Αγγίζοντας την ιστορία. Μουσείο Αφής για ανθρώπους με οπτική αναπηρία

Στο διατηρητέο κτίριο της οδού Δοϊράνης 198 στην Καλλιθέα βρίσκεται ένα μουσείο διαφορετικό από τα υπόλοιπα και το οποίο καλεί τους επισκέπτες να αγγίξουν τα εκθέματά του για να νιώσουν.

Πρόκειται για το Μουσείο Αφής που δημιουργήθηκε με μεράκι και αγάπη για τους ανθρώπους με οπτική αναπηρία, ώστε να έρθουν πιο κοντά στην πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας. Αγάλματα, αγγεία, γλυπτά και χρηστικά αντικείμενα, πιστά αντίγραφα των πρωτοτύπων που εκτίθενται σε μουσεία της Ελλάδας κοσμούν τους δύο ορόφους του κτιρίου επιδιώκοντας, μέσω της αφής, οι μη βλέποντες να γνωρίσουν μεγάλης πολιτιστικής αξίας έργα από την Κυκλαδική, Μινωική, Γεωμετρική, Αρχαϊκή, Αυστηρού Ρυθμού, Κλασική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο.

Το Μουσείο Αφής αποτελεί τμήμα του Φάρου Τυφλών Ελλάδος και ιδρύθηκε το 1984. Το 1988 έλαβε τον έπαινο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της χρονιάς ανάμεσα σε 70 άλλα ευρωπαϊκά μουσεία. Το 2004 άνοιξε τις πόρτες του στο ευρύ κοινό και σήμερα αποτελεί ένα από τα πέντε μουσεία αφής παγκοσμίως.

Ξεκινώντας κανείς την περιήγησή του στο Μουσείο παρατηρεί ότι τα δωμάτια είναι χωρισμένα και ταξινομημένα ανά θεματικές περιόδους, ώστε τα άτομα με απώλεια όρασης να αποκτήσουν μία ολιστική προσέγγιση ενός έργου τέχνης. Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να ψηλαφίσουν πιστά αντίγραφα της Αφροδίτης της Μήλου, του Ερμή του Πραξιτέλη, του Ηνίοχου των Δελφών, καθώς επίσης και μακέτα του λόφου της Ακρόπολης κατά τον 5ο πχ αιώνα και άλλα. «Πέρα από την πολιτιστική μας κληρονομιά, ένα μουσείο αφής για τους ανθρώπους με απώλεια όρασης έχει μεγάλη αντιστοιχία με την πραγματικότητα. Δίνει πληροφορίες από κομμάτια της καθημερινότητας, που είναι εργαλεία γνώσεις για έναν άνθρωπο με οπτική αναπηρία», λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η αρμόδια του Μουσείου Αφής και οδηγός Έργων Τέχνης για τους ανθρώπους με απώλεια όρασης, Καλλιόπη Γκίκα. Για τους ανθρώπους με οπτική αναπηρία η αίσθηση της αφής είναι αυτή που χρησιμοποιούν για να πάρουν όσες πληροφορίες χρειάζονται. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την κ. Γκίκα η αίσθηση αυτή χρειάζεται εκπαίδευση και εξάσκηση, η οποία επιτυγχάνεται αγγίζοντας αντικείμενα.