Ο Ξένος του Αλμπέρ Καμύ, Θέατρο 104

Αλμπέρ Καμύ

 

Ο Ξένος

Θέατρο 104

Κεντρική Σκηνή

Ευμολπιδών 41, Αθήνα 118 54 | 21 0345 5020

Παραστάσεις | 20.4 έως 11.6

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή 21.00

Τιμές Εισιτηρίων: 12 ευρώ & 8 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό & ανέργων), 5 ατέλειες

Το εμβληματικό έργο του Αλμπέρ Καμύ Ο Ξένος μεταφέρεται στην σκηνή του Θεάτρου “104” 

σε σκηνοθεσία  Δημήτρη Τσιάμη, από την Πέμπτη 20 Απριλίου κάθε Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00.

Ο Ξένο,ς σύμφωνα με τον Αλμπέρ Καμύ, είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που δίχως τίποτα το ηρωικό στη συμπεριφορά του, δέχεται να πεθάνει για την αλήθεια. “Ο Μερσώ αρνείται να πει ψέμματα, τον κινεί μόνο το πάθος του απόλυτου. Αυτό και μόνο τον τοποθετεί εκτός κοινωνίας, για την οποία είναι ένας ξένος. Προσπάθησα ν' αποδώσω με τον ήρωά μου τον μοναδικό Χριστό που μας αξίζει.” 

 

Ο ήρωάς του καταδικασμένος σε θάνατο για τον φόνο ενός  Άραβα βρίσκεται μπροστά σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και του νοήματός της. Χωρίς ποτέ να δίνει κάποια οριστική απάντηση, η ατομική του εξέγερση είναι τελικά αυτή που τον οδηγεί στην αποδοχή και την υπέρβαση της κατάστασής του.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Τσιάμης και οι τρεις ηθοποιοί της παράστασης, Γεράσιμος Μιχελής, Μιχάλης Οικονόμου και Κλεοπάτρα Μάρκου, ανασυνθέτουν και παρουσιάζουν το έργο με άξονα τα κεντρικά θέματά του -θνητότητα, μητέρα, χρόνος, δικαιοσύνη, παράλογο και εξέγερση- αναδεικνύοντας επί σκηνής τόσο την ιστορία όσο και τον φιλοσοφικό πυρήνα του έργου, σε ένα ζωντανό σκηνικό διάλογο του Ξένου με τον Μύθο του Σίσυφου, το μνημειώδες δοκίμιο του μεγάλου Γάλλου στοχαστή.

 

Κάθε Πέμπτη μετά την παράσταση θα ακολουθεί συζήτηση με τους συντελεστές της.

 

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Τσιάμης

Σκηνογραφία: Γιάννης Θεοδωράκης

Κινησιολογία: Ελένη Χατζηγεωργίου

Μουσική: Λάμπρος Πηγούνης

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Ενδυματολογία: Βασιλική Σύρμα

Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Δένδη

Φωτογραφίες: Δομινίκη Μητροπούλου

Σκηνοθέτης teaser: Γιώργος Αποστολόπουλος

Σχεδιασμός εντύπου: Γιώργος Αμαραντίδης

Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Κόλλια

 

Ηθοποιοί

Γεράσιμος Μιχελής

Μιχάλης Οικονόμου

Κλεοπάτρα Μάρκου

Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus, 7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960) γάλλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος, γεννήθηκε στην Αλγερία. Το 1935  ιδρύει το Θέατρο της Εργασίας, αργότερα το μετονομάζει σε Θέατρο της Ομάδας και εργάζεται για αυτό ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Τα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, τα θεατρικά του έργα Καλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος τα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο Επαναστατημένος  Άνθρωπος συγκαταλέγονται στα σπουδαιότερα κείμενα του 20ου αιώνα. Το 1957 βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Οι λόγοι ενασχόλησης ενός σκηνοθέτη και μίας ομάδας ηθοποιών με ένα έργο ποικίλουν. Ένας όμως είναι αυτός που οφείλει σε κάθε περίπτωση να υπάρχει και που μπορεί να κινήσει μια θεατρική διαδικασία ουσιαστικά και δημιουργικά. Αυτός ο λόγος δεν είναι άλλος από την ανάγκη να ανακαλύψεις, από την επιθυμία να γνωρίσεις, την διάθεση να μην επαναλάβεις αλλά να αλλάξεις μέσα απο το έργο του συγγραφέα και μέσα από το έργο σου. Να μην είσαι ο ίδιος σκηνοθέτης, ο ίδιος ηθοποιός, ο ίδιος θεατής μετά από αυτό. Η αλήθεια είναι πως κάποια έργα και κάποιες διαδικασίες προσφέρουν αυτή την δυνατότητα περισσότερο από άλλες.

Ο Ξένος του Αλμπέρ Καμύ είναι μια πρόκληση στη συνήθεια. Ένα κάλεσμα για μια διαυγή οπτική της ζωής. Μια αδιάκοπη αναζήτηση νοήματος σε έναν κόσμο παράλογο. Ο Καμύ μεταφέροντας μας   στην θέση του Ξένου μας διδάσκει. Αποκαλύπτει μια θέση απαλλαγμένη από συνήθειες, ασφάλειες, συμβάσεις και βεβαιότητες. Μια θέση που εντοπίζει στους κοινωνικούς ρόλους τονεγκλωβισμό της ύπαρξης. Ο Ξένος μας καλεί να δούμε καθαρά, και για να δούμε πιο καθαρά χρειάζεται να δούμε διαφορετικά. Να δούμε διαφορετικά και το ίδιο το θέατρο και τις δυνατότητές του.

Μέσα στην ιστορία του Ξένου συναντάμε την φιλοσοφική σκέψη του Καμύ πάνω στα θέματα που τον απασχόλησαν στο σύνολο σχεδόν του έργου του (Θάνατος, Μητέρα, Χρόνος, Νόημα, Παράλογο, Δικαιοσύνη, Βία, Εξέγερση κ.α.). Για την θεατρική του μεταφορά ανασυνθέτουμε την ιστορία του Ξένου κυρίως βάσει των θεμάτων του και λιγότερο των γεγονότων του. Εστιάζουμε έτσιστην ανάπτυξη της σκέψης του συγγραφέα γύρω από αυτά και στην ανάδειξη του πυρήνα και της κύριας αίσθησης του έργου.

Ο Ξένος μας συνδιαλέγεται σκηνικά με τον Μύθο του Σίσυφου (Δοκίμιο του Α.Καμύ γραμμένο την ίδια περίοδο και δημοσιευμένο το ίδιο έτος με τον Ξένο, 1942) σε μια παράλληλη και διαρκή αναφορά σε αυτόν, ως σύμβολο της μοίρας του ήρωα του Ξένου, αλλά και της ανθρώπινης μοίρας ευρύτερα. Ο Καμύ μας λέει πως “Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο”, το ίδιο ισχυεί και για τον Ξένο.

 

Δημήτρης Τσιάμης