Διατροφικές συμβουλές για όσους πάσχουν από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια. Τροφές και ροφήματα που ενισχύουν όσους πάσχουν από ΧΑΠ

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατατάσσει τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) ως τέταρτη αιτία θανάτου διεθνώς, μετά δηλαδή τη στεφανιαία νόσο, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και τις οξείες λοιμώξεις του αναπνευστικού

Το συνηθέστερο σύμπτωμα των πασχόντων από ΧΑΠ είναι η δύσπνοια. Στην αρχή μπορεί να εκδηλώνεται μόνο με την άσκηση αλλά στη συνέχεια εκδηλώνεται με το περπάτημα στον ανήφορο, το περπάτημα στο ίσιωμα και στο τέλος ακόμη και με τις απλές καθημερινές κινήσεις μέσα στο σπίτι. Εκτός από τη δύσπνοια ο πάσχων μπορεί, αρκετά συχνά, να έχει καθημερινά έντονο βήχα με παραγωγή πτυέλων. Η νόσος κάνει συχνές παροξύνσεις, συνήθως εξ'αιτίας κάποιας κοινής λοίμωξης του αναπνευστικού και ο ασθενής αναφέρει επιδείνωση της προϋπάρχουσας δύσπνοιας και αύξηση της παραγωγής πτυέλων τα οποία γίνονται πιο παχύρευστα και αποκτούν κίτρινο ή κιτρινοπράσινο χρώμα. Η επιδείνωση αυτή μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή στο νοσοκομείο με σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια. Στα τελικά στάδια της νόσου οι εισαγωγές στο νοσοκομείο είναι πολύ συχνές (μπορεί και 3-4 φορές το χρόνο ή και περισσότερες). Σε κάθε εισαγωγή τα δεδομένα είναι χειρότερα από την προηγούμενη.

Ο εκπνεόμενος αέρας είναι τόσο λιγότερος όσο στενότεροι είναι οι βρόγχοι. Κατά συνέπεια, ο πάσχων από ΧΑΠ που έχει μόνιμα στενούς βρόγχους θα εκπνεύσει με τη μέγιστη προσπάθεια μικρότερο όγκο αέρα συγκριτικά με κάποιον φυσιολογικό. Αυτή η μείωση είναι η κύρια αιτία της δύσπνοιας και όσο επιδεινώνεται η ΧΑΠ τόσο μειώνεται ο αέρας της εκπνοής που σημαίνει μεγαλύτερη δύσπνοια για τον ασθενή.

Η θεραπεία της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας αποσκοπεί σε τέσσερα βασικά στοιχεία:


1. Να επιβραδυνθεί ο ρυθμός επιδείνωσης της αναπνευστικής λειτουργίας

2. Να προληφθούν οι συχνοί παροξυσμοί της νόσου

3. Να υποχωρήσουν τα συμπτώματα

4. Να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής των ασθενών
Ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας αποτελούν τα βρογχοδιασταλτικά φάρμακα. 

Στη θεραπεία της ΧΑΠ πρέπει να ενταχθεί και η αναπνευστική αποκατάσταση με την οποία ο ασθενής μαθαίνει να χρησιμοποιεί επωφελέστερα τους αναπνευστικούς του μύες και έτσι να αισθάνεται μικρότερη δύσπνοια στην προσπάθεια. 

Η καθημερινή άσκηση

Η τακτική άσκηση εντός των ορίων που θέτει η δύσπνοια συμ­βάλλει στη διατήρηση της σωματικής υγείας και μειώνει την αναπηρία. Ακόμα και ασθενείς που δεν συνήθιζαν να ασκού­νται μπορούν να ωφεληθούν με βαθμιαίες ασκήσεις, κυρίως στα πλαίσια ενός προγράμματος πνευμονικής αποκατάστα­σης.  Παρόλο που η δύσπνοια περιορίζει τους ασθενείς που πάσχουν από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, αντίθετα από ό,τι θα πίστευε κανείς το καθημερινό περπάτημα και η σωματική άσκηση κάνουν καλό. Σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι, όταν οι ασθενείς με αυτή τη νόσο ακινητοποιούνται και κλείνονται μέσα στο σπίτι για να αποφύγουν τη δύσπνοια, χειροτερεύουν την κατάσταση τους. Γιατί; Διότι με την ακινησία ατροφούν οι μύες του υπόλοιπου σώματος -οι οποίοι ζητούν περισσότερο οξυγόνο από τους πνεύμονες- με αποτέλεσμα να αυξάνει η δύσπνοια σε οποιαδήποτε προσπάθεια για κίνηση.

Ακολουθούν μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να μεγιστοποιήσετε την κατανάλωση θερμίδων και να βελτιώσετε την όρεξή σας μέσα στην ημέρα.

• Μικρά γεύματα για... καλύτερες αναπνοές
• Καταναλώστε αλκοόλ σε μέτριες ποσότητες, καθώς μπορεί να συμβάλει στη μείωση των δυσάρεστων συμπτωμάτων της ΧΑΠ.
• Περιορίστε την καφεΐνη, καθώς προκαλεί νευρικότητα και αλληλεπιδρά με ορισμένα φάρμακα.
• Αυξήστε την κατανάλωση φρούτων δίνοντας έμφαση σε όσα αποτελούν καλές πηγές της βιταμίνης C.
• Καταναλώστε περισσότερα δημητριακά ολικής άλεσης.
• Εάν λαμβάνετε διουρητικά φάρμακα αυξήστε την πρόσληψη καλίου. Πλούσια σε κάλιο είναι τρόφιμα όπως η μπανάνα, τα κάστανα, τα καρύδια, το μαρούλι, οι χυμοί πορτοκαλιού και γκρέιπφρουτ, ο ντοματοχυμός, τα φασόλια, οι φακές, ο αρακάς και η πατάτα.
• Η πρόσληψη ενέργειας που είναι απαραίτητη για τον οργανισμό που πάσχει από ΧΑΠ επιτυγχάνεται μέσω θρεπτικών γευμάτων. Αυτά μπορούν να παρασκευάζονται με πλήρες γάλα, μεγαλύτερη ποσότητα ελαιόλαδου ή κρέμα γάλακτος. Τρόφιμα πλούσια σε θερμίδες είναι οι ξηροί καρποί, οι σάλτσες, τα μπισκότα, το παγωτό. Αποφύγετε την πρόσληψη ζάχαρης, καθώς έχει μεν πολλές θερμίδες δεν έχει όμως καμία θρεπτική αξία για τον οργανισμό.
• Καταναλώστε 6 μικρά γεύματα με τροφές που είναι πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Εάν τρώτε λιγότερες φορές μεγαλύτερα γεύματα, επιβαρύνετε την αναπνοή σας.
• Ετοιμάστε απλά γεύματα τα οποία δεν απαιτούν πολλή από τη δική σας ενέργεια για να μαγειρευτούν.
• Μασήστε αργά και καλά την κάθε σας μπουκιά.
• Για να μη φουσκώσετε, πιείτε νερό ή άλλα ροφήματα μετά το τέλος του γεύματος.
• Πριν το γεύμα σας πηγαίνετε για ένα περπάτημα έτσι ώστε να αυξήσετε την όρεξή σας.

Τροφές που ενισχύουν όσους πάσχουν από ΧΑΠ

Κατανάλωση υγρών: Η επαρκής ενυδάτωση είναι απαραίτητη για την καλή λειτουργία όλου του οργανισμού, αλλά συγκεκριμένα στη ΧΑΠ συμβάλλει και στην αραίωση της βλέννας. Περίπου 8 ποτήρια υγρών θεωρείται η ελάχιστη ημερήσια ποσότητα υγρών που πρέπει να πίνει κανείς. Οταν ο ασθενής αντιμετωπίζει οίδημα, θα πρέπει να περιορίζει την πρόσληψη υγρών. Ορισμένοι ασθενείς εμφανίζουν παράλληλα με τη ΧΑΠ και καρδιακή ανεπάρκεια συνίσταται οι ανάγκες σε υγρά να συζητώντας με τον θεράποντα ιατρό. 
Λιπαρά ω-3. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες αυτά τα πολυακόρεστα λιπαρά αναπτύσσουν αντιφλεγμονώδη δράση με αποτέλεσμα να ανακουφίζουν και να προστατεύουν τους πνεύμονες. Καλές πηγές λιπαρών ω-3 είναι τα ψάρια και τα θαλασσινά. Ξεχωρίζουν ο σολομός, ο γαύρος, η σαρδέλα και η ρέγκα. Ακολουθούν η πέστροφα, το σκουμπρί, ο ξιφίας και ο τόνος.
Φυτικές ίνες. Συστήνεται αυξημένη πρόσληψή τους επειδή, μεταξύ άλλων, βοηθά στην ομαλή λειτουργία του εντέρου. Πλούσια σε φυτικές ίνες είναι τα φρούτα, τα δημητριακά, τα λαχανικά, τα όσπρια και όλες οι φυτικές τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία.
Βιταμίνη C. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη βιταμίνης C προσδιορίζεται στα 75-90mg ημερησίως. Οι γιατροί συνιστούν στους ασθενείς με ΧΑΠ να προσλαμβάνουν 100 mg βιταμίνης C επιπλέον. Τρόφιμα με βιταμίνη C είναι το πορτοκάλι, το μπρόκολο, οι φράουλες, το λεμόνι, η πιπεριά.
Βιταμίνη Ε. Η αντιοξειδωτική της δράση προστατεύει τους πνεύμονες από την οξείδωση. Τροφές περιεκτικές σε βιταμίνη Ε είναι οι ξηροί καρποί, με τους ηλιόσπορους, τα φιστίκια και τα αμύγδαλα να ξεχωρίζουν.
Μαγνήσιο. Οι πάσχοντες από ΧΑΠ εμφανίζουν μειωμένη ελαστικότητα στους αναπνευστικούς μυς. Η πρόσληψη μαγνησίου μπορεί να τους βοηθήσει, καθώς το μαγνήσιο είναι σημαντικό για τη σύσπαση και τη χαλάρωση των μυών. Η συνιστώμενη πρόσληψη εξαρτάται από το φύλο του ασθενούς, ενώ επαρκείς ποσότητες μαγνησίου μπορεί να βρει κανείς στο κρέας, τα πράσινα λαχανικά και στα δημητριακά ολικής αλέσεως.
Ασβέστιο. Συμμετέχει επίσης στη χαλάρωση και σύσπαση των μυών. Ως εκ τούτου η πρόσληψή του από ασθενείς με ΧΑΠ θεωρείται απαραίτητη. Τροφές πλούσιες σε ασβέστιο είναι τα γαλακτοκομικά, τα αμύγδαλα, τα ξερά σύκα, τα φασόλια και κάποια είδη ψαριών.
Αλάτι. Η αυξημένη κατανάλωση αλατιού οδηγεί στην κατακράτηση υγρών στο σώμα, κάνοντας έτσι την αναπνοή ακόμη πιο δύσκολη. Θεωρείται ότι ο έλεγχος των ποσοτήτων αλατιού που προσλαμβάνει ο οργανισμός είναι κομβικής σημασίας για τη διατροφική αντιμετώπιση της ΧΑΠ. Κι αυτό επειδή η περιορισμένη πρόσληψη νατρίου προλαμβάνει τον κίνδυνο οιδήματος που επιβαρύνει την αναπνοή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο ασθενής θα πρέπει να μην προσθέτει αλάτι στο φαγητό που μαγειρεύει και να αποφεύγει την κατανάλωση έτοιμων τροφών οι οποίες συνήθως περιέχουν νάτριο ως συντηρητικό. Τα έτοιμα φαγητά όπως το σουβλάκι ή η πίτσα, επίσης, είναι ύπουλες τροφές, αφού συνήθως περιέχουν αυξημένες ποσότητες αλατιού για να είναι νόστιμα.

Άλλες τεχνικές περιλαμβάνουν: α. την μειωμένη κατανάλωση έτοιμων γευμάτων, στα οποία χρησιμοποιείται το αλάτι ως μέσο συντήρησης και β. την αντικατάσταση του αλατιού με μπαχαρικά και μυρωδικά.

Ευεργετικό το μπρόκολο στη λειτουργία των πνευμόνων

Το μπρόκολο είναι μια από τις τροφές που ωφελούν σημαντικά τους ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα επιστημόνων της ιατρικής σχολής Τζον Χόπκινς της Βαλτιμόρης η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της πιο σοβαρής μορφής της ασθένειας και της μειωμένης συγκέντρωσης στους πνεύμονες της πρωτεΐνης NRF2. Το μπρόκολο περιέχει ένα συστατικό το οποίο βοηθά στη σταθεροποίηση της συγκεκριμένης πρωτεΐνης στους πνεύμονες. Κατά τη διάρκεια της έρευνας αναλύθηκαν δείγματα ιστών από πνεύμονες καπνιστών και πρώην καπνιστών με ή χωρίς ΧΑΠ. 
Οι συγκρίσεις με υγιή πνευμονικό ιστό έδειξαν ότι οι πάσχοντες από ΧΑΠ είχαν σημαντική πτώση της δραστηριότητας των αντιοξειδωτικών που εξαρτώνται από τη NRF2.
Σύμφωνα με τα επιστημονικά συμπεράσματα, η αύξηση της συγκεκριμένης πρωτεΐνης μπορεί να αποκαταστήσει κάποια σημαντικά ένζυμα τα οποία εξισορροπούν τις επιδράσεις του καπνού. Αυτό επετεύχθη στα εργαστήρια σε πειραματόζωα με ισοθειοκυανάτες, όπως η σουλφοραφάνη, η οποία επίσης περιέχεται σε φυσική μορφή στο μπρόκολο.

Ροφήματα για την οξεία βρογχίτιδα

• Πιείτε θυμάρι Όταν λαμβάνεται από το στόμα, το θυμάρι ταξιδεύει στους αεραγωγούς, όπου η ένωση θυμόλη απολυμαίνει τα βακτήρια.
• Φτιάξτε τσάι από φύλλα και μούρα μαύρου σαμπούκου Το εκχύλισμα από μαύρο σαμπούκο είναι αντιικό και έχει αποδειχθεί ότι εμποδίζει την ανάπτυξη βακτηρίων. Δοκιμάστε: βράστε 1 φλιτζάνι νερό, βγάλτε το από τη φωτιά και εμποτιστε 1 κ.γ. άνθη σαμπούκου και 1/2 κ.γ. μούρα σαμπούκου για 10 λεπτά. Πίνετε 2 με 3 φλιτζάνια ημερησίως.


Η ΧΑΠ μπορεί να προληφθεί ή η εξέλιξή της να ανασταλεί με τη διακοπή του καπνίσματος (κυρίως) ή την απομάκρυνση από τον όποιον άλλον εισπνεόμενο βλαπτικό παράγοντα. Συνεπώς, η διακοπή του καπνίσματος είναι η καλύτερη θεραπεία της ΧΑΠ. 

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΧΑΠ. 

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η οξεία και η χρόνια βρογχίτιδα; Σε τι οφείλεται και πώς αντιμετωπίζεται; Ροφήματα που κάνουν καλό
• O βήχας μπορεί να οφείλεται σε καρκίνο του πνεύμονα;
• Πότε ο βήχας πρέπει να σας ανησυχήσει, τι μπορεί να προκαλέσει και πώς αντιμετωπίζεται;
• Βήχας μετά από το κρυολόγημα και πώς αντιμετωπίζεται
• Πώς η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (Χ.Α.Π.) επηρεάζει το αναπνευστικό σύστημα; ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΑΠ
• Ξυπνάτε από τον βήχα; Ποια είναι η αιτία και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Πότε πρέπει να ανησυχήσετε;
• Τι είναι η φυματίωση; Χρήσιμες πληροφορίες, ερωτήσεις και απαντήσεις.
• 14 βότανα για τις παθήσεις του αναπνευστικού

Αλέξανδρου Γιατζίδη

Τι προκαλεί η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια ΧΑΠ στο αναπνευστικό σύστημα; (video)

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Με τον όρο ΧΑΠ περιγράφουμε μία ομάδα χρόνιων πνευμονικών παθήσεων (την χρόνια βρογχίτιδα και το πνευμονικό εμφύσημα) οι οποίες έχουν κοινό παρανομαστή τον προοδευτικό περιορισμό της ροής του αέρα στους βρόγχους και επακόλουθη δυσκολία στην αναπνοή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατατάσσει τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια ως τέταρτη αιτία θανάτου διεθνώς, μετά δηλαδή τη στεφανιαία νόσο, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και τις οξείες λοιμώξεις του αναπνευστικού. Η δραματική αύξηση της συχνότητας της ΧΑΠ δείχνει ότι η πάθηση είναι τρίτη αιτία θανάτου. 

Μπορεί να ελεγχθεί πλήρως με τη διακοπή του καπνίσματος.

Σε «εξολοθρευτή» του ανθρωπίνου γένους, με «φονικό όπλο» το τσιγάρο, εξελίσσεται χρόνο με χρόνο η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Σε ετήσια βάση η πάθηση στερεί τη ζωή σε περισσότερους από 3.000.000 συνανθρώπους μας παγκοσμίως, ενώ το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η επίπτωση της έχει σταθερά αυξητική πορεία.

Ο χρόνιος βήχας και η παραγωγή πτυέλων αποτελούν τα συνηθέστερα συμπτώματα της ΧΑΠ. Πολύ συχνά ξεκινούν νωρίς και διαρκούν για μακρύ χρονικό διάστημα, μέχρι ο ασθενής να εμφανίσει κλινικά έκδηλα την εικόνα της ΧΑΠ, με μείωση των αναπνευστικών δοκιμασιών. Ωστόσο όποιος παρουσιάζει χρόνιο βήχα και παραγωγή

πτυέλων δεν σημαίνει ότι θα αναπτύξει οπωσδήποτε ΧΑΠ, όπως και όποιος πάσχει από ΧΑΠ δεν είναι υποχρεωτικό να εμφανίζει χρόνιο βήχα.

Η βαρύτητα της συμπτωματολογίας εξαρτάται από το μέγεθος της καταστροφής των πνευμόνων και των αεραγωγών τους. Σε ένα ασθενή που συνεχίζει να καπνίζει ή να εκτίθεται σε ερεθιστικούς παράγοντες και μόλυνση του περιβάλλοντος, η συμπτωματολογία θα είναι εντονότερη και θα εξελίσσεται ταχύτερα απ’ ότι σε άλλους που προφυλάσσονται από τους παραπάνω παράγοντες.

Πώς η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (Χ.Α.Π.) επηρεάζει το αναπνευστικό σύστημα;

Στην ΧΑΠ οι παθήσεις των πνευμόνων (χρόνια βρογχίτιδα και εμφύσημα), προκαλούν πνευμονικές βλάβες που εμποδίζουν την φυσιολογική αναπνοή. Ουσιαστικά πρόκειται για βλάβες των αεραγωγών των πνευμόνων, δηλαδή μικρών σωλήνων που μεταφέρουν αέρα πλούσιο σε οξυγόνο και απομακρύνουν το διοξείδιο του άνθρακα από τους πνεύμονες. Οι αεραγωγοί αποφράσσονται από τη φλεγμονή και τις εκκρίσεις με αποτέλεσμα να μην μπορούν να απομακρύνουν τον παγιδευμένο αέρα. Το κάπνισμα είναι η συχνότερη αιτία ΧΑΠ. Οι περισσότεροι ασθενείς είναι ενεργοί ή πρώην καπνιστές. Έκθεση σε άλλους ερεθιστικούς παράγοντες όπως, χημικά, σκόνη, ατμοσφαιρική ρύπανση, μπορεί να προκαλέσουν ή να συνεισφέρουν στην εκδήλωση της ΧΑΠ.

Οι αεραγωγοί του αναπνευστικού συστήματος των πνευμόνων έχουν την εικόνα ενός αναποδογυρισμένου δένδρου, που αποτελείται από μικρούς σωληνίσκους και σάκους, τις κυψελίδες (στις οποίες πραγματοποιείται η ανταλλαγή του οξυγόνου με το διοξείδιο του άνθρακα). Στους υγιείς οι σωληνίσκοι είναι ελεύθεροι και ανοικτοί, ενώ οι κυψελίδες είναι ελαστικές και λειτουργικές. Κατά την εισπνοή ο αέρας εισέρχεται με μεγάλη ευκολία και διατείνει τις κυψελίδες, ενώ κατά την εκπνοή ο αέρας εξέρχεται και οι κυψελίδες αποκτούν τον μέγεθος που είχαν πριν.

Στην ΧΑΠ οι αεραγωγοί χάνουν την ελαστικότητά τους και παραμορφώνονται. Ο ιστός μεταξύ των κυψελίδων που είναι πλούσιος σε αιμοφόρα αγγεία καταστρέφεται. Εξαιτίας της φλεγμονής το τοίχωμα των βρόγχων διογκώνεται από το οίδημα και αποφράσσεται. Οι βρόγχοι συγχρόνως γεμίζουν από εκκρίσεις παχύρευστες σαν την βλέννη. Έτσι οι κυψελίδες δεν μπορούν να αποβάλλουν το παγιδευμένο αέρα και διατείνονται συνεχώς, μέχρι να καταστραφούν.

 ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΧΑΠ

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΠ

KAΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΧΑΠ

Πηγή: MEDLAB Ιατρικό Ινστιτούτο

•   COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease)(National Heart, Lung, and Blood Institute)

•   COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease)(Patient Education Institute)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Τι είναι; Χρήσιμες Οδηγίες. ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΑΠ

Περιφερική αγγειακή αρτηριακή νόσος, αποφρακτική αρτηριοπάθεια. Προκαλεί πόνο, κράμπες, μούδιασμα στα πόδια, χωλότητα, πληγές

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η Περιφερική Αρτηριακή νόσος (ΠΑΝ) είναι η νόσος που χαρακτηρίζεται από μειωμένη αιμάτωση των κάτω άκρων, λόγω στένωσης ή απόφραξης των αρτηριών των κάτω άκρων. Η κύρια αιτία της ΠΑΝ των κάτω άκρων είναι η αθηροσκλήρωση, που σημαίνει σκλήρυνση των αρτηριών.
Φυσιολογικά, το εσωτερικό τοίχωμα των αρτηριών σας (ενδοθήλιο) είναι ομαλό και απρόσκοπτο, με τα χρόνια όμως μπορεί να σχηματίσει μια ανώμαλη προβολή που ονομάζεται αθηρωματική πλάκα. Η πλάκα αυτή αποτελείται από χοληστερόλη, ασβέστιο και ινώδη ιστό. Στην αθηροσκλήρωση οι αρτηρίες στενεύουν ή αποφράσσουν καθώς η αθηρωματική πλάκα των τοιχωμάτων τους αυξάνεται.

Οι αρτηρίες των κάτω άκρων παρέχουν στους μύες των ποδιών οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά μέσω του αίματος. Εάν η ροή του αίματος διακοπεί, εξαιτίας της απόφραξης μίας αρτηρίας, τότε η έλλειψη οξυγόνου στην περιοχή, προκαλεί μυαλγία, ιδίως κατά την άσκηση, το περπάτημα ή όταν ο ασθενής επιχειρεί να ανέβει σκάλες. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής σταματάει την άσκηση ή το περπάτημα και συνεχίζει ξανά μετά από λίγα λεπτά ξεκούρασης. Τα αιμοφόρα αγγεία με την πάροδο του χρόνου συνεχίζουν να στενεύουν και κάποια στιγμή αποφράσσονται εντελώς. Όταν συμβεί απόφραξη μίας ή περισσότερων αρτηριών του κάτω άκρου, τότε η ροή του αίματος στο πόδι μειώνεται σημαντικά και η έλλειψη οξυγόνου απειλεί μύες και ιστούς. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται "κρίσιμη ισχαιμία".

Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της αθηρωματικής νόσου είναι:

• η ηλικία,
• η οικογενειακή προδιάθεση,
• η αυξημένη χοληστερίνη,
• ο σακχαρώδης διαβήτης,
• η υπέρταση,
• Στεφανιαία νόσος
• Εγκεφαλικό επεισόδιο
• η παχυσαρκία και
• το κάπνισμα
• Υψηλά επίπεδα της ομοκυστεΐνης στο αίμα

Ποια είναι τα συμπτώματα της περιφερικής αρτηριακής νόσου;

Το πιο σύνηθες αρχικό σύμπτωμα είναι η διαλείπουσα χωλότητα (ΔΧ), που είναι δυσφορία ή πόνος στα πόδια σας (μπορεί να εντοπίζεται στους γλουτούς, μηρούς, γάμπες) τη στιγμή που περπατάτε και περνάει όταν σταματάτε. Με την επιδείνωση της νόσου ο πόνος εμφανίζετε σε όλο και μικρότερες αποστάσεις.

Οι άνδρες μπορεί να εμφανίσουν διαταραχές στύσεως. Σε πολύ προχωρημένα στάδια της αποφρακτικής νόσου ο ασθενής εμφανίζει πόνο το βράδυ όταν ξαπλώνει (άλγος αναπαύσεως), πληγές των κάτω άκρων που δεν κλείνουν ή και νέκρωση ιστών (γάγγραινα).

• Χωλότητα, πόνος, κόπωση,
• κράμπες ή τσούξιμο στο πόδι σας
• Μούδιασμα και πόνο στο πόδι ή τα πόδια
• Κρύα χέρια, πόδια
• Τριχόπτωση στα πόδια
• Χλωμά ή μπλε πόδια
• Αδύναμη ή απουσία παλμού στα πόδια
• Πληγές, έλκη στα πόδια και κνήμες και αργή επούλωση
• Στυτική δυσλειτουργία
• Οίδημα των κάτω άκρων

Ποιες εξετάσεις χρειάζονται για τη διάγνωση της περιφερικής αρτηριακής νόσου;

Το πιο σημαντικό τεστ για τη διάγνωση της νόσου είναι ο Δείκτης του λόγου της Αρτηριακής πιέσεως στους αστραγάλους του ασθενούς προς την Αρτηριακή πίεση στο βραχιόνιο του ασθενούς. Είναι μία ανώδυνη εξέταση κατά την οποία με την βοήθεια ενός καθετήρα υπερηχογραφικού Doppler συγκρίνεται η διαφορά της αρτηριακής πιέσεως στα πόδια και στα χέρια του ασθενούς. Σύμφωνα με τον δείκτη που προκύπτει, καθώς και με βάση την συμπτωματολογία του ασθενούς και τους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αυτής της νόσου, ο ιατρός αποφασίζει εάν θα προχωρήσει σε περαιτέρω εξετάσεις.

Άλλη διαγνωστική εξέταση είναι το triplex κοιλιακής αορτής, λαγονίων και αρτηριών κάτω άκρων. Σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται αξονική ή μαγνητική αγγειογραφία ή ψηφιακή αγγειογραφία κοιλιακής αορτής, λαγονίων και αρτηριών κάτω άκρων. Με την Μαγνητική Αγγειογραφία ο ασθενής πρέπει να ξαπλώσει για περίπου 20 λεπτά στον Αγγειογράφο. Γίνεται μία σύντομη ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικής ουσίας και με αυτόν τον τρόπο γίνεται η απεικόνιση των αρτηριών των κάτω άκρων. Στην εικόνα απεικονίζεται με την βοήθεια του βέλους στην αριστερή πυελική αρτηρία.

Θεραπεία της περιφερικής αρτηριακής νόσου.

H πρόγνωση της νόσου είναι καλή αν αντιμετωπισθούν οι επιβαρυντικοί παράγοντες και τεθεί μία θεραπεία.

Η θεραπεία της ΠΑΝ εξαρτάται από τα συμπτώματα του ασθενούς και το βαθμό στένωσης των αρτηριών.

Φαρμακευτική Αγωγή Οι ασθενείς αυτοί συχνά παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα, γεγονός που συμβάλλει στην επιδείνωση της νόσου. Μία διατροφή χαμηλή σε λιπαρά και σκευάσματα μείωσης των λιπιδίων στο αίμα, αποτελούν συχνά μέρος της θεραπείας. Επίσης μπορεί να συνταγογραφηθούν και σκευάσματα για τον έλεγχο της Υπέρτασης. Πολλές μελέτες σε ασθενείς με τη νόσο αυτή, απέδειξαν ότι η χορήγηση χαμηλής δόσεως ασπιρίνης μπορεί να παρεμποδίσει την δημιουργία θρόμβων. Συνεπώς συστήνεται και η λήψη της από συμπτωματικούς ασθενείς με Αποφρακτική Νόσο Περιφερικών Αρτηριών.

Αγγειοπλαστική

Εκτός της φαρμακευτικής αγωγής υπάρχει και η επεμβατική θεραπεία, όπου ενδείκνυται, που γίνεται με δύο μεθόδους (ενδαγγειακή και ανοικτή μέθοδος).

Κατά την ενδαγγειακή μέθοδο γίνεται παρακέντηση μιας αρτηρίας του ποδιού (συνήθως της μηριαίας) ή του χεριού (βραχιόνιος) και η αποκατάσταση της στένωσης γίνεται από το εσωτερικό του αγγείου. 
Αγγειοπλαστική με μπαλόνι
Η αγγειοπλαστική με μπαλόνι είναι η πιο κοινή μέθοδος για το άνοιγμα μιας αποφραγμένης αρτηρίας. Πρώτον περνάει ένα σύρμα μέσα από την στενωμένη αρτηρίας. Ένα ξεφούσκωτο μπαλονάκι συνδεδεμένο σε έναν καθετήρα περνάει μέσα από το σύρμα μέσα στο αγγείο έως το σημείο της στενώσεως. Το μπαλονάκι φουσκώνεται και ξεφουσκώνεται επανειλημμένως σε ένα ή περισσότερα σημεία του αγγείου.
Αυτή η μέθοδος ισοπεδώνει την πλάκα επάνω στο τοίχωμα του αγγείου, αυξάνοντας το μέγεθος του ανοίγματος στο αγγείο.
Ενδοαυλικές προθέσεις ή Stents
Εάν μία αρτηρία που έχει ανοιχθεί προηγουμένως αποφράξει ή στενέψει στην διάρκεια ή μετά την επέμβαση τοποθετείται ένας εσωτερικός νάρθηκας που ονομάζεται και διατηρεί το αγγείο ανοικτό.
Άλλες παρόμοιες τεχνικές είναι η αγγειοπλαστική με Laser και η αθηρεκτομή που γίνονται με ειδικούς καθετήρες.
Μηροιγνυακό By Pass (παράκαμψη)
Ένα στενωμένο ή αποφραγμένο σημείο μιας αρτηρίας μπορεί να παρακαμφθεί με μοσχεύματα. Το μόσχευμα μπορεί να είναι συνθετικό ή να είναι μία γνήσια φλέβα που αφαιρέθηκε από άλλο σημείο του σώματος , πιο συχνά το πόδι. Η μία άκρη του μοσχεύματος εφαρμόζεται στην αρτηρία κάτω από την απόφραξη. Το αίμα κυκλοφορεί στην επάνω αρτηρία μέσω του μοσχεύματος και στην αρτηρία κάτω της αποφράξεως όπου κυκλοφορεί το αίμα στα κάτω

Αλλαγές στον τρόπο ζωής
Στην πλειοψηφία των ασθενών αυτών, στα πλαίσια της θεραπείας τους συμπεριλαμβάνεται και ο τρόπος ζωής τους. Η διακοπή του καπνίσματος και ένα καλά οργανωμένο πρόγραμμα καθημερινής φυσικής άσκησης, είναι όλα όσα χρειάζονται για την μείωση και την ανακούφιση από την συμπτωματολογία της νόσου καθώς και για την παρεμπόδιση επιδείνωσή της.

• Διακοπή του καπνίσματος
• Θεραπεία του διαβήτη
• Έλεγχος της πίεσης του αίματος
• Αυξημένη φυσική δραστηριότητα (για παράδειγμα, σπορ)
• Μείωση του βάρους, αν είστε υπέρβαρος
• Χαμηλή κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών, χαμηλή διατροφή χοληστερόλης;
• Φροντίδα των ποδιών (Είναι σημαντικό για τα άτομα με διαβήτη);
• Φορώντας άνετα παπούτσια;
• Κατάλληλη φροντίδα τραυματισμοί ποδιών.

Διαβάστε επίσης

• Μέτρα πρόληψης καρδιαγγειακών παθήσεων (στεφανιαίας νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου, περιφερικής αγγειοπάθειας)
• Περιφερική νευροπάθεια - Διαβητική νευροπάθεια

Αν τρώτε πολλά γλυκά κινδυνεύετε με διαβήτη; Με τα φρούτα και τα ποτά τι γίνεται;

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Ο Διαβήτης είναι μια κατάσταση κατά την οποία η ποσότητα της γλυκόζης στο αίμα είναι υπερβολικά ψηλή διότι ο οργανισμός αδυνατεί να την χρησιμοποιήσει κανονικά.

Η γλυκόζη προέρχεται από την πέψη διαφόρων τροφών όπως το ψωμί, το ρύζι, τις πατάτες, διάφορες άλλες ρίζες, από την ζάχαρη και τα γλυκά όπως επίσης και από το συκώτι του οργανισμού κάθε ατόμου το οποίο την παράγει.

Στην περίπτωση των Διαβητικών ατόμων η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για επιβίωση. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη η οποία παράγεται από το πάγκρεας και η οποία βοηθά τα κύτταρα που χρειάζονται την γλυκόζη να την απορροφήσουν για να παράγουν ενέργεια για το σώμα.

Η κατανάλωση πολλών γλυκών ΔΕΝ αναπτύσσει διαβήτη.

Ο διαβήτης τύπου Ι έχει γενετικά αίτια και προκαλείται από άγνωστους μέχρι στιγμής παράγοντες. 
Ο διαβήτης τύπου ΙΙ εξαρτάται από τα γονίδια καθώς και από τον τρόπο ζωής. 
Το αυξημένο σωματικό βάρος κι η καθιστική ζωή αυξάνουν το ρίσκο ανάπτυξης διαβήτη ανεξάρτητα από τις τροφές που καταναλώνονται. 

Η υπερβολική κατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες, είτε αυτές προέρχονται από γλυκά είτε από άλλες τροφές, είναι πολύ πιθανό να αυξήσει το βάρος σας και άρα και τη πιθανότητα να αναπτύξετε διαβήτη τύπου ΙΙ στο μέλλον.  

Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας, επισημαίνει ότι η ζάχαρη ΔΕΝ αυξάνει τη πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος διαβήτη τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενος).  Από την άλλη, αν τρώτε  πολλά γλυκά, είναι πιθανό να ανέβει περιστασιακά το σάκχαρό σας σε μια μέτρηση, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχετε διαβήτη. 
Αν όμως τρώτε γλυκά σε μόνιμη βάση, υπάρχει ο κίνδυνος να παχύνετε και η παχυσαρκία αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για την ανάπτυξη διαβήτη. Επιπλέον οι ερευνητές έχουν αποδείξει ότι τα ποτά και τα αναψυκτικά που περιέχουν ζάχαρη σχετίζονται με την εκδήλωση διαβήτη τύπου 2 (μη ινσουλινοεξαρτώμενος). 

Η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία, συνιστά να αποφεύγεται η κατανάλωση ζαχαρούχων ποτών, για την πρόληψη του διαβήτη, όπως φρουτ παντς, φρουτοποτά, ενεργειακά ποτά, αθλητικά ποτά, γλυκό τσάι και άλλα ζαχαρούχα ποτά.

Tο αυξημένο σωματικό βάρος είναι ένας από τους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου ΙΙ αλλά δεν είναι ο μόνος. Άλλοι παράγοντες όπως η εθνικότητα, η ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό καθώς και τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας επίσης επηρεάζουν το κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη. Επίσης, αρκετοί άνθρωποι με διαβήτη έχουν φυσιολογικό ή ελαφρώς αυξημένο βάρος.

             

Η ινσουλίνη εκκρίνεται περισσότερο όταν τρώμε υδατάνθρακες, σε μεγαλύτερη αναλογία από τις πρωτεΐνες.

Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων υδατανθράκων δημιουργεί άμεσα πάχος. Όταν καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες, οι οποίες προέρχονται από υδατάνθρακες (ζυμαρικά, δημητριακά, ρύζι, γλυκά), απελευθερώνεται περισσότερη ινσουλίνη, η οποία μετατρέπει τις περιττές θερμίδες σε λίπος. 
Πρέπει λοιπόν να τρώμε σε κάθε γεύμα μικρές ποσότητες φαγητού σε αναλογία: 30% πρωτεΐνες, 40% υδατάνθρακες, διότι, όπως υποστηρίζει ο καθηγητής του Χάρβαρντ David Lugwig, που επιμένει στην παραπάνω αναλογία υδατανθράκων και πρωτεΐνης, η πρωτεΐνη προκαλεί την έκκριση από το πάγκρεας της ορμόνης γλυκαγόνης. Η γλυκαγόνη έχει τη δυνατότητα να βοηθά το συκώτι να απελευθερώσει το σάκχαρο που έχει αποθηκεύσει και έτσι εξισορροπούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρώτον, εφόσον τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα είναι ισορροπημένα, δεν χρειάζεται περαιτέρω έκκριση ινσουλίνης και κατά συνέπεια αποφυγή του πάχους αλλά και δεν εξαντλείται το πάγκρεας και, δεύτερον, με την ισορροπία του σακχάρου στο αίμα, παύει το αίσθημα πείνας. Θα έχετε παρατηρήσει, όταν τρώμε μόνο υδατάνθρακες, έχουμε λιγούρα, επιθυμούμε να τρώμε συνεχώς, ενώ, αν τρώμε και πρωτεΐνες, αισθανόμαστε κορεσμό, το φαγητό τότε λέμε ότι μας «πιάνει», ότι μας «κρατάει». 
Το μεγάλο πρόβλημα με την υπερβολική έκκριση ινσουλίνης είναι ότι εμποδίζει τα λιπώδη κύτταρά μας ν’ απελευθερώσουν το αποθηκευμένο λίπος, και κατ’ αυτόν τον τρόπο αν κάνουμε μια διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες, είναι αδύνατο ν’ αδυνατίσουμε (διότι εκκρίνεται μεγάλη ποσότητα ινσουλίνης, που αποθηκεύει σε λίπος, και κατά συνέπεια δεν επιτρέπει τον μεταβολισμό της τροφής μας).

Τα φρούτα είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και πρέπει να αποτελούν μέρος μιας ισορροπημένης διατροφής. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες υδατανθράκων και για αυτό το λόγο η ποσότητα, η ποιότητα, η συχνότητα και ο συνδυασμός με άλλα τρόφιμα είναι σημαντικός. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να αποφεύγονται, όλα τα φρούτα είναι κατάλληλα! Η διατροφή με ακατέργαστα λαχανικά μας προμηθεύει με όλα τα αναγκαία ένζυμα και τη μεγαλύτερη ζημιά στον οργανισμό μας την κάνουν οι υδατάνθρακες, εκείνοι που έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη. 

Τι κάνουν λοιπόν οι υδατάνθρακες, οι οποίοι έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη; 

Οι υδατάνθρακες με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, είναι αυτοί που διασπώνται και απορροφώνται γρήγορα από το λεπτό έντερο, με αποτέλεσμα να ανεβάζουν γρήγορα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και να προκαλούν την άμεση έκκριση μεγαλυτέρων ποσοτήτων ινσουλίνης. Η περίσσια ποσότητα ινσουλίνης δημιουργεί πάχος και σακχαροδιαβήτη τύπου ΙΙ ύστερα από τα 50

H άσκηση και κυρίως το γρήγορο περπάτημα βοηθά επίσης στην αύξηση της ενέργειας της ινσουλίνης στο να μετατρέπει το σάκχαρο σε γλυκόζη, με αποτέλεσμα να μειώνεται το σάκχαρο στο αίμα.

Αν έχετε ιστορικό διαβήτη θα πρέπει να καταφέρετε να ελέγξετε το βάρος σας τρώγοντας σωστά και κάνοντας συστηματικά άσκηση.

Διαβάστε επίσης

• Ποιοί κινδυνεύουν από διαβήτη; Τι συμπτώματα μπορεί να έχει και τι εξετάσεις πρέπει να κάνει ο διαβητικός;
• H καλή διατροφή του διαβητικού. Οδηγίες διατροφής για διαβητικούς.
• O διαβήτης σε αριθμούς. Διαστάσεις επιδημίας λαμβάνει ο σακχαρώδης διαβήτης στην Ελλάδα
• Η δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου), ο προδιαβήτης και ο διαβήτης.

Ποια η σωστή ενυδάτωση για τρέξιμο; Στη γραμμή της εκκίνησης με φουλ το ρεζερβουάρ του οργανισμού

Η Σημασία της Ενυδάτωσης για τους Δρομείς & Συμβουλές για Αγώνες

Του Γιάννη Γεωργίου, medlabnews.gr iatrikanea

Η Ενυδάτωση και η Απόδοση στην Άσκηση

Κάποια μέτρα για όσουν τρέχουν χωρίς να έχουν ενυδατωθεί σωστά, είτε πρόκειται για τον αγώνα των 5 ή των 10 χιλιομέτρων είτε φυσικά για τον κλασικό μαραθώνιο. 

Οι διαθέσιμες μελέτες υπογραμμίζουν την άμεση σχέση μεταξύ της αφυδάτωσης και της γρηγορότερης κόπωσης σε όλες τις μορφές άσκησης, ακόμα κι όταν η αφυδάτωση είναι ήπια. Υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι, που είναι ακόμα και ελαφρώς υπο-υδατωμένοι ξεκινώντας την άσκηση, ή έρχονται σε κατάσταση υπο-υδάτωσης, κατά τη διάρκειά της, αντιλαμβάνονται την άσκηση ως δυσκολότερη και εγκαταλείπουν νωρίτερα.

Σχετική έρευνα παρουσίασε πρόσφατα ο εργοφυσιολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Loughborough στη Μεγάλη Βρετανία, Ron Maughan, ο οποίος μάλιστα βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα. Σε ομιλία του στο 8ο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Διαιτολόγων (European Federation of the Associations of Dietitians-EFAD), μετέφερε στους συμμετέχοντες τα συμπεράσματα από τις μελέτες του, σύμφωνα με τα οποία η ενυδάτωση μπορεί να είναι σημαντική τόσο για εκείνον που αθλείται ερασιτεχνικά όσο φυσικά και για έναν κορυφαίο αθλητή.

Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι ακόμη και εκείνοι, που ασκούνται μόνο για 30 λεπτά, μπορούν να ωφεληθούν από την κατανάλωση υγρών, και την καλή κατάσταση ενυδάτωσης.

Οι διαπιστώσεις του καθηγητή Maughan αποτελούν πολύτιμα tips για τους αθλητές, αλλά και όλους όσοι συμμετέχουν την Κυριακή στον Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών, ή στους αγώνες των 5 και 10 χιλιομέτρων ερασιτεχνικά.

Και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και αυτό ισχύει και για το μαραθώνιο, οι ειδικοί θεωρούν πρωταρχικής σημασίας την καλή ενυδάτωση του οργανισμού πριν φτάσει κανείς στη γραμμή της εκκίνησης.

Όσον αφορά δε στις ποσότητες που έχει ανάγκη ο οργανισμός σε υγρά, οι ανάγκες κάθε δρομέα εξαρτώνται από διαφόρους παράγοντες, όπως η θερμοκρασία περιβάλλοντος, η διάρκεια και η ένταση τρεξίματος, η ίδια η φυσιολογία του κάθε οργανισμού, ο ρυθμός εφίδρωσής. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι γενικοί κανόνες, που σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν όλους να φτάσουν μέχρι το νήμα του τερματισμού. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητικής Ιατρικής και τον Αμερικανικό Σύλλογο Διαιτολόγων, η διατροφή του αθλητή πρέπει να περιλαμβάνει επαρκείς ποσότητες υγρών (περίπου 1 ποτήρι υγρών ανά 20 λεπτά άσκησης). Και είναι σημαντικό να γνωρίζουν όλοι οι αθλούμενοι ότι όλα τα υγρά συμβάλλουν στην ενυδάτωση του οργανισμού, από το πόσιμο νερό που αποτελεί την πρώτη επιλογή, μέχρι και τους χυμούς, το γάλα, τα αναψυκτικά, το τσάι κτλ. Επιπλέον, για άσκηση που διαρκεί 1 ώρα ή και περισσότερο, ο οργανισμός μπορεί να ωφεληθεί από την κατανάλωση αθλητικών ποτών, που εκτός από νερό προσφέρουν υδατάνθρακες και ηλεκτρολύτες που βοηθούν στην καλύτερη αναπλήρωση αυτών των συστατικών κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης.

Η σωστή ενυδάτωση επομένως, ενισχύει την "άμυνα" έναντια στην κόπωση και είναι το απαραίτητο συστατικό για το «Νενικήκαμεν». 

🔗 Διαβάστε επίσης:

• Ενυδάτωση ενόψει Μαραθωνίου
• Στραμπούληγμα αστραγάλου
• Πόνος στο γόνατο από κύστη Baker
• Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση
• Απλά βήματα για να βάλετε την άσκηση στη ζωή σας

📢 Μοιραστείτε το άρθρο για να ενημερωθούν και άλλοι δρομείς!

Ενυδάτωση και τρέξιμο, συμβουλές για μαραθωνοδρόμους, πώς να αποτρέψετε την αφυδάτωση, πόσο νερό να πίνετε κατά την άσκηση, ισοτονικά ποτά για αθλητές.

Χρήσιμες Συμβουλές για Ευχάριστη και Ασφαλή Συμμετοχή στον 42ο Αυθεντικό Μαραθώνιο

 

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, medlabnews.gr iatrikanea

Ο 42ος Μαραθώνιος της Αθήνας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή στις 9 Νοεμβρίου.  Περισσότεροι από εβδομήντα πέντε χιλιάδες αθλητές από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, θα συμμετάσχουν στη μεγαλύτερη γιορτή του Δρομικού κινήματος.
75.000 αθλητές σε όλες τις αποστάσεις του 40ου ΑΜΑ, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ.
18.750 δρομείς στον Μαραθώνιο Δρόμο
19.000 δρομείς στα 5 χλμ και 10 χλμ
8.000 στον απογευματινό αγώνα 5χλμ
9.100 παιδιά και αθλητές Special Olympics στο κέντρο της Αθήνας και στους Δήμους της Μαραθώνιας διαδρομής.
72.000 επισκέπτες στην EXPO Αθλητισμού, Τουρισμού και Υγείας του ΑΜΑ

Χρήσιμες Ιατρικές Συμβουλές για Ευχάριστη και Ασφαλή Συμμετοχή

Για να απολαύσετε πραγματικά τη μοναδική εμπειρία της συμμετοχής σε κάποιον από τους αγώνες της διοργάνωσης θα πρέπει να είστε σε καλή φυσική κατάσταση και υγιείς την ημέρα του αγώνα, έτσι ώστε να μη θέσετε τον εαυτό σας σε τυχόν κίνδυνο.

Τα παρακάτω αποσκοπούν στην καλύτερη δυνατή ενημέρωση όλων των συμμετεχόντων, συμβάλλουν στην απόδοσή σας, και στην ευχάριστη και ασφαλή συμμετοχή σας.

Την Παραμονή του Αγώνα


Αποφύγετε την έντονη προπόνηση και ξεκουραστείτε από νωρίς την προηγούμενη ημέρα. Ετοιμάστε τα απαραίτητα για τη συμμετοχή σας από το προηγούμενο βράδυ. Το δείπνο της προηγούμενης ημέρας θα πρέπει να είναι ελαφρύ και αναλογικά, πλούσιο σε υδατάνθρακες (ψωμί, ρύζι, ζυμαρικά, πατάτες). Να μην ξεχάσετε την ενυδάτωσή σας, ιδιαίτερα, αν για την ημέρα του αγώνα προβλέπεται υψηλή για την εποχή θερμοκρασία. Αποφύγετε τα οινοπνευματώδη κατά τις προηγούμενες ημέρες.

Την Ημέρα του Αγώνα


• Μην τρέξετε αν δεν αισθάνεστε καλά, ακόμα και αν πρόκειται για κάτι που επιθυμείτε διακαώς και προετοιμαστήκατε γι αυτό σκληρά. Τα περισσότερα ιατρικά περιστατικά συμβαίνουν σε αθλητές οι οποίοι, παρόλο που δε αισθάνονται καλά, συμμετέχουν κανονικά, γιατί δεν θέλουν να απουσιάσουν από το συγκεκριμένο αθλητικό γεγονός. Αν νιώθετε ότι έχετε πυρετό, εάν κάνετε εμετούς, αν έχετε διάρροια ή πόνους στο στήθος, παρακαλούμε μην λάβετε μέρος σε κανένα αγώνα δρόμου. Μην ρισκάρετε την υγεία σας.

• Ντυθείτε με τα κατάλληλα ρούχα, ανάλογα με τον καιρό.  Φορέστε παπούτσια με τα οποία έχετε ξανατρέξει και γνωρίζετε ότι δεν θα σας δημιουργήσουν φουσκάλες στα πόδια σας.

• Προγευματίστε μερικές ώρες πριν την ώρα εκκίνησης, πολύ ελαφρά, αποφεύγοντας τα λίπη.

• Ξεκινήστε έγκαιρα από τον τόπο διαμονή σας για την Αφετηρία και αποφύγετε οτιδήποτε θα μπορούσε να σας δημιουργήσει stress.

• Ξεκινήστε τον αγώνα σας καλά ενυδατωμένοι.  Μέχρι μισή ώρα πριν τον αγώνα μπορείτε να καταναλώσετε 250ml νερό.

Στον Αγώνα


Να θυμάστε ότι, όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια του αγώνα και κατ΄επέκταση της επιβάρυνσης του οργανισμού τόσο αυξάνεται η σημασία της σωστής και τακτικής ενυδάτωσης και της κατάλληλης τροφοδοσίας. Να πίνετε τακτικά υγρά, αλλά να μην το παρακάνετε. Μην παίρνετε περισσότερα υγρά από αυτά που νιώθετε ότι χρειάζεστε. Να προτιμάτε τα σκευάσματα που έχετε ήδη δοκιμάσει σε άλλες διοργανώσεις ή στην καθημερινή σας προπόνηση. Να προτιμάτε τα ρευστά και παχύρευστα σκευάσματα που αφομοιώνονται ευκολότερα από τον οργανισμό.

Τρέξτε ανάλογα με το επίπεδο της προετοιμασίας σας, ή τρέξτε χωρίς να πιέζετε τον εαυτό σας, ιδιαίτερα αν το επίπεδο της προετοιμασίας σας για τον αγώνα στον οποίο συμμετέχετε δεν είναι ικανοποιητικό. Ακολουθήστε αυτή τη συμβουλή και το πιθανότερο είναι να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις του αγώνα χωρίς να χρειαστείτε κάποια ιατρική βοήθεια. Ιατροί θα καλύψουν υγειονομικά τον αγώνα και εθελοντές θα βρίσκονται κατά μήκος της διαδρομής για να σας παρέχουν τη απαραίτητη βοήθεια αν την χρειαστείτε.

Στον Τερματισμό


Όταν τερματίσετε τον αγώνα, μη σταθείτε ακίνητοι. Συνεχίστε να περπατάτε, ειδικά αν αισθάνεστε ότι ζαλίζεστε και πιείτε αρκετά υγρά, ώστε να αναπληρώσετε αυτά που χάθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Πηγαίνετε στο χώρο που θα παραλάβετε τα πράγματά σας, όσο γίνεται πιο γρήγορα, πάρτε το σακίδιό σας και φορέστε στεγνά και ζεστά ρούχα. Στη συνέχεια, φροντίστε να πίνετε υγρά, αλλά με αργό ρυθμό. Φροντίστε να φάτε λίγο αργότερα, πάντα με τον ίδιο αργό ρυθμό. Μετά τον τερματισμό μην πιείτε μεγάλες ποσότητες νερού.

Αν, για οποιοδήποτε λόγο, αισθανθείτε ατονία, ζάλη, αδυναμία να κινηθείτε, αναζητήστε αμέσως το παρευρισκόμενο ιατρικό προσωπικό.

Διαβάστε επίσης

• Προετοιμασία για το τρέξιμο. Διατροφή και ενυδάτωση. Συχνοί τραυματισμοί στην άσκηση
• Ενυδάτωση ενόψει Μαραθωνίου: Στη γραμμή της εκκίνησης με φούλ το ρεζερβουάρ του οργανισμού
• Στραμπούληγμα αστραγάλου ή διάστρεμμα ποδοκνημικής, τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται
• Πόνος στο γόνατο από ιγνυακή κύστη ή κύστεις του baker.
• Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση, άκανθα πτέρνας. Θεραπευτική αντιμετώπιση και ασκήσεις για το σπίτι.
• Απλά βήματα για να βάλετε την άσκηση στην ζωή σας. Η εξαντλητική άσκηση είναι επικίνδυνη για την υγεία