«Ραγίζει καρδιές» ο πατέρας της Ελπίδας. Έφτιαξα μόνος μου τον τάφο της

 medlabnews.gr

Ενα και πλέον μήνα μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη με 57 νεκρούς, συνεχίζουν να συγκλονίζουν οι ιστορίες των συγγενών των θυμάτων.

Οι οικογένειες ανεβαίνουν καθημερινά τον Γολγοθά της απώλειας, με τον θρήνο και την οργή να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Ανάμεσά τους και η οικογένεια της Ελπίδας Χούπα, της 28χρονης φοιτήτριας στο ΑΠΘ, που η ζωή της κόπηκε όταν συγκρούστηκαν τα δύο τρένα.

Μνημόσυνο στην Ελπίδα Χούπα που έχασε τη ζωή της στο πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών τελέστηκε στην Αταλάντη.

Συγγενείς και φίλοι συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τη μνήμη της με συγκίνηση και οδύνη για τον πρόωρο θάνατό της.

Συντετριμμένοι μίλησαν ο πατέρας και ο αδερφός της οι οποίοι βιώνουν βαθύ και ανείπωτο πόνο για τη μόλις 28χρονη Ελπίδα τους.

«Τώρα αρχίζει ο ουσιαστικός πόνος. Δεν θα φύγει από τη μνήμη μας» είπε αρχικά ο πατέρας της.

«Μου έρχεται κρίμα που ήταν ένα λουλούδι που δεν πρόλαβε να ανθίσει. Δυστυχώς το νήμα της ζωής της κόπηκε τόσο βίαια. Αν μπορούσε να μου μιλήσει – επειδή την ήξερα πολύ καλά – θα μου έλεγε “να είσαι υπερήφανος για εμένα».

«Έφτιαξα μόνος μου τον τάφο του παιδιού μου. Είναι κυβιστικού τύπου όπως θα ήθελε» συμπλήρωσε.

«Δεν ξεπερνιέται αυτό…»

Συντετριμμένος ο αδελφός της κοπέλας, έπειτα από την τέλεση της επιμνημόσυνης δέησης, είπε πως αυτό δεν ξεπερνιέται: «Ήδη 40 μέρες και κάνουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να καταλάβουμε ότι δεν θα είναι ποτέ ξανά κοντά μας. Δεν κοιμόμαστε τα βράδια, στριφογυρνάμε τη μια, κλαίμε την άλλη θα γελάσουμε για δευτερόλεπτα, μετά ξανά τα ίδια… δεν ξεπερνιέται αυτό».

Συντετριμμένος και ο πατέρας της, Χρήστος, σημείωσε πως «τώρα αρχίζει ο ουσιαστικός πόνος της απώλειας». Οπως λέει: «Δεν θα φύγει καθόλου από τη μνήμη μας, έχει αφήσει τέτοιο έργο πίσω της…Μου έρχεται κρίμα που ήταν ένα λουλούδι που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει, να ανοίξει, να ανθίσει. Δυστυχώς το νήμα της ζωής της κόπηκε τόσο βίαια. Αν μπορούσε κάποια στιγμή να μου έλεγε κάτι – επειδή την ξέρω ως κόρη– θα μου έλεγε “ πατέρα, να είσαι υπερήφανος για εμένα», δήλωσε στη συνέχεια με δάκρυα στα μάτια.

Από εδώ και πέρα όπως δήλωσε θα εξακολουθεί να ασχολείται με τα μελίσσια, όπου εκεί θα πηγαίνει για να ξεσπά: «Θα πηγαίνω στα μελίσσια, στις μέλισσές μου, εκεί θα βγάζω μια κραυγή, εκεί θα συνεχίσω την απασχόλησή μου με τις μέλισσες και η ζωή συνεχίζεται».