MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Βότανα

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βότανα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βότανα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Θυμάρι για πονόλαιμο, βήχα, στομάχι, παράσιτα εντέρου, υπεριδρωσία, τριχόπτωση, αϋπνία, κατάθλιψη.

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Θυμάρι (Thymus vulgaris, T. capitus, Coridothymus capitatus) 


Το θυμάρι είναι αειθαλής, ποώδης θάμνος και ανήκει στα αρωματικά φυτά και στα βότανα. Θάμνος μικρού ύψους (έως 30 εκατοστά), με όρθιους βλαστούς, εξαιρετικά ανθεκτικός, αναδύει πολύ ευχάριστο άρωμα.
Απαντάται στις νότιες και μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης σε διάφορες περιοχές της Ασίας και καλλιεργείται στη βόρεια Αμερική.
Συλλέγεται κατά την διάρκεια της ανθοφορίας του, από τον Ιούνιο μέχρι τις αρχές του Φθινοπώρου. Όπως και άλλα βότανα είναι πιο αποτελεσματικό, εάν το μαζέψουμε κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο.
Ο αρχαίος θυμός, το θυμάρι, μας θυμίζει το θύειν, θυσιάζω δηλαδή, και ευωδιάζω, σαν τον συγγενή του το δενδρολίβανο. Γνωστό και ως σμάρι ή χαμοθρούμπι, το θυμάρι πρέπει να είναι από τα πιο αρχαία θεραπευτικά, μυρωδικά αρτύματα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος, από τα προϊστορικά ήδη χρόνια.
Τα φύλλα του θυμαριού, όταν ξεραθούν, αποκτούν καφεπράσινο χρώμα και αναδύουν το άρωμα τους όταν θρυμματιστούν. Η γεύση τους είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Μαζί με τους αποξηραμένους ανθούς χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό για τον αρωματισμό διαφόρων φαγητών σε ψάρια, κρέατα, σε διάφορες σάλτσες, σούπες κ.λ.π. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά του λικέρ βενεδικτίνη.
Το θυμάρι είναι ιδιαίτερα αγαπητό στις μέλισσες και το θυμαρίσιο μέλι είναι εξαιρετικής ποιότητας.
Περιέχει αιθέριο έλαιο σε ποσοστό 1-2% και κύριο συστατικό του είναι η θυμόλη ή, αλλιώς, καμφορά του θυμαριού, έχει δε χρήσεις στην αρωματοποιία και στην οδοντιατρική.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 23 αυτοφυή είδη και τα πιο σημαντικά είναι:
  • ΑγριοθυμάριΘύμος ο κεφαλωτός Thymus capitatus Μικρός θάμνος με βλαστούς ξυλώδεις ξαπλωμένους. Βρίσκεται σε πολλές βραχώδεις, ορεινές, ξηρές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Κοντά στις περιοχές όπου φύεται το άγριο θυμάρι τοποθετούνται κυψέλες με μέλισσες και παράγεται εκλεκτό μέλι.
  • ΧαμοθρούμπιΘύμος ο γραπτός Τhymus striatus. Πολύ κοινό σε διάφορες πεδινές περιοχές και λιβάδια της Μακεδονίας και της Θράκης.
  • ΣμάριΘύμος η Ζυγίς ή Θύμος ο αττικός Thymus atticus ή θυμάρι της Aττικής. Βρίσκεται σε διάφορες βραχώδεις περιοχές της Αττικής, της ΑχαΐαςΚορινθίας και Ολύμπου.

Χρήσεις του Θυμαριού

Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές.
Κατά του αλκοολισμού. Σε ένα λίτρο βραστό νερό βάζουμε μία χούφτα θυμάρι, σκεπάζεται για 2 λεπτά και από αυτό το τσάι δίνεται μία κουταλιά της σούπας κάθε 15 λεπτά στους αλκοολικούς.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό και, μόλις αρχίσει να βράζει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
  • Είναι πολύτιμο για τη σωματική και πνευματική κατάπτωση (ατονία), το άγχος, τη νευρασθένεια, την κατάθλιψη, αλλά και ημικρανία.
  • Αυξάνει την πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα.
  • Απαραίτητο για τους υποτασικούς, καθώς και για τα αναιμικά παιδιά.
  •  Αντισηπτικό εντέρων και γεννητικού-ουρικού συστήματος και των πνευμόνων (εντερικές μολύνσεις, πνευμονικές μολύνσεις, βρογχίτιδα κ.ά.
  • Είναι εφιδρωτικό και ρυθμίζει τα εκκρίματα σε περιπτώσεις γρίπης, συναχιού, κρυολογημάτων. Πολύτιμο σε προβλήματα λαιμού και βρόγχων.
  • Προληπτικό αντιβιοτικό σε επιδημίες γρίπης.
  • Διώχνει τα παράσιτα των εντέρων (οξύουρους, ασκαρίδες, ταινία κ.λ.π.).
  • Βοηθάει στην κυκλοφορία του αίματος και δυναμώνει την καρδιά.
Εξωτερική: χρησιμοποιείται στο λουτρό για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράζουμε 100γρ. θυμάρι σε ένα λίτρο νερό, το σουρώνουμε και το ρίχνουμε στο νερό της μπανιέρας.
Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον καθαρισμό των δοντιών (οι Κρητικοί τρίβουν τα ούλα τους με θυμάρι για την αντιμετώπιση της ουλίτιδας). Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα (χωρίς μέλι).
  • Σταματάει την τριχόπτωση
  • Αντισηπτικό και βακτηριοκτόνο σε δερματοπάθειες
  • Θεραπεύει την ψώρα και τους λειχήνες.
  • Στον έρπητα ζωστήρα χρησιμοποιείται αλοιφή.
  • Το μπάνιο με θυμάρι ξεκουράζει το σώμα.
Αιθέριο έλαιο: λίγες σταγόνες σε λίγο ελαιόλαδο βοηθά στα τσιμπήματα από έντομα.
Το θυμέλαιο χρησιμοποιείται για περιπτώσεις παράλυσης, εγκεφαλικού, σκλήρυνσης κατά πλάκας, ατροφίας των μυών, ρευματισμών και διαστρεμμάτων.

Στη μαγειρική χρησιμοποιείται (ξερό ή φρέσκο) για τις εξαιρετικές αρωματικές του ιδιότητες.

Αρωματίζει ευχάριστα, κρέατα, ψάρια, κόκκινες σάλτσες, ακόμη και όσπρια. Με το θυμάρι μπορούμε να φτιάξουμε νόστιμες μαρινάδες, ενώ με το θυμαρέλαιο αρωματίζουμε τα φαγητά και τις σαλάτες μας.
Κτηνιατρική: για το πλύσιμο πληγών του δέρματος και του στόματος, για την καταπολέμηση των εντερικών σκουληκιών.
Συνταγή για κολώνια: 10γρ. λουλούδια θυμαριού σε 250γρ. λευκό οινόπνευμα, κλείνουμε το μπουκάλι με φελλό και το αφήνουμε 2-3 εβδομάδες στον καλοκαιρινό ήλιο. Στη συνέχεια σουρώνουμε.
Συνταγή για μαρινάτα φαγητά: μουσκεύουμε σε μισό λίτρο άσπρο κρασί 1 ματσάκι θυμάρι, 1 ματσάκι θρούμπη, 3-4 σκελίδες σκόρδο, 2 φύλλα δάφνης και μερικά μοσχοκάρφια.
Πρέπει να αναφερθεί ότι από το θυμάρι παράγεται το εξαιρετικής ποιότητας «θυμαρίσιο μέλι», με το γνωστό υπέροχο άρωμα και γεύση και τις ευεργετικές του ιδιότητες.
Προσοχή: όσο εντυπωσιακές είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες του θυμαριού, άλλο τόσο προσεκτικός πρέπει να είναι κανείς με τη συχνότητα της χρήσης του. Η συνεχής εσωτερική χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερλειτουργία του θυροειδούς, καθώς και δηλητηρίαση, τα συμπτώματα της οποίας είναι έμετος, ζαλάδες, διάρροια και καρδιακή κατάπτωση.
Διαβάστε επίσης

Κολλιτσίδα βότανο διουρητικό, αντιμικροβιακό, για ακμή, δοθιηνώσεις και για το ουρικό οξύ


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea


Η κολλιτσίδα είναι φυτό ποώδες της οικογένειας των ρουβιιδών (δικοτυλήδονα). Η κολλιτσίδα είναι κοινή ονομασία του φυτού "άρκτιον η λάππα" ή "λάππα η κοινή", που φυτρώνει στην Ελλάδα σε καλλιεργημένους και χέρσους αγρούς, σε φράχτες, δρόμους κλπ.

Είναι πολύκλαδο φυτό, που φτάνει σε ύψος 1,50 μ. Έχει φύλλα λογχοειδή και άνθη πολύ μικρά και κοκκινωπά, που σχηματίζουν σφαιρικά κεφάλια. Η ανθοταξία τους προσκολλάται εύκολα, όπως και ο βλαστός τους με τις πυκνές μικροσκοπικές και γυρισμένες προς τη βάση τρίχες που φέρουν, οι οποίοι κολλούν στα ενδύματα των ανθρώπων, γι` αυτό και το φυτό λέγεται κολλιτσίδα (όπως και μεταφορικά, κάθε ενοχλητικός άνθρωπος). Ο καρπός είναι κάψα και φέρει σπέρματα, εφοδιασμένα με μικρές αγκιστροειδείς τρίχες, με τις οποίες προσκολλάται στο τρίχωμα των ζώων, τα ρούχα, μια ιδιότητα στην οποία οφείλει το φυτό και την κοινή του ονομασία.

Η κολλιτσίδα είναι ακόμα γνωστή ως: arctium lappa, Burdock root, arctium minus, λάππα, πλατανομαντηλίδα, αρκουδοβότανο. Η βοτανική του ονομασία Arctium Lappa προέρχεται από την ελληνική λέξη άρκτος που σημαίνει αρκούδα. Το διεθνές όνομά του Burdock προέρχεται από τη γαλλική λέξη bourre που σημαίνει μαλλιαρός και την παλαιοαγγλική λέξη dock που αναφέρεται στα μεγάλα φύλλα του φυτού. Τα κοτσάνια, κομμένα πριν το λουλούδι ανοίξει και αφαιρούμενα από τη φλούδα, σχηματίζουν ένα νόστιμο λαχανικό, παρόμοιο στη γεύση με τα σπαράγγια όταν βράζονται, και μια ευχάριστη σαλάτα, όταν τρώγονται ωμά με ξύδι.

Έχει μια μακρά ιστορία μέσα στο διάβα των αιώνων και κατέχει τη φήμη ενός από τα θρεπτικότερα και ισχυρότερα τονωτικά βότανα του ήπατος, μαζί με το γαϊδουράγκαθο, το οποίο βοηθά στην αποτοξίνωση και στον καθαρισμό του αίματος. Είναι ένα από τα ισχυρότερα διουρητικά βότανα το οποίο βοηθά στην αποβολή των άχρηστων συσσωρευμένων υλικών του οργανισμού και ένα από τα ισχυρότερα εφιδρωτικά βότανα.

Είναι το βότανο που αυξάνει την έκκριση χολής ώστε να αφομοιωθούν καλύτερα τα λιπαρά τρόφιμα. Έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες σε μια σειρά από παθήσεις και ήταν μια από τις πιο σημαντικές παραδοσιακές θεραπείες

Η κολλιτσίδα ήταν η αφορμή για τον Ελβετό μηχανικό Georges de Mestral να επινοήσει το συνδετήρα hook-and-loop ή κοινώς φερμουάρ. Στην προσπάθειά του να αφαιρέσει τις κολλιτσίδες από το τρίχωμα του σκύλου του και το πλεκτό του πουλόβερ, τις έβαλε στο μικροσκόπιο και παρατήρησε εκατοντάδες αγκίστρια από δύο ξεχωριστά προϊόντα που αποτελούνται από γάντζους και θηλιές να έχουν ενωθεί τόσο καλά ώστε να είναι δύσκολο να διαχωριστούν. Αυτή η παρατήρηση του Mestral ήταν η αρχή της κατασκευής των φερμουάρ.

Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η κολλιτσίδα περιέχει φαινολικά οξέα κερκετίνη και luteolin - όλα τους ισχυρότατα αντιοξειδωτικά - νιτρικό κάλιο, αιθέριο έλαιο, γλίσχρασμα - το γλισχρασμα προστατεύει τους βλεννογόνους του οργανισμού από τους ερεθισμούς και τις φλεγμονές - ινουλίνη-μια φυσική διαιτητική ίνα η οποία έχει χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την πέψη και η οποία μπορεί να μετατραπεί σε ένα γλυκαντικό κατάλληλο για τους διαβητικούς- παλμιτικό οξύ, καφεϊκό οξύ, σιτοστερόλη, βιταμίνες Β, κάλιο, θείο, σιδήρο, ασβέστιο, επίσης περιέχει arctigenin - το οποίο είναι μία λιγνάνη - και το οποίο έχει δείξει ισχυρές αντιικές, αντικαρκινικές, αντιοξειδωτικές και αντι-φλεγμονώδεις δράσεις, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των φλεγμονών των ιστών, ανακουφίζει από το stress.

Οι υδατάνθρακες είναι το κύριο συστατικό της ρίζας της κολλιτσίδας. Η ινουλίνη αποτελεί το 40%-50% των υδατανθράκων της ρίζας, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό υδατανθράκων αποτελείται από βλεννώδη συστατικά, διάφορους μονοσακχαρίτες και άμυλο. Οι υδατάνθρακες είναι υπεύθυνοι για τις μαλακτικές επιδράσεις της κολλιτσίδας και προσθέτουν περισσότερες ίνες στη διατροφή.
Ακόμα περιέχει πρωτεΐνες, πτητικά έλαια, φυτικές στερόλες, τανίνες και λιπαρά έλαια. Oι ερευνητές δεν είναι βέβαιοι για το ποια από όλα τα δραστικά συστατικά στη ρίζα της κολλιτσίδας είναι υπεύθυνα για τις θεραπευτικές ιδιότητές της αλλά το βότανο έχει αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές, αντιβακτηριακές, αντιιικές, διουρητικές, εφιδρωτικές, αποτοξινωτικές, αντιδιαβητικές, αντισυπτικές και αντιβιοτικές ιδιότητες.  Η κολλιτσίδα έχει επίσης ελαφρά βακτηριοστατική δράση λόγω της μικρής ποσότητας πολυολεφινών στα πτητικά έλαια. Βακτηριοστατική είναι μια ουσία που είναι ικανή να εμποδίζει την ανάπτυξη ή την αναπαραγωγή των μικροβίων, σε αντίθεση με τις βακτηριοκτόνες ουσίες που είναι ικανές να σκοτώνουν τα μικρόβια.
Οι ταννίνες που υπάρχουν στην κολλιτσίδα είναι υπεύθυνες για τη λεπτή στυπτική γεύση της και συμβάλλουν στη διουρητική της επίδραση. Τα πτητικά έλαια (πολλά από τα οποία είναι όξινα ή φαινολικά), που υπάρχουν ιδιαίτερα στις φρέσκιες ρίζες, συντελούν στις αποτοξινωτικές επιδράσεις του βοτάνου μέσω εφίδρωσης, καθώς και στις τονωτικές του επιδράσεις στο ουροποιητικό σύστημα. Λόγω του ότι οι Ιαπωνέζοι και οι Κινέζοι χρησιμοποιούν την κολλιτσίδα ως βασική τροφή, τρώνε τις φρέσκιες ρίζες.

Tονώνει τις λειτουργίες της χοληδόχου κύστεως του ήπατος , του θυρεοειδούς και του φλοιού των επινεφριδίων ενθαρρύνοντας την πέψη και το μεταβολισμό των λιπών και των πρωτεϊνών.

Tο έλαιο της ρίζας της κολλιτσίδας είναι γνωστό για τη θεραπεία κατά της πιτυρίδας και της φαγούρας στο κεφάλι. Επίσης λέγεται ότι έχει θετική επίδραση σε περίπτωση ρυπαρής επιδερμίδας και δερματικών παθήσεων. Πιστεύεται ότι βοηθά στον καθαρισμό του δέρματος.

Θεραπευτικές Ιδιότητες της κολλιτσίδας:

• Διουρητικό που μειώνει το ουρικό οξύ. Η κολλιτσίδα χρησιμοποιείται σε μια σειρά από παθήσεις που σχετίζονται με την κατακράτηση των υγρών του οργανισμού όπως στην ουρική αρθρίτιδα.
• Γιατρεύει την ψαμμίαση και βοηθάει να μη μεταβληθεί σε πέτρα στο νεφρό
• Ορεκτικό, Εφιδρωτικό, Καθαρτικό, Υπακτικό
• Ένα από τα είδη κολλιτσίδας, το Galium aparine αυξάνει και την περιεκτικότητα σακχάρου στο αίμα. Είναι δηλαδή πο­λύτιμο σε όσους έχουν υπόταση. Αυτό όμως σημαίνει ότι δεν πρέπει να το τρώνε, ούτε να πίνουν το αφέψημα του οι διαβητικοί.
• Χολαιρετικό, Χολαγωγό. Διαλύει τις πέτρες της χολής.
• Μικροβιοκτόνο. Αντιβιοτικό κατά των βακτηριδίων σε θετικό Γκραμ (σταφυλόκοκκο, πνευμονόκοκκο) για αποστήματα -«καλόγηρους», άνθρακα.
• Θεωρείται από παλιά ως αντισυφιλιδικό.
• Φάρμακο κατά των δηλητηριάσεων. Για δάγκωμα από φί­δια και μάλιστα από έχιδνα.
• Για τους ρευματισμούς και τα αρθριτικά.
• Για πυώδεις δερματοπάθειες (κι ασθένειες που έχουν σχέση με τον ιδρώτα), ακμή, λειχήνες, εκζέματα, έρπητα, ιλαρά.
• Ακόμη είναι επουλωτικά και αντιφλογιστικά. Οι πλύσεις με αφέψημα ή έγχυμα κολλιτσίδας αφαιρούν ή απαλύνουν τις φακίδες και επουλώνουν τα ηλιοεγκαύματα.

Η κολλιτσίδα είναι ισχυρότατο αντικαρκινικό και βοηθά στην επουλωτική διαδικασία σε όλες τις περιπτώσεις
Η κολλιτσίδα καθώς είναι ένα από τα σπουδαιότερα αποτοξινωτικά βότανα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καταστάσεων που προκαλούνται από «υπερφόρτωση» τοξινών, Επίσης χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη και τόνωση των μαλλιών, για την τριχόπτωση-το μασάζ με το χυμό του φυτού βοηθάει στην ανάπτυξη της τρίχας και προλαμβάνει την τριχόπτωση -για την πιτυρίδα, τη σμηγματόρροια, τη μυκητίαση.
  


Πως κάνουμε αφέψημα από ρίζα κολλιτσίδας:

Σε ένα σκεύος βράζουμε περίπου ένα μεγάλο φλιτζάνι νερό, μόλις αρχίζει να κοχλάζει μειώνουμε τη θερμοκρασία και ρίχνουμε δύο (2) κουταλάκια του γλυκού αποξηραμένη ρίζα κολλιτσίδας.
Σκεπάζουμε το σκεύος μας και αφήνουμε το αφέψημά μας να σιγοβράσει για περίπου άλλα πέντε (5) λεπτά. Στη συνέχεια βγάζουμε το αφέψημά μας από τη φωτιά και το αφήνουμε για περίπου μισή με μία ώρα να κρυώσει τελείως. 
Μπορούμε να πίνουμε μέχρι δύο κούπες την ημέρα.
π.χ
Σε περιπτώσεις δερματικών προβλημάτων - μπορούμε να πλένουμε και τις περιοχές του δέρματος με το πρόβλημα - για να ενισχύσουμε δε τη δράση της μπορούμε να τη συνδυάσουμε
με ρίζα αγριοράδικου και κόκκινο τριφύλλι .
Σε περιπτώσεις νεφρολιθίασης - πέτρες στα νεφρά - χολολιθίασης - πέτρες στη χοληδόχο κύστη . Για τις περιπτώσεις αυτές μπορούμε να προσθέσουμε στο τελικό αφέψημά μας και έγχυμα δυόσμου. 
Για τα αρθριτικά ένα αφέψημα από 60 γραμ. νωπές ρίζες σε ένα λίτρο νερό, να βράσει 5 λεπτά. Πίνουμε δυο λίτρα την ημέρα, ανάμεσα στα γεύματα (το ένα ποτήρι το πρωί, με άδειο στομάχι).
Για διουρητικό ένα αφέψημα από 4 με 5 γραμμάρια σπόρια, που τα βράζουμε σε ένα λίτρο νερό και πίνουμε τρία φλιτζάνια την ημέρα.
Έγχυμα: Για την αϋπνία πρέπει να πίνουμε το έγχυμα που γίνεται με 30 γραμ. ξερή κολλιτσίδα σε 2 φλιτζάνια νερό.
Εξωτερική Χρήση: Τις φακίδες και τα εγκαύματα από τον ήλιο τα πλένουμε με έγχυμα ή αφέψημα φρέσκου φυτού, με τη βοήθεια φυ­σικού σφουγγαριού.
Στα δαγκώματα φιδιών βάζουμε επιθέματα με ψιλοκομμένα φρέσκα φύλλα κολλιτσίδας.
Σε χρόνιες πνευμονικές παθήσεις, συνάχι διαρκείας και για τους πόνους των ρευματισμών ή της αρθρίτιδας βάζου­με καταπλάσματα με φρέσκα φύλλα πάνω στο στήθος.
Καταπλάσματα από ψημένα φύλλα ή φύλλα κοπανισμένα με λάδι γίνονται αλοιφή για τους αρθριτικούς πόνους.
Φύλλα κολλιτσίδας μαλαγμένα σε ελαιόλαδο βοηθούν να επουλωθούν τα έλκη στις γάμπες.
Αν βράσουμε τρεις χούφτες φρέσκες ρίζες κολλιτσίδας σε ένα λίτρο νερό για 20 λεπτά είναι καλή λοσιόν για την τριχόπτωση. Βρέχουμε με αυτήν τακτικά το κεφάλι και κά­νουμε εντριβή στο τριχωτό μέρος. Το αφέψημα αυτό είναι κατάλληλο και για πλύσιμο δερματικών παθήσεων όπως η ακμή, και οι λειχήνες.
Αν βράσουμε ρίζες κολλιτσίδας, τις κάνουμε πολτό και τον βάλουμε κατάπλασμα στους δοθιήνες μαλακώνουν, ανοίγουν και φεύγει το πύο. Το κατάπλασμα αυτό κάνει καλό και στον κοινό έρπητα και στην ψωρίαση.

Παρενέργειες-Αντενδείξεις
Άτομα που παίρνουν φάρμακα για το διαβήτη - επίσης - πρέπει να είναι προσεχτικά διότι μπορεί να μειώσει επιπλέον το σακχάρου στο αίμα με αποτέλεσμα την υπογλυκαιμία .

Η κολλιτσίδα δεν πρέπει να καταναλώνεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Άτομα τα οποία έχουν αλλεργίες πρέπει να είναι προσεκτικά μαζί της.

Άτομα που παίρνουν διουρητικά -επίσης- πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά με την κολλιτσίδα διότι με τη διουρητική της δράση μπορεί να κάνει την επίδραση αυτών των φαρμάκων ισχυρότερη με αποτέλεσμα να προκαλέσει αφυδάτωση .

Άτομα που παίρνουν φάρμακα για την πήξη του αίματος διότι η κολλιτσίδα μπορεί να επιβραδύνει την πήξη του αίματος και όταν λαμβάνεται με φάρμακα αραίωση του αίματος μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για μώλωπες και αιμορραγία.

Διαβάστε επίσης


Τσάι μασάλα για το κρύο, ρόφημα που τονώνει, ανακουφίζει το βήχα, αποσυμφορεί το αναπνευστικό


της Θάλειας Γούτου, medlabnews.gr iatrikanea


Το τσάι Μασάλα είναι ένα ρόφημα διαδεδομένο στην Ινδία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας, το οποίο φτιάχνεται από μίγμα αρωματικών μπαχαρικών και βοτάνων.

Το τσάι μασάλα είναι κατάλληλο όταν κάποιος νιώθει ότι πάει να αρρωστήσει. Είναι τονωτικό λόγω της καφείνης που περιέχει το μαύρο τσάι και θερμαντικό για τον οργανισμό με αυτό τον δυνατό συνδυασμό των μπαχαρικών. Καθαρίζει τη βλέννα, ανακουφίζει το βήχα και αποσυμφορεί την αναπνευστική οδό. Δεν υπάρχει καλύτερο ρόφημα για το κρύο!
Το μασάλα τσάι σημαίνει τσάι με μίξη μπαχαρικών. Είναι ένα αρωματισμένο τσάι που γίνεται από τη ζύμωση μαύρου τσαγιού με μείγμα αρωματικών ινδικών μπαχαρικών και βοτάνων. Με καταγωγή από την Ινδία, το ποτό έχει κερδίσει παγκόσμια δημοτικότητα, αποτελώντας ένα χαρακτηριστικό σε πολλά καταστήματα πώλησης καφέ και τσαγιού. Παρόλο που παραδοσιακά παρασκευάζεται με ένα αφέψημα από πράσινο λοβό κάρδαμου, κανέλλα, γαρύφαλλο, αλεσμένη πιπερόριζα, και μαύρο πιπέρι μαζί με φύλλα μαύρου τσαγιού, οι εκδόσεις που κυκλοφορούν στο εμπόριο περιλαμβάνουν φακελάκια τσαγιού για έγχυση, στιγμιαία μείγματα σε σκόνη, και συμπυκνώματα. Σε πολλά σημεία, υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη ότι το ίδιο το τσάι γίνεται με κάρδαμο, τζίντζερ, και άλλα κοινά μπαχαρικά.

Για παράδειγμα, τα περισσότερα τσάι μασάλα που φτιάχνονται ενσωματώνουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα μαζί με το τζίντζερ και το κάρδαμο, δηλαδή: κανέλα, γλυκάνισος και / ή σπόροι μάραθου, πιπεριά, μοσχοκάρυδο και γαρίφαλο. Στο δυτικό κόσμο, χρησιμοποιούν το μπαχάρι, είτε για να αντικαταστήσουν είτε για να συμπληρώσουν την κανέλα και το γαρίφαλο.
Παραδοσιακά, το κάρδαμο είναι η κυρίαρχη νότα, και συμπληρώνεται από άλλα μπαχαρικά, όπως το γαρίφαλο, η πιπερόριζα, ή το μαύρο πιπέρι, με τα δύο τελευταία να προσθέτουν θερμότητα στη γεύση. Η παραδοσιακή σύνθεση των μπαχαρικών διαφέρει συχνά από το κλίμα και την περιοχή της Νότιας και Νοτιοδυτικής Ασία. Παραδοσιακά στην Ινδία, χρησιμοποιείται βουβαλίσιο γάλα για να γίνει το τσάι.

Πώς θα φτιάξετε το τσάι μασάλα

Θρυμματίζουμε σε ένα γουδί ένα ξυλάκι κανέλας, ένα καρφάκι γαρίφαλο, 5-6 κόκκους από μαύρο πιπέρι και 6-8 κάψουλες κακουλέ (κάρδαμο). Τα ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα, προσθέτουμε δύο κούπες νερό και ένα κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ τριμμένο και τα ζεσταίνουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Όταν το νερό πάρει βράση, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και προσθέτουμε 4 κουταλάκια του γλυκού μαύρο δυνατό τσάι (σε φύλλα). Σκεπάζουμε με το καπάκι και αφήνουμε το τσάι να εκχυλιστεί για 3 - 5 λεπτά, ανάλογα με το πόσο «δυνατό» θέλουμε να είναι το ρόφημα. Επαναφέρουμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε δύο κούπες γάλα πλήρες και δύο κουταλιές της σούπας ζάχαρη (ή γλυκαντικό της αρεσκείας μας), ανακατεύουμε και αφήνουμε το μείγμα να «δέσει» για 3 - 4 λεπτά. Σουρώνουμε και σερβίρουμε το τσάι Μασάλα σε κούπες ή σε φλιτζάνια του τσαγιού.

Διαβάστε επίσης

Γλυκόριζα για καταρροή, βρογχίτιδα, βήχα, καούρες, έλκος, δυσπεψία, υπόταση, ευερέθιστο έντερο, μελαγχολία.

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr

Η γλυκόριζα (Glycyrrhiza glabra) έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση στον στρεπτόκοκκο (Streptococcus mutans) και το μυκοβακτήριδιο (Mycobacterium smegmatis), ακόμα και στο σταφυλόκοκκο που είναι ανθεκτικός στα αντιβιοτικά. Έχει θετική δράση σε βρογχική καταρροή, βρογχίτιδα, πνευμονία και βήχα. (Staphylococcusaureus)

Η γλυκόριζα, Glycyrrhiza glabra (γλυκύρριζα η λεία, ρεγκολίτσα και αγλυκόριζα, Αγγλικά: licorice, yashtimadhu, mithi-lakdi, mulathi, liquorice, sweetwood, licorice root) ανήκει στην οικογένεια Fabaceae. Η λέξη γλυκόριζα προέρχεται από την Ελληνική γλυκύρριζα, που σημαίνει γλυκιά ρίζα και προέρχεται από τις λέξεις "γλυκύς" + "ρίζα", ονομασία που δόθηκε από τον Διοσκουρίδη. 

Η Γλυκόριζα ή γλυκύρριζα είναι πολυετής αυτοφυής πόα, ιδιαίτερα ανθεκτική στην ξηρασία. Οι ρίζες του φυτού φτάνουν σε μήκος τα δύο ή και περισσότερα μέτρα και έχουν σαρκώδη υφή. Είναι θάμνος ύψους 50-100 εκ., με ρίζες που φτάνουν τα 1-2 μέτρα, κυλινδρικές, διακλαδισμένες και σαρκώδεις. Αυτές είναι που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς. Οι βλαστοί του φυτού είναι όρθιοι, ραβδωτοί, ισχυροί και χνουδωτοί, τα φύλλα είναι πτεροειδή, τα άνθη του φυτού έχουν συνήθως χρώμα κυανό και εμφανίζονται στις αρχές του καλοκαιριού. Τη γλυκόριζα την συναντούμε σε μεγάλες αποικίες σε χαμηλό υψόμετρο και σε εδάφη χέρσα και ακαλλιέργητα. Διάφορες ενδείξεις δηλώνουν τη συνήθεια του φυτού αυτού να δεσμεύει το ατμοσφαιρικό άζωτο, όπως κάνουν πολλά άλλα της ίδιας οικογένειας. Η γλυκόριζα αναπτύσσεται καλύτερα σε αμμώδες έδαφος κοντά σε ρέματα και κοντά σε νερό. Συνήθως στη φύση δεν θα τη βρούμε να απέχει περισσότερο των 50 μέτρων από διαθέσιμο νερό. Δεν θα ανθίσει σε πηλώδη εδάφη και προτιμά το πλούσιο, καλό χώμα της γης κάτω από κοιλάδες ποταμών, όπου υπάρχει αφθονία υγρασίας στη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, αλλά όπου το έδαφος γίνεται σκληρό εξαιτίας της ζέστης, στα τέλη του καλοκαιριού, όταν η ξηρή θερμότητα είναι πολύ ευνοϊκή για το σχηματισμό των γλυκών συστατικών της.

Προέρχεται από τη νότια Ευρώπη, Αίγυπτο και μέρη της Ασίας. Φυτό αυτοφυές που συναντάται στη Μακεδονία, τη Μικρά Ασία, τη Ρωσία, την Ισπανία την Ελλάδα και την Ιταλία. Καλλιεργείται παντού στην Ευρώπη εκτός της Σκανδιναβίας καθώς και σε Αμερική, Αυστραλία, Κίνα.
Η Γλυκόριζα είναι γνωστή από την αρχαιότητα, και την χρησιμοποιούσαν στην ιατρική.
Αρχαίοι Έλληνες, Βαβυλώνιοι, Κινέζοι και Ινδοί, την περιελάμβαναν σε διάφορα παρασκευάσματα που έφτιαχναν, προκειμένου να θεραπεύσουν το άσθμα, τα προβλήματα του λάρυγγα, τις καούρες του στομάχου, τα προβλήματα του πεπτικού, τις παθήσεις του θώρακα και του ήπατος, τις λοιμώξεις του αναπνευστικού, τις τροφικές δηλητηριάσεις.
Το χρησιμοποιούσαν επίσης σαν τονωτικό και ηρεμιστικό.  Έχει βρεθεί ένας κατάλογος φαρμάκων στην Μεσοποταμία που την περιλαμβάνει και χρονολογείται από το 1200 π.Χ.  Αναφέρεται από το Θεόφραστο τον 3ο αιώνα π.Χ. ως φάρμακαο για το άσθμα. Τα φυτά της γλυκόριζας ήταν γνωστά στην κινεζική ιατρική ήδη από το 2800 π.Χ. Στο Θιβέτ θεωρήθηκε ως ένα κλασικό φαρμακευτικό. Η θεραπευτική δύναμη των ριζών της γλυκόριζας περιγράφεται στον τάφο του Αιγύπτιου φαραώ Tutanchamon (1350 π.Χ.). Η χρήση των παρασκευασμάτων γλυκόριζας για την ανακούφιση του πονόλαιμου και των βρογχικών λοιμώξεων τεκμηριώνεται για περισσότερα από 2.000 χρόνια! Ο Μέγας Αλέξανδρος προμήθευε τα στρατεύματά του με μερίδες γλυκόριζας, στη διάρκεια της πορείας του, λόγω της ιδιότητάς της να καταστέλλει τη δίψα. Αναφέρεται ότι ο Μέγας Ναπολέων για να αντιμετωπίσει το πεπτικό πρόβλημα από το οποίο υπέφερε, μασούσε σε καθημερινή βάση, ρίζες γλυκόριζας. Λέγεται μάλιστα ότι τα δόντια του είχαν μαυρίσει από το μάσημα τους.


Τον Ιούνιο του 2003, δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Lancet μια μελέτη για την ανασταλτική δράση της γλυκόριζας κατά του SARS (Αιφνίδιου Οξέος Αναπνευστικού Συνδρόμου) και τη γρίπη των πτηνών που σχετίζεται με τους κορονοϊούς. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι η γλυκυριζίνη (βασικό συστατικό από της ρίζες της γλυκόριζας) ήταν η πλέον δραστική ουσία στην αναστολή της αντιγραφής του ιού SARS. Επίσης, είναι μια από τις πιο ισχυρές αντιϊκές ενώσεις που έχει μελετηθεί ποτέ. Σε άλλη κλινική δοκιμή, η γλυκόριζα επέδειξε ελπιδοφόρα δραστηριότητα κατά της ατοπικής δερματίτιδας, με τοπική εφαρμογή. Επιπροσθέτως, μπορεί να είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της υπερλιπιδαιμίας (υψηλό ποσό λιπών στο αίμα). Και στη θεραπεία φλεγμονών που προκαλούν υπέρχρωση του δέρματος. Ακόμη, μπορεί να είναι χρήσιμη στην πρόληψη νευροεκφυλιστικών διαταραχών και κατά της τερηδόνας.
Η σύγχρονη επιστήμη αποδίδει τις θεραπευτικές ιδιότητες του γλυκόριζου, στη γλυκυριζίνη, που περιέχει, μια ουσία που δρα ως αντιικό.

Η γλυκυριζίνη έχει βρεθεί ότι είναι 60 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Με ειδική διαδικασία, από τις ρίζες της γλυκόριζας παράγεται ένα ανοιχτόχρωμο εκχύλισμα, με γλυκιά γεύση, με πολλές εφαρμογές στη σύγχρονη βιομηχανία, όπως ανέφερα πιο πάνω.
Ιδιαίτερα χρησιμοποιείται στη Βρετανία, την Ολλανδία, και τις σκανδιναβικές χώρες στην παραγωγή καραμέλας, που ανακουφίζει από τον βήχα.

Συστατικά γλυκόριζας:

-ΓΛΥΚΥΡΙΖΙΝΗ
-ΤΑΝΝΙΝΗ
-ΓΛΥΚΟΖΗ
-ΚΑΛΑΜΟΣΑΚΧΑΡΟ
-ΓΛΥΚΟΡΡΙΖΙΚΟ ΟΞΥ
-ΓΛΥΚΥΡΙΤΙΝΗ
-ΑΛΑΤΑ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ, ΜΑΓΝΗΣΙΟΥ
-ΑΣΠΑΡΑΓΙΝΗ
-ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΑ (ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ)
-ΕΛΑΙΑ
-ΚΕΤΟΝΕΣ
-ΚΟΥΜΑΡΙΝΕΣ

Δρα ως αποχρεμπτικό, μαλακτικό, αντιφλεγμονώδες, επενεργεί στα επινεφρίδια, είναι αντισπασμωδικό και ήπιο υπακτικό. Το βότανο είναι ωφέλιμο σε προβλήματα σπλήνας, γαστρίτιδας και πεπτικού έλκους, κολικούς και πρωτοπαθή αδρενοκορτικοειδική ανεπάρκεια. Έχει θετική δράση σε βρογχική καταρροή, βρογχίτιδα, πνευμονία και βήχα. Επίσης, επενεργεί θετικά σε προβλήματα στρες. Σε προβλήματα αρθρίτιδας όπου λαμβάνονται κορτικοειδή σκευάσματα, βοηθά για την καλύτερη λειτουργία των επινεφριδίων. Είναι διουρητική και συστήνεται κατά του διαβήτη και της χοληστερίνης.

Δράσεις της Γλυκόριζας:

  • Αντιφλεγμονώδης
  • Αποχρεμπτική
  • Αντιβηχικό
  • Πνευμονία
  • Βρογχίτιδα
  • Βήχα
  • Ρινοφαρυγγίτιδα
  • Άσθμα
  • Γαστρικό έλκος
  • Σπασμολυτικό
  • Ευερέθιστο έντερο
  • Σύνδρομο Crohn
  • Αεροφαγία
  • Δυσπεψία
  • Πολυκυστικές ωοθήκες
  • Διουρητικό
  • Πέτρα στο νεφρό
  • Υπερκαλιαιμία
  • Χολοκυστίτιδα
  • Υδρωπικία
  • Βαριά μελαγχολία
  • Σκληρόδερμα
  • Ρευματοειδής αρθρίτιδα
  • Ερπης
  • Μείωση λιπώδους ιστού
  • Φρεσκάδα αναπνοής

Αν και δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη, η γλυκόριζα μπορεί όχι μόνο να «διώξει» την καούρα αλλά να επιλύσει το πρόβλημα. Έχει φυσικές θεραπευτικές ιδιότητες για το στομάχι, καθώς είναι ουσιαστικά ένα φυτικό αντιόξινο, αν και η κατάχρηση βέβαια μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπτώσεις, ανεβάζοντας την πίεση λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς της σε γλυκοριζικό οξύ. Ένα από τα πιο δραστικά αφεψήματα που υπάρχουν για την αντιμετώπιση της γαστρίτιδας είναι η γλυκόριζα. Το βότανο αυτό παράγει μια βλέννα στο στομάχι η οποία επικάθεται στα τοιχώματά του, περιορίζοντας τις εκκρίσεις των οξέων. Η γλυκόριζα είναι ήπιο υπακτικό. Μειώνει τα επίπεδα των οξέων του στομάχου, ανακουφίζοντας έτσι από τις καούρες. Έχει σημαντική ικανότητα να θεραπεύει τα έλκη του στομάχου , επειδή επικαλύπτει με προστατευτική γέλη τα τοιχώματα. Διευκολύνει επίσης τις κινήσεις του παχέος εντέρου. Αυξάνει τη ροή τnς χολής και μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα.
Η γλυκόριζα είναι μαλακτικό, εμετικό και με ήπια χαλαρωτική δράση. Περιέχει (όπως και το φασκόμηλο) ουσίες που μοιάζουν με οιστρογόνα. Στην κινέζικη ιατρική το βότανο αυτό έχει το παρατσούκλι «ο συμφιλιωτής», γιατί μπορεί να συνδυαστεί με όλα τα υπόλοιπα βότανα. Αυξάνει τις θεραπευτικές ιδιότητες των υπόλοιπων βοτάνων και μειώνει την πικρή γεύση μερικών από αυτά.

Ο χυμός από τις ρίζες δίνει την εμπορική γλυκόριζα. Χρησιμοποιείται για την κάλυψη της δυσάρεστης γεύσης άλλων φαρμάκων ή για τn δική της κατευναστική επίδραση στον επίμονο βήχα. Η αποξηραμένη ρίζα, αφού αφαιρεθεί ο πικρός φλοιός της, συστήνεται για κρυολογήματα, ερεθισμένο λαιμό και βρογχικό κατάρρου.   

Η καραμέλα γλυκόριζας σε Αγγλία και Ολλανδία  είναι μία από τις πιο δημοφιλείς μορφές ζαχαρωτών, με λίγες να περιέχουν γλυκάνισο, ενώ κυρίως περιέχουν δυόσμο, μέντα, δάφνη ή χλωριούχο αμμώνιο. Η πιο δημοφιλής γλυκόριζα στην Ολλανδία είναι γνωστή ως Zoute drop (αλμυρή γλυκόριζα), περιέχει πραγματικά πολύ λίγο αλάτι, δηλαδή χλωριούχο νάτριο. 

Η αλμυρή γεύση της είναι πιθανόν να οφείλεται στο χλωριούχο αμμώνιο και στην γλυκυριζίνη. Τα αλμυρά γλυκά είναι διαδεδομένα κυρίως στις σκανδιναβικές χώρες.

Χρησιμοποιείται ως αρωματική ουσία στον καπνό, σε τσιγάρα. Η γλυκόριζα προσθέτει στα προϊόντα καπνού μια φυσική γλυκύτητα και μια ξεχωριστή γεύση που συνδυάζεται εύκολα με τα φυσικά και τεχνητά αρωματικά συστατικά που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία καπνού. Καταστέλλει τη σκληρότητα και δεν είναι ανιχνεύσιμη ως γλυκόριζα από τον καταναλωτή. Επίσης, διευκολύνει την εισπνοή του καπνού, δημιουργώντας βρογχοδιασταλτικά, που ανοίγουν τους πνεύμονες. Το μάσημα του καπνού απαιτεί σημαντικά υψηλότερα επίπεδα από το εκχύλισμα της γλυκόριζας, καθώς η έμφαση στη γλυκιά γεύση, είναι πολύ επιθυμητή.

Μασώντας τις ρίζες βοηθά στην απεξάρτηση από το τσιγάρο.

Η αποξηραμένη ρίζα της γλυκόριζας μπορεί να μασηθεί σαν γλυκό. 
Η μαύρη γλυκόριζα περιέχει περίπου 100 θερμίδες ανά ουγγιά (15 kJ / g). 

Η γλυκόριζα χρησιμοποιείται επίσης από τους ζυθοποιούς για να προσθέσει γεύση και χρώμα σε κάποιες κατηγορίες μπύρας, ενώ τα ένζυμα της ρίζας βοηθούν στην σταθεροποιήση του αφρού σε όσες μπίρες παράγονται με αυτήν.


Συνταγές με γλυκόριζα

Ζεστό ρόφημα για: βραχνάδα, κρυολόγημα, για επίμονο βήχα πονεμένο λαιμό και φαρυγγίτιδα
Σκόνη για το έλκος στομάχου, τρία κουταλάκια την μέρα
Σαν κρύο αφέψημα την πίνουν για μελαγχολία και βραχνάδα

Αφέψημα: Σιγόβρασε 30 γρ. γλυκόριζας επί 20 λεπτά σε 2 κούπες νερό. Πάρε τρεις ή τέσσερις φορές τη μέρα από 1/4 της κούπας. Μπορείς να προσθέσεις την ίδια ποσότητα και σε άλλου είδους τσάι ή αφέψημα.
Χαλαρωτικό: 1 κουταλάκι του τσαγιού σκόνη γλυκόριζας αναμειγμένη με ζάχαρη.
Γλυκόριζα για τη γαστρίτιδα και τα προβλήματα με το στομάχι:  Για να το παρασκευάσετε, θα αναμείξετε σε 1/2 λίτρο βραστό νερό μία κουταλιά της σούπας γλυκόριζα σε μορφή σκόνης, θα την αφήσετε για 10 λεπτά και ύστερα θα τη σουρώσετε. Πίνετε αυτό το τσάι κρύο, 2-3 φορές τη μέρα πριν από τα γεύματα.
Για τη ρύθμιση πεπτικών προβλημάτων μάσησε την αποξηραμένη ρίζα.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Πριν χρησιμοποιήσουμε κάποιο βότανο πρέπει να ενημερώσουμε τον γιατρό μας για αυτό πηγαίνοντας του μια λίστα με τα φάρμακα που παίρνουμε και λέγοντας τους τον λόγο που θέλουμε να πάρουμε. Η κατάχρηση προκαλεί αδυναμία στο μυϊκό σύστημα και πονοκεφάλους, είναι τοξική στο συκώτι, ρίχνει την τεστοστερόνη, κάνει κατακράτηση υγρών, πόνο στην κοιλιά. Μερικοί άνθρωποι που έτρωγαν τακτικά και σε μεγάλη ποσότητα γλυκόριζα απέκτησαν αυξημένη πίεση, πονοκεφάλους και μυϊκή αδυναμία. Δεν πρέπει να λαμβάνεται μαζί με διουρητικά, φάρμακα για την καρδιά, το σάκχαρο, μυοχαλαρωτικά, κορτικοστεροειδή, χάπια που επιδρούν στη σεροτονίνη, αντισυλληπτικά, αντιπηκτικά, λίθιο, ιντερφερόνη.  Γι' αυτό έχει καταγραφεί στον κατάλογο της αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων για να μελετηθεί αν είναι ασφαλής η χρήση της.

Διαβάστε επίσης
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων