Ανίχνευση συμπτωμάτων της νόσου Πάρκινσον με smartphone

Μέθοδο ανίχνευσης των συμπτωμάτων της νόσου Πάρκινσον μέσω της πληκτρολόγησης στην οθόνη του κινητού αναπτύσσουν ερευνητές του ΑΠΘ με ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα . Τα ευρήματα της μελέτης της ερευνητικής ομάδας  της Μονάδας Επεξεργασίας Σήματος και ΒιοΪατρικής  Τεχνολογίας του  Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά καθώς η μέθοδος αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μη παρεμβατικό εργαλείο για την έγκαιρη ανίχνευση των σχετικών συμπτωμάτων της νόσου μέσα από τη συνήθη διάδραση των χρηστών με συσκευές αφής. 

Οι μισές γυναίκες κινδυνεύουν να εμφανίσουν άνοια, Πάρκινσον ή εγκεφαλικό κάποια στιγμή στη ζωή τους

Μία στις δύο γυναίκες και ένας στους τρεις άνδρες άνω των 45 ετών είναι πιθανό ότι θα διαγνωσθούν με άνοια, Πάρκινσον ή εγκεφαλικό κάποια στιγμή αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική μελέτη.

Οι διαβητικοί κινδυνεύουν περισσότερο από Πάρκινσον

Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου Πάρκινσον αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη βρετανική επιστημονική μελέτη. Ο κίνδυνος φαίνεται μεγαλύτερος για τους νεότερους διαβητικούς και για όσους εμφανίζουν επιπλοκές λόγω του διαβήτη. 

   Το Πάρκινσον είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος που προοδευτικά επηρεάζει ολοένα μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου και δυσκολεύει τον έλεγχο των κινήσεων των ασθενών. Στον διαβήτη τύπου 2 ο ασθενής είτε δεν παράγει επαρκή ινσουλίνη στο σώμα του, ώστε να ρυθμισθεί σωστά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα, είτε τα κύτταρά του δεν χρησιμοποιούν αποτελεσματικά την παραγόμενη ινσουλίνη. Η νέα μελέτη δείχνει ότι πιθανώς υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στις δύο παθήσεις.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Τόμας Γουόρνερ του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν στοιχεία για περίπου οκτώ εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο σε μια περίοδο 12 ετών.

   Διαπιστώθηκε ότι κατά μέσο όρο ο κίνδυνος εμφάνισης Πάρκινσον είναι 31% αυξημένος στους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, σε σχέση με όσους δεν έχουν διαβήτη. Ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος (49%) για όσους έχουν διαβήτη με επιπλοκές.
ΑΠΕ

Τέσσερις, Ειδικοί Νευρολόγοι μιλούν για την Πάρκινσον σήμερα, μαζί τους μια ασθενής περιγράφει τα βιώματά της (video)

αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα του Πάρκινσον, medlabnews.gr

Ζώντας με τη Νόσο του Parkinson: Προβλήματα, δυνατότητες, προοπτικές

Η νόσος του Parkinson είναι η δεύτερη σε συχνότητα εκφυλιστική πάθηση του εγκεφάλου. Παρόλο που δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, υπάρχουν διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές για όλες τις καταστάσεις και τα στάδια της νόσου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχημένη αντιμετώπιση της είναι η αποφασιστική στάση και ενεργητική συμμετοχή του ίδιου του ασθενούς. Παράλληλα, η σταθερά αυξανόμενη κατανόηση των μηχανισμών που εμπλέκονται στη νόσο δημιουργεί τις προοπτικές για νέες, ακόμη πιο αποτελεσματικές θεραπείες.

Ο κ. Γεώργιος Α. Τάγαρης, Νευρολόγος, Διευθυντής της Νευρολογικής Κλινικής Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς» δηλώνει σχετικά “Για τον ασθενή ο οποίος την ακούει για πρώτη φορά από το στόμα του γιατρού, η νόσος του Parkinson είναι μια διάγνωση που προκαλεί ανασφάλεια, άγχος, ακόμα και φόβο. Ο καθένας αντιλαμβάνεται την κατάσταση με βάση συγκεκριμένα στερεότυπα, εικόνες ασθενών που έχουν πέσει στην αντίληψή του, διάσπαρτες και κατά κανόνα ελλιπείς γνώσεις. Η προσπάθεια να αντλήσει πληροφορίες από το διαδίκτυο συχνά δεν βοηθάει στη διαμόρφωση μιας αντικειμενικής εικόνας”




Ο κ. Λεωνίδας Στεφανής, Καθηγητής Νευρολογίας – Νευροβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. και Δ/ντής Α΄ Νευρολογικής Κλινικής του Αιγινήτειου Νοσοκομείου αναφέρει σχετικά “Η αιτιολογία της νόσου δεν είναι γνωστή στη μεγάλη πλειονότητα των περιστατικών, ωστόσο επιστημονικές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών έχουν δείξει ότι σε ορισμένα περιστατικά, ιδιαίτερα πρώιμης έναρξης, υπάρχει σημαντική συμμετοχή του γενετικού παράγοντα.”



Ο κ. Παντελής Στάθης, Νευρολόγος, Διευθυντής Νευρολογικού Τμήματος Νοσοκομείου “Mediterraneo” δηλώνει “Η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών και των συγγενών τους περιμένει με δικαιολογημένη ανυπομονησία τις εξελίξεις στα φάρμακα για τη νόσο. Ταυτόχρονα, όμως, η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών με τη νόσο Πάρκινσον δεν ακολουθεί τις οδηγίες των θεραπόντων γιατρών τους. H στάση του ασθενή και των συγγενών του απέναντι στην ασθένεια με έναν πιο ενεργητικό τρόπο είναι κάτι που προσπαθούμε να βελτιώσουμε, καθώς έχει αποδειχτεί πλέον επιστημονικά πως ο ρόλος του ασθενούς και του φροντιστή του στην εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον είναι πολύ σημαντικός.”



Ο κ. Παναγιώτης Ζήκος, Νευρολόγος, Υπεύθυνος Ιατρείου Νόσου Πάρκινσον του 251 Γ.Ν.Α., Υπεύθυνος Ιατρείου Επεμβατικής Αντιμετώπισης Νόσου Πάρκινσον και Συναφών Διαταραχών «METROPOLITAN HOSPITAL» αναφέρει “Περισσότεροι από εννέα στους δέκα ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον παρουσιάζουν στην πορεία της ασθένειάς τους εναλλαγές καλής κινητικότητας και κινητικών προβλημάτων, οι οποίες μειώνουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους. Οι κινητικές αυτές διακυμάνσεις εκδηλώνονται έπειτα από μήνες ή χρόνια λήψης της κλασικής φαρμακευτικής θεραπείας και επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητα των ασθενών να λειτουργούν φυσιολογικά στην καθημερινή ζωή. Οι εναλλαγές της καλής κινητικότητας με την ακινησία ή και την υπερκινησία θεωρούνται από τους ασθενείς ως μία από τις δυσκολότερες παραμέτρους της ασθένειάς τους.” Όπως αναφέρει ο κ. Ζήκος “όταν εμφανιστούν κινητικές διακυμάνσεις που δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς, τότε ο ασθενής πρέπει να γνωρίζει ότι βρίσκεται στο προχωρημένο στάδιο της νόσου και θα πρέπει να απευθυνθεί στα Κέντρα Κινητικών Διαταραχών που υπάρχουν στην Αθήνα και την Περιφέρεια.”



Τέλος μια ασθενής αναφέρεται στα δικά της βιώματα.




Η νόσος Πάρκινσον με μια ματιά

"Ενωμένοι δημιουργούμε, ενωμένοι νικάμε το Πάρκινσον"

Παρότι έχουν περάσει διακόσια χρόνια από τότε που  περιγράφηκε για πρώτη φορά η νόσος του Πάρκινσον στην έκθεση του Άγγλου ιατρού James Parkinson, δεν έχει βρεθεί ακόμη φάρμακο για τη ίαση της νόσου, επισημαίνει ο Σύλλογος  Παρκινσονικών Ασθενών και Φίλων Βορείου Ελλάδος. Με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο του Πάρκινον ο Σύλλογος ζητά  συμπαράσταση και αλληλεγγύη για διεκδίκηση: της αύξησης της χρηματοδότησης για έρευνα, της καθιέρωσης βέλτιστων πρακτικών για τη διαχείριση της νόσου του Πάρκινσον, της διεύρυνσης της επιρροής των εθνικών οργανισμών υγείας, ώστε να βοηθήσουν τους Παρκινσονικούς ασθενείς να ασχολούνται περισσότερο με τη θεραπεία τους και της διασφάλισης ότι οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες πρέπει να είναι πολιτική προτεραιότητας στην Ευρωπαϊκή περίθαλψη.
"Το μήνυμα των φετινών εκδηλώσεων είναι:"Ενωμένοι δημιουργούμε, ενωμένοι νικάμε το Πάρκινσον". Διαδώστε το μήνυμα. Ενωθείτε για το Πάρκινσον. Όλοι πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σαν ένα σώμα, ασθενείς, νοσηλευτές, γιατροί, πολιτεία και τα όργανα αυτής", αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου, Γιάννης Κανονίδης. 
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο του Πάρκινσον ο Σύλλογος Παρκινσονικών Ασθενών και Φίλων Βορείου Ελλάδος διοργανώνει, αύριο στις 18.00 στην αίθουσα "Μανώλης Αναγνωστάκης" του Δημαρχιακού Μεγάρου Θεσσαλονίκης,  ημερίδα στη διάρκεια της οποίας ασθενείς θα παρουσιάσουν τις εμπειρίες τους από τη νόσο, ενώ ειδικοί επιστήμονες να μιλήσουν για το μέγεθος του προβλήματος από τη νόσο του Πάρκινσον, αλλά και για τους μύθους και τις αλήθειες σχετικά με την πάθηση. Επίσης, θα υπάρξει ομιλία με θέμα: "Νόσος του Πάρκινσον και καλλιτεχνική δημιουργία". Η εκδήλωση θα κλείσει με μουσικό πρόγραμμα.
ΑΠΕ
 

Ζώντας με τη Νόσο του Parkinson: Προβλήματα, δυνατότητες, προοπτικές, εκδήλωση για το κοινό, 16 Μαρτίου, Αθήνα

Η Νευρολογική Κλινική του Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς» διοργανώνει την Παρασκευή 16 Μαρτίου, στις 16:30, στην αίθουσα «OLYMPIA» του ξενοδοχείου Royal Olympic ενημερωτική εκδήλωση για το ευρύ κοινό με θέμα: «Ζώντας με τη Νόσο του Parkinson: Προβλήματα, δυνατότητες, προοπτικές». Στόχος της εκδήλωσης είναι η υπεύθυνη ενημέρωση για τις θεραπευτικές επιλογές του σήμερα και ό,τι νέο αναμένεται στο προσεχές μέλλον.

Η νόσος του Parkinson είναι η δεύτερη σε συχνότητα εκφυλιστική πάθηση του εγκεφάλου. Παρόλο που δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, υπάρχουν διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές για όλες τις καταστάσεις και τα στάδια της νόσου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχημένη αντιμετώπιση της είναι η αποφασιστική στάση και ενεργητική συμμετοχή του ίδιου του ασθενούς. Παράλληλα, η σταθερά αυξανόμενη κατανόηση των μηχανισμών που εμπλέκονται στη νόσο δημιουργεί τις προοπτικές για νέες, ακόμη πιο αποτελεσματικές θεραπείες.

Στην εκδήλωση που διοργανώνεται με την υποστήριξη της Ακαδημίας Νευροεπιστημών θα συμμετάσχουν διακεκριμένοι επιστήμονες με μεγάλη εμπειρία στην διάγνωση και την θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου.

Ο κ. Γεώργιος Α. Τάγαρης, Νευρολόγος, Διευθυντής της Νευρολογικής Κλινικής Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς» δηλώνει σχετικά “Για τον ασθενή ο οποίος την ακούει για πρώτη φορά από το στόμα του γιατρού, η νόσος του Parkinson είναι μια διάγνωση που προκαλεί ανασφάλεια, άγχος, ακόμα και φόβο. Ο καθένας αντιλαμβάνεται την κατάσταση με βάση συγκεκριμένα στερεότυπα, εικόνες ασθενών που έχουν πέσει στην αντίληψή του, διάσπαρτες και κατά κανόνα ελλιπείς γνώσεις. Η προσπάθεια να αντλήσει πληροφορίες από το διαδίκτυο συχνά δεν βοηθάει στη διαμόρφωση μιας αντικειμενικής εικόνας. Την ανάγκη για μια υπεύθυνη και ολοκληρωμένη πληροφόρηση ελπίζουμε να καλύψει η ενημερωτική αυτή εκδήλωση.”
Ο κ. Λεωνίδας Στεφανής, Καθηγητής Νευρολογίας – Νευροβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. και Δ/ντής Α΄ Νευρολογικής Κλινικής του Αιγινήτειου Νοσοκομείου αναφέρει σχετικά “Η αιτιολογία της νόσου δεν είναι γνωστή στη μεγάλη πλειονότητα των περιστατικών, ωστόσο επιστημονικές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών έχουν δείξει ότι σε ορισμένα περιστατικά, ιδιαίτερα πρώιμης έναρξης, υπάρχει σημαντική συμμετοχή του γενετικού παράγοντα. Στην εκδήλωση θα αναφερθούν νεότερα επιστημονικά δεδομένα που αφορούν στους παθογενετικούς παράγοντες της νόσου με την προσδοκία οι γνώσεις αυτές να οδηγήσουν σε καινοτόμες θεραπευτικές μεθόδους, συμπεριλαμβανομένων των βλαστικών κυττάρων.”
Ο κ. Παντελής Στάθης, Νευρολόγος, Διευθυντής Νευρολογικού Τμήματος Νοσοκομείου “Mediterraneo” δηλώνει “Η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών και των συγγενών τους περιμένει με δικαιολογημένη ανυπομονησία τις εξελίξεις στα φάρμακα για τη νόσο. Ταυτόχρονα, όμως, η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών με τη νόσο Πάρκινσον δεν ακολουθεί τις οδηγίες των θεραπόντων γιατρών τους. H στάση του ασθενή και των συγγενών του απέναντι στην ασθένεια με έναν πιο ενεργητικό τρόπο είναι κάτι που προσπαθούμε να βελτιώσουμε, καθώς έχει αποδειχτεί πλέον επιστημονικά πως ο ρόλος του ασθενούς και του φροντιστή του στην εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον είναι πολύ σημαντικός.”
Ο κ. Παναγιώτης Ζήκος, Νευρολόγος, Υπεύθυνος Ιατρείου Νόσου Πάρκινσον του 251 Γ.Ν.Α., Υπεύθυνος Ιατρείου Επεμβατικής Αντιμετώπισης Νόσου Πάρκινσον και Συναφών Διαταραχών «METROPOLITAN HOSPITAL» αναφέρει “Περισσότεροι από εννέα στους δέκα ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον παρουσιάζουν στην πορεία της ασθένειάς τους εναλλαγές καλής κινητικότητας και κινητικών προβλημάτων, οι οποίες μειώνουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους. Οι κινητικές αυτές διακυμάνσεις εκδηλώνονται έπειτα από μήνες ή χρόνια λήψης της κλασικής φαρμακευτικής θεραπείας και επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητα των ασθενών να λειτουργούν φυσιολογικά στην καθημερινή ζωή. Οι εναλλαγές της καλής κινητικότητας με την ακινησία ή και την υπερκινησία θεωρούνται από τους ασθενείς ως μία από τις δυσκολότερες παραμέτρους της ασθένειάς τους.” Όπως αναφέρει ο κ. Ζήκος “όταν εμφανιστούν κινητικές διακυμάνσεις που δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς, τότε ο ασθενής πρέπει να γνωρίζει ότι βρίσκεται στο προχωρημένο στάδιο της νόσου και θα πρέπει να απευθυνθεί στα Κέντρα Κινητικών Διαταραχών που υπάρχουν στην Αθήνα και την Περιφέρεια.”

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης οι παρευρισκόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν το θεατρικό μονόπρακτο «Χωρίς Εκείνη» με πρωταγωνίστριες την Δέσποινα Καραμήτσου και την Καλλιόπη Παπουτσή.
Μια περίεργη ιστορία εξαφάνισης… με πολλά ίχνη. Μπορεί η γλώσσα της καρδιάς και η δύναμη του νου να ρίξουν φως στην ανεξιχνίαστη υπόθεση;


Η είσοδος είναι ελεύθερη

Μάθετε για την Πάρκινσον, τη δεύτερη σε συχνότητα εκφυλιστική πάθηση του εγκεφάλου, 16 Μαρτίου, Royal Olympic, Αθήνα

Η νόσος του Πάρκινσον είναι η δεύτερη σε συχνότητα εκφυλιστική πάθηση του εγκεφάλου. Παρόλο που δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, υπάρχουν διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές για όλες τις καταστάσεις και τα στάδια της νόσου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχημένη αντιμετώπιση της είναι η αποφασιστική στάση και ενεργητική συμμετοχή του ίδιου του ασθενούς. Παράλληλα, η σταθερά αυξανόμενη κατανόηση των μηχανισμών που εμπλέκονται στη νόσο δημιουργεί τις προοπτικές για νέες, ακόμη πιο αποτελεσματικές θεραπείες. 

Το "φάρμακο" για το Πάρκινσον που δεν κοστίζει τίποτε!

Η ενημερωτική εκδήλωση για τη νόσο "Ζώντας με τη νόσο του Πάρκινσον: Προβλήματα, δυνατότητες, προοπτικές", θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 16 Μάρτιου 2018 και ώρα 16:30 στην αίθουσα "OLYMPIA" του ξενοδοχείου Royal Olympic. Στόχος της εκδήλωσης είναι η υπεύθυνη ενημέρωση για το τι υπάρχει διαθέσιμο σήμερα για τον ασθενή με νόσο του Πάρκινσον καθώς και το τι αναμένεται στο προσεχές μέλλον.

Στην εκδήλωση, που διοργανώνεται από την Νευρολογική Κλινική του Γ.Ν.Α. "Γ. Γεννηματάς" με την υποστήριξη της Ακαδημίας Νευροεπιστημών και απευθύνεται στο ευρύ κοινό, θα συμμετάσχουν διακεκριμένοι επιστήμονες με μεγάλη εμπειρία στην διάγνωση και την θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου. 

Τεστ δακρύων για τη διάγνωση της νόσου Πάρκινσον

 Τα δάκρυα μπορεί να «προδώσουν» αν κάποιος έχει Πάρκινσον, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που για πρώτη φορά ανοίγει τον δρόμο για την ανάπτυξη ενός νέου τεστ για τη διάγνωση της ανίατης νευροεκφυλιστικής νόσου.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Μαρκ Λιου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας στο Λος 'Αντζελες, συνέκριναν δείγματα δακρύων από 55 ασθενείς με Πάρκινσον, με τα δάκρυα 27 υγιών ανθρώπων ίδιας ηλικίας και φύλου.

   Διαπιστώθηκε ότι στα δάκρυα των παρκινσονικών ασθενών η πρωτεΐνη άλφα-συνουκλεΐνη, που αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» της νόσου στον εγκέφαλο, είναι αυξημένη έως και πέντε φορές στους ασθενείς σε σχέση με τους υγιείς.

   «Η έρευνά μας είναι η πρώτη που δείχνει ότι τα δάκρυα μπορούν να αποτελέσουν ένα αξιόπιστο, φθηνό και μη επεμβατικό βιοδείκτη για τη νόσο Πάρκινσον» δήλωσε ο Λιου.

Υπό ανάπτυξη νέο τεστ έγκαιρης διάγνωσης της νόσου Πάρκινσον με βάση το επίπεδο καφεΐνης στο αίμα

Ο έλεγχος του επιπέδου της καφεΐνης στο αίμα μπορεί να αποτελέσει ένα νέο απλό τρόπο που θα βοηθήσει μελλοντικά στην έγκαιρη διάγνωση της νόσου Πάρκινσον, σύμφωνα με επιστήμονες στην Ιαπωνία

Η νέα μελέτη διαπίστωσε οι άνθρωποι με Πάρκινσον έχουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα καφεΐνης στον οργανισμό τους, σε σχέση με τους υγιείς, ακόμη κι αν πίνουν τους ίδιους καφέδες και γενικότερα καταναλώνουν παρόμοιες ποσότητες καφεΐνης. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σίντσι Σαΐκι της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζουντέντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν επί μια εξαετία 108 ασθενείς με Πάρκινσον, συγκριτικά με 31 άτομα χωρίς τη νόσο.

Όλοι οι συμμετέχοντες υποβάλλονταν σε περιοδικά τεστ αίματος για καφεΐνη, καθώς και για 11 υποπροϊόντα της, που εμφανίζονται όταν το σώμα την μεταβολίζει. Επίσης όλοι μελετήθηκαν για τυχόν μεταλλάξεις στα γονίδια που επηρεάζουν τον μεταβολισμό της καφεΐνης. Και οι δύο ομάδες κατανάλωναν κατά μέσο όρο το ισοδύναμο περίπου δύο φλιτζανιών καφέ κάθε μέρα. Όμως οι ασθενείς με Πάρκινσον είχαν στο αίμα τους πολύ χαμηλότερα επίπεδα καφεΐνης και εννέα υποπροϊόντων της.

ΑΠΕ

Η έντονη σωματική άσκηση «φρενάρει» την επιδείνωση των συμπτωμάτων της νόσου Πάρκινσον

Η σωματική άσκηση μεγάλης έντασης, που γίνεται τρεις φορές την εβδομάδα, μπορεί να σταματήσει την επιδείνωση των συμπτωμάτων της νόσου Πάρκινσον, δείχνει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

   Είναι η πρώτη φορά που η έντονη άσκηση δοκιμάζεται σε ασθενείς με Πάρκινσον και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Η μέτριας έντασης άσκηση όμως δεν φέρνει κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

   Το Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική νόσος μετά το Αλτσχάιμερ και οι ασθενείς προοδευτικά εκδηλώνουν ολοένα μεγαλύτερη απώλεια ελέγχου των μυών τους, τρέμουλο, ακαμψία, βραδύτητα κινήσεων, έλλειψη ισορροπίας κ.α. Καθώς η νόσος επιδεινώνεται, ο ασθενής μπορεί να δυσκολεύεται να μιλήσει, να περπατήσει και να κάνει απλές καθημερινές εργασίες.

   Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν τη νόσο μετά την ηλικία των 60. Επειδή τα φάρμακα κατά της νόσου έχουν παρενέργειες και μειωμένη αποτελεσματικότητα με το πέρασμα του χρόνου, οι γιατροί αναζητούν νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις.

   Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Σικάγο, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικοθεραπείας Ντάνιελ Κόρκος, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό νευρολογίας "JAMA Neurology", πραγματοποίησαν μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή με 128 ασθενείς έως 80 ετών.

   Οι συμμετέχοντες χωρίσθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες: η μία έκανε άσκηση μεγάλης έντασης, η δεύτερη μέτριας έντασης και η τρίτη δεν ασκείτο καθόλου. Μετά από έξι μήνες αξιολογήθηκαν τα συμπτώματα των ασθενών και συγκρίθηκαν με εκείνα που είχαν προτού ξεκινήσει η μελέτη.

   Διαπιστώθηκε ότι, σε όσους είχαν ασκηθεί εντατικά (στο 80% έως 85% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού τους), τα συμπτώματα του Πάρκινσον είχαν μείνει στάσιμα και δεν είχαν επιδεινωθεί περαιτέρω. Στην ομάδα που είχε ασκηθεί με μέτρια ένταση, τα συμπτώματα εμφάνιζαν μικρή επιδείνωση, ενώ σε όσους δεν είχαν ασκηθεί καθόλου, η επιδείνωση ήταν ακόμη μεγαλύτερη.

ΑΠΕ

20 χρόνια Νόσος του Πάρκινσον

“20 years of alpha-synuclein in Parkinson's Disease and related synucleinopathies: from the bedside to the bench and back to the patient“

Από τις 7-10 Σεπτεμβρίου 2017 λαμβάνει χώρα στο Ξενοδοχείο Mare Nostrum στην ΒραυρώναΑττικής διεθνές συνέδριο με θέμα τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες, όπως η νόσος Πάρκινσον, που σχετίζονται με ανώμαλη εναπόθεση της πρωτεΐνης α-συνουκλεΐνης στο νευρικό σύστημα. Οι ασθένειες αυτές ονομάζονται συνουκλεϊνοπάθειες. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο συνέδριο, καθώς επιχειρείται ο συγκερασμός προσεγγίσεων και απόψεων από επιστήμονες που προέρχονται και από τον χώρο της βασικής επιστημονικής έρευνας και από κλινικούς νευρολόγους που διαχειρίζονται ασθενείς με αυτές τις παθήσεις.
Η ιστορία της σύνδεσης της α-συνουκλεΐνης με τη νόσο Πάρκινσον ξεκινά πριν από 20 χρόνια, όταν ανακαλύφθηκε ότι ασθενείς με σπάνιες κληρονομικές μορφές της νόσου φέρουν μεταλλάξεις στο γονίδιο SNCA, που κωδικοποιεί την πρωτεΐνη α-συνουκλεΐνη. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που με αδιαφιλονίκητο τρόπο συνδεόταν μια γενετική παραλλαγή με τη νόσο Πάρκινσον, που μέχρι τότε εθεωρείτο ότι οφείλεται σε περιβαλλοντικά αίτια. Στην ανακάλυψη αυτή έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο Έλληνες Βιολόγοι και Νευρολόγοι από το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών των Η.Π.Α. Έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι οι Ιταλικές και Ελληνικές οικογένειες στις οποίες βρέθηκαν αυτές οι μεταλλάξεις φαίνεται να έχουν κοινή καταγωγή από την περιοχή Ελίκη της Αρχαίας Αχαΐας. Οι απόγονοι αυτών των οικογενειών που ζουν σήμερα σε ευρύτερες περιοχές της Πελοποννήσου και της Νότιας Ελλάδας αποτελούν αντικείμενο εντατικής έρευνας, καθώς θεωρείται ότι η κατανόηση της παθογένειας της νόσου σε αυτά τα σπάνια περιστατικά θα οδηγήσει και στην κατανόηση των πολύ συχνότερων μη κληρονομικών συνουκλεϊνοπαθειών. Κι αυτό γιατί, πολύ γρήγορα μετά την πρώτη γενετική σύνδεση το 1997, φάνηκε ότι το προϊόν του μεταλλαγμένου γονιδίου, η πρωτεΐνη α-συνουκλεΐνη, συσσωρεύεται με παθολογικό τρόπο μέσα σε κυτταροπλασματικά έγκλειστα στους εγκεφάλους ασθενών με την σποραδική μορφή της νόσου Πάρκινσον, αλλά και με τις άλλες συνουκλεϊνοπάθειες.

Τα 20 χρόνια που πέρασαν από τις πρώτες αυτές ανακαλύψεις έχουν γίνει, μέσα από μελέτες σε πειραματικά μοντέλα, σημαντικά βήματα στην διαλεύκανση των διεργασιών που οδηγούν στην παθολογική μετατροπή της πρωτεΐνης αυτής, και την επακόλουθη νευρωνική δυσλειτουργία και νευροεκφυλισμό. Έχουν επίσης γίνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της ανακάλυψης βιολογικών δεικτών για τις νόσους αυτές και, το σημαντικότερο, έχουν αρχίσει και εφαρμόζονται, σε επίπεδο πειραματικών κλινικών μελετών, θεραπείες με στόχο την αναίρεση της παθολογικής διεργασίας των συνουκλεϊνοπαθειών. Η ελπίδα είναι ότι αυτές οι θεραπείες θα είναι πραγματικά νευροπροστατευτικές και όχι απλά συμπτωματικές, όπως μέχρι τώρα.

Όλη αυτή η γκάμα των συσσωρευμένων γνώσεων της τελευταίας 20ετίας θα παρουσιαστεί στο συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν κορυφαίοι επιστήμονες του χώρου, όπως η Maria GraziaSpillantini, ο John Hardy και ο Stanley Fahn. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Stanley Fahn, ο πιο διάσημος παγκοσμίως Νευρολόγος που ασχολείται με τις Κινητικές Διαταραχές και τη νόσο Πάρκινσον, θα αναπτύξει στην διάλεξή του θέμα σχετικό με μία άλλη σημαντική επέτειο, την 50ή επέτειο της ιστορικής πρώτης ουσιαστικής συμπτωματικής θεραπείας για την νόσο Πάρκινσον, μέσω L-Dopa, που εγκαθιδρύθηκε από τον Γεώργιο Κοτζιά το 1967.
Το συνέδριο διοργανώνεται από το Αττικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Επιστημών και την Ελληνική Εταιρεία για τις Νευροεπιστήμες. Τελεί υπό την αιγίδα της Β Νευρολογικής Κλινικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει επιβεβαιωθεί η συμμετοχή τουλάχιστον 200 συνέδρων από το εξωτερικό, ενώ θα υπάρχει και σημαντική συμμετοχή Ελλήνων Βιολόγων και Νευρολόγων.
Ιστοσελίδα http://www.synuclein2017.org/

Υπό ανάπτυξη δύο νέα τεστ όσφρησης και σχεδίου σε υπολογιστή για την έγκαιρη διάγνωση της νόσου Πάρκινσον

Ένα απλό τεστ όσφρησης μπορεί στο μέλλον να βοηθά τους γιατρούς να εντοπίζουν τους ανθρώπους με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου Πάρκινσον, έως και μια δεκαετία προτού εκδηλωθούν τα συμπτώματα και καταστεί εφικτή η πρώτη διάγνωση.

   Κάτι ανάλογο φιλοδοξεί να πετύχει ένα άλλο πειραματικό τεστ, που βάζει τους ανθρώπους να σχεδιάζουν σε οθόνη φορητού υπολογιστή. Πρόκειται ουσιαστικά για το πρώτο εργαλείο που μπορεί να διαγνώσει τη νόσο ακόμη και χωρίς την ύπαρξη ορατών συμπτωμάτων.

   Στην πρώτη περίπτωση, μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη βρήκε ότι οι άνθρωποι με κακή όσφρηση είναι πιθανότερο να εμφανίσουν Πάρκινσον σε σχέση με όσους μυρίζουν χωρίς πρόβλημα. Αυτό ισχύει περισσότερο για τους άνδρες από ό,τι για τις γυναίκες.

   Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Χονγκλέι Τσεν του Κολλεγίου Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν περίπου 2.500 άτομα με μέση ηλικία 75 ετών.

   Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε τεστ όφρησης για 12 κοινές οσμές (κανέλας, λεμονιού, βενζίνης, σαπουνιού, κρεμμυδιού κ.α.) και, ανάλογα με τις οσφρητικές επιδόσεις τους, χωρίσθηκαν σε τρεις ομάδες κακής, μέτριας και καλής όσφρησης. Στη συνέχεια παρακολουθήθηκαν για χρονικό διάστημα δέκα ετών κατά μέσο όρο, στη διάρκεια των οποίων 42 άνθρωποι εμφάνισαν Πάρκινσον.

   Όσοι είχαν κακή όσφρηση, είχαν πενταπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν τη νόσο, σε σχέση με όσους είχαν καλή όσφρηση. Η μελέτη έδειξε μια σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στο αποτέλεσμα του τεστ όσφρησης και στην εκδήλωση Πάρκινσον έως και έξι έτη αργότερα. Η σχέση υπήρχε ακόμα και τα επόμενα χρόνια, αλλά σε μικρότερο βαθμό.

   Οι επιστήμονες επισήμαναν ότι αυτό δεν σημαίνει πως κάθε άνθρωπος που δεν έχει καλή όσφρηση στα γεράματα, θα εμφανίσει Πάρκινσον και τόνισαν ότι θα χρειασθεί περισσότερη έρευνα, προτού καθιερωθεί ένα ευρείας χρήσης οσφρητικό τεστ για τη νόσο.

   Τεστ σχεδίου σε ταμπλέτα

   Μια άλλη αυστραλιανή επιστημονική έρευνα διαπίστωσε ότι είναι δυνατό να γίνει αρχική διάγνωση, αλλά και να αξιολογηθεί η σοβαρότητα της νόσου Πάρκινσον μέσω ενός ηλεκτρονικού τεστ σχεδιασμού.

   Ανάλογα με την ταχύτητα που σχεδιάζει ένας άνθρωπος μια σειρά από γράμμα και σπιράλ και πόση πίεση ασκεί με το μολύβι του στο χαρτί, εκτιμάται κατά πόσο έχει τη νόσο, αλλά και η σοβαρότητά της κατάστασης ενός ασθενούς που έχει ήδη διαγνωσθεί με Πάρκινσον. Η ακρίβεια διάγνωσης φθάνει το 93%.

ΑΠΕ

Φάρμακο κατά του διαβήτη δίνει ελπίδες για τη νόσο Πάρκινσον

Οι επιστήμονες τρέφουν τις πρώτες βάσιμες ελπίδες ότι θα είναι δυνατό να επιβραδύνουν ή και να σταματήσουν την εξέλιξη της έως σήμερα ανίατης νόσου Πάρκινσον, χάρη σε ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται ήδη για μια άλλη ασθένεια, το διαβήτη τύπου 2.

Τα τωρινά φάρμακα απλώς μετριάζουν τα συμπτώματα της νευροεκφυλιστικής νόσου, αλλά αδυνατούν να "φρενάρουν" το θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων που παράγουν τη χημική ουσία ντοπαμίνη, με συνέπεια το Πάρκινσον σταδιακά να επιδεινώνεται. Οι ασθενείς σιγά-σιγά μπορεί να εμφανίσουν τρέμουλο, μυική ακαμψία, κινητικές δυσκολίες, προβλήματα μνήμης, διαταραχές ύπνου, χρόνια κόπωση κ.α.

Η κλινική δοκιμή του αντιδιαβητικού φαρμάκου (εξενατίδη) σε 60 παρκινσονικούς ασθενείς, από τους οποίους οι μισοί πήραν το φάρμακο και οι άλλοι μισοί ψευδοφάρμακο (πλασίμπο), έδειξε ότι η εξενατίδη μπορεί να βάλει κάποιο φρένο στην πρόοδο της νόσου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τομ Φολτάινι του Ινστιτούτου Νευρολογίας του University College του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", δήλωσαν "ενθουσιασμένοι", αλλά συνέστησαν συγκράτηση, καθώς χρειάζονται περισσότερες δοκιμές του φαρμάκου, καθώς επίσης να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητά του σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.

Τρεις μήνες μετά τη διακοπή της πειραματικής θεραπείας, που κράτησε ένα έτος περίπου (με χορήγηση του φαρμάκου μία φορά την εβδομάδα), οι ασθενείς που είχαν πάρει την εξενατίδη, συνέχιζαν να νιώθουν καλύτερα και να έχουν καλύτερη κινητική λειτουργία, σε σχέση με όσους είχαν πάρει το πλασίμπο. Το ζητούμενο όμως είναι αν το φάρμακο θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα όχι απλώς για μήνες, αλλά για χρόνια.

Όπως είπε ο Φολτάινι, "είναι η πρώτη κλινική δοκιμή σε πραγματικούς ασθενείς με Πάρκινσον, στην οποία έχει υπάρξει τέτοιο αποτέλεσμα. Μας δημιουργεί εμπιστοσύνη ότι η εξενατίδη δεν 'καμουφλάρει' απλώς τα συμπτώματα, αλλά ότι επιδρά στην υποκείμενη παθολογία. Έχουμε πάρει θάρρος από αυτό, αλλά είμαστε επιφυλακτικοί, επειδή πρέπει να επαναλάβουμε αυτά τα πρώτα αποτελέσματα".

Η εξενατίδη βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, δρώντας πάνω στην ορμόνη GLP-1 του παγκρέατος, βοηθώντας έτσι στην παραγωγή περισσότερης ινσουλίνης. Κυτταρικοί υποδοχείς της GLP-1 υπάρχουν και στον εγκέφαλο. Φαίνεται πως η ενεργοποίησή τους βοηθά στην παραγωγή περισσότερης ντοπαμίνης. Ήδη το φάρμακο -που αρχικά απομονώθηκε από το δηλητήριο μιας σαύρας- άρχισε να δοκιμάζεται και σε άλλες νευροεκφυλιστικές παθήσεις όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Το Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική πάθηση μετά το Αλτσχάιμερ. Εμφανίζεται περίπου σε έναν άνθρωπο στους 500 και τα συμπτώματά του δεν γίνονται ορατά, προτού έχει καταστραφεί τουλάχιστον το 70% των εγκεφαλικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη, όταν δηλαδή είναι πια πολύ αργά.

Θα ακολουθήσει κλινική δοκιμή της εξενατίδης σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών με Πάρκινσον, για να διερευνηθεί η ασφάλειά της και κατά πόσο όντως μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών σε βάθος χρόνου, έτσι ώστε κάποια στιγμή πιθανώς να εγκριθεί για τη θεραπεία της νόσου. Οι παρενέργειές του φαρμάκου μέχρι στιγμής φαίνεται να είναι απλώς στομαχικές διαταραχές και απώλεια βάρους.

Πηγή: ΑΠΕ

«Ενωμένοι, μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε καλύτερα» 11 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο Πάρκινσον

Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο Πάρκινσον στις 11 Απριλίου και ασθενείς, φροντιστές και γιατροί ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν καλύτερα μία ασθένεια, η οποία παρότι προσβάλλει αρκετές χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας εξακολουθεί να περιβάλλεται από πολλούς μύθους.

Στο πλαίσιο αυτό και με αφορμή τα 200 χρόνια από την πρώτη περιγραφή της, τα μέλη και οι φίλοι της εταιρείας εθελοντών και ασθενών με νόσο Πάρκινσον «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση» παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου στην οποία κατέρριψαν τους σημαντικότερους μύθους και παρουσίασαν τις νέες Κοινότητες Πάρκινσον που δημιουργούν σε όλη τη χώρα.

«Η εφετινή χρονιά είναι πολύ σημαντική για την κοινότητα του Πάρκινσον γιατί συμπληρώνονται δύο αιώνες από την ανακάλυψη της νόσου και η Ιατρική μπορεί σήμερα καλύτερα παρά ποτέ να την ελέγξει και να την αντιμετωπίσει, προσφέροντας πολλά και καλά χρόνια ζωής στους ασθενείς και αλλάζοντας ριζικά την εικόνα του τρέμουλου και του εγκλεισμού στο σπίτι που πολλοί έχουν στο μυαλό τους γι’ αυτή», δήλωσε ο πρόεδρος της «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση» δρ Παναγιώτης Ζήκος, νευρολόγος υπεύθυνος του Ιατρείου Νόσου Πάρκινσον στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας.

Στο ίδιο πνεύμα, πάσχοντες από τη νόσο και οι φροντιστές τους μίλησαν δια ζώσης ή μέσω βιντεοσκοπημένων μηνυμάτων για τα συμπτώματά τους, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τη θεραπεία που κάνουν και τα οφέλη που αποκομίζουν από την κοινωνικοποίηση και την αλληλοστήριξή τους μέσα στις Κοινότητες. Ανακοίνωσαν επίσης ότι μετατρέπουν την «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση» σε πανελλαδικό σύλλογο, δημιουργώντας Κοινότητες Πάρκινσον σε διάφορες περιοχές (Χαλκίδα, Αλεξανδρούπολη, Βόλο και αλλού) και αλλάζοντας το καταστατικό της.

Οι κυριότεροι μύθοι που κατέρριψαν είναι οι εξής:

Μύθος 1: Η νόσος Πάρκινσον επηρεάζει μόνο την κίνηση.

Η αλήθεια: Έχει πολλά κινητικά αλλά και μη κινητικά συμπτώματα, αφού ανάλογα με το στάδιό της μπορεί να επηρεάσει τα πάντα: από την όσφρηση, την ψυχική διάθεση (προκαλεί κατάθλιψη σε έξι στους δέκα ασθενείς), την κατάποση, και τον ύπνο (προκαλεί πολύ «ζωντανά» όνειρα) έως τη λειτουργία των εντέρων (δυσκοιλιότητα - λιγότερες από τρεις κενώσεις την εβδομάδα), την εφίδρωση (υπεριδρωσία), τη σκέψη (αργή έως και άνοια), την ομιλία, την έκφραση του προσώπου και τις κινήσεις.

Μύθος 2: Το τρέμουλο (τρόμος) είναι το πιο συχνό κινητικό σύμπτωμα.

Η αλήθεια: Το πιο συχνό κινητικό σύμπτωμα είναι η βραδυκινησία, δηλαδή οι αργές κινήσεις. Αν ένας ασθενής τρέμει, χωρίς να έχει βραδυκινησία, δεν έχει νόσο Πάρκινσον. Παρότι λοιπόν όλοι ξέρουν το τρέμουλο ως κύριο σύμπτωμα του Πάρκινσον, στην πραγματικότητα το 30% των ασθενών δεν το έχουν, ενώ αντίθετα όλοι εκδηλώνουν βραδυκινησία.

Μύθος 3: Δεν υπάρχει τρόπος να διαγνωστεί η νόσος.

Η αλήθεια: Αν και δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη απεικονιστική ή διαγνωστική εξέταση, ο εξειδικευμένος γιατρός μπορεί με μία λεπτομερή κλινική εξέταση να θέσει τη διάγνωση, συνεπικουρούμενος από τη λήψη ενός λεπτομερούς ιατρικού ιστορικού και από ειδικά ερωτηματολόγια. Μπορεί επίσης να ζητήσει  απεικονιστικές εξετάσεις που θα αποκλείσουν άλλα νοσήματα που μοιάζουν με τη νόσο Πάρκινσον.

Μύθος 4: Δεν υπάρχει θεραπεία.

Η αλήθεια: Δεν υπάρχει τρόπος ίασης της νόσου, δηλαδή τρόπος για να απαλλαγεί κάποιος από αυτήν. Υπάρχουν όμως πολλές και διαφορετικές θεραπείες (φαρμακευτικές, επεμβατικές, φυσικοθεραπείες, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, γυμναστική, προσαρμογές στον τρόπο ζωής) που μπορούν να χαρίσουν για πολλά χρόνια μια σχεδόν φυσιολογική ζωή στον ασθενή. Μάλιστα για κάθε στάδιο της νόσου και σε κάθε ασθενή ξεχωριστά, ενδείκνυται και άλλη θεραπεία.

Μύθος 5: Η νόσος Πάρκινσον είναι κληρονομική.

Η αλήθεια: Η ακριβής αιτία της δεν είναι γνωστή και πιστεύεται ότι στην ανάπτυξή της παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες (περιβαλλοντικοί και γενετικοί). Μόνο το 5% έως 10% των κρουσμάτων έχουν αληθινή γενετική συσχέτιση.

Μύθος 6: Το Πάρκινσον προκαλεί ακινησία.

Η αλήθεια: Τα συμπτώματα της νόσου εκδηλώνονται βαθμιαία και αυτό ισχύει και για τα κινητικά προβλήματα. Γι’ αυτό το λόγο ο ασθενής πρέπει από τα πρώτα κιόλας στάδια να κινείται όσο περισσότερο μπορεί, κάνοντας συστηματικά γυμναστική και φυσικοθεραπείες. Με την κατάλληλη θεραπεία και τη γυμναστική, μπορεί να παρατηρηθεί σοβαρός περιορισμός της κινητικότητας μόνο μετά από τουλάχιστον 15-20 χρόνια νόσου.

Μύθος 7: Το Πάρκινσον είναι ασθένεια των ηλικιωμένων.

Η αλήθεια: Μπορεί να προσβάλλει και πολύ νεότερους ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι ποσοστό 5%-10% των ασθενών έχουν ηλικία κάτω των 50 ετών, αφού η ασθένειά τους άρχισε όταν ήταν 30άρηδες ή ακόμα και 20άρηδες. Στους νεαρούς ασθενείς χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι το επίμονο «πιάσιμο» στον ώμο, για το οποίο δεν ανευρίσκεται εμφανής αιτία.

Επιδημιολογικά δεδομένα

Η νόσος Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική ασθένεια (μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ). Προσβάλλει 7-10 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους, με τα ποσοστά της να κυμαίνονται από 1% στις ηλικίες άνω των 60 ετών έως 4% στους πληθυσμούς άνω των 80 ετών. Η μέση ηλικία έναρξης των συμπτωμάτων της είναι τα 60 χρόνια, αλλά στο 10% των περιπτώσεων τα πρώτα συμπτώματα αρχίζουν σε ηλικία 20-50 ετών.

Στη χώρα μας, υπολογίζεται ότι προσβάλλει περίπου 25.000 άτομα.

Λίγα λόγια για την Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο Πάρκινσον

Η Παγκόσμια Ημέρα καθιερώθηκε το 1997 με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Νόσο Πάρκινσον (EPDA) που εκπροσωπεί τους ασθενείς, τους φροντιστές και τους γιατρούς τους σε όλη την γηραιά ήπειρο.

Η Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο Πάρκινσον εορτάζεται κάθε χρόνο στις 11 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης του Άγγλου Τζέιμς Πάρκινσον (1755-1824) ο οποίος ήταν ο πρώτος γιατρός στον κόσμο που περιέγραψε τη συμπτωματολογία της. Αυτό έγινε το 1817 σε ένα σύγγραμμα που εξέδωσε και το οποίο είχε τίτλο «Ένα δοκίμιο για την τρομώδη παράλυση» (An Essay on the Shaking Palsy).

Το σύνθημα της εφετινής ημέρας είναι #UniteForParkinsons και σηματοδοτεί την πανευρωπαϊκή εκστρατεία που άρχισε η EPDA για να παρακινήσει τους ασθενείς να συμμετάσχουν στις Κοινότητες Πάρκινσον.

Την ιστοσελίδα της εκστρατείας μπορείτε να δείτε ΕΔΩ και την ιστοσελίδα της EPDA ΕΔΩ.

Λίγα λόγια για την ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση

Η ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση, η Ελληνική εταιρεία εθελοντών και ασθενών με νόσο Πάρκινσον, είναι μία αστική, μη κερδοσκοπική εταιρεία. Από το 2008 είναι μέλος της EPDA (European Parkinson’s Disease Association). Αριθμεί περισσότερα από 1.700 μέλη σε όλη την Ελλάδα, τα οποία είναι άτομα με νόσο Πάρκινσον,  φροντιστές, αλλά και επιστήμονες Υγείας και απλοί εθελοντές.

Οι σκοποί της ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών-μελών της και των φροντιστών τους, η διευκόλυνση της πρόσβασης σε σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους, η ενημέρωση και εκπαίδευση σχετικά με την νόσο, και η προαγωγή της επιστημονικής έρευνας για την θεραπεία και την κατανόηση της νόσου Πάρκινσον.

Η  ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση, στην προσπάθειά της να συνδράμει έμπρακτα στην κοινωνικοποίηση και την ενεργοποίηση των ασθενών, δημιούργησε το 2015 το πρόγραμμα «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ – Κοινότητες Πάρκινσον» σε επτά (7) δήμους του Νομού Αττικής, έτσι ώστε να προσφέρει στους ασθενείς και στους φροντιστές δωρεάν υποστήριξη, στην περιοχή όπου κατοικούν. Πιο συγκεκριμένα:

* Ομαδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας ατόμων με νόσο Πάρκινσον.

* Ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης φροντιστών.

* Μηνιαία συνάντηση μελών της «ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ-Κίνηση», με στόχο την ενημέρωση και την κοινωνικοποίηση.

Επιπλέον, στην ιστοσελίδα www.parkinsonportal.gr παραθέτει ό,τι νέο απασχολεί την ιατρική κοινότητα, την πορεία και εξέλιξη της επιστημονικής έρευνας, events,  ημερίδες και δραστηριότητες των Κοινοτήτων Πάρκινσον.

Έχει επίσης δημιουργήσει Επιτροπή για την Διεκδίκηση των Δικαιωμάτων των Ασθενών, καθώς και την πρώτη Ομάδα Νεανικής Νόσου Πάρκινσον, για ασθενείς με έναρξη της νόσου σε ηλικία νεότερη των 50 ετών, η οποία πραγματοποιεί μηνιαίες συναντήσεις.

Οι εξελίξεις στη νόσο του Πάρκινσον – ο ρόλος του ασθενούς και του φροντιστή

Σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 28 Μαρτίου οι κ.κ. Γεώργιος Τάγαρης, Νευρολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ, Νευρολογική Κλινική Γ.Ν.Α. “Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ” και Στάθης Παντελής, Νευρολόγος, Διευθυντής Νευρολογικού Τμήματος Νοσοκομείου “Mediterraneo” συζήτησαν με τους δημοσιογράφους υγείας τις εξελίξεις σχετικά με τη Νόσο του Πάρκινσον, τι υπάρχει σήμερα και τι περιμένουμε στο άμεσο μέλλον.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια από τις συχνότερες εκφυλιστικές νόσους του νευρικού συστήματος καθώς από αυτήν από αυτήν πάσχουν περίπου τα 2 στα 1000 άτομα του γενικού πληθυσμού. Υπολογίζεται ότι 6,3 εκατομμύρια άτομα στον κόσμο και 1,2 εκατομμύρια στην Ευρώπη πάσχουν από αυτήν. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι έχουμε 15-20 χιλιάδες παρκινσονικούς ασθενείς. Η νόσος μπορεί να εμφανισθεί ακόμα και σε νεαρά άτομα, όμως η συχνότητα αυξάνει με την ηλικία. Έτσι, από νόσο του Πάρκινσον πάσχει το 1% του  πληθυσμού  πάνω από 60 ετών.

Η νόσος εμφανίζεται με συμπτώματα όπως βραδυκινησία, μυική δυσκαμψία, τρέμουλο άκρων και προσώπου, αστάθεια βαδίσματος κ.α. Η αιτία που πυροδοτεί την πάθηση, παραμένει άγνωστη (πιθανολογείται ότι πρόκειται για ένα συνδυασμό περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων).

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

“Πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στη νόσο του Πάρκινσον; Μπορούμε να την διαγνώσουμε με αρκετή βεβαιότητα ακόμα και σε πρώιμα στάδια, με βάση την κλινική εξέταση από τον ειδικό νευρολόγο αλλά και με την βοήθεια κάποιων  ειδικών απεικονιστικών μεθόδων, όπως είναι το σπινθηρογράφημα των βασικών γαγγλίων (DΑT scan). Υπάρχουν φάρμακα με τα οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με εξαιρετική επιτυχία τα συμπτώματα της πρώιμης νόσου (συνήθως τρόμος σε ένα άκρο, δυσκαμψία και βραδύτητα στις κινήσεις) αλλά και να κρατήσουμε σε καλή λειτουργική κατάσταση τον ασθενή με προχωρημένη νόσο, προσαρμόζοντας κατάλληλα την φαρμακευτική αγωγή” τονίζει ο κ. Γεώργιος Α. Τάγαρης, Διευθυντής ΕΣΥ, ΓΝΑ «Γ. Γενννηματάς».

“Στις περιπτώσεις που η ανταπόκριση δεν είναι ικανοποιητική, έχουμε στη διάθεση μας πιο προχωρημένες μεθόδους όπως οι αντλίες συνεχούς έγχυσης του φαρμάκου ή η εμφύτευση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο. Επίσης, στο στάδιο των κλινικών δοκιμών βρίσκονται νέα φάρμακα που δρουν με διαφορετικό τρόπο από τα υπάρχοντα και τα οποία αναμένεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα που παρουσιάζονται στην προχωρημένη νόσο, όπως είναι οι υπερκινησίες που αναφέρθηκαν πιο πριν.

Δοκιμάζονται επίσης νέοι τρόποι χορήγησης γνωστών φαρμάκων, όπως εισπνεόμενη λεβοντόπα. Στις ΗΠΑ έχει κυκλοφορήσει ένα νέο σκεύασμα λεβοντόπα βραδείας αποδέσμευσης καθώς και ένα νέο φάρμακο για τις ψυχικές διαταραχές που παρουσιάζονται σε ορισμένους ασθενείς. Και τα δυο αναμένονται στην Ευρώπη στο άμεσο μέλλον”.

ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Στις έρευνες και τα φάρμακα για την ανακοπή της εξέλιξης της νόσου που υπάρχουν αυτή τη στιγμή ή είναι υπό δοκιμή, αναφέρεται ο κ. Γεώργιος Α. Τάγαρης. “Με τα σημερινά δεδομένα, δεν έχουμε την δυνατότητα να προλάβουμε ή να σταματήσουμε την  εκφύλιση των κυττάρων. Όμως στον τομέα αυτό γίνεται εκτεταμένη έρευνα για την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών που οδηγούν στην καταστροφή των κυττάρων  και ειδικότερα στη συσσώρευση της                         α-συνουκλεϊνης, της πρωτεΐνης που αναφέρθηκε πιο πάνω. Εδώ εντάσσεται και η πρόσφατη (πριν ένα χρόνο) ανακοίνωση Ελληνίδας ερευνήτριας από το Cambridge που προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον,  και γνώρισε δημοσιότητα στα ΜΜΕ.  Αυτή τη στιγμή, περισσότερες από 30 ουσίες που παρεμβαίνουν στον μηχανισμό αυτόν, μελετώνται για την δυνατότητα τους να σταματήσουν η να καθυστερήσουν την εξέλιξη της νόσου. Τουλάχιστον τέσσερις από αυτές βρίσκονται στο στάδιο των κλινικών δοκιμών.

Υπάρχουν επίσης προσπάθειες να διορθωθούν τα ελλείμματα που έχουν ήδη δημιουργηθεί στον εγκέφαλο των ασθενών. Εδώ συναντάμε τις γονιδιακές θεραπείες και την μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων. Οι γονιδιακές θεραπείες, στις οποίες με ειδικές τεχνικές εισάγονται στα κύτταρα του εγκεφάλου γονίδια που παράγουν μια επιθυμητή ουσία  βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο στάδιο των κλινικών δοκιμών. Για τις μεταμοσχεύσεις βλαστοκυττάρων που υπόσχονται να υποκαταστήσουν τα κύτταρα που έχουν εκφυλισθεί, οι κλινικές δοκιμές αναμένεται να ξεκινήσουν το 2018”.

ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ: “ΤΙ ΝΕΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;”

“Μια από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνουν οι ασθενείς είναι σχετικά με τα καινούργια φάρμακα” σχολίασε ο κ. Παντελής Στάθης, Νευρολόγος, Διευθυντής Νευρολογικού Τμήματος Νοσοκομείου “Mediterraneo”. “Η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών και των συγγενών τους περιμένει με δικαιολογημένη ανυπομονησία τις εξελίξεις στα φάρμακα για τη νόσο τους. Ταυτόχρονα, όμως, η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών με τη νόσο Πάρκινσον δεν ακολουθεί τις οδηγίες των θεραπόντων γιατρών τους.

Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί με στόχο την καταγραφή των καθημερινών δραστηριοτήτων των ασθενών έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν  ενημερώνονται για βασικά ζητήματα που αφορούν στην πάθησή τους, δεν παίρνουν σωστά τα φάρμακά τους, δεν διατρέφονται κατάλληλα και δεν ασκούνται,  με αποτέλεσμα να στερούνται της βοήθειας σημαντικών όπλων για την επιτυχή αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον.

Αυτό, δηλαδή τη στάση του ασθενή και των συγγενών του απέναντι στην ασθένεια με έναν πιο ενεργητικό τρόπο, είναι κάτι που προσπαθούμε να βελτιώσουμε καθώς έχει αποδειχτεί πλέον επιστημονικά πως ο ρόλος του ασθενούς και του φροντιστή του στην εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον είναι πολύ σημαντικός. Για παράδειγμα, σήμερα διαθέτουμε τεκμηρίωση από σοβαρές κλινικές  μελέτες για τον ευεργετικό ρόλο της άσκησης όχι μόνο στην ποιότητα ζωής αλλά και στην επιβράδυνση της εξέλιξης της πάθησης” συμπληρώνει ο γιατρός”.

Τι θα μπορούσαν να αλλάξουν οι ασθενείς με Πάρκινσον για να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου τους, όπως επισήμανε ο κ. Παντελής Στάθης:

• Να ρωτάνε το γιατρό τους και να γνωρίζουν ουσιαστικές και χρήσιμες πληροφορίες για την πάθησή τους (π.χ. μη κινητικά συμπτώματα, διακυμάνσεις της έντασης των συμπτωμάτων)

• Η ενημέρωση αυτή θα τους βοηθήσει να αξιολογούν τα συμπτώματά τους κατά σειρά σοβαρότητας και να επικοινωνούν πιο αποτελεσματικά με το γιατρό τους.

• Να λαμβάνουν σωστά τα φάρμακά τους, να συμπληρώνουν τα ημερολόγια με τα συμπτώματά τους, να ακολουθούν τις διατροφικές συμβουλές του γιατρού τους και να τον επισκέπτονται τακτικά.

• Τέλος, είναι σημαντικό για την καλή εξέλιξη της νόσου και την ποιότητα της ζωής των ασθενών η συμμετοχή τους σε ομάδες, συλλόγους, κλινικές μελέτες κ.λπ.

Τέλος, ο κ. Στάθης τόνισε πως υπάρχει ένα σημαντικό και αποτελεσματικό φάρμακο για τη νόσο του Πάρκινσον. Ποιο είναι αυτό; Η φυσική δραστηριότητα. Έχει αποδειχτεί πλέον σε μελέτες πως η άσκηση συμβάλει στην αύξηση της νευροπροστασίας και της συναπτικής διαβίβασης, στη μείωση του οξειδωτικού στρες και των μιτοχονδριακών δυσλειτουργιών με αποτέλεσμα την πρόληψη ή καθυστέρηση της νόσου ή τη βελτίωση της κινητικότητας και της καθημερινότητας σε ανθρώπους που έχουν ήδη έκδηλα συμπτώματα.

Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΕ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ

“Η έρευνα για τη νόσο προχωράει με γρήγορους ρυθμούς και οι υποσχέσεις για το μέλλον είναι πολλές” σχολιάζει ο κ. Γεώργιος Α. Τάγαρης, Διευθυντής ΕΣΥ, ΓΝΑ «Γ. Γενννηματάς». “Από την σκοπιά των ασθενών, όμως, οι ρυθμοί είναι αργοί. Ένα νέο φάρμακο που θα φτάσει στο στάδιο των κλινικών δοκιμών θα χρειαστεί πάνω από 10 χρόνια για να τις ολοκληρώσει και να βγει στην αγορά. Τα περισσότερα μάλιστα δεν θα τα καταφέρουν. Η διαδικασία αυτή  είναι απαραίτητη για να εξασφαλισθεί η αποτελεσματικότητα αλλά και η ασφάλεια των νέων φαρμάκων. Ελπίδα λοιπόν και προσδοκίες υπάρχουν. Δεν πρέπει όμως να μας κάνουν να υποτιμούμε αυτό που έχουμε στα χέρια μας σήμερα. Σήμερα ο παρκινσονικός ασθενής μπορεί να ελπίζει ότι θα ζήσει μια ικανοποιητική ζωή και ότι η επιστήμη έχει τις μεθόδους να αντιμετωπίσει ενδεχόμενα προβλήματα, αν και όποτε παρουσιαστούν. Πάντα υπό την προϋπόθεση της ενεργού συμμετοχής του ίδιου του ασθενούς. Η νόσος του Πάρκινσον δεν είναι πάθηση στην οποία ο γιατρός γράφει μια συνταγή και ο ασθενής παίρνει το φάρμακο και μένει στο κρεβάτι περιμένοντας να «γίνει καλά». Είναι μια κατάσταση στην οποία ο ασθενής πρέπει ο ίδιος να κατανοήσει τα συμπτώματα του και την επίδραση των φαρμάκων σε αυτά, έτσι ώστε να έχει μια καλή συνεργασία με τον γιατρό του για την σωστή προσαρμογή της θεραπείας. Και πέρα από την φαρμακευτική αγωγή χρειάζεται να προσπαθήσει ο ίδιος με την καθημερινή φυσική άσκηση να διατηρήσει το σώμα του σε άριστη κατάσταση, αντιμετωπίζοντας τα όποια προβλήματα κατά καιρούς παρουσιαστούν με αποφασιστικότητα και με αισιοδοξία και θετική σκέψη”.