MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Διατροφική αξία

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διατροφική αξία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διατροφική αξία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πράσα για καρδιά, πίεση, χοληστερίνη, αναιμία, μάτια, αποτοξίνωση. Πώς προέκυψε η φράση "τον έπιασαν στα πράσα¨; Συνταγές

πράσα
της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Τα πράσα είναι ένα υπέροχο λαχανικό. Μπορούν να καλλιεργηθούν ακόμη και σε δύσκολα εδάφη. Το βρίσκουμε από τον Σεπτέμβριο μέχρι και τον Απρίλιο.

Όπως αποκαλύπτουν οι ανασκαφές, ήταν βασικό στοιχείο της διατροφής των Αιγυπτίων και των κατοίκων της Μεσοποταμίας τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ. και μετά. Ιδιαίτερη αξία απέδιδαν στο πράσο οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Ο Αριστοτέλης πίστευε πως η πέρδικα οφείλει την καθαρή φωνή της στο λαχανικό αυτό, ενώ ο αυτοκράτορας Νέρωνας λέγεται ότι κατανάλωνε συχνά πράσα για να κάνει τη φωνή του δυνατότερη. Το πράσο αποτελεί ένα από τα εθνικά σύμβολα της Ουαλίας. Σύμφωνα με το θρύλο, σε μία επιτυχημένη μάχη εναντίον των Σαξόνων το 1620 που έλαβε χώρα σε πρασοχώραφα, οι Ουαλοί στρατιώτες διαφοροποιήθηκαν από τον εχθρό φορώντας στα καπέλα τους πράσα. Το πράσο είναι ποώδες, διετές, ιθαγενές φυτό και ανήκει στο γένος Άλλιο και στην οικογένεια των Λειριοειδών (Liliaceae). Έχει στενή συγγένεια με το κρεμμύδι και είναι ανθεκτικό φυτό με ζωηρή ανάπτυξη. Η καταγωγή του είναι από τη Μέση Ανατολή και από τις χώρες της ανατολικής Μεσογείου και διαδόθηκε στην Ευρώπη από τους Ρωμαίους. Καλλιεργείται για το βολβό και τα φύλλα του. 

Λατινικό Όνομα: Allium porrum. Alliaceae family.
Αγγλικό Όνομα: Leeks

Οι σαρκώδεις βάσεις των φύλλων καλύπτουν η μία την άλλη και σχηματίζουν ένα σχεδόν κυλινδρικό, παχύ και μακρύ βολβό. Ο βολβός αυτός φτάνει σε μήκος τα 40-50 εκατοστά. Στη βάση του βολβού αναπτύσσεται ένας θύσανος με ρίζες που προχωρούν σε μεγάλο βάθος. Κατά το δεύτερο χρόνο, ανάμεσα από τα φύλλα αναπτύσσεται ένα μακρύ στέλεχος που καταλήγει σε μία μεγάλη ταξιανθία, η οποία έχει 300-400 λευκά ή ρόδινα άνθη. Ο καρπός του πράσου είναι κάψα και περικλείει πολλά μαύρα σπόρια. Η σπορά μπορεί να γίνει είτε απευθείας στο χωράφι, είτε σε ειδικό ψυχρό σπορείο κατά το μήνα Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο. Μετά τη σπορά πρέπει να περάσουν 2 με 3 μήνες, μέχρι να βγουν τα φυτάρια. Η μεταφύτευση γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες, όχι όμως απευθείας, καθώς τα φυτάρια πρέπει να μείνουν σε ειδικό ξηρό μέρος και να ξεραθούν. Η συγκομιδή γίνεται το χειμώνα. Το πράσο είναι ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να αντέξει και σε θερμοκρασία κοντά στους 0 βαθμούς.

Ένα φλιτζάνι πράσα, δηλαδή σχεδόν ένα ολόκληρο πράσο, παρέχει μόλις 54 θερμίδες κι έτσι τα πράσα μπορούν να προσθέσουν όγκο στο γεύμα σας και να σας κρατήσουν πλήρεις, χωρίς να προσθέσουν στην πρόσληψη των θερμίδων σας. Τα πράσα χρησιμεύουν ως μία εξαιρετική πηγή βιταμινών και επίσης προσφέρουν πολλά οφέλη για την υγεία σας χάρη στα φυτοθρεπτικά συστατικά τους.

Μελέτες έδειξαν πως το πράσο δίκαια «διεκδικεί» μια θέση στη διατροφή μας μια και τα οφέλη του είναι πολλά. Άλλωστε ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Αριστοτέλης, αναφέρεται στη χρήση του πράσου ως φαρμάκου για το λαιμό και τη φωνή Μάθετε πιο κάτω τη διατροφική του αξία.

Οι περισσότερες μελέτες για το πράσο, συσχετίζουν την κατανάλωση του με την καλή υγεία της καρδιάς.
Το πράσο αποτελείται από νερό σε ποσοστό 90% και είναι σημαντικό στοιχείο μιας υγιούς διατροφής, καθώς περιέχει πολύτιμα θρεπτικά στοιχεία.
Το πράσο περιέχει τα φλαβονοειδή, που προστατεύουν από μερικές μορφές καρκίνου όπως του εντέρου άλλα και του μαστού. Η ιδιότητά του αυτή αποδίδεται τόσο στην κερκετίνη, όσο και σε άλλες περιεχόμενες σε αυτά ουσίες που αναστέλλουν τους καρκινικούς όγκους. Συγχρόνως περιέχει μεταλλικά στοιχεία και βιταμίνες (βιταμίνη Α, βιταμίνης Κ, βιταμίνης C και βιταμίνες του συμπλέγματος Β) που έχουν αποδεδειγμένα οφέλη για την υγεία. Επίσης, είναι μία καλή πηγή σιδήρου (βοηθά στην καταπολέμηση της αναιμίας).

Βιταμίνη Κ
Η βιταμίνη Κ ωφελεί κάθε ιστό στο σώμα, βοηθώντας στη ρύθμιση της ροής του αίματος, ενώ τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης Κ μπορούν να προκαλέσουν αιμορραγία, που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την κυκλοφορία. Μια γενναία πρόσληψη της βιταμίνης Κ ενεργοποιεί επίσης την οστεοκαλσίνη, που είναι μια πρωτεΐνη απαραίτητη για την υγεία των οστών. Τα πράσα παρέχουν 42 μικρογραμμάρια βιταμίνης Κ ανά φλιτζάνι. Η ποσότητα αυτή αντιστοιχεί στο 47% της ημερήσιας πρόσληψης βιταμίνης Κ για τις γυναίκες και στο 34% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης για τους άνδρες.

Λουτεΐνη και ζεαξανθίνη για τα μάτια σας
Καταναλώστε πράσα γιατί αποτελούν πηγή λουτεΐνης και ζεαξανθίνης. Οι ενώσεις αυτές συμβάλλουν στην υγιή όραση. Προστατεύουν τους ιστούς των ματιών σας από την οξειδωτική βλάβη (επιβλαβή οξείδωση του DNA και των κυτταρικών μεμβρανών) φιλτράροντας τις βλαβερές ακτίνες του φωτός, καθώς αυτές εισέρχονται στα μάτια σας. Αν καταναλωθούν σε επαρκείς ποσότητες η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη μπορούν να προστατέψουν από τον καταρράκτη και την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες, απαιτούνται 12 χιλιοστόγραμμα λουτεΐνη και ζεαξανθίνη καθημερινά για να καρπωθείτε τα οφέλη τους και κάθε φλιτζάνι πράσα περιέχει 1,7 χιλιοστόγραμμα ή 14% αυτής της ποσότητας.

Έχουν ελάχιστες θερμίδες (100 γρ. φρέσκα κοτσάνια περιέχουν 61 θερμίδες) και είναι καλή πηγή φυλλικού οξέος και βήτα-καροτένιου (μιας βιταμίνης με αντιοξειδωτική δράση).
Το πράσο είναι πλούσιο σε ένα φυσικό φλαβονοειδές, την καμφερόλη, η οποία έχει επιβεβαιώσει επανειλημμένα σε έρευνες την προστατευτική της δράση στο καρδιαγγειακό σύστημα. Η μεγάλη περιεκτικότητά του πράσου σε φολικό οξύ είναι επίσης πολύ σημαντική για την υγεία της καρδιάς. Το φολικό οξύ διατηρεί σε ισορροπία την ομοκυστεΐνη, η οποία σε υψηλά επίπεδα αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις. Επιπλέον οι πολυφαινόλες του πράσου προστατεύουν τα αγγεία από οξειδωτικές βλάβες ενισχύοντας το ρόλο του λαχανικού αυτού στην καλή λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος. 
Χάρη στην περιεκτικότητά του σε σίδηρο, που είναι απαραίτητος για τη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης, της πρωτεΐνης των ερυθρών κυττάρων η οποία είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά του οξυγόνου σε όλο το σώμα ­ το πράσο μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση της αναιμίας. Η περιεχόμενη βιταμίνη C βοηθά στην αποτελεσματική απορρόφηση του σιδήρου.
Τα πράσα είναι πλούσια σε κάλιο, το οποίο προκαλεί διούρηση, συμβάλλοντας έτσι στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Γι 'αυτό το λαχανικό αυτό ­ και ιδιαίτερα ο χυμός του ­ συνιστάται ιδιαίτερα για τα υπερτασικά άτομα.
Η κατανάλωση πράσων σχετίζεται με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διάφορων τύπων καρκίνου, κυρίως του παχέος εντέρου και του προστάτη. Η ιδιότητά τους αυτή αποδίδεται τόσο στην κερκετίνη, όσο και σε άλλες περιεχόμενες σε αυτά ουσίες που αναστέλλουν τους καρκινικούς όγκους. Έρευνες έχουν δείξει ακόμη ότι, η καμφερόλη καταπολεμά τον καρκίνο των ωοθηκών στις γυναίκες. 
Τα πράσα βοηθούν τον οργανισμό να καταπολεμήσει μολύνσεις και φλεγμονές. Εξαιτίας της ιδιότητάς τους αυτής, η συχνή κατανάλωσή τους βοηθά ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αρθρίτιδας και φλεγμονών του ουροποιητικού συστήματος
Λόγω της περιεκτικότητάς του σε πτητικά έλαια, ο χυμός του πράσου έχει ευεργετική δράση για το αναπνευστικό σύστημα. Έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη γρίπη, το κρυολόγημα 
Από την αρχαιότητα είναι γνωστές οι αφροδισιακές ιδιότητες του πράσου ­ όπως επίσης και του κρεμμυδιού και του σκόρδου. Η αφροδισιακή δράση του πράσου ενισχύεται όταν συνδυάζεται με το σέλινο.
Όταν το πράσο κόβεται, οι ενώσεις μετατρέπονται σε αλλισίνη με ενζυματική αντίδραση. Εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι η αλλισίνη μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης και ότι έχει αντιβακτηριδιακή, αντιική και αντιμυκητιακή δράση. Επίσης, η αλλισίνη μειώνει τη δυσκαμψία των αιμοφόρων αγγείων, μειώνοντας έτσι την πίεση του αίματος, αναστέλλει το σχηματισμό θρόμβων και βοηθά στη μείωση του κινδύνου στεφανιαίας νόσου, αγγειακών παθήσεων και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Λόγω της περιεκτικότητάς τους σε φυτικές ίνες, τα πράσα συμβάλουν στη ρύθμιση της λειτουργίας του εντέρου μέσω της αύξησης της κινητικότητάς του. Επίσης, βοηθούν στην υπερίσχυση των ωφέλιμων βακτηρίων του παχέος εντέρου (δρουν σαν πρεβιοτικά), με αποτέλεσμα την καλή πέψη και τη μείωση της εντερικών φουσκωμάτων
Το μαγνήσιο, ο φώσφορος και το φολικό οξύ είναι ουσιώδη θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για την υγιή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Έτσι η συχνή κατανάλωση πράσου, που περιέχει αυτά τα στοιχεία σε αφθονία, βοηθά στη βελτίωση της συγκέντρωσης και ενισχύει τη μνήμη και την ικανότητα του εγκεφάλου να επεξεργάζεται πληροφορίες
Τα πράσα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα για τις έγκυες γυναίκες καθώς αποτελούν πλούσια πηγή φολικού οξέος. Η έλλειψη φολικού οξέος δημιουργεί στο έμβρυο προβλήματα που σχετίζονται με τον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη.
Ίσως η πιο χαρακτηριστική δράση του πράσου, ιδιαίτερα του χυμού του, είναι ο εσωτερικός καθαρισμός ολόκληρου του σώματος, αφού με την ενίσχυση του καθαρισμού του παχέος εντέρου βοηθά στην εξάλειψη των τοξινών από το σώμα. 
Οι μίσχοι του πράσου έχουν μικρές ποσότητες μετάλλων όπως κάλιο, σίδηρο, ασβέστιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, ψευδάργυρο και σελήνιο.
Το βρασμένο πράσο, όταν πίνεται μαζί με μέλι γιατρεύει τη βραχνάδα.
Τo πράσo είναι ωφέλιμα σε όσους έχουν πόνους στα πλευρά.
Εάν έχετε μεθύσει, τότε φάτε πράσο μια και θα σας ξεμεθύσει γρηγορότερα.

Πώς να βάλετε το πράσο στη διατροφή σας;

Διαλέξτε πράσα όχι πολύ μεγάλα σε μέγεθος, με φρέσκα και έντονα πράσινα φύλλα. Χωρίς να καθαριστούν διατηρούνται στο ψυγείο τυλιγμένα σε πλαστική σακούλα έως 2 εβδομάδες. Αν καθαριστούν και κοπούν σε μικρά κομμάτια μπορούν να διατηρηθούν στην κατάψυξη για 3 μήνες.
Συνήθως στη μαγειρική δεν χρησιμοποιούμε τις πράσινες άκρες των φύλλων του πράσου, επειδή είναι σκληρά αλλά μπορεί να μας ξινίσουν και το φαγητό. Όμως, μπορούμε αν θέλουμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε ζωμούς λαχανικών και κρέατος, επειδή συνήθως αυτοί περιέχουν και πιο γλυκά λαχανικά.
Καταναλώστε όπως προτρέπει η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα για παράδειγμα σε πίτες άλλα και σαν πρασόρυζο.
Μπορείτε να το απολαύσετε και σε ψητά, κομμένα σε φέτες, μαζί με πατάτες και πασπαλίζοντας με τριμμένο τυρί.
Επίσης ταιριάζει σε ομελέτες και σε ζυμαρικά και βέβαια φτιάχνει υπέροχη κρεμώδη σούπα. Βράστε τα πράσα και μετά περάστε τα από μπλέντερ για να γίνει ένα λείο μείγμα. Προσθέστε λίγο αλάτι και πιπέρι και λίγη κρέμα γάλακτος αν θέλετε.

Επίσης μπορείτε να κόψετε κομμάτια πράσο και να τα ψήσετε μαζί με σολομό σε λαδόκολλα στο φούρνο και θα έχετε ένα τέλειο γευστικό και υγιεινό αποτέλεσμα.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Συμβουλή: Εάν θέλετε να ενισχύσετε τη δράση του, κόψτε το πράσο και αφήστε το για 5 λεπτά πριν το μαγειρέψετε. Έτσι επιτρέπετε τη μετατροπή της αλιΐνης σε αλλισίνη, μία ουσία με ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό σας.

Προσοχή: Το πράσο όταν τρώγεται τακτικά φέρνει κακοστομαχιά.  Άτομα με προβλήματα στα νεφρά και τη χοληδόχο κύστη θα πρέπει να αποφεύγουν την τακτική κατανάλωση του λαχανικού. Και αυτό γιατί τα πράσα περιέχουν σημαντικές ποσότητες οξαλικών αλάτων, τα οποία σε υψηλές συγκεντρώσεις, μπορούν να οδηγήσουν στο σχηματισμό οξαλικών λίθων στα νεφρά ή κάποια φλεγμονή στο έντερο.

Πώς προήλθε η φράση "Τον έπιασαν στα πράσα
";

Μόλις η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, κάποιος Θεόδωρος Καρράς έφτιαξε μια συμμορία κακοποιών, που ρήμαζαν τα σπίτια και τα μαγαζιά. 
Η αστυνομία τους κυνηγούσε να τους πιάσει, μα ποτέ δεν το κατόρθωνε. Ο Καρράς είχε γίνει αληθινό φόβητρο των κατοίκων. Την εποχή εκείνη στην Κολοκυνθού των Αθηνών κατοικούσε ο παπά-Μελέτης, που έλεγαν ότι είχε φλουριά με το τσουβάλι.
Αν και περασμένης ηλικίας, η καταπληκτική του δύναμη έκανε εντύπωση σε όλους. Το σπιτάκι που έμενε, ήταν τριγυρισμένο με περιβόλι από πράσα. 
Μια νύχτα ο παπάς πετάχτηκε οπό τον ύπνο του. Του φάνηκε πως είδε στο περιβόλι του κάποια σκιά, που κινούταν ύποπτα μέσο στα πράσα. Άφοβος καθώς ήταν, πήγε προς τα κει και μ’ ένα πήδημα γράπωσε από τον σβέρκο -ποιον άλλον;- τον περίφημο Καρρά, που τον παρέδωσε στην αστυνομία. Ο κακοποιός ομολόγησε γρήγορα τους συνεργάτες του, που πιάστηκαν κι αυτοί.
Απ’ αυτό το γεγονός προέκυψε και η φράση «τον έπιασαν στα πράσα», που σημαίνει επ’ αυτοφόρω σύλληψη.

Ορισμένες συνταγές

Βελουτέ σούπα με πράσα, σπανάκι και παρμεζάνα

2 πράσα, κομμένα σε ροδέλες
400γρ τρυφερό σπανάκι, φρέσκο
3 μεγάλες πατάτες, κομμένες σε κύβους
1 κρεμμύδι ξερό, τριμμένο
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Μπαχάρι τριμμένο
1 κ.σ. μπούκοβο
Αλάτι
1/2 φλ. ελαιόλαδο
1 ½ λίτρο ζωμό λαχανικών
1 φλ. flakes παρμεζάνας
Για τον ζωμό λαχανικών
1 κρεμμύδι ξερό, χοντροκομμένο
1 καρότο, ψιλοκομμένο
Δάφνη

1. Πρώτα ετοιμάζουμε το ζωμό βράζοντας όλα τα λαχανικά σε λίγο παραπάνω από 1.5 λίτρο νερό.
2. Σε μια άλλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα πράσα μέχρι να μαλακώσουν, ανακατεύοντας συνεχώς.
3. Προσθέτουμε τις πατάτες, το ζωμό λαχανικών και τα μπαχαρικά και αφήνουμε τη σούπα να βράσει για 15', σκεπασμένη με το καπάκι.
4. Προσθέτουμε το σπανάκι και βράζουμε για άλλα 5-6'.
5. Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και με μπλέντερ χειρός, πολτοποιούμε το μεγαλύτερο μέρος της.
6. Σερβίρεται ζεστή με flakes παρμεζάνας και λίγο μαϊντανό.

Παπαρδέλες με πράσα και μανιτάρια

Υλικά
1 πακέτο παπαρδέλες ή ταλιατέλες
4 πράσα σε ροδέλες
400γρ. μανιτάρια σε φέτες
50γρ. μανιτάρια πορτσίνι αποξηραμένα
3 σκελίδες σκόρδο, σε φέτες
1 φλιτζανάκι του καφέ εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Λακωνίας
παρμεζάνα τριμμένη για το σερβίρισμα
αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο 

Παρασκευή
Μουλιάζετε τα αποξηραμένα μανιτάρια σε λίγο νερό. Τα στραγγίζετε και τα κόβετε σε φετούλες. Φυλάτε αυτό το νερό στην άκρη. 
Βράζετε τις παπαρδέλες αλ ντέντε σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία τους.
Μέσα σε ένα πλατύ και βαθύ σκεύος ζεσταίνετε το ελαιόλαδο Λακωνίας και σοτάρετε τα φρέσκα μανιτάρια, τα αποξηραμένα και στραγγισμένα μανιτάρια, τα πράσα και το σκόρδο μέχρι να μαλακώσουν και να ροδίσουν. Ρίχνετε το νεράκι των μανιταριών που κρατήσατε, αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. 
Σουρώνετε τις παπαρδέλες και τις ρίχνετε στο σκεύος με τα μανιτάρια και ανακατεύετε. Προσθέτετε λίγη τριμμένη παρμεζάνα και ανακατεύετε. Μοιράζετε τις παπαρδέλες σε πιάτα, ρίχνετε λίγη επιπλέον παρμεζάνα και σερβίρετε αμέσως.

Μπακαλιάρος με πράσα

Υλικά
1.250 γρ. πράσα, όχι πολύ μεγάλα, κομμένα σε χοντρούτσικες ροδέλες μια φέτα μπακαλιάρος παστός, γύρω στα 750-1.000 γρ., χωρίς κόκαλο 
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
 ελαιόλαδο για το σοτάρισμα και λίγο επιπλέον για το φούρνο
 λίγη πάπρικα και μαύρο πιπέρι
μαϊντανός ψιλοκομμένος
 χυμός από μισό ή ένα λεμόνι
Εκτέλεση
Ξαλμυρίζουμε τον μπακαλιάρο από την προηγούμενη μέρα (αλλάζοντας το νερό του κάθε 4 ώρες). Ρίχνουμε 3-4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο σε μια κατσαρόλα και σοτάρουμε τα πράσα για 3-4 λεπτά. Προσθέτουμε νεράκι και τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν και να είναι σχεδόν έτοιμα. 
Αραδιάζουμε τα πράσα σε ένα ταψί ή πυρέξ καλύπτοντας τον πάτο σε μια στρώση. Στρώνουμε τον μπακαλιάρο από πάνω τους κομμένο σε κομμάτια. Προσθέτουμε λίγο ακόμη ελαιόλαδο στο φαγητό, ρίχνουμε το μαϊντανό, την πάπρικα και το πιπέρι, και ψήνουμε στους 180° C, μέχρι να ροδίσει το ψάρι. Αφού το βγάλουμε, περιχύνουμε με το λεμόνι και σερβίρουμε.

Διαβάστε επίσης

Kουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες, πανετόνε, τι διαλέγουμε διατροφικά και με λιγότερες θερμίδες;


Τα Χριστούγεννα βρίσκονται προ των πυλών και τελικά δίλημμα αποτελεί το πόσα μελομακάρονα, κουραμπιέδες ή δίπλες μπορούμε να καταναλώσουμε χωρίς να επιβαρυνθούμε με περιττά κιλά, καθώς επίσης και τι από όλα τα χριστουγεννιάτικα γλυκά είναι προτιμότερο να καταναλώνουμε.

Πρόκειται για τρία πολύ αγαπημένα και γιορτινά γλυκά, τα οποία ωστόσο μοιάζουν με... θερμιδικές βόμβες. 

Ποιο, όμως, να προτιμήσετε;
Θερμιδικά ένας κουραμπιές 40 γραμμαρίων έχει περίπου 240 θερμίδες και 9,2γρ λίπους ενώ ένα μελομακάρονο έχει λιγότερα λίπη και θερμίδες (ένα κομμάτι 35 γραμμαρίων περιέχει 190 θερμίδες και 8γρ λίπους περίπου). 
Το μελομακάρονο είναι όμως και πιο υγιεινό.
Τα μελομακάρονα είναι πιο υγιεινά σε σύγκριση με τους κουραμπιέδες, επειδή όταν παρασκευάζονται με ελαιόλαδο και όχι με βούτυρο περιέχουν λιγότερα κορεσμένα λιπαρά τα οποία είναι ευεργετικά για το καρδιαγγειακό σύστημα.

Αναλύοντας τα επιμέρους συστατικά που περιέχονται στα μελομακάρονα:

• Το ελαιόλαδο αποτελεί πολύ καλή πηγή αντιοξειδωτικών βιταμινών (κυρίως Ε) μονοακόρεστων λιπαρών, ουσίες που βοηθούν στην μείωση της LDL («κακής») και την διατήρηση των επιπέδων της HDL («καλής») χοληστερόλης στο αίμα.

• Τα καρύδια είναι πλούσια σε μέταλλα, βιταμίνες Β6 και Ε, καθώς και σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα, γεγονός που τους προσδίδει σημαντική αντιοξειδωτική δράση.

• Το μέλι περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β και βοηθά στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος καθώς και στις μεταβολικές λειτουργίες του οργανισμού.

• Τέλος, η κανέλα αποτελεί ένα εξαίρετο μπαχαρικό με υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά. Μάλιστα η κανέλα περιέχει και μικρή ποσότητα σιδήρου, η οποία έχει και μεγάλη βιοδιαθεσιμότητα ειδικά όταν συνδυάζεται με τη βιταμίνη C του ξύσματος πορτοκαλιού ή του χυμού πορτοκάλι.

Όσον αφορά τα συστατικά των κουραμπιέδων:

Το παραδοσιακό γλυκό των Χριστουγέννων, ο κουραμπιές, έχει πολλές θερμίδες και αρκετά λιπαρά, ιδίως κορεσμένα, που θεωρούνται επιβλαβή για το καρδιαγγειακό σύστημα. Βέβαια μια φορά το χρόνο δεν χάλασε ο κόσμος αλλά θα πρέπει η κατανάλωση τους να γίνεται με μέτρο ώστε να αποφύγετε τις πολλές θερμίδες και τα λίπη.

• Το βούτυρο είναι πλούσιο σε κορεσμένα λίπη τα οποία έρευνες έχουν δείξει ότι είναι βλαβερά για το καρδιαγγειακό σύστημα.

• Τα αμύγδαλα που εμπεριέχονται στον κουραμπιέ είναι πλούσια σε πολυακόρεστα λιπαρά, βιταμίνες και σίδηρο, αρκετά ευεργετικά για τον οργανισμό.

• Τέλος η ζάχαρη που αποτελεί φυσική πηγή υδατανθράκων δεν έχει καμιά θρεπτική αξία και δίνει μόνο «κενές» θερμίδες.
Συνεπώς, τα μελομακάρονα είναι αναμφίβολα η πιο υγιεινή επιλογή για να γλυκάνουμε τις γιορτινές ημέρες. 

Ας δούμε και τα υπόλοιπα γλυκά των ημερών

Δίπλες 

Oι δίπλες είναι χαμηλότερες σε θερμίδες (μία δίπλα 30 γραμμαρίων μας δίνει περίπου 95 θερμίδες και 4,5 γρ λίπους). Εάν μάλιστα τηγανιστούν σε ελαιόλαδο μας δίνουν και ωφέλιμα μονοακόρεστα λιπαρά και αντιοξειδωτικές βιταμίνες του ελαιολάδου, ενώ περιέχουν και αυτές λίγη ποσότητα καρυδιών

Βασιλόπιτα

Η βασιλόπιτα τύπου κέικ γίνεται με πολύ βούτυρο και πολλά αυγά, με συνέπεια να είναι πλούσια σε θερμίδες  με πολλά λιπαρά κυρίως κορεσμένα.
1 κομμάτι 100 γρ. έχει 350 θερμίδες και 20 γρ. λιπαρά.

Από την άλλη πλευρά η  βασιλόπιτα τύπου τσουρέκι θεωρείται καλύτερη επιλογή  επειδή για την παρασκευή της απαιτείται 50% λιγότερο βούτυρο ενώ περιέχει πολλά μυρωδικά τα οποία (μαχλέπι, μαστίχα και γλυκάνισο) έχουν και αντιοξειδωτική δράση.

Πανετόνε 

Το πανετόνε, η υπερπαραγωγή είναι ένα τσουρέκι με γέμιση από σταφίδες, φρούτα και καρύδια, συστατικά τα οποία  το «φορτώνουν» με θερμίδες και λιπαρά.

1 κομμάτι 115 γρ.  περιέχει 405 θερμίδες και 18γρ. λιπαρά.

Φέτος λοιπόν τα Χριστούγεννα προτιμήστε τις δίπλες και ακόμη καλύτερα τα μελομακάρονα (τα οποία δεν απαιτούν τη διαδικασία του τηγανίσματος για να παρασκευαστούν) και καταναλώστε όσο το δυνατόν λιγότερους κουραμπιέδες γίνεται.

Τα γλυκά δεν απαγορεύονται από κανένα πρόγραμμα διατροφής και δεν υπάρχει λόγος να τα αποφεύγετε! Αρκεί, φυσικά, να καταναλώνονται με σύνεση και μέτρο. 

Καλές γιορτές λοιπόν!

Διαβάστε επίσης

Το διατροφικό προφίλ της ελιάς. Τι πρέπει να προσέχουμε όταν τρώμε ελιές;

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea


Την υψηλή διατροφική αξία της ελιάς, επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ο ΕΦΕΤ.

Σύμφωνα με τον Φορέα, η ελιά είναι ο καρπός του δέντρου με τη λατινική ονομασία Olea europaea L. Για να διατεθεί στην κατανάλωση ως επιτραπέζια ελιά, πρέπει πρώτα να υποστεί κατάλληλη επεξεργασία εκπίκρανσης (ξεπίκρισμα) και στη συνέχεια διατηρείται με αλάτισμα ή σε άλμη ή σε ξύδι ή σε ελαιόλαδο.

Το διατροφικό προφίλ της ελιάς

Αναλόγως την ποικιλία, τις συνθήκες καλλιέργειας, την επεξεργασία της και τις συνθήκες αποθήκευσης, η επιτραπέζια ελιά μπορεί να παρουσιάσει κάποιες διαφορές στο διατροφικό της προφίλ.
Γενικά, τα λιπαρά οξέα στην επιτραπέζια ελιά απαντώνται σε ποσοστό περίπου από 13% έως 40%. Τα κυριότερα λιπαρά οξέα στο έλαιο της ελιάς είναι τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα (~73% επί του ολικού λίπους), ενώ τα κορεσμένα λιπαρά είναι σαφώς λιγότερα (~11%–12% επί του ολικού λίπους). Υπάρχει πλήθος επιστημονικών ερευνών οι οποίες καταδεικνύουν τα οφέλη των μονοακόρεστων λιπαρών οξέων στην υγεία, ειδικά όταν αντικαθιστούν τα κορεσμένα λιπαρά οξέα (π.χ. μείωση «κακής» χοληστερόλης).
Η ελιά, όπως και πολλά φρούτα και λαχανικά, εκτός από τα απαραίτητα για τον οργανισμό θρεπτικά συστατικά, περιέχουν φαινολικές ενώσεις με πολλαπλά οφέλη για την υγεία μας. Σύμφωνα με τους Εθνικούς Διατροφικούς Οδηγούς, το 50% των φαινολικών ενώσεων που περιέχονται στις ελιές και στο παρθένο ελαιόλαδο είναι η υδροξυτυροσόλη και παράγωγα αυτής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει εγκεκριμένος ισχυρισμός υγείας από την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) σχετικά με τις πολυφαινόλες στο ελαιόλαδο και την προστασία των λιπιδίων του αίματος από το οξειδωτικό στρες, με συγκεκριμένους όρους χρήσης.

Η περιεκτικότητα σε αλάτι

Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο ΕΦΕΤ για το ξεπίκρισμα των ελιών συνήθως αλατίζονται ή διατηρούνται σε άλμη και έτσι η περιεκτικότητα αλατιού στις επιτραπέζιες ελιές μπορεί να είναι υψηλή (μπορεί να κυμαίνεται από 2g έως 6g αλατιού ανά 100g ελιάς).
Μάλιστα, η πρόσληψη αλατιού μπορεί να ξεπεράσει και τα 3 γραμμάρια όταν κάποιος καταναλώνει ημερησίως μια μερίδα ισοδύναμη με περίπου 10 – 12 ελιές.
Λαμβάνοντας υπόψη τη συνιστώμενη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας πρόσληψη αλατιού μικρότερη των 5 γραμμαρίων ημερησίως από όλες τις τροφές και το προστιθέμενο αλάτι, οι καταναλωτές οφείλουν να είναι προσεκτικοί στην εν γένει διαιτητική πρόσληψη αλατιού.
Συστήνεται οι καταναλωτές να εντάσσουν στο διαιτολόγιό τους την Ελληνική επιτραπέζια ελιά ξαρμυρίζοντάς την πριν την κατανάλωση ή επιλέγοντας εκείνη με το λιγότερο αλάτι.

Σαλέπι, σερνικοβότανο. Θεραπευτικές ιδιότητες για κρυολόγημα, βήχα, στομάχι, άσθμα, τονωτικό, αφροδισιακό


To σαλέπι, του οποίου το επιστημονικό όνομα είναι όρχις, χρησιμοποιείται για την τόνωση των ασθενών κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης τους.

Το ρόφημα που παράγεται δρα κατά της δυσεντερίας και του ξερόβηχα με φλογώσεις. Το σαλέπι προέρχεται από την αποξήρανση και κονιορτοποίηση του βολβού ενός φυτού, που ήταν γνωστό πολλούς αιώνες πριν στον Ελλαδικό, αλλά και στον ευρύτερο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, με το όνομα Όρχις (Orchis mascula, της οικογενείας των Ορχιδωδών). Του αποδίδονταν ιδιότητες αφροδισιακές, γι’ αυτό και πέρασε στη λαϊκή παράδοση ως Σερνικοβότανο. Το βότανο που χάριζε στις γυναίκες αρσενικά παιδιά! Πράγματι, αν καταφέρουμε να εξάγουμε απ’ την Γη ένα ακέραιο φυτό τότε θα διαπιστώσουμε ότι αντί για ρίζα φέρει δύο περίπου ισομεγέθεις κονδύλους, οι οποίοι μοιάζουν με όρχεις. Βέβαια δεν έχουν όλα τα φυτά της οικογένειας των Ορχεϊδών, κονδυλώδη ριζώματα που να μοιάζουν με όρχεις, όμως τα φυτά που έχουν αυτούς τους όρχεις είναι τα τυπικά της οικογένειας. Οι κόνδυλοι αποξηραίνονται, αλέθονται και από τη σκόνη τους γίνεται το θαυμάσιο αυτό αφέψημα, που «ευφραίνει και το στόμα και την ψυχή», όπως έλεγαν οι παλιοί. Και γνώριζαν με την απλοϊκή τους σοφία ότι και στο σώμα προσφέρει θαυμαστά οφέλη.


Το σερνικοβότανο κρύβει ένα μύθο από πίσω του. Η ελληνική μυθολογία θέλει τον Όρχι γιο Σατύρου και Νύμφης, να μεταμορφώνεται χαριστικά σε ορχιδέα όταν προσέβαλε (ή σκότωσε) μια Βακχική Ιέρεια.  Η εν λόγω ορχιδέα είναι διαδεδομένη ήδη από την αρχαιότητα και για του λόγου το αληθές η πρώτη αναφορά γίνεται από τον Θεόφραστο ο οποίος έδωσε την ονομασία στις ορχιδέες λόγω του σχήμα τους, ενώ την αξία αυτών των ορχιδέων είχαν περί πολλού ο Ασκληπιός, ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός. Ο Διοσκουρίδης μάλιστα αναφέρει ότι ο συμπαγής και ευτραφής κόνδυλος είναι ο αρρενογόνος, ενώ ο μαραμένος είναι ο θηλυγόνος « και περί ταύτης δε ιστορείται την μεν μείζονα ρίζαν, υπό ανδρών εσθιομένην, αρρενογόνον είναι, την δε ελάττονα υπό γυναικών θηλυγόνον.». Στην Αρχαία Ρώμη επίσης παρασκεύαζαν ροφήματα και ποτά από τη ρίζα της ορχιδέας, τα οποία μάλιστα ονόμαζαν σατύρια ή πριάπισκα (satyrion, priapiscus), με τη δεύτερη ονομασία να προέρχεται από τον Πρίαπο, θεό της γονιμότητας μαρτυρία των αφροδισιακών ιδιοτήτων που αποδίδονταν και από εκείνους στο φυτό αυτό. Στη Μεσαιωνική Αγγλία, οι μάγισσες της εποχής χρησιμοποιούσαν το φρέσκο κόνδυλο για να προσελκύουν αληθινή αγάπη και το μαραμένο βολβό για να σβήσουν παράνομους πόθους. Το σαλέπι σα ρόφημα καταναλωνόταν μαζικά σε Αγγλία, Γαλλία από το 15ο αιώνα και μέχρι την αντικατάστασή του από τον καφέ και τσάι. Σήμερα αποτελεί ένα ρόφημα που επιστρέφει στο προσκήνιο τόσο για την εξαίσια γεύση του, όσο και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.


Συστατικά:  
περιέχει αραβίνη, τραγακανθίνη, πολύ άμυλο και πολύτιμα μεταλλικά άλατα: φώσφορο και ασβέστιο. Περιέχει μια κολλώδη ουσία, την βασσαρίνη, που όταν βράσει με νερό, δίνει αυτό το άριστο μαλακτικό κατά του βήχα και όλων των παθήσεων του θώρακα, αλλά και του στομάχου και των εντέρων.
Οι θερμαντικές του ιδιότητες του οφείλονται κατά κύριο λόγο στο αμυλο-γλίσχρασμα που περιέχει ο βολβός που όμως μπορεί να αντικατασταθεί άψογα από  άλλα αμυλο-γλισχρασματούχα υλικά της φύσης όπως θα δούμε πιο κάτω, έχοντας τα ίδια αποτελέσματα στον οργανισμό μας καθώς και όμοια τέρψη όπως αυτή που παραδοσιακά το σαλέπι χαρίζει.

Όπλο λοιπόν, στην έξαρση των εποχικών ιώσεων μπορεί να αποτελέσει το σαλέπι. 

Στην σημερινή εποχή, πίνεται ως ρόφημα ή χρησιμοποιείται κυρίως στην ζαχαροπλαστική για την παρασκευή γλυκών.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του σερνικοβότανου

Στις ορχιδέες αυτές και στις θεραπευτικές ιδιότητες τους αναφέρθηκαν ο Ιπποκράτης, ο Ασκληπιός, ο Θεόφραστος αλλά και ο Γαληνός, τονίζοντας την δύναμη του σερνικοβότανου να τονώνει τον οργανισμό των ασθενών, να επουλώνει τις πληγές του στομάχου και του εντέρου αλλά και να ανακουφίζει από τον έντονο βήχα.

Το σαλέπι έχει θεραπευτικές ιδιότητες γιατί περιέχει τις φαρμακευτικές ουσίες αραβίνη και τραγακανθίνη και πολύ άμυλο τα οποία, όταν διαλύονται στο νερό, δημιουργούν ένα υγρό πηκτό και κολλώδες, το θεωρείται κατάλληλο για την ανακούφιση του βήχα, του άσθματος και του στομαχόπονου, δρα κατά της δυσεντερίας και του βήχα, ενώ τονώνει σημαντικά το ανοσοποιητικό σύστημα.
Το σαλέπι, λόγω της κολλώδους φύσης του, επιδρά επουλωτικά στα τοιχώματα του πεπτικού. Επουλώνει έλκη στο στομάχι και στο έντερο.
Το σαλέπι είναι επίσης ένα ρόφημα θερμαντικό εξαιτίας και των μπαχαρικών που περιέχει. Για αυτόν τον λόγο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μας ζεστάνει αποτελεσματικά αντί για το τσάι ή άλλα αφεψήματα.
Είναι πλούσιο σε άμυλο και μπορεί να χαρίσει ενέργεια και πνευματική διαύγεια σε άτομα που την χρειάζονται όπως οι μαθητές, οι ηλικιωμένοι, οι έγκυες γυναίκες, αλλά και οι ασθενείς.
Περιέχει πολύτιμα μεταλλικά άλατα όπως φώσφορο και ασβέστιο. Βοηθά εξασθενισμένους από αρρώστιες οργανισμούς να ανακάμψουν και να αναρρώσουν γρηγορότερα.
Περιέχει μια κολλώδη ουσία, την βασσαρίνη η οποία όταν βράσει με το νερό, μετατρέπεται σε κολλώδη πηχτή ουσία, μαλακτική, κατά του βήχα και των φλεγμάτων.
Το σαλέπι λόγω της κολλώδους φύσης του αλλά και των επουλωτικών συστατικών του επιδρά στο στομάχι και το έντερο αναπλάθοντας τα τοιχώματα του πεπτικού συστήματος.
Οι τονωτικές και αφροδισιακές του ικανότητες εντείνονται χάρη στην προσθήκη και των μυρωδικών όπως της κανέλας, του γαρίφαλου, της πιπερόριζας, της βανίλιας.

Το σαλεπι δεν έχει ιδιαίτερες θερμίδες. Το απλό σαλεπι χωρίς ζάχαρη έχει περίπου 15 θερμίδες ανά μερίδα (1 κουταλάκι του γλυκού των 15 γραμμαρίων), ενώ αν είναι έτοιμη σκόνη αναμεμιγμένη με ζάχαρη, έχει περίπου 30 θερμίδες ανά μερίδα.

Τρόποι παρασκευής
Στις ρίζες αυτού του φυτού αναπτύσσονται κόνδυλοι που αποξηραίνονται, αλέθονται, απομακρύνεται το πικρό αιθέριο έλαιο τους και από τη σκόνη τους παρασκευάζεται αυτό το αφέψημα που πωλούν οι «σαλεπτζίδες». Το σαλέπι μπορούμε να το βρούμε σαν σκόνη αναμεμιγμένο με διάφορα άλλο βότανα αλλά και κανέλα, μοσχοκάρυδο, γαρίφαλο και βανίλια για να το παρασκευάσουμε εμείς, με έναν τρόπο παρόμοιο με τον Ελληνικό καφέ.

Είδη σαλεπιού

Στην Ελλάδα μπορούμε να αγοράσουμε αυθεντικό σαλεπι Ιωαννίνων, το σαλεπι από την Πόλη με την αυθεντική πολίτικη συνταγή καθώς επίσης και το σαλεπι θαλάσσης που παρασκευάζεται από ένα είδος φυκιών της Ισλανδίας.

Παρασκευάζεται ως εξής:
Για δύο ποτήρια ροφήματος, προσθέτουμε 1 κουταλάκι σκόνη. Ανακατεύουμε συνεχώς το ρόφημα καθ΄όλη τη διάρκεια του ψησίματος, μέχρι να φουσκώσει (σαν τον ελληνικό καφέ).
Σερβίρουμε το ρόφημα με μέλι ή ζάχαρι, κανέλα και τριμμένο τζίντζερ.
1 φλιτζάνι νερό 
2 γαρίφαλα 
λίγη κανέλα 
λίγη πιπερόριζα σε σκόνη
 1 κουτ. γλ. ζάχαρη (ή παραπάνω αν θέλετε)
1 κουτ. γλ. σαλέπι 
Βράζουμε το νερό μαζί με τα γαρίφαλα και τη ζάχαρη
 Κατεβάζουμε το νερό από τη φωτιά και προσθέτουμε το σαλέπι ανακατεύοντας καλά και συνεχώς ώσπου να πάρει την παχύρρευστη υφή του. Αν χρειαστεί το ξαναβάζουμε λίγο στη φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς (Προσοχή να μη βράσει)
Προσθέτουμε κανέλα και πιπερόριζα σε σκόνη και το πίνουμε ζεστό!
και 
Για ένα φλιτζάνι του τσαγιού θέλετε :
 
·       1 κττ (κουταλάκι του τσαγιού) άμυλο αραβοσίτου (νεσεστες - περιέχει άμυλο-γλισχραμα όπως το σαλέπι).
·       1 κττ ζάχαρη ή γλυκόριζα σε σκόνη.
·       Μισό κοφτό κττ κανέλα (περιέχει γλισχρασμα και αυτή).
·       1 με 2 μοσχοκάρφια (γαρύφαλλα) τριμμένα.
·       λίγο κακουλές (καρδαμωμο ή και καρδαμο) σε σκόνη ή 
·       λιγο τζιτζερ (πιπεροριζα) σε σκονη, κατα βουληση 

Εκτέλεση : 
Σε μια στέγνη κούπα βάζουμε πρώτα το άμυλο και τη ζάχαρη και με λιγάκι δροσερό νερό τα ανακατεύουμε. Παράλληλα σιγοβράζουμε σ'ενα μπρίκι μια φλιτζανα νερό μαζί με τα υπόλοιπα υλικά για 2 με 3 λεπτά  προσθέτουμε το καυτό νερό σιγά σιγά στη κούπα ανακατεύοντας συγχρόνως.

Απολαύστε λοιπόν ένα μοναδικό ρόφημα με θεραπευτικές ιδιότητες, θερμαντικό, εύγεστο και παράλληλα χορταστικό!

Διαβάστε επίσης

Το αγουρέλαιο ή αλλιώς πρωτόλαδο. Oι ευεργετικές του ιδιότητες


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή , μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Με το όνομα «αγουρέλαιο» ονομάζουμε το φυσικό λάδι που προέρχεται από τη σύνθλιψη από ελιές που δεν έχουν ακόμη ρυτιδωθεί και διατηρούν το πράσινο χρώμα τους. 

Το ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες ωμοτριβές ή ομφάκιο.  Το Αγουρέλαιο είναι λάδι που παράγεται σχετικά πρώιμα, πριν ωριμάσει ο ελαιόκαρπος, ο οποίος είναι άγουρος και πράσινος. Οι ελιές συλλέγονται στα μέσα Οκτώβρη χειρονακτικά και η επεξεργασία τους γίνεται την ίδια ή το πολύ την επομένη ημέρα. Αγουρέλαιο δεν ονομάζονται όλα τα φρέσκα ελαιόλαδα, παρά μόνο αυτό που παράγεται από άγουρο ελαιόκαρπο.

Ξεχωρίζει για την πλούσια, φρουτώδη και χαρακτηριστικά πικρή και πικάντικη γεύση του. Είναι το ελαιόλαδο που φέρνει στο πιάτο μας την αυθεντική γεύση της ελιάς, τις μυρωδιές της φύσης, τα πολύπλοκα αρώματα, αυτά τα χαρακτηριστικά που το κάνουν μοναδικό και πολύτιμο. 

Το αγουρέλαιο, ο πιο πολύτιμος χυμός της ελιάς, φτάνει στο πιάτο μας μόνο για μερικούς μήνες του χρόνου και αποτελεί ιδανική επιλογή για γεύση και υγεία. 

Ερευνητές από όλο τον κόσμο θεωρούν ότι η θετική επίδραση του ελαιολάδου στο καρδιαγγειακό σύστημα και στη μακροβιότητα έχει να κάνει με την περιεκτικότητά του σε ουσίες που συνδυάζουν την αντιοξειδωτική με την αντιφλεγμονώδη δράση.

Μια τετραετής έρευνα του Φαρμακευτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Προκόπη Μαγιάτη, έχοντας μελετήσει πολλούς παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα του ελαιολάδου και την περιεκτικότητα των περιεχόμενων βιοδραστικών ουσιών σε δείγματα λαδιού από όλη την Ελλάδα, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:  ειδικά τα αγουρέλαια περιέχουν σε μεγάλο ποσοστό( μέχρι και 5 φορές μεγαλύτερη περιεκτικότητα από τα συνήθη καλά λάδια-έξτρα παρθένο) δύο σημαντικές φαρμακευτικές ουσίες, την ελαιασίνη και την ελαιοκανθάλη.

Η ελαιασίνη είναι η ισχυρότερη αντιοξειδωτική ουσία στο ελαιόλαδο, ενώ στην ελαιοκανθάλη έχουν αποδοθεί αντιφλεγμονώδεις και νευροπροστατευτικές ιδιότητες. Οι δύο αυτές ουσίες δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο τρόφιμο εκτός από το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Κανένα άλλο λάδι, ούτε σπορέλαια ούτε ακόμα και τα ραφιναρισμένα ελαιόλαδα δεν περιέχουν αυτά τα συστατικά. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή τους στο λάδι είναι απλός: τη στιγμή που το καταπίνουμε έχουμε μια υπόπικρη γεύση στο πίσω μέρος του στόματος και μια ελαφρά αίσθηση καψίματος στον φάρυγγα («τσιμπάει» στο λαιμό).

Και με τη σφραγίδα πλέον της μελέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών, τα αγουρέλαια μπορούν να θεωρηθούν  ότι μεταξύ των ελληνικών ελαιολάδων είναι τα πρώτα που προστατεύουν από την οξείδωση της LDL χοληστερόλης, προσφέροντας μια ασπίδα προστασίας στην ανθρώπινη υγεία.

Το πολυτιμότερο ελαιόλαδο Ξεχωρίζει για την πλούσια, φρουτώδη, πικρή και πικάντικη γεύση του και τα πολύπλοκα αρώματα. Έχει πολύ χαμηλή οξύτητα , είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και περιέχει  σε μεγαλύτερο ποσοστό από άλλα λάδια , τα πολύτιμα συστατικά του ελαιόκαρπου (μέταλλα , βιταμίνες, πολυφαινόλες, φαρμακευτικές ουσίες όπως οι παραπάνω κλπ). Θυμίζει τον φρέσκο καρπό της ελιάς και το χρώμα του είναι έντονο πράσινο λόγω των χλωροφυλλών. Το έξτρα παρθένο αγουρέλαιο είναι το καλύτερο είδος ελαιολάδου που υπάρχει και παρασκευάζεται με την παρακάτω διαδικασία:

Ο ελαιόκαρπος συλλέγεται άγουρος και νωρίς, από τα μέσα Οκτώβρη μέχρι τέλη  Νοέμβρη συνήθως και ανάλογα με την περιοχή, πριν ωριμάσει πλήρως και ρυτιδωθεί, διατηρώντας  το πράσινο χρώμα του. Καλύτερη ποιότητα εξασφαλίζεται αν οι άγουρες ελιές μαζεύονται με τα χέρια και όχι με ραβδισμό (ή «πεσιά»), για να μη πληγώνονται και οξειδώνονται. Όση μικρότερη προσβολή του δάκου τόσο το καλύτερο. Επεξεργάζεται όσο γίνεται πιο γρήγορα στο ελαιοτριβείο, για να έχει πολύ χαμηλή οξύτητα και έντονα άγουρα αρώματα. Καταναλώνεται επίσης γρήγορα, για να μη χάσει τα αρχικά συστατικά του με τον καιρό. Βέβαια και όταν «ωριμάσει» συνεχίζει να είναι ένα εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο με πλούσια θρεπτικά συστατικά αλλά μικρότερη «σπιρτάδα» και ίσως λίγο ίζημα επειδή δεν έχει επεξεργαστεί ή φιλτραριστεί.

Ειδικά αν οι ελιές προέρχονται από ελαιώνα φυσικής ή βιολογικής καλλιέργειας, και από ελαιοτριβείο ψυχρής έκθλιψης(χρήση νερού μέχρι 27o C) τότε μπορεί να θεωρηθεί φάρμακο.

Θεραπευτικές ιδιότητες: Οι αρχαίοι Έλληνες, που το ονόμαζαν ωμοτριβές ή ομφάκιο, το χρησιμοποιούσαν ως θεραπευτικό για πολλές παθήσεις. Ο Ιπποκράτης το θεωρούσε ευεργετικό για περισσότερες από 60 ασθένειες. Η σύγχρονη Ιατρική το θεωρεί επίσης ευεργετικό. Μειώνει τη χοληστερόλη, είναι προληπτικό για τον καρκίνο, βοηθά στη καλή λειτουργία του ήπατος και τους ασθενείς από διαβήτη και καρδιοπάθειες. Είναι πολύ πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες που προστατεύουν τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες, το ενεργό οξυγόνο και τις ελεύθερες ρίζες.  Περιέχει επίσης βιταμίνες και προβιταμίνες, όπως τη βιταμίνη Ε και προβιταμίνη Α.

Πλεονεκτήματα για τους παραγωγούς: αν απαλλαγούν γρήγορα τα δένδρα από τον καρπό, δεν εξαντλούνται και έτσι οι ελαιοπαραγωγοί θα έχουν καλή παραγωγή και τον επόμενο χρόνο. Η πείρα έχει δείξει ότι η πρώιμη συγκομιδή ξεπερνά σε ένα βαθμό(μαζί με καλές πρακτικές ραβδισμού ή καθόλου ραβδισμού ) το πρόβλημα της καρποφορίας ανά δύο χρόνια.

Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων