O Πατέρας Φιλόθεος Φάρος μιλάει σοφά για τον καρκίνο, που πάσχει και ο ίδιος

Διημερίδα με τίτλο «Καρκίνος του Μαστού: Άλματα ζωής μέσα από διαλόγους» διοργάνωσε στις 3 και 4 Οκτωβρίου ο Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Ν. Θεσσαλονίκης «Άλμα Ζωής» στο ΚΕΔΕΑ του ΑΠΘ. Σε αυτό το πλαίσιο, μίλησε και ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος, τα λόγια του οποίου έγιναν viral χάρη στην ανάρτηση της δημοσιογράφου Βικτωρίας Καβουριάρη.

Διημερίδα με τίτλο «Καρκίνος του Μαστού: Άλματα ζωής μέσα από διαλόγους» διοργάνωσε στις 3 και 4 Οκτωβρίου ο Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Ν. Θεσσαλονίκης «Άλμα Ζωής» στο ΚΕΔΕΑ του ΑΠΘ. Σε αυτό το πλαίσιο, μίλησε και ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος, τα λόγια του οποίου έγιναν viral χάρη στην ανάρτηση της δημοσιογράφου Βικτωρίας Καβουριάρη.

Η δημοσιογράφος έγραψε: 
«Σημειώσεις από την ομιλία του στη Διημερίδα με αφορμή την επικείμενη Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού (25 Οκτωβρίου) που διοργάνωσε το Άλμα Ζωής στο Αριστοτέλειο. Διάλογοι Ζωής ο τίτλος της εκδήλωσης. Η Τέχνης της Ζωής, ο τίτλος της παρέμβασής του. 

Περισσότερο απαντούσε σε ερωτήσεις ενός ακροατηρίου με ανθρώπους που πολεμούν, αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν κατάματα τον καρκίνο το δικό τους ή ανθρώπων τους. 

Χρειάστηκαν να ανοίξουν άλλες δύο αίθουσες για το κοινό που παρακολουθούσε για δύο ώρες από οθόνες όσα λέγονταν στην κύρια με ανθρώπους κάθε ηλικίας όρθιους, ιερή σιωπή στις παύσεις ανάμεσα στις σκέψεις του και ερωτήσεις συχνότερα βαθιά υπαρξιακές, εναγώνιες, αναπάντητες ή αδύνατον να απαντηθούν στα περιθώρια και τις συνθήκες μιας ομιλίας. 

Μαθήματα ζωής από πολεμιστές, φρουρούς της ζωής. 
Βαθιά συγκίνηση. 
Βαθιά ευγνώμων». 

Και αυτά είναι τα λόγια του π. Φιλόθεου Φάρου που κοινοποίησε:  

«Είμαι 89. Η ζωή μου έχει τελειώσει. Θα ζήσω 1, 2, 3 χρόνια ακόμη.

 Το δεύτερο μισό της ζωής ήταν πιο σημαντικό. Κανείς δεν με είπε χαρισματικό στο πρώτο μισό. Με λένε τώρα. 

Υπάρχει μια αντίληψη ότι η νεότητα είναι σημαντική για τον άνθρωπο και κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να επανέλθουμε σε αυτήν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία να θέλουμε να μοιάσουμε στην εποχή που ήμασταν ανώριμοι. Στο δεύτερο μισό της ζωής αποκτούμε χαρίσματα εσωτερικά, ψυχικά που είναι πολύ σημαντικότερα από αυτά της νεότητας. 

Έχω κι εγώ καρκίνο. 

Τα τελευταία 6-7 χρόνια έχω καρκίνο του Προστάτη. 

Ξέρω ότι δεν θα πεθάνω από αυτό. 

Ο καρκίνος μάλλον μ’ έχει ξεχάσει. 

Στον ψυχολόγο που πήγα είπα πως νομίζω ότι οφείλεται σε μια απώλεια. Με κοίταξε σα να με πέρασε για βλάκα. 

Τα συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν αποθηκεύονται στο σώμα. Έχουμε ψυχοσωματικές αρρώστιες γιατί είμαστε ψυχοσωματικοί. 

Η αιτία του καρκίνου οφείλεται σε μια απώλεια. Το ξέρουμε από τον Ιπποκράτη. 

Ένας άνθρωπος θα νοσήσει επειδή είναι εχέμυθος, εσωστρεφής, πολύ κτητικός, έχει πολύ μεγάλη ανάγκη για έλεγχο, φόβο μην χάσει, μην χάσει ό,τι κατέχει. 

Όσοι δεν αφήνουν να εκδηλωθεί η θλίψη για μια απώλεια απειλούνται πολύ σοβαρά. 

Το υγιές πένθος αποκλιμακώνεται. Ένα πένθος δεν τελειώνει και δεν μπορεί να τελειώσει ποτέ. Μπορεί όμως να είναι υγιές, όχι παθολογικό. 

Πρέπει να μιλήσετε πολύ σε ανθρώπους που σας ακούν με τα σωθικά τους…».