Επιστολή γροθιά στο στομάχι: προς Διευθυντή Α' Ψυχιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Η γνωστή δημοσιογράφος υγείας Τάνια Η. Μαντουβάλου αναγκάζεται να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει μήπως μπορέσει έτσι κάποιοι αρμόδιοι να ακούσουν και μπορέσουν να επέμβουν για διορθωθεί κάτι από το σύστημα.

Ελπίζοντας να βρεθεί λύση όχι μόνο για την ίδια αλλά και όλο τον κόσμο δημοσιεύουμε ό,τι έγραψε:

προς Διευθυντή Α' Ψυχιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών 9/11/2018

Kύριε Παπαγεωργίου, υποχρεούμαι να επικοινωνήσω μαζί σας δια της παρούσης, (στο mail του νοσοκομείου) εφόσον σας αναζητώ από χθες επισταμένως , αλλά δυστυχώς δεν σας βρίσκω, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μου στη γραμματέα σας. Και παρά το γεγονός ότι ζήτησα και το κινητό σας και το προσωπικό σας mail. Θα ήθελα να επικοινωνώ μαζί σας για λόγους ρεπορτάζ, καθότι θεωρείστε το νούμερο ένα δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα κι εγώ μέχρι πρόσφατα, αλλά δυστυχώς στην πράξη δεν το διαπίστωσα, όταν χρειάστηκε να αποταθώ στο νοσοκομείο σας για προσωπικούς λόγους .
Και μια και δε μου δίνετε την ευκαιρία να σας μιλήσω τηλεφωνικά, επιτρέψτε μου να σας πω γραπτά το δίκαιο παράπονο μου.
Έκανα αίτημα για συνεδρίες στο Αιγινήτειο από τις 29/5 έχοντας ιατρική βεβαίωση από ψυχίατρο του Ασκληπιείου που αναγράφει «ήπια καταθλιπτικά και αγχώδη στοιχεία που σχετίζονται με πρόσφατο πένθος και η ασθενής χρήζει ψυχοθεραπευτικής παρακολούθησης με συνεδρίες συχνότητας μία φορά εβδομαδιαίως». Επίσης διαθέτω και γνωμάτευση από γιατρό του ταμείου μου (ΕΔΟΕΑΠ) που αναγράφει ότι χρήζω ψυχοθεραπευτικής παρακολούθησης με ρυθμό μία συνεδρία την εβδομάδα επί εξάμηνο. Αρχικά περιέγραψα το πρόβλημα μου (βλέπε εσώψυχα) στην ευγενέστατη κυρία που κλείνει τα ραντεβού, η οποία και με διαβεβαίωσε ότι μέσα στο Σεπτέμβριο θα γίνει κάποιο βολιδοσκοπικό ραντεβού και θα ενταχθώ σε κάποιο τμήμα. Στη συνέχεια ξαναάπλωσα τα εσώψυχα μου στην κα Καραμανωλάκη, επίσης ευγενέστατη, και με κάθε διάθεση να μου εξηγήσει αναλυτικά, ότι στο ψυχαναλυτικό τμήμα δεν μπορώ να ενταχθώ, γιατί υπάρχει ηλικιακό όριο. Και ως εκ τούτου θα μπορούσα να πάω στο γνωσιακό τμήμα, που όπως μου είπε δεν υπάρχει ηλικιακό όριο. (Δεν είμαι δα και σα την Πελοπόννησο). Για τρίτη φορά ξαναάπλωσα τα εσώψυχα μου στην κυρία Δασκαλοπούλου, του γνωσιακού τμήματος, προχθές Τετάρτη, η οποία μου έκανε το περίφημο βολιδοσκοπικό ραντεβού, έξι μήνες μετά το αίτημα. Για να μου πει με αρκούντως αλκαλικό ύφος και χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης ,όπως συνάδει κατά τα ειωθότα, ότι δεν μπορεί να με αναλάβει. Πετώντας κάτι περί ηλικιακού ορίου, κάτι περί περιορισμένων πόρων, κάτι περί «δεν αναλαμβάνουμε τέτοιες περιπτώσεις», χωρίς να είναι και απόλυτα σαφής. Και χωρίς να δείχνει και ιδιαίτερη διάθεση να γίνει σαφής. Μόνο όταν μου πρότεινε ιδιωτικό κέντρο στην Καλλιθέα σε πολύ καλές τιμές ήθελε να γίνει πιο σαφής, αλλά δεν την άφησα εγώ. Κοινώς με απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες, και αγνοώντας τα παραπεμπτικά από τον ΕΔΟΕΑΠ και το Ασκληπιείο.
Και αναρωτιέμαι κύριε καθηγητά:
1. Αν εμένα τα καταθλιπτικά στοιχεία που αναγράφονται στο παραπεμπτικό μου πυκνώσουν, και πάω και πηδήξω από τον τέταρτο ποιος θα έχει την ευθύνη; Μήπως η κυρία που με απέρριψε με αυτό τον ανάλγητο τρόπο;
2. Ολόκληρο Αιγινήτειο δεν μπορεί να με εντάξει σε κανένα από τα τόσα τμήματα για να βοηθηθώ; Γιατί στο site σας διαβάζω ότι έχετε μεταξύ άλλων, τμήμα ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας, τμήμα γνωσιακής ψυχοθεραπείας, τμήμα συμπεριφορικών θεραπειών, τμήμα συστημικής ψυχοθεραπείας, τμήμα διαπροσωπικής ψυχοθεραπείας και τμήμα ψυχοθεραπευτικής αντιμετώπισης ειδικών διαταραχών που φαντάζομαι ότι προς ώρας δεν το χρειάζομαι . Δεν χωράω πουθενά αλήθεια; Είμαι τόσο ειδική περίπτωση, που η ειδικός σας με παρέπεμψε στον ιδιωτικό τομέα;
3. Υπάρχει ηλικιακό όριο και στη γνωσιακή ψυχοθεραπεία τελικά; Και μέχρι πότε δικαιούται να αρρωσταίνει η ψυχή του ανθρώπου; Υπάρχει ηλικιακό όριο σε αυτό και μάλιστα σε μία χώρα με πληγωμένη οικονομία και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική υγεία του πληθυσμού;
4. Αλήθεια μέσα στα καθήκοντα ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας δημόσιας δομής, περιλαμβάνεται και η παραπομπή του κοινού σε ιδιωτικά κέντρα, και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης ;
Κύριε Παπαγεωργίου, με κάθε σεβασμό στο πρόσωπο σας και στη θέση σας
Τα εσώψυχα μου και οποιουδήποτε συμπολίτη μου βρέθηκε ή θα βρεθεί στην θέση που εγώ βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, δεν είναι εκδιδόμενη γυναίκα για να ξαπλώνει όπου να ναι, με όποιον να ναι . Τα εσώψυχα μου θέλω να τα «ξαπλώσω» σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, που θα με πάρει από το χέρι και θα περπατήσουμε μαζί τη διαδρομή που έχω να κάνω. Ως εκ τούτου σας παρακαλώ θερμά, εφόσον το επιθυμείτε κι εσείς, όπως διευθετήσετε το ζήτημα, εκ της θέσεως σας. Σε περίπτωση που δεν δύνασθε, παρακαλώ ενημερώστε τους συντάκτες υγείας , για να ενημερώσουν κι αυτοί με τη σειρά τους τον κόσμο, ποιες περιπτώσεις αναλαμβάνετε τελικά ως νοσοκομείο, έτσι ώστε να μην ταλαιπωρηθεί κι άλλος πολίτης σαν και μένα να περιμένει έξι ολόκληρους μήνες, για να εισπράξει στο τέλος απόρριψη, η οποία ενδεχομένως εντείνει έτι περαιτέρω το ψυχικό του πρόβλημα.