Ἰατρική Ἐπιστήμη και Ὀρθόδοξη Πίστη | MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA

Responsive Ad Slot

Slider

Ἰατρική Ἐπιστήμη και Ὀρθόδοξη Πίστη

ρχιμ. Σαράντη Σαράντου φημερίου . Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου μαρουσίου

Καθ. Καρδιολ. Στ.Φούσας, Αρχ. Σ.Σαράντος, Δήμαρ. Αμαρουσ. Γ. Πατούλης
φείλουμε χάριτας καί εχαριστίες στούς ξιότιμους καί πολύ γαπητούς μας ατρούς, στό Δήμαρχό μας κ. Γ. Πατούλη, εσέτι μάχιμο χειρουργό ρθοπεδικό, πρόεδρο το ατρικο Συλ­λόγου θηνν καί στόν πίσης πολύγαπητό μας κ. Στέφανο Φούσα, πίκουρο καθηγητή Καρδιολογίας Τζανείου Νοσοκομείου Πειραις καί πρόεδρο τς Καρδιολογικς ταιρείας, γιατί μς τοίμασαν ατήν τήν παραίτητη νημέρωση γιά τήν καρδιά μας καί τά στ μας. πρόληψη εναι πάντα  καλύτερη θεραπεία, καί μάλιστα τώρα ν καιρ κρίσεως πού τά πάντα γύρω μας καταρ­ρέουν, πειδή «μαζί τά φάγαμε», πως κυνικς ο ποτιθέμενοι ρχοντες μας μς λένε.


Σς εχαριστομε προκαταβολικά λλά καί ναδρομικά, γιατί ξεπεράσατε καί ο δύο σας, ν δέν κάνω λάθος, κάποιες αστηρές νδοσυντεχνιακές δεοντολογίες καί ν χειμερί καιρ κατοχς καί δεινς κρίσεως στέκεσθε ρθιοι,ταλάντευτοι καί δοτικοί στόν νθρωπο, τήν εκόνα το Θεο, πού πορεύεται πρός τό καθ’ μοίωσιν.


πιτρέψτε μου νά θυμίσω τό πέροχο θεόπνευστο κείμενο τς Παλαις Διαθήκης
«…καί ε
πεν  Θεός· ποιήσωμεν νθρωπον κατ’ εκόνα μετέραν καί καθ’ μοίωσιν, καί ρχέτωσαν τνχθύων τς θαλάσσης καί τν πετεινν το ορανο καί τν κτηνν καί πάσης  τς γς καί πάντων τνρπετν τν ρπόντων πί τς γς.  καί ποίησεν  Θεός τόν νθρωπον, κατ’ εκόνα Θεο ποίησεν ατόν,ρσεν καί θλυ ποίησεν ατούς.  κα ελόγησεν ατος  Θεός, λέγων· αξάνεσθε κα πληθύνεσθε καπληρώσατε τν γν κα κατακυριεύσατε ατς κα ρχετε τν χθύων τς θαλάσσης κα τν πετεινν τοορανο κα πάντων τν κτηνν κα πάσης τς γς κα πάντων τν ρπετν τν ρπόντων π τς γς. κα επεν  Θεός· δο δέδωκα μν πάντα χόρτον σπόριμον σπερον σπέρμα,  στιν πάνω πάσης τς γς, κα πν ξύλον,  χει ν αυτ καρπν σπέρματος σπορίμου, μν σται ες βρσιν· κα πσι τος θηρίοις τς γς κα πσι τος πετεινος το ορανο κα παντ ρπετ ρποντι π τς γς,  χει ν αυτψυχν ζως, κα πάντα χόρτον χλωρν ες βρσιν. κα γένετο οτως. κα εδεν  Θες τ πάντα, σαποίησε, κα δο καλ λίαν. κα γένετο σπέρα κα γένετο πρωΐμέρα κτη.» (Γέν. Α΄ 26-31).
 ν Τριάδι Θεός,  Πατήρ,  Υός καί τό γιον Πνεμα σχολεται προσωπικά μέ τήν κ το χοός δημιουργία τονθρώπου μφυσώντας πάνω του τή Θεϊκή Του πνοή.   Μέγας Βασίλειος ρμηνεύοντας καί σχολιάζοντας τό θεό­πνευστο κείμενο τς Γενέσεως ποστηρίζει, τι καθημερινς  Θεός πισκεπτόταν τό ζεγος τν πρωτοπλάστων, τόνδάμ καί τήν Εα, διαλεγόμενος μετ’ ατν σάν φίλος πρός φίλον.  θελε  Θεός χι μόνο νά μένουν στό κατ’ εκόνα, λλά καί νά ναπτύσ­σουν τά χαρίσματα, μέ τά ποα τούς προίκισε καί νά φθάσουν στό καθ’μοίωσιν, σταθεροποιημένοι καί κλόνητοι αωνίως κοντά Του. 



 γιος Μάξιμος  μολογητής χοντας πλούσια ν Χριστ μπειρία τς χαρισματικς λευθερίας θαυμάζει καίκπλήσσεται πό τήν προσωπικότητα τν πρωτοπλάστων καί πό τά δοθέντα κ το ν Τριάδι Θεο χαρίσματα πούπιμελημένα πρόσεχαν καί ο δύο τους καί τά ηξαναν, ταυτίζοντας τήν πέραντη θεοελευθερία τους, τό θέλημά τους, μέ τό θέλημα το Θεο.  Θεοπανευτυχες, ρ­χοντες το Παραδείσου εχαν βαθιά ατοσυνειδησία τς θεοκατα­σκευς τους, ργάζονταν κοπα καί νοσα – χωρίς νόσους – μή φοβούμενοι τίποτα, γιατί δέν εχαν πόψη τους καμιά προοπτική θανάτου.  «Posse non mori» (δύναντο νά μή πεθάνουν), μς λέγει  πρωτοχριστιανική ρωμαϊκήρθόδοξη Θεολογία.  ταν μως κα­ναν ατόνομη χρήση το μέχρι τότε θελήματός τους, ποκοπτόμενοι πό τό θεο θέλημα, χασαν τό θεο φς πού κυριαρχοσε μέσα στό νο καί τήν καρδιά τους, χασαν τήν κανότητα νά ρχουν το Παραδείσου, μειώθηκαν ο ντοχές τους, ασθάνονταν γυμνοί, χρειάζονταν νδύματα καί σταδιακά ρχισαν νά νοσον πνευματικά, ψυχολογικά καί σωματικά μέ προοπτική μή ζως, δηλ. θανάτου. «Posse mori» (δυνάμενοι νά πεθάνουν).  Διάλεξαν μόνοι τους δηλαδή τήν προοπτική το θανάτου.   Θεός πέτρεψε νά πεθαίνουμε σωματικς, «να μή τό κακόνθάνατον γένηται», λέγει  γιος Μάξιμος  μολογητής (Πρός Θαλάσσιον) διατυπώνοντας λακωνικά τήν κατάντια μας, τήν πτώση μας καί τή φορά πρός τό θάνατο.



Μπροστά σέ μιά τέτοια δημιουργία, τήν νθρώπινη προσωπι­κότητα, στέκεται μέ πόλυτο σεβασμό καί θαυμασμό σύγχρονός μας ξαίρετος Σέρβος Θεολόγος καί γιος πλέον ουστνος Πόποβιτς.  Καταρτισμένος σο λίγοι στό τεράστιο φάσμα τς γνώσεως, καθηγητής τς Θεολογικς Σχολς το Πανεπιστημίου Βελιγραδίου, γκρατής γνώστηςλων τν Ερωπαϊκν γλωσσν καί δή θαυμαστής τν ρχαίων λληνικν.  Θεώρησε παραίτητο τυπα νά φοιτήσει στή Θεολογική Σχολή το Πανεπιστημίου θηνν τό 1925, που ξεπόνησε πιστημονική διδακτορική δια­τριβή μέ θέμα « γνωσιολογία το γίου σαάκ το Σύ­ρου».  νέπτυξε πρωτίστως τή δική του προσωπικότητα σκούμενος στήν κρα πακοή καί ταπείνωση κατά τήν καθοδήγηση το ερο Χρυσοστόμου: «σ μέγας ε τοσούτ ταπείνου σεαυτόν».  Προσευχές σταμάτητες, νηστεες πού κρατοσαν σμα λεπτό, γιές καί πειθαρχημένο στίς πνευματικές «παιτήσεις» το Σωτρος μας ησο Χριστο



 γιος ουστνος ξεπερνάει κάθε πίγειο θαυμασμό γιά τόν νθρωπο καί ξεσπάει σέ δοξολογία  πρός τόν ψιστο Πάνσοφο Δημιουργό.  πό τό ξαίρετο βιβλίο του «νθρωπος καί Θεάν­θρωπος»  ρανιζόμαστε τά παρακάτω:


«Τό νθρώπινον σμα!… , τί θαυματουργικόν ργαστήριον, τό ποον μεταβάλλει τό νερό ες αμα, τόν έρα ες κόκκαλα, τό ψωμί ες κρέας, τά φυτά ες μέταλλα, τά μέταλλα ες γρά!  Πρωτάκουστον ργαστήριον θαυμάτων!  λλά φυσικν θαυμάτων, θά επητε σες.  Τί, μως, ες τήν φύσιν δέν εναι θαμα;  Κάποιος όρατος μηχανικός, κάποιος θαυματουργός τεχνίτης κυβερν ατό τό παράδοξον ργαστήριον, πού μες νομάζομεν σμα.  Ατός ερίσκεται ες τό σμα, λλά μες δέν Τόν βλέπομεν.  Τά ργα Του τά βλέπομεν, Τόν διον μως χι.  σάν νά χ τήν πρόθεσιν νά κρύπτεται λον καί περισσότερον πισθεν τν ργων του! …



Τό σ
μα!…  Θεός θεσεν ναρίθμητα ανίγματα δημιουρ­γν ατό πως εναι.  Ες τόν πηλόν του τύλιξε τόν θεον χρυσόν Του, καί τόν φησεν δ ες τόν μακρινόν πλανήτην μας.  Καί ες τό θαμα προσέθεσε θαμα:  Λόγος γινε σμα!  Τοιουτοτρόπως μεγάλυνε τό σμα περάνων τν γγέλων καί ρχαγγέλων.  Τό δόξασε καί τό ρμήνευσε, διακηρύττων: «τό δέ σμα τ Κυρί» (Α΄ Κορ. 6,13).  πόδειξιν τούτου εναι  ες ορανούς νάληψις το Κυρίου μετά το σώματος, μετά το ποίου καί ν τ ποί θά παραμείν ες τούς αἰῶνας.  Καί  ρραβών τούτου εναι νάστασις το σώματος το Χριστο καί  νάστασις τν δικν μας σωμάτων κατά τήν μέραν τς Κρίσεως. παναξία το σώματος γκειται κριβς ες τοτο, τι « Λόγος σάρξ γένετο» καί αωνίως παραμένει ν τ σαρκί.


 ψυχή το νθρώπου!…  το μυστηρίου τν μυστηρίων!   το θαύματος τν θαυμάτων!  Συνετρίβησαν ακαρδίαι λων τν προσκυνητν τς αωνιότητος γύρω πό τήν ψυχήν το ν­θρώπου.  Ο νθρωποι ζον μέ τήν ψυχήν καί δέν γνωρίζουν τί ε­ναι  ψυχή!  Δέν ποτελε ατό βάσανον διά τό πνεμα; Βάσανον, μέχρις του  Θεός Λόγος γινεν νθρωπος καί ταυτοχρόνως γινε ψυχή.  Τότε μς πεκαλύφθη τό μυστήριον τς ψυχς:  Λόγος.  πό Ατόν προέρχεται  γένεσίς της, τό εναί της, τό νόημά της,  μακαριότης καί  αωνιότης της,  παράδεισός της.  Διά τοτο  ψυχή ες τά σώτατα δυτά της εναι χριστονοσταλ­γική, θεονο­σταλγική. 


Ες τόν νανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον  ψυχή ερε τόν αυτό της καί τόν Δημιουργόν της, διά τοτο καί νήγγελεν θαυμαστός Θεάνθρωπος τό χαρμόσυνον μήνυμα: «ς ν πολέσ τήν ψυχήν ατο νεκεν μο , ερήσει ατήν» (Ματθ. 16,25).  Δηλαδή θά ερη τήν οσίαν της, τόν λόγον καί τό νόημά της, τήν ξίαν της, τόν παράδεισόν της, τήν αωνιότητα καί τήν μακαριότητά της.  ταν δέν εναι νωμένη μέ τόν Θεόν Λόγον,  ψυχή ερίσκεται κτόςαυτς, ερίσκεται ες τήν αωνίαν παραφροσύνην καί τήν νόητον περιπλάνησιν πό μαρτίας ες μαρτίαν, πό πάθους ες πάθος, πό ταλαιπωρίας ες ταλαιπωρίαν.  Καί τοτο εναι  κόλασις μέ λας τάς φρικαλεότητάς της.


 νθρωπος!… λα τά κτίσματα σιγον μπρός ες ατό τό ξαιρετικώτερον θαμα λων τν κόσμων.  σάν νάχ συγκεντρώσει  Θεός λα τά θαύματα πό λους τούς κόσμους Του καί τά χ συνοψίσει ες ν, ες τόννθρωπον.  Διά τς ψυχς τόν συνέδεσε μέ τόν πνευματικόν κόσμον καί διά το σώματος μέ τόν ασθητόν κόσμον καί τσι τόν φισεν ες τό μέσον ατς τς ζως.  Διά τοτο τόν νθρωπον τόν λκουν ξ σου τά μυστήρια τοπνευματικο κόσμου καί  γοητεία το λικο κόσμου.   νθρωπος εναι τεντωμένος μέ λο τό εναί του μεταξύ τν δύο κόσμων σάν μία κλωστή.  Διά τοτο τό μυστήριον τς νθρωπίνης πάρξεως χει μετατρέψει τήν περί τονθρώπου νθρωπίνην σκέψιν ες κραυγήν καί σπαραγμόν καί θρνον, ες πένθος διά τόν νθρωπον.  Καί ατό,ως του  Λόγος γινεν νθρωπος.  Διότι γενόμενος νθρωπος  Θεός Λόγος, ξήγησεν ες τούς νθρώπους τόννθρωπον καί λογοποίησε (χριστοποίησε) καί νοηματοποί­ησε τήν ζωήν του καί ες ατόν καί ες τόν λλον κόσμον».



Πόσο μεγάλο, δύσκολο, ε
αίσθητο τό ργο το γιατρο!  Ε­ρισκόμενος μπροστά στό τελειότερο δημιούργημα, πούρρώστησε μετά τήν παρακοή καί τήν πτώση, πιστρατεύει λη του τήν πιστήμη, λη του τήν γάπη, λη του τήν προσπάθεια γιά νά προσφέρει τήν καλή, τή σωστή διάγνωση, γιά νά πέλθει  αση. 


 γιος Γέροντας π. Πορφύριος συνιστοσε στούς γιατρούς τήν ρα πού ξετάζουν τόν σθεν, νά λέγουν μυστικς τήν εχή το Χριστο «Κύριε ησο Χριστέ λέησόν με» γιά νά φωτίζονται πό τήν κτιστη Χάρη Του στήν καλύτερη διάγνωση, στε τελικά νά πέλθει  αση. 


 παραπάνω συμβουλή δέν ποβιβάζει τήν νθρώπινη ατρι­κή πιστημονική γνώση, λλά ντίθετα τήν κραταιώνει, τήν καταξιώ­νει, τή χριστοποιε.  τσι καί  σθενής δέχεται τίς φιλανθρωπότε­ρες μαζί καί πιστημονικότερες περιποιήσεις καί  γιατρός εσπρά­ττει τή χαρά, τήν καταξίωση καί τήν ν Χριστ πνευματική μοιβή, πού σφαλς τήν χει νάγκη γιά τόν αυτό του καί γιά τήν οκογένειά του.



Λεπτότατη καί 
διάζουσα προϋπόθεση τς γείας ψυχς καί σώματος θεωρε  γιος γέροντας π. Πορφύριος τό νάφηνόμαστε μέ μπιστοσύνη στήν γάπη το Θεο.  Παραθέτουμε ατούσια τά λόγια του: «ταν παραδοθομε στόν Χριστό, ερηνεύει  πνευματικός μας ργανισμός, μέ ποτέλεσμα τή φυσιολογική λειτουργία λων τν ργάνων καί τν δένων.  λα πηρεάζο­νται.  Γινόμαστε καλά, παύομε νά ποφέρομε.  Καί καρκίνο νά χομε, ν τ’ φήσομε στόν Θεό καί γαληνεύσει  ψυχή μας, μπορε  θεία χάρις μέ τή γαλήνη ατή νά νεργήσει νά φύγει καί  καρκίνος καί λα.


Κι ν θέλετε νά μάθετε, καί τό λκος στομάχου πό τή νεύρωση δημιουργεται.  Τό συμπαθητικό σύστημα, νπιέζεται, σφίγγεται καί παθαίνει καί τσι δημιουργεται τό λκος.  Μιά, δυό, τρες, σφίξιμο, σφίξιμο, σφίξιμο, στενοχώρια, στενοχώρια, στενοχώρια, γχος, γχος γχος, πώπ!  λκος.  λκος  καρκίνος, ξαρτται.  ταν στήν ψυχή μας πάρχουν μπερδέματα, πιδρον στό σμα καί  γεία δέν πηγαίνει καλά.


Τό τέλειο εναι νά μήν προσευχόμαστε γιά τήν γεία μας.  Νά μήν εχόμαστε νά γίνομε καλά, λλά νά γίνομε καλοί.  Κι γώ γιά τόν αυτό μου ατό εχομαι, σς λέω.  κούσατε;  χι καλοί, δηλαδή νάρετοι, «νά γίνομε ατό, ατό ατό…», λλά ν’ ποκτήσομε θεο ζλο· ν’ φηνόμαστε μέ μπιστοσύνη στήν γάπη Του· νά προσευχόμαστε μάλλον γιά τήν ψυχή μας.  Καί τήν ψυχή μας θά τήν ννοομε νσωματωμένη μέσα στήν κκλησία, πού κεφαλή της εναι  Χριστός, μαζί μέ λους τούς συνανθρώπους μας καί μέ λους τούς ν Χιστ δελφούς».



ς θυμηθομε καί τόν πασίγνωστο πλέον καί στήν πατρίδα μας ατρό, πίσκοπο Κριμαίας γιο Λουκ, καθηγητή χειρουργικς.  Πρίν προβε στίς ναρίθμητες γχειρήσεις, στίς δυσκολότατες συνθκες τν μαρτυρικν χρόνων τν διωγμν ερέων καί λοιπν χριστιανν στή Ρωσία, σταύρωνε μέ ώδιο τό μέρος το σώματος καί χειρουργοσε μέ θαυμαστές πιτυχίες.  κτός τούτου λίγο πρό τς πεμβάσεως ναρτοσε σέ τοχο το χειρουργείου τήν εκόνα τοΧριστο καί τς Παναγίας, παρά τίς ταμές πειλές καί πάν­θρωπες νακριτικές διαδικασίες τν θέων ρχν, οποες τελικά ποχωροσαν, προκειμένου νά τύχουν τν εεργετικν πηρεσιν γείας πό τόν ριστο πιστήμοναατρό καί γιο Λουκ Βόϊνο Γιασινέτσκι.  Χιλιάδες Ρσοι γιατρεύτηκαν πό τόν γιο, παρά τούς σφοδρούς διωγμούς πού πέστη.


ξ λλου  γιος ωάννης  Χρυσόστομοςπευθυνόμενος μέ πιστολή του πρός τήν ν Χριστ πνευματική θυγατέρα του λυμπιάδα μεταξύ λλων τς γράφει: «… οτε ο νειδισμοί, ο λοιδορίες καί ο μπαιγμοί (βέβαια νά μή νομίσεις τι καί ατό εναι μικρό εδος καρτερίας, τό νά ποφέρει κανείς κι’ ατά τά πράγματα· κι’ ατό τό δείχνει ώβ,  τόσο μεγάλος καί δυνατός νδρας, πού δέν θορυβήθηκε καί λίγο πό ατόν τόν πειρασμό)· λλ’ οτε ατό οτε  πώλεια παιδιν, κόμη κι’ ν ρπαγον λα ξαφνικά, οτε χθροί πού συνεχς πεμβαίνουν, οτε τίποτελλο παρόμοιο, οτε ατό τό κορύφωμα τν θεωρουμένων λυπηρν,  θάνατος,  τόσο φοβερός καί φρικώδης».(ΕΠΕ τ. 37 σελ.  545-547)



πίσης στήν γράφει γιά τίς ντονες πιπτώσεις τς σωματικς σθένειας στήν ψυχή το νθρώπου.  Δέν παραλείπει νά τή συμβουλεύσει νά χρησιμοποιε τίς ατρικές συμβουλές καί τά κατάλληλα φάρμακα σελ. 553, πως κανε καί διος:


«Γιαυτό παρακαλ τήν τιμιότητά σου νά συμβουλεύεσαι διαφόρους καί μπειρους ατρούς καί νά χρησιμοποιες φάρμακα πού μπορον νά διορθώσουν τέτοια κακά.  τσι κι’  γώ, πρίν πό λίγες μέρες, πού τό στομάχι μου πό τήν κατάσταση το έρα εχε κυριευθε πό τάσι γιά μετούς, χρησιμοποίησα καί τήν λλη  φροντίδα, λλά καί τό φάρμακο πού μο στάλθηκε».



 γιος Νεκτάριος,  γιος το αώνα μας, στό 82ο κεφάλαιο το βιβλίου του «Θησαυρός λογίων» ρανιζόμενος πό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, γράφει πολλά περί τς σθένειας.  πιτρέπει  Κύριος τήν σθένεια οκονομικς, γιά μεγαλύτερο φελος λης τς νθρώπινης προσωπικότητας.  Κέρδος, ταπεινό φρόνημα, πομονή, ατοέλεγχος, καθαρή ξομολόγηση, καλές ποφάσεις, γάπη, συμφιλίωση καί συμπάθεια πρός τούς δελφούς πού πισκέπτονται καί φροντίζουν τούς σθενες.  Τονίζει δέ καί τή χρήσιμη προσφορά θεραπείας το καλο ατρο πρός τόν σθεν μέ τόν εεργετικό διάλογο καί τά κατάλληλα φάρμακα.



 Μ. Βασίλειος, κτός τν λλων πιστημν, γνώριζε μέ τόν πλούσιο φωτισμό το Πατρός καί το Υο καί το γίου Πνεύματος πολύ καλά τόν νθρώπινο ργανισμό καί τήν αώνια ψυχή πού λληλοπεριχωρεται, λληλοσυνδέεται μέλο τό σμα καί μέ λα τά ργανά του.  Γράφει συγκεκριμένα:


«σπερ κάστη τν τεχνν βοήθεια μν πρός τό τς φύσεως σθενές πό το Θεο κεχάρισται,… οτω καίατρική.   ατρική τέχνη τύπον τς κατά ψυχήν θεραπείας τήν πόθεσιν το περισσο καί τήν το λείποντος πρόθεσιν ποτιθεμένη πό το πσαν μν οκονομοντος Θεο συγκεχώρηται…».  πειδή μετά τήν μαρτίαν νθρωπος πόκειται ες πάθη καί σθενείας, διά τοτο δόθη  ατρική «προσαγομένη τος κάμνουσι, κατά τό ποσόν γον, πικουρία,»… φείλομεν «ς ες δό­ξαν Θεο καί τύπον τς τν ψυχν πιμελείας τήν χρσιν τν π’ ατς παραλαμβάνειν… Ο τοίνυν, πειδή τινες ο καλς χρνται τ τέχν τ ατρικ φευκτέον μν πσαν τήν π’ ατςφέ­λειαν…».



Τέλος καταπληκτικά ε
ναι σα πό τόν γιο Νικόδημο τόν γιορείτη γράφονται στό «Συμβουλευτικόν γχειρίδιόν» του γράφονται στή σελίδα 110 «περί φυλακς νοός καί καρδίας».   ψυχή κρατάει στή ζωή λα τά σωματικά ργανα, μέ πρτο ργανο τήν καρδιά.  Δέν παύει νά κινεται, ως ο ξέλθει  ψυχή κ το σώματος.  «Ατη εναι πηγή ζωςλου το σώματος διά τς κινήσεώς της, καί εθύς ταν παύσ  κίνησις ατς, παύει καί  ζωή το σώματος· μλλον δέ  ψυχή  ν τ εικινήτ καρδί οσα νιδρυμένη, διά τς κινήσεως τς καρδίας νεργε, μεταδίδουσα τήν ζωήν ες λον τό σμα, καί τοτο ζωοποιοσα, κατά τόν μέγαν Βασίλειον, λέγοντα· «τήν ζωτικήν δύναμιν, πεί συγκέκραται τ σώματι,  ψυχή φυσικς διά τήν εκρασίαν καί οκ κ προαιρέσεως χορηγε» (Διατάξει σκητικβ΄).  Καί τι τν λλων μελν καί μερν το σώματος ρεμούντων πολλάκις καί κινητούντων, καθώς μάλιστα συμβαίνει ν τος πνοις καί πνοις βαθυτάτοις καί φαντάστοις,  καρδία μόνη δέν ρεμελλά πάντοτε κινεται καίγρυπνε σεί νά προφυλάττ ατη λα τά λοιπά μέλη το σώματος, περ τότε συχάζουσι καί ναπαύονται· καί τοτό στι τό γεγραμμένον ν τ σματι· «γώ καθεύδω καί  καρδία μου γρυπνε» (σμα α΄)· ν καί τό ρητόν ατό τροπο­λο­γικς ρμηνεύεται πό τν θείων Πατέρων, διά τήν τελείαν καί πό το θείου ρωτος κατεχομένην ψυχήν.


« δέ γκέφαλος οκ στιν εικίνητος, οτε δι’ ατο προβάλλει πάντοτε  ψυχή νοεράς νεργείας·


α. διότι ες λους τούς ννέα μήνας, καθ’ ος ν τ κοιλί τό βρέφος ερίσκεται μψυχωμένον καί τέλειον, γκέφαλος πρακτε καί ρεμε, μηδεμις το νοός νεργείας δι’ ατο προβαλλομένης·


β. καί φο γεννηθ τό βρέφος, ες νός λοκλήρου νιαυτο διάστημα  καί πέκεινα,  ατός γκέφαλος κινητεκαί πρακτε οδέ μίαν γάρ τότε  νος προβάλλει δι’ ατο νέργειαν, διά τό εναι ατόν τελ καί δυνάμει νον·


γ. δέ καί τελευταον, διότι καί φο γίν  νθρωπος νήρ τέλειος καί ποκτήσ νον νεργεί, πάλιν καί τότεκολουθε πολλάκις νά πρακτ  γκέφαλος καί οδεμία νέργεια το νοός δι’ ατο νά προβάληται· καθώς συμβαίνει τόσον ες τούς βαθυτά­τους καί φαντάστους πνους, ς επομεν σον καί ταν τύχ νά πέσ τις πό τόπου ψηλο καί πτωματισθ·  τότε γάρ  ψυχή συστέλλεται μέν λη ες τό κέντρον καί θάλαμόν της, τήν καρδίαν, διά νά φυλαχθ κε καί μετά τς οσίας ατς νοται δυνάμεως· φήνει δέ πρακτα καί ναίσθητα, ο μόνον τόνγκέφαλον, λλά καί τάς ασθήσεις καί τά λοιπά πάντα πέριξ μέλη καί μέρη το σώματος, στε δύναταί τις νά επ,τι τότε  νθρωπος κενος, ζ μόνον κατά τήν καρδίαν· κατά δέ τά λλα μέλη το σωματός, εναι νεκρός· ε δέ καί τινες προβάλλουσι τήν φθονίαν καί τό πολύ ψυχικόν πνεμα, περ ν τ γκεφάλ ερίσκεται, καί διά τοτο δικαιοσιν τι κε  ψυχή νά νθρονίζεται, μαθέτωσαν οτοι, τι τό πνεμα τοτο πολύ περισσότερον ν τ καρδίερίσκεται καί τι κ τς καρδίας τς πηγς τν πνευμάτων, τό πνεμα τοτο καί ες τόν γκέφαλον ναβαίνει· καί οχί τό νάπαλιν, κ το γκεφάλου ες τήν καρδίαν.


Γιαυτό καί μες ς ρθόδοξοι χριστιανοί πιστεύουμε τι  νομαζόμενος γκεφαλικός θάνατος δέν εναι θάνατος τονθρώ­που.  Σεβόμαστε καί κολουθομε τήν πανανθρώπινη ποψη αώ­νων καί αώνων, γενεν καί γενενπανταχο τς γς, τι μέ τήν παύση τς καρδις λογίζεται νεκρός  νθρωπος καί χι πως ad hoc, φτιαχτά, αθαίρετα ρισε  πιτροπή το Πανεπιστημίου το Harvard, τό 1968 πού σχυρίζεται τι μέ τήν νέκρωση τοκγεφαλικο στελέχους θεωρεται νεκρός  νθρωπος.  πομένως ο μεταμοσχεύσεις  πό θεωρούμενους γκεφαλικά νεκρούς εναι φόνος.  Παραθέτουμε τέλος να κλεκτό θεόπνευστο κείμενο πό τήν Σοφία Σειράχ τς Παλαις Διαθήκης (ΛΗ΄ 1-16) γιά νά φανε  ξαιρετικά σημαντική διακονία το ατρο καί τς ατρικς πιστήμης καθώς καί τν φαρμάκων πρός τήν εκόνα το Θεο τόν νθρωπο καί διαίτερα στό σμα του, τό ποο  πόστολος Παλος χαρακτηρίζει ς «ναόν το ν μν γίου Πνεύματος».



 Σοφία Σειράχ λοιπόν γράφει:


«ΤΙΜΑ ατρν πρς τς χρείας ατο τιμας ατο, κα γρ ατν κτισε Κύριος· 2 παρ γρ Υψίστου στνασις, κα παρ βασιλέως λήψεται δόμα. 3 πιστήμη ατρο νυψώσει κεφαλν ατο, κα ναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται. 4 Κύριος κτισεν κ γς φάρμακα, κα νρ φρόνιμος ο προσοχθιε ατος. 5 οκ π ξύλου γλυκάνθη δωρ ες τ γνωσθναι τν σχν ατο; 6 κα ατς δωκεν νθρώποις πιστήμηννδοξάζεσθαι ν τος θαυμα­σίοις ατο· 7 ν ατος θεράπευσε κα ρε τν πόνον ατο, 8 μυρεψς ν τούτοις ποιήσει μεγμα, κα ο μ συντελέσ ργα ατο, κα ερήνη παρ᾿ ατο στιν π προσώπου τς γς. - 9 Τέκνον, νρρωστήματί σου μ παράβλεπε, λλ᾿ εξαι Κυρίῳ, κα ατς ἰάσεταί σε. 10 πόστησον πλημμέλειαν κα εθυνον χερας, κα π πάσης μαρτίας καθάρισον καρδίαν. 11 δς εωδίαν κα μνημόσυνον σεμιδάλεως κα λίπανον προσφορν ς μ πάρχων. 12 κα ατρ δς τόπον, κα γρ ατν κτισε Κύριος, κα μ ποστήτω σου, καγρ ατο χρεία. 13 στι καιρς τε κα ν χερσν ατν εοδία· 14 κα γρ ατο Κυρίου δεηθήσονται, να εοδώσ ατος νάπαυσιν κα ασιν χάριν μβιώσεως. 15  μαρτάνων ναντι το ποιήσαντος ατν μπέσοι ες χερας ατρο».


κλεκτοί γιατροί κ. Γεώργιε Πατούλη καί κ. Στέφανε Φούσα σς γαπμε καί ναγωνίως ναμένουμε τίς κ τς μακρς ατρικς νθρωπιστικς καί χριστιανικς μπειρίας σας τίς πολύ χρήσιμες δηγίες σας.




ναβάσεις 


23-11-2013

ΓΡΑΨTΕ ΤΟ E-MAIL ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΕ

ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ.

ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΘΕΛΗΣΕΤΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣΤΕ!

Ακολουθήστε το medlabnews.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις

0

Δεν υπάρχουν σχόλια

blogger
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων