«Σε βλέπουν και αντικρίζουν ένα ανέραστο κακότροπο ζόμπι» – Ένα δυνατό status Έλληνα γιατρού

Ο γιατρός Κωνσταντίνος Χατζηκώστας έκανε την παρακάτω ανάρτηση στη προσωπική του σελίδα του facebook, προκαλώντας έντονο προβληματισμό.

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΠΑΥΛΟ…

Εγώ, είμαι ιδιώτης. Ευτυχώς που είμαι ιδιώτης. Δεν ήθελα να είμαι ιδιώτης. Το όνειρο μου ήταν η νοσοκομειακή σταδιοδρομία.

Και όμως, παραιτήθηκα. Τα βρόντηξα και άνοιξα ιατρείο στην τρυφερή ηλικία των 43 ετών.

Μου λείπει αφάνταστα η επιστημονική πρόκληση,… η ανταλλαγή απόψεων και η παρέα των κολλητών μου,… η επαφή και η διάδοση της γνώσης στους ειδικευόμενους και τους φοιτητές μου,… το απίστευτο συναίσθημα του να παλεύεις με τις ώρες βλέποντας μια ζωή να χάνεται. Και να την σώζεις. Ή να την χάνεις.

Ευτυχώς που είμαι ιδιώτης. Όλοι με χαιρετάνε στον δρόμο. Κανένας δεν με χαιρετούσε όταν ήμουν νοσοκομειακός ιατρός.

Μια κοινή παρανόηση είναι πως οι καλοί ιατροί είναι μόνο οι ιδιώτες. Βεβαίως και υπάρχουν πολύ καλοί ιδιώτες. Αλίμονο μας αν δεν υπήρχαν.

Όμως -κατά ποσοστιαία αναλογία- οι καλοί ιατροί είναι κυρίως -και ιδίως- στα νοσοκομεία. Αλίμονο μας αν δεν υπήρχαν.

Ευτυχώς, είμαι ιδιώτης. Πρόλαβα να δω τον μικρό μου γιο να μεγαλώνει. Τον μεγάλο μου γιο τον είδα μωρό. Όταν τον ξανακοίταξα έμπαινε στο λύκειο.

Αν είσαι φιλότιμος/η νοσοκομειακός/ή ιατρός,… ξυπνάς στις 06:00,… ξεκινάς δουλειά στις 07:30 -νωρίτερα αν είσαι χειρουργός (δεν είμαι)… δουλεύεις σαν σκλάβος,… τρέχεις σαν παλαβός,… φεύγεις στις 15:00, 16:00, 17:00, 18:00, 19:00,(με άλλα λόγια, φεύγεις όταν τελειώσουν οι εκκρεμότητες)

… ή δεν φεύγεις, αν εφημερεύεις,… δουλεύεις σαν σκλάβος,… τρέχεις σαν παλαβός,… έως το επόμενο ξημέρωμα,… που ίσως φύγεις, αν ισχύουν οι κανόνες,… ή που ίσως δεν φύγεις, αν δεν ισχύουν οι κανόνες,οπότε,

… δουλεύεις σαν ξενύχτης σκλάβος,… τρέχεις σαν ξενύχτης παλαβός,… φεύγεις στις 15:00, 16:00, 17:00, 18:00, 19:00,και φτάνεις σπίτι σου.

Η γυναίκα σου ή ο άντρας σου σε βλέπουν και αντικρύζουν ένα ανέραστο κακότροπο ζόμπι. Δεν είσαι ακριβώς ο άνθρωπος που αγάπησαν. Τα παιδιά σου έχουν μεγαλώσει λίγο. Αλλά δεν τα έχεις δει να μεγαλώνουν. Καλέ, αυτά μεγάλωσαν!Πότε μεγάλωσαν;Που ήσουν όταν μεγάλωναν;

Και χειροτερεύει. Κανένας δεν θα σου πει ευχαριστώ. Ο καταταλαιπωρημένος ασθενής δεν θα σου πει ευχαριστώ. Γιατί να σου πει ευχαριστώ;Δίκιο έχει ο άνθρωπος!

Πως να γνωρίζει ό,τι το οργανόγραμμα της κλινικής προβλέπει 15 ιατρούς και 35 νοσηλευτές/ νοσηλεύτριες αλλά τρέχοντως, υπάρχουν 5 ιατροί και 10 νοσηλευτές/ νοσηλεύτριες;

Πως να καταλάβει ό,τι το γενόσημο φάρμακο είναι φτιαγμένο στα βάθη της Κίνας, και ε, να, δεν αποδίδει όπως αναμένετο;Πιστεύει στα αλήθεια κανείς πως ένα γενόσημο που αγοράζεται στο 35% της πρωτότυπης τιμής, είναι αξιόπιστο φάρμακο;

Πως να καταλάβει ό,τι δεν υπάρχουν γλωσσοπίεστρα, βαμβάκι, σεντόνια, μαξιλάρια, μαξιλαροθήκες και κωλόχαρτο;

Πως να καταλάβει ό,τι τα γάντια δεν μπαίνουν στα χέρια -και αν μπουν τρυπάνε,… οι καθετήρες δεν γλιστράνε,… οι βελόνες δεν τρυπάνε (!!!),… τα ράμματα σπάνε,… οι καρδιογράφοι δεν έχουν χαρτί,… οι διαθερμίες δουλεύουν στο περίπου,… τα πιεσόμετρα παίρνουν την πίεση, επίσης, στο περίπου,… και πως τα όργανα έχουν να συντηρηθούν από την λίθινη εποχή;

Πως να του πεις ό,τι έχουμε στα υπόγεια υπερσύχρονα μηχανήματα;Σαπίζουν. Μας τα έδωσαν δωρεάν κάποιοι λωλαμένοι ιδιώτες αλλά να, δεν περισσεύει σάλιο προκειμένου να προσληφθούν δυο τεχνικοί να τα δουλέψουν;

Χειροτερεύει και άλλο.

Το ΣΥΣΤΗΜΑ δεν θα σου πει ευχαριστώ. Δεν υπάρχει αξιολόγηση στην χώρα των τρελών.

Αν ο άλλος ή η άλλη διορίστηκαν ένα μήνα πριν από εσένα, θα γίνουν αυτοί διευθυντές, και όχι εσύ. Σιγά μην γίνεις εσύ!Ιεραρχία uber alles.

Ανεξάρτητα του… πόσο δουλεύει ο καθένας,… τι επιστημονικό έργο παράγει ο καθένας,… τι επιστημονικά προσόντα έχει ο καθένας.

Κανένας δεν σε ελέγχει.

Μπορείς να… κάθεσαι,… ρεμβάζεις,… αδιαφορείς,… τηλεφωνείς στον/στην γκόμενο/α,… ποστάρεις στο fb ενώ γύρω σου γίνεται της μουρλής,… κολακεύεις τον Αρχηγό,έχοντας την βεβαιότητα πως θα εξελιχθείς βάση μιας άκαμπτης και ιδεοληπτικής ιεραρχίας.

Έτσι και αλλιώς, αμοίβεσαι με ψιχία. Τα ίδια λεφτά θα πάρεις. Είτε εξετάσεις 1000 ασθενείς κάθε μήνα (ή κάνεις 400 ενδοσκοπήσεις ή 100 χειρουργεία),… είτε εξετάσεις 80 ασθενείς κάθε μήνα (ή κάνεις 50 ενδοσκοπήσεις ή 15 χειρουργεία). Είτε έχεις διδακτορικό. Είτε δεν έχεις. Είτε δουλεύεις στο εργαστήριο όταν σχολάς γιατί έχεις -Ο παράωρος!- επιστημονικές ανησυχίες. Είτε πας για μπύρες κατά τις μία το μεσημέρι. (Σιγά μην καθίσεις έως το τέλος του ωραρίου.  Σιγά μην τακτοποιήσεις τις εκκρεμότητες.  Και αύριο εκεί θα είναι οι εκκρεμότητες).

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη -έλεγε ο Καλογήρου στον Κούρκουλο. Αμ δεν είναι. Νομίζετε πως είναι.

Αν θυμάμαι καλά, αυτοί είναι οι μισθοί των νοσοκομειακών μας ιατρών:Ειδικευόμενος: 1320 ευρώ.  Ακαθάριστα, παρακαλώ. Επιμελητής Β: 1660.  Ακαθάριστα, παρακαλώ. Επιμελητής Α: 1993 ευρώ.  Ακαθάριστα, παρακαλώ. Διευθυντής: 2043 ευρώ.  Ακαθάριστα, παρακαλώ.

Οι εφημερίες πληρώνονται όταν, αν και εφόσον υπάρχουν λεφτά. Μετά 3 μήνες, 6 μήνες, 9 μήνες, ποιος ξέρει;Κανείς δεν ξέρει. Πως να προγραμματίσεις οτιδήποτε όταν κανένας δεν ξέρει;

Σας διαβεβαιώ. Η πλειοψηφία των νοσοκομειακών ιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού είναι άνθρωποι φιλότιμοι. Τρέχουν αλαφιασμένοι όλη την ημέρα. Και όλη την νύχτα. Βασικά, δεν υπάρχει ημέρα ή νύχτα.

Δεν βαυκαλίζομαι. Βεβαίως και υπάρχουν τεμπέληδες, ακαμάτηδες, βλαμμένοι και φιλοχρήματοι ιατροί και νοσηλευτές/νοσηλεύτριες. Όπως ακριβώς υπάρχουν τεμπέληδες, ακαμάτηδες, βλαμμένοι και φιλοχρήματοι πολιτικοί μηχανικοί, αστροφυσικοί, εκπαιδευτικοί, αρτοποιοί, υδραυλικοί και υποδηματοποιοί.

Αν θέλετε να πυροβολήσετε, πυροβολήστε στοχευμένα. Με ονοματεπώνυμο. Και στοιχεία. Όλες οι γενικεύσεις είναι λανθασμένες -της παρούσης συμπεριλαμβανομένης.

Με άλλα λόγια, μην πυροβολείτε γενικώς και αορίστως τους νοσοκομειακούς ιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι άνθρωποι αξιοπρεπείς και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Σεβαστείτε τους. Αν δεν σας περισσεύουν, αυτοί θα σας αναλάβουν αν τα πράγματα πάνε κατά διαβόλου. Που δεν σας το εύχομαι. Είθε να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά.

Ευτυχώς, είμαι ιδιώτης. Πρόλαβα να δω τον μικρό μου γιο να μεγαλώνει. Τον μεγάλο μου γιο τον είδα μωρό. Όταν τον ξανακοίταξα έμπαινε στο λύκειο.

Γι’ αυτό σου λέω, Παύλο: Ντροπή σου, ρε αλήτη!