Υεμένη: Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν, αλλά δεν είναι δικά μας

Σύμφωνα με τη Save the Children, περίπου 85.000 παιδιά κάτω από πέντε ετών μπορεί να έχουν πεθάνει στην Υεμένη από την πείνα.


Δύο εκατομμύρια παιδιά πάσχουν από οξύ υποσιτισμό και 360.000 κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν.

Διεθνείς οργανισμοί αναφέρουν ότι 14 εκ. άνθρωποι κινδυνεύουν από λιμό.

Η κατάσταση στην Υεμένη έχει επιδεινωθεί μετά την επέμβαση μιας στρατιωτικής συμμαχίας υπό τη διοίκηση της Σαουδικής Αραβίας (στηριζόμενη από τις ΗΠΑ) το Μάρτιο του 2015.

Αλλά και «Μετά τη σύναψη της συμφωνίας της Στοκχόλμης την 13η Δεκεμβρίου(2018), εκτιμάται ότι οκτώ παιδιά σκοτώνονται ή τραυματίζονται καθημερινά στην Υεμένη», υπογράμμισε η Μισέλ Μπατσελέτ, επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τοποθετούμενη ενώπιον του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη.

Κι όμως κανείς δεν αντιδρά. Πουθενά δεν γίνεται θέμα. Οι ΗΠΑ και συνολικά οι χώρες της Δύσης κορυβαντιούν για τον Μαδούρο, αλλά σιωπούν για την Υεμένη. Σιωπούν για τα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης. Το ίδιο και για το Κονγκό και τα μικρά παιδιά που εργάζονται στα ορυχεία κολτανίου. Το ίδιο και για τους απελπισμένους πρόσφυγες, τους μικρούς Αϊλάν που πνίγονται στη Μεσόγειο, για τους απάνθρωπους Σαλβίνι, για την άγρια εκμετάλλευση των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, για το trafficking…