Ο Γιώργος Πανόπουλος συγκλονίζει μιλώντας για τα όσα βίωσε με τον κοροναϊό

medlabnews.gr iatrikanea

Ο Γιώργος Πανόπουλος συγκλονίζει μιλώντας για τα όσα βίωσε μέσα στο νοσοκομείο, όπου και μεταφέρθηκε με οξεία πνευμονία.

Μια δύσκολη εβδομάδα στο σπίτι προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τον ιό μόνος του ήταν αρκετά καταστροφική για την συνέχεια.

Μεταφορά στο νοσοκομείο

Ο Γιώργος Πανόπουλος λίγες μέρες μετά την στιγμή που διαγνώστηκε θετικός στον κοροναϊό μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στον Ευαγγελισμό.

Οξεία πνευμονία ήταν το πόρισμα των γιατρών και πολύ γρήγορα ο Γιώργος βρέθηκε φοβισμένος και ανήμπορος στο κρεβάτι με ορούς και οξυγόνο.

Οι στιγμές που πέρασε εκεί ήταν εξαιρετικά δύσκολες καθώς η υγεία του άργησε πολύ να σταθεροποιηθεί. Όλο αυτό το διάστημα δεν μπορούσε να αντιληφθεί γιατί χτυπάει σαν τρελό το μόνιτορ, γιατί δεν πέφτει ο πυρετός, γιατί δεν μπορεί να μιλήσει.

«Νιώθω ανίσχυρος: δεν ελέγχω τίποτα. Όλες τις ώρες της ημέρας νοσηλευτές αλλάζουν τους ορούς, μου παίρνουν αίμα, μου κάνουν αντιπηκτικές ενέσεις. Είμαι ένα παιδί τρομοκρατημένο από το αίσθημα της ανυπαρξίας. Σκέψεις θανάτου -βλέπω το θάνατό μου βυθισμένος στον πυρετό, την εξάντληση και την απελπισία» γράφει ο ίδιος χαρακτηριστικά περιγράφοντας την εμπειρία του στο doctv.gr.

«Είμαι ο επόμενος»

Ανατριχιαστική είναι η περιγραφή του Γιώργου Πανόπουλου της στιγμής που οι γιατροί ανακοίνωσαν στον ασθενή απέναντί του ότι πρέπει να διασωληνωθεί. «Είμαι ο επόμενος» ήταν η πρώτη σκέψη που έκανε τρομαγμένος και μη μπορώντας να συνεφέρει τον εαυτό του.

«Απέναντί μου ένας άλλος ασθενής. Ακούω το γιατρό να του λέει ότι χρειάζεται άμεση και δραστική αντιμετώπιση: «Θα σε διασωληνώσουμε- είναι η καλύτερη λύση». Σε δύο λεπτά στο θάλαμο βρίσκονται πάνω από δέκα άτομα -γιατροί, αναισθησιολόγος, ειδικευόμενοι, νοσηλευτές, υγειονομικοί. Ένταση, αναταραχή, ελάχιστα λόγια: «Αφέσου, μην φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά». Τον μεταφέρουν σε ΜΕΘ. Είμαι σε κατάσταση πανικού -είμαι ο επόμενος. Δεν μπορώ να συνεφέρω τον εαυτό μου. Ακόμα και οι ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου που προσπαθώ να επαναφέρω μου φαίνονται σκοτεινές. Το μικρό παιδί μέσα μου ουρλιάζει, κλαίει, τρέμει από το φόβο κι εγώ ο μεγάλος δεν μπορώ να του πω τίποτα για να το ηρεμήσω. Δεν μπορώ να κλάψω, να φωνάξω, να θυμώσω, να ξεσπάσω: Δεν θέλω να πεθάνω. Δεν θέλω».

«Οι γιατροί είναι μάγοι»

Ευτυχώς για τον Γιώργο τα πράγματα εξελίχθηκαν θετικά. Σήμερα είναι πια στο σπίτι του και γράφει για την δύσκολη εμπειρία του. Πώς ήταν όμως η πρώτη φορά που προσπάθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι;

«Όταν ήρθε η ώρα να σηκωθώ από το κρεβάτι χρειάστηκε να με κρατάνε δύο φυσιοθεραπευτές. Το πρώτο πέρα δώθε στο θάλαμο ήταν σαν να είχα πάει με τα πόδια στη Θεσσαλονίκη κι επέστρεψα: ήταν τρομακτικό. Καμία αντοχή, κατευθείαν οξυγόνο με το που τέλειωσε η βόλτα, ασκήσεις για την αναπνοή, προσπάθεια να μείνω όρθιος. Τα κατάφερα -έχοντας χάσει οκτώ κιλά και με τη φρίκη στα μάτια. Μόνος μου; Όχι. Η κυρία Κρανιδιώτη και ο κύριος Παναγόπουλος, οι δύο γιατροί μου, ο Αντρέας και η Ελευθερία πήραν ένα σώμα θρυμματισμένο και μου το έδωσαν πίσω ολόκληρο. Τώρα που γράφω για αυτούς σκέφτομαι ότι είναι μάγοι κι η θεραπεία τους μαγεία: είναι γιατροί που αγαπάνε βαθιά το ανθρώπινο του ανθρώπου. Ήταν εκεί -ενθαρρύνοντας, αγωνιώντας, χαμογελώντας, επιμένοντας, σίγουροι ότι τα θαύματα συνεχίζουν να γίνονται κάθε μέρα-και γίνονται. Δεν είμαι απλώς ευγνώμων: εύχομαι τόσα καλά γι’ αυτούς όσα εύχομαι και για τον εαυτό μου».

Κλείνοντας αυτή την σοκαρισιτκή εξομολόγηση ο Γιώργος Πανόπουλος αποκαλύπτει τι ήταν αυτό που τον κράτησε στη ζωή.

«Μέσα στον κίνδυνο, στο έρεβος, αυτό που με κράτησε ζωντανό ήταν η συμφιλίωσή μου με τον πεντάχρονο Γιώργο που τον κρατάω πια τρυφερά από το χέρι και η επιθυμία να αγαπήσω και να αγαπηθώ- μια κοινοτοπία πιθανόν αλλά που λειτούργησε σαν ξόρκι που απομάκρυνε τον θάνατο. Οι άνθρωποι ήταν η σανίδα που κρατήθηκα».