Ο ΕΟΠΥΥ, η σαλατίτσα και η Αξιολόγηση Ποιότητας

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Πριν από λίγες μέρες ο ΕΟΠΥΥ έβγαλε σε δημόσια διαβούλευση ένα Σχέδιο Αξιολόγησης της Ποιότητας των Ακτινολογικών και Βιοπαθολογικών Εργαστηρίων, ξαφνιάζοντας για άλλη μια φορά τους γιατρούς. Πριν δυο μήνες ξαφνικά ανακοίνωσε μείωση τιμών των εξετάσεων παρόλο που οι τιμές είναι τιμές του 1991. Και φυσικά ποιος ξέρει αύριο τι άλλο μπορεί να ανακοίνωσει με το έτσι θέλω;

Η τελευταία κίνηση του οργανισμού με την οποία προτίθεται να ζητήσει από τους εργαστηριακούς γιατρούς ISO ξεπερνά κάθε έννοια λογικής. Μου φέρνει στο μυαλό την σκηνή όπου δίνουν σε έναν ρακένδυτο, ταλαιπωρημένο, ένα πιάτο φαγητό και λέει αυτός
“Σαλατίτσα; Σαλατίτσα δεν έχει;” ή

μου θυμίζει αυτό που λέει ο λαός «γάιδαρο του χαρίζανε και αυτός τον κοιτούσε στα δόντια».

Τι θέλω να πω με αυτό; Ε δεν φτάνει που έχει ο ΕΟΠΥΥ απλήρωτους τους γιατρούς για μήνες, δεν φτάνει που τους χρωστάει εξετάσεις ακόμα και τρία χρόνια από τα ταμεία που συγχωνεύτηκαν, δεν φτάνει που και αυτά τα λίγα που έχει πληρώσει έχει παρακρατήσει το 10% , φτάνει να απαιτεί από τους προμηθευτές του (τους γιατρούς) να έχουν και πιστοποίηση;!!

Αύριο, λέω να πω το ίδιο στις εταιρείες, που συνεργάζομαι, και να τους ζητήσω πέρα από το σκόντο που μου κάνουν, να έχουν υποχρεωτικά και πιστοποίηση ποιότητας!! Κάτι σαν ευχαριστώ δηλαδή.

Γιατί στην πραγματικότητα οι γιατροί έχουν φτάσει να δανείζουν στον ΕΟΠΥΥ αφού τους χρωστά τόσα πολλά και αυτοί αναγκάζονται να δανείζονται (αν μπορούν πια) για να λειτουργούν και να εξυπηρετούν τους ασφαλισμένους, αξιοπρεπώς.

Αλλά ας πάμε και στην ουσία. Εφόσον θέλει ο ΕΟΠΥΥ οι εργαστηριακοί γιατροί να είναι πιστοποιημένοι, να έχουν καινούργια μηχανήματα, να έχουν προσωπικό πιστοποιημένο κλπ, τότε πρώτα απόλα θα πρέπει ο ίδιος ο οργανισμός να έχει ISO.

Δεν νοείται να έχεις πρωτόκολλο με χειρόγραφο χαρτάκι ή ακόμα και χωρίς πολλές φορές αποδεικτικό κατάθεσης. Δεν νοείται τα συστήματα σου να κρεμάνε κάθε τρεις και λίγο και να μην μπορείς να εξυπηρετήσεις τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς. Δεν είναι δυνατόν να παίρνεις τηλ και να μην το σηκώνει κανείς. Δεν νοείται να βγαίνει στο τηλέφωνο υπάλληλος που αγενέστατα δεν δίνει καμιά πληροφορία αλλά λέει «μπες στο site να διαβάσεις τις οδηγίες». Δεν νοείται να ρωτάς διευθυντές του οργανισμού για κάτι που ανακοινώνεις στα κανάλια και αυτοί να σου λένε ότι δεν ξέρουμε ακόμα δεν μας έχουν δώσει οδηγίες. Δεν είναι δυνατό να σου λένε θα σας πάρουμε τηλέφωνο και δεν σε παίρνει κανείς τελικά. Δεν νοείται να λέει ο κανονισμός σου ότι πληρώνεις σε 45 μέρες και πληρώνεις, αν πληρώσεις μετά από μήνες και κάνοντας κοντά 25% κρατήσεις. Άσε στους «πελάτες» ασφαλισμένους που βρίσκονται στις ουρές και ταλαιπωρούνται είτε για φάρμακα, είτε για γιατρούς.

Φτιάξε πρώτα τα δικά σου και μετά δες και τι θα κάνουν οι συνεργάτες σου. Δεν ξεκινάς ανάποδα. Εκτός αν γίνεται με σκοπιμότητα. Δηλαδή τους ήδη ταλαιπωρημένους από τα χρέη γιατρούς να τους στραγγαλίσουμε και να κλείσουν, ακόμα και οι λίγοι που άντεξαν μέχρι τώρα και να αφήσουμε το πεδίο ελεύθερο σε κάποιες πολυεθνικές.

Άσε που εφόσον είμαστε σε μια ελεύθερη αγορά και ο ασφαλισμένος μπορεί να επιλέγει τον γιατρό του, ο ίδιος ο ασφαλισμένος μπορεί και κρίνει και επιλέγει. Δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται κανείς ανεπαρκής και να βγάζει ό,τι αποτελέσματα θέλει ή να συμπεριφέρεται με άσχημο τρόπο και να μπορέσει να επιβιώσει σε αυτό το περιβάλλον που ο κόσμος έχει κρίση και επιλέγει.

Δεν μπορεί από το 1,5 Ευρώ που φτάνει στα χέρια του γιατρού μετά χιλίων βασάνων από μια γενική αίματος να θες να πληρώσεις και τους αξιολογητές. Εκτός αν σκοπίμως πρέπει να "φτιαχτούν" κάποιοι που έχουν ή θα κάνουν «εταιρείες αξιολόγησης», σε βάρος των γιατρών και της υγείας.

Θα πρέπει να πάψει επιτέλους η νοοτροπία του κράτους που παρά την οικονομική κρίση και την ανέχεια, που έχει, συνεχίζει να λειτουργεί όπως λειτουργούσε άλλες εποχές που ξόδευε αλόγιστα και έβαζε κανόνες και όριζε πρόστιμα. Δεν μπορεί να ζητά συνεχώς το κράτος, υπερβολές, τι στιγμή που δεν έχει τα βασικά για τους πολίτες του, πολύ δε περισσότερο, από αυτούς που τους χρωστά και μάλιστα τόσα πολλά.

Η υπομονή ακόμα και στους γιατρούς έχει τα όρια της. Υπομονή υπομονή μην στο τέλος και οι γιατροί επιτέλους ξυπνήσουν και πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και τότε.........