Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ο ψυχίατρος με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία, διεκδικεί θέση στην Ευρωβουλή (video)

Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή

Ο γιατρός-ψυχίατρος του επιμελητής Β’ του ΠΓΝ ΑΤΤΙΚΟΝ Στέλιος Κυπουρόπουλος επελέγη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής, ίσως ως ελάχιστη ανταπόδοση για το παράδειγμα που έχει δώσει σε χιλιάδες ανθρώπους



Το 1999, σε ηλικία 14 ετών, ο Στέλιος Κυπουρόπουλος είχε συγκινήσει το πανελλήνιο παρελαύνοντας, ως αριστούχος μαθητής, με το αμαξίδιό του, λόγω της νωτιαίας μυϊκής ατροφίας, από την οποία πάσχει.

Είκοσι χρόνια αργότερα, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του κι ενώ εργάζεται ως ψυχίατρος στο Αττικό Νοσοκομείο, κατεβαίνει με τη Νέα Δημοκρατία υποψήφιος στις Ευρωεκλογές του 2019, διεκδικώντας μία θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Σύμφωνα με το βιογραφικό του, γεννήθηκε το 1985 στον Βύρωνα και σε ηλικία 14 μηνών διαγνώστηκε με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία «σε ένα μάλλον απροετοίμαστο κράτος», όπως ο ίδιος λέει. Βιώνει όμως μια γεμάτη παιδική και εφηβική ηλικία, λόγω της αγαπημένης του οικογένειας.

Στις 28 Οκτωβρίου 1999 έγινε ο πρώτος αριστούχος μαθητής με αναπηρία παρελαύνοντας σημαιοφόρος με το αμαξίδιό του.

Το 2003 μπήκε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, απ’ όπου το 2012 αποφοίτησε αριστούχος. Το 2014 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο στην Προαγωγή Ψυχικής Υγείας-Πρόληψη Ψυχιατρικών Διαταραχών και την περίοδο 2013-2015 μετεκπαιδεύτηκε στα ζητήματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Το 2016 πήρε ειδικότητα στην ψυχιατρική και έκτοτε εργάζεται ως επιμελητής Β' στο ΠΓΝ ΑΤΤΙΚΟΝ. Το 2014 συνίδρυσε το i-Living, τον πρώτο ελληνικό οργανισμό ανεξάρτητης διαβίωσης, εκλεγόμενος έκτοτε μέλος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ανεξάρτητη Διαβίωση.

«Είμαι στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής μου, έχοντας συγκεντρώσει εμπειρίες από λάθη και επιτυχίες, χωρίς ποτέ να εφησυχάσω. Πιστεύοντας βαθιά στη Συμφωνία Αλήθειας του Κυριάκου Μητσοτάκη και για αυτό αποφάσισα να είμαι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία» εξηγεί ο ίδιος για την υποψηφιότητά του στις Ευρωεκλογές 2019.

Όσο για τους στόχους του, λέει: «Θα ήθελα μέσω της παρουσίας μου στο Ευρωκοινοβούλιο να προωθήσω κυρίως τα συμφέροντα της νέας γενιάς και της τρίτης ηλικίας, αλλά και να συνεχίσω τον αγώνα για την ουσιαστική κατοχύρωση του δικαίωμα των Ατόμων με Αναπηρία σε ισότιμη συμμετοχή στην εργασία, στην κοινωνία και στην πολιτική».

Δείτε στο κανάλι μας στο youtube τι μας είπε ο ίδιος

Πριν από λίγο καιρό είχε γράψει ένα συγκινητικό άρθρο.

«Τα μέλη της ελληνικής κοινωνίας θεωρούν ότι όταν είσαι άτομο με αναπηρία, είσαι ανίκανος να προσφέρεις, να παράγεις, και να συμμετάσχεις μέσα σε αυτήν . Έτσι μέσα από αυτήν την θεώρηση, δεν σου δίνουν τον χώρο να υπάρχεις. Όταν λοιπόν δεν υπάρχεις μέσα στην κοινωνία, την καθημερινότητα, είσαι φυλακισμένος. Η ανεξάρτητη διαβίωση είναι ένα ρεύμα, μία φιλοσοφία που λέει ότι ένα άτομο με αναπηρία έχει το δικαίωμα να βιώνει, να ζει και να πράττει σύμφωνα με τα θέλω του, τις επιθυμίες του και τις προσωπικές του ανάγκες. Όχι τις ανάγκες που δημιουργούνται λόγω αναπηρίας αλλά τις ανάγκες που του δημιουργούνται ως άνθρωπος. Δηλαδή εγώ αυτήν την στιγμή έχω την ανάγκη να περάσω τον δρόμο, έχω την ανάγκη να πάω στο νοσοκομείο γιατί πρέπει να κάνω κάποιες υποχρεώσεις που έχω αφήσει ως γιατρός, έχω την ανάγκη να βγω το βράδυ γιατί θέλω να πάω για ποτό με έναν φίλο μου, έχω την ανάγκη να διαλέξω που θα μείνω και δεν θα νοιώθω υποχρεωμένος να μείνω σε ένα ίδρυμα.

Όλα αυτά είναι ανάγκες, όπως τις έχεις εσύ, όπως τις έχει ο φίλος μου, ο πατέρας μου, η σχέση μου. Λόγω αναπηρίας μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο να εκπληρωθούνε. Η φιλοσοφία της ανεξάρτητης διαβίωσης είναι να πραγματοποιούνται μέσω υπηρεσιών, μέσω προσβάσιμου περιβάλλοντος, μέσω προσβασιμότητας στην καθημερινότητα, οι ανάγκες όλων των ανθρώπων και συγκεκριμένα των ατόμων με αναπηρία.

Η ΙΑΤΡΙΚΗ

Η ιδέα της Ιατρικής προέκυψε όταν ήμουν έφηβος 16χρονων και έπρεπε να διαλεξω τι θα κανω στις πανελλαδικές. Τότε ένας γνωστός μου που ήταν και αυτός άτομο με αναπηρία και ήταν φοιτητής στην Ιατρική μου πρότεινε να πάω για γιατρός. Και έτσι βρέθηκα στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Το περίεργο είναι ότι ο γνωστός μου δεν τελείωσε ποτέ την Ιατρική σχολή ενώ εγώ πλέον είμαι Ψυχίατρος. Έχω τελειώσει το Μεταπτυχιακό, έχω τελειώσει Σεξολόγος- ολοκλήρωσα μια διετή εκπαίδευση πάνω στις σεξουαλικές διαταραχές του ανθρώπου- και το επόμενο βήμα είναι κάποια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση ώστε να ασχοληθώ κυρίως με τα ζευγάρια και επίσης να κάνω -εάν γίνεται- ένα Διδακτορικό.

Ο ΣΤΗΒΕΝ ΧΟΚΙΝΓΚ

Κάθε άνθρωπος που έχει την ζωή που έχει, την έχει γιατί υπήρξαν κάποιοι σταθμοί στην ζωή του, κάποια τυχαία γεγονότα, κάποιες διευκολύνσεις και κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε. Εάν κάποια από αυτά τα ασήμαντα δεν γινόντουσαν, μπορεί ποτέ να μην έφτανε. Τι θέλω να πω; Εάν θεωρήσουμε τον Στίβεν Χόκινγκ ως ένα ωραίο παράδειγμα για έμπνευση, π.χ εάν δεν ήταν στο Λονδίνο, δεν θα ήταν ο Στίβεν Χόκινγκ. Μπορεί να είχε το μυαλό που έχει, να έχει την θέση να προσφέρει αυτήν την πανδαισία, αυτήν την γνώση στον κόσμο, αλλά εάν δεν ήταν στην Αγγλία δεν θα το έκανε ποτέ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Οι λέξεις Δημοκρατία, Αξιοκρατία, σήμερα έχουν καταρρεύσει, παγκοσμίως. Όταν δεν υπάρχει ένα αξιακό σύστημα, ο άνθρωπος καταρρέει κι αυτός. Χάνουμε το ποιοι είμαστε… Έχουμε χάσει την έννοια Άνθρωπος. Και από την στιγμή που έχουμε χάσει την έννοια Άνθρωπος δεν μπορούμε να ορίσουμε και το ποια σχέση θα έχω εγώ με εσένα, αφού δεν είμαστε τίποτα. Αυτό θέλει πολύ κόπο και πολύ προσπάθεια, για να αναγνωρίσουμε τελικά πάλι, τι είναι συνείδηση, τι είναι ήθος, τι είναι πνεύμα, τι είναι γενικότερα άυλα πράγματα που δεν φαίνονται αλλά υπάρχουν στην καθημερινότητα μας.

ΦΟΒΟΣ

Ένα κομμάτι του φόβου είναι αναγκαίο για να υπάρξει συνέχεια. Όντως φοβάμαι την μοναξιά, φοβάμαι το τι θα γίνει μετά όταν οι γονείς μου δεν θα μπορούν να με υποστηρίξουνε εγώ τι θα κάνω. Είμαι αυτήν την στιγμή άνεργος νέος γιατρός αναζητώντας τα επόμενα μου μονοπάτια. Αυτό σημαίνει ότι το εισόδημα μου είναι πολύ μειωμένο και τι κάνω; Αν αύριο έφευγαν οι γονείς μου τι θα έκανα; Αυτό είναι κάτι που φοβάμαι. Φοβάμαι την μοναξιά. Φοβάμαι το να μην καταφέρω να έχω μια σύντροφο, φοβάμαι οι προσπάθειες μου για την έννοια της αναπηρίας να μην αποδώσουν, να μην ακουστεί το γεγονός ότι η αναπηρία δεν είναι το τέρμα, δεν είναι το τέλος, είναι μια διαφορετική έκφραση της φυσιολογίας.

Ο ΕΡΩΤΑΣ

Μέσα σε όλα αυτά, υπέρτατη θέση έχει, ο έρωτας. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό. Είναι πηγή, τροφοδότης για μένα, είναι αναγκαίο για να υπάρχω και να προχωρώ. Όταν το ζω, όταν το βιώνω νοιώθω πάρα πολύ δυνατός. Εάν προχωράω με ταχύτητα το 1, όταν το έχω προχωράω με ταχύτητα 1 0. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που θέλει πάρα πολύ κόπο, πάρα πολύ καλλιέργεια και πάρα πολύ τριβή για να μπορέσεις να την εξυψώσεις, να την φτάσεις σε ένα σημείο που όταν κοιτάς τον άλλον να ξέρεις τι θέλει. Η αγάπη δημιουργείται και καλλιεργείται από δύο.