Ο καθηγητής καρδιολογίας Κ. Τσούφης εξηγεί το ανεύρυσμα αορτής και την περίπτωση Τατσόπουλου

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το ανεύρυσμα αορτής και την ενδεχόμενη ρήξη του μέσα από τη ματιά του ειδικού. Ο καθηγητής καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διακεκριμένος καρδιολόγος Κωνσταντίνος Τσούφης μιλά στο News 24/7 για τη φύση της πάθησης, τα προληπτικά μέτρα και την περίπτωση Τατσόπουλου.

Η περίπτωση του πολύ σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε ξαφνικά (και ενώ βρισκόταν στον τηλεοπτικό αέρα) ο Πέτρος Τατσόπουλος μονοπώλησε σχεδόν το ενδιαφέρον του κοινού κατά την εβδομάδα που πέρασε. Ευτυχώς για τον ίδιο, το υπερπείγον πρόβλημα (ρήξη ανευρύσματος αορτής) αντιμετωπίστηκε επιτυχημένα, ωστόσο ο δημοφιλής συγγραφέας και πολιτευτής θα μπορούσε να μην έχει φτάσει καν στην οριακή κατάσταση που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή.

Το News 24/7 έδωσε το λόγο στον δρ Κωνσταντίνο Τσιούφη, Καθηγητή Καρδιολογίας στην Α’ Πανεπιστημιακή Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο Ιπποκράτειο (στο οποίο χειρουργήθηκε ο Τατσόπουλος) που εξήγησε με απλό τρόπο τη φύση του προβλήματος αλλά και το πως μπορεί να προληφθεί.

Μπορεί ο ασθενής να καταλάβει από συμπτώματα ότι πάσχει από ανεύρυσμα αορτής και ότι κινδυνεύει;

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων το ανεύρυσμα αορτής δεν προκαλεί συμπτώματα μέχρι της τραγικής στιγμής που θα συμβεί ρήξη. Ωστόσο, πρέπει να τονισθεί ότι στα άτομα αυξημένου κινδύνου για ανεύρυσμα ανιούσας αορτής, όπως πως είναι οι λίγοι εκείνοι ασθενείς με παθολογία του αορτικού τοιχώματος (ασθενείς με δίπτυχη αορτική βαλβίδα ή ασθενείς με σύνδρομο Marfan) ή οι ασθενείς με αρρύθμιστη υπέρταση , οι καπνιστές και οι έχοντες οικογενειακό ιστορικό ανευρυσμάτων η διάγνωση γίνεται πολύ εύκολα στα πλαίσια του τακτικού περιοδικού τους ελέγχου με υπερήχους ή και με αξονική αγγειογραφία. Δυστυχώς υπάρχει και ένα ποσοστό ασθενών που η διάγνωση γίνεται τυχαία στα πλαίσια διενέργειας μία ακτινογραφίας θώρακος ή μίας αξονικής θώρακος για άλλη αιτία ή ακόμη χειρότερα η διάγνωση γίνεται τη στιγμή που θα επέλθει η ρήξη,

Αν όχι, από ποια ηλικία και μετά θα πρέπει κάποιος να εξετάζεται προληπτικά και ποιες εξετάσεις οφείλει να κάνει;

Μετά τη ηλικία των 50-55 ετών όσοι έχουν αρρύθμιστη υπέρταση ή είναι καπνιστές ή έχουν οικογενειακό ιστορικό ανευρύσματος σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος κατά τον καρδιολογικό τους έλεγχο θα πρέπει να ελέγχουν και την αορτή τους (στο επίπεδο του θώρακα και της κοιλίας) με υπερήχους ή και με αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Τι πρέπει να κάνει ο ασθενής που αντιλαμβάνεται ότι έχει συμπτώματα που μαρτυρούν πρόβλημα ανευρύσματος αορτής;

Η πρόληψη των παραγόντων που οδηγούν στο ανεύρυσμα (αποφυγή καπνίσματος, ρύθμιση πίεσης) και κυρίως ο τακτικός καρδιολογικός έλεγχος στον οποίο πάντοτε γίνεται και έλεγχος της αορτής αποτελούν την καλύτερη ασπίδα έναντι των ανευρυσμάτων.

Είναι μεγάλη η συχνότητα της πάθησης στο γενικό πληθυσμό;

Διάταση της αορτής εμφανίζεται όχι σπάνια. Περίπου το 2-5% των ανδρών μεγαλύτερης ηλικίας των 65 ετών έχουν ανεύρυσμα της αορτής. Ευτυχώς είναι σχετικά σπάνιες οι περιπτώσεις που το ανεύρυσμα φθάνει στη ρήξη με τις δραματικές συνέπειες.

Ποια είναι συνήθως η πορεία μετά το χειρουργείο και πώς επανέρχεται σε φυσιολογική καθημερινότητα ο άρρωστος;

Μετά από ένα προγραμματισμένο χειρουργείο για αποκατάσταση του ανευρύσματος , η πορεία είναι ομαλή και ο ασθενής μετά από μία εβδομάδα νοσηλείας πηγαίνει σπίτι του και μετά 2-3 μήνες επανέρχεται στη προτεραία κατάστασή του, πάντοτε με τις συστάσεις της τακτικής παρακολούθησης, διακοπής καπνίσματος, αποφυγής εντόνου αναεροβίου ασκήσεως (πχ άρση βαρών) και έλεγχο της πίεσης. Στη περίπτωση επείγοντος χειρουργείου λόγω διαχωρισμού της αορτής, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η πορεία του ασθενούς εξαρτάται εν πολλοίς από τη αιμοδυναμική κατάσταση του κατά την είσοδό του στο χειρουργικό τραπέζι και κατά πόσο τα ζωτικά όργανα του ασθενούς (εγκέφαλος, καρδιά) μπορούσαν να τροφοδοτούνται με την ποσότητα εκείνη του αίματος που είναι αναγκαία για τη λειτουργία τους παρά τη ρήξη της αορτής.

Διαβάσαμε ότι η περίπτωση Τατσόπουλου είναι από τις σπάνιες με δεδομένο ότι υπήρχε ήδη καταγεγραμμένη πορεία του φαινομένου. Τι έπαιξε ρόλο έτσι ώστε ο άνθρωπος να σωθεί;

Αυτό που νομίζω ότι πρέπει να μας μείνει είναι το αισιόδοξο μήνυμα . “Όταν όλα τα γρανάζια του συστήματος υγείας δουλέψουν σωστά, ακόμη και τέτοιες δραματικές και υπερεπείγουσες καταστάσεις όπως το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής μπορούν να αντιμετωπιστούν και ο ασθενής να ζήσει και μάλιστα χωρίς επιπλοκές ή αναπηρία”.

Στη περίπτωση αυτή όλος ο μηχανισμός δούλεψε άψογα. Άμεση μεταφορά με το ασθενοφόρο, άμεση διάγνωση στο αιμοδυναμικό εργαστήριο, άμεση χειρουργική αντιμετώπιση. Και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος σε κάθε επείγουσα περίπτωση. Η καρδιολογία στη χώρα μας το έχει πετύχει αυτό σε μεγάλο ποσοστό στη αντιμετώπιση του άλλου υπερεπείγοντος προβλήματος, του οξέος εμφράγματος με την οργάνωση των δικτύων πρωτογενούς αγγειοπλαστικής που ο ασθενής με έμφραγμα μεταφέρεται κατευθείαν στο αιμοδυναμικό εργαστήριο για επείγουσα στεφανιογραφία και αγγειοπλαστική-διάνοιξη της αποφραγμένης αρτηρίας και έτσι σώζουμε μυοκάρδιο, σώζουμε ζωές νέων και μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπων.

Το αναλυτικό βιογραφικό του γιατρού: ktsioufis

news247.gr