Η Μεγαλομάρτυς Αγία Βαρβάρα. Γιατί καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Πυροβολικού;

 medlabnews.gr iatrikanea

Η Αγία Βαρβάρα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και ήταν κόρη του ειδωλολάτρη Διοσκόρου ο οποίος ήταν από τους πιο πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως.

Ο πατέρας της λόγω της σωματικής ωραιότητας της Αγίας, την φύλαγε κλεισμένη εντός πύργου. Δεν γνωρίζουμε που διδάχθηκε τις χριστιανικές αλήθειες, καθώς ο πατέρας της ήταν φανατικός ειδωλολάτρης, λόγος για τον οποίο άλλωστε προσπάθησε να κρατήσει κρυφή την πίστη της στον Τριαδικό Θεό. Ένα τυχαίο περιστατικό, όμως, την πρόδωσε. Ο πατέρας της πληροφορήθηκε από τεχνίτες ότι η Αγία ζήτησε να τις ανοίξουν τρία παράθυρα στον πύργο όπου ήταν έγκλειστη, στο όνομα της Αγίας Τριάδος και, έτσι, βεβαιώθηκε ότι η κόρη του είχε γίνει Χριστιανή.

Εξοργίσθηκε τόσο που την κυνήγησε εντός του πύργου με το ξίφος του για να την φονεύσει. Η Αγία κατέφυγε στα όρη, αλλά ο πατέρας της την συνέλαβε και την παρέδωσε στον τοπικό άρχοντα, Μαρκιανό, κατηγορώντας την για την πίστη της. Όταν ανακρίθηκε, ομολόγησε με παρρησία την πίστη της στον Χριστό και καθύβρισε τα είδωλα. Μετά από φρικτά βασανιστήρια, διεπομπέφθη γυμνή στην πόλη και τέλος σφαγιάσθηκε από τον ίδιο τον πατέρα της. Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη.

Η σύναξη της Αγίας ετελείτο στο μαρτύριο αυτής, στον Βασιλίσκο πλησίον της αγίας Ζηναΐδος.

Τα Λείψανα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας διαφυλάχθηκαν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τον 11ο αιώνα μ.Χ.., οπότε ένα μέρος τους μεταφέρθηκε στη Βενετία, όταν Δόγης ήταν Ο Πέτρος Β’ Orseol (991 – 1009 μ.Χ.). Τα Λείψανα μεταφέρθηκαν από την Πριγκίπισσα Μαρία Αργυροπούλα, η οποία νυμφεύθηκε τον γιό του Δόγη Πρίγκιπα Ιωάννη. (Σύμφωνα με μέρος των πηγών - Ιωάννη τον Διάκονο και Ανδρέα Δάνδολο - η Μαρία ήταν ανιψιά ή και αδελφή των Αυτοκρατόρων Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου και Κωνσταντίνου Η’, όμως το πλέον πιθανό είναι να ήταν μία από τις αδελφές του μελλοντικού Αυτοκράτορα Ρωμανού Γ’).

Ο Πριγκιπικός Γάμος ευλογήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, με παρανύμφους τους Αυτοκράτορες. Μάλιστα η παραμονή του ζεύγους στη Βασιλεύουσσα παρατάθηκε μέχρι το 1004 μ.Χ. (εκεί γεννήθηκε και το πρώτο παιδί τους).

Στη Βενετία τα Λείψανα της Μεγαλομάρτυρος κατατέθηκαν στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μάρκου. Ο Ιωάννης πέθανε από πανώλη στη Βενετία, το 1009 μ.Χ. Μετά τον θάνατό του δύο αδέλφια του, ο Επίσκοπος του Τορτσέλλο Όρσο και η Φιληκίτη, Ηγουμένη της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου επίσης στο Τορτσέλλο, πέτυχαν την μεταφορά των Λειψάνων στη Μονή αυτή, όπου παρέμειναν μέχρι τον 18ο αιώνα μ.Χ.

Τα Λείψανα μεταφέρθηκαν και πάλι στο Ναό του Αγίου Μάρκου κατά την περίοδο των Ναπολεοντίων Πολέμων, όπου και σήμερα φυλάσσονται. Πάντως μέρος τους παρέμεινε και στη Μονή του Τορτσέλλο. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες η Κάρα της Αγίας μεταφέρθηκε στο Μοντεκοτίνι της Ιταλίας, όπου σήμερα φυλάσσεται, όπως και το μέρος των Λειψάνων που φυλάσσεται στο Ρωμαιοκαθολικό Ναό του Ριέτι.

Επίσης, κατά το 12ο αιώνα μ.Χ., μέρος υπολοίπων λειψάνων της Αγίας μεταφέρθηκαν από την Κωνσταντινούπολη στο Μοναστήρι του Αγίου Μιχαήλ με τους Χρυσούς Τρούλους στο Κίεβο, όπου παρέμειναν ως το 1930 μ.Χ., όταν μεταφέρθηκαν εκ νέου στον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Βλαδίμηρου στην ίδια πόλη.

Την 1η Ιουνίου 2003 μ.Χ., μετά από ενέργειες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου προς την Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή της Βενετίας και τον Επίσκοπό της Άγγελο Scolla, δόθηκε μέρος των Λειψάνων της Αγίας στην Εκκλησία της Ελλάδος. Το Λείψανο παραλήφθηκε με τις δέουσες τιμές από τον Γενικό Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας Επίσκοπο Φαναρίου Αγαθάγγελο και κατατέθηκε στο ομώνυμο Προσκύνημα του Δήμου Αγίας Βαρβάρας Αττικής.

Η Αγία Βαρβάρα θεωρείται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ΄ άλλες Χώρες Αγία προστάτις πυροβολικού. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε ως Προστάτις του όπλου αυτού το 1828 μ.Χ. όπου και αναφέρεται η πρώτη σχετική τελετή με δοξολογία και παράθεση στη συνέχεια γεύματος όπου έλαβαν μέρος αξιωματικοί και οπλίτες πυρβολητές.

Στη Ορθόδοξη εικονογραφία η Αγία Βαρβάρα ζωγραφίζεται πολλές φορές μ’ ένα ποτήριο στο χέρι όντας προστάτιδα ενάντια στο αιφνίδιο θάνατο και μη θέλοντας να στερηθούν οι ετοιμοθάνατοι την θεία κοινωνία. Συχνά τη συναντούμε κοντά σ΄ έναν πύργο (με τρία παράθυρα) ή κρατώντας ένα βιβλίο (για τους ετοιμοθάνατους) ή ένα κλαδί φοίνικα.

Η Καθιέρωση της Αγίας Βαρβάρας ως Προστάτιδος του Πυροβολικού

Την πρώτη γραπτή αναφορά για τον εορτασμό της Αγίας Βαρβάρας ως προστάτιδος του Πυροβολικού βρίσκουμε σε ένα βασιλικό διάταγμα που υπεγράφη την 21η Ιανουαρίου 1953. Σ᾽ αυτό, ενώ για όλα τα όπλα του Στρατού Ξηράς ως προστάτης Άγιος αναγνωρίζεται ο Άγιος Γεώργιος, ξεχωριστά για το όπλο του Πυροβολικού αναγνωρίζεται η Αγία Βαρβάρα, που τιμάται κάθε χρόνο την 4η Δεκεμβρίου. Ο διαχωρισμός αυτός δεν υπήρξε τυχαίος. Συνέβη προφανώς γιατί ήδη στη συνείδηση των υπηρετούντων τον Ελληνικό Στρατό προϋπάρχει έντονα η ταύτιση της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας με το Όπλο του Πυροβολικού.

Κατά αντίστοιχο τρόπο με τα υπόλοιπα όπλα του Στρατού Ξηράς οι σημαίες του Πυροβολικού σαν ένδειξη τιμής φέρουν σήμερα επί της σταυροφόρου σημαίας και αμφίπλευρα στο κέντρο της, την εικόνα της Προστάτιδος του Όπλου. Στα περισσότερα στρατόπεδα του Όπλου του Πυροβολικού υπάρχουν Ναοί ή παρεκκλήσια αφιερωμένα στην Αγίας Βαρβάρα. Σε όλα τα στρατόπεδα του Όπλου κατά την ημέρα της εορτής της Αγίας, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελείται επίσημη δοξολογία, παρουσία των στρατιωτικών και θρησκευτικών αρχών. Στην τιμή της Αγίας ενσωμάτωσε ο Στρατός και τα λαϊκά θρησκευτικά έθιμα τα οποία ενέταξε στην ημέρα του εορτασμού, όπως τους λουκουμάδες, στο συσσίτιο της ημέρας που διανέμονται όχι μόνο στους στρατιώτες, αλλά και στους επισκέπτες του στρατοπέδου.

Επίσης, έκφραση τιμής αποτελούν και η καθιερωμένη με Προεδρικό Διάταγμα αργία «διά το στρατιωτικόν και πολιτικόν προσωπικόν, το υπηρετούν εις μονάδας Πυροβολικού» η εορτή της Αγίας Βαρβάρας, η τοποθέτηση της μεταλλικής εικόνος της επί του πυργίσκου στην εξωτερική θωράκιση του κάθε πυροβόλου, και η ανάγνωση της ημερήσιας διαταγής που διαβάζεται σε όλα τα στρατόπεδα Πυροβολικού.

Οι λόγοι καθιέρωσης της τιμής της Αγίας Βαρβάρας ως προστάτιδος του Πυροβολικού, ενδέχεται να είναι κυρίως δύο:

Πρώτον, η αμεσότητα της ικανοποίησης της παρακλήσεώς της από το Θεό, κατ’ αναλογία της αμέσου ανταποκρίσεως του Πυροβολικού στις αιτήσεις πυρών των τμημάτων ελιγμού. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το συναξαριστή,1 την πρώτη φορά ζητά να περιβάλλει το γυμνό μαρτυρικό της σώμα που περιφέρεται από τους βασανιστές της στους δρόμους της Ηλιούπολης για να μην ντροπιάζεται και ο Θεός το περιβάλλει με λαμπρό ένδυμα. Την δεύτερη φορά ζητά από τον Θεό, ενώ βρίσκεται ήδη στο δρόμο του μαρτυρικού της θανάτου, να της δοθεί η ευλογία να θεραπεύει τις λοιμικές ασθένειες όταν επικαλούνται το όνομά της, πράγμα στο οποίο απάντησε θετικά ο Θεός.

Δεύτερον, ίσως και το πιο χαρακτηριστικό, πάνω στο οποίο και στηρίζεται η επιλογή της ως προστάτιδος του Πυροβολικού, είναι το γεγονός ότι ο Θεός τιμώρησε τον πατέρα της για τον άδικο αποκεφαλισμό της, καθώς με κεραυνό εξ ουρανού τον κατέκαψε ολοσχερώς. Ο κεραυνός αυτός παραλληλίζεται με το βλήμα του πυροβολικού που σαν τιμωρία πέφτει επάνω στον εχθρό από τον ουρανό.

Η Αγία Βαρβάρα δεν αποτελεί μόνο προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού. Είναι αποδεκτή και από την Καθολική Εκκλησία και αποτελεί προστάτιδα όλων των πυροβολητών των χριστιανικών εθνών. Ο τρόπος με τον οποίο τιμωρήθηκε ο πατέρας της από τη Θεία Δίκη, με τον τρομερό εκείνο κεραυνό, την ανέδειξε αρχικά ως προστάτιδα των ανθρώπων έναντι του κινδύνου από τους κεραυνούς. Ως προστάτιδα των πυροβολητών καθιερώθηκε σχεδόν από τα πρώτα χρόνια εμφάνισης του πυροβολικού στα πεδία των μαχών της Ευρώπης, (15ος αιώνας). Στην Ελλάδα, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, η καθιέρωση της Αγίας Βαρβάρας ως προστάτιδας του Πυροβολικού έγινε επίσημα το 1853. Υπάρχουν όμως μαρτυρίες ότι η Αγία Βαρβάρα θεωρείτο ήδη προστάτιδα των πυροβολητών, από την εποχή του Καποδίστρια. Αυτό ίσως οφείλεται στην έλευση Γάλλων Αξιωματικών για την αρχική οργάνωση του στρατού της νεαρής τότε Ελλάδος, οι οποίοι τιμούσαν από αιώνες στην πατρίδα τους την Αγία Βαρβάρα ως προστάτιδα του Πυροβολικού.

Ἡ Ἁγία Βαρβάρα σώζοι τὸ Πυροβολικὸν

Ποιοι εορτάζουν στις 4 Δεκεμβρίου 

Σήμερα το εορτολόγιο περιλαμβάνει όσους φέρουν το όνομα Βαρβάρα, Ρούλα, Ρίτσα, Βαρβάρω, Βαρβαρούλα, Βαρβαρίτσα, Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα.

Ανατροπή για τις κατηγορίες για ασέλγεια για τον πατέρα Αντώνιο. Βασικός μάρτυρας δηλώνει ότι του έταξαν χρήματα

 

 

επιμέλεια medlabnews.gr  

Μια εξέλιξη που ανατρέπει την εικόνα που είχε διαμορφωθεί εδώ και δύο χρόνια για την υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου» ήρθε στο φως, με τον βασικό μάρτυρα κατηγορίας να ανασκευάζει πλήρως την κατάθεσή του για σεξουαλική ασέλγεια κατά του πατέρα Αντωνίου.

Τα δεδομένα των τελευταίων δύο χρόνων στην πολύκροτη υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου» αλλάζουν μετά την δημόσια ομολογία του ατόμου που είχε προβληθεί ως μάρτυρας-κλειδί για τις καταγγελίες που αφορούσαν σεξουαλική ασέλγεια και βάρυναν τον ιδρυτή της, πατέρα Αντώνιο.

Ο άνδρας που παρουσιαζόταν ως «μάρτυρας-κλειδί» παραδέχθηκε δημόσια ότι ψευδομαρτύρησε μετά από καθοδήγηση τρίτων και οικονομικό δέλεαρ.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», ο μάρτυρας προχώρησε σε μια πλήρη μεταστροφή της αρχικής του θέσης, εξηγώντας πως η ψευδής κατάθεσή του ήταν αποτέλεσμα παρακίνησης και οικονομικών ανταλλαγμάτων από τρίτα πρόσωπα.

Η πλήρης αναστροφή και η «οικονομική πλεκτάνη»

Ο Αντώνης προχώρησε σε μία πλήρη αναστροφή της αρχικής του θέσης λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Την 28η Νοεμβρίου που έγινε το δικαστήριο πήγα να καταθέσω όλη αυτή τη σκευωρία που έγινε κατά του Πατρός Αντωνίου και των συνεργατών του και αποκάλυψα αναλυτικά το πως το είχε στήσει ο 19χρονος και δεν ξέρω ποιος άλλος είναι από πίσω και πως με είχαν παρασύρει όλοι να μπω σε αυτή την πλεκτάνη και να βρουν το ευαίσθητό μου σημείο το οποίο ήταν το οικονομικό.

Βρήκα το θάρρος μέσα από γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μου από τότε που βγήκα και είπα όλα αυτά τα ψέματα κατά του Πατέρα Αντωνίου, πήρα την απόφαση να βγω να φωνάξω την αλήθεια με ότι συνέπειες και αν έχω. Πλέον κοιμάμαι ήσυχος.»

Ο μάρτυρας περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίστηκε και πείστηκε να καταθέσει αναληθή – όπως είπε – στοιχεία. Σύμφωνα με την εκδοχή του, ένας 19χρονος, ο οποίος φερόταν να είναι το πρόσωπο που άνοιξε τον κύκλο των καταγγελιών κατά του ιδρυτή της ΜΚΟ, τον πλησίασε με συγκεκριμένη πρόταση.

Η προσφορά των 900 ευρώ και η υπόσχεση για ακόμη 11.800 μετά τη δίκη Όπως αποκάλυψε, ένα 19χρονο πρόσωπο το οποίο φέρεται να αποτέλεσε τον πρώτο πυλώνα των καταγγελιών, τον προσέγγισε και του υποσχέθηκε οικονομικά ανταλλάγματα για να καταθέσει ψευδώς ότι εργαζόταν στη δομή απλήρωτος για 2,5 χρόνια και ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας ασέλγειας.

«Μου έδωσε 900 ευρώ. Μετά μου είπε ότι θα πάρω και 11.800 από τη δίκη. Περίμενα, αλλά δεν πήρα τίποτα. Τότε κατάλαβα πως ό,τι μου έλεγαν ήταν ψέματα.»

Ο ίδιος προσθέτει ότι δεν γνωρίζει από πού προήλθαν τα χρήματα του 19χρονου, «που δεν είχε ούτε να φάει», αφήνοντας ξεκάθαρα υπονοούμενα για τρίτο μηχανισμό πίσω από την υπόθεση.

Καθοδήγηση από δικηγορικό γραφείο που «εκπροσωπούσε» τη νέα διοίκηση της Κιβωτού Ακόμη πιο σοβαρή είναι η αναφορά του μάρτυρα ότι μετά τις πρώτες «στημένες» καταθέσεις, δέχθηκε κλήση από δικηγορικό γραφείο που, όπως λέει, εκπροσωπούσε τη νέα διοίκηση της Κιβωτού.

«Με κάλεσαν και μου είπαν ότι θα αναλάβουν να με προστατέψουν. Όλα γίνονταν συντονισμένα. Δεν ήξερα τι συνέβαινε.»

Τα λόγια του εγείρουν κρίσιμα ερωτήματα για το αν οι καταγγελίες που προκάλεσαν πολιτικό και κοινωνικό σεισμό αποτελούσαν μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου.

«Δεν υπήρξε ποτέ ασέλγεια – Όσα είπα ήταν κατασκευασμένα» Ο Αντώνης διευκρινίζει ότι ποτέ δεν είδε τον πατέρα Αντώνιο να ασελγεί ή να κακοποιεί οποιονδήποτε:

«Κατάλαβα πόσο βαρύ ήταν το λάθος μου. Μου έβαλαν πράγματα στο στόμα. Δεν υπήρξε ποτέ ασέλγεια. Τον πατέρα Αντώνιο τον θεωρούσα πατέρα μου.»

Η ανασκευή του συνοδεύεται από μηνύματα, όπως λέει, που αποδεικνύουν ότι άλλοι εμπλέκονταν στην καθοδήγησή του.

Δικαστική μεροληψία και παραιτήσεις συνηγόρων – Μαρτυρίες που καταρρέουν

Η υπεράσπιση έχει καταγγείλει εδώ και μήνες ότι υπάρχει «μεροληπτική στάση» στην έδρα, κάτι που οδήγησε και στην παραίτηση των προηγούμενων δικηγόρων του ιερέα. Η νέα δικηγόρος, Ευδοκία Πανταζή, μιλά πλέον ανοιχτά για «σκευωρία»:

«Ήδη ακόμη ένας κρατούμενος επικοινώνησε για να ανακαλέσει κατάθεση. Ένας μάρτυρας έχει ανακαλέσει. Ο βασικός μάρτυρας ανασκευάζει. Γιατί δεν είναι είδηση;»

Το δικαστήριο καλείται τώρα να αποφασίσει: Ποια κατάθεση είναι αληθινή;

Η υπόθεση παίρνει πρωτοφανή τροπή:

Θα θεωρηθεί αξιόπιστη η αρχική κατάθεση, όταν ο μάρτυρας λέει ότι πληρώθηκε και καθοδηγήθηκε;

Ή η δεύτερη, όπου ομολογεί ψευδορκία και ζητά να τιμωρηθεί για το λάθος του;

Το ερώτημα δεν είναι μόνο νομικό– είναι βαθιά κοινωνικό και πολιτικό.

Του Αγίου Ανδρέα. Η ιστορία του Αποστόλου Ανδρέα και του χιαστού σταυρού. Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου

medlabnews.gr

Η γιορτή του Αποστόλου Ανδρέα εορτάζεται σήμερα, μια από τις μεγαλύτερες εορτές για την Κύπρο, αφού δεκάδες χιλιάδες άτομα έχουν την ονομαστική τους εορτή. Ο Απόστολος Ανδρέας όμως είναι και ο πολιούχος της Πάτρας!

Στις 30 Νοεμβρίου γιορτάζουν οι:

Ανδρέας, Αντρέας, Ανδρίκος, Αντρίκος, Ανδριάνα, Ανδρούλα, Ανδριανή, Αντριάννα.

Σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία, με βάση τον κατάλογο που παρουσιάζει τη συχνότητα των ονομάτων του πληθυσμού, όπως καταγράφηκαν στην Απογραφή Πληθυσμού 2011, το όνομα Ανδρέας είναι το δημοφιλέστερο στο νησί, αφού 36.682 φέρουν το συγκεκριμένο όνομα.

Επίσης άλλες 19.339 γυναίκες, φέρουν το όνομα Ανδρούλα.

Η ιστορία του Αγίου

Ο Ανδρέας (ή Ανδρεύς ή Ανδρείας) ήταν αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Φέρει ελληνικό όνομα και καταγόταν από την πόλη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωνάς ή Ιωάννης και Ιωάννα. Με τον αδελφό του, Σίμωνα Πέτρο, μετερχόταν το επάγγελμα του ψαρά στη λίμνη της Τιβεριάδος. Η Καινή Διαθήκη ουσιαστικά σιωπά για το πρόσωπό του ενώ οι σχετικές παραδόσεις και θρύλοι πολλαπλασιάζονται από τον 3ο αιώνα και ιδιαίτερα κατά τον 8ο και 9ο αιώνα.

Ο Ανδρέας μαζί με τον αδελφό του τον Πέτρο ήταν οι πρώτοι που κλήθηκαν και ακολούθησαν τον Χριστό. Έτσι, ο Ανδρέας αποκαλείται και «Πρωτόκλητος». Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά την Πεντηκοστή και το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, με τον αδερφό του Πέτρο και άλλους μαθητές βρέθηκαν στη Σινώπη του Ευξείνου Πόντου και εκεί έδρασε ανάμεσα στους Εθνικούς και Ιουδαίους, έχοντας ως ορμητήριο μια νησίδα κοντά στη Σινώπη. Από τη Σινώπη ο Ανδρέας μαζί με το Ματθία και άλλους μαθητές πήγαν στην Αμισό (Σαμψούντα), όπου ίδρυσαν Εκκλησία. Αφού περιήλθε τις περιοχές του Πόντου, της Ιβηρίας και την Παρθία γύρισε στα Ιεροσόλυμα μάλλον το 34 μ.Χ. για να γιορτάσει το Πάσχα με τους λοιπούς μαθητές.

Στη δεύτερη πορεία του, μέσω της Αντιοχείας, πήγε στην Έφεσο, τη Λαοδίκεια της Φρυγίας, την Οδυσσούπολη της Μυσίας, στη Νίκαια και την ευρύτερη περιοχή της Βιθυνίας, τη Νικομήδεια, τη Χαλκηδόνα, την Άμαστρη, για να καταλήξει και πάλι στη Σινώπη. Αργότερα επισκέφτηκε τη Σαμψούντα και την Τραπεζούντα, τους Αλανούς, τους Ζηκχούς, τους Βοσπορινούς και τους Χερσονήτες για να επιστρέψει στη Σινώπη. Στη συνέχεια πέρασε από το Βυζάντιο, την Ηράκλεια της Θράκης, τη Μακεδονία και την Πελοπόννησο με τελικό σταθμό την Πάτρα. Με ορμητήριο την Πάτρα ο Ανδρέας κήρυττε σε όλη την Αχαΐα την εποχή που ήταν ανθύπατοι ο Λεσβίος και ο διάδοχος του Αιγεάτης. Εκεί η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαριά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον οδήγησε στο μαρτύριο με σταυρικό θάνατο, πιθανώς την εποχή του διωγμού του Νέρωνα. Το λείψανό του έθαψε με ευλάβεια ο πρώτος επίσκοπος Πατρών Στρατοκλής.

Μετά θάνατον

Στα μέσα του 4ου αιώνα, με ενέργειες του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου μεταφέρθηκε το Άγιο Λείψανο στον Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Όταν οι Φράγκοι κατέκτησαν την Πόλη, το Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ιταλία. Ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, όταν η Τιμία Κάρα του Αποστόλου επιστράφηκε στην Πάτρα από τον Πάπα Παύλο και μετά από ενέργειες των Πατρινών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μπροστά και δεξιά του Ναού, κοντά στο Άγιο Βήμα, βρίσκεται ο μαρμάρινος Τάφος του Αποστόλου. Οι δύο Ναοί του Πολιούχου της Πάτρας, Αγ. Ανδρέα αποτελούν Πανελλήνιο και Πανορθόδοξο προσκύνημα. Ο παλιός Ναός οικοδομήθηκε στο διάστημα 1836-1843 στη θέση όπου μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας. O νέος Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέα εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1974 από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ. Δίπλα στον παλιό Ναό είναι το πηγάδι του Αγίου Ανδρέα.

Στη θέση του παλαιού ναού προϋπήρχε η πηγή της Δήμητρας στην οποία λειτουργούσε και μαντείο μόνο για αρρώστους, όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Η περιοχή της μαντικής πηγής ήταν ο τόπος όπου δίδασκε ο Απόστολος Ανδρέας. Σύμφωνα με την παράδοση δίπλα σ” αυτή την πηγή σταυρώθηκε. Η λατρεία του Αγ. Ανδρέα συσχετίστηκε με τη λατρεία της θεάς Δήμητρας με διάφορους τρόπους. Μια λατρευτική πρακτική ήταν η διανυκτέρευση στο ναό και η αναμονή για εμφάνιση του Αγίου σε όνειρο. Πρόκειται για την αρχαία πρακτική της «κατ’ όναρ επιφανείας του θείου» (incubatio), η οποία εφαρμοζόταν και στη λατρεία της Δήμητρας, στην εορτή των Επιφανίων και συνεχίστηκε και στον χριστιανισμό. Πιστεύεται ότι με αυτή την λατρευτική παράδοση συνδέεται και η μαρτυρία σε επιγραφή που βρέθηκε στο Ασκληπιείο στην Αθήνα, το οποίο καταστράφηκε από τους Χριστιανούς περί το 485: η αρχαία λατρεία συνέχισε στην χριστιανική εκκλησία, αφιερωμένη σύμφωνα με επιγραφή στον άγιο Ανδρέα και η στοά όπου γινόταν η incubatio, η ιερή πηγή και το καταγώγειον διατηρήθηκαν. Ο Γρηγόριος επίσκοπος της Τουρ (538-594) αναφέρει επίσης ότι από τον τάφο του Αποστόλου Ανδρέα έβγαινε «μάννα», με τη μορφή αλεύρου, και λάδι με ευχάριστο άρωμα. Η ποσότητά τους αποκάλυπτε στους κατοίκους αν η συγκομιδή της χρονιάς θα ήταν καλή. Επισημαίνει μάλιστα ότι το λάδι έτρεχε μέχρι το μέσον της εκκλησίας, μια πρώιμη αναφορά στο μύρο. H σύνδεση της λατρείας του Ανδρέα με την θαυματουργή εμφάνιση αλεύρου φαίνεται ότι συνδυάζει δύο παραδόσεις: α) του ρόλου του Ανδρέα στο θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων, όπως περιγράφεται στο Κατά Ιωάννην 6.7-8 και β) των λατρευτικών παραδόσεων της θεάς Δήμητρας, θεάς της γεωργίας, την λατρεία της οποίας διαδέχθηκε στη θέση του ιερού της η λατρεία του Ανδρέα. Είναι γνωστό ότι η Δήμητρα ήταν θεά του σίτου και της γεωργίας, ως θεά Εύνοστος λατρευόταν ως προστάτης των μύλων. Συνεπώς, στα τέλη του 6ου αιώνα η λατρεία του αγίου Ανδρέα στην Πάτρα είχε αφομοιώσει στοιχεία παλαιότερης λατρείας της θεάς Δήμητρας και η φήμη του ως θεραπευτή αγίου είχε πλατειά διάδοση. Η μαρτυρία του Γρηγορίου της Τουρ είναι σημαντική, διότι επιβεβαιώνει έμμεσα την παράδοση ότι ο παραθαλάσσιος βυζαντινός ναός του Αγίου Ανδρέα ήταν κτισμένος στη θέση του ναού της θεάς Δήμητρας με την μαντική πηγή.

Η παράδοση για χρήση χιαστού σταυρού κατά την θανάτωση του απόστολου Ανδρέα προέρχεται από τη Δύση και ανάγεται στο 10 με 12ο αιώνα. Η παράδοση που αναφέρει ότι σταυρώθηκε στην Πάτρα θεωρείται από ορισμένους Δυτικούς «μεταγενέστερη και αναξιόπιστη» ενώ από τους ίδιους κύκλους πιστεύεται ότι η παράδοση που θεωρεί ότι απόστολος Ανδρέας θεμελίωσε την εκκλησία του Βυζαντίου αποτελεί μεταγενέστερη επινόηση.

Η σκωτική παράδοση θεωρεί τον Ανδρέα προστάτη άγιό της από το 750 και θέλει το λείψανό του να μετακομίστηκε στη Σκωτία. Η σημαία των Πικτών και Σκώτων έφερε τον χιαστό Σταυρό, σύμβολο του μαρτυρίου του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος μετά την ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία συμπεριελήφθη στην Αγγλική (Βρετανική) σημαία. Υπάρχει επίσης αρχαία ρωσική παράδοση για την εισαγωγή του χριστιανισμού στην Ρωσία από τον Απόστολο Ανδρέα, καθώς θρυλείται ότι έφτασε κηρύττοντας μέχρι το Κίεβο.

Ο Απόστολος Ανδρέας είναι πολιούχος της Πάτρας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον τιμά ως ιδρυτή του και πρώτο επίσκοπο Βυζαντίου και στις 30 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης του, τελεί τη θρονική του εορτή. Είναι επίσης προστάτης διαφόρων χωρών – τόπων, όπως: Ρωσίας, Ελλάδας, Ουκρανίας, Σικελίας, Αγίου Ανδρέα (Τενερίφης, Ισπανίας), Αμάλφι (Ιταλίας), Κύπρου κ.ά..

Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς. Η ιστορία της Αγίας Αικατερίνης; Το Απολυτίκιο της Αγίας.

medlabnews.gr

Σε ποιους λέμε «χρόνια πολλά» στις 25 Νοεμβρίου

• Αικατερίνη, Αικατερίνα, Κατερίνα, Κατίνα, Καίτη, Ρίνα
• Μερκούριος, Μερκούρης, Μερκουρία

Η Αγία Αικατερίνη

Η Αγία Αικατερίνη, τη μνήμη της οποίας τιμά στις 25 Νοεμβρίου η Εκκλησία, καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. 

 Η Αγία Αικατερίνη φέρεται στις αγιογραφίες συνήθως εστεμμένη, καθιστή, κρατώντας στο δεξί χέρι κάλαμον ή ιερό κλάδο φοίνικα, ενώ στο αριστερό σταυρό που ακουμπά σε ακιδοφόρο τροχό, έχοντας στο βάθος (φόντο) το όρος Σινά. Πολλοί καλλιτέχνες ζωγράφοι έχουν αποδώσει έργα από το βίο της Αγίας Αικατερίνης μεταξύ των οποίων ο Κορέγιος, ο Βερονέζε, ο Ραφαήλ κ.λπ. Σύμβολά της στην αγιογραφία είναι ο ακιδοφόρος τροχός, η αιμοσταγής μάχαιρα, κλάδος φοίνικα, ιερός κάλαμος, βιβλία και το όρος Σινά.

Ιστορία της Αγίας Αικατερίνης:

Έζησε επί εποχής Μαξιμίνου που τότε βασίλευε στην Αίγυπτο σαν απόλυτος άρχοντας, γνωστός για τους διωγμούς του κατά των Χριστιανών. Η Άγια Αικατερίνη δεν υπέκυψε στους βασανισμούς της για την αλλαγή της πίστης της και αποκεφαλίστηκε.

Ο τροχός με τα μαχαίρια ήταν ένα από τα μαρτύρια της για αυτό η τέχνη της αγιογραφίας την απεικονίζει διπλα σε έναν από αυτούς κρατώντας ένα ξύλινο σταυρό στο άλλο της χέρι.

Η Αγία Αικατερίνη ήταν κόρη του βασιλίσκου Κώνστα και έζησε τον 4ον μ.χ αιώνα. Έλαβε μεγάλη μόρφωση και για την ελληνική φιλοσοφία. Μιλούσε πολλές γλώσσες, της εποχής και τα λατινικά όπως ήταν γνώστης και για την ρωμαική φιλολογία. Η εξυπνάδα της και η λεκτική της εφράδεια κατεπλήξαν, αλλά και η ομορφιά της τις συναγωνιζόταν.

Σε ηλικία των 18 ετών επισκέφτηκε τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, το Μαξιμίνος Β ή το Μαξέντιος, και προσπάθησε να τον πείσει για το εσφαλλμένο των διωγμοί που έκανε κατά των Χριστιανών.

Πέτυχε όμως να μεταστρέψει σε Χριστιανή την γυναίκα του αυτοκράτορα.

Δεν υπάρχουν για την δράση και την ζωή της Αγίας καθόλου ιστορικές πληροφορίες, κανένας ιστορικός δεν έγραψε και ούτε ένας μάρτυρος δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη της.Έτσι μέχρι του τέλους του 9ου αιώνα και αφού η εποχή του “μαρτυρικού της θανάτου” είναι περί το 307 υπάρχει σιωπή πέντε αιώνων.

Αυτό προσέδωσε κάποιες αοριστίες χωρίς αυτές όμως να σημαίνει πως η σχετική παράδοση περί της Αγίας Αικατερίνης δεν έχει ιστορικής βάσης, και αυτός είναι ο λόγος της αναγκαίας καταγραφής τους.

Ο θρύλος λέει ότι ο αυτοκράτορας κάλεσε την Αγία να αντιμετωπίσει πενήντα ρήτορες για να αναιρέσει την χριστιανική πίστη της αλλά παρ’όλα αυτά η Αικατερίνη με τον κομψό της λόγο τους αποστόμωσε. Αυτό έκανε έξαλλο τον Μαξιμίνο, που διέταξε τον βασανισμό της. Στη φυλακή η Αγία Αικατερίνη υπέμενε τις κακουχίες και αυτό τράβηξε την προσοχή της γυναίκας του αυτοκράτορα, Φαυστίνας, που την επισκέπτηκε στο κελί της.

Η σύζυγος του αυτοκράτορα αποκεφαλίστηκε για αυτό και μετά ήρθε η σειρά της Αγίας να βασανιστεί με τον τροχό με τα μαχαίρια. Τα μαχαίρια όμως, λένε, έσπαγαν και τελικά αποκεφαλίστηκε. Η παράδοση λέει ότι από τον αποκεφαλισμό έρεε γάλα και όχι αίμα.

Η παράδοση αναφέρει ότι οι άγγελοι μετέφεραν το σώμα της στο Σινά όπου έμεινε άταφο για έξι αιώνες. Στην συνέχεια ο Ιουστινιανός έκτισε ναό, τη γνωστή ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά. Εκεί τοποθετήθηκε η μαρμάρινη θήκη από το οποίο πήρε το όνομα της εκκλησίας Αγία Αικατερίνη. Στη Μονή σώζεται ένα σημαντικό θησαυροφυλάκιο της πρώιμης Χριστιανικής τέχνης, αρχιτεκτονικής και εικονογραφημένων χειρογράφων, οι δε μοναχοί είναι Έλληνες.

Στην Ελλάδα παλαιότερα η Αγία Αικατερίνη ήταν προστάτης της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας

Η ημέρα του μαρτυρίου της Αγίας Αικατερίνης θεωρείται η 24 Νοεμβρίου, της δε εύρεσης των λειψάνων της η 25 Νοεμβρίου εκτός όμως όλων των Σλάβων που τιμούν ιδιαίτερα μέχρι σήμερα την ημέρα του μαρτυρικού θανάτου της Αγίας, όλοι οι λοιποί χριστιανοί κατά σύσταση των μοναχών του Σινά συνέπτυξαν σε μία και τις δύο εορτές και όρισαν την 25 Νοεμβρίου ημέρα τιμώμενη της ιερής μνήμης της.

Προστάτιδα Αγία

Η Αγία Αικατερίνη θεωρείται προστάτης των Μηχανικών καθώς αποτελούσε για την εποχή της πρότυπο σοφίας και μόρφωσης αλλά και διότι μαρτύρησε σε τροχό.

Στη Γαλλία, η φιλοσοφική σχολή του Παρισιού από θαυμασμό προς την Αγία την είχε ανακήρυξε προστάτιδα της φιλοσοφίας. Την ιδιότητα αυτή της Αγίας που διαδόθηκε ταχύτατα αποδέχθηκαν πλείστες χώρες της Δύσης. Σημαντικότερες εορτές προς τιμή της Αγίας ήταν εκείνες οι εύθυμες που συνέβαιναν στο Παρίσι όπου νεανίδες ηλικίας 25 ετών ανύπανδρες, ανήμερα της εορτής της Αγίας, περιφέρονταν εν ευθυμία στη πόλη φέροντας ή σκεπάζοντας τα μαλλιά τους με λευκό δαντελλωτό "κεκρύφαλο" (σκούφο) εκ του οποίου και προήλθε η γαλλική έκφραση "elle a la coiffure de Sainte Catherine", (= έχει την κτενισιά της Αγίας Αικατερίνης) που αποτελεί ιδιωματισμό και λέγεται για γεροντοκόρες, αντίστοιχο με το ελληνικό "μπήκε στο ράφι".

Εθεωρείτο η αγία-προστάτις της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας (Padova).

Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας.

Υμνολογία

Απολυτίκιο της Αγίας Αικατερίνης

Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν,

Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά,

την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ότι

εφήμωσε λαμπρώς τους κομψούς

των ασεβών του Πνεύματος τη μαχαίρα,

και νυν ως μάρτυς στεφθείσα,

αιτείται πάσι το μέγα έλεος.

Κοντάκιο της Αγίας Ακατερίνης

Χορείαν σεπτήν ενθέως, φιλομάρτυρες, εγείρατε νυν

γεραίροντες την πάνσοφον Αικατερίναν, Αύτη γαρ

εν σταδίω τον Χριστόν εκήρυξε και τον όφιν επάτησε

ρητόρων την γνώσιν καταπτύσασα.

Μεγαλυνάριο της Αγίας Αικατερίνης

Έχει το σον πνεύμα ο ουρανός,

σώμα δε θείον τεθησαύρισται εν Σινά,

αίμα μαρτυρίου εν Αλεξανδρουπόλει,

σοφή Αικατερίνα σκέπε τους δούλους σου.

Εισόδια της Θεοτόκου. Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας σήμερα 21 Νοεμβρίου. Τα ονόματα που γιορτάζουν

medlabnews.gr

Η Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της στείρα, χωρίς να γεννήσει παιδί, παρακαλούσε προσευχόμενη στο Θεό, μαζί με τον άνδρα της Ιωακείμ, να τους χαρίσει ένα παιδί.

Και αν γινόταν αυτό, αμέσως θα το αφιέρωναν στο Θεό. Και πράγματι, ο Θεός ευδόκησε και εισάκουσε τις προσευχές τους, και η Αννα γέννησε την Υπεραγία Θεοτόκο. Όταν Αυτή έγινε τριών χρονών, Την πήραν οι γονείς Της και αφιέρωσαν τη Θυγατέρα τους στο Θεό, αφού Την πήγαν στο Ναό.

Την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος αφού Την παρέλαβε, Την εισήγαγε στα Άγια των Αγίων, όπου εκεί μόνο ο αρχιερέας έμπαινε μια φορά το χρόνο.

Αλλά ο Ζαχαρίας γνώριζε δι’αποκαλύψεως τι έμελλε να συμβεί δια της Κόρης Αυτής. Εκεί η Παρθένος έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ καθημερινά προμήθευε την Παναγία με ουράνια τροφή.

Βγήκε τότε, όταν ήλθε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού για να συμβάλει στη σάρκωση του Σωτήρα Χριστού, που είναι «ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι» (Β’ Θες. 2:16). Ο Οποίος, δηλαδή, μας αγάπησε και μας έδωσε παρηγοριά που δε θα έχει τέλος, αλλά θα είναι αιώνια, και μας χάρισε ελπίδα αγαθών ουρανίων.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου εορτάζονται στις 21 Νοεμβρίου

Σήμερα γιορτάζουν οι:

• Μαρία, Μαργέτα, Μαριέττα, Μαργετίνα, Μάρω, Μαριωρή, Μαρίκα, Μαριγώ, Μαριγούλα, Μαρούλα, Μαρίτσα, Μανιώ, Μαίρη, Μαρινίκη, Μυρέλλα, Μάνια, Μάρα*
• Μάριος *
• Δέσποινα, Δέσπω, Ντέπη, Πέπη, Ζέπω *
• Εισοδία
• Βιργινία
• Λεμονιά
• Πανωραία *
• Σουλτάνα, Σούζυ, Σούζη, Τάνια
• Σουλτάνης

* Υπάρχουν και άλλες ημερομηνίες που γιορτάζει αυτό το όνομα.
 

Διαβάστε επίσης

Παναγία: η προσευχή, η Ιατρική, η προσδοκία για το θαύμα και την θεραπεία

Των Ταξιαρχών Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

medlabnews.gr

Σήμερα, 8 Νοεμβρίου, κάθε χρόνο η Εκκλησία γιορτάζει τη σύναξη των Παμμέγιστων αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, καθώς και των υπολοίπων Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων.

Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός. Στο αριστερό δε χέρι τους, είθισται να κρατούν μια σφαίρα , η οποία συμβολίζει τον κόσμο.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι προστάτης της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι προστάτες Άγιοι της Μυτιλήνης, των Σερρών, του Αιτωλικού και του Κορυδαλλού Αττικής.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι άγγελος, δηλαδή κτιστό, αόρατο και τέλειο πνεύμα, το οποίο δεν το περιορίζει ούτε ο χρόνος, ούτε ο χώρος. Επιπλέον είναι και ο μόνος ο οποίος ονομάζεται Αρχάγγελος κατά την Αγία Γραφή καθώς και «ένας των πρώτων αρχόντων» και «άρχων» και το όνομά του σημαίνει «Ποιος Είναι Ομοιος με τον Θεό;». Είναι άγγελος, ο οποίος εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Εωσφόρος, το όνομα του οποίου σημαίνει «αυτός που φέρει το φως», ενώ κατείχε την ύψιστη θέση στην κτιστή τελειότητα, ηγήθηκε μικρής ομάδας στασιαστών αγγέλων (μετέπειτα δαίμονες), οι οποίοι ήθελαν να μην υπακούσουν στις διαταγές του Θεού, και επαναστάτησαν. Τη στιγμή εκείνη ο έως τότε Άγγελος Μιχαήλ, ανέλαβε σημαίνοντα ρόλο στην υποστολή της ανταρσίας του, κερδίζοντας έτσι τον τίτλο του Αρχάγγελου. Μάλιστα ήταν εκείνος που ανήγγειλε στον Αβραάμ την ανάγκη θυσίας του γιου του, Ισαάκ, ενώ ήταν και εκείνος που οδήγησε το λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο.

Στην Καινή Διαθήκη, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι εκείνος που θα αναγγείλει τη δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού και την αρπαγή της εκκλησίας Του, ενώ είναι παρών και στον Ιησού του Ναυί, την πτώση της Ιεριχούς, καθώς και στις ιστορίες του Εμμανουήλ, Δαβίδ και Ηλία. Πάντοτε κρατά ρομφαία, η οποία δίνει την πύρινη τιμωρία στους εχθρούς του Θεού.

Τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον συναντάμε επίσης και στην κάθοδο του Χριστού στον Άδη, όπως επίσης και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπου ως επικεφαλής των Αγγέλων πολεμά το Σατανά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μιχαήλ θεωρείται από το λαό ότι είναι ο ψυχοπομπός άγγελος, δηλαδή μεταφέρει τις ψυχές στον ουρανό. Μάλιστα σε ορισμένες περιοχές, όπως τη Θράκη, υπάρχουν κάποιες προλήψεις και ο κόσμος δεν αφήνει τη μέρα αυτή τα παπούτσια του έξω από το σπίτι, για να μην τα δει ο Αρχάγγελος και «ενθυμηθεί αυτούς και αναλάβει εκ της ζωής». Είναι γνωστό και το θαύμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ στους Κολοσσούς της Φρυγίας. Στην περιοχή των Κολοσσών είχε αναβλύσει πηγή με αγιασμένο νερό που θεράπευε κάθε αρρώστια. Εκεί χτίστηκε ναός στο όνομα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Οι ειδωλολάτρες στράφηκαν εναντίον του ιερέα του ναού, τον οποίο όμως προστάτευσε ο Αρχάγγελος και σώθηκε. Οι ειδωλολάτρες δοκίμασαν τότε να εκτρέψουν το ρου ενός ποταμού για να πνίξουν τον ιερέα και να καταστρέψουν το ναό. Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επενέβη και με τη ρομφαία του έσκισε στα δυο τη γη και τα νερά χωνεύθηκαν μέσα. Έως σήμερα τα νερά των ποταμών χωνεύονται, γι’ αυτό και το μέρος ονομάστηκε Χώναι.

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Ταξίαρχος και Αρχιστράτηγος) είναι επίσης και ο Προστάτης Άγιος της Πολεμικής Αεροπορίας και η μνήμη του γιορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια σε όλες τις Μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας. 

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι ένας από τους απροσμέτρητους αγγέλους. Το όνομά του σημαίνει «ήρωας του Θεού» και είναι ένας από τους λίγους αγγέλους, οι οποίοι αναφέρονται ονομαστικά στην Αγία Γραφή.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι ο άγγελος που εμφανίστηκε στο προφήτη Δανιήλ, στη γυναίκα του Μανωέ, και της αναγγέλλει ότι θα γεννήσει τον Σαμψών, στον Ιωακείμ και την Αννα, και τους αναγγέλλει πως θα γεννήσουν την Παναγία, στον ιερέα Ζαχαρία, για να του αναγγείλλει ότι θα γεννήσει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι επίσης αυτός με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την γέννηση του Χριστού.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι εκείνος, ο οποίος έδωσε τον κρίνο στην Παναγία και της ανακοίνωσε ότι θα γεννήσει το Γιο του Θεού και αυτός παρουσιάστηκε στους βοσκούς. Αυτός είπε στον Ιωσήφ, να πάρει την Μαρία και το βρέφος και να φύγει στην Αίγυπτο και ύστερα από καιρό, να επιστρέψει στη γη του Ισραήλ.

Στα νεώτερα χρόνια στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγ.Ορους εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ σε έναν μοναχό και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας άρχισε να ψάλλει το «Αξιον Εστί».Του μοναχού του άρεσε αυτός ο ύμνος, αλλά στεναχωρέθηκε γιατί θα το ξεχνούσε. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ όμως με το δάχτυλό του χάραξε τον ύμνο πάνω σε μαρμάρινη πλάκα. Έτσι η εικόνα της Παναγίας ονομάστηκε «Αξιον Εστί» και υπάρχει μέχρι σήμερα η θαυματουργική αυτή εικόνα της Παναγίας «

Άξιον Εστί» υπενθυμίζοντάς μας ότι η ύπαρξη των αγγέλων είναι μία πραγματικότητα, καθώς και ο ίδιος ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.

Πολλοί από τους ιερούς μελετητές και ασματογράφους γνωματεύουν, ότι ο θείος Γαβριήλ ήταν ο Άγγελος ο οποίος κύλισε την βράχο από το μνημείο του Ιησού. Και αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στις Μυροφόρες για την Ανάσταση του Κυρίου. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν αυτός που υπηρέτησε το Μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας του Θεού Λόγου από την αρχή ως το τέλος.

Οι Άγιoι Κoσμάς και Δαμιανός. Οι Ανάργυροι Γιατροί από την Ασία. Εορτάζουν 1η Νοεμβρίου

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr

Οι άγιoι Ανάργυρoι Κoσμάς και Δαμιανός, πoυ εoρτάζoυν την 1η Noεμβρίoυ, ήσαν αυτάδελφoι και κατάγoνταν από την Ασία. Υπάρχoυν όμως άλλα δύo ζεύγη αγίων Αναργύρων με τα ίδια oνόματα.

Οι πρώτoι μαρτύρησαν στην Ρώμη και εoρτάζoυν την 1η Ιoυλίoυ και oι δεύτερoι κατάγoνταν από την Αραβία και εoρτάζoυν την 17η Οκτωβρίoυ. Ήσαν όλoι τoυς γιατρoί, δεν είναι όμως oι μoναδικoί άγιoι πoυ oνoμάζoνται Ανάργυρoι. Είναι και αρκετoί άλλoι, όπως oι Κύρoς και Ιωάννης, Σαμψών και Διoμήδης, Μώκιoς και Ανίκητoς, Θαλλελαίoς και Τρύφων κ.λ.π. 

Ανάργυρoι oνoμάζoνται επειδή δεν αγαπoύσαν τα αργύρια, δεν ήσαν φιλάργυρoι, η καρδιά τoυς δεν ήταν πρoσκoλλημένη στα υλικά αγαθά και πρoσέφεραν τις ιατρικές τoυς υπηρεσίες αφιλoκερδώς.

Οι άγιoι Ανάργυρoι Κoσμάς και Δαμιανός είχαν γoνείς ευσεβείς. Ο πατέρας τoυς όμως πέθανε όταν oι άγιoι ήσαν σε μικρή ηλικία, και την φρoντίδα τoυς ανέλαβε εξ oλoκλήρoυ η μητέρα τoυς, η αγία Θεoδότη, η oπoία τoυς γαλoύχησε με τα νάματα της Εκκλησίας και τoυς δίδαξε την αγάπη πρoς τoν Θεό και τoν άνθρωπo. Η αγία Θεoδότη πρέπει να απoτελή τo πρότυπo κάθε μητέρας πoυ θέλει τα παιδιά της να πρoκόψoυν. Αλλά πρoκoπή δεν νoείται χωρίς την αγάπη, την ανιδιoτελή αγάπη πρoς όλoυς τoυς ανθρώπoυς αδιακρίτως. Για να αγαπά όμως κανείς αληθινά τoυς ανθρώπoυς πρέπει πρώτα να αγαπά τoν Θεό, επειδή η αληθινή αγάπη είναι δώρo τoυ Θεoύ. Ο Απόστoλoς Παύλoς συμβoύλευε τoν μαθητή τoυ άγιo Τιμόθεo Επίσκoπoν Εφέσoυ, να μελετά καθημερινά τo Ευαγγέλιo και να ζη σύμφωνα με αυτό, για να πρoκόψη στην ζωή τoυ και η πρoκoπή τoυ να γίνη φανερή σε όλoυς.

Οι άγιoι Ανάργυρoι θεράπευαν όλoυς ανιδιoτελώς και αδιακρίτως με την επιστημoνική τoυς γνώση. Εκεί όμως πoυ oι ανθρώπινες δυνάμεις αδυνατoύσαν να πρoχωρήσoυν, επειδή κάπoιες ασθένειες είναι ανίατες, θεράπευαν τoυς ασθενείς με την πρoσευχή τoυς. Αλλά για να κρύβoυν τo χάρισμα των ιαμάτων πoυ είχαν λάβει από τoν Θεό, λόγω της μεγάλης τoυς αγάπης, πρoσπoιoύνταν ότι εθεράπευαν με τα φάρμακα. Και τo έκαναν αυτό από ταπείνωση, για να μη θαυμάζoνται και επαινoύνται από τoυς ανθρώπoυς. Όλη τoυς η ζωή ήταν διακoνία, πρoσφoρά και θυσία στoν βωμό της ανιδιoτελoύς αγάπης.

Τα τέλη τoυς ήσαν «χριστιανά, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά» η όπως αναγράφεται στoν ιερό Συναξαριστή, «ετελειώθησαν εν ειρήνη».
Ο βίoς και η πoλιτεία των Αγίων μας δίνoυν την αφoρμή τoνίσoυμε τα ακόλoυθα.
Πρώτoν. Οι πρωτόπλαστoι στoν Παράδεισo είχαν κoινωνία με τoν Θεό και ήσαν υγιείς σωματικά και ψυχικά. Αλλά μετά την πτώση τoυς στην αμαρτία φόρεσαν τoυς δερμάτινoυς χιτώνες, δηλαδή την φθoρά και τoν θάνατo και έγιναν ευάλωτoι στα διάφoρα καιρικά φαινόμενα. Επoμένως, oι σωματικές ασθένειες και o θάνατoς είναι μεταπτωτικά φαινόμενα, είναι απoτέλεσμα της αμαρτίας, όπως άλλωστε και oι ψυχικές, αφoύ και ψυχικά αρρώστησαν. Επειδή έχασαν την κoινωνία με τoν Θεό, o νoυς τoυς σκoτίσθηκε και υπoδoυλώθηκαν στα διάφoρα πάθη.

Ο μεταπτωτικός άνθρωπoς έχει ανάγκη σωματικής και κυρίως ψυχικής θεραπείας, η oπoία συνίσταται στην κάθαρση από τα πάθη, τoν φωτισμό τoυ νoυ και την κoινωνία με τoν Θεό.
Ο Χριστός, τo Δεύτερo πρόσωπo της Αγίας Τριάδoς, είναι o κατ’ εξoχήν ιατρός των ψυχών και των σωμάτων και γι’ αυτό ενδύθηκε την ανθρώπινη φύση, για να την ανακαινίση, να την θεραπεύση και να την θεώση.
Δεύτερoν. Η ιατρική επιστήμη είναι απoτέλεσμα της καλλιέργειας της λoγικής, με την oπoία επρoίκισε o Θεός τoν άνθρωπo και είναι διακoνία πρoς τoν συνάνθρωπo. Οι γιατρoί επιτελoύν λειτoύργημα και γι’ αυτό πρέπει να τιμώνται, ιδιαίτερα εκείνoι oι γιατρoί, oι oπoίoι εμφoρoύνται από τo αγαπητικό και θυσιαστικό πνεύμα των αγίων Αναργύρων.
Οι άγιoι Ανάργυρoι υπoδεικνύoυν τoν τρόπo με τoν oπoίo πρέπει να ασκήται τo ιατρικό λειτoύργημα. Ήτoι, με αγάπη πρoς τoν άνθρωπo, χωρίς ταξικές διακρίσεις, με πνεύμα θυσίας, διακoνίας και πρoσφoράς και πρo παντός και κυρίως με πρoσευχή.
Οι γιατρoί πoυ αγαπoύν τoν Θεό και σέβoνται τoν νόμo τoυ, αυτoί σέβoνται και υπoλoγίζoυν τoν κάθε άνθρωπo, ανεξάρτητα από αξιώματα, χρήματα και κoινωνικές θέσεις, γιατί στo πρόσωπό τoυ βλέπoυν τoν ίδιo τoν Χριστό. Ο άνθρωπoς είναι εικόνα τoυ Χριστoύ, αλλά ιδιαίτερα o φτωχός, o ελάχιστoς, ταυτίζεται με τoν Ίδιo τoν Χριστό, o oπoίoς είπε τoν γνωστόν εκείνo λόγoν, «ει επoιήσατε ενί τoύτων των αδελφών μoυ των ελαχίστων εμoί επoιήσατε».

Χαρακτηριστικά και αξιoπρόσεκτα είναι τα όσα έλεγε κάπoιoς εργαζόμενoς σε Noσoκoμείo: «παρατηρώ τoυς γιατρoύς και βλέπω την διαφoρά μεταξύ εκείνων πoυ αγαπoύν τoν Θεό και έχoυν oργανική σχέση με την Εκκλησία και εκείνων πoυ είναι αδιάφoρoι η άθεoι. Οι πρώτoι είναι ανιδιoτελείς και ταπεινoί και αισθάνoνται ότι είναι συνεργάτες τoυ Θεoύ στo έργo της θεραπείας των συνανθρώπων τoυς, ενώ oι δεύτερoι θεωρoύν τoν εαυτό τoυς κάτι ανώτερo από τoυς άλλoυς ανθρώπoυς, κάτι σαν θεό, και αλλoίμoνoν σε εκείνoν πoυ θα τoλμήση να τoυς αμφισβητήση». Η ανθρώπινη ζωή πρέπει να τίθεται πάνω από όλα τα επίγεια αγαθά, αλλά δεν μπoρεί να υπάρξη ανιδιoτελής αγάπη και πρoσφoρά χωρίς την Χάρη τoυ Αγίoυ Πνεύματoς. Ο άγιoς Σιλoυανός o Αθωνίτης λέγει ότι κανείς δεν μπoρεί να αγαπά αληθινά, εάν δεν κατoική μέσα τoυ τo Άγιo Πνεύμα, τo oπoίo διδάσκει την αγάπη και πρoς αυτoύς ακόμα τoυς εχθρoύς.

Στην σημερινή κoινωνία, πoυ κατά τo πλείστoν oι άνθρωπoι είναι πoνεμένoι και αισθάνoνται αβάσταχτη μoναξιά, είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξoυν γιατρoί και γενικότερα άνθρωπoι, oι oπoίoι εμφoρoύνται από τo αγαπητικό και θυσιαστικό πνεύμα των αγίων Αναργύρων. Η Ορθόδoξη Εκκλησία είναι εργαστήριo «κατασκευής» τέτoιων ανθρώπων.–
Απoλυτίκιo. Ήχoς πλ. δ’.
Άγιoι Ανάργυρoι και θαυματoυργoί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Πηγή

Διαβάστε επίσης

Οι Άγιοι Ανάργυροι γιατροί, Κοσμάς και Δαμιανός από την Ρώμη

Ο Αγιος Παντελεήμων, ο ανάργυρος γιατρός

Άγιος Δημήτριος. Η σπάνια εικόνα του ένθρονου Αγίου Δημητρίου και όχι καβαλάρη, του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου

 

medlabnews.gr

Γνωρίζουμε την εικόνα του Αγίου Δημητρίου, καβαλάρη. Όμως υπάρχει και μια σπάνια εικόνα του Αγίου Δημητρίου ένθρονου. Η εκπληκτική αυτή εικόνα έχει φιλοτεχνηθεί από τον Κρητικό ζωγράφο, Δομήνικο Θεοτοκόπουλο πριν το 1567.

Πρόκειται για μια εικόνα άγνωστη, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, που ανακαλύφθηκε στην Ιταλία.

Σε αυτήν βλέπουμε ένθρονο τον Άγιο Δημήτριο, σε ένα έργο του Θετοκόπουλου που ανήκει στην κρητική περίοδο της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, η οποία είναι και η λιγότερο γνωστή περίοδος δραστηριότητας του μεγάλου ζωγράφου καθώς απ αυτή γνωρίζουμε μόνον άλλες δυο εικόνες του.

Η Ιταλίδα συντηρητής Μαριέλλα Λομπέφαρο είχε δηλώσει όταν επιβεβαιώθηκε η ταυτότητα της εικόνας πως σίγουρα είναι έργο που ανέρχεται στην περίοδο πριν από το 1567, και γι΄ αυτό σπανιότατο, ενώ είναι το μόνο που έφτασε ως τις μέρες μας σε τόσο καλή κατάσταση.

Παρόλο που η εικόνα, σε ξύλο κυπαρισσιού, φέρει στο πίσω μέρος την υπογραφή «Χειρ Δομήνικου», χρειάστηκαν πολλοί αιώνες για να αναγνωριστεί η υπογραφή του μεγάλου καλλιτέχνη. Την εικόνα είχε αγοράσει Γερμανός συλλέκτης σε πλειστηριασμό που έκανε μέσω Διαδικτύου μικρός οίκος έργων τέχνης. Ο πωλητής την είχε χαρακτηρίσει «μεταβυζαντινή κρητικής σχολής», χωρίς άλλες λεπτομέρειες.

Ο Γερμανός συλλέκτης όμως, αμέσως μετά την αγορά, πληροφορήθηκε από τον συντηρητή του ότι η εικόνα φέρει υπογραφή και μάλιστα με τρανταχτό όνομα. Τότε απευθύνθηκε σε δυο ειδικούς σε εικόνες, στην Ιταλίδα Λομπέφαρο και σε Έλληνα συντηρητή του Μουσείου Μπενάκη.

Ο Έλληνας δεν επικύρωσε τη γνησιότητα της εικόνας καθώς έκρινε πως ίσως ήταν κάποιος άλλος Κρητικός αγιογράφος με το όνομα Δομήνικος ή ότι η εικόνα είναι μία από τα πάμπολλες πλαστές που είχαν κατακλείσει την ευρωπαϊκή αγορά στη δεκαετία του ΄50 και ΄60.

Η Ιταλίδα όμως αναζήτησε το ιστορικό της εικόνας και βρήκε πως είχε ήδη εκτεθεί σε μεγάλη έκθεση στη Λυών το 1935. Το καλλιτεχνικό ύφος της και οι εργαστηριακές έρευνες που έκανε επιβεβαίωσαν ότι η υπογραφή ήταν του Θεοτοκόπουλου και άρα πρόκειται για αυθεντικό Ελ Γκρέκο. Την ανακάλυψη επικύρωσε και ο καθηγητής Λιονέλλο Πούπι από το Πανεπιστήμιο της Βενετίας. Για την ιστορία να πούμε πως η εικόνα του Αγίου Δημητρίου έχει διαστάσεις 27,4 x 21,9 εκατοστών. Όταν αγοράστηκε μέσω Διαδικτύου, από έναν μικρό οίκο δημοπρασιών στη Γαλλία βρισκόταν μέσα σε κουτί, με φαρδιά κορνίζα και τζάμι. Το πίσω μέρος καλυπτόταν με χαρτιά που όταν αφαιρέθηκαν, αποκάλυψαν μια αυτοκόλλητη ετικέτα, η οποία έδειχνε ότι η εικόνα είχε λάβει μέρος στην έκθεση που είχε διοργανώσει στη Λιόν το 1935 η Ένωση Ελλήνων της Λιόν.

Παραιτήθηκε ο δικηγόρος του πατέρα Αντώνιου. Δείτε τι καταγγέλλει

 

medlabnews.gr  

Εξελίξεις υπάρχουν στην υπόθεση του πατέρα Αντωνίου.

Την παραίτησή του ανακοίνωσε ο συνήγορος υπεράσπισης του πατέρα Αντωνίου, Θρασύβουλος Κονταξής, καταγγέλλοντας μεροληπτική στάση της πλειοψηφίας του δικαστηρίου σε βάρος του ιδρυτή της «Κιβωτού του Κόσμου», των συνεργατών του και της υπεράσπισης.

Ο κ. Κονταξής τόνισε πως δεν μπορεί να συνεχίσει να συμμετέχει σε μια διαδικασία που, όπως υποστηρίζει, δεν διασφαλίζει τις προϋποθέσεις για δίκαιη υπεράσπιση, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο, η στάση του δικαστηρίου καθιστά αδύνατη την άσκηση των καθηκόντων του. Επιπλέον, χαρακτήρισε τις κατηγορίες εναντίον της «Κιβωτού» ως ελάχιστες και αναξιόπιστες, προερχόμενες από 2-3 άτομα, σε σύγκριση με τα χιλιάδες παιδιά που έχει στηρίξει η δομή. Υποστήριξε πως τέτοιες καταγγελίες πλήττουν κυρίως τον θεσμό του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς, και όχι προσωπικά τον πατέρα Αντώνιο.

Η δήλωση του δικηγόρου

«Ο πατέρας Αντώνιος, οι συνεργάτες του και η υπεράσπιση τους εκτιμούν και θεωρούν ότι η πλειοψηφία του Δικαστηρίου είναι, από την αρχή της δίκης ενώπιον του Εφετείου, (και για άγνωστους λόγους), άκρως μεροληπτική σε βάρος τους, (παρότι καταφανέστατα αθώοι). Το γεγονός αυτό με αναγκάζει να παραιτηθώ. Δεν μπορώ να νομιμοποιώ με την παρουσία μου ανάλογες συμπεριφορές. Είναι αδύνατη η εκπλήρωση των υπερασπιστικών μου καθηκόντων.

Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι, μέσα από τις ελάχιστες, αυταπόδεικτα και αυτοδιαψευδόμενες σκόπιμες, καταγγελίες 2-3 ατόμων, (επί συνόλου 11.000 παιδιών), σε βάρος της Κιβωτού, πρωτίστως, πλήττεται ο θεσμός του εθελοντισμού, της κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης και όχι ο πατέρας Αντώνιος.

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ Θ. ΚΟΝΤΑΞΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ, Διδάκτωρ Νομικής»

Και οι τρεις συνήγοροι υπεράσπισης του πατέρα Αντωνίου υπέβαλαν την παραίτησή τους, επικαλούμενοι μεροληψία της έδρας.

Οι δικηγόροι εξέφρασαν την ανησυχία τους ότι η δικαστική διαδικασία δεν διεξάγεται με αμεροληψία, γεγονός που τους οδήγησε στην απόφαση να αποσυρθούν από την υπόθεση, όπως επισήμανε ο τηλεοπτικός σταθμός και η εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».

Υπενθυμίζεται πως τον Ιούνιο του 2025, στην εκδίκαση της υπόθεσης της «Κιβωτού του Κόσμου» σε δεύτερο βαθμό, πρώην τρόφιμος της δομής ισχυρίστηκε ενώπιον του δικαστηρίου ότι δέχθηκε 100 ευρώ από τον γιο του πατέρα Αντωνίου για να ανακαλέσει την αρχική του κατάθεση, η οποία στήριζε τις κατηγορίες κατά του ιδρυτή της ΜΚΟ και τεσσάρων στελεχών της.

Ο νεαρός κατήγγειλε πως η συνάντηση έγινε το βράδυ της Τετάρτης πριν από τη δίκη, σε σπίτι φίλου, όπου «μας έδωσαν 100 ευρώ στον καθένα και σε έναν 300 ευρώ». Όπως είπε, «ήρθε ο γιος του πατέρα Αντωνίου και μας τα έδωσε».

Παρά τις ερωτήσεις της προέδρου του δικαστηρίου σχετικά με ενδεχόμενες πιέσεις, ο μάρτυρας δήλωσε πως «δεν φοβήθηκα, ούτε με απείλησαν», σημειώνοντας όμως πως επέλεξε να αλλάξει την κατάθεσή του «γιατί ήθελα να αθωώσω τον πατέρα Αντώνιο, όχι τους υπόλοιπους».

Άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης. Πολιούχος της πόλης των Αθηνών. Προστάτης του Δικαστικού Σώματος και των Δικαστών

 

 medlabnews.gr

Η Μνήμη του αγίου Διονυσίου, μαζί με τους άλλους δύο Μάρτυρες, εορτάζεται στις 3 Οκτωβρίου.

Στην Αθήνα την ημέρα της εορτής γίνεται λιτανεία της εικόνας του Αγίου (κλείνει το κέντρο της Αθήνας)

Κλείνουν τα δικαστήρια της χώρας στις 3/10 λόγω του εορτασμού στη μνήμη του Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πολιούχου αγίου της πόλης των Αθηνών και προστάτη του Δικαστικού Σώματος και των Δικαστών. Η ημέρα έχει καθιερωθεί ως υποχρεωτική αργία για τις δικαστικές υπηρεσίες και τα δικαστήρια ολόκληρης της Χώρας (άρθρο 25 του ν. 1941/1991).

Ο Άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης

Γεννήθηκε στην Αθήνα περί το 10 π. Χ. και καταγόταν από επιφανή αθηναϊκή οικογένεια, η οποία φρόντισε να τον μορφώσει στις μεγάλες φιλοσοφικές σχολές του κλεινού άστεως, η οποία, όπως και ολόκληρη η Ελλάδα, βρισκόταν την εποχή εκείνη υπόδουλη στους Ρωμαίους, αλά διατηρούσε ακόμη την αίγλη της, έχοντας κάποια προνόμια, με σπουδαιότερο τη λειτουργία του Αρείου Πάγου. Ο Διονύσιος σπούδασε φιλοσοφία και κατέστη επίλεκτο μέλος της αθηναϊκής κοινωνίας. Μάλιστα του δόθηκε η θέση ενός από τους εννέα βουλευτές του Αρείου Πάγου.

Αν και ζούσε σε μια «κατείδωλον» πόλη, όπου η ειδωλολατρία είχε εξαχρειώσει τα ήθη των κατοίκων στην εποχή του, ζούσε με σύνεση και καλλιεργούσε τις έμφυτες αρετές του. Ζούσε σαν Χριστιανός προτού γίνει Χριστιανός. Όλοι τον θαύμαζαν και τον εκτιμούσαν, διότι στην άσκηση των καθηκόντων του απέδιδε δικαιοσύνη.

Στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου

Περί το 33 μ. Χ. μετέβηκε στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου για ανώτερες μελέτες. Κάποιο ανοιξιάτικο μεσημέρι είδε ξαφνικά τον ήλιο να σβήνει, πυκνό πέπλο σκοταδιού να σκεπάζει όλη τη γη και να συγκλονίζεται από ισχυρό σεισμό. Ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας έπασχε στην Παλαιστίνη και γι’ αυτό συγκλονιζόταν ολάκερη η δημιουργία. Ο ευσεβής Διονύσιος απόρησε από το υπερφυσικό γεγονός και αναφώνησε: «Ή θεός τις πάσχει, ή το παν απόλλυται»! Μάλιστα σημείωσε τη χρονολογία, την ημέρα και την ώρα που έλαβε χώρα το συγκλονιστικό γεγονός, το οποίο χαράχτηκε βαθιά στην ψυχή του και ζητούσε εξήγηση.

Μετά από την ολοκλήρωση των σπουδών του γύρισε ξανά στην Αθήνα, στη θέση του αρεοπαγίτη, αποδίδοντας δικαιοσύνη. Περί το 49 μ. Χ. ήρθε στην Αθήνα ένας περίεργος φλογερός κήρυκας μιας νέας θρησκείας. Ήταν ο απόστολος Παύλος, ο οποίος κλήθηκε από τους Αθηναίους να αναπτύξει τις «σπερμολογίες» του από το βήμα του Αρείου Πάγου. Εκεί ο μεγάλος απόστολος ανάγγειλε στους Αθηναίους τον «Άγνωστο Θεό» τον Οποίο λάτρευαν, αν και τον αγνοούσαν. Μεταξύ των ακροατών του ήταν και ο αρεοπαγίτης Διονύσιος. Βεβαίως, το άμεσο αποτέλεσμα του υπέροχου εκείνου κηρύγματος, ήταν πενιχρό. Πίστεψαν μόνο ο Διονύσιος, μια γυναίκα η Δάμαρις και μερικοί άλλοι, όπως μας αναφέρει το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων.

Ζήτησε από τον Παύλο να βαπτισθεί, μαζί με την οικογένειά του

Το κήρυγμα του Αποστόλου των Εθνών προξένησε ισχυρή εντύπωση στον ευσεβή Διονύσιο, ο λόγος του Θεού έγινε δεκτός και άρχισε να καρποφορεί στην αγαθή ψυχή του. Κάλεσε λοιπόν τον Παύλο στο σπίτι του όπου ζήτησε να μάθει περισσότερα για την νέα πίστη. Όταν ο Παύλος του διηγήθηκε τα συγκλονιστικά γεγονότα του Θείου Πάθους, θυμήθηκε τα υπερφυσικά γεγονότα που βίωσε στην Αίγυπτο. Βεβαιώθηκε λοιπόν ότι ο Θεός που έπασχε ήταν ο Χριστός, ο μόνος αληθινός Θεός. Αμέσως ζήτησε από τον Παύλο να βαπτισθεί, μαζί με την οικογένειά του. Αυτή η απόφασή του οδήγησε και πολλούς άλλους Αθηναίους να αρνηθούν την ειδωλολατρική θρησκεία και να βαπτιστούν, απαρτίζοντας έτσι την πρώτη εκκλησία των Αθηνών, με πρώτο επίσκοπό της τον άγιο Ιερόθεο, έναν ευσεβέστατο Αθηναίο.

Η αφιέρωσή του στο Θεό

Ο Διονύσιος αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στην Εκκλησία του Χριστού. Τώρα πλέον οι αρετές που βίωνε δεν ήταν θεωρητικά σχήματα, αλλά ο ευαγγελικός νόμος. Μάλιστα, μετά το θάνατο του αγίου Ιεροθέου οι Αθηναίοι Χριστιανοί απαίτησαν να χειροτονηθεί επίσκοπός τους ο Διονύσιος. Ως επίσκοπος πια της λαμπρής Αθήνας εργάστηκε με ζήλο για την ανάπτυξη της τοπικής εκκλησίας. Μέσα σε λίγα χρόνια μετέστρεψε πλήθος ειδωλολατρών στη νέα πίστη.

Σύμφωνα με την παράδοση πήγε στα Ιεροσόλυμα να γνωρίσει και να προσκυνήσει την Μητέρα του Κυρίου. Κήρυξε κατόπιν σε πολλές χώρες και κατόπιν γύρισε πάλι στην Αθήνα. Κατά την κοίμηση της Θεοτόκου, αρπάγη και αυτός σε νεφέλη, όπως οι άγιοι απόστολοι και παραβρέθηκε στην κηδεία της.

Αφού ποίμανε για πολλά χρόνια τον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών, θεώρησε ότι έπρεπε να συνεχίσει το υπόλοιπο της ζωής του ως ιεραπόστολος. Πήγε στη Δύση και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, έκτισε μια μικρή εκκλησία, όπου την έκαμε κέντρο της ιεραποστολής του. Κήρυττε με θέρμη και ζήλο στους ειδωλολάτρες της περιοχής, όπου πολλοί εγκατέλειπαν τα είδωλα και ασπάζονταν την πίστη στο Χριστό, ιδρύοντας και εδραιώνοντας ισχυρή εκκλησία στην καρδιά της Ευρώπης.

Αλλά τα χρόνια εκείνα βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη οι φοβεροί διωγμοί κατά των Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους. Χιλιάδες πιστοί συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν και θανατώνονταν με τους πλέον φρικτούς και επώδυνους τρόπους. Η δράση του αγίου επισκόπου των Παρισίων έγινε γνωστή στις ρωμαϊκές αρχές, τον κατήγγειλαν οι άθλιοι αδίστακτοι ειδωλολάτρες ιερείς δρυίδες, οι οποίοι συν τοις άλλοις πραγματοποιούσαν χιλιάδες ανθρωποθυσίες κατ’ έτος στους αιμοδιψείς δαιμονικούς «θεούς» τους. Τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα Δομετιανό (82-96), ότι αρνείται να σεβαστεί τον αυτοκράτορα και να λατρεύσει τους «θεούς» της αυτοκρατορίας, παρακινώντας και τους πολίτες να κάμουν το ίδιο. Συνελήφθη και σύρθηκε δέσμιος στον τοπικό διοικητή, ο οποίος προσπάθησε στην αρχή με κολακείες και στη συνέχεια με φοβέρες να αρνηθεί την πίστη του. Ο Διονύσιος, με πρωτοφανή ηρωισμό και παρρησία στηλίτευσε την ειδωλολατρική του πίστη, η οποία λατρεύει «θεούς» θηριώδεις, κακούργους και ανήθικους.

Η θανατική του καταδίκη

Μετά τη γενναία απολογία του, αποφασίστηκε η θανατική του καταδίκη. Να αποκεφαλισθεί μαζί με τους ηρωικούς ακολούθους του Ρουστικό και Ελευθέριο. Αλλά αφού έκοψαν την τίμια κεφαλή του έγινε το απροσδόκητο: Ο άγιος ακέφαλος έσκυψε, πήρε στα χέρια του το κεφάλι του και περπάτησε δύο μίλια, γεμίζοντας θαυμασμό τους δημίους του. Συνάντησε μια ευλαβή γυναίκα, ονόματι Κατούλα, στην οποία παρέδωσε την κεφαλή του. Εκείνη φρόντισε για την ταφή του Διονυσίου, καθώς και των άλλων δύο Μαρτύρων, κοντά στο Παρίσι. Η τιμία κάρα του βρίσκεται σήμερα στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.

Ακολουθήστε το medlabnews.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι τις ειδήσεις

Γιατί η ηθοποιός Ναταλία Λιονάκη που έγινε μοναχή πήγε στην Κένυα και τι κάνει εκεί

medlabnews.gr

Η ιστορία της Ναταλίας Λιονάκη, γνωστής πλέον ως μοναχή Φεβρωνία, αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης και αποφασιστικότητας στην πνευματική ζωή. Αν και η απόφασή της να αφήσει πίσω τη δημοσιότητα είχε ήδη προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον στην Ελλάδα, η ίδια επέλεξε να συνεχίσει το μοναχικό της ταξίδι εκτός συνόρων, εγκαταλείποντας το μοναστήρι στο Ηράκλειο της Κρήτης για να βρει νέα πνευματική στέγη στην Κένυα. Όπως ανέφερε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Καραγιάννης στην εκπομπή «Super Κατερίνα», η υπερβολική δημοσιότητα στην Ελλάδα εμπόδιζε τη μοναχική ζωή που ήθελε να ζήσει, οδηγώντας την σε μια δραστική αλλαγή περιβάλλοντος και τρόπου ζωής.

Ο λόγος που η μοναχή Φεβρωνία εγκατέλειψε την Κρήτη

«Όταν είχε πάει στο Ηράκλειο Κρήτης σε ένα μοναστήρι είχε πάρει τόση δημοσιότητα το θέμα που απέτρεπε την μοναχική ζωή. Έτσι έφυγε και βρήκε καταφύγιο στην Κένυα», αποκάλυψε ο Ανδρέας Καραγιάννης. Η δημοσιότητα και η προσοχή των ΜΜΕ εμπόδιζαν την ήρεμη και απομονωμένη ζωή που είχε επιλέξει, αναγκάζοντάς την να αναζητήσει ένα νέο περιβάλλον όπου θα μπορούσε να ζήσει πιο αφοσιωμένα στο πνευματικό της έργο.

Στη νέα της πατρίδα, η μοναχή Φεβρωνία έχει αναλάβει πολλαπλούς ρόλους. Εκτός από τα θρησκευτικά της καθήκοντα, λειτουργεί και ως δασκάλα, διδάσκοντας τα παιδιά του μοναστηριού γραφή και ανάγνωση, ενώ στελεχώνει το μοναστήρι μαζί με άλλες τέσσερις μοναχές. Ζει σε δύσκολες συνθήκες, καθώς το μοναστήρι της Αγίας Κλεοπάτρας δεν έχει ολοκληρωθεί, και διαμένει σε παραπήγματα μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες. Παρά τις δυσκολίες, η μοναχή φαίνεται να έχει βρει την ηρεμία και τον σκοπό που έψαχνε, συνδυάζοντας την πνευματική ζωή με την προσφορά στην εκπαίδευση των παιδιών.

«Δεν είναι πλέον μόνο ανώτερη μοναχή, πλέον λειτουργεί και ως δασκάλα, διδάσκοντας σε παιδιά γραφή και ανάγνωση. Στελεχώνει το μοναστήρι μαζί με άλλες 4 μοναχές», τόνισε.

Σε ερώτηση της Κατερίνας Καινούργιου, ο Ανδρέας Καραγιάννης εξήγησε τους λόγους που η Ναταλία Λιονάκη επέλεξε να φύγει μόνιμα για την Κένυα: «Όταν είχε πάει στο Ηράκλειο Κρήτης σε ένα μοναστήρι, η δημοσιότητα που πήρε το θέμα απέτρεπε τη μοναχική ζωή. Έτσι έφυγε και βρήκε καταφύγιο στην Κένυα. Εκεί μένει σε παραπήγματα, γιατί δεν είναι έτοιμο το μοναστήρι της Αγίας Κλεοπάτρας. Έλαβε το όνομα Φεβρωνία όταν αποκάλυψε τη ζωή της. Επειδή είναι μια πολύ ωραία γυναίκα».

Η ζωή και το μαρτύριο της Αγίας Φεβρωνίας

Η Αγία Φεβρωνία έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ., στην περιοχή της Νισίβης της Μεσοποταμίας, κατά τη διάρκεια των διωγμών των Χριστιανών από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Από νεαρή ηλικία αφιέρωσε τη ζωή της στον Θεό και έγινε μοναχή, ζώντας υπό την καθοδήγηση της ηγουμένης θείας της, Βρυαίνης. Λόγω της εξαιρετικής ομορφιάς και της ακλόνητης πίστης της, ο διοικητής Σελήνος προσπάθησε να την πείσει να απαρνηθεί τη θρησκεία της προσφέροντάς της πλούτο και γάμο με τον ανιψιό του, Λυσίμαχο. Η Φεβρωνία αρνήθηκε κατηγορηματικά, υπομένοντας με σθένος φρικτά βασανιστήρια, μέχρι που τελικά αποκεφαλίστηκε. Η μνήμη της τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία κάθε χρόνο στις 25 Ιουνίου, αποτελώντας παράδειγμα πίστης και αντοχής.

Αγία Σοφία. Στον ναό χωρούσαν 23.000 πιστοί και υπηρετούσαν 800 ιερείς

 

Αγία Σοφία. Στον ναό χωρούσαν 23.000 πιστοί και υπηρετούσαν 800 ιερείς. Στον γυναικωνίτη υπήρχε άβατο και η αυτοκράτειρα ανέβαινε με κοχλία. Γιατί οι Οθωμανοί ασβέστωσαν τις τοιχογραφίες...

medlabnews.gr

Η Αγία Σοφία υπήρξε για πολλούς αιώνες ο σημαντικότερος ναός της Ορθοδοξίας.  Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε ισλαμικό τέμενος και το 1934 μετατράπηκε σε Μουσείο. Σήμερα δεσπόζει στη λίστα των κορυφαίων μνημείων της Ουνέσκο. Τα τελευταία χρόνια οι φανατικοί ισλαμιστές πιέζουν να γίνει τζαμί. Τον επιβλητικό ναό οραματίστηκε ο Άγιος Κωνσταντίνος και εγκαινιάσθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 537, επί βασιλείας του Ιουστινιανού Α΄. Αρχιτέκτονες του ναού ήταν οι δύο σπουδαίοι γεωμέτρες της εποχής. Ο Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και σύμφωνα με το θρύλο, ο Ιουστινιανός αναφώνησε «Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!». Με αυτό τον τρόπο εξέφρασε το θαυμασμό του για το μνημείο το οποίο ξεπέρασε σε μεγαλοπρέπεια τον περίφημο ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα. ...

Κατά την περίοδο την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγιναν στο ναό σημαντικές καταστροφές στις τοιχογραφίες του ναού (ασβεστώθηκαν), αφού η απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος θεωρείται βλασφημία για το Ισλάμ. Σήμερα ο ναός είναι μουσείο,  αλλά οι φανατικοί ισλαμιστές της Τουρκίας επιθυμούν την μετατροπή σε τζαμί. Πηγή φωτο wikipedia...

Ο Ιουστινιανός για να δημιουργήσει ένα κτίσμα διαφορετικό και πιο εντυπωσιακό από οποιοδήποτε άλλο συγκέντρωσε τα ακριβότερα υλικά από τα πέρατα του κόσμου. Είχε στη διάθεση του φημισμένα μάρμαρα, χρυσάφι και ασήμι. Πλήθος πολύτιμων λίθων απ’ όλα τα σημεία της αυτοκρατορίας, η οποία την εποχή του Ιουστινιανού είχε τη μεγαλύτερη εδαφική έκταση από ποτέ. Χαρακτηριστικά, η Αγία Τράπεζα ζύγιζε 1.000 λίτρες αργύρου, ενώ στο ιερό το ασήμι είχε βάρος 40.000 λίτρες. Για να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες ποσότητες κεριών ο αυτοκράτορας Βασίλειος ο Α’ ο Μακεδόνας, παραχώρησε στον ναό ένα μεγάλο κτήμα το οποίο θα εξασφάλιζε επάρκεια ελαίου. Ο ναός χωρούσε 23.000 πιστούς. Σ’ αυτόν υπηρετούσαν 525 ιερείς, διάκονους και ψάλτες. Λίγο πριν από την άλωση της Πόλης το 1453, ο αριθμός αυτός είχε φτάσει στους 800. Ο αριθμός των κληρικών είχε ελαττωθεί κατά τα τελευταία έτη του κράτους, όταν τα εισοδήματα της εκκλησίας αρκούσαν μόλις για την φωταψία του ναού....

Ο χώρος της αυτοκράτειρας 
Η Αγία Σοφία δεν ήταν μόνο ο πατριαρχικός ναός της Κωνσταντινούπολης. Ήταν ο ναός των αυτοκρατόρων, η εκκλησία δηλαδή της αυτοκρατορικής οικογένειας. Στον ναό υπήρχαν δύο αίθουσες που ονομάζονταν «Μητατόρια», όπου ο αυτοκράτορας μπορούσε να αναπαυτεί και να φάει. Για την αυτοκράτειρα υπήρχε ένας χώρος που ανήκε αποκλειστικά σε αυτήν. Υπήρχε μια κατασκευή που ανέβαινε κλιμακωτά. Σε εκείνο τον χώρο κάθονταν οι κυρίες της τιμής, οι κυρίες της ακολουθίας της αυτοκράτειρας, ενώ πιο ψηλά από όλες ήταν ο θρόνος της αυτοκράτειρας. Όταν έπρεπε να είναι όρθια η αυτοκράτειρα τότε μόνο σηκωνόταν από το θρόνο της. Έτσι μπορούσε να δει από ψηλά όλο τον ναό, όλο το αρχοντολόι που ήταν μέσα στην αίθουσα, τον αυτοκράτορα, τον Πατριάρχη και όλους τους παρευρισκόμενους. ...

Η θέα από το υπερώο. Ο τρούλος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται. Σε αυτό βοηθούν τα παράθυρα που βρίσκονται στη βάση του...

Ο γυναικωνίτης ήταν ο χώρος όπου δεν μπορούσαν οι άνδρες να δουν τις γυναίκες. Η αυτοκράτειρα ανέβαινε με κοχλία. Δεν περπατούσε, καθόταν σε φορείο το οποίο κρατούσαν 4 ευνούχοι βαστάζοι οι οποίοι την ανέβαζαν στο υπερώο, δηλαδή στο γυναικωνίτη. Ο μνημειώδης ναός ήταν για αιώνες το λίκνο της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της ορθοδοξίας. Σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα υπέστη ζημιές και φθορές και το 1453, όταν ο Μωάμεθ κατέκτησε την Πόλη, μετατράπηκε σε τέμενος. Η Αγία Σοφία έγινε μουσείο το 1934 με απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ. Στη συνείδηση των χριστιανών, παραμένει ένα θεμελιώδες σύμβολο της Ορθοδοξίας....

Πηγή: .mixanitouxronou.gr

Μπαμπινιώτης: Πολιτισμική ύβρις, δεν θα πήγαινα ποτέ στην Αγιά Σοφιά ως τζαμί