Αιμοπετάλια. Αιτίες για Θρομβοπενία (λίγα), Θρομβοκυττάρωση (πολλά). Θρομβοπενία της Κύησης. Προεκλαμψία.

Κωνσταντίνου Λούβρου
του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Τα αιμοπετάλια (PLT) είναι πολύ μικρά κύτταρα, χωρίς πυρήνα, με δισκοειδή μορφή), που συντελούν στην πήξη του αίματος.

Τα προγονικά κύτταρα των αιμοπεταλίων είναι τα μεγακαρυοκύτταρα, τα οποία ευρίσκονται στο μυελό των οστών. Όταν κάποιο αγγείο σπάσει, κινητοποιείται ο μηχανισμός της αιμόστασης που περιλαμβάνει αγγειόσπασμο, σχηματισμό αιμοπεταλιακού θρόμβου, ενεργοποίηση πολλαπλών ενζύμων και παραγόντων πήξεων του αίματος. Ο σχηματισμός αιμοπεταλιακού θρόμβου είναι πολύ σημαντικό βήμα, για την ομαλή επίσχεση της αιμορραγίας.

Σύμφωνα με τα κλασικά συγγράμματα, ο αριθμός των αιμοπεταλίων κυμαίνεται, φυσιολογικά, 
Φυσιολογικές- ιδανικές τιμές 
150.000 – 400.000 /μL στους ενήλικες και 
από 150000 /μL έως 450000  /μL σε όλη τη διάρκεια της νεογνικής, βρεφικής, παιδικής και εφηβικής ηλικίας. 

Ωστόσο, νεότερες μελέτες δείχνουν ότι ο αριθμός των αιμοπεταλίων παρουσιάζει σημαντικές αριθμητικές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, αλλά και διαφορές ανάλογα με το φύλο. Επίσης, λόγω του ενδεχόμενου επηρεασμού του αριθμού των αιμοπεταλίων από ανεξάρτητες παραμέτρους (πχ. παρουσία ψευδοθρομβοπενίας ως αποτέλεσμα του αντιπηκτικού ή ψευδοθρομβοκυττάρωσης ως αποτέλεσμα προσμέτρησης θραυσμάτων ερυθρών ή λευκών αιμοσφαιρίων), επιβάλλεται η μικροσκοπική εξέταση επιχρίσματος περιφερικού αίματος κατά τη διερεύνηση διαταραχών του αριθμού των αιμοπεταλίων. Έτσι, μπορεί να ελεγχθεί τόσο ο ακριβής αριθμός αυτών, όσο και να καθοριστεί το μέγεθος και η μορφολογία τους.

Θρομβοπενία

Η μείωση των αιμοπεταλίων αποκαλείται ιατρικώς θρομβοπενία. Ως θρομβοπενία ορίζεται η πτώση του αριθμού των αιμοπεταλίων κάτω από τα φυσιολογικά όρια. Είναι γεγονός ότι, μετά τις στερητικές αναιμίες, η μεμονωμένη θρομβοπενία αποτελεί τη συνηθέστερη επίκτητη αιματολογική διαταραχή στα παιδιά και μπορεί να είναι είτε αποτέλεσμα μειωμένης παραγωγής αιμοπεταλίων ή αυξημένης καταστροφής αυτών στην περιφέρεια, άνοσης ή μη άνοσης αιτιολογίας.  Η θρομβοπενία συνοδεύεται από αιμορραγική προδιάθεση. 
Αιματώματα, μώλωπες, καθυστερημένος έλεγχος της αιμορραγίας σε κοινά τραύματα, είναι χαρακτηριστικές διαταραχές της θρομβοπενίας. Μικρή ελάττωση των αιμοπεταλίων δεν συνοδεύεται συχνά από εμφανή συμπτώματα, ενώ σημαντική πτώση μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνες αιμορραγίες εσωτερικών οργάνων (π.χ. αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο).
Η πτώση των αιμοπεταλίων οφείλεται σε μειωμένη παραγωγή των πρόδρομων μεγακαρυοκυττάρων στο μυελό (π.χ. αιματολογικά νοσήματα, διήθηση από καρκινώματα), σε κατακράτηση των κυκλοφορούντων αιμοπεταλίων από το σπλήνα (π.χ. κίρρωση ήπατος, σπληνομεγαλία), ή σε αυξημένη καταστροφή (π.χ. καρδιακές βαλβίδες, μικρόβια, αυτοαντισώματα).

Αίτια θρομβοπενίας

Τα κυριότερα κληρονομικά νοσήματα  ανάλογα με το μέγεθος των αιμοπεταλίων είναι:

• Μεγάλα αιμοπετάλια (MPV> 11fl)

- σύνδρομο Βernard-Soulier

- ανωμαλία May -Hegglin

- σύνδρομο Εpstein

- σύνδρομο Alport's 

- σύνδρομο των γκρι αιμοπεταλίων

- σύνδρομο Fechtner

• Φυσιολογικό μέγεθος αιμοπεταλίων (MPV 7 - 11fl)

- σύνδρομο Chediak-Higashi

- σύνδρομο TAR

- ψευδονόσος  von Willebrand

• Μικρό μέγεθος αιμοπεταλίων (MPV< 7fl)

- σύνδρομο Wiskott-Aldrich

Κεντρικού τύπου επίκτητες θρομβοπενίες

Α.) Ιδιοπαθής (1%)

Παντελής έλλειψη μεγακαρυοτικών προβαθμίδων στο μυελό.

Β.) Δευτεροπαθείς

Προκαλούνται από άμεση τοξική δράση πάνω στις μεγακαρυοτικές σειρές από:

- Φάρμακα (κυτταροτοξικά, χλωροθειαζίδες κ.α.)

- Ιονίζουσα ακτινοβολία 

- Μεταβολικοί παράγοντες (χρόνια νεφρική ανεπάρκεια)

- Αλκοόλ 

Άλλα αίτια, όπως:

- Ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις (ΗCV, EΒV, HIV, CMV)

- Νυχτερινή παροξυσμική αιμοσφαιρινουρία

- Μυελική ανεπάρκεια (απλαστική αναιμία, μυελόφθιση)  

- Κατάληψη του μυελού από νεοπλασματικά κύτταρα

Γ) Μη αποδοτική θρομβοποίηση

• Mυελοδυσπλαστικό σύνδρομο.

Χαρακτηρίζεται από την παρουσία  ανώμαλων μεγακαρυοτικών κυττάρων στο μυελό που παράγουν λίγα, αλλά και “άρρωστα” αιμοπετάλια.

• Έλλειψη βιταμίνης Β12 

• Έλλειψη φυλλικού οξέος

Θρομβοπενία Της Κύησης

(Gestational thrombocytopenia, GT)

• Η συχνότερη αιτία θρομβοπενίας στην κύηση (70-80%).
• Υγιείς γυναίκες, χωρίς αιμορραγικές επιπλοκές, χωρίς ιστορικό προηγούμενης θρομβοπενίας.
• Στα μέσα του 2^ου και στο 3^ο τρίμηνο της κύησης.
• PLT > 70.000μl συνήθως.
• Ο αριθμός των αιμοπεταλίων ομαλοποιείται σε 1-2 μήνες μετά τον τοκετό.
• Το νεογνό δεν εμφανίζει θρομβοπενία.
• Μηχανισμός άγνωστος.
• Διάγνωση εξ’ αποκλεισμού.
• Δεν απαιτείται θεραπεία.

Προεκλαμψία

Η προεκλαμψία είναι υπεύθυνη για το 15-20% των περιπτώσεων θρομβοπενίας στην κύηση.

Στο τέλος του 2^ου ή στο 3^ο τρίμηνο της κύησης.

Εκλαμψία: προεκλαμψία συνοδευόμενη από σπασμούς

Θεραπεία Θρομβοπενίας

Η θεραπεία κατευθύνεται στην αποκατάσταση της αιμορραγικής τάσης και στην εκρίζωση του υποκείμενου παθολογικού αιτίου.

• Η απόφαση θεραπευτικής αντιμετώπισης της θρομβοπενίας  εξαρτάται από την κλινική εικόνα του ασθενούς και όχι από τον αριθμό των αιμοπεταλίων. 
• Ασθενής με PLT < 10.000μl ακόμη και χωρίς αιμορραγικές εκδηλώσεις θα πρέπει να νοσηλεύεται.

Αντενδείξεις χορήγησης αιμοπεταλίων: 

αυτοάνοση θρομβοπενία, TTP/HUS, HIT

Θρομβοκυττάρωση

Η θρομβοκυττάρωση, ή θρομβοκυτταραιμία είναι η παρουσία υψηλού αριθμού αιμοπεταλίων στο αίμα και μπορεί να είναι είτε πρωτοπαθής (προκαλούμενη από μυελοπολλαπλασιαστική νόσο) είτε αντιδραστική (δευτεροπαθής).

Η θρομβοκυττάρωση εμφανίζεται, συχνά, χωρίς συμπτώματα (ιδιαίτερα η δευτεροπαθής) και μπορεί να προκαλέσει θρόμβωση σε ορισμένους ασθενείς.

Η αύξηση των αιμοπεταλίων οφείλεται σε αιματολογικό νόσημα που προκαλεί πρωτοπαθή βλάβη των μητρικών κυττάρων των αιμοπεταλίων ή σε παθολογικό νόσημα - παράγοντες που οδηγούν σε αντιδραστικές αυξήσεις. Χρόνιες φλεγμονές, η σοβαρή σιδηροπενία, η σπληνεκτομή, ορισμένα καρκινώματα, η αιμορραγία, η αιμόλυση, αποτελούν δευτεροπαθή αίτια θρομβοκυττάρωσης. Εάν παρά την αύξηση των αιμοπεταλίων, υπάρχει βλάβη στην λειτουργικότητά τους, μπορεί να εμφανιστεί και αιμορραγική τάση. Οι διαταραχές της αιμόστασης, οι απειλητικές για την ζωή και τη σωματική ακεραιότητα θρομβώσεις είναι οι πιο σοβαρές επιπλοκές της θρομβοκυττάρωσης.

Αίτια δευτεροπαθούς θρομβοκυττάρωσης

• Λοίμωξη (αναπνευστικού, γαστρεντερικού)
• Καταστροφή ιστών (χειρουργικές επεμβάσεις, τραύματα, εγκαύματα)
• Σπληνεκτομή
• Αναιμία (αιμολυτική, μεθαιμορραγική, σιδηροπενική)
• Ρευματικά νοσήματα (Νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα, φλεγμονώδης νόσος εντέρου, νόσος Kawasaki)
• Φάρμακα (κορτικοστεροειδή)
• Κακοήθειες (νεοπλάσματα ήπατος, λέμφωμα)

Θεραπεία θρομβοκυττάρωσης

Συχνά, δεν απαιτείται θεραπεία για την αντιδραστική θρομβοκυττάρωση.

Αντιμετώπιση της υπερκείμενης νόσου.

Σε περιπτώσεις αντιδραστικής θρομβοκυττάρωσης άνω των 1.000x109 / L, χορηγείται ημερησίως χαμηλή δόση ασπιρίνης (όπως 65 mg) για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου ή θρόμβωσης, αφού αποκλεισθεί τυχόν λειτουργική διαταραχή των αιμοπεταλίων (χρόνος ροής, συγκόλληση αιμοπεταλίων).

Ωστόσο, στην πρωτογενή θρομβοκυττάρωση, εάν ο αριθμός αιμοπεταλίων είναι πάνω από 750.000 ή 1.000.000, και ειδικά αν υπάρχουν άλλοι παράγοντες κινδύνου για θρόμβωση, μπορεί να χρειαστεί θεραπεία. Η επιλεκτική χρήση της ασπιρίνης σε χαμηλές δόσεις θεωρείται προστατευτική. Εξαιρετικά υψηλός αριθμός αιμοπεταλίων στην πρωτογενή θρομβοκυττάρωση μπορεί να αντιμετωπιστεί με υδροξυουρία (παράγοντας κυτταροδιαφυγής) ή αναγρελίδη (Agrylin).

Διαβάστε επίσης

• Βρέθηκε χαμηλός αιματοκρίτης; Σε τι μπορεί να οφείλεται η αναιμία χρόνιας νόσου ή φλεγμονής και ποια συμπτώματα προκαλεί;
• Αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας. Τροφές με σίδηρο. Ο ρόλος της βιταμίνης C

Μαϊντανός, διουρητικό, τονωτικό, για μελανιές, νεφρά, ανοσοποιητικό. Προσοχή στην υπερκατανάλωση.

της  Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr iatrikanea

Το Διετές, ιθαγενές φυτό ο Μαϊντανός (Petroselium sativum) ανήκει στο γένος πετροσέλινο της οικογένειας των σκιαδοφόρων. Καλλιεργείται στις εύκρατες περιοχές για τα φύλλα του που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και σε διάφορες σαλάτες.

Φερριτίνη. Τι δείχνει η φεριτίνη στην σιδηροπενική αναιμία, στις λοιμώξεις, στον κοροναϊό;.

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Η φερριτίνη αποτελεί την κύρια ουσία στην οποία αποθηκεύεται ο σίδηρος. Η Φερριτίνη (Ferritin) είναι μια πρωτεΐνη που δεσμεύει τον σίδηρο και λειτουργεί στον οργανισμό σαν αποθήκη σιδήρου.

Τα 2/3 περίπου του αποθηκευμένου σιδήρου είναι συνδεδεμένα με τη Φερριτίνη, ενώ το υπόλοιπο 1/3 περιέχεται στην αιμοσιδηρίνη. 

Η φερριτίνη σχηματίζεται στο δικτυοενδοθηλιακό σύστημα.

Αποτελείται από πρωτεϊνικό κέλυφος, την αποφερριτίνη MB 445.000, που περιέχει διαφορετικές ποσότητες σιδήρου υπό μορφή συμπλέγματος οξυυδροξειδίου του σιδήρου. Η φερριτίνη ανευρίσκεται σχεδόν σ’ όλους τους ιστούς του σώματος ιδιαίτερα όμως στα ηπατοκύτταρα και στα κύτταρα του δικτυοενδοθηλιακού συστήματος, όπου χρησιμεύει ως αποθήκη σιδήρου.

Η φερριτίνη του ορού περιέχει 20-25% σίδηρο.

Η πρόσληψη σιδήρου από τη φερριτίνη γίνεται μετά την οξείδωση του Fe2+ σε Fe3+ και η απελευθέρωση του σιδήρου από τη φερριτίνη γίνεται μετά την αναγωγή του Fe3+ σε Fe2+. Έτσι, η φερριτίνη αποτελεί όχι μόνο πολύ αποτελεσματική παγίδα σιδήρου, αλλά και εύκολη διαθέσιμη πηγή σιδήρου για μεταβολικές ανάγκες.

Διάφορες επιστημονικές μελέτες επιβεβαίωσαν την άμεση σχέση μεταξύ της συγκέντρωσης της Φερριτίνης και του αποθηκευμένου σιδήρου στον οργανισμό λειτουργώντας ως δείκτης των ποσοτήτων και αποθεμάτων του σιδήρου στον οργανισμό. 

Η συγκέντρωση Φερριτίνης στον ορό, τόσο σε υγιή άτομα όσο και σε άτομα με έλλειψη ή πλεόνασμα σιδήρου, σχετίζεται άμεσα με την ποσότητα του αποθηκευμένου σιδήρου στο δικτυοενδοθηλιακό σύστημα. Έτσι, η χαμηλή συγκέντρωση Φερριτίνης στον ορό είναι πάντα ενδεικτική της έλλειψης σιδήρου στον οργανισμό, ενώ ψηλή συγκέντρωση Φερριτίνης μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, όπως υπερβολική λήψη σιδήρου, ηπατική νόσος, χρόνιες παθήσεις, νεοπλασίες αίματος, λευχαιμία, νόσος Hodgkin’s κ.λ.π. 

Η σιδηροπενική αναιμία είναι μια συνήθης ασθένεια η οποία μπορεί να προκληθεί από ανεπαρκή πρόσληψη σιδήρου, εγκυμοσύνη, αιμοκάθαρση ή αιμοδοσία.

Στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες η σιδηροπενική αναιμία αποτελεί το συχνότερο πρόβλημα λόγω διαιτητικών εφαρμογών. 

Τα υψηλά επίπεδα φερριτίνης ενδεχομένως να είναι ένδειξη σοβαρότερης νόσησης στην περίπτωση που ο ασθενής έχει προσβληθεί από τη νόσο COVID-19 που προκαλεί ο νέος κοροναϊός SARS-CoV-2. Όταν ενεργοποιηθούν τα μακροφάγα αρχίζουν να εκκρίνουν κυτταροκίνες, ειδικά σηματοδοτικά μόρια που διαμεσολαβούν και ρυθμίζουν την ανοσία. Σε χαμηλές συγκεντρώσεις, βοηθούν τον οργανισμό να προστατευθεί από ιούς και βακτήρια. Σε υψηλά επίπεδα, την λεγόμενη «καταιγίδα κυτταροκινών», μπορεί να είναι θανατηφόρα για το 50% των ασθενών και ειδικά όταν πρόκειται για ηλικιωμένους. Άρα η υπερφερριτιναιμία σωστά έχει σχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο για μεγαλύτερη νοσηρότητα και ανεπιθύμητο τελικό αποτέλεσμα. Κι αυτό αφορά και στη νόσο COVID-19. 

Ο καθορισμός της συγκέντρωσης της Φερριτίνης στον οργανισμό, αποτελεί μία αξιόπιστη, ευαίσθητη και εξειδικευμένη μέτρηση για την έγκαιρη ανίχνευση της σιδηροπενικής αναιμίας στα αρχικά της στάδια, επειδή η πρώτη αντίδραση του οργανισμού στη μείωση των αποθεμάτων σιδήρου γίνεται με την πτώση των επιπέδων της Φερριτίνης.

Συνεπώς η ανίχνευση ανεπαρκών επιπέδων Φερριτίνης καθιστά δυνατή την αναμενόμενη θεραπεία.

Επιπλέον, η υπερβολική ποσότητα σιδήρου είναι χαρακτηριστικό ασθενειών όπως η μεσογειακή αναιμία και η σιδηροβλαστική αναιμία και επομένως η μέτρηση των επιπέδων της Φερριτίνης συμβάλλει στη διάγνωση και στην παρακολούθηση του ασθενή. 

Η αύξηση της φερριτίνης που παρατηρείται σε οξείες λοιμώξεις (απάντηση οξείας φάσεως) είναι δυνατόν να επισκιάσει τις πραγματικά χαμηλές τιμές φερριτίνης. Ο προσδιορισμός φερριτίνης είναι κλινικά χρήσιμος στη διάκριση ανάμεσα στη σιδηροπενική αναιμία, όπου τα επίπεδα φερριτίνης είναι ελαττωμένα και της «αναιμίας των χρόνιων νοσημάτων» όπου τα επίπεδα φερριτίνης είναι συνήθως φυσιολογικά ή αυξημένα.
Η φερριτίνη του ορού χρησιμοποιείται ακόμη στο διαχωρισμό της ερυθροκυτταρικής μικροκυττάρωσης που οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου (χαμηλές τιμές) από τη μικροκυττάρωση που εμφανίζεται στους ετεροζυγώτες μεσογειακής αναιμίας (φυσιολογικές ή υψηλές τιμές). 

Τα χαμηλά επίπεδα υποδεικνύουν φυσιολογική παθολογία, η ένδειξη <300 mcg/L είναι εντός των ορίων του φυσιολογικού ορίου για έναν άνδρα, ενώ η ένδειξη <150 mcg/L είναι εντός του φυσιολογικού ορίου για μια γυναίκα σε περίοδο εμμηνόρροιας.

Τα συνεχώς υψηλά επίπεδα υποδεικνύουν υψηλό φορτίο σιδήρου (φεριτίνη σιδήρου >1000 mcg/L).

ΠΗΓΗ: MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Διαβάστε επίσης

• 
  
• Σιδηροπενική αναιμία: τι είναι, που οφείλεται, τι προκαλεί, ποιοι κινδυνεύουν, πώς γίνεται η διάγνωση.
• Αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας. Τροφές με σίδηρο. Ο ρόλος της βιταμίνης C
• Αντιμετώπιση σιδηροπενικής αναιμίας με σωστή διατροφή.

Απίστευτο. Επανέφεραν στην ζωή, σκουλήκια που πάγωσαν πριν από 46.000 χρόνια

 medlabnews.gr iatrikanea

Οι επιστήμονες κατάφεραν να αποψύξουν και να επαναφέρουν στη ζωή σκουλήκια ηλικίας 46.000 ετών.

Τα σκουλήκια, που ανήκουν στο εξαφανισμένο είδος Panagrolaimus kolymaensis, δεν ήταν στην ουσία νεκρά, αλλά σε μία κατάσταση «ύπνου» που ονομάζεται κρυπτοβίωση, κατά την οποία όλες οι διαδικασίες του οργανισμού επιβραδύνονται σε σημείο που δεν είναι ανιχνεύσιμες.

«Είναι σαν το παραμύθι της ωραίας κοιμωμένης, αλλά για μεγαλύτερη περίοδο», δήλωσε ο Καθηγητής Teymuras Kurzchalia, συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLOS Genetics.

Οι επιστήμονες πίστευαν μέχρι πρόσφατα ότι τα συγκεκριμένα σκουλήκια μπορούν να παραμείνουν σε αυτήν την κατάσταση για λιγότερο από 40 χρόνια.

Τα σκουλήκια συνελέχθησαν από Ρώσους επιστήμονες μέσα από πάγους, 40 μέτρα από την επιφάνεια του εδάφους στην νοτιο-ανατολική Σιβηρία. Στη συνέχεια «αναστήθηκαν» αφού τους δόθηκε νερό και τροφή. Κατάφεραν να ζήσουν για λιγότερο από ένα μήνα, αλλά παρήγαγαν πάνω από 100 γενιές νέων σκουληκιών.

Σε βιοχημικό επίπεδο, τα σκουλήκια επιτυγχάνουν την παραμονή σε αυτή τη λανθάνουσα κατάσταση παράγοντας ένα σάκχαρο που λέγεται τρεχαλόζη που τους επιτρέπει πιθανότατα να αντέχουν την εξαιρετικά χαμηλή θερμοκρασία και την αφυδάτωση.

Η πιο εντυπωσιακή περίπτωση αναβίωσης οργανισμών ήταν αυτή βακτηριακών σπορίων που «αναστήθηκαν» μετά απο 40 εκατομμύρια χρόνια στα στομάχια εξαφανισμένων μελισσών που είχαν διατηρηθεί σε θαμμένο κεχριμπάρι.

«Απέχουμε πολύ από το να χρησιμοποιήσουμε τη συγκεκριμένη μέθοδο για να επαναφέρουμε στη ζωή κρυοδιατηρημένους ανθρώπους ή δεινοσαύρους, αλλά τα ευρήματα θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τη ζωή και να βρούμε τρόπους αποθήκευσης ιστών ή κυττάρων στο μέλλον», κατέληξε ο καθηγητής.

Πηγή: Daily Mail

Ποια από τις αισθήσεις μπορεί να μειωθεί σε άτομα με προδιάθεση για Αλτσχάιμερ σύμφωνα με νέα έρευνα;

medlabnews.gr iatrikanea

Η απώλεια της όσφρησης σε άτομα με αυξημένο γενετικό κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ μπορεί να είναι πρώιμο σημάδι μελλοντικών προβλημάτων μνήμης, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο διαδικτυακό τεύχος του ιατρικού περιοδικού της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας «Neurology».

Η μελέτη περιλάμβανε δοκιμή στην όσφρηση πάνω από 865 ατόμων. Μελετήθηκε τόσο η ικανότητά τους να ανιχνεύουν μια οσμή, όσο και η ικανότητά τους να προσδιορίζουν την οσμή που μύριζαν. Οι δοκιμές έγιναν σε διαστήματα πέντε ετών. Η σκέψη και οι δεξιότητες μνήμης των ανθρώπων δοκιμάστηκαν επίσης δύο φορές, με διαφορά πέντε ετών. Τα δείγματα DNA έδωσαν στους ερευνητές πληροφορίες σχετικά με το ποιος φέρει το γονίδιο APOE e4 που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για Αλτσχάιμερ. Όμως, οι δεξιότητες σκέψης και μνήμης ήταν παρόμοιες μεταξύ των δύο ομάδων στην αρχή της μελέτης.

Τα άτομα που έφεραν την παραλλαγή του γονιδίου είχαν 37% λιγότερες πιθανότητες να έχουν καλή ανίχνευση οσμών σε σχέση με τα άτομα χωρίς το γονίδιο. Οι φορείς του γονιδίου άρχισαν να αντιμετωπίζουν μειωμένη ανίχνευση οσμής σε ηλικία 65 έως 69 ετών. Σε αυτή την ηλικία μπορούσαν να ανιχνεύσουν κατά μέσο όρο περίπου 3,2 από τις οσμές σε σύγκριση με περίπου 3,9 μυρωδιές για τα άτομα που δεν έφεραν το γονίδιο.

Ωστόσο, τα άτομα που είχαν την παραλλαγή του γονιδίου δεν έδειξαν διαφορά στην ικανότητά τους να αναγνωρίζουν ποια μυρωδιά μυρίζουν μέχρι την ηλικία των 75 έως 79 ετών. Μόλις άρχισαν να χάνουν την ικανότητά τους να αναγνωρίζουν οσμές, η ικανότητα μειώθηκε πολύ πιο γρήγορα σε όσους είχαν το γονίδιο σε σύγκριση με όσους δεν το έφεραν.

Οι ερευνητές υπολόγισαν επίσης άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα, όπως η ηλικία, το φύλο και το μορφωτικό επίπεδο.

«Ο έλεγχος της ικανότητας ενός ατόμου να ανιχνεύει οσμές μπορεί να είναι ένας χρήσιμος τρόπος για την πρόβλεψη μελλοντικών προβλημάτων στη γνωστική λειτουργία», δηλώνει ο συγγραφέας της μελέτης, Μάθιου Γκούντσμιθ, από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. «Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να επιβεβαιωθούν αυτά τα ευρήματα και να καθοριστεί ποιο επίπεδο απώλειας όσφρησης θα μπορούσε να προβλέψει τον μελλοντικό κίνδυνο, αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολλά υποσχόμενα, ειδικά σε μελέτες που στοχεύουν στον εντοπισμό ατόμων που κινδυνεύουν να εμφανίσουν άνοια νωρίς», προσθέτει.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε επίσης:

Η σωστή διατροφή που προστατεύει και καθυστερεί την άνοια και το Αλτσχάιμερ.

Νόσος Αλτσχάιμερ τι είναι; Τι πρέπει να κάνετε για να αποφύγετε την άνοια;

Σοβαρές παθήσεις που αποκαλύπτουν τα νύχια σας. Τροφές που κάνουν καλό στην υγεία των νυχιών σας.

της Θάλειας Γούτου, κοσμετολόγου,  medlabnews.gr iatrikanea

Τα νύχια έχουν χαρακτηριστεί καθρέφτης της υγείας μας, αφού μπορούν να αποτελέσουν μέσο για τη διάγνωση ακόμα και σοβαρών νοσημάτων. Παρατηρώντας τα νύχια σας μπορείτε να κάνετε τσεκ απ στην υγεία σας.

Κράμπα. Τι πρέπει να τρώτε για να ΜΗΝ σας πιάνουν κράμπες;.

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Κράμπα είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία οι μύες βρίσκονται σε συνεχή και επώδυνη σύσπαση. Μπορεί να αφορά έναν μυ, αλλά μερικές φορές και ολόκληρη ομάδα συναγωνιστών μυών.

Οι κράμπες συνήθως επηρεάζουν τις γάμπες, τους μηρούς, την κοιλιά. 

Η έντονη άσκηση, ο αθλητισμός, η γυμναστική αλλά και οι καθημερινές δουλειές που συχνά απαιτούν αυξημένη μυϊκή δραστηριότητα είναι οι αιτίες που προκαλούν τις επώδυνες μυϊκές κράμπες. Οι κράμπες συμβαίνουν ξαφνικά και απροειδοποίητα. Εκτός από τον έντονο πόνο που προκαλούν, δεν επιτρέπουν στους μυς που έχουν προσβληθεί να λειτουργήσουν κανονικά.

Οι μύες που είναι συνήθως επιρρεπείς στην κράμπα είναι:

• Οι οπίσθιοι κνημιαίοι (γαστροκνήμιος- υποκνημίδιος).
• Οι οπίσθιοι μηριαίοι (δικέφαλος - ημιτενοντώδης - ημιυμενώδης).
• Οι καμπτήρες των δακτύλων του άκρου ποδιού και χεριού.
• Οι ορθοί κοιλιακοί.
• Οι μύες στην περιοχή του λαιμού (στερνοκλειδομαστοειδής).
• Οι μύες στην περιοχή της πλάτης (τραπεζοειδήδρομβοειδής - ανελκυστήρας της ωμοπλάτης).
• Γενικά οι μύες που σηκώνουν βάρη (ραχιαίοι).

Διατροφικά μέτρα που μπορείτε να λάβετε για να αντιμετωπίσετε τις κράμπες είναι:

Πίνετε αρκετό νερό, ώστε ο οργανισμός σας να έχει επάρκεια σε ηλεκτρολύτες και μεταλλικά στοιχεία.  Μην εκτίθεστε πολλές ώρες στη ζέστη και στον ήλιο ή στο πολύ κρύο.

Μπανάνα ή Φρέσκα φρούτα: Αν οι κράμπες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, φάτε λίγο πριν κοιμηθείτε μία μπανάνα ή κάτι αλμυρό και πιείτε νερό. Μια μεσαίου μεγέθους μπανάνα περιέχει 450 mg κάλιο που καταπολεμά τις κράμπες. Επίσης προτιμήστε τα φρέσκα λαχανικά, όπως το λάχανο, τον αρακά, τις πιπεριές αλλά και τα φρέσκα φρούτα, τα μήλα, τα πορτοκάλια και τα βερίκοκα που περιέχουν σημαντικές ποσότητες καλίου.

Το αλάτι επίσης βοηθά στην αποκατάσταση του νατρίου στο σώμα. Εάν το αποφεύγετε λόγω υψηλής πίεσης ή άλλης πάθησης και παράλληλα ιδρώνετε πολύ, τότε ίσως χρειάζεται να συμβουλευτείτε το γιατρό σας για να αυξήσετε κατά λίγο την επιτρεπόμενη ημερήσια ποσότητα αλατιού στο φαγητό.

Χυμός καρότου: Ο χυμός δύο καρότων το πρωί θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από το πρόβλημα. Το καρότο περιέχει 20 φορές περισσότερα α και β-καροτένια από τα άλλα φρούτα και λαχανικά, αλλά διαθέτει άφθονα και μεταλλικά άλατα (κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο) που χρειάζεται ο οργανισμός για να καταπολεμήσει τις κράμπες.

Το ασβέστιο βοηθά στη συστολή και το μαγνήσιο στη διαστολή των μυών. Βάλτε στη διατροφή σας τρόφιμα πλούσια σε μαγνήσιο και ασβέστιο, όπως είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, οι ξηροί καρποί, η σόγια, τα δημητριακά ολικής αλέσεως (μαγνήσιο), τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το μπρόκολο, το σουσάμι και και τα μικρά ψάρια που τρώγονται με τα κόκαλα (για το ασβέστιο).

Ίσως στους υδατάνθρακες να κρύβεται το κλειδί για την πρόληψη των μυϊκών σπασμών. Οι μύες χρειάζονται ενέργεια για να λειτουργήσουν, και σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες θεωρίες για τα αίτια της κράμπας, εάν οι συσπάσεις των μυών δεν πραγματοποιούνται ρυθμικά τότε προκύπτει ο ενοχλητικός πόνος και η ακινησία. Οι υδατάνθρακες ολικής άλεσης εκτός του ότι τροφοδοτούν τους μύες με ενέργεια, καλύπτουν σημαντικό κομμάτι των αναγκών στα θρεπτικά συστατικά που έχουμε ήδη τονίσει.

Τα ισοτονικά ποτά αποτελούν μία καλή εναλλακτική για τους αθλητές που ιδρώνουν και χάνουν ηλεκτρολύτες.

Διαβάστε επίσης

• Μυϊκές Κράμπες. Ποιες οι αιτίες, πώς προλαμβάνονται και τι πρέπει να κάνετε αν σας πιάσει κράμπα στην θάλασσα;
• Μην ξεχνάτε να ελέγχετε το μαγνήσιο. Η έλλειψη του προκαλεί μουδιάσματα, κράμπες, ημικρανίες, κόπωση. Σε ποιες τροφές υπάρχει το μαγνήσιο;