Μπαμπινιώτης: «Ο Κοτζιάς πίσω από την αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας»

Με άρθρο στο protagon, o κύριος Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Kαθηγητής της Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, φωτίζει την σκοτεινή μεθόδευση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών κυρίου Νίκου Κοτζιά, να συμφωνήσει στην αναγνώριση της γλώσσας των Σκοπιανών ως μακεδονικής.

Το κείμενο της συμφωνίας, περιλαμβάνει την αναγνώριση «μακεδονικής» γλώσσας, ενάντια σε κάθε επιστημονικό επιχείρημα:

«Τώρα ο αφελής γράφων τις γραμμές αυτές καταλαβαίνει γιατί ο ευφυής υπουργός παρέπεμπε πεισματικά στο 1977. Γιατί επιζητείτο εκ των υστέρων δικαιολογία για τα αδικαιολόγητα. Είχε αποφασισθεί προφανώς μέσα στο δούναι και λαβείν της διαπραγμάτευσης να αναγνωριστεί και να προσφερθεί χαριστικά η ονομασία της σλαβικής γλώσσας των Σκοπιανών σαν «μακεδονική» και ανεζητείτο δήθεν «προηγούμενο» και δήθεν «ιστορικό έρεισμα».

Ετσι το των Σκοπιανών διπλωματικό «επιχείρημα» (ρητά μόλις από το 1991 που αυτονομήθηκε η ΠΓΔΜ) πως τάχα η γλώσσα τους είναι η «μακεδονική», η χρήση δηλ. εκ μέρους των Σκοπιανών μιας ψευδώνυμης ονομασίας για μια γλώσσα η οποία δεν είναι παρά ένα βουλγαροσερβικό ιδίωμα, δηλ. μια σλαβική γλώσσα, που γι’ αυτό άλλωστε γράφεται με το σλαβικό κυριλλικό αλφάβητο όπως όλες οι σλαβικές γλώσσες, αναπαρήχθη κατά κόρον από γνωρίζοντες την αλήθεια και από άλλους μη έχοντες ιδέαν του θέματος ως μη ώφελον».

Η Ελλάδα, και κυρίως οι κυβερνήσεις του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, ουδέποτε αναγνώρισε μακεδονική γλώσσα, σε οποιοδήποτε διεθνές πλαίσιο. Η συνάντηση του 1977 στην Αθήνα αφορούσε ένα τεχνικό θέμα σχετικά με το πώς θα τυποποιηθούν αποκλειστικώς τα γεωγραφικά ονόματα χωρών με λατινικό αλφάβητο (όπως η Γιουγκοσλαβία τότε, αλλά και η Ελλάδα και η Κίνα και οι αραβικές χώρες και το Ισραήλ και οι χώρες τής Σοβιετικής Ενωσης και πολλές άλλες χώρες).

Ήταν η 3η Διάσκεψη την Ηνωμένων Εθνών στην Αθήνα με αντικείμενο «the standardization of geographical names» – την προτυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων.

Και συνεχίζει ο κύριος Μπαμπινιώτης:

«Ελαμψε η αιτία επικλήσεως του 1977 και πολλών άλλων χρονολογιών: αναγνωρίστηκε επισήμως κατά τη διαπραγμάτευση με τα Σκόπια η βουλγαροσερβική σλαβική γλώσσα των Σκοπίων ως «μακεδονική». Δόθηκε επισήμως ένα όνομα με το οποίο η γλώσσα αυτή δεν έχει καμία σχέση.

Αντιστάθμισμα: Θα αναφέρεται κάπου στη συμφωνία ότι η επισήμως αναγνωριζομένη από την Ελλάδα γλώσσα των Σκοπίων ως «μακεδονική» δεν είναι μακεδονική αλλά σλαβική!… Τότε, αφού και οι δύο πλευρές συνομολογούν ρητά ότι είναι (όπως πράγματι είναι) σλαβική γλώσσα, γιατί συμφωνούμε να λέγεται «μακεδονική», όνομα που παραπέμπει ρητά στην ελληνική γλώσσα τής Μακεδονίας (αρχαία, νέα και σύγχρονη);

Δεν είναι αυτό ιδιοποίηση και σφετερισμός ενός εθνικού ονόματος για μια γλώσσα που σε σχέση με τους ομιλητές της (εννοώ τους Σκοπιανούς) έχει άλλη εθνική προέλευση; Και δεν γίνεται ο σφετερισμός αυτός για τον προφανή λόγο, ότι μια εθνική γλώσσα είναι και καθοριστικό συστατικό εθνικής ταυτότητας, μιας άλλης δηλ. ταυτότητας από την πραγματική ιστορική ταυτότητα που έχουν οι πολίτες των Σκοπίων;

Είναι σοβαρό και πειστικό να επιχειρηματολογούμε ότι ο κόσμος που θα λέει τη γλώσσα των Σκοπίων «μακεδονική» θα σπεύδει εν συνεχεία να αναζητεί τη συμφωνία που θα έχει υπογραφεί και στην οποία θα πληροφορείται ποια είναι η καταγωγή και η υπόσταση αυτής της δήθεν «μακεδονικής»;

Ο Υπουργός Εξωτερικών κύριος Νίκος Κοτζιάς και ο πρωθυπουργός κύριος Αλέξης Τσίπρας έχουν ακέραια την ευθύνη για την μεθόδευση αυτή. Ανάγουν σε νομικό προηγούμενο και δικαιϊκό έρεισμα ανύπαρκτη και άσχετη διαδικαστική πράξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που επ ουδενί δεν αποτελεί διαδικασία αναγνώρισης γλώσσας κράτους.

Δρώντας συστηματικά στο επικοινωνιακό πεδίο, προετοίμασαν το έδαφος για να εκχωρήσουν την χρήση του όρου «μακεδονική» στους Σκοπιανούς για την γλώσσα τους. Θα λογοδοτήσουν. Θα τους ζητηθεί ευθύνη.
aristeia