Απίστευτη σύγχυση με τις τιμές των φαρμάκων χωρίς συνταγή

Μόλις ένα χρόνο κράτησε η απόφαση του υπουργείου Υγείας για υποχρεωτική αναγραφή ενδεικτικής λιανικής τιμής στα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα (παυσίπονα, αναλγητικά, ρινικά αποσυμφορητικά, δερματικές αλοιφές, σιρόπια κ.ά) σε μια προσπάθεια να συγκρατηθούν οι αυξήσεις από τις παρασκευάστριες εταιρείες, μετά την απελευθέρωση της αγοράς των σκευασμάτων που μπορούμε να προμηθευτούμε από τα φαρμακεία χωρίς συνταγή γιατρού. 

Το μέτρο, όπως παραδέχθηκε ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός από το βήμα της Βουλής για την τροπολογία με βελτιώσεις που ζήτησε ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος, όχι μόνο δεν λειτούργησε, καθώς υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στις τιμές των σκευασμάτων από τις φαρμακευτικές, αλλά προκάλεσε και ένα απίστευτο αλαλούμ στους πολίτες, που άλλη τιμή έβλεπαν πως προτεινόμενη, και άλλη τελικά καλούνταν να πληρώσουν στο ταμείο. Για το λόγο αυτό, προχώρησε και στην κατάργηση της ενδεικτικής τιμής, χωρίς εντούτοις εναλλακτικό σχέδιο για τον έλεγχο των τιμών και αν τελικά αυτός μπορεί να επιτευχθεί στην πράξη. Η προσπάθεια πάντως είναι να υπάρξει κάποιος έλεγχος μέσω του ΕΟΦ.

Από την πλευρά τους, στελέχη από το χώρο των φαρμακευτικών ανέφεραν πως όσο ο τιμές ήταν υπό τον έλεγχο του ΕΟΦ και του υπουργείου Υγείας, οι μειώσεις ήταν απανωτές, σε σημείο που πολλά από τα σκευάσματα χωρίς συνταγή να έχουν αποσυρθεί. Από την άλλη πλευρά, οι φαρμακοποιοί σημείωναν πως μετά την απελευθέρωση της αγοράς, οι τιμές σε γνωστά φάρμακα ευρείας κυκλοφορίας, και ειδικά στα παυσίπονα και στα φάρμακα για το κρυολόγημα, πήραν την ανηφόρα. Οι αυξήσεις, κατά τις πληροφορίες, μεσοσταθμικά κυμαίνονταν σε μονοψήφιο ποσοστό (5-7%, αν και από το περιβάλλον του υπουργείου Υγείας γίνεται λόγος για διψήφιο νούμερο), υπήρχαν όμως και μεμονωμένες περιπτώσεις που τα ποσοστά ανόδου ήταν κατά πολύ υψηλότερα.

Η βάση για την εξαγωγή της ενδεικτικής λιανικής τιμής ήταν ο μέσος όρος των τριών χαμηλότερων τιμών των κρατών -μελών της Ε.Ε, όπου υπήρχε τιμή, και αν αυτό δεν είναι εφικτό, από το μέσο όρο των τιμών στα δύο κράτη μέλη. Αν το φάρμακο τιμολογούνταν σε ένα μόνο κράτος, τότε λαμβανόταν η χαμηλερη τιμή μεταξύ της ισχύουσας τιμής και της τιμής που υπήρχε στο άλλο κράτος. 

Την ίδια μοίρα φαίνεται πάντως πως θα έχουν και τα ΓΕΔΙΦΑ (γενικής διάθεσης φάρμακα), δηλαδή όσα μπορούν να διατίθενται και εκτός φαρμακείων. Πρόκειται για 216 από τα συνολικά 1.582 μη συνταγογραφούμενα που κυκλοφορούν στην αγορά, κυρίως σκευάσματα παρακεταμόλης (αναλγητικά, αντιπυρετικά, αντιφλεγμονώδη φάρμακα) για τα οποία δόθηκε το πράσινο φως να διατίθενται και από τα ράφια των μεγάλων αλυσίδων λιανικής. Ωστόσο οι πολλοί περιορισμοί στην παραγωγή και διάθεσή τους αποτέλεσαν αντικίνητρο και την πλειονότητα των φαρμακοβιομηχανιών.

Βασιλική Κουρλιμπίνη

web2develop.capital.gr