Αυξημένος ο κίνδυνος για τους ποδοσφαιριστές να νοσήσουν από την πάθηση του Στίβεν Χόκινγκ

Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να πάθουν πλάγια (ή πλευρική) αμυοτροφική σκλήρυνση ή νόσο του κινητικού νευρώνα, την ανίατη νευρολογική πάθηση από την οποία έπασχε και ο διάσημος Βρετανός κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Έτορε Μπέγκι του Ινστιτούτου Φαρμακευτικών Ερευνών Μάριο Νέγκρι του Μιλάνο, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας στη Φιλαδέλφεια (δεν έχουν ακόμη κάνει επιστημονική δημοσίευση), βρήκαν επίσης ότι οι ποδοσφαιριστές εκδηλώνουν την πάθηση έως 21 χρόνια νωρίτερα από ό,τι ο γενικός πληθυσμός.

Η σπάνια πάθηση πλήττει τα νευρικά κύτταρα που ευθύνονται για τον έλεγχο των μυικών κινήσεων και επιτρέπουν το βάδισμα, την ομιλία κ.α. Η πορεία του ασθενούς ακολουθεί μια σταδιακή επιδείνωση και συχνά οδηγεί σε θάνατο από αναπνευστική ανεπάρκεια.

«Έχουν υπάρξει αρκετοί θάνατοι Ιταλών επαγγελματιών ποδοσφαιριστών από την πάθηση και οι προηγούμενες έρευνες έχουν βρει ότι οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί στο κεφάλι μπορεί να αποτελούν παράγοντα κινδύνου», δήλωσε ο Μπέγκι.

Οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία για περίπου 25.000 άνδρες ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έπαιξαν στην Ιταλία μετά το 1959, και βρήκαν 33 που εμφάνισαν πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση ή κατά μέσο όρο 3,2 περιστατικά ανά 100.000 ανθρώπους ετησίως, έναντι 18 περιστατικών ή 1,7 ανά 100.000 άτομα στο γενικό ιταλικό πληθυσμό.

Η διαφορά αυτή «μεταφράζεται» στο ότι ένας ποδοσφαιριστής έχει σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να πάσχει από τη νόσο. Η μέση ηλικία εκδήλωσης της πάθησης στους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ήταν τα 43 έτη έναντι των 63 ετών στο γενικό πληθυσμό.

«Οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί, η σωματική καταπόνηση και η κατάχρηση ουσιών μπορούν επίσης να αποτελέσουν παράγοντες αυξημένου κινδύνου για την πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Επιπροσθέτως, η γενετική μπορεί να παίξει ρόλο», ανέφερε ο Μπέγκι.

Οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι τα ευρήματά τους αφορούν μόνο επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και δεν μπορούν να επεκταθούν και στους περιστασιακούς ή ερασιτέχνες παίκτες. Ακόμη, τόνισαν ότι με δεδομένο πως η πάθηση είναι πολύ σπάνια, η νέα μελέτη δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αιτία για να σταματήσει κάποιος να παίζει ποδόσφαιρο ή να μην το ξεκινήσει ποτέ.