MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ανοσοθεραπεία σε ασθενείς με μεταστατικό ή ανεγχείρητο μελάνωμα

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Το μελάνωμα είναι μία μορφή καρκίνου του δέρματος που χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των κυττάρων που παράγουν μελανίνη (μελανοκύτταρα). Το μεταστατικό μελάνωμα αποτελεί την πιο θανατηφόρο μορφή της νόσου και παρουσιάζεται όταν ο καρκίνος εξαπλωθεί πέραν της επιφάνειας του δέρματος σε άλλα όργανα. Τα τελευταία 30 χρόνια τα περιστατικά μελανώματος αυξάνονται σταθερά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτιμάται ότι ο αριθμός των νέων διαγνώσεων μελανώματος θα ανέλθει το 2021 σε 106.110 και ότι 7.180 θα χάσουν τη ζωή τους από τη νόσο. Επιπλέον, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι έως το 2035, τα περιστατικά μελανώματος σε παγκόσμιο επίπεδο θα αριθμούν 424.102 και οι θάνατοι 94.308.  Το μελάνωμα είναι μια ιάσιμη νόσος εφόσον διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί στα αρχικά στάδια, ωστόσο οι πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών μειώνονται εάν έχουν προσβληθεί οι περιφερικοί λεμφαδένες.

Η Bristol Myers Squibb ανακοίνωσε τα πρώτα αποτελέσματα της μελέτης Φάσης 2/3 RELATIVITY-047 (CA224-047) για την αντιμετώπιση του μη προθεραπευμένου μεταστατικού ή ανεγχείρητου μελανώματος, η οποία αξιολογεί τη χρήση του συνδυασμού σταθερής δόσης relatlimab, ενός αντι-LAG-3 αντισώματος, με nivolumab, έναντι του nivolumab ως μονοθεραπεία. Στην εν λόγω μελέτη, ο συνδυασμός relatlimab με nivolumab πέτυχε το πρωτεύον καταληκτικό σημείο της επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου (PFS), ενώ συνεχίζεται η παρακολούθηση των ασθενών για την αξιολόγηση της συνολικής επιβίωσης, η οποία αποτελεί δευτερεύον καταληκτικό σημείο. Η συνδυαστική θεραπεία ήταν καλά ανεκτή από τους ασθενείς που συμμετείχαν στη μελέτη, ενώ δεν προέκυψαν νέα θέματα ασφάλειας για αυτούς που έλαβαν συνδυαστική θεραπεία, ούτε για εκείνους που έλαβαν μόνο το nivolumab. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα είναι τα πρώτα δεδομένα Φάσης 3 που ανακοινώνονται από μία μελέτη αξιολόγησης ενός αντι-LAG-3 αντισώματος. Επίσης, όσον αφορά στη Bristol Myers Squibb, το relatlimab είναι ο τρίτος διακριτός αναστολέας σημείου ελέγχου του ανοσοποιητικού συστήματος (αντι-PD-1, αντι-CTLA-4 και αντι-LAG-3) και, σε συνδυασμό με το nivolumab, η πρώτη συνδυαστική θεραπεία σταθερής δόσης που καταδεικνύει όφελος για τους ασθενείς.

«Είτε ως μονοθεραπεία, είτε ως συνδυαστική θεραπεία, οι αναστολείς ανοσολογικού σημείου ελέγχου έχουν αλλάξει τη θεραπευτική αντιμετώπιση του μεταστατικού ή ανεγχείρητου μελανώματος, αυξάνοντας τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί ασθενείς θα μπορούσαν να ωφεληθούν από μία νέα συνδυαστική θεραπεία, η οποία χάρη στον διαφορετικό μηχανισμό δράσης της, καταδεικνύει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έναντι του όγκου», δήλωσε ο Jonathan Cheng, Senior Vice President και επικεφαλής ανάπτυξης του τομέα ογκολογίας της Bristol Myers Squibb. «Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι η στόχευση του μονοπατιού κυτταρικής σηματοδότησης LAG-3 σε συνδυασμό με την αναστολή του PD-1, ενδεχομένως θα αποτελέσει μια σημαντική επιλογή για την ενίσχυση της ανοσολογικής ανταπόκρισης των ασθενών, αυξάνοντας κατ’ επέκταση την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Το LAG-3 (Lymphocyte-activation gene 3) είναι ένα μόριο που εκφράζεται σε δύο συγκεκριμένες κατηγορίες κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος: τα δραστικά T-κύτταρα και τα ρυθμιστικά T-κύτταρα (T-regs). Ειδικότερα, το LAG-3 ρυθμίζει ένα ανασταλτικό σημείο ελέγχου του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο περιορίζει τη δράση των T-κυττάρων, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ικανότητά τους να επιτίθενται εναντίον των καρκινικών κυττάρων. Σε χρόνιες νόσους όπως ο καρκίνος, τα T-κύτταρα σταδιακά «αποδυναμώνονται» (εξαντλούνται), μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από την αυξημένη έκφραση (αυξορύθμιση) των ανασταλτικών σημείων ελέγχου, όπως το PD-1 και το LAG-3. Μολονότι το LAG-3 και το PD-1 αποτελούν διακριτά σημεία ελέγχου, μπορεί να επενεργούν συνδυαστικά στα δραστικά T-κύτταρα, οδηγώντας τα σε «εξάντληση». Σε αυτό το πρόβλημα φαίνεται να απαντά το relatlimab: ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που αναστέλλει τη δράση του LAG-3. Συγκεκριμένα, το αντίσωμα συνδέεται στο μόριο LAG-3 που βρίσκεται στην επιφάνεια των εξαντλημένων T-κυττάρων, αποκαθιστώντας τη δραστικότητά τους. Όταν λοιπόν χορηγείται μαζί με nivolumab, το relatlimab αποτελεί το πρώτο αντι-LAG-3 αντίσωμα που καταδεικνύει όφελος για τους ασθενείς.

Η Bristol Myers Squibb θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα της μελέτης σε μελλοντικό συνέδριο και θα τα συζητήσει με τις ρυθμιστικές αρχές.

Η εταιρεία ευχαριστεί τους ασθενείς και τους ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη RELATIVITY-047, ενώ συνεχίζει τη διεξαγωγή αρκετών ακόμη μελετών που αξιολογούν συνδυαστικές θεραπείες  με βάση το relatlimab για την αντιμετώπιση άλλων τύπων καρκίνου.

Σχετικά με το LAG-3

Το LAG-3 (lymphocyte-activation gene 3) είναι ένα μόριο που εκφράζεται στην επιφάνεια των δραστικών T-κυττάρων και των ρυθμιστικών T-κυττάρων (Tregs) ελέγχοντας την ανταπόκριση, ενεργοποίηση και ανάπτυξή τους. Προκλινικές μελέτες δείχνουν ότι η αναστολή του σηματοδοτικού μονοπατιού LAG-3 μπορεί να αποκαταστήσει τη δραστικότητα των εξαντλημένων T-κυττάρων και δυνητικά να προκαλέσει την ανταπόκρισή τους, ώστε να επιτεθούν και να εξουδετερώσουν τα καρκινικά κύτταρα. Αρχικές έρευνες έδειξαν ότι η στόχευση του μονοπατιού LAG-3 σε συνδυασμό με άλλα ανοσολογικά μονοπάτια ενδέχεται να αποτελέσει μια σημαντική στρατηγική για την αποτελεσματικότερη ενίσχυση της αντικαρκινικής δράσης του ανοσοποιητικού συστήματος. 

Η Bristol Myers Squibb αξιολογεί το relatlimab σε κλινικές μελέτες σε συνδυασμό με άλλους βιολογικούς παράγοντες, για τη θεραπεία διαφορετικών τύπων καρκίνου.

Σχετικά με το nivolumab

To nivolumab είναι ένας αναστολέας του ανοσολογικού σημείου ελέγχου προγραμματισμένου θανάτου-1 (PD-1), μοναδικά σχεδιασμένος για να αξιοποιεί το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, ώστε να συμβάλλει στην αποκατάσταση της αντικαρκινικής ανοσολογικής ανταπόκρισης. Ως εκ τούτου, το nivolumab έχει καταστεί μία σημαντική θεραπευτική επιλογή σε πολλαπλούς τύπους καρκίνου.

Το κορυφαίο παγκόσμιο πρόγραμμα ανάπτυξης του nivolumab βασίζεται στην επιστημονική εξειδίκευση της Bristol Myers Squibb στο πεδίο της Ανοσο-Ογκολογίας και περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα κλινικών μελετών σε όλες τις φάσεις, συμπεριλαμβανομένης της Φάσης 3, σε διάφορους τύπους όγκων. Μέχρι σήμερα, έχουν ενταχθεί περισσότεροι από 35.000 ασθενείς στο πρόγραμμα κλινικής ανάπτυξης του nivolumab. Οι κλινικές μελέτες του nivolumab έχουν συμβάλει στην εμβάθυνση της γνώσης σχετικά με τον πιθανό ρόλο των βιολογικών δεικτών στη φροντίδα των ασθενών, ιδιαίτερα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς μπορούν να ωφεληθούν από το nivolumab σε όλο το φάσμα έκφρασης του PD-L1.

Τον Ιούλιο του 2014, το nivolumab ήταν ο πρώτος αναστολέας του ανοσολογικού σημείου ελέγχου PD-1 που έλαβε έγκριση από τις ρυθμιστικές αρχές σε παγκόσμιο επίπεδο. Σήμερα είναι εγκεκριμένο σε περισσότερες από 65 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ιαπωνίας και της Κίνας. Τον Οκτώβριο του 2015, το συνδυαστικό σχήμα nivolumab με ipilimumab υπήρξε ο πρώτος ανοσοθεραπευτικός συνδυασμός που έλαβε έγκριση για την αντιμετώπιση του μεταστατικού μελανώματος, ενώ αυτή τη στιγμή το εν λόγω σχήμα είναι εγκεκριμένο σε περισσότερες από 50 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  

18 προβλήματα των ποδιών μας, που προειδοποιούν για τη συνολική υγεία του οργανισμού μας.

των Θάλεια Γούτου, αισθητικός - κοσμητολόγος, Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr iatrikanea

Τα πόδια μας είναι ίσως το σημείο του σώματος που καταπονείται περισσότερο καθώς κουβαλούν όλο μας το βάρος και μας στηρίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Τι μπορεί όμως να μας πει η υγεία των ποδιών μας για τη συνολική υγεία του οργανισμού;


Κρύα πόδια, ζεστή καρδιά;

Εάν τα πόδια σας είναι διαρκώς κρύα μπορεί να είναι αποτέλεσμα κακής κυκλοφορίας του αίματος. Η κακή κυκλοφορία πολλές φορές σχετίζεται με το κάπνισμα, την υψηλή αρτηριακή πίεση ή τα καρδιακά προβλήματα. Η νευρική βλάβη του μη ελεγχόμενου διαβήτη μπορεί επίσης να προκαλεί κρύα αίσθηση στα πόδια. Άλλα πιθανά αίτια είναι ο υποθυρεοειδισμός και η αναιμία. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ώστε να εντοπίσετε οποιοδήποτε τυχόν υποβόσκον πρόβλημα.


Πόνος στα πόδια

Όταν αισθάνεστε πόνο στα πόδια σας μετά από μία δύσκολη μέρα πιθανότατα θα ρίξετε το φταίξιμο στα παπούτσια σας. Ωστόσο ο πόνος που δεν προκαλείται από δωδεκάποντα τακούνια ίσως οφείλεται σε ένα κάταγμα καταπόνησης, δηλαδή μία μικρή ρωγμή σε κάποιο κόκαλο. Πιθανά αίτια: η πολύ έντονη άσκηση, τα αθλήματα υψηλών κραδασμών (όπως το μπάσκετ) και το τρέξιμο αποστάσεων. Η εξασθένηση των οστών λόγω οστεοπόρωσης αυξάνει τον κίνδυνο για τέτοιου είδους κακώσεις.

Άσπρα, κόκκινα, μπλε δάχτυλα

Αν πάσχετε από το σύνδρομο Raynard μπορεί να παρατηρήσετε τα δάχτυλά σας να αλλάζουν απόχρωση από φυσιολογική σε άσπρη, μετά σε μπλε , σε κόκκινη και να επανέρχονται πάλι στο φυσιολογικό. Αυτό οφείλεται στο ξαφνικό στένεμα των αρτηριών, μία κατάσταση που ονομάζεται αγγειοσπασμός. Το στρες ή οι αλλαγές στη θερμοκρασία μπορεί να πυροδοτήσουν τους αγγειοσπασμούς αυτούς, που συνήθως δεν οδηγούν σε άλλα προβλήματα υγείας. Το σύνδρομο αυτό μπορεί επίσης να συνδέεται με ρευματοειδή αρθρίτιδα, σύνδρομο Sjögren ή προβλήματα θυρεοειδούς.

Πόνος στη φτέρνα

Η πιο κοινή αιτία για τον πόνο στη φτέρνα είναι η επονομαζόμενη planta faciitis, φλεγμονή του πελματιαίου ιστού. Ο πόνος μπορεί να είναι πιο έντονος όταν ξυπνάτε και ενώ σηκώνεστε ασκείτε πίεση στο οστό της πτέρνας. Άλλα αίτια μπορεί να είναι η αρθρίτιδα, η έντονη άσκηση, τα παπούτσια που δεν εφαρμόζουν καλά και η τενοντίτιδα. Σπανιότερα αίτια περιλαμβάνουν τα οστεόφυτα των οστών στο κάτω μέρος του ποδιού, την ύπαρξη φλεγμονής, κατάγματος ή όγκου στο οστό.

Σύρσιμο των ποδιών

Κάποιες φορές το πρώτο σημάδι ενός προβλήματος είναι η αλλαγή στον τρόπο που περπατάμε – ένα πιο πλατύ βάδισμα ή ένα ελαφρύ σύρσιμο των ποδιών. Το αίτιο μπορεί να είναι η αργή απώλεια της φυσιολογικής αίσθησης στα πόδια που προκαλείται από κάποια περιφερειακή νευρική βλάβη. Περίπου το 30% αυτών των περιπτώσεων συνδέεται με τον διαβήτη. Η νευρική βλάβη μπορεί επίσης να οφείλεται σε κάποια μόλυνση, σε ανεπάρκεια βιταμινών και σε αλκοολισμό. Σε αρκετές περιπτώσεις κανένας δεν γνωρίζει τι προκάλεσε τη βλάβη αυτή.

Πληκτροδακτυλία

 Στην πληκτροδακτυλία το σχήμα των δακτύλων των ποδιών (και συχνά και των χεριών) αλλάζει. Τα νύχια είναι πιο στρογγυλά στην κορυφή και καμπυλώνουν προς τα κάτω. Το πιο συχνό αίτιο της κατάστασης αυτής είναι η πάθηση των πνευμόνων αν και μπορεί να προκαλείται και από καρδιακές παθήσεις, ηπατικές και πεπτικές διαταραχές ή ορισμένες μολύνσεις. Κάποιες φορές η πληκτροδακτυλία εμφανίζεται ενδοοικογενειακά χωρίς να συντρέχει κάποια υποβόσκουσα ασθένεια.

Πρησμένα πόδια

 Συνήθως πρόκειται για μία προσωρινή ενόχληση που προκαλείται από την ορθοστασία ή την ακινησία, όπως σε περιπτώσεις μεγάλων πτήσεων, και κυρίως στις εγκυμονούσες. Αντιθέτως, όταν το πρήξιμο των ποδιών δεν υποχωρεί ίσως είναι σημάδι μία σοβαρής ιατρικής κατάστασης. Το επίμονο πρήξιμο των ποδιών μπορεί να οφείλεται σε κακή κυκλοφορία του αίματος, σε προβλήματα στο λεμφικό σύστημα ή στην ύπαρξη θρόμβου. Άλλοι παράγοντες είναι οι νεφρικές διαταραχές ή η υπολειτουργία του θυρεοειδούς. Αν παρατηρήσετε επίμονο πρήξιμο των ποδιών σας συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.

Κάψιμο στα πόδια

 Η αίσθηση καψίματος στα πόδια είναι συνηθισμένη στους διαβητικούς με περιφερειακή νευρική βλάβη. Μπορεί επίσης να προκληθεί από ανεπάρκεια Βιταμίνης Β, από το «πόδι του αθλητή», από χρόνιες νεφρικές παθήσεις, από κακή κυκλοφορία στα πόδια (περιφερειακές αρτηριακές παθήσεις) ή από υποθυρεοειδισμό.


Πληγές που δεν επουλώνονται

Τα έλκη στα πόδια που δεν επουλώνονται είναι ένα βασικό προειδοποιητικό σημάδι για την ύπαρξη διαβήτη. Ο διαβήτης μπορεί να επηρεάσει την αίσθηση των ποδιών, την κυκλοφορία και τη φυσιολογική επούλωση των πληγών με αποτέλεσμα ακόμα και μία απλή φουσκάλα να δημιουργεί πρόβλημα. Τα έλκη αυτά επίσης είναι επιρρεπή σε μολύνσεις. Οι διαβητικοί πρέπει να πλένουν και να στεγνώνουν τα πόδια τους και να τα ελέγχουν για τυχόν πληγές καθημερινά. Η αργή επούλωση των πληγών στα πόδια μπορεί επίσης να προκαλείται από κακή κυκλοφορία που οφείλεται σε καταστάσεις όπως οι περιφερειακές αρτηριακές παθήσεις.

Πόνος στο μεγάλο δάκτυλο

Η ουρική αρθρίτιδα είναι η βασική αιτία για τον ξαφνικό πόνο στο μεγάλο δάκτυλο που συνήθως συνοδεύεται από κοκκινίλα και πρήξιμο. Η οστεοαρθρίτιδα είναι επίσης ένας από τους ενόχους για την κατάσταση αυτή. Εάν η άρθρωση είναι άκαμπτη μπορεί να οφείλεται σε δυσκαμψία του μεγάλου δακτύλου (hallux), μία επιπλοκή της αρθρίτιδας κατά την οποία αναπτύσσεται μία επώδυνη άκανθος στο οστό. Αν πρόκειται για αθλητή, πολύ πιθανό ο πόνος να οφείλεται σε διάστρεμμα της 1ης Μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης (turf toe), μία κατάσταση που προκαλείται από βλάβη των συνδέσμων που περιβάλλουν την άρθρωση.


Πόνος στα μικρότερα δάκτυλα

Αν νιώθετε ότι περπατάτε πάνω σε κάτι σκληρό ή ο πόνος σας καίει στο μπροστινό σημείο του πέλματος και αντανακλάται στα δάκτυλα, ίσως πάσχετε από νεύρωμα του Morton, μία πάχυνση του ιστού γύρω από το νεύρο που εντοπίζεται συνήθως ανάμεσα από το τρίτο και το τέταρτο δάκτυλο. Είναι κατά οκτώ με δέκα φορές συχνότερο στις γυναίκες και οφείλεται σε τραυματισμό ή σε υπερβολική πίεση στα δάκτυλα.


Φαγούρα στα πόδια

 Η φαγούρα στα πόδια μπορεί να οφείλεται στο «πόδι του αθλητή», μία μυκητιασική μόλυνση που είναι πολύ συχνή κυρίως στους άνδρες ηλικίας 20-40 ετών. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε δερματίτιδα, δηλαδή σε αντίδραση σε κάποιο χημικό ή προϊόν περιποίησης, και να συνοδεύεται από κοκκινίλα ή εμφάνιση ξηρών περιοχών. Εάν το δέρμα στην περιοχή που έχετε φαγούρα, είναι παχύ και μοιάζει να έχει εξανθήματα ίσως πρόκειται για ψωρίαση που οφείλεται σε υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον διαβάστε


Σπασμοί των ποδιών

Ένας ξαφνικός, οξύς πόνος στο πόδι είναι το σήμα κατατεθέν ενός μυϊκού σπασμού ή κράμπας που μπορεί να διαρκέσει αρκετά λεπτά. Η σωματική καταπόνηση και η μυϊκή κούραση είναι τα πιο κοινά αίτια εμφάνισής του. Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν την κακή κυκλοφορία, την αφυδάτωση, καθώς και την ανεπάρκεια διάφορων στοιχείων στο σώμα όπως το Κάλιο, το Μαγνήσιο, το Ασβέστιο ή η Βιταμίνη D. Ρόλο επίσης μπορούν να παίξουν οι ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης ή όταν υπάρχουν διαταραχές της λειτουργίας του θυρεοειδούς. Εάν οι σπασμοί είναι συχνοί ή έντονοι συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης μπορούν να βοηθήσουν στο πρόβλημα της μυϊκής κούρασης.


Σπίλος (ελιά) στην πατούσα

Οι περισσότεροι συγχέουμε τον καρκίνο του δέρματος με την υπερέκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία οπότε δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε ασυνήθιστα σημάδια που μπορεί να υπάρχουν στις πατούσες μας. Παρόλαυτα το μελάνωμα, ο πιο επικίνδυνος δερματικός καρκίνος, εμφανίζεται κυρίως σε περιοχές που δεν εκτίθενται στον ήλιο, όπως οι πατούσες. Είναι μάλιστα πολύ σημαντικό να ελέγχουμε τις ελιές που υπάρχουν στις πατούσες καθώς τραυματίζονται εύκολα και είναι ιδιαίτερα επίφοβες στο να παρουσιάσουν πρόβλημα. Το μελάνωμα μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και κάτω από το νύχι, όπου μπορεί να μοιάζει με μαύρο σημαδάκι.




Κίτρινα νύχια

Τα νύχια των ποδιών μπορούν να μας πουν πολλά για την υγεία μας. Μία μυκητιασική μόλυνση συχνά οδηγεί σε πάχυνση και κιτρίνισμα των νυχιών στα πόδια. Τα παχιά, κίτρινα νύχια μπορούν επίσης να είναι σημάδι μίας υποβόσκουσας ασθένειας όπως είναι το λεμφοίδημα (πρήξιμο που σχετίζεται με το λεμφικό σύστημα), οι πνευμονικές παθήσεις ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα.


Κοιλονυχία

Τα νύχια σε αυτή την περίπτωση γίνονται κοίλα με έπαρση στις άκρες τους σαν κουτάλι. Μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό ή στη συχνή έκθεση σε διαλύματα που έχουν ως βάση το πετρέλαιο αλλά συχνά προκαλείται από ανεπάρκεια σιδήρου στον οργανισμό (σιδηροπενική αναιμία).


Άσπρα Νύχια

Κάποιος τραυματισμός στο νύχι ή η ύπαρξη ασθένειας σε κάποιο σημείο του σώματος μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση άσπρων περιοχών στα νύχια. Εάν το νύχι ή μέρος αυτού διαχωριστεί από τη βάση του λόγω κάποιου τραυματισμού, μόλυνσης ή ψωρίασης, το νύχι μπορεί να φαίνεται άσπρο. Αν το νύχι είναι ανέπαφο αλλά το μεγαλύτερο μέρος του είναι άσπρο, μπορεί να είναι ένα σημάδι κάποιας πιο σοβαρής κατάστασης όπως ηπατική ασθένεια, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια ή διαβήτης. Συζητήστε με τον γιατρό σας για οποιαδήποτε ανησυχία.


Σκασίματα στα νύχια

Σκασίματα ή κοιλώματα στην επιφάνεια των νυχιών προκύπτουν από την αναδιοργάνωση της φυσιολογικής ανάπτυξης του νυχιού. Αυτή η ανωμαλία στην επιφάνεια των νυχιών εμφανίζεται σχεδόν τους μισούς ανθρώπους που πάσχουν από ψωρίαση.

Διαβάστε επίσης


    Καλοήθεις όγκοι και παθήσεις του δέρματος λιπώματα, κύστεις, ιδρωταδενίτιδα, ξανθελάσματα, ελιές σπίλοι


    Διαβάζουμε συχνά για τις καρκινικές βλάβες και τις κακοήθεις παθήσεις του δέρματος (μελάνωμα, βασικοκυτταρικό καρκίνωμα κλπ) και είναι λογικό. Όμως καλό είναι να έχουμε γνώση και για τις καλοήθεις παθήσεις του δέρματος.

    Το δέρμα αποτελεί το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπινου σώματος. Στους ενήλικες έχει κατά μέσο όρο βάρος 4 kg και επιφάνεια 1.8m2. Αποτελείται από 3 στιβάδες, την επιδερμίδα, το χόριο και το υποδόριο λίπος, και από τα εξαρτήματα του δέρματος.

    H επιδερμίδα αποτελεί το 5% του πάχους του δέρματος και σχηματίζεται από ένα πολύστιβο κερατινοποιημένο επιθήλιο. Περιλαμβάνει τα κερατινοκύτταρα που είναι τα κύρια κύτταρα της επιδερμίδας και σχηματίζουν ένα προστατευτικό στρώμα κερατίνης στην επιφάνειά της, τα μελανοκύτταρα τα οποία παράγουν τη μελανίνη που προστατεύει το δέρμα από την υπεριώδη ακτινοβολία και άλλα κύτταρα που παίζουν ρόλο στην ανοσία ή λειτουργούν ως μηχανοϋποδοχείς.
    Το χόριο αποτελεί το 95% του πάχους του δέρματος και περιλαμβάνει ίνες κολλαγόνου και ελαστίνης, πρωτεογλυκάνες (ειδικές δομικές ίνες όπως το υαλουρονικό οξύ), τριχοειδή αγγεία, νεύρα, μυς, λίπος και κύτταρα που συμμετέχουν στην άμυνα του οργανισμού.
    Τα εξαρτήματα του δέρματος είναι οι τρίχες, οι ιδρωτοποιοί αδένες και οι σμηγματογόνοι αδένες, και βρίσκονται μέσα στο χόριο ή μέσα στο υποδόριο λίπος.
    Η λειτουργία του δέρματος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την προστασία από το περιβάλλον, την υπεριώδη ακτινοβολία, τα μικρόβια, την απώλεια υγρών, ενώ συμμετέχει στη θερμορύθμιση, την αισθητικότητα και τον ανοσολογικό μηχανισμό του οργανισμού.

    Καλοήθεις παθήσεις του δέρματος

    Καλοήθεις παθήσεις του δέρματος που απασχολούν συχνά τον χειρουργό περιλαμβάνουν:
    • Τις κύστεις
    • Την υπερίδρωση
    • Την πυώδη ιδρωταδενίτιδα (ή ανάστροφη ακμή)
    • Τα ξανθελάσματα

    Κύστεις 

    Διακρίνονται σε επιδερμοειδείς, δερμοειδείς και κύστεις από παγίδευση.
    • Οι επιδερμοειδείς κύστεις (παλαιότερα λέγονταν και σμηγματογόνες κύστεις) προέρχονται από τους αδένες του δέρματος που παράγουν το σμήγμα, το οποίο αποβαλλόμενο  μέσω ενός λεπτού σωλήνα ή πόρου στην επιφάνεια, δημιουργεί τη λιπαρότητα του δέρματος. Όταν ο πόρος αυτός φράξει, τότε το σμήγμα συσσωρεύεται στον αδένα, ο οποίος μετατρέπεται σε κύστη. Χρειάζονται χειρουργική αφαίρεση, διότι συνήθως συνεχίζουν να μεγαλώνουν, αλλά και διότι  εύκολα μπορούν να διαπυηθούν και να μετατραπούν σε αποστήματα. Αφαιρούνται με τοπική αναισθησία.

    • Οι δερμοειδείς κύστεις είναι συγγενείς και εμφανίζονται συνήθως  γύρω (έξω) από τα μάτια, ή στη μέση γραμμή, στο μέτωπο. Σπανίως μπορεί να έχουν και ενδοκρανιακή επέκταση, και γι’ αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από ειδικό πλαστικό χειρουργό. 

    • Οι κύστεις από παγίδευση οφείλονται σε παγίδευση επιδερμικών στοιχείων στο υποδόριο λόγω τραυματισμού. Αφαιρούνται με τοπική αναισθησία.


    Υπερίδρωση

    Η υπερίδρωση χαρακτηρίζεται από συνεχή εφίδρωση που μπορεί να αφορά ολόκληρο το σώμα ή μεμονωμένες περιοχές (μασχάλες, παλάμες, πέλματα κ.α.).
    Αντιμετωπίζεται με πολλαπλές ενέσεις μικρής ποσότητας αλλαντικής τοξίνης τύπου Α (Botox, Dysport), που σταματά προσωρινά το πρόβλημα ή χειρουργικά, με επιφανειακή λιποαναρρόφηση ή εκτομή της πάσχουσας περιοχής. 

    Πυώδης ιδρωταδενίτιδα

    Η πυώδης ιδρωταδενίτιδα (ανάστροφη ακμή) αφορά το 4% του πληθυσμού και είναι μία φλεγμονώδης νόσος των μεγάλων ιδρωτοποιών αδένων που βρίσκονται στις μασχάλες, τις βουβώνες και την περιγεννητική χώρα. Η αιτιολογία της είναι άγνωστη αλλά ενοχοποιούνται παχυσαρκία, κακή διατροφή, κάπνισμα, ορμονικοί παράγοντες και κακή ατομική υγιεινή, ενώ ενδέχεται να εμπλέκεται και κληρονομικός παράγων. Στα αρχικά στάδια η νόσος αντιμετωπίζεται επιτυχώς με αντιβιοτικά, αλλά σε προχωρημένα στάδια η μόνη αποτελεσματική θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση της πάσχουσας περιοχής και αποκατάσταση του ελλείμματος από χειρουργό.

    Ξανθελάσματα 

    Τα ξανθελάσματα αποτελούν τοπικές συγκεντρώσεις λιπιδίων κάτω από την επιδερμίδα και εμφανίζονται κυρίως στα άνω και κάτω βλέφαρα. Στο 50% των περιπτώσεων συσχετίζονται με υπερλιποπρωτεϊναιμία. Η αντιμετώπισή τους συνίσταται στη χειρουργική αφαίρεσή τους υπό τοπική αναισθησία. 

    Καλοήθεις όγκοι του δέρματος

    Σπίλοι (ελιές)

    Οι σπίλοι είναι καλοήθεις όγκοι που προέρχονται από τα μελανοκύτταρα. Φυσιολογικά τα μελανοκύτταρα βρίσκονται μέσα στην επιδερμίδα, ενώ όταν αφήνουν την επιδερμίδα και βυθίζονται μέσα στο χόριο λέγονται σπιλοκύτταρα.
    Έτσι οι σπίλοι διακρίνονται σε μελανοκυτταρικούς και σπιλοκυτταρικούς. 

    Μελανοκυτταρικοί σπίλοι

    Εδώ ανήκουν οι εφηλίδες, όπου υπάρχει αυξημένη παραγωγή μελανίνης χωρίς πολλαπλασιασμό των μελανοκυττάρων και η καλοήθης φακή, όπου υπάρχει πολλαπλασιασμός των μελανοκυττάρων κατά μήκος της κατώτερης (βασικής) στιβάδας της επιδερμίδας. Αντιμετωπίζονται κυρίως για αισθητικούς λόγους με κρυοπηξία ή χημικό peeling

    Σπιλοκυτταρικοί σπίλοι

    Διακρίνονται σε συγγενείς και επίκτητους.
    Συγγενείς μελαχρωματικοί (σπιλοκυτταρικοί) σπίλοι
    Πρόκειται για μελαχρωματικούς σπίλους που είναι εμφανείς κατά τη γέννηση ή γίνονται αντιληπτοί μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής. Παρατηρούνται στο 1-2% του πληθυσμού και παρουσιάζονται συνήθως στον κορμό. Έχουν σκούρο χρώμα και συχνά φέρουν τρίχες. Διακρίνονται σε μικρούς, μεσαίους και γιγαντιαίους. Οι γιγαντιαίοι, δηλαδή αυτοί που έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 20 εκ, έχουν πιθανότητα 5-20% ανάπτυξης μελανώματος. Για το λόγο αυτό συνιστάται η αφαίρεσή τους σε μικρή ηλικία.

    Επίκτητοι μελαχρωματικοί σπίλοι 

    Οι επίκτητοι μελαχρωματικοί σπίλοι εμφανίζονται κατά την παιδική ηλικία και αυξάνονται κατά την εφηβεία και την ενήλικο ζωή. Ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται τα κύτταρά τους διακρίνονται σε συνδεσμικούς, μεικτούς και ενδοδερμικούς ή χοριακούς.
    Οι ενδοδερμικοί (ή χοριακοί) είναι επίπεδοι ή υπεγερμένοι, ανοικτοί καφέ ή μαύροι και μπορεί να φέρουν τρίχες. Οι συνδεσμικοί είναι επίπεδοι, λείοι με σκούρο χρώμα ενώ οι μεικτοί έχουν χαρακτηριστικά μεταξύ των δύο άλλων.

    Δυσπλαστικοί ή άτυποι σπίλοι 

    Οι δυσπλαστικοί σπίλοι αποτελούν ειδική κατηγορία των επίκτητων μελαχρωματικών σπίλων και έχουν χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αυτά του μελανώματος. Έχουν μεγάλο μέγεθος (>5 χιλ), ανώμαλο περίγραμμα και ποικιλοχρωμία, και υπάρχει πιθανότητα 10% εξαλλαγής σε μελάνωμα. Για το λόγο αυτό συνιστάται η χειρουργική αφαίρεσή τους.


    Λιπώματα

    Τα λιπώματα αποτελούν τους πιο συχνούς καλοήθεις όγκους που αναπτύσσονται στο ανθρώπινο σώμα. Προέρχονται από το λιπώδη ιστό, ο οποίος βρίσκεται κατανεμημένος σε όλο το σώμα μας. Το μέγεθός τους μπορεί να κυμαίνεται από λίγα χιλιοστά μέχρι αρκετά εκατοστά. Τα λιπώματα συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα εκτός εάν αποκτήσουν σημαντικό μέγεθος και πιέζουν παρακείμενα όργανα ή αν εντοπίζονται σε σημεία όπου περνούν νεύρα, οπότε μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα λόγω πιέσεως, όπως αιμωδίες (μουδιάσματα) ή άλγος (πόνο) . Στη ψηλάφησή τους είναι συνήθως ανώδυνα. Η χειρουργική τους αφαίρεση εφαρμόζεται στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες παρατηρείται σημαντική αύξηση του μεγέθους τους ή προκαλούν συμπτώματα ή βρίσκονται κοντά σε αρθρώσεις, παρεμποδίζοντας τη λειτουργία τους. Πολύ συχνή όμως αιτία αφαίρεσής  τους είναι  αισθητικοί λόγοι.




    Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
    Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων