτιστούν με ιδιαίτερο τρόπο κατά τη διάρκεια των εορτών (που έπονται των μεγάλων νηστειών)» λεει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μότσιανος. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ο φωτισμός γινόταν ανταγωνιστής της πλούσιας σε λίπη διατροφής, καθώς «? το? ?λα?ου τροφή» δεν προοριζόταν μόνο για «τ? λυχνια?ον π?ρ» και για άλλα φωτιστικά μέσα όπως οι καντήλες, αλλά αφορούσε και τη δίαιτα των ανθρώπων. Τα έλαια που χρησιμοποιούνταν ως καύσιμο για τα φωτιστικά μέσα ήταν κατά κανόνα βρώσιμα. Έτσι, λοιπόν, η ανεπάρκεια των φυτικών ελαίων και ζωικών λιπών επηρέαζε τόσο τη διατροφή όσο και τον φωτισμό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσοι δεν διέθεταν λάδι για το λυχνάρι τους ονομάζονταν «?λυχνοι», χαρακτηρισμός έσχατης ένδειας.
Καθώς στον εκκλησιαστικό βίο κυριάρχησαν ως καύσιμη ύλη για τον φωτισμό το ελαιόλαδο και το μελισσόκερο, στην πορεία του χρόνου ήταν σαφής η προσπάθεια των εκκλησιών και των μονών να εξασφαλίσουν εκκλησιαστικούς ελαιώνες και μελισσουργεία, αλλά και ελαιοτριβεία και κηροπλαστεία, προκειμένου να εξασφαλίζουν τα απαραίτητα για τον φωτισμό τους καύσιμα, περιορίζοντας παράλληλα το κόστος τους, ενώ στην περίπτωση των αγιορείτικων μονών οι φωτιστικές ανάγκες ήταν αυτές που τις ώθησαν στην καλλιέργεια και οργάνωση ιδιόκτητων ελαιώνων και μελισσουργείων. Η δε συνήθεια της προσφοράς κεριών, η οποία επιβεβαιώνεται από πολλές αναφορές στις γραπτές βυζαντινές πηγές, συνεχίζεται στη χριστιανική εκκλησία αδιάλειπτα έως τις μέρες μας... 

Ιστορικός Σαράντος Καργάκος: «Τρομερή συμφορά έρχεται εαν η Ελλάδα επιτρέψει στα Σκόπια να κλέψουν το όνομα Μακεδονία»!

«ΟΙ ΔΩΡΙΕΙΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΣΦΑΞΑΝ ΟΛΟΥΣ».

ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ ΚΡΟΥΕΙ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Ο Ιστορικός Σαράντος Ι. Καργάκος για το Σκοπιανό: «Ἀμυκλαῖοι σιγῆ ἀπώλοντο»

Ἐάν τό Σκοπιανό ζήτημα εἶχε ἀντιμετωπισθεῖ ἀπό τή διεθνῆ κοινωνία μέ τούς κανόνες τῆς ὀρθῆς λογικῆς, ἡ λύση τοῦ ὀνόματος θά εἶχε βρεθεῖ ἀμέσως μετά τήν κατάρρευση τῶν τιτοϊκῶν κατασκευῶν.

Στό μάθημα τῆς Λογικῆς, πού διδαχθήκαμε οἱ παλαιότεροι, μάθαμε ὅτι ὑπάρχουν ἔννοιες ΟΛΟΥ καί ΜΕΡΟΥΣ.

Ἡ Ἑλλάς, ὡς κράτος, εἶναι ἔννοια ὅλου πού ἐμπεριέχει καί τήν Μακεδονία ἀλλά ὡς ἔννοια μέρους.

Ἐπί Γιουγκοσλαβίας, τό νῦν κράτος τῶν Σκοπίων ἦταν ἔννοια μέρους πού δέν τό νιώθαμε –καί πολύ κακῶς– σάν κάτι ἔντονα ἐνοχλητικό.

Μετά τή διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας, ἡ σκοπιανή κατασκευή, ὡς ἀνεξάρτητο κράτος, ἔκανε τό ὄνομα Μακεδονία ἔννοια ὅλου ἀλλά γιά τόν ἑαυτό της.

Ἔτσι, μονοπώλησε τό ὄνομα Μακεδονία, κάτι πού κάνει τή δική μας Μακεδονία στά μάτια τῆς διεθνοῦς γνώμης νά φαίνεται σάν μιά ἑλληνική κατάκτηση καί ὄχι ὡς ἑλληνικό ἔδαφος. Διότι, ἐφόσον τά Σκόπια θά ἔχουν τό μονοπώλιο τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, ἠθικά θά φαίνονται σάν κληρονόμοι ὅλης τῆς Μακεδονίας, δηλαδή ὅλης σχεδόν τῆς Βορείου Ἑλλάδος.

Τό ὄνομα ἀπό μόνο του ἐγκρύπτει τόν ἀλυτρωτισμό.

Συνεπῶς, ἄς ἀφήσουμε τίς ἀερολογίες, ὅτι θά δεσμευθοῦν πώς δέν θά ἔχουν ἀλυτρωτικές τάσεις.
Ἀλλά ἄς ποῦμε ὅτι ἔχουν.

Αὐτό μᾶς φοβίζει; Εἶναι ἐντροπή γιά τή χώρα μας νά μᾶς τρομάζει μιά τέτοια ἀπειλή ἀπό ἕνα ἑτοιμόρροπο μόρφωμα 2,5 ἑκατομμυρίων κατοίκων.

Ἄν οἱ Σκοπιανοί ἐκδηλώσουν ἀλυτρωτικές τάσεις, τότε μπορεῖ νά ἐκδηλώσουμε κι ἐμεῖς.

Τό Μοναστήρι ἦταν μέχρι τό 1912 τό ἑλληνικό Παρίσι τῆς Βαλκανικῆς.

Κάποιοι δικοί μας μέ βολική συνείδηση διατυπώνουν τή θεωρία περί «καινούργιου ἔθνους».

Καί ἀπορῶ: γιατί αὐτή ἡ θεωρία δέν προεκτείνεται μέχρι τή δημιουργία ἑνός καινούργιου ὀνόματος;

Γιατί αὐτοί οἱ τάχα νεοφανεῖς γείτονες θέλουν νά μονοπωλοῦν τό πανάρχαιο ὄνομα τῆς Μακεδονίας, πού πάντα θά τούς φέρνει σέ ἀντιπαράθεση –πιθανῶς καί σέ σύγκρουση– μέ τούς Ἕλληνες καί αὔριο μέ τούς Βουλγάρους;

Μέ τούς Ἀλβανούς βρίσκονται ἤδη σέ ρήξη.

—-Καί μιά ἀκόμη ἀπορία:

ἀφοῦ ἡ ἀλβανική γλῶσσα ἀναγνωρίστηκε πρόσφατα σάν ἰσότιμη τῆς σλαβικῆς, πού βαφτίστηκε ἀπό αὐτούς σάν μακεδονική, μήπως καί οἱ Ἀλβανοί τοῦ κρατιδίου θά συγκαταλεχθοῦν στούς Μακεδόνες; Καί μιά ἐπιπρόσθετη ἀπορία: ὅταν οἱ Σκοπιανοί μιλοῦν μέ τούς Σέρβους καί τούς λοιπούς Σλάβους, μιλοῦν μακεδονικά; Ἄν ναί, τότε ὅλοι οἱ Σλάβοι –ἄρα καί ὁ Πούτιν– εἶναι… Μακεδόνες;

Ὅλα αὐτά τά παράλογα, τά παρά τήν ἱστορία, τήν πληθυσμιακή σύνθεση καί τή νεώτερη γεωγραφική δομή, χάρη στήν εὐφυῆ ὄντως σκοπιανή προπαγάνδα καί τήν ὑπναλέα δική μας πολιτική, θεωρήθηκαν ἀπό τή διεθνῆ κοινότητα λογικά.

Καί ἔτσι, οἱ Σκοπιανοί ἰδιοποιήθηκαν de facto καί de jure τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, μέ ἐκείνη τήν ἐνδιάμεση συμφωνία μέ τήν δῆθεν προσωρινή ὀνομασία.

Δέν μπορῶ νά εἶμαι ἱκανοποιημένος ἀπό τή δική μας διπλωματία.

Θυμᾶμαι τό «κάζο» μιᾶς ἐρίτιμης κυρίας πού ἦταν πρόξενος ἤ πρέσβυς στά Σκόπια, πού, γιά νά γίνει πιό φιλική, ἔγινε σκοπιανικώτερη τῶν Σκοπιανῶν.

Δέν λείπουν ἀκόμη κάποιες ἄτσαλες ἐνέργειες.

Ἄν ὄντως ὁ κ. ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν ἐκφράστηκε μέ ἕνα τόσο βαρύ τρόπο κατά τοῦ ἀρχιεπισκόπου, μποροῦμε νά καταλάβουμε τό γιατί τά κάναμε μούσκεμα στόν διπλωματικό μας τομέα.

Ἄν ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἑλληνικῆς διπλωματίας ἐκφράζεται ὅπως ἐκφράστηκε κατά τοῦ Ἱερωνύμου, τότε «κλαύσατε πικρῶς, διότι ἔρχεται ὁ νεκρός», ὅπως ἔλεγε καί ὁ Μπόστ.

Καί ἔρχομαι στόν εὐφυέστατο κυβερνητικό ἐκπρόσωπο πού, ἔχοντας σπουδάσει τήν τεχνική τῆς ταμπέλλας, ἔσπευσε νά δώσει στό συλλαλητήριο τῆς Θεσσαλονίκης ἀκροδεξιά ἀπόχρωση. Ὥστε, λοιπόν, εἶναι ἀκροδεξιοί οἱ χιλιάδες πολῖτες πού, ὑπό δυσμενεῖς συνθῆκες (κακοκαιρία καί προβοκάτσιες), συμμετεῖχαν στό ἐκπληκτικό σέ ὄγκο συλλαλητήριο;

Καί εἶναι δημοκρατικοί οἱ οὐδέποτε συλλαμβανόμενοι λιθοβολιστές, βομβιστές καί σημαιοκάφτες;

Ἄν ὑπῆρχε ἐθνικό φιλότιμο, ἔπρεπε ὅλοι σύσσσωμοι νά ἀπαιτήσουμε τήν ἐκδίωξη τοῦ ἀνεκδιήγητου σκοπιανόφρονα Νίμιτς πού, πέρα ἀπό τά τωρινά ἀτοπήματά του, εἶχε πρό ἐτῶν ὀνομάσει τόν Ἀλέξανδρο σφαγέα τῶν λαῶν, λές καί ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν συμπατριώτης του!

Αὐτή ἡ δική μας παθητικότητα φέρνει στή μνήμη μου τό ἐπιφώνημα ἀπογοητεύσεως τοῦ μεγάλου τοῦ Γένους δασκάλου Βενιαμίν τοῦ Λεσβίου:

«Ὤ, πόσο νήπιοι καί ψοφοδεεῖς εἴμεθα.»

Καί κάτι τελευταῖο γιά τόν κυβερνητικό ἐκπρόσωπο: τόν ἀκροδεξιό δέν τόν γεννᾶ ἡ μάνα του, τόν γεννᾶ ἡ ἀναπηρία ἤ ὁ σαλτιμπαγκισμός τῶν δῆθεν δημοκρατικῶν κυβερνήσεων.

Ἄν δέν τοῦ ἀρέσει ὁ λαός, τότε ἄς ἀλλάξει τόν λαό, κατά τήν εἰρωνική σύσταση τοῦ Μπρέχτ.

Ὅσο γιά τόν ἀρχιεπίσκοπο, πού τόσο συχνά χαμηλώνει τά φτερά γιά νά μή δυσαρεστήσει τόν πρωθυπουργό, ἄς θυμηθεῖ πόσες φορές μέ εἶχε καλέσει ὡς μητροπολίτης νά μιλήσω γιά τό Σκοπιανό στή Θήβα καί στή Λειβαδιά ἀλλά καί τίς πιέσεις πού δέχθηκε καί στίς ὁποῖες ὑπέκυψε γιά νά μήν εἶμαι ὁμιλητής σέ μιά ἀνοιχτή συγκέντρωση στή Λειβαδιά.

Βέβαια, ὅπως ἔλεγε ὁ στρατηγός Ντέ Γκώλ, τά γηρατειά εἶναι ναυάγιο.

Γιά μένα, πάντως, ὄχι.

Ταῦτα ἔλεγα καί πρίν, ταῦτα λαλῶ καί νῦν.

Τό ὅτι χρειάζεται προσοχή στίς λαοσυνάξεις, εἶναι ἀναμφισβήτητο.

Μπορεῖ ἀπό αὐτές νά προκύψει ἕνας δημεγέρτης πού νά ὁδηγήσει τή χώρα στήν καταστροφή.

Ἀλλά ὁ κ. Τσίπρας ἀπό ποῦ βγῆκε;

Δέν εἶναι γέννημα λαοσυνάξεων;

Καί ἐκεῖνο τό «φωνή λαοῦ» θά πεταχτεῖ στά σκουπίδια;

Πρό ἐτῶν στήν «Ἑστία» εἶχα γράψει τήν ἀρχαία φράση: «Ἀμυκλαῖοι σιγῆ ἀπώλοντο».

Εἶχα ὑποσχεθεῖ νά τήν ἐξηγήσω.

Κατά μία παράδοση, οἱ κάτοικοι τῶν Ἀμυκλῶν εἶχαν λάβει ὅλα τά ἀναγκαῖα μέτρα γιά τήν προάσπιση τῆς πόλης τους, ὅταν οἱ Δωριεῖς κατέλαβαν τήν Σπάρτη καί τήν Λακωνία.

Νύκτα καί ἡμέρα ἦσαν ὑπό τά ὅπλα.

Οἱ Δωριεῖς τῆς Σπάρτης τούς ἄφησαν ἐπί πολύ ἀνενόχλητους.

Ἔτσι, οἱ Ἀμυκλαῖοι χαλάρωσαν σταδιακά καί, ἀκολούθως, ὁλικά τήν ἀμυντική τους ἐπαγρύπνηση.

Καί κάποιο βράδυ, οἱ Δωριεῖς τῆς γειτονικῆς Σπάρτης μπῆκαν στήν πόλη τους ἀμαχητί καί τούς κατέσφαξαν.

Τό πάθημα τῶν Ἀμυκλαίων ἔγινε παροιμιακό.

Μήπως κάποιοι τέτοιο πάθημα μᾶς ἑτοιμάζουν καί στόν παρόντα καιρό;

(τοῦ Σαράντου Ι. Καργάκου), Ἑστία, 26/1/18

ΠΗΓΗ diaforetiko