Αυτή είναι η διατροφή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη! Τα μυστικά της μακροζωίας του! (96 χρονών)

Η Δημοσίευση έγινε το 2013. Αρκετά ενδιαφέροντα αυτά που αποκάλυψε, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, για τα μυστικά της μακροζωίας του, μιλώντας στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη και την εκπομπή «Όλα για την Υγεία mou», στο MEGA. (2013) Ο πρώην πρωθυπουργός, που έκλεισε τα 95 του χρόνια, αναφέρθηκε στις τροφές που προτιμά, σε ποια ποσότητα και ποια είναι η σχέση του με το αλκοόλ. 

Όπως είπε, η μακροζωία του οφείλεται εν μέρει στην γερή του κράση και στο DNA του, όμως πρόσεχε πάντα τον εαυτό του.

«Οι προληπτικές εξετάσεις σώζουν ζωές», σημείωσε επίσης ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ και προέτρεψε τον κόσμο να μην φοβάται τους γιατρούς και να τους συμβουλεύεται συχνά.

Επίσης, υπογράμμισε ποια είναι τα γεύματα που δεν παραλείπει ποτέ μέσα στην ημέρα και ποιες καθημερινές συνήθειές του εκτιμά ότι τον βοηθούν να ζει καλύτερα.
Το διαιτολόγιο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη περιλαμβάνει απαραιτήτως: όσπρια, φρούτα, χόρτα, πολύ λάδι, πολύ μέλι, ψωμί ολικής αλέσεως ζυμωμένο στο σπίτι, κρασί και τσικουδιά.

«Η δίαιτα του ανθρώπου παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία και τη μακροζωία του. Τρώω πολλά ωμά λαχανικά και κυρίως ωμή αγκινάρα που είναι ωραίος μεζές για το κρασί και την τσικουδιά. Ο,τι υπάρχει στον κόσμο, το έχω πιει, κι όλα τα καλά πράγματα τα έχω φάει. Είμαι καλοφαγάς και μ΄αρέσει και το πιοτό με μέτρο. Πρέπει πάντοτε να τρως αυτό που σου χρειάζεται κάθε φορά. Αγαπώ πολύ τα φασόλια. Κάθε Δευτέρα παραγγέλνω τη φασολάδα μου», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπογράμμισε επίσης τη σημασία της άθλησης και ειδικά τα οφέλη που έχει το περπάτημα: «Από μικρός γυμνάστηκα πολύ. Μου άρεσε πολύ να περπατώ. Αυτή είναι η καλύτερη άσκηση. Μπορείς να την κάνεις μέχρι το τέλος της ζωής σου. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να εγκαταλείπει ποτέ τον εαυτό του. Είναι κόπος, αλλά χρειάζεσαι την κινητικότητα».

Ένα ακόμα από τα μυστικά της μακροζωϊας του θεωρεί ότι είναι η επιλογή του να κάνει μικρά διαλείμματα μέσα στη μέρα, μια ανάπαυλα, να κλείνει τους διακόπτες, με κορυφαία τη μεσημεριανή σιέστα.

Όσο για το θάνατο, «είναι καλοδεχούμενος», είπε, «αρκεί να με βρει όρθιο και δυνατό. Όχι σακάτη και κακομοίρη».





Οι συμβουλές που δίνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι: γυμναστική, περπάτημα, μεσημεριανή σιέστα, αλκοόλ με μέτρο και καθόλου τσιγάρο.

www.isarkadias.gr

Ασκήσεις για την οστεοπόρωση που μπορεί να κάνετε καθημερινά στο σπίτι (συνέχεια).

Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Η οστεοπόρωση θέλει κίνηση. Η άσκηση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και στις γυναίκες που ήδη πάσχουν από οστεοπόρωση. Οι τύποι των ασκήσεων που προτείνονται για την θεραπεία της οστεοπόρωσης διαφέρουν από εκείνες που χρησιμοποιούνται στην πρόληψή της. Γενικά πρέπει να αποφεύγονται ασκήσεις που απαιτούν σκύψιμο, συστροφή, άρση βάρους ή τινάγματα.


Το περπάτημα είναι ένας εξαιρετικά δημοφιλής τύπος άσκησης κυρίως στις γυναίκες καθώς απαιτεί λιγότερη ένταση από ότι το τζόκινγκ πχ και είναι σχετικά ανέξοδο. Είναι πολύ ωφέλιμο στην διατήρηση σωστής αερόβιας κατάστασης αλλά δεν αρκεί από μόνο του για τη διατήρηση της οστικής μάζας.

Ασκήσεις όπως οι διατάσεις και οι ασκήσεις στάσης παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση μετά από κάταγμα, αυξάνοντας το εύρος κίνησης και τη μυϊκή δύναμη.


Ασκήσεις για τα πόδια την πλάτη και τα χέρια. (συνέχεια)

6. Καθίστε και βάλτε τα χέρια στη μέση σας. Κάντε μια βαθιά επίκυψη, ανάκαμψη, τέντωμα της πλάτης κοιτώντας μπροστά.

7. Σηκώστε το ένα πόδι μπροστά και τραβήξτε τα δάκτυλα προς τα πίσω τεντώνοντας το γόνατο. Επαναλάβετε με το άλλο πόδι.

8. Κρατήστε τον κορμό σταθερό με την πλάτη τεντωμένη στην πλάτη της καρέκλας και τεντώστε το κεφάλι σας προς τα πίσω. Στην συνέχεια επιστροφή και επίκυψη.

9. Βάλτε τα χέρια στην μέση σας και κάντε στροφή του κορμού, αριστερά επιστροφή και στην συνέχεια στροφή του κορμού ξανά.

Ασκήσεις για τα πόδια, την πλάτη και τους κοιλιακούς μύες.

10. Ξαπλώστε στο πάτωμα και σηκώστε, τα πόδια σας, λυγίζοντας τα γόνατα. Σφίγγοντας τους μύες του στομάχου, ανασηκώστε την καμάρα της μέσης και στην συνέχεια επιστρέψτε στο πάτωμα.

11. Βάζοντας δύναμη στα πόδια ανασηκώστε την μέση σας όσο πιο πολύ μπορείτε και επιστρέψτε στο πάτωμα.

12. Με σηκωμένα τα πόδια και ενωμένα τα γόνατα στρέψτε τα πόδια σας δεξιά και στην συνέχεια αριστερά.

13. Ξαπλωμένοι στο πάτωμα και με τεντωμένα τα πόδια σας τραβήξτε τα δάκτυλα προς τα πίσω τεντώνοντας τα γόνατα.

14. Εκτίστε και τα δύο χέρια σας. Τεντώστε τα δάκτυλα και τραβήξτε τα προς τα πίσω. Χαλαρώστε και φέρτε τα χέρια σας μπροστά. Εισπεύστε με την ανάταση και εκπνεύστε με την επιστροφή.

Το πρόγραμμα αυτό των ασκήσεων που αναφέραμε στο σημερινό και το προηγούμενο άρθρο μπορείτε να το ακολουθείτε καθημερινά ή στο σύνολο του ή τμηματικά. Σταδιακά μπορείτε να αυξήσετε την διάρκεια εφαρμογής της κάθε άσκησης. Δεν χρειάζεται όμως να φτάσετε στην εξάντληση. Αν δεν νιώθετε καλά σταματήστε και ακολουθήστε το πρόγραμμα την επόμενη μέρα.

Το πρώτο μέρος με άλλες ασκήσεις.

ΠΗΓΗ: Ενημερωτικό έντυπο, Πρόληψη της Οστεοπόρωσης, MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ, 2001

Ασκήσεις χρήσιμες για την οστεοπόρωση (πρώτο μέρος)

Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Η οστεοπόρωση είναι η νόσος εκείνη του οστού που χαρακτηρίζεται από τη μείωση της οστικής μάζας. Στο οστεοπορωτικό κόκαλο παρατηρείται μεγάλη διαταραχή της μικροαρχιτεκτονικής κατασκευής του που χαρακτηρίζεται από αραίωση της πυκνότητας του , «πορώδη» (σαν σπόγγος) σύσταση και διαταραχή της συνοχής των οστικών δοκίδων. Όλα αυτά, οδηγούν στην μείωση της οστικής αντοχής στις φορτίσεις και στις δυνάμεις παραμόρφωσης που ασκούνται κάθε στιγμή, με  αποτέλεσμα τα οστά να  γίνονται εύθραυστα και ως εκ τούτου να εκδηλώνονται κατάγματα σε διάφορα σημεία του σκελετού. 

Η οστεοπόρωση θεωρείται “σιωπηλή νόσος”, γιατί η οστική απώλεια προηγείται και εξελίσσεται αθόρυβα χρόνια πριν την  τελική διαμόρφωση  εκείνης της διαταραχής της ποιότητας του οστού που θα οδηγήσει το κόκαλο στα όρια του καταγματικού κινδύνου.

H άσκηση γενικά κάνει πάρα πολύ καλό στην οστεοπόρωση. Αυτό έχει αποδειχθεί και πολλές μελέτες αναφέρονται σχετικά. Μία από τις παλαιότερες και πλέον σημαντικές μελέτες ήταν αυτή που μετρούσαν την οστική πυκνότητα φαντάρων πριν από την βασική εκπαίδευση και μετά. Βρέθηκε λοιπόν ότι η οστική πυκνότητα αύξανε σημαντικά σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα. Επίσης διάφορες μελέτες που είχαμε δημοσιεύσει την δεκαετία του 90' αποδείκνυαν ότι η άσκηση, μόνο καλό μπορεί να κάνει στον οστεοπορωτικό ασθενή.

Οι ασκήσεις εκείνες που έχει αποδειχθεί ότι είναι ευνοϊκές για το οστούν είναι εκείνες που ασκείται βάρος πάνω στα κόκαλα, όπως γρήγορο περπάτημα ή ελαφρό τρέξιμο (jogging), ασκήσεις aerobic, βαράκια, καθώς και ο χορός. 

Η μέτρια άσκηση αποτελεί ασφαλές και ισχυρό ερέθισμα για να αυξηθεί ή να διατηρηθεί η οστική μάζα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, το υπερβολικό δεν είναι και αποτελεσματικό. Η υπερβολικά έντονη και βαρεία  άσκηση και η φόρτιση του οστού μπορεί να οδηγήσουν  ορισμένες φορές σε αντίθετα αποτελέσματα. Σαν παραδείγματα αναφέρονται τα stress κατάγματα των χορευτριών του μπαλέτου ή εκείνα των δρομέων, η και εκείνα που προκαλούνται από την αιφνίδια άσκηση καταπόνησης σε μη εξασκημένο άτομο.

Ασκήσεις χρήσιμες για την οστεοπόρωση

Για να προστατέψετε την σπονδυλική σας στήλη από οστεοπορωτικά κατάγματα είναι χρήσιμο να ακολουθείτε ένα πρόγραμμα γυμναστικής. Σας παραθέτουμε μερικές ασκήσεις, που μπορεί να κάνετε καθημερινά στο σπίτι ή στο γραφείο, που την πρώτη φορά που θα τις κάνετε θα πρέπει να προσέξετε πολύ να μην εξαντληθείτε αλλά και να επιδεινώσετε την κατάστασή σας.

Α. Ασκήσεις για τα πόδια την πλάτη και τα χέρια

1.   Σταθείτε με την πλάτη στον τοίχο και προσπαθήστε να ακουμπήσετε ταυτόχρονα στον τοίχο, την πτέρνα, τους γλουτούς, τους ώμους, και το κεφάλι σας.

2.   Κάντε επιτόπου 30 βήματα σηκώνοντας το πόδι σας όσο πιο ψηλά γίνεται.

3.   Κάντε ανάταση των χεριών. Εισπεύσατε με την ανύψωση και εκπνεύστε με το κατέβασμα των χεριών

4.   Κάμψεις του κορμού δεξιά και αριστερά

5.   Βάλτε τα χέρια σας κάτω από τα πλευρά σας. Εισπεύσατε από την μύτη και νιώστε τα πλευρά σας να μετακινούνται προς τα έξω. Στη συνέχεια εκπνεύστε από το στόμα, σπρώχνοντας ήπια με τα χέρια σας τα πλευρά βοηθώντας να βγει ο αέρας.

Aύριο η συνέχεια το δεύτερο μέρος με άλλες ασκήσεις.

ΠΗΓΗ: Οστεοπόρωση, MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ, 2001

Ένας στους δέκα ανθρώπους μπορεί να πάθει σκολίωση. Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;

Συντάκτης: Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Η σκολίωση είναι μια πάθηση κατά την οποία η σπονδυλική στήλη στην εφηβική ηλικία κάμπτεται και στρέφεται κατά τον άξονα της δηλ. το παιδί εμφανίζει μια πλάτη, η οποία δεν είναι ίσια, πολλές φορές καμπουριάζει και ο ένας ώμος όταν στέκεται σε στάση προσοχής είναι πιο χαμηλά από τον άλλο. Ο όρος Σκολίωση προέρχεται ετυμολογικά από την αρχαία λέξη « σκολιός » που σημαίνει στραβός.

Αντίθετα από ότι πιστεύεται η σκολίωση δεν έχει σχέση με το σχολείο και την θέση της τσάντας που κουβαλάει ένας μαθητής. Είναι αγνώστου αιτιολογίας και κληρονομική.

Μορφές σκολίωσης.

Οι σκολιώσεις, διακρίνονται γενικά σε δύο μεγάλες ομάδες:

Α. Λειτουργικές Β. Οργανικές

Οι Λειτουργικές σκολιώσεις ή μη επιδεινούμενες ή δευτεροπαθείς

Χαρακτηριστικό των σκολιώσεων αυτών είναι η διατήρηση της φυσιολογικής αρχιτεκτονικής των σπονδύλων και η έλλειψη στροφής. Οι καμπύλες είναι κινητές και προσωρινά διορθώσιμες από τους ίδιους τους αρρώστους ή το γιατρό. Όταν λείψει η αιτία που τις προκαλεί, η σπονδυλική στήλη αποκαθίσταται πλήρως εφόσον δεν έχουν δημιουργηθεί μόνιμες αλλοιώσεις. Οφείλεται στην κακή στάση του σώματος π.χ όταν δεν καθόμαστε σωστά στο κάθισμα για μεγάλο διάστημα και πολλές ώρες την ημέρα (στο σπίτι - στο χώρο εργασίας- στο σχολείο), όταν μεταφέρουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα βαριά αντικείμενα και με λάθος τρόπο. Η μορφή αυτή μπορεί να αντιμετωπισθεί με επιτυχία, (εφόσον δεν έχουν δημιουργηθεί μόνιμες αλλοιώσεις), μέσα από πρόγραμμα ειδικών ασκήσεων και την εκπαίδευση ώστε να διατηρείται η σωστή στάση του σώματος σε κάθε δρα- στηριότητα. Το πρόβλημα αποκαθίσταται σταδιακά όταν διαγνωστεί έγκαιρα και εξαλειφθεί η αιτία που το προκαλεί.

Οργανικές σκολιώσεις ή πρωτοπαθείς ή επιδεινούμενες

Οι σκολιώσεις αυτές είναι «δύσκαμπτες», δεν διορθώνονται από τον ασθενή και συνοδεύονται σχεδόν πάντα από στροφή των σπονδύλων, που γίνεται κλινικά εμφανής με την ασυμμετρία των ημιθωρακίων στη θωρακική μοίρα.

Στις οργανικές σκολιώσεις περιλαμβάνονται:

α) Συγγενής: δημιουργείται κατά τις πρώτες εβδομάδες της εμβρυϊκής ζωής. Η μόνη αποτελεσματική αντιμετώπιση είναι η χειρουργική. β) Νευρομυϊκή: Εμφανίζεται σε ανθρώπους που πάσχουν από μία ασθένεια του νευρομυϊκού συστήματος (εγκεφαλική παράλυση, μυϊκή δυστροφία, πολιομυελίτιδα κ.α.). γ) Ιδιοπαθής: είναι άγνωστης αιτιολογίας, με συχνότητα τριπλάσια στα κορίτσια από τα αγόρια, παρουσιάζεται μετά την ηλικία των οκτώ ετών και ίσως συνδέεται άμεσα με κληρονομικούς, ορμονικούς, μηχανικούς ακόμα και διατροφικούς παράγοντες, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ιδιοπαθής σκολίωση είναι περισσότερο συνηθισμένη σε ψηλά και αδύνατα παιδιά. δ) Σκολιωτικές παραμορφώσεις μετά από κατάγματα, εγκαύματα, νεοπλάσματα, στραβισμό, συγγενή καρδιοπάθεια κ.λπ.

Η σκολίωση μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Ένας στους δέκα ανθρώπους μπορεί να πάθει σκολίωση, όμως δύο ή τρεις στους χίλιους θα χρειαστούν θεραπεία. Η σκολίωση, αν δεν πρόκειται για τη Συγγενή, τη Νευρομυϊκή ή την Ιδιοπαθή μορφή, δημιουργείται στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, εξαιτίας της απότομης ανάπτυξης του σκελετού την περίοδο εκείνη. Καλό είναι λοιπόν όλα τα παιδιά και ειδικά τα κορίτσια, από την ηλικία των 7- 8 ετών, να ελέγχονται μια φορά το χρόνο. Τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό, σε παθήσεις της σπονδυλικής, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν σκολίωση. Η έγκαιρη διάγνωση είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την αντιμετώπιση της σκολίωσης, αν και μερικές φορές η ανίχνευσή της είναι αρκετά δύσκολη ακόμη και από το γιατρό.

Σταματάει να χειροτερεύει όταν ωριμάσει ο σκελετός του παιδιού στην ηλικία των 17 ετών. Πολλοί γονείς αντιλαμβάνονται την σκολίωση του παιδιού τους όταν ήδη αυτή έχει εξελιχθεί και έχουν τύψεις ότι αν είχαν πάει στον γιατρό θα είχαν προλάβει την επιδείνωση. Η πάθηση όμως ανεξαρτήτως της έγκαιρης πρόγνωσης ή όχι ακολουθεί την δικιά της εξελικτική πορεία και δεν επηρεάζεται καθόλου από την θέληση του γιατρού να την θεραπεύσει. Παρόλα αυτά ο έλεγχος του παιδιού για σκολίωση είναι μια σημαντική υπόθεση. Ο γιατρός αφού διαγνώσει την σκολίωση, την παρακολουθεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μέχρι να ωριμάσει ο σκελετός του παιδιού. Σε μικρές γωνιώσεις σκολιώσης εκτός της γυμναστικής δεν χρειάζεται κάποια άλλη αντιμετώπιση.

Αντιθέτως σε περιπτώσεις ταχείας επιδείνωσης και σε μεγαλύτερες γωνίες η χρήση κηδεμόνος είναι επιβεβλημένη. Ο κηδεμόνας δεν έχει την έννοια της διόρθωσης της σκολίωσης αλλά της διατήρησης της ευκαμψίας της σπονδυλικής στήλης. Ο λόγος είναι ότι ο γιατρός δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων σε ποια γωνίωση θα σταθεροποιηθεί η σπονδυλική στήλη και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει χειρουργικά την πάθηση μια σπονδυλική στήλη που έχει χάσει την ευλυγισία της, δεν μπορεί να χειρουργηθεί. 

Οι γονείς των παιδιών μετά την ηλικία των 11 ετών είναι χρήσιμο να παρατηρούν την στάση του σώματος του παιδιού τους από μπροστά και από πίσω όταν το παιδί στέκεται σε στάση προσοχής. Η μέση πρέπει να είναι συμμετρική και από τις δύο πλευρές όπως θα έβλεπε κανείς ένα βιολοντσέλο. Δεν πρέπει το παιδί να καμπουριάζει και οι ώμοι πρέπει να είναι στο ίδιο ύψος και οι δύο. Αν παρατηρήσουμε το οτιδήποτε χρήσιμο είναι να βγουν ακτινογραφίες σπονδυλικής στήλης σε ορθία θέση και εν συνεχεία να επισκεφθούν τον γιατρό.

H δημιουργία της σκολίωσης δεν επηρεάζεται από τις καθημερινές δραστηριότητες του παιδιού. Έτσι, λοιπόν, ο τρόπος που το παιδί κρατάει τη σάκα του ή που κάθεται στο θρανίο δεν είναι αιτίες οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν σκολίωση. Επίσης, σε περίπτωση σκολίωσης, η γυμναστική που συστήνει ο γιατρός δεν αποτελεί τρόπο θεραπείας, αλλά προϋπόθεση για μικρότερη επιδείνωση και καλύτερη απάντηση στη θεραπεία, λόγω της μυϊκής ανάπτυξης και τόνωσης που αυτή δημιουργεί.

Κολύμβηση και σκολίωση

Οι ασκήσεις για τη θεραπεία της σκολίωσης στοχεύουν στην αύξηση της κινητικότητας του σημείου του κυρτώματος, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκαμπτο καθώς και τη δυνατότερη διόρθωση της παραμόρφωσης. Για αυτό το λόγο πέρα από τις ειδικές ορθοσωματικές ασκήσεις, είναι απαραίτητη, η ενδυνάμωση των αδύναμων μυών με στροφικές και συμμετρικές ασκήσεις, για να επιτευχθεί συμμετρία και ισορροπία στα δύο ημιμόρια. Το ύπτιο και το ελεύθερο αποτελούν την πλέον ενδεδειγμένη άσκηση για μυϊκή ενδυνάμωση με απόλυτη συμμετρία και των δύο ημιμορίων του σώματος. Η συνεχόμενη εναλλασσόμενη συμμετρική κίνηση των άνω άκρων στα δύο αυτά στυλ, με τρόπο ώστε το ένα χέρι έλκει ενώ το άλλο απωθεί το νερό, συμβάλλει στη συμμετρική μυϊκή ενδυνάμωση, γεγονός που βοηθάει στην διόρθωση του σώματος με σκολίωση. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που πολλοί γιατροί συμβουλεύουν πολλά παιδιά με σκολίωση να ασχοληθούν με την κολύμβηση. Μπορούν ακόμη να ασχοληθούν και με την αγωνιστική κολύμβηση αφού το πρόβλημα τους δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την απόδοση, όπως συμβαίνει με άλλα αθλήματα. Πολλοί κολυμβητές με σκολίωση έχουν διακριθεί τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Η άσκηση είναι απαραίτητη σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο

Επιμέλεια: Aλέξανδρος Γιατζίδης, M.D, medlabnews.gr 

Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης χρόνιων ασθενειών, αφού τονώνει το καρδιοκυκλοφορικό σύστημα, ενισχύει το ανοσοποιητικό, δυναμώνει τα οστά και μειώνει τις φλεγμονές.

Η άσκηση βοηθάει πάρα πολύ τους ασθενείς με στεφανιαία νόσο και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να αποτρέπεται, αρκεί φυσικά οι πάσχοντες να μην το παρακάνουν. Πρέπει φυσικά να συμβουλεύονται πάντοτε τον προσωπικό τους ιατρό (τον καρδιολόγο τους) για την διάρκεια και την ένταση της.

Δρα ουσιαστικά στην δευτερογενή πρόληψη, στην αποφυγή δηλαδή υποτροπής της νόσου

Παρέχει περαιτέρω προστασία σε άτομα με πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου (σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση κ.λ.π.)

Βελτιώνει τη φυσική ικανότητα.

Μειώνει τη συχνότητα της σταθερής στηθάγχης. Επίσης, δεν εμφανίζεται στηθάγχη στο επίπεδο κόπωσης που εμφανιζόταν προ της άσκησης, αλλά σε υψηλότερο επίπεδο.

Μειώνει τις αρρυθμίες.

Βελτιώνει τα επίπεδα της ολικής χοληστερίνης και ανεβάζει την «καλή» (HDL). Τα οφέλη αυτά ενισχύονται όταν οι ασθενείς χάνουν βάρος και εξουδετερώνονται όταν το αυξάνουν.

Επιφέρει τάχιστη μείωση των επιπέδων των τριγλυκεριδίων η οποία διατηρείται επί 48 περίπου ώρες. Αν όμως ο πάσχον συνεχίζει να ασκείται περίπου  3 με 4 φορές την εβδομάδα, τότε εξακολουθεί να διατηρεί τα τριγλυκερίδια του σε χαμηλά επίπεδΒάσει των παραπάνω ( θετική επίδραση σε χοληστερίνη και τριγλυκερίδια), συμβάλει στη μείωση του ρυθμού της αύξησης των αθηρωματικών πλακών και μειώνει επίσης το μέγεθος τους

Συμβάλλει στην ανάπτυξη της παράπλευρης κυκλοφορίας στην καρδιά,

Μειώνει την αρτηριακή πίεση.

Επιδρά θετικά στους παράγοντες πήξεως.

Βελτιώνει το βάρος του σώματος (ιδιαίτερα με παράλληλη μείωση της πρόσληψης θερμίδων).

Επιδρά θετικά στην ψυχική υγεία του ασθενούς

Επιδρά στη μείωση του ψυχοκοινωνικού στρες

Συμβάλει στην γρήγορη επιστροφή στην εργασία

Αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης.

Τα σημαντικά οφέλη της άσκησης είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας. Η υγεία του ασθενούς που ασκείται βελτιώνεται σημαντικά, έστω και αν παρά την άσκηση δεν έχει χάσει βάρος ή αν παρά τις οδηγίες του γιατρού του συνεχίζει να καπνίζει.  Αυτονόητο όμως είναι ότι η συστηματική, σχεδόν καθημερινή  άσκηση θα είναι πιο αποτελεσματική εάν ο ασθενής διακόψει οριστικά το κάπνισμα και χάσει τα περιττά του κιλά.

Ο αποτελεσματικότερος και σίγουρος τρόπος για να χάσετε τα κιλά των εορτών

Συντάκτης: Aλέξανδρος Γιατζίδης, Μ.D., medlabnews.gr

Αυτές τις μέρες οι διατροφικές μας συνήθειες άλλαξαν και φάγαμε κάτι παραπάνω. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες, βασιλόπιτα και φυσικά γαλοπούλα με ένα σωρό συνοδευτικά νόστιμα φαγητά και ποτά μας άφησαν να νιώθουμε φουσκωμένοι και με "λίγο" έξτρα βάρος.

Σίγουρα η αίσθηση των στενών ρούχων που κάποτε μας έμπαιναν με ευκολία δεν είναι ό,τι καλύτερο! Το φούσκωμα και το πρήξιμο είναι δυσάρεστα και όλοι μας θέλουμε να χάσουμε τα κιλά που πήραμε στις γιορτές όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Όχι στις γρήγορες δίαιτες

Οι δίαιτες αστραπή φαντάζουν να είναι η ιδανική λύση. Αντισταθείτε όμως! Οι γρήγορες δίαιτες δεν είναι αποτελεσματικές και θα σας κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Μην βιαστείτε να χάσετε τα κιλά των γιορτών με δίαιτες αστραπή. Το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να χάσετε υγρά και μυική μάζα αντί για λίπος και να ξαναπάρετε βάρος σε χρόνο ρεκόρ.

Δεν χρειάζεται να καταφύγετε σε υπερβολικές αλλαγές, γρήγορες δίαιτες και ματζούνια για να χάσετε τα κιλά των γιορτών. Μην βιαστείτε να χάσετε βάρος, δεν υπάρχει κανένας λόγος. Κάντε το σωστά, με υπομονή.

Ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να χάσουμε τα κιλά των εορτών

Τα πράγματα είναι απλά:

Ξαναγυρίστε στην ρουτίνα που είχατε πριν τις γιορτές και θα δείτε τα κιλά να φεύγουν από πάνω σας αργά και σταθερά μέχρι που θα αποκτήσετε ξανά το βάρος που είχατε πριν. Μην καταπονείτε τον οργανισμό σας με δίαιτες. Φροντίστε να του παρέχετε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται.

Αυξήστε λίγο την κίνηση, περπατώντας λίγο παραπάνω απ ότι συνήθως κάνατε.

Ανεβείτε σκάλες, αντι να πάρετε το ασανσέρ, αφήστε λίγο μακρύτερα το αυτοκίνητο για να περπατήσετε λίγο παραπάνω από αυτό που συνηθίζατε.

Μειώστε λίγο σε ποσότητα το καθημερινό σας φαγητό. Άρα αυξάνετε λίγο τις καύσεις, και μειώνετε λίγο την πρόσληψη θερμίδων. Το αποτέλεσμα αυτό είναι να χάσετε τα κιλά που πήρατε αυτές τις μέρες.

Ξαναρχίστε να τρώτε σωστά κάνοντας 5 μικρά γεύματα την ημέρα. Μην παραλείπετε το πρωινό και μη μένετε πεινασμένοι! Μην ξεχνάτε να εμπλουτίσετε τη διατροφή σας με αρκετά φρούτα και λαχανικά, καταναλώνοντας 5 μερίδες την ημέρα.

Πιείτε τουλάχιστον έξι ποτήρια νερό ημερησίως. Το νερό συμβάλλει σε μια σειρά από λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, ανάμεσα στις οποίες και η ενεργοποίηση του μεταβολισμού.

Αποφύγετε τα λιπαρά τρόφιμα και πάντοτε να συνοδεύετε το φαγητό σας με σαλάτα.

Εντάξτε στην εβδομαδιαία διατροφή σας τουλάχιστον από μια φορά, τα όσπρια και τα λαδερά φαγητά, τα οποία να είναι παρασκευασμένα με μικρή ποσότητα ελαιολάδου

Περιορίστε το ψωμί

Κόψτε εντελώς τα αναψυκτικά, ιδιαίτερα αυτά που περιέχουν ζάχαρη

Περιορίστε τα γλυκά, το πολύ σε ένα την βδομάδα

Αποφύγετε το αλκοόλ. Τα αλκοολούχα ποτά σας γεμίζουν απλά με κενές θερμίδες, που κατά πάσα πιθανότητα θα αποθηκευτούν ως λίπος

Πιείτε τσάι. Δεν περιέχει καθόλου θερμίδες. Το τσάι περιέχει επίσης την αντιοξειδωτική ουσία EGCG, η οποία θεωρείται ότι ανεβάζει το μεταβολικό σας ρυθμό, γι 'αυτό μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους.

Επιστρέψτε άμεσα στο πρόγραμμα γυμναστικής που ακολουθούσατε πριν τις γιορτές και μη μένετε στάσιμοι! Η γυμναστική θα σας βοηθήσει να βρείτε ξανά τη φόρμα σας και να επαναφέρετε την όμορφη σιλουέτα σας γρηγορότερα. Τουλάχιστον ½ ώρα την ημέρα για 5 ημέρες την βδομάδα ή κάντε τουλάχιστον 2½ ώρες γυμναστική μέσα στη βδομάδα

Νιώθετε έντονη κούραση, εξάντληση, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου; Πολύ πιθανό να έχετε Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι μια μακροχρόνια εξουθενωτική πάθηση, που κάνει τον άνθρωπο να νιώθει σωματική και νοητική εξάντληση, έλλειψη συγκέντρωσης, απώλεια μνήμης, ανήσυχο ύπνο, πόνους στους μυς και τις αρθρώσεις κ.ά. Είναι επίσης γνωστή ως μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα και εκτιμάται ότι πλήττει περίπου 17 εκατ. ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης μαστίζει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους τα τελευταία χρόνια.

Πότε όμως παύουμε να μιλάμε για απλή κούραση και πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης; Το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης είναι ένα ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο της σύγχρονης εποχής και μαστίζει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι περίπου σε κάθε 1.000 άτομα αντιστοιχούν 2 τα οποία εμφανίζουν χαρακτηριστικά του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης.

Προσβάλλει και τα δύο φύλα με προτίμηση στις γυναίκες, κυρίως της ηλικιακής ομάδας των 40-60 ετών. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας το ποσοστό των ατόμων με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης εκτιμάται στο 3-20% των προσερχόμενων ασθενών. Στο γενικό πληθυσμό η επίπτωση του συνδρόμου εκτιμάται στο 0,2-2,54%, ανάλογα με τη σύσταση των μελετηθεισών πληθυσμιακών ομάδων και τη μεθοδολογία της έρευνας. Το σύνδρομο σχετίστηκε με ψυχιατρικές εκδηλώσεις, όπως άγχος, δυσθυμία ή κατάθλιψη, με το σύνδρομο ινομυαλγίας καθώς και το σύνδρομο χαλαρών αρθρώσεων

Σύμφωνα με μια βρετανική έρευνα, το 20% των ανδρών και το 30% των γυναικών παραδέχονται ότι νιώθουν συνεχώς κουρασμένοι. Εμφανίζεται πολύ συχνά σε ανθρώπους που εργάζονται αρκετές ώρες, υπό έντονες συνθήκες ψυχικής και σωματικής πίεσης.


Συμπτώματα
 Πρόκειται για μια περίπλοκη διαταραχή που χαρακτηρίζεται από έντονη κούραση η οποία όμως δεν υποχωρεί με ξεκούραση. Τα άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο βιώνουν έντονη σωματική εξάντληση με τρεμούλες, μυαλγίες, πονοκεφάλους, διαταραχές ύπνου. Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι τα άτομα αυτά παρουσιάζουν διαταραχή της μνήμης ή/και της ικανότητας συγκέντρωσης, μειωμένη λειτουργικότητα και κυρίως χαμηλά επίπεδα ενεργητικότητας.

Ορισμός Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης 

Προκειμένου να τεθεί η διάγνωση του ΣΧΚ, πρέπει να ικανοποιούνται δύο κριτήρια:

1. εάν έχετε συνεχή κούραση για έξι μήνες ή περισσότερο και όλα τα άλλα γνωστά αίτια που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την κούραση έχουν αποκλειστεί, ή

2. εάν έχετε ταυτόχρονα τέσσερα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα:

• σημαντικά προβλήματα με τη βραχυπρόθεσμο  μνήμη ή συγκέντρωση, κατάθλιψη,
• πόνο στον αυχένα,
• ευερέθιστους λεμφαδένες, 
• μυαλγίες,
• πόνο σε διάφορες αρθρώσεις  χωρίς διόγκωση ή ερυθρότητα, 
• πονοκέφαλο που να διαφέρει σε τύπο ή δριμύτητα από τους προηγούμενους πονοκέφαλους,
• αίσθημα  κόπωσης ακόμα και μετά από τον ύπνο  και εξάντληση  που διαρκεί περισσότερο από 24 ώρες αφότου ασκηθείτε ή εργαστείτε.

        

                                


Αιτιολογία
Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης αποτελεί μια περιπλοκή νόσο, η οποία σχετίζεται τόσο με οργανικούς, όσο και ψυχολογικούς παράγοντες. Θεωρείται περίπλοκη διαταραχή κυρίως γιατί τα αίτια που την προκαλούν παραμένουν ακόμη ασαφή.


Οι πιο απλές αιτιολογίες είναι χρόνια οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, υπερβολική εργασία κυρίως όταν αυτή δεν μας αρέσει, κακή διατροφή, έλλειψη σωματικής άσκησης, διαταραχές ύπνου, κατάχρηση αλκοόλ ή εξαρτησιογόνων ουσιών, κάπνισμα, ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας ή διαβίωσης, έντονο stress.
Πιθανοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της πάθησης θεωρούνται επίσης και αυτοί που σχετίζονται με τους ενδοκρινείς αδένες, αλλά και με το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως η υπόφυση και τα επινεφρίδια. Συσχετίζεται μάλιστα με ελαττωμένα επίπεδα κορτιζόλης στο αίμα. Εντούτοις, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να τεκμηριώνουν αιτιολογική συσχέτιση.


Έρευνες έδειξαν επίσης ότι για το ένα τρίτο των περιστατικών ευθύνεται κάποια νόσος σε εξέλιξη (γρίπη, ίωση, διαβήτης, ηπατίτιδα, καρκίνος). Οι αλλεργίες, ο διαβήτης, οι μολύνσεις του ουροποιητικού συστήματος, το έλκος, οι διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα, καθώς επίσης και ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντισταμινικά και οι βήτα αναστολείς μπορούν να προκαλέσουν κούραση και εξάντληση. Επίσης ένας ιός που συνδέεται με τον καρκίνο του προστάτη φαίνεται να παίζει επίσης ρόλο στο σύνδρομο χρόνιας κόπωσης,


Τον τελευταίο καιρό, διερευνάται επίσης η σχέση του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης με την ορθοστατική υπόταση, δηλαδή την απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης που παρουσιάζουν ορισμένα άτομα όταν σηκωθούν απότομα από το κρεβάτι, όταν κάνουν ένα πολύ ζεστό ντους ή όταν απλώς στέκονται όρθια επί πολλή ώρα. Αυτό που κυρίως προσπαθούν να διαπιστώσουν οι μελετητές είναι κατά πόσο η φαρμακευτική αγωγή για την ορθοστατική υπόταση μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του συνδρόμου. 
Η προσωπικότητα των ασθενών, φαίνεται να εμπλέκεται όλο και περισσότερο στην αιτιοπαθογένεια του ΣΧΚ. Σύμφωνα με μελέτες των Sharpe και συν. οι περισσότεροι είναι τελειομανείς, ενώ αυτοπεριγράφονται ως άτομα προσανατολισμένα στην επίτευξη υψηλών στόχων και με υψηλά στάνταρντ εργασιακής απόδοσης και υπευθυνότητας.


Επιπλέον, δίνουν μεγάλη σημασία στη γνώμη των άλλων ανθρώπων για το άτομό τους και βρίσκονται σε μια συνεχή πάλη για να ανταποκριθούν στις προσωπικές και κοινωνικές απαιτήσεις. Είναι συνήθως άτομα που παρουσιάζουν χαρακτηριστικά τύπου Α (όπως τα παραπάνω). Αυτό επιβεβαιώθηκε από τους Lewis και συν. που σε μελέτη ανέφεραν ότι οι εξεταζόμενοι βαθμολόγησαν τον εαυτό τους υψηλότερα σε πολλά από τα χαρακτηριστικά του τύπου Α.


Διάγνωση
Είναι πολύ σημαντικό να γίνει έγκαιρα σαφής διάγνωση ώστε να βρεθεί η πιο σωστή θεραπευτική προσέγγιση για κάθε πάσχοντα. Η διάγνωση βασίζεται στο ιατρικό ιστορικό, την αντικειμενική εξέταση, αλλά και τις εργαστηριακές εξετάσεις:

Εξετάσεις για να αποκλείσει άλλες αιτίες της κούρασης: εξετάσεις του θυρεοειδή, επινεφριδίων και  ήπατος είναι χρήσιμες για να αποκλείσουν τις διαταραχές  που μπορούν να προκαλέσουν την κούραση. Στους ανθρώπους με ΣΧΚ, τα αποτελέσματα αυτών των εξετάσεων  πρέπει να είναι κανονικά.

Εξετάσεις αίματος: Η πιό κοινή εργαστηριακή ανωμαλία στους ανθρώπους με το ΣΧΚ είναι η εξαιρετικά χαμηλή  ταχύτητα καθίζησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων (ΤΚΕ). Εάν η ΤΚΕ είναι ψηλή ή ακόμα και στα ανώτερα φυσιολογικά όρια, κάποια άλλη διάγνωση είναι πιθανότερη. Εάν οποιεσδήποτε άλλες ανωμαλίες βρεθούν στις εξετάσεις αίματος, ο γιατρός σας μπορεί να αποκλείσει το ΣΧΚ και να αρχίσει εξετάσεις για κάποιο άλλο αίτιο.

Εξετάσεις αντισωμάτων: Ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει τις εξετάσεις αντισωμάτων για να καθορίσει εάν είχατε προγενέστερη μόλυνση, όπως η νόσος Lyme,  η πνευμονία από Chlamydia pneumoniae, ή Λοιμώδη μονοπυρήνωση.

Ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει επίσης  τις ακόλουθες απεικονιστικές εξετάσεις:

• Αξονική ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Τα αποτελέσματα είναι κανονικά στους ανθρώπους με ΣΧΚ.
• Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (ΡΕΤ) εγκεφάλου. Οι ασθενείς με ΣΧΚ παρουσιάζουν μειωμένη ροή αίματος στις περιοχές του εγκεφάλου κοντά στο μετωπιαίο και βρεγματικό λοβό. Αυτή η μειωμένη ροή αίματος εξηγεί τις γνωστικές δυσκολίες (βραχυπρόθεσμα προβλήματα μνήμης) στο ΣΧΚ.

Στη συνέχεια και με βάση τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων ίσως είναι απαραίτητες και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως π.χ. σπινθηρογράφημα νεφρών. Ίσως χρειαστεί και νευρολογική εκτίμηση.


Θεραπεία 
Καθώς δεν έχει εξακριβωθεί το ακριβές αίτιο του συνδρόμου, δεν είναι δυνατό να υπάρξει και ειδική θεραπεία. 
Παρ΄ όλα αυτά, η αντιμετώπιση της πάθησης αυτής περιλαμβάνει μέτρα που αφορούν σε παρεμβάσεις στον ψυχολογικό τομέα, μεταβολή της δραστηριότητας του ασθενή, αλλά και φαρμακευτική αγωγή.

Η φαρμακοθεραπεία βασίζεται κυρίως στη λεπτομερή καταγραφή του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς και στην έρευνα για πιθανή προηγούμενη ύπαρξη ψυχικών διαταραχών, όπως είναι η κατάθλιψη και το άγχος. Σε αυτήν την περίπτωση ενδέχεται να προταθεί θεραπεία με αντικαταθλιπτικά φάρμακα όπως φλουοξετίνη φενελζίνη, βενλαφαξίνης και μοκλοβεμίδη.

Κατάλληλο πρόγραμμα αποκατάστασης το οποίο πρέπει: να εκτιμά την κατάσταση του ασθενούς από την άποψη της έντασης των συμπτωμάτων και της επιβάρυνσης της ψυχολογικής του κατάστασης, να προσαρμόζεται διαρκώς στην εξέλιξη των συμπτωμάτων και της ψυχολογικής κατάστασης του ασθενούς, να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις καθημερινές δραστηριότητες, τις ανάγκες και τις προτιμήσεις του ασθενούς, να χρησιμοποιεί όλα τα φυσικά μέσα που ενδείκνυνται, όπως θερμά ή ψυχρά επιθέματα, διαθερμίες, υδροθεραπεία, υδροκινησιοθεραπεία, κατάλληλο πρόγραμμα ασκήσεων κ.ά, να συνδυάζεται η εφαρμογή του προγράμματος αυτού με την εφαρμογή ψυχοθεραπείας.

Συνήθως προτείνονται τα εξής:

•          Αλλαγές τρόπου ζωής: μείωση της έντασης  τωνδραστηριοτήτων και του ψυχολογικού στρες
•          Σταδιακή έναρξη ασκήσεων- το πρόγραμμα των οποίων τηρείται σχολαστικά
•          Θεραπεία του πόνου: με τη χρήση αναλγητικών, όπως η ασπιρίνη και η παρακεταμόλη και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών
•          Θεραπεία αλλεργικών συμπτωμάτων: με αντισταμινικά και αποσυμφορητικά.

Ψυχοθεραπεία καθότι έχουν αναφερθεί ευνοϊκά αποτελέσματα στη βελτίωση των συμπτωμάτων του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης σε μια σειρά μελετών εφαρμογής προγράμματος γνωσιακής-συμπεριφορικής θεραπείας.


Πρόληψη
Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης αποτελεί μια πολύπλοκη νόσο, που χρήζει ειδικής αντιμετώπισης και προσοχής. Όπως και σε κάθε άλλη νόσο η πρόληψη είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς μπορεί να είναι ο σημαντικότερος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου.


Το πρώτο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος προκειμένου να αποτρέψει την εμφάνιση της νόσου, είναι να δημιουργήσει ένα λειτουργικό προγραμματισμό των καθημερινών δραστηριοτήτων του. Οι ατελείωτες ώρες στη δουλειά δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος της υγείας, μπορούν όμως να γίνουν πιο δημιουργικές και αποδοτικές ακολουθώντας ένα πρόγραμμα διαχείρισης χρόνου (time management).


Ένα δεύτερο και πολύ σημαντικό βήμα είναι ο καθορισμός των προτεραιοτήτων. Μπορεί κάτι τέτοιο να είναι δύσκολο, ιδίως αν η υφή της δουλειάς εξαρτάται από τη συνεργασία μιας ομάδας ατόμων, ωστόσο δεν είναι ανέφικτο. Το ομαδικό πνεύμα καθώς και η συναδελφικότητα μπορούν να αποβούν ιδιαίτερα αποτελεσματικές αρετές για όλα τα μέλη της ομάδας.


Ο τρίτος παράγοντας είναι η φροντίδα για τη διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας. Οι άνθρωποι που είναι επιφορτισμένοι με πλήθος δραστηριοτήτων τείνουν πολύ συχνά να παραμελούν τη σωματική αρτιμέλειά τους. Οι ασκήσεις στο γραφείο είναι μια πολύ καλή λύση για τη διατήρηση της πνευματικής διαύγειας και τη μείωση των πιθανοτήτων εκδήλωσης μιας παράλληλης οργανικής νόσου.

Η σωματική άσκηση καταπολεμά τη χρόνια κόπωση. 
Ενας συνδυασμός σταδιακής φυσικής άσκησης και κάποιας μορφής θεραπείας, όπως η γνωσιακή-συμπεριφορική, ώστε να ξεπεραστούν τα νοητικά “μπλοκαρίσματα”.


Τέλος, η μεγαλύτερη σημασία θα πρέπει να προσδίδεται στην διατήρηση της καλής  ψυχικής υγείας. Χαρακτηριστικά προσωπικότητας όπως τελειομανία, το να θέτει κάποιος ανέφικτους στόχους, να αγχώνεται με το παραμικρό, κτλ είναι παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της νόσου. Το να θέτει κάποιος στόχους και να προσπαθεί να τους επιτύχει αποτελεί σαφώς το νόημα της ζωής, όπως και να προσπαθεί να είναι υπεύθυνος και παραγωγικός σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας του χωρίς όμως αυτό να γίνεται εις βάρος της ψυχικής ισορροπίας του. Όταν κάποιος αντιληφθεί ότι κάποια χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του «μπλοκάρουν» την λειτουργικότητά του καλό θα ήταν να επισκεφθεί έναν ψυχολόγο ώστε να προλάβει να τα διορθώσει πριν να είναι αργά.


Για όλα τα παραπάνω είναι αναγκαία η επαφή των ατόμων με άλλες δραστηριότητες. Μια εκδρομή στη θάλασσα ή το βουνό, μια επίσκεψη σε φίλους, μια βόλτα στο πάρκο ή ένα ταξίδι είναι ενέργειες που οι περισσότεροι από τους ανθρώπους θεωρούν πολυτέλεια. Ωστόσο, αποτελούν πηγή ζωής και σίγουρα βοηθούν τόσο την προσωπική, όσο και την επαγγελματική και οικογενειακή ευτυχία.

Πηγές:

 CDC- Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ

Διαβάστε επίσης

Νικήστε την κούραση τρώγοντας, σωστά. Τι πρέπει να αποφεύγετε και τι να προσέξετε

Το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης ή σύνδρομο burnout. Ποιες οι αιτίες, τα συμπτώματα που προκαλεί; Πώς θεραπεύεται και πώς μπορεί να προληφθεί; Απαντήστε στις ερωτήσεις για να δείτε αν πάσχετε; 

Τι πρέπει να κάνετε αν πάσχετε από αϋπνία και έλλειψη ύπνου;