Φάρμακο ενδείκνυται για προχωρημένο ή μεταστατικό Μη Μικροκυτταρικό Καρκίνο του Πνεύμονα

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο σε άνδρες και γυναίκες, και ευθύνεται περίπου για το ένα-τρίτο του συνόλου των θανάτων από καρκίνο, και για περισσότερους θανάτους από τον καρκίνο του μαστού, τον καρκίνο του προστάτη και τον καρκίνο του παχέος εντέρου (ορθοκολικό) σε συνδυασμό. Οι ασθενείς με ΜΜΚΠ της μορφής EGFRm, ο οποίος εμφανίζεται στο 10-15% των ασθενών με ΜΜΚΠ στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και στο 30-40% των ασθενών με ΜΜΚΠ στην Ασία, παρουσιάζουν ιδιαίτερη ευαισθησία στη θεραπεία με τους διαθέσιμους κατά την τρέχουσα περίοδο EGFR-TKIs, οι οποίοι αποκλείουν τα μονοπάτια κυτταρικής σηματοδότησης που ελέγχουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Ωστόσο, οι όγκοι αναπτύσσουν σχεδόν πάντοτε αντίσταση στη θεραπεία, οδηγώντας σε εξέλιξη της νόσου. Στα δύο-τρίτα περίπου των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία με εγκεκριμένους EGFR-TKIs όπως η γεφιτινίμπη και η ερλοτινίμπη, η εν λόγω αντίσταση προκαλείται από τη δευτερογενή μετάλλαξη, T790M.

Η AstraZeneca ανακοίνωσε ότι η Φάσης ΙΙΙ δοκιμή AURA3 πέτυχε το πρωτεύον τελικό σημείο της, καταδεικνύοντας υπεροχή ως προς την ελεύθερη προόδου νόσου επιβίωση (PFS) συγκριτικά με το καθιερωμένο διπλό σχήμα χημειοθεραπείας με βάση την πλατίνα. Η τυχαιοποιημένη δοκιμή AURA3 αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια του Osimertinib ως θεραπεία δεύτερης γραμμής σε περισσότερους από 400 ασθενείς με τοπικά προχωρημένο ή μεταστατικό ΜΜΚΠ θετικό στη μετάλλαξη EGFR T790M, των οποίων η νόσος παρουσίασε πρόοδο ακολούθως θεραπείας 1^ης γραμμής με αναστολέα του  υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα με δραστηριότητα κινάσης τυροσίνης (EGFR TKI). Το Osimertinib επέδειξε επίσης ένα προφίλ ασφάλειας συμβατό με εκείνο προηγούμενων δοκιμών.

Εκτός από την PFS, το ποσοστό αντικειμενικής ανταπόκρισης (ORR), το ποσοστό ελέγχου της νόσου (DCR) και η διάρκεια της ανταπόκρισης (DoR) πέτυχαν επίσης κλινικά σημαντική βελτίωση έναντι της χημειοθεραπείας. Η πλήρης αξιολόγηση των δεδομένων της AURA3, συμπεριλαμβανομένης μιας ανάλυσης της συνολικής επιβίωσης (OS), βρίσκεται σε εξέλιξη, και τα αποτελέσματα θα παρουσιαστούν σε μια επικείμενη ιατρική συνάντηση.

Ο Sean Bohen, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος του Διεθνούς Τμήματος Ανάπτυξης Φαρμακευτικών Προϊόντων και Επικεφαλής του Ιατρικού Τμήματος στην AstraZeneca, δήλωσε: “Τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαιώνουν το Osimertinib ως μια σημαντική εναλλακτική θεραπεία η οποία μπορεί να παρέχει όφελος στους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα που φέρει τη μετάλλαξη EGFR T790M. Τα αποτελέσματα της AURA3 καταδεικνύουν τα οφέλη της καθοδηγούμενης από την επιστήμη στρατηγικής μας η οποία επέτρεψε την ταχεία ανάπτυξη του Osimertinib ως στοχεύουσα θεραπεία για την αντιμετώπιση της συχνότερης αιτίας αντίστασης στη θεραπεία με έναν EGFR-TKI πρώτης γενιάς για ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα με μεταλλαγμένο EGFR. Παραμένουμε αφοσιωμένοι στη διερεύνηση της δυναμικής του Osimertinib προκειμένου να διευρύνουμε περαιτέρω την εμβέλειά του και να συμβάλουμε στην κάλυψη των αναγκών των ασθενών.”

Το Osimertinib έχει ένα από τα ταχύτερα προγράμματα ανάπτυξης που έχουν εκπονηθεί μέχρι σήμερα, μόλις δυόμιση έτη από την έναρξη των κλινικών δοκιμών έως την έγκριση.. Εγκρίθηκε σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία, Καναδά, Ελβετία, Ισραήλ και Μεξικό ως πρώτη θεραπεία για ασθενείς με προχωρημένο ΜΜΚΠ θετικό στη μετάλλαξη EGFR T790M. Το Osimertinib είναι επίσης εγκεκριμένο στη Νότια Κορέα στην ίδια ένδειξη. Η καταλληλότητα για θεραπεία με Osimertinib εξαρτάται από την επιβεβαιωμένη παρουσία EGFR T790M μετάλλαξης στον όγκο.

Η AstraZeneca δεσμεύεται να διερευνήσει το πλήρες δυναμικό του Osimertinib ως μονοθεραπεία και σε συνδυασμό, για ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, συμπεριλαμβανομένων της επικουρικής θεραπείας και της θεραπείας 1^ης γραμμής για τοπικά προχωρημένο/μεταστατικό καρκίνο με μετάλλαξη του EGFR. Επιπροσθέτως, η AstraZeneca διερευνά το Osimertinib σε ασθενείς με ΜΜΚΠ με και χωρίς εγκεφαλικές μεταστάσεις, και έχει παρουσιάσει ενθαρρυντικά δεδομένα σε μία μικρή κοόρτη (ομάδα) ασθενών με λεπτομηνιγγική νόσο.