Η έγκαιρη έναρξη θεραπείας για ΣΚΠ μειώνει την εξέλιξη της αναπηρίας για περισσότερα από 5 χρόνια

 Στην αλλαγή της φιλοσοφίας της θεραπείας για την Σκλήρυνση Κατά Πλάκας και στην ολιστική προσέγγιση, στοχεύουν οι νέες θεραπευτικές επιλογές που έχουν στην διάθεσή τους οι επιστήμονες, επικεντρώνοντας πλέον όχι στην επιβραδυντική εξέλιξη της ασθένειας, αλλά στον «κατευνασμό της δράσης της» με την χορήγηση νωρίς «επιθετικής αγωγής» για την εξάλειψη της ενεργότητας της. 

Τα χρώματα, τα βερνίκια και τα διαλυτικά συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο για πολλαπλή σκλήρυνση

Οι άνθρωποι -ιδίως οι καπνιστές- που εκτίθενται συχνά σε χρώματα, βερνίκια και διαλυτικά, και οι οποίοι επίσης έχουν σχετική γενετική προδιάθεση, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση πολλαπλής σκλήρυνσης, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική μελέτη, με τη συμμετοχή ενός Έλληνα επιστήμονα.

Οι άνθρωποι που εκτίθενται σε χρώματα και διαλυτικά, όπως καθαριστές, ελαιοχρωματιστές, διακοσμητές, αισθητικοί κ.α., έχουν 50% μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Αλλά για όσους έχουν επίσης σχετικά γονίδια κινδύνου, η πιθανότητα να εκδηλώσουν πολλαπλή σκλήρυνση (ή σκλήρυνση κατά πλάκας), είναι σχεδόν επαταπλάσια σε σχέση με όσους ούτε σε χρώματα εκτίθενται, ούτε γενετική προδιάθεση έχουν.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα 'Ανα Χέντστρομ του ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, ανέλυσαν στοιχεία για 2.042 ασθενείς που είχαν διαγνωσθεί πρόσφατα με τη νόσο, καθώς και για 2.947 υγιείς.

Οι επιστήμονες -μεταξύ των οποίων ο επιδημιολόγος Μιχάλης Κατσούλης του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης (απόφοιτος από το ΕΜΠ το 2006 και κάτοχος διδακτορικού από το ΕΚΠΑ το 2015)- υπολόγισαν ότι ο συνδυασμός των γονιδίων κινδύνου και της έκθεσης σε χρώματα-βερνίκια-διαλυτικά ευθυνόταν για το 60% περίπου του κινδύνου εμφάνισης πολλαπλής σκλήρυνσης.

Για τους καπνιστές ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος. Οι καπνιστές που εκτίθεντο σε χρώματα και παράλληλα είχαν γονίδια κινδύνου, ήταν 30 φορές πιθανότερο να αναπτύξουν πολλαπλή σκλήρυνση, σε σχέση με όσους ούτε κάπνιζαν, ούτε είχαν εκτεθεί σε χρώματα, ούτε είχαν γενετική προδιάθεση για τη νόσο.

Οι ερευνητές είπαν ότι το θέμα πρέπει να μελετηθεί περισσότερο, ώστε να κατανοηθεί με ποιό τρόπο όλοι αυτοί οι παράγοντες αλληλεπιδρούν, ώστε να αυξήσουν τον κίνδυνο της πολλαπλής σκλλήρυνσης.

«Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθεί με ποιό τρόπο αυτό το 'κοκτέιλ' γονιδίων, διαλυτικών και καπνίσματος συμβάλλει τόσο σημαντικά στην πολλαπλή σκλήρυνση», δήλωσε η δρ Γκαμπριέλε ΝτεΛούκα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Όπως είπε, στο μεταξύ, οι άνθρωποι, ιδίως οι καπνιστές που έχουν οικογενειακό ιστορικό πολλαπλής σκλήρυνσης, πρέπει να αποφεύγουν την περιττή έκθεση σε χρώματα και οργανικά διαλυτικά για να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.

Διαχωρισμός ΠΟΑμΣΚΠ από παραπλανητικά δημοσιεύματα για την ένταξη της Σκλήρυνση Κατά Πλάκας στις Μη-Αναστρέψιμες παθήσεις

Ελληνικό, 29 Ιουνίου 2018

Ύστερα από τα αναληθή πρόσφατα δημοσιεύματα περί ένταξης όλων των μορφών της Σκλήρυνσης στον Πίνακα των Μη-Αναστρέψιμων παθήσεων, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, το μοναδικό δευτεροβάθμιο σωματείο στην Ελλάδα που εκπροσωπεί πάσχοντες από Πολλαπλή Σκλήρυνση-Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΠΣ-ΣΚΠ) αναγνωρισμένο από το Πρωτοδικείο Αθηνών, αισθάνεται την ανάγκη να τοποθετηθεί επί του θέματος.

Η επερώτηση του Βουλευτή κ. Σ. Λυκούδη στις 28/6/2018 στη Βουλή των Ελλήνων σχετικά με την ένταξη της ΠΣ-ΣΚΠ στις Μη-Αναστρέψιμες παθήσεις δεν αποτελεί νομοθέτημα. Με προσεκτική ακρόαση της απάντησης του Υφυπουργού Εργασίας κ. Α. Πετρόπουλου δεν προκύπτει πρόθεση του Υπουργείου να εντάξει την ΠΣ-ΣΚΠ ως αυτόνομη νόσο στις Μη-Αναστρέψιμες Παθήσεις.

Η Ομοσπονδία, όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Υφυπουργός στην δευτερολογία του, βρίσκεται σε επικοινωνία με το Υπουργείο Εργασίας για τις αλλαγές στον Πίνακα των Μη-Αναστρέψιμων παθήσεων και έχει σειρά συναντήσεων με την ηγεσία του Υπουργείου για την συνεχή αναθεώρηση και βελτίωσή του.

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως μετά την δημοσίευση του ΦΕΚ Αριθμ. Φ. 80000/45219/1864 στις 27/12/2017 με τον αναθεωρημένο Ενιαίο Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας και την αντικατάσταση του Πίνακα Παθήσεων που χαρακτηρίζονται μη αναστρέψιμες και η διάρκεια αναπηρίας των ασφαλισμένων καθορίζεται επ’ αόριστον με το ΦΕΚ αριθμ. Φ.11321/ οικ.31102/1870 (Β’2906/2013) ΥΑ στις 8/1/2018, η Ομοσπονδία αντέδρασε με πλήθος ενεργειών διαμαρτυρόμενη για την μη-συμπερίληψη της ΠΣ στις Μη-Αναστρέψιμες παθήσεις, και δεν παρέλειψε να απευθυνθεί για υποστήριξη και σε βουλευτές όλων των παρατάξεων, οι οποίοι έκαναν πλήθος σχετικών επερωτήσεων (τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους) στη Βουλή των Ελλήνων για την ένταξη της Πολλαπλής Σκλήρυνσης στις Μη-Αναστρέψιμες παθήσεις.

Όσον αφορά τα επίδοματα που δικαιούνται ασθενείς με ΣΚΠ,

• το εξωϊδρυματικό επίδομα χορηγείται σε όσους ασφαλισμένους πάσχοντες η ΠΣ-ΣΚΠ έχει επιφέρει παραπληγία/τετραπληγία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω από τον ασφαλιστικό τους φορέα βάσει των νόμων 1140/81 άρθρο 42§1, Ν.3232/2004 άρθρο 5§2, Ν.3518/2006 άρθρο 61§3, Ν.4075/2012 άρθρο 26§4.
• Οι ανασφάλιστοι πάσχοντες καθώς και όσοι δεν έχουν τις ασφαλιστικές προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση από τον ασφαλιστικό τους φορέα (σύνταξη γήρατος ή αναπηρίας) με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω δικαιούνται το επίδομα βαριάς αναπηρίας από την Πρόνοια.
Τα επιδόματα σε πάσχοντες από ΠΣ-ΣΚΠ δίνονται εφ΄ όσον κριθούν από Υγειονομικές Επιτροπές (ΚΕΠΑ) και λάβουν πιστοποιητικό αξιολόγησης αναπηρίας για να το καταθέσουν μαζί με άλλα σχετικά δικαιολογητικά στον Ασφαλιστικό τους Φορέα ή την Πρόνοια.

Είμαστε πάντα στην διάθεση του Υπουργείου Εργασίας για συνεργασία στα θέματα που αφορούν τους πάσχοντες.

Η προτροπή μας προς τις διάφορες ομάδες και κύκλους είναι να μην διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις που καπηλεύονται τις προσδοκίες των Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας.

30 Μαΐου 2018 Παγκόσμια Ημέρα για την Πολλαπλή Σκλήρυνση

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία για την Πολλαπλή Σκλήρυνση MSIF (Multiple SclerosisInternational Federation) έχει θεσπίσει την Παγκόσμια Ημέρα για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας ή Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ), η οποία έχει ορισθεί ως η τελευταία Τετάρτη του Μαΐου, ώστε η Ομοσπονδία και τα μέλη της σε όλο τον κόσμο να πραγματοποιούν εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την νόσο. Το κεντρικό θέμα της εκστρατείας για το 2018 είναι η έρευνα και ονομάζεται #bringingiuscloser (#φέρνειπιοκοντά). Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά πλάκας τιμά αυτή την ιδιαίτερη ημέρα ενώνοντας τη φωνή της με τους περίπου 100 οργανισμούς  για την ΠΣ παγκοσμίως που προωθούν την έρευνα, προσπαθούν να αλλάξουν τις πολιτικές υγείας, να βελτιώσουν την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες και να καλυτερεύσουν την ποιότητα ζωής των ΑμΣΚΠ.

Στο μήνυμά της για την Παγκόσμια Ημέρα ΠΣ, η Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΠΟΑμΣΚΠ) κα. Βασιλική Μαράκα αναφέρει πως η έρευνα αποτελεί το βασικό εργαλείο στην προσπάθεια του ανθρώπου για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του. Όλα τα είδη ερευνών είναι σημαντικά για τους ασθενείς καθώς δίνουν πολύτιμα στοιχεία για την  θεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος υγείας τους και την ανακάλυψη τρόπων και μεθόδων βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης τους.

«Η έρευνα δίνει σε εμάς τους πάσχοντες από χρόνια και σοβαρά νοσήματα ελπίδα για το μέλλον. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, η ζωή συνεχίζεται. Κι επιβάλλεται να συνεχιστεί όντας εμείς κυρίαρχοι της πάθησής μας, έχοντας στο πλευρό μας τους οικείους μας, τους ερευνητές, τους λειτουργούς Υγείας, τους Φορείς Πολιτικής Υγείας.»

Ο Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ. και Διευθυντής Β΄ Νευρολογικής Κλινικής, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ κ. Νικόλαος Χ. Γρηγοριάδης αναφέρει στο δικό του μήνυμα: «Η Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ) είναι η πιο αντιπροσωπευτική χρόνια απομυελινωτική νόσος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και προσβάλλει ως επί το πλείστο νεαρές ηλικίες. Φέτος το θέμα που προβάλλεται με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα ΠΣ είναι η έρευνα για τη νόσο. Προϊόντα των αδιάκοπων ερευνητικών προσπαθειών παγκοσμίως είναι η βαθύτερη γνώση για την παθογένεια και την κλινική συμπεριφορά της νόσου και η αναγνώριση θεραπευτικών στόχων που επιτρέπει τον πιο αποτελεσματικό έλεγχο της ενεργότητας της νόσου και της εξέλιξης της αναπηρίας με αποτέλεσμα την αλλαγή της φυσικής εξέλιξης της νόσου και καλύτερη ποιότητα ζωής για τους πάσχοντες. Η Πατρίδα μας εμφανίζει ισχυρή παρουσία αναγνωρισμένη από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, στους τομείς τόσο της πειραματικής όσο και της κλινικής έρευνας για τη νόσο.

Η έρευνα #φέρνειπιοκοντά τον επιστημονικό κόσμο, με τους πάσχοντες και τους φροντιστές τους. Η έρευνα μας #φέρνειπιοκοντά σε νέες αποτελεσματικότερες θεραπείες που να σταματούν την εξέλιξη της ΠΣ και να οδηγήσουν στο μέλλον στην ίαση της. H έρευνα #φέρνειπιοκοντά τους 2,3 εκατομμύρια πάσχοντες παγκοσμίως για να ενώσουν τις φωνές τους για τις διεκδικήσεις τους, να γιορτάσουν όσα έχει επιτύχει η έρευνα έως σήμερα και να μοιραστούν την ελπίδα τους για το μέλλον.

                         

Δωρεάν κλινική εξέταση από το Κέντρο Πολλαπλής Σκλήρυνσης και Ειδικών Νευρολογικών Θεραπειών του ΙΑΣΩ General για την

Παγκόσμια Ημέρα Σκλήρυνσης κατά Πλάκας 

Mε το αισιόδοξο μήνυμα «Η πολλαπλή σκλήρυνση σήμερα αντιμετωπίζεται» το Κέντρο Πολλαπλής Σκλήρυνσης και Ειδικών Νευρολογικών Θεραπειών του ΙΑΣΩ General, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Σκλήρυνσης κατά Πλάκας, προσφέρει Δωρεάν κλινική εξέταση από εξειδικευμένο νευρολόγο.  

Η προσφορά ισχύει για όσους καλέσουν στο τηλ. 210 6502665, από Δευτέρα έως και Παρασκευή, 11.00-15.00, για να προγραμματίσουν το ραντεβού τους έως την Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018. 

Το Κέντρο Πολλαπλής Σκλήρυνσης και Ειδικών Νευρολογικών Θεραπειών του ΙΑΣΩ General αποτελεί ένα από τα ελάχιστα οργανωμένα κέντρα στην Ελλάδα και παρέχει ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των προβλημάτων των ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση.

Eφαρμόζονται, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές και διεθνείς οδηγίες, όλες οι νεότερες θεραπείες, ανοσοτροποποιητικές, συμπτωματικές και εξειδικευμένες όπως ειδικές ανοσοθεραπείες, θεραπείες πλασμαφαίρεσης, ανοσοκαταστολής κ.λπ. Επιπλέον, διεξάγεται σημαντικό ερευνητικό έργο με θεραπευτικά πρωτόκολλα, ακόμα και πρώιμης φάσης, σε συνεργασία και με αντίστοιχα κέντρα του εξωτερικού.

Η συγκεκριμένη πάθηση, αν και πλήττει κυρίως νέους, δραστήριους ανθρώπους, μπορεί μακροχρόνια με την κατάλληλη αγωγή και τη σωστή παρακολούθηση να ελεγχθεί έτσι ώστε οι ασθενείς να συνεχίσουν να είναι λειτουργικοί και να απολαμβάνουν όσο το δυνατόν καλύτερο επίπεδο ζωής.

Φάρμακο της Novartis είναι αποτελεσματικό ως προς την αναπηρία και τη νοητική λειτουργία σε ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ)

Η πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ) είναι μια χρόνια διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) που διαταράσσει τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, των οπτικών νεύρων και του νωτιαίου μυελού, μέσω της φλεγμονής και της απώλειας νευρικού ιστού. Η εξέλιξη της ΠΣ οδηγεί σε αυξανόμενη απώλεια τόσο της σωματικής (π.χ. βάδιση) όσο και της νοητικής λειτουργικότητας (π.χ. μνήμη). Υπάρχουν τρεις τύποι ΠΣ: η Υποτροπιάζουσα Διαλείπουσα ΠΣ (RRMS), η Δευτεροπαθώς Προϊούσα ΠΣ (SPMS) και η Πρωτοπαθώς Προϊούσα ΠΣ (PPMS).

Η SPMS χαρακτηρίζεται από βαθμιαία επιδείνωση της νευρολογικής λειτουργικότητας με την πάροδο του χρόνου. Αυτό οδηγεί σε προοδευτική συσσώρευση αναπηρίας, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη από τις υποτροπές, κάτι που μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ικανότητα των ασθενών να πραγματοποιούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Η SPMS ακολουθείται από μια αρχική φάση RRMS, η οποία αποτελεί περίπου το 85% όλων των διαγνώσεων ΠΣ. Περίπου το ένα τέταρτο των ανθρώπων με RRMS θα αναπτύξουν SPMS εντός 10 ετών από την αρχική διάγνωση της RRMS, ανεβάζοντας το ποσοστό αυτό σε πάνω από τρία τέταρτα έπειτα από 30 έτη. Παραμένει μια σημαντικά μη ικανοποιούμενη ανάγκη για αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπείες που θα βοηθήσουν στην καθυστέρηση της εξέλιξης της αναπηρίας και θα βελτιώσουν τη νοητική λειτουργία στην SPMS.

Η ΠΣ προσβάλλει περίπου 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.

Η Νovartis ανακοίνωσε νέες αναλύσεις από τη μελέτη Φάσης IIIEXPAND της από του στόματος, άπαξ ημερησίως λαμβανόμενης σιπονιμόδης (BAF312) σε ασθενείς με Δευτεροπαθώς Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση (SPMS). Στις προκαθορισμένες στατιστικές αναλύσεις, η θεραπεία με σιπονιμόδη μείωσε σταθερά τον κίνδυνο επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας σε ασθενείς με SPMS, με ή χωρίς υποτροπές. Επιπλέον, νέες post-hocαναλύσεις που χρησιμοποιούν περισσότερο ακριβείς μεθόδους για την εκτίμηση της επίδρασης της θεραπείας στην εξέλιξη της αναπηρίας, τεκμηριώνουν τώρα ότι η μείωση του κινδύνου με τη σιπονιμόδη είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη από τις υποτροπές. Η σιπονιμόδη επέδειξε επίσης σημαντικό όφελος στην ταχύτητα της νοητικής επεξεργασίας, τη βασική γνωστική λειτουργία που επηρεάζεται από την ΠΣ, η οποία συχνά επιδεινώνεται στους ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο. Τα αποτελέσματα αυτά παρουσιάζονται στο 70ο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας (AAN) στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως για τον συνολικό πληθυσμό της μελέτης, η θεραπεία με τη σιπονιμόδη είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του κινδύνου για εξέλιξη της αναπηρίας, η οποία διατηρήθηκε με τρίμηνη και εξάμηνη επιβεβαίωση. Οι νέες αναλύσεις της μελέτηςEXPAND, όπου χρησιμοποιήθηκαν προηγμένα μοντέλα προσέγγισης, δείχνουν μια εκτιμώμενη μείωση του κινδύνου για εξέλιξη της αναπηρίας, η οποία διατηρήθηκε στους τρεις μήνες και κυμάνθηκε από 14-20% σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο (υπολογίστηκε από την κύρια στρωματοποιημένη ανάλυση) για τους ασθενείς χωρίς υποτροπές. Για την αναπηρία που διατηρήθηκε στους έξι μήνες, η εκτιμώμενη μείωση του κινδύνου ήταν ακόμα μεγαλύτερη και κυμάνθηκε από 29-33%. Άλλες συμπληρωματικές στατιστικές προσεγγίσεις που αξιολόγησαν την επίδραση της σιπονιμόδης στην εξέλιξη της αναπηρίας ανεξάρτητα από τις υποτροπές, έδειξαν συνεπή αποτελέσματα.

«Η ευεργετική επίδραση της σιπονιμόδης στην πρόληψη της εξέλιξης της αναπηρίας, ανεξάρτητα από τη μείωση που επιφέρει στη συχνότητα των υποτροπών, δείχνει ότι οι ασθενείς με Δευτεροπαθώς Προϊούσα ΠΣ θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτή τη θεραπεία», δήλωσε το μέλος της συντονιστικής επιτροπής της μελέτης Bruce Cree, MD, PhD, MAS, Διευθυντής Κλινικής Έρευνας και Αναπληρωτής Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο. «Αυτό είναι πολύ συναρπαστικό διότι πολλοί άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με Υποτροπιάζουσα-Διαλείπουσα ΠΣ, τη συνηθέστερη μορφή της νόσου, θα εμφανίσουν τελικά SPMS, όπου χωρίς αποτελεσματικές νέες θεραπείες, παρουσιάζουν σταδιακή επιδείνωση της αναπηρίας παρά τις μη συχνές υποτροπές».

Σε προκαθορισμένες και post hoc αναλύσεις, αξιολογήθηκε η επίδραση της σιπονιμόδης στην ταχύτητα της νοητικής επεξεργασίας, όπως μετράται με τη Δοκιμασία Κωδικοποίησης των Συμβόλων (SDMT). Η SDMT είναι η μόνη γνωστική δοκιμασία με τεκμηριωμένη κλινική σχετικότητα μεταβολής στην ΠΣ και είναι ευρέως αποδεκτή από ασθενείς και γιατρούς. Άλλες δοκιμασίες ήταν η ∆οκιµασία Ακουστικής Σειριακής Πρόσθεσης Συνεχούς Ρυθμού (PASAT, αξιολόγηση της ταχύτητας γνωστικής επεξεργασίας) και το Brief Visuospatial MemoryTest-Revised (BVMT-R, εκτίμηση της μνήμης). Από την έναρξη έως τον 24ο μήνα, η θεραπεία με σιπονιμόδη επέδειξε σημαντικό όφελος για την ταχύτητα της νοητικής επεξεργασίας, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, για όλους τους ασθενείς (SDMT, p=0,0004), και επίσης σε αυτούς που είχαν υποτροπές εντός δύο ετών πριν την έναρξη της δοκιμής (SDMT p=0,0151· PASAT p=0·0275) και σε αυτούς που δεν είχαν (SDMT p=0,0099· η PASAT δεν είναι στατιστικά σημαντική). Η θεραπεία με σιπονιμόδη δεν είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές διαφορές στη μνήμη (BVMT-R).

«Η μείωση της ικανότητας ταχείας επεξεργασίας των πληροφοριών προσβάλλει περισσότερους από τους μισούς ασθενείς με ΠΣ και είναι πιο σοβαρή στην Δευτεροπαθώς Προϊούσα ΠΣ σε σχέση με την Υποτροπιάζουσα-Διαλείπουσα ΠΣ. Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η σιπονιμόδη θα μπορούσε να έχει σημαντική επίδραση στην καθημερινή ζωή αυτών των ασθενών», δήλωσε ο Danny Bar-Zohar, Global Head Neuroscience Development της Novartis. «Περαιτέρω, τα προηγμένα μοντέλα που χρησιμοποιούνται στις νέες αναλύσεις μάς βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τη σχέση μεταξύ των υποτροπών και της αναπηρίας, καθώς και την επίδραση της σιπονιμόδης σε αυτές τις παραμέτρους. Τα τελευταία αυτά ευρήματα είναι ενθαρρυντικά, καθώς εδραιώνουν περαιτέρω τα κλινικά στοιχεία που δείχνουν ότι η σιπονιμόδη είναι μια δυνητικά νέα, πολύ απαραίτητη θεραπευτική επιλογή για την SPMS».

Η Novartis ξεκίνησε τη διαδικασία υποβολής φακέλου για έγκριση της χρήσης της σιπονιμόδης για την SPMS στις ΗΠΑ το πρώτο εξάμηνο του 2018. Η υποβολή φακέλου για έγκριση στην Ε.Ε. έχει προγραμματιστεί για αργότερα εντός του 2018.

Σχετικά με τη μελέτη EXPAND
Η EXPAND είναι μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη φάσης III, η οποία συγκρίνει την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της σιπονιμόδης έναντι του εικονικού φαρμάκου σε ανθρώπους με Δευτεροπαθώς Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση (SPMS). Είναι η μεγαλύτερη τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη για την SPMS έως τώρα και συμπεριέλαβε 1.651 ανθρώπους με SPMS από 31 χώρες. Κατά το χρονικό διάστημα της μελέτης, τα εγγεγραμμένα άτομα στην EXPAND ήταν κατά μέσο όρο ηλικίας 48 ετών και έπασχαν από ΠΣ για περίπου 17 έτη. Οι ασθενείς είχαν διαγνωστεί με SPMS και είχαν παρουσιάσει εξέλιξη της αναπηρίας σε διάστημα δύο ετών πριν τη μελέτη. Είχαν επίσης βαθμολογία στη Διευρυμένη Κλίμακα Κατάστασης Αναπηρίας (EDSS) από 3,0 έως 6,5 με μέση τιμή 6,0, κάτι που αντιστοιχεί στη χρήση βοηθήματος βάδισης (π.χ. μπαστούνι ή δεκανίκι). Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν είτε 2 mg σιπονιμόδης άπαξ ημερησίως είτε εικονικό φάρμακο σε αναλογία 2:1 αντίστοιχα. Οι ασθενείς συνέχισαν τη θεραπεία με τη σιπονιμόδη στο ανοικτής σήμανσης, μακροχρόνιο μέρος επέκτασης της μελέτης.

Σχετικά με τη σιπονιμόδη (BAF312)
Η σιπονιμόδη είναι ένας υπό έρευνα εκλεκτικός τροποποιητής ειδικών υποτύπων του υποδοχέα της φωσφορικής σφιγγοσίνης-1 (S1P). Η σιπονιμόδη δεσμεύεται στον ειδικό υποδοχέα S1P1 στα λεμφοκύτταρα, γεγονός που αποτρέπει την είσοδό τους στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) των ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση γεγονός που πιστεύεται ότι συμβάλλει στην αντιφλεγμονώδη δράση της.

Η σιπονιμόδη εισέρχεται επίσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα και δεσμεύεται στον ειδικό υποδοχέα S1P5 σε συγκεκριμένα κύτταρα του κεντρικού νευρικού συστήματος (ολιγοδενδροκύτταρα και αστροκύτταρα). Με τη δέσμευση σε αυτούς τους συγκεκριμένους υποδοχείς, η σιπονιμόδη έχει τη δυνατότητα να τροποποιήσει την καταστροφική δραστηριοτητα αυτών των κυττάρων και να βοηθήσει στη μείωση της απώλειας της λειτουργικότητας που σχετίζεται με την SPMS. Η εξειδίκευση ως προς τον υποδοχέα και οι φαρμακοκινητικές ιδιότητες της σιπονιμόδης διευκολύνουν την έναρξη της θεραπείας, ενώ συμβάλλουν στο προφίλ ασφάλειας και εύκολης χορήγησής της.

Έντονη Διαμαρτυρία της ΠΟΑμΣΚΠ για το ΦΕΚ 1560/8.5.2018

Η ΠΟΑμΣΚΠ διαμαρτύρεται εντόνως μετά την δημοσίευση του ΦΕΚ Τεύχος Β΄ Αρ.Φύλλου 1560/8.5.2018 αναφορικά με την Αντικατάσταση του Πίνακα των παθήσεων που χαρακτηρίζονται Μη-Αναστρέψιμες και για τις οποίες η διάρκεια αναπηρίας κρίνεται επ΄ αόριστον.

Συγκεκριμένα, στην σελίδα 16964, στην παράγραφο με τα Νοσήματα του Νευρικού Συστήματος όπου έχουν ενσωματωθεί μορφές της Πολλαπλής Σκλήρυνσης αναφέρεται πως ο πάσχων πρέπει να έχει ποσοστό αναπηρίας ≥67% και να έχει περάσει τουλάχιστον 2 διετείς κρίσεις από Υγειονομική Επιτροπή, προκειμένου να πάρει πιστοποιητικό αναπηρίας εφ΄ όρου ζωής.

Η ΠΟΑμΣΚΠ θεωρεί πως η απόφαση βάζει φραγμούς στην εφ΄ όρου ζωής πιστοποίηση της αναπηρίας των πασχόντων που νοσούν από σοβαρές μορφές της Πολλαπλής Σκλήρυνσης (ή που μπορεί να υποπέσουν στη Δευτεροπαθώς προϊούσα μορφή) αναγκάζοντας τους ίδιους και τις οικογένειές τους να περνούν τακτικά τον Γολγοθά των ΚΕΠΑ.

Η συγκεκριμένη απόφαση δεν ικανοποιεί το πάγιο αίτημα της ΠΟΑμΣΚΠ για ένταξη της ΠΣ-ΣΚΠ στις μη-Αναστρέψιμες παθήσεις, ούτε αντικατοπτρίζει τα όσα συζητήθηκαν στις συναντήσεις με το Υπουργείο Εργασίας και την Ειδική Επιστημονική Επιτροπή.

Για τον λόγο αυτό:

Ζητάμε την ΑΜΕΣΗ έκδοση διευκρινιστικής οδηγίας και ζητάμε ΑΜΕΣΗ συνάντηση με την ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα.

Φάρμακο της Novartis βελτιώνει σημαντικά την κλινική έκβαση στους ασθενείς με Δευτεροπαθώς Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση

της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγου, medlabnews.gr

Η πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ) είναι μια χρόνια νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) που διαταράσσει τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, των οπτικών νεύρων και του νωτιαίου μυελού, μέσω της φλεγμονής και της απώλειας ιστού. Η εξέλιξη της ΠΣ οδηγεί σε αυξανόμενη απώλεια τόσο της σωματικής (π.χ. βάδιση) όσο και της γνωστικής λειτουργίας (π.χ. μνήμη). Υπάρχουν τρεις τύποι ΠΣ: η Υποτροπιάζουσα Διαλείπουσα ΠΣ (RRMS), η Δευτεροπαθώς Προϊούσα ΠΣ (SPMS) και η Πρωτοπαθώς Προϊούσα ΠΣ (PPMS).

Η SPMS χαρακτηρίζεται από βαθμιαία επιδείνωση της νευρολογικής λειτουργικότητας με την πάροδο του χρόνου. Αυτό οδηγεί σε προοδευτική συσσώρευση αναπηρίας, ανεξάρτητα από τις υποτροπές, κάτι που μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την ικανότητα των ασθενών να πραγματοποιούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Ακολουθείται από μία αρχική φάση RRMS, η οποία αποτελεί περίπου το 85% όλων των διαγνώσεων ΠΣ· το ένα τέταρτο των ασθενών με RRMS θα αναπτύξουν SPMS εντός 10 ετών από την αρχική διάγνωση της RRMS, ανεβάζοντας το ποσοστό σε πάνω από τρία τέταρτα έπειτα από 30 έτη. Παραμένει μια σημαντική, μη ικανοποιούμενη ανάγκη για αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπείες που θα βοηθήσουν στην καθυστέρηση της εξέλιξης της αναπηρίας στην SPMS.

Η ΠΣ προσβάλλει περίπου 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.

Η Novartis ανακοίνωσε ότι τα πλήρη αποτελέσματα από την κλινική μελέτη EXPAND Φάσης III για την χορηγούμενη από του στόματος, άπαξ ημερησίως σιπονιμόδη (BAF312) στη Δευτεροπαθώς Προϊούσα Πολλαπλή Σκλήρυνση (SPMS) δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό The Lancet. Από τα πιλοτικά αποτελέσματα σημειώνεται σημαντική μείωση του κινδύνου τρίμηνης (πρωτεύον καταληκτικό σημείο) και εξάμηνης επιβεβαιωμένης εξέλιξης της αναπηρίας με τη χορήγηση της σιπονιμόδης σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο1 και ευνοϊκές εκβάσεις σε άλλες σχετικές μετρήσεις για την ενεργότητα της ΠΣ1. Εάν εγκριθεί, η σιπονιμόδη θα είναι η πρώτη τροποποιητική της νόσου θεραπεία που καθυστερεί την εξέλιξη της αναπηρίας στους ασθενείς με τυπική SPMS, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που είχαν μεταπέσει σε μη υποτροπιάζον στάδιο και υψηλό επίπεδο αναπηρίας.

«Τα πλήρη αποτελέσματα της μελέτης EXPAND που δημοσιεύτηκαν σήμερα δείχνουν ότι η σιπονιμόδη μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη της αναπηρίας στους ασθενείς με τυπική εγκατεστημένη SPMS, όπου οι υπόλοιπες θεραπευτικές προσεγγίσεις που έχουν δοκιμαστεί μέχρι στιγμής έχουν αποτύχει», δήλωσε ο Ludwig Kappos, καθηγητής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βασιλείας και κύριος ερευνητής της EXPAND. «Τα δεδομένα αυτά γίνονται ακόμη πιο εντυπωσιακά εάν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι ασθενείς είχαν ήδη προχωρημένη αναπηρία όταν ξεκίνησαν τη θεραπεία στην EXPAND».

Η σιπονιμόδη είναι ένας από του στόματος εκλεκτικός τροποποιητής των υποτύπων ένα και πέντε (S1P1 και S1P5) του υποδοχέα της φωσφορικής σφιγγοσίνης-1 (S1P). Τα πλήρη δεδομένα από την EXPAND δείχνουν ότι η σιπονιμόδη μείωσε τον κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας με τρίμηνη επιβεβαίωση κατά το στατιστικά σημαντικό ποσοστό του 21% έναντι του εικονικού φαρμάκου (p=0,013· πρωτεύον καταληκτικό σημείο)· με σταθερή αποτελεσματικότητα σε πολλές προκαθορισμένες υποομάδες.

Άλλα κλινικά σημαντικά δεδομένα από τα καταληκτικά σημεία της μελέτης δείχνουν ότι η σιπονιμόδη, εν συγκρίσει με το εικονικό φάρμακο:

• Μείωσε τον κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας με εξάμηνη επιβεβαίωση κατά 26
• Περιόρισε την αύξηση του όγκου αλλοιώσεων T2 κατά 80%
• Μείωσε το ετησιοποιημένο ποσοστό υποτροπών (ARR) κατά 55%
• Δεν ανέδειξε σημαντική διαφορά στη χρονομετρημένη δοκιμασία βάδισης απόστασης 25 ποδιών και στην Κλίμακα βάδισης για την ΠΣ

Η Novartis σχεδιάζει να καταθέσει φάκελο για τη ρυθμιστική έγκριση της σιπονιμόδης για την SPMS στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) στις αρχές του 2018. Η Novartis έχει ξεκινήσει διαδικασία επιστημονικής γνωμοδότησης από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) και ανάλογα με την έκβασή της, σχεδιάζει να καταθέσει φάκελο το τρίτο τρίμηνο του 2018. Τα αποτελέσματα της EXPAND έχουν παρουσιαστεί προηγουμένως σε επιστημονικά συνέδρια.

Γνωρίστε την Πολλαπλή Σκλήρυνση, 12 & 13 Μαΐου Αργυρούπολη

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας και στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση  του κοινού σχετικά  με την νόσο, ο Σύλλογος  Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας και ο Δήμος  Ελληνικού-Αργυρούπολης διοργανώνουν διήμερη εκδήλωση στο Κέντρο Αποκατάστασης «ΑΣΚΗΣΗ»

(Αλεξιουπόλεως 29, Αργυρούπολη) στις 12 & 13 Μαΐου, με θέμα «Γνωρίστε την Πολλαπλή Σκλήρυνση».

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν σε  καλλιτεχνικά δρώμενα  και βιωματικά εργαστήρια, εμπνευσμένα και σχεδιασμένα  από τα μέλη του Συλλόγου  Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Έκθεση έργων τέχνης, ζωγραφικής και φωτογραφίας, ντοκιμαντέρ, θεατρικά μονόπρακτα και καλλιτεχνικά εργαστήρια είναι μόνο λίγα από όσα συνθέτουν έναν φιλικό και δημιουργικό τρόπο για να γνωρίσει το κοινό την Πολλαπλή Σκλήρυνση.

Κεράσματα, μουσική,  facepainting για παιδιά και bazaar θα συνοδεύουν τις βιωματικές δραστηριότητες, με τη βεβαιότητα ότι η νόσος δεν αφορά μόνον τους πάσχοντες, αλλά και τον οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό τους περίγυρο.

Με την παράκληση για γνωστοποίηση της πρωτοβουλίας, επισυνάπτεται το αναλυτικό πρόγραμμα της διημερίδας.

Περισσότερες πληροφορίες: τηλ. 210.9600131, Σύλλογος ατόμων Με Σκλήρυνση κατά Πλάκας

Πρόγραμμα www.iatrikiaskisi.gr

10 Χρόνια του Συλλόγου Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Τα πιο σημαντικά γεγονότα

Του Αλεξάνδρου Γιατζιδη, διευθυντή σύνταξης, medlabnews.gr / iatrikanea 

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το επετειακό τεύχος του Συλλόγου Ατόμων με σκλήρυνση κατά Πλάκας. Μας ζητήθηκε από τον Σύλλογο να προλογίσουμε αυτό το επετειακό τεύχος, πράγμα που κάναμε με μεγάλη χαρά. Σε αυτόν τον πρόλογο προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε τα πιο σημαντικά γεγονότα που αφορούν την Σκλήρυνση κατά Πλάκας ή Πολλαπλή Σκλήρυνση καθώς και ένα σύντομο βιογραφικό της Βάσως Μαράκα που είναι η Πρόεδρος του Συλλόγου.

Νέες ελπίδες για την πολλαπλή σκλήρυνση χάρη στη μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων

Η μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων μπορεί να αποδειχθεί ορόσημο στη θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης, μιας σήμερα ανίατης νευρολογικής πάθησης. Τα αποτελέσματα μιας διεθνούς κλινικής δοκιμής δίνουν νέες ελπίδες, καθώς η θεραπεία κατάφερε να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου και να βελτιώσει τα συμπτώματα των ασθενών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρίτσαρντ Μπαρτ του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Σικάγο, έκαναν την κλινική δοκιμή με 102 ασθενείς σε νοσοκομεία διαφόρων χωρών. Όλοι έπασχαν από υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση, η οποία χαρακτηρίζεται από απρόβλεπτα επεισόδια υποτροπής της ασθένειας, μετά τα οποία ακολουθούν διαστήματα μηνών ή και ετών σχετικής ύφεσης.

Μια ομάδα ασθενών έκανε μεταμόσχευση αιματοποιητικών βλαστικών κυττάρων, ενώ μια δεύτερη ομάδα ελέγχου (για λόγους σύγκρισης) ακολούθησε τη συνήθη φαρμακευτική θεραπεία. Μετά από ένα έτος, μόνο μία υποτροπή συνέβη στην πρώτη ομάδα της βλαστοκυτταρικής θεραπείας, έναντι 39 υποτροπών στη δεύτερη ομάδα.

Τρία χρόνια μετά τη θεραπεία, τα μοσχεύματα είχαν αποτύχει σε τρεις από τους 52 ασθενείς που είχαν κάνει τη βλαστοκυτταρική θεραπεία (ποσοστό 6%), έναντι αποτυχίας της φαρμακευτικής θεραπείας σε 30 από τους 50 ασθενείς της δεύτερης ομάδας (ποσοστό 60%).

Μέσα σε αυτή την τριετία οι ασθενείς που είχαν δεχθεί τα βλαστικά κύτταρα και είχαν αναπτύξει ένα νέο ανοσοποιητικό σύστημα, εμφάνιζαν λιγότερες κινητικές δυσκολίες, ενώ αντίθετα όσοι είχαν πάρει φάρμακα, είχαν επιδείνωση συμπτωμάτων.

«Τα δεδομένα είναι εντυπωσιακά υπέρ της μεταμόσχευσης βλαστοκυττάρων σε σχέση με τα καλύτερα διαθέσιμα φάρμακα. Η νευρολογική κοινότητα είχε εκφράσει σκεπτικισμό γι' αυτή τη θεραπεία, αλλά αυτά τα αποτελέσματα θα της αλλάξουν άποψη», δήλωσε ο δρ Μπαρτ.

Για «τα καλύτερα αποτελέσματα που έχω δει ποτέ σε οποιαδήποτε κλινική δοκιμή για την πολλαπλή σκλήρυνση», έκανε λόγο ο καθηγητής νευρολογίας Μπέιζιλ Σάροκ του Βασιλικού Νοσοκομείου Χάλαμσιρ του Σέφιλντ. Ενώ ο καθηγητής Τζον Σνόουντεν του ίδιου νοσοκομείου (που συμμετείχε στην κλινική δοκιμή) μίλησε για «μια εξέλιξη που αλλάζει τους κανόνες του παιγνιδιού για όσους ασθενείς αντιστέκονται στη φαρμακοθεραπεία».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σκάνδαλο Novartis: Τι είναι πιο σημαντικό ένα ακριβό φάρμακο ή η καλυτέρευση ενός ασθενούς με σκλήρυνση κατά πλάκας;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, διευθυντή σύνταξης medlabnews.gr / iatrikanea

Μέσα στις διάφορες πτυχές του Σκανδάλου Novartis υπάρχει και αυτή που λέει ότι υπουργός ενέκρινε την κυκλοφορία ενός φαρμάκου του Gilenya της Novartis, εσπευσμένα αφού ενέκρινε την κυκλοφορία του δίνοντας τιμή, με απόφαση του, τον Αύγουστο του 2012 και μάλιστα με ακριβή τιμή οπότε και επηρέαζε την τιμή των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης.

Ακούγοντας κάποιος που δεν ξέρει και δεν έχει ασχοληθεί με την υγεία, λογικό είναι να λέει ότι ο Υπουργός που το έκανε να πάει στην πυρά και καλά κατηγορείται. Όμως τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα.

Το Gilenya πήρε επίσημα έγκριση από την Διοίκηση Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών (Food & Drug Administration – FDA) στα μέσα του Σεπτεμβρίου του 2011. Ήταν το πρώτο φάρμακο σε μορφή χαπιού για τη θεραπεία της υποτροπιάζουσας-διαλείπουσας Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας (ΣκΠ), την πιο κοινή μορφή της ασθένειας.
Και σημειώνει το FDA σε αντίθεση με τα συνηθισμένα φάρμακα που εφαρμόζονται με μορφή ένεσης ή με έγχυση, το νέο φάρμακο, που ονομάζεται Gilenya ή fingolimod, είναι σε μορφή κάψουλας (χάπι) και λαμβάνεται μια φορά την ημέρα από το στόμα. Αμέσως μετά την έγκριση του χαπιού, πολλοί από τον χώρο της Υγείας σημείωσαν πως αυτού του είδους η θεραπευτική αγωγή, αν είναι αποτελεσματική, θα αποτελέσει επανάσταση για τη θεραπεία της ΣκΠ. Άτομα που χρησιμοποιούν παρόμοια φάρμακα συμφωνούν επίσης στο ότι είναι λιγότερο επώδυνο να παίρνουν ένα χάπι από το να πρέπει να τρυπούν το σώμα τους με μια βελόνα σε καθημερινή, εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση.

Σύμφωνα με την τότε έκθεση του διευθυντή του τμήματος νευρολογικών προϊόντων του FDA, το ξεχωριστό στοιχείο σε αυτό το φάρμακο είναι ότι αποτελεί το πρώτο φάρμακο με λήψη από το στόμα που έχει παρουσιάσει τη δυνατότητα να επιβραδύνει την πρόοδο της ΣκΠ μειώνοντας τη συχνότητα και την επιθετικότητα των συμπτωμάτων.

Η χορήγηση αυτού του φαρμάκου από το στόμα μείωσε το ποσοστό υποτροπής κατά 62% στους πρόσφατα διαγνωσθέντες ασθενείς και κατά 44% στους προγενέστερης θεραπείας ασθενείς. Η έκδοση του φαρμάκου σε χάπι επιβράδυνε επίσης την παρουσία αναπηρίας στους ασθενείς. Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, αντίθετα από πολλά άλλα φάρμακα για τη ΣκΠ, το Gilenya δεν προκαλεί καταστολή του ανοσοποιητικού. Αντ’ αυτού, χειρίζεται το ανοσοποιητικό σύστημα με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ευεργετικό για τους ασθενείς με ΣκΠ.

Ρωτήσαμε ασθενείς από τους συλλόγους των ασθενών να θυμηθούν εκείνη την εποχή. Όλοι έλεγαν ότι ανυπομονούσαν το φάρμακο να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα γιατί "Δεν άντεχαν άλλο το τρύπημα". Μάλιστα πολλοί είπαν ότι τα φάρμακο το περίμεναν από το 2009 όταν είχαν ήδη κυκλοφορήσει τα καλά νέα από τις φάσεις των κλινικών μελετών.

Άρα αυτομάτως δημιουργούνται τα ερωτήματα; 
Θα μπορούσε να καθυστερεί η κυκλοφορία του φαρμάκου στην Ελλάδα και να αφήνει τους χιλιάδες ασθενείς με ΣκΠ χωρίς φάρμακο; 
Πόσο θα μπορούσε να καθυστερήσει; Ένα μήνα, δύο μήνες; Δεν θα μπορούσε παραπάνω. 
Ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη και τι θα έπρεπε να πει κανείς σε όλους αυτούς τους ασθενείς που το περίμεναν όπως όπως;

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι ήταν το πρώτο φάρμακο χάπι για ΣκΠ και φυσικά δεν υπήρχε γενόσημο που ακούσαμε να λέγετε ακόμα και από βουλευτές αυτές τις ημέρες.

Και ας πάμε στην τιμή για την οποία γίνεται λόγος. 
Ψάχνοντας λίγο στο διαδίκτυο στα δημοσιεύματα του 2012 διαπιστώνει κανείς, ότι στις ΗΠΑ το φάρμακο πρωτοκυκλοφόρησε στην τιμή των 5600 δολαρίων, στην Μ. Βρετανία 3000 λίρες και στην Γερμανία στα 1850 Ευρώ. Το Gilenya κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, σε συνέχεια της θετικής γνωμοδότησης της Επιτροπής Φαρμακευτικών Προϊόντων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) που βασίστηκε στο μεγαλύτερο πρόγραμμα κλινικών μελετών που έχει υποβληθεί μέχρι στιγμής για νέο φάρμακο για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας και το οποίο περιελάμβανε δεδομένα από κλινικές μελέτες που έχουν δείξει σημαντική αποτελεσματικότητα στη μείωση των υποτροπών, τον κίνδυνο επιδείνωσης της αναπηρίας και τον αριθμό των εγκεφαλικών βλαβών που εντοπίζονται μέσω μαγνητικής τομογραφίας, ο οποίος συνιστά τρόπο μέτρησης της δραστηριότητας της νόσου. Η τιμή που πήρε στην χώρα μας ήταν από 1344 Νοσοκομειακή Τιμή 1.495,53 € Χονδρική Τιμή 1.652,64 € Λιανική Τιμή.  Άρα χαμηλότερη από Αμερική, Αγγλία, Γερμανία.

Το φάρμακο εκείνη την εποχή ήταν στα 20 πιο ακριβά της Αμερικής και όμως υπήρχε μια έκθεση που το συνόδευε, που αιτιολογούσε ότι το κόστος θεραπείας των ασθενών με ΣκΠ εκείνη την εποχή ήταν πολλαπλάσιο με τις μέχρι τότε θεραπείες, αφού έπρεπε οι ασθενείς να τρυπιούνται ακόμα και σε καθημερινή βάση και βέβαια να νοσηλεύονται σε νοσοκομεία όταν μάλιστα είχαν φτάσει να έχουν οδηγηθεί στην αναπηρία.

Kαι ας πούμε ότι μεσολάβησε ο υπουργός και ανέβηκε η τιμή. Πόσο; ένα κατοστάρικο; ένα πενηντάρικο; Όμως φαίνεται ότι το κόστος νοσηλείας των χιλιάδων ασθενών με ΣκΠ ήταν πολύ υψηλότερο από το κόστος του φαρμάκου και τελικά τα ασφαλιστικά ταμεία με το νέο φάρμακο γλίτωναν πολλά περισσότερα σε κόστος θεραπείας, νοσήλια και στην παραγωγικότητα αυτών των ασθενών (άδειες από την εργασία τους κλπ). 

Και το ηθικό θέμα....
Yπάρχει αποτίμηση της ζωής και της ποιότητας της ζωής τους καθενός και πόσο έχει δικαίωμα ένας άνθρωπος, ότι αξίωμα και να έχει, να μπορεί να αγνοεί όλους αυτούς τους ασθενείς και να τους αφήνει χωρίς το φάρμακό τους; 
Και πάντως τι είναι πιο σημαντικό ένα ακριβό φάρμακο ή η καλυτέρευση ενός ασθενούς και η βελτίωση της ποιότητας της ζωής του; 

Είναι πολύ πιθανό ότι με αυτά και με εκείνα θα έρθει τελικά η στιγμή που τέτοια φάρμακα για σοβαρές παθήσεις δεν θα εγκρίνονται στο όνομα του κόστους ή της ευθύνης.  'H μήπως ήδη το περάσαμε και αυτό και η Ελλάδα θα καταντήσει η χώρα που ΔΕΝ θα έχουν οι ασθενείς τα νέα φάρμακα που θα κυκλοφορούν στον υπόλοιπο κόσμο;

Με παρέμβαση Αχτσιόγλου η Σκλήρυνση κατά Πλάκας, στη λίστα των μη αναστρέψιμων παθήσεων

Μετά από πρωτοβουλία της Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ε. Αχτσιόγλου, συνεδρίασε σήμερα, Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018, η Ειδική Επιστημονική Επιτροπή για τον προσδιορισμό των ποσοστών αναπηρίας και των μη αναστρέψιμων παθήσεων με αντικείμενο την επανεξέταση της πρόσφατης εισήγησής της.

Η Επιτροπή εισηγήθηκε την ένταξη στις μη αναστρέψιμες παθήσεις της ασθένειας της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας, στις περιπτώσεις της πρωτοπαθώς ή δευτεροπαθώς προϊούσας μορφής της νόσου όπου ο πάσχων δεν επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα λειτουργικότητας, ικανοποιώντας το σχετικό αίτημα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (Π.Ο.Α.μ.Σ.Κ.Π.).

Το αμέσως επόμενο διάστημα θα εκδοθεί νέα Υπουργική Απόφαση, η οποία θα περιλαμβάνει τις συγκεκριμένες τροποποιήσεις, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η βελτίωση της καθημερινότητας και η ανακούφιση των ατόμων με αναπηρία, αποτελεί προτεραιότητα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας.

Υπενθυμίζεται ότι:

–Ο προϊσχύων κατάλογος με τις μη αναστρέψιμες παθήσεις, που καταρτίστηκε το Νοέμβριο του 2013 επί ΝΔ, δεν περιελάμβανε την ασθένεια της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας.

-Η απόδοση των ποσοστών αναπηρίας ανά πάθηση και ο χαρακτηρισμός μίας πάθησης ως μη αναστρέψιμης πραγματοποιείται μετά από γνώμη της Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής (αποτελούμενης από γιατρούς διαφόρων ιατρικών ειδικοτήτων, καθηγητών πανεπιστημίων κλπ.), η οποία λαμβάνει υπόψη τα πορίσματα και τις γνώμες των αρμόδιων επιστημονικών συλλόγων και φορέων.

-Ο Ενιαίος Πίνακας Προσδιορισμού Ποσοστών Αναπηρίας αναθεωρήθηκε τον Δεκέμβριο του 2017.

-Με την Υπουργική Απόφαση της 8ης Ιανουαρίου 2018, οι μη αναστρέψιμες παθήσεις διευρύνθηκαν από 43 σε 143.

Άκου Έφη τί είναι Σκλήρυνση Κατά Πλάκας...

Η Αργυρώ Γιαννουδάκη γράφει γράμμα στην Υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, με αφορμή το γεγονός ότι παραμένει εκτός λίστας των μη αναστρέψιμων ασθενειών η σκλήρυνση κατά πλάκας.  

Κυρία Υπουργέ Εργασίας, επειδή προφανώς δεν γνωρίζετε τι είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, θα σας βοηθήσω να μάθετε, μήπως και την επoμένη που θα πάτε στο γραφείο κόψετε την κακόγουστη πλάκα και κάνετε αυτό που πρέπει, την εντάξετε δηλαδή, στη σχετική λίστα.

Έχω το θλιβερό προνόμιο να έχω στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον δύο άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας, τον πατέρα μου και τον αδελφό μου, επομένως αν μη τι άλλο έχω άποψη αν είναι βαριά και μη αναστρέψιμη ασθένεια. 

Επειδή συνήθως είναι ευκολότερο να αντιληφθούμε μία κατάσταση αν μπούμε στη θέση του άλλου, γι αυτό αποφάσισα να σας γράψω μία φανταστική ιστορία. 

«Μία φορά κι έναν καιρό ήταν λοιπόν, μία νέα κοπέλα η Έφη. Καταξιωμένη στο χώρο της, είχε ανέλθει γρήγορα επαγγελματικά. Όλα έβαιναν καλώς στη ζωή της έως εκείνη την αποφράδα μέρα... Ήταν αρκετά στρεσαρισμένη όταν έπεσε το βράδυ στο κρεβάτι και δυσκολεύτηκε να κοιμηθεί, είχε ανάγκη να ξεκουραστεί. Στριφογύριζε αρκετή ώρα έως ότου τα καταφέρει. 

Το πρωί άκουσε δύσθυμη το ξυπνητήρι άνοιξε τα μάτια της όμως δεν έβλεπε καλά. Το έψαξε με το χέρι της το έκλεισε και στη συνέχεια έτριψε τα μάτια της. Τα ξανάνοιξε, όμως η θολούρα παρέμενε. 

Αποφάσισε να σηκωθεί γρήγορα να πάει στο μπάνιο να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο της ελαφρώς πανικοβλημένη. Ένιωθε τα πόδια της κάπως μουδιασμένα. Όπως όταν στραβοκοιμάσαι και κόβεις τη ροή του αίματος. Αυτό το απαίσιο συναίσθημα που ευτυχώς περνά μετά από λίγα δευτερόλεπτα συνήθως, τώρα δεν έλεγε να περάσει. 

Ψαχούλεψε τις παντόφλες της με τα πόδια της, όμως ήταν αδύνατον να τις βρει. Χρειάστηκε να κοιτάξει κάτω για να τις εντοπίσει. Τις φόρεσε όπως-όπως και με δυσκολία πήγε στο μπάνιο. Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της σκουπίστηκε και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη. Το είδωλο της παρέμενε θολό, παρότι δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα με την όραση της έως τώρα. 

Είχε ήδη αρχίσει να νιώθει ανησυχία, όμως τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν κατέβασε το εσώρουχο της και κάθισε στη λεκάνη της τουαλέτας, ένιωθε γεμάτη την κύστη της, όμως στην εντολή που έδινε ο εγκέφαλος να αδειάσει δεν υπήρχε καμία ανταπόκριση. 

Επέστρεψε στο δωμάτιο και πήρε να αρχίσει να ντύνεται. Παρατήρησε ότι δυσκολευόταν να κουμπώσει τα κουμπιά από το πουκάμισο, γιατί αυτό το περίεργο μούδιασμα ταλαιπωρούσε και τα χέρια της, σαν να είχε χάσει την αφή της. 

Φόρεσε το παντελόνι της και στη συνέχεια κατευθύνθηκε στην παπουτσοθήκη. Έβγαλε τις ψηλές της γόβες και τις φόρεσε στα πόδια της. Αυτή τη φορά όμως δεν κατάφερε παρά να κάνει ελάχιστα βήματα. Έπεσε κάτω. Τα τακούνια είχαν καταστραφεί κουνούσαν. Πανάθεμα την ώρα και τη στιγμή, τόσα λεφτά είχε δώσει...

Τις έβγαλε τις κράτησε στο χέρι της και έλεγξε τα τακούνια. Περίεργο. Δεν κουνιόταν καθόλου...

Διάλεξε ένα χαμηλό ζευγάρι δετά παπούτσια. Τα φόρεσε και προσπάθησε πολλές φορές να τα δέσει. Ήταν αδύνατον! Δεν αισθανόταν τα χέρια της, έβαλε τελικά κάτι μπαλαρίνες. 

Αποφάσισε ότι η σύσκεψη που την περίμενε στη δουλειά έπρεπε να περιμένει. Το φρόνιμο θα ήταν να πάει στο νοσοκομείο. 

Κάλεσε ένα ταξί και πανικοβλημένη κατευθύνθηκε στο νοσοκομείο. 

Οι γιατροί μόλις τους μίλησε για τα συμπτώματα έδειξαν ανησυχία και αμέσως προχώρησαν στην εισαγωγή της. Εξετάσεις αίματος, μαγνητικές τομογραφίες και παρακέντηση στην σπονδυλική στήλη. Στην τελευταία ο νευρολόγος την προειδοποίησε ότι δεν έπρεπε να κουνηθεί καθόλου γιατί κινδύνευε να μείνει παράλυτη. 

Την έβαλαν να καθίσει στο κρεβάτι και αφότου έσκυψε όσο πιο μπροστά μπορούσε, ένιωσε έναν οξύ αφόρητο πόνο από την βελόνα που διαπερνούσε τον μεσοσπονδύλιο δίσκο για να φτάσει στο μυελό. 

Για το επόμενο 24ωρο έπρεπε να μείνει ακίνητη στο κρεβάτι. Έτσι κι έγινε υποφέροντας από απίστευτο πονοκέφαλο. 

Παρότι, διάγνωση δεν υπήρξε, αποφασίστηκε άμεσα να της χορηγηθεί ενδοφλέβια κορτιζόνη. 

Τον επόμενο ένα χρόνο έως ότου γινόταν η διάγνωση ότι έπασχε τελικά από σκλήρυνση κατά πλάκας, είχε ξεκινήσει τα αντικαταθλιπτικά και τίποτα πια δεν ήταν όπως πριν. Έπρεπε απλώς να μάθει να συνυπάρχει με μία ασθένεια, την οποία για να αντιμετωπίσει, έπρεπε από δω και πέρα τις μισές μέρες της ζωής της να νιώθει άρρωστη. 

Σε αυτό οφειλόταν η αγωγή ιντερφερόνης που της πρότειναν. Μέρα παρά μέρα θα έπρεπε να πηγαίνει στο ψυγείο και να παίρνει το φιαλίδιο με το φάρμακο να το τοποθετεί στην αυτόματη πλαστική σύριγγα και να τρυπιέται κυκλικά, σε χέρια πόδια και κοιλιά. Η ένεση γινόταν το βράδυ και την επόμενη μέρα έτρεμε από το ρίγος που της προκαλούσε ο πυρετός και ο πόνος στα κόκαλα. 

Τα μουδιάσματα όμως δεν υποχώρησαν μετά από ένα εξάμηνο, ο οργανισμός της δεν ανταποκρινόταν στη θεραπεία... 

Ήδη ο προϊστάμενος της, είχε ζητήσει την αντικατάσταση της, αφού δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Λίγο καιρό αργότερα απολύθηκε.

Το μόνο που την ανακούφιζε ήταν αυτή η αναθεματισμένη κορτιζόνη. Τα μουδιάσματα υποχωρούσαν όσο με την είσοδο της στην κυκλοφορία, μα ταυτόχρονα ένιωθε την καρδιά της να χτυπά σαν τρελή. Μία απίστευτη νευρικότητα και στρες την κατέβαλλαν. Είχε χάσει κάθε ίχνος αισιοδοξίας. 

Τα απλά καθημερινά πράγματα βαθμιαία μετατρέπονταν σε Γολγοθάς. Να πιάσει τα χάπια από το τραπέζι και να τα φέρει στο στόμα της, να σηκώσει το μπουκάλι με το κρύο νερό και να γεμίσει το ποτήρι, να μεταφέρει την κατσαρόλα με το φαγητό από την κουζίνα στον πάγκο. Τα χέρια και τα πόδια δεν υπάκουαν πια. Οι κινήσεις λιγόστεψαν και έγιναν πιο δύσκολες, ενεργοβόρες. Το να κάνει μπάνιο της προκαλούσε απίστευτη κόπωση, το να ανέβει μία σκάλα ήταν εφιάλτης και όσο ο καιρός ζέσταινε πέθαινε από εξάντληση. 

Αρνήθηκε δύο χρόνια να κρατήσει μπαστούνι. Και όταν το αποφάσισε δεν άντεξε τα επίμονα βλέμματα της γειτονιάς. Είναι που ψυχολογικά είχε γίνει ράκος.  

Εκείνο όμως που την σημάδεψε ήταν η τελευταία φορά που κόλλησε μια απλή ίωση. Έμεινε στο κρεβάτι καθηλωμένη επί 15 μέρες, ανήμπορη να αυτοεξυπηρετηθεί. Πώς να ξεχάσει ότι στην προσπάθεια της να φτάσει στο μπάνιο έπεσε και αδυνατώντας να σηκωθεί και λερώθηκε... Μεγαλύτερη αυτοταπείνωση δεν μπορούσε να φανταστεί. 

Η παρέα της, είχε πάψει πια να είναι ευχάριστη. Κι ενώ είχε την ανάγκη των φίλων της, με την συμπεριφορά της τους απόδιωχνε μακριά της. 

Το επόμενο καλοκαίρι δοκίμασε μία νέα θεραπεία, όταν εισήχθη στο νοσοκομείο σε έξαρση. Ο γιατρός αφού της χορήγησε ένα σχήμα κορτιζόνης της είπε ότι για τις επόμενες ημέρες έπρεπε να ξεκινήσει με 36 χάπια κορτιζόνης και σταδιακά να τα μειώνει...

Ούτε αυτό είχε αποτέλεσμα. Όταν ολοκλήρωσε τη θεραπεία, διαπίστωσε ότι είχε εξαιρετικά συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα. Μετά από αιματολογικό έλεγχο διαπιστώθηκε ότι είχε και διαβήτη....

Ο άνθρωπος που βρισκόταν συνεχώς δίπλα της όλο αυτό το διάστημα ήταν η μητέρα της, η οποία θα μπορούσε οποιοσδήποτε να καταλάβει ότι είχε εξοντωθεί ψυχολογικά και σωματικά. Ένιωθε ότι δεν μπορεί να κάνει την κόρη της ευτυχισμένη και αυτό τη διέλυε, όμως δεν έπρεπε να το δείχνει. 

Η Έφη περιμένει τη θεραπεία που θα δώσει τέλος στο βάσανο της. Έχοντας χάσει ένα μικρό ευτυχώς ποσοστό της περιφερειακής της όρασης. Διέκοψε τις θεραπείες και προσπαθεί να αποδεχτεί την κατάσταση της τρία χρόνια μετά. 

Σε περιόδους έξαρσης της ασθένειας πηγαίνει στο νοσοκομείο και κάνει αγωγή με κορτιζόνη. Είναι πλέον 36 και σκέφτεται ότι θα ήθελε ένα παιδί με τον σύντροφο της. Όμως, ξέρει ότι μία εγκυμοσύνη μπορεί να σημάνει ραγδαία επιδείνωση της κατάσταση της. Είναι επίσης που σκέφτεται ότι ίσως υπάρχουν μέρες που δεν θα μπορεί να το σηκώσει αγκαλιά όταν εκείνο θα κλαίει για να το ταΐσει ή να το αλλάξει πάνα και η σκέψη την τρομάζει. Την τρομάζει η ζωή πια, την τρομάζουν τα απλά καθημερινά πράγματα, την τρομάζει πώς έχει αλλάξει.

Προσπαθεί να διαχειριστεί τον σε μόνιμη βάση θυμό με τον εαυτό της, για το ότι δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, όμως αντί να δείχνει την ευγνωμοσύνη της στη μητέρα και τον σύντροφο της που είναι κερί αναμμένο δίπλα της, γίνεται ολοένα και πιο απότομη απέναντι τους, λες και εκείνοι είναι που ευθύνονται για την κατάσταση της. 

Είναι που πάντα ήταν δραστήρια και δεν αντέχει το στίγμα της αναπηρίας. Ντρέπεται να βγαίνει έξω από το σπίτι σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, με δρόμους, πεζοδρόμια ακατάλληλα, υπηρεσίες και καταστήματα που δεν της επιτρέπουν την ελεύθερη πρόσβαση και κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό της.

Και σαν να μην έφτανε αυτό κάποιοι αποφάσισαν ότι η πολλαπλή σκλήρυνση της είναι ιάσιμη...»

Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μία ασθένεια, της οποίας τα συμπτώματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, όπως επίσης και ο χρόνος διάγνωσης. Ο πατέρας μου πάσχει από το 1997 και διαγνώστηκε πριν από 3-4 χρόνια, αυτή τη στιγμή δύσκολα αυτοεξυπηρετείται μόνος του. Ο αδελφός μου νόσησε το 2010 και διαγνώστηκε περίπου 2 χρόνια μετά, παρότι η ασθένεια ξεκίνησε φοβερά επιθετικά, πλέον μπορεί να είναι απόλυτα λειτουργικός με εξαίρεση τις περιόδους που είναι σε έξαρση. Αμφότεροι είναι υποχρεωμένοι να ζουν με την σκλήρυνση, γιατί γνωρίζουν ότι δεν είναι κάτι περαστικό.  

Θα ήθελα να ευχηθώ σε όποιον πήρε την απόφαση να θέσει την ΣΚΠ εκτός λίστας και... στα δικά του, ιάσιμη είναι άλλωστε... αλλά δεν θα το κάνω ούτε για αστείο.

Θα ζητήσω απλώς να σεβαστείτε την κατάσταση των ασθενών και να πράξετε το αυτονόητο, κάνοντας το ελάχιστο για να διευκολύνετε τη ζωή τους. 

gazzetta.gr