Ηλίθιοι υψηλού κινδύνου, της Ελενας Ακρίτα

Καλά δεν παίζεται αυτός ο λαός, είμαστε θεούληδες τέλος. Κλείνουν τα σχολεία, πάω την επομένη τα σκυλιά μας βόλτα και η παιδική χαρά της γειτονιάς μου τίγκα.
Όταν λέμε τίγκα ο συνωστισμός της Ρεπούση κανονικά. Σαν τις σαρδέλες τα παιδάκια κολλημένα στα σκαλιά της τσουλήθρας και τρία τρία στον μύλο. Οι δε γονείς με το Αϊκιού του ραδικιού να κάθονται και να τα καμαρώνουν. Κι είμαστε και το βόρειο προάστιο το γαμάτο υποτίθεται. Με τους κατοίκους που και καλά ξέρουν και πέντε γράμματα. Γιατί τόσα ξέρουν τελικά: πέντε.

Εσείς τα νεάκια σας. Γιατί τα δικά μου δεν βλέπονται. Τα νεύρα μου επίσης. Το μόνο ψιλοευχάριστο ήταν το διάγγελμα Μητσοτάκη. Διότι με τη μαυρίλα που μας δέρνει, σε κάτι τέτοια βρίσκουμε πλέον τη χαρά τη χαρισάμενη. Παλιά ένα ταξίδι, ένα λουλούδι, ένα φιλί. Τώρα ένα διάγγελμα, μια ανακοίνωση, μια μάσκα, ένα αντισηπτικό θαμμένα… Ω οι μικροχαρές της ζωής.

Εντάξει μπράβο του Μητσοτάκη που μίλησε ξεκάθαρα για την εκκλησία. Θα μου πεις Πρωθυπουργός της χώρας είναι, μπορούσε να κάνει κι αλλιώς; Μπορούσε αμέ πώς δεν μπορούσε; Με τόσες παπάρες υψηλού κινδύνου που αραδιάζουν οι βουλευτές του, κάλλιστα μπορούσε να κάνει την πάπια και να μας στείλει αδιάβαστους μια ώρα αρχύτερα.
Πήρε όμως θέση σαφή και συγκεκριμένη και άδειασε κανονικότατα τον γραφικό του αντιπρόεδρο που είπε τα σύστριγγλα ως συνήθως. Οχι σοβαρά τώρα, εγώ τους περιμένω να πάνε με τη σύζυγο και να κοινωνήσουν. Και να πάρουν μαζί τους και την Ελενα Ράπτη που μας έδωσε ντιρεκτίβα επί του θέματος, αφού σου λέει κοινωνώ εγώ τελείωσε. Κι ένας Τζίμας Μαργαρίτης παλιός βουλευτής της ΝΔ και δήμαρχος νομίζω να αναρτά στο φέισμπουκ εδάφια υπέρ της θείας κοινωνίας. Τέτοια ανευθυνότητα, τέτοια έλλειψη σοβαρότητος και – κυρίως – τέτοια άγνοια κινδύνου. Και δεν ντρέπονται να παίζουν με τις ζωές μας.

Και βέβαια είναι δικαίωμα του καθενός από μας να μπει σε μια εκκλησία να κοινωνήσει. Πώς θα βγει από την εκκλησία είναι το ζήτημα. Πώς θα βγει, πού θα πάει, ποιον θα φιλήσει, ποιον θα κολλήσει. Κι αυτό δεν είναι δικαίωμά του αλλά καθόλου όμως. Δεν θα κολλήσεις εσύ εμένα κι εγώ τη μάνα μου επειδή πίστεψες τους αμβρόσιους αυτού του κόσμου που σου λένε να ψεκαστείς με αγίασμα κι άμα λέει φτάσει το υγρό στον πάτο να προσθέσεις λίγο νεράκι να αυγατίσει. Κι όποιες απορίες έχεις να πας στον επιφανή λοιμωξιολόγο Κυριάκο Βελόπουλο να σου τις λύσει.

Δεν παλεύεται ο σκοταδισμός. Κυρίως όταν αυτός αναπαράγεται από επίσημα χείλη. Είναι δυνατόν να ρωτάνε την Κεραμέως κι αυτή να σφυρίζει αδιάφορα; Της έχουμε εμπιστευτεί τα παιδιά μας το καταλαβαίνει αυτό το πράγμα; Τη συνειδητοποιεί την ευθύνη που έχει στα χεράκια της;
Και τελικά πάει καλά αυτή η γυναίκα; Γιατί όταν βγήκε και δήλωσε πως το μωρό της πρώτα είπε «μαμά» και μετά «Κυριάκο» όσο να πεις σκιαχτήκαμε. Και καλά το δικό της είπε «Κυριάκος». Τα υπόλοιπα που είπαν πιο νορμάλ πράγματα μπα-μπα, άτα, μαμ θα τα στείλουμε άκλαυτα;

Εσείς τα νεάκια μας. Γιατί τα δικά μου βαράνε ντουβάρια. Είδαμε δίπλα πόρτα τα χαΐρια των Ιταλών και μυαλό δεν βάλαμε. Κλείστε τα όλα να τελειώνουμε. Τεράστιο το κόστος στην Οικονομία αλλά λύστε το. Ετσι είναι. Εσάς ψηφίσαμε εσείς θα βρείτε την άκρη. Κλείστε τα ρημάδια για ένα χρονικό διάστημα, προστατέψτε τους εργαζόμενους που με την πανδημία έχουν βάλει το κεφάλι τους στον ντορβά για να εξυπηρετήσουν εμάς τους πελάτες πάσης φύσεως. Κλείστε τα, βάλτε λουκέτα. Ζούμε που ζούμε σε μια παγκόσμια δυστοπία τουλάχιστον ας επιβιώσουμε για να την απολαύσουμε.

May the Force be with you.

της Ελενας Ακρίτα

Πηγή .in.gr