Ο κορυφαίος Έλληνας μεταφραστής της Κομισιόν που μιλά 44 γλώσσες (video)

 

Υπάρχει ένας άνθρωπος και μάλιστα Έλληνας, ο Γιάννης Οικονόμου, ο οποίος γνωρίζει όχι μία, ούτε δύο, αλλά σαράντα τέσσερις γλώσσες.

Ένα ξεχωριστό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Ιωάννης Οικονόμου, έχει κατακτήσει παγκόσμια αναγνώριση χάρη στη μοναδική του ικανότητα να χρησιμοποιεί δεκάδες γλώσσες — ζωντανές και αρχαίες. Με καταγωγή από την Κρήτη, θεωρείται σήμερα ένας από τους κορυφαίους πολύγλωσσους μεταφραστές διεθνώς Ο Ιωάννης Οικονόμου, ένας από τους πιο εντυπωσιακούς γλωσσομαθείς στον κόσμο και εξέχων μεταφραστής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχει αγγίξει ένα πραγματικό παγκόσμιο ρεκόρ: γνωρίζει δεκάδες γλώσσες, ζωντανές και νεκρές, φτάνοντας τις 44, όπως εκτιμάται. Για τον ίδιο, η εκμάθηση γλωσσών δεν αποτελεί απλώς δεξιότητα, αλλά μια βαθιά ανθρωπιστική πράξη που ενώνει κουλτούρες και καταπολεμά τα στερεότυπα.

Ο Γιάννης Οικονόμου λατρεύει τα ταξίδια

Λέγεται πως είναι ο πιο πολύγλωσσος άνθρωπος στην Ευρώπη (ίσως και στον κόσμο), αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει καταγραφεί επίσημα γιατί ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται να μετράει τις γλώσσες που μαθαίνει. Και μπορεί αυτός να μην τις μετρά, όμως άλλοι που το έχουν κάνει για αυτόν, έχουν σημειώσει τουλάχιστον 32 γλώσσες, αριθμός που είναι πολύ πιθανό να είναι μεγαλύτερος.

Η αγάπη του για τις γλώσσες ήταν κάτι που γεννήθηκε όταν ήταν μόλις τεσσάρων χρονών, πριν καν πάει σχολείο, τότε που θυμάται να ακούει τους ξένους τουρίστες στην Κρήτη, όπου και γεννήθηκε. Ξεκίνησε να μελετά αγγλικά στην ηλικία των 5 όταν μετακόμισε στην Αθήνα με την οικογένειά του -η οποία τον στήριζε πάντα – γερμανικά στα 7, ιταλικά στα 10, ρωσικά στα 13, σουαχίλι στα 14 και τουρκικά στα 15. Είχε μάθει 15 γλώσσες στην ηλικία των 20.

Η μακρά του πορεία ξεκινά τη δεκαετία του ’70 στο Ρέθυμνο, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου συναντιόνταν τουρίστες από πολλές χώρες. Από πολύ μικρός άρχισε να παρατηρεί τους διαφορετικούς ήχους γύρω του και, στα πέντε του χρόνια, συνειδητοποίησε ότι ο πλανήτης μιλά πολλές γλώσσες. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε τα αγγλικά, περιγράφοντας αυτή τη στιγμή σαν μια αποκάλυψη: «οι άγνωστοι ήχοι άρχισαν να αποκτούν νόημα».

Γεννημένος το 1964 στο Ηράκλειο, ο Οικονόμου εργάζεται από το 2002 στις Βρυξέλλες ως μεταφραστής της Κομισιόν. Η γλωσσική του δεινότητα είναι εντυπωσιακή: κατέχει 32 ζωντανές και 12 νεκρές γλώσσες, ενώ έχει αναφερθεί ότι συνολικά μπορεί να επικοινωνήσει σε έως και 47 γλωσσικά συστήματα. Από τις 24 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιλά τις 21.

Στο ρεπερτόριό του βρίσκονται ευρωπαϊκές, ασιατικές και αφρικανικές γλώσσες — από την ελληνική και τα αγγλικά έως τα μανδαρινικά και τα σουαχίλι. Θεωρεί την κινεζική γλώσσα την πιο δύσκολη αλλά ταυτόχρονα και την πλέον αγαπημένη του. Είναι, μάλιστα, ο μοναδικός μεταφραστής της Επιτροπής που έχει λάβει εντολή να χειριστεί απόρρητα κινεζικά έγγραφα.

Η σχέση του με τις γλώσσες αναπτύχθηκε από νωρίς: αγγλικά στα 5, γερμανικά στα 7, ιταλικά στα 10, ρωσικά στα 13, σουαχίλι στα 14, τουρκικά στα 16. Στα 20 του χρόνια, είχε ήδη μάθει 15 γλώσσες. Ακολούθησαν σπουδές στη γλωσσολογία στο ΑΠΘ, μεταπτυχιακό στις μεσανατολικές γλώσσες στο Columbia και διδακτορικό στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία στο Harvard, όπου μελέτησε κείμενα του Ζαρατούστρα γραμμένα στα αβεστικά.

Μερικές από τις γλώσσες που μιλάει, είναι: αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, γαλλικά, σουηδικά, ιταλικά, πολωνικά, ρωσικά, βουλγάρικα, τούρκικα, αραβικά, εβραϊκά, πορτογαλικά, κινέζικα, κουρδικά, αρμενικά, περσικά, σερβοκροατικά, σανέζικα, χίντι, ουρντού, ρουμάνικα, τσέχικα, φιλανδικά και γνωρίζει αρχαίες γλώσσες όπως σανσκριτικά, αρχαία ελληνικά, αρχαία αιγυπτιακά, βαβυλωνιακά, λατινικά, αβεστικά (αρχαία ιρανικά), αρχαία περσικά, κλασικά αρμενικά, γοτθικά, αρχαία βουλγαρικά, πάλι (γλώσσα βουδισμού), χετιτικά, και λουβικά (αρχαίες γλώσσες της Μικράς Ασίας).

Σπούδασε γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης πριν συνεχίσει το μεταπτυχιακό του στις Γλώσσες και Πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και κατόπιν στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης από όπου επέστρεψε στο Χάρβαρντ. Το θέμα της διατριβής του στο Χάρβαρντ ήταν ένα κείμενο του προφήτη Ζαρατούστρα γραμμένο στα αβεστικά, μια μορφή της παλαιάς ιρανικής γλώσσας. Σήμερα ζει στις Βρυξέλλες και εργάζεται στην Γενική Διεύθυνση Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Λατρεύει να ταξιδεύει και να γνωρίζει νέους πολιτισμούς, ενώ έχει κάνει φιλίες σε πολλές χώρες του κόσμου.

Στην προσωπική του ζωή, είναι παντρεμένος με τον Τόμεκ από την Πολωνία. Για να διατηρεί την επαφή του με τις γλώσσες, συνομιλεί συστηματικά με φυσικούς ομιλητές απ’ όλο τον κόσμο, ενώ περνά τον χρόνο του διαβάζοντας κινεζική λογοτεχνία και κρατώντας σημειώσεις.

Δημήτρης Κυπαρισσόπουλος : Ο Έλληνας γιατρός που κάνει θαύματα και σώζει χιλιάδες ζωές από καρκίνο του πνεύμονα

medlabnews.gr iatrikanea

Δημήτρης Κυπαρισσόπουλος: Πρόκειται για τον γνωστό Βολιώτη Θωρακοχειρουργό, ο οποίος διέπρεψε στην Αγγλία και τώρα στην Κύπρο, έχοντας παγκόσμια εκτίμηση.

Από τον Σεπτέμβριο του 2014 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016 ήταν επιμελητής Θωρακοχειρουργός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Οξφόρδης John Radcliffe, στην κλινική που πραγματοποιεί τον μεγαλύτερο αριθμό Θωρακοσκοπικών Λοβεκτομών στη Μεγάλη Βρετανία. Επιπλέον, αποκτά το δικαίωμα να χειρουργεί ασθενείς με Σαρκώματα στον Θώρακα, καθώς το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Οξφόρδης είναι το μεγαλύτερο κέντρο Σαρκωμάτων στη Μεγάλη Βρετανία και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο.

Μετά τον Φεβρουάριο του 2016, αναλαμβάνει υπεύθυνος του Θωρακοχειρουργικού τμήματος στο Mediterranean Hospital of Cyprus και οργανώνει την ομάδα του έχοντας φέρει όλα τα σύγχρονα εργαλεία και υλικά από τα νοσοκομεία που εργαζόταν στη Μεγάλη Βρετανία, στην Κύπρο. Μέσα στον πρώτο χρόνο, πραγματοποίησε ΟΛΗ την γκάμα των Θωρακοχειρουργικών επεμβάσεων και ιδιαίτερα όλες τις σύγχρονες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως την 1η Θωρακοσκοπική Λοβεκτομή, την 1η Θωρακοσκοπική Θυμεκτομή, την πρώτη αποκατάσταση μετατραυματικού θωρακικού τοιχώματος κ.α. που έγιναν ποτέ στην Κύπρο, αλλά και τον Ελλαδικό χώρο!

Υπήρξε μαθητής του αείμνηστου καθηγητή Σπύρου και μέλος της ομάδας του διάσημου καρδιοχειρουργού, Γιακούμπ, στο Χέρφιλντ. Επίσης, η μέθοδος που εφαρμόζει, είναι συνδυασμός λέιζερ και κρυοθεραπείας. Έτσι, επιτυγχάνεται ίαση από τον καρκίνο του πνεύμονα.

Δημήτρης Κυπαρισσόπουλος – Θωρακοχειρουργός: «Οι ασθενείς φεύγουν και ζουν μια ζωή χωρίς κανένα πρόβλημα»

«Έχω περιστατικά από την Ελλάδα που έρχονται ειδικά γι’ αυτό το λόγο. Πριν από δύο εβδομάδες χειρούργησα Βολιώτη, ο οποίος ήρθε με κλειστό πνεύμονα, τον οποίο άνοιξα μέσα σε δέκα λεπτά. Ο άνθρωπος επέστρεψε, ολοκλήρωσε τη θεραπεία του και είναι πλέον πολύ καλά.

Χρησιμοποιώντας βρογχοσκόπιο, μέσα από το στόμα του ασθενή, μπαίνουμε στην τραχεία, στο εσωτερικό των πνευμόνων και με μια πολύ λεπτή κάμερα βλέπουμε που βρίσκεται ο καρκίνος και εφαρμόζουμε ένα πολύ λεπτό ηλεκτρόδιο, το οποίο ψύχει τοπικά τον καρκίνο. Η θερμοκρασία πέφτει γύρω στους -21 βαθμούς Κελσίου και κυριολεκτικά εξαφανίζεται ο καρκίνος.

Όταν εξετάζουμε και πάλι τους ασθενείς, δύο – τρεις εβδομάδες μετά την χειρουργική επέμβαση, διαπιστώνουμε ότι ο καρκίνος δεν υφίσταται πλέον. Βελτίωσα τη μέθοδο που ανακάλυψε και ανέδειξε συνάδελφός μου, όταν ήμουν στο Χέρφιλντ και στη συνέχεια, όταν συνταξιοδοτήθηκε, συνέχισε το έργο του ο επιμελητής με τον οποίο συνεργαζόμουν, κι όταν έγινα κι εγώ επιμελητής, άρχισα να την εφαρμόζω.

Η μεταστατική εστία στον πνεύμονα αφαιρείται θωρακοσκοπικά με την χρήση κάμερας και διαρκεί πέντε μόλις λεπτά. Οι ασθενείς φεύγουν δύο μέρες μετά από το Νοσοκομείο και ζουν μια ζωή χωρίς κανένα πρόβλημα κι αν εμφανιστεί νέα εστία στο μέλλον, την αφαιρούμε και δεν πεθαίνει πλέον ο ασθενής».

Δημήτρης Κυπαρισσόπουλος – Θωρακοχειρουργός: «Διάκριση, όταν σε προσκαλούν να μιλήσεις ανά την υφήλιο»

«Είχα την τύχη να σταθώ δίπλα σε ανθρώπους που με μεγάλη ανιδιοτέλεια με βοήθησαν για να φτάσω εδώ που έφτασα αυτή τη στιγμή και εδώ και ένα χρόνο έφυγα από την προστασία τους, άνοιξα τα δικά μου φτερά και είδα πραγματικά τι μπορώ να κάνω.

Διάκριση είναι για μένα ο μεγάλος αριθμός των e mail που λαμβάνω, προκειμένου να πραγματοποιήσω ομιλίες ανά τον κόσμο. Όποια διάκριση υπάρχει, είναι μέσω των ανακοινώσεων που πραγματοποιώ, όχι για να γίνω διάσημος, αλλά για να πληροφορήσω τον κόσμο ότι υπάρχει και αυτό και αποδίδει. Όταν βλέπεις πλέον ότι σε προσκαλούν ανά την υφήλιο, να μιλήσεις για κάτι που έχεις εξελίξει, είναι πολύ σημαντικό.

Είναι ωραίο να προσφέρεις, ακόμη και όταν δεν στο ζητάνε. Ο Σπύρου υπήρξε πρότυπο για μένα και ήταν ο λόγος για τον οποίο θέλησα να γίνω θωρακοχειρουργός. Ο Γιακούμπ, τον οποίο είχα επίσης την τύχη και την τιμή να γνωρίσω, είναι πολύ απλός και καταδεκτικός άνθρωπος.

Σκοπός μου είναι να βοηθάω τον κόσμο και κυρίως τον Έλληνα στο συγκεκριμένο τομέα και ειδικά στη συγκεκριμένη ειδικότητα, διότι δεν έχει τη βοήθεια που θα έπρεπε. Δεν περίμενα ότι θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Με βοήθησε ο Θεός και αν αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις σωστά, πας καλά.

Δεν ξέρω κανένα να αγαπάει αυτό που κάνει και να αποτυγχάνει. Είναι ωραίο να προσφέρεις, ακόμη κι όταν δεν στο ζητάνε».

Ο Δημήτρης Κυπαρισσόπουλος μιλάει στον Δημήτρη Μαρέδη, 

TheNewspaper Η αληθινή εφημερίδα

Ο Εμμανουήλ Καραλής μίλησε για τον σοβαρό τραυματισμός του και για την διάγνωση της δυσλεξίας

 medlabnews.gr 

Ο Εμμανουήλ Καραλής, σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» με τον Νίκο Χατζηνικολάου, μοιράστηκε την εμπειρία ενός σοβαρού τραυματισμού που υπέστη σε ηλικία 18 ετών, απειλώντας την αθλητική του καριέρα.

Ο σπουδαίος αθλητής αποκάλυψε ότι σε μικρότερη ηλικία είχε έναν σοβαρό τραυματισμό, εξαιτίας του οποίου η αθλητική διαδρομή του κινδύνευσε να σταματήσει.

Ο Εμμανουήλ Καραλής βρέθηκε καλεσμένος απόψε Πέμπτη 13 Νοεμβρίου στο «Ενώπιος Ενωπίω» με τον Νίκο Χατζηνικολάου για μια αποκαλυπτική συνέντευξη.

Ο σπουδαίος αθλητής αποκάλυψε ότι σε μικρότερη ηλικία είχε έναν σοβαρό τραυματισμό, εξαιτίας του οποίου η αθλητική διαδρομή του κινδύνευσε να σταματήσει.

«Όταν ήμουν 18 χρονών είχα έναν πολύ μεγάλο τραυματισμό, είχα έναν οστικό οίδημα στα πόδια και ήταν τόσο δυνατός… Δεν ήμουν μπροστά όταν ο γιατρός είπε στη μητέρα μου ότι δεν θα καταφέρω να επανέλθω στο επίπεδο που ήμουν. Τότε είχα κάνει παγκόσμια ρεκόρ παίδων και εφήβων, οπότε είχα μια καριέρα να διανύσω. Είχα αυτόν τον τραυματισμό και ανακοινώνουν στη μητέρα μου ότι “ο Εμμανουήλ δεν θα συνεχίσει την καριέρα που έχει γιατί ο τραυματισμός αυτός είναι πάρα πολύ δύσκολος”.

Αλλά με την αγάπη που έχω στην οικογένεια μου ήταν αυτό που με κράτησε πραγματικά να παλέψω και να πιστέψω… Δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να ξαναφτάσω σε αυτό το επίπεδο. Όταν πιστεύουν πάρα πολύ οι γονείς σου, η οικογένεια σου είναι το φως. Είμαι πάρα πολύ τυχερός που έχω αυτούς τους γονείς που με βοήθησαν να δω αυτό το φως και να με βγάλουν έξω από τραυματισμούς, ρατσισμό, κατάθλιψη. Είμαι τυχερός και ευγνώμων που έχω αυτή την οικογένεια και με έχει αναθρέψει έτσι και τα βλέπω όλα θετικά» εξομολογήθηκε ο Εμμανουήλ Καραλής.

Η ζωή με δυσλεξία

Όπως εξομολογήθηκε για τη δυσλεξία: «μεγαλώνοντας εγώ όταν πήγαινα σχολείο μαζί με την αδελφή μου ήμασταν στην τάξη, η καθηγήτρια έλεγε κάτι απλό ρωτούσε το καταλάβατε όλοι έλεγαν "ναι", ενώ εγώ δεν είχα καταλάβει. Έλεγα "χαζός είμαι;" Σε μια τέτοια εύθραυστη ηλικία χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου. Ήμουν τυχερός που πήγαν οι καθηγητές στη μητέρα μου και είπαν μήπως έχω δυσλεξία. Τελικά όντως είχα δυσλεξία, Ξεκίνησα λογοθεραπεία γιατί δεν μπορούσα π.χ. να πω το ρ ή να εκφράσω αυτά που σκεφτόμουν. Ήμουν τυχερός που με ξεκίνησε η οικογένειά μου λογοθεραπεία, στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα αλλά μεγαλώνοντας βρήκα την άλλη μου αγάπη τον αθλητισμό».

Τα λόγια του Σεργκέι Μπούμπκα: «Να προσέχεις τον εαυτό σου»

Στα πλαίσια της εκπομπής, μίλησε και θρύλος του επί κοντώ Σεργκέι Μπούμπκα ο οποίος έδειξε μέσα από το λόγο του πόσο πολύ εκτιμά τον Εμμανουήλ Καραλή.

«Γειά σου Εμμανουήλ. Συγχαρητήρια με την καταπληκτική σεζόν και τη βελτίωση της τεχνικής σου. Σου εύχομαι όλα τα καλύτερα, έχεις μεγάλες δυνατότητες και σπουδαίο μέλλον. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο φίλε μου, να προσέχεις τον εαυτό σου».

Αλέξανδρος Κυριακόπουλος. Ο 25χρονος πιανίστας που διαπρέπει στην Αμερική (video)

 medlabnews.gr iatrikanea

Στα 25 του χρόνια, ο Αλέξανδρος Κυριακόπουλος δεν κυνηγά τη λάμψη της βιτρίνας, ούτε την ευκολία της αναγνωρισιμότητας. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι κάτι πιο απαιτητικό και, ίσως, πιο σπάνιο: η αληθινή φωνή πίσω από τις νότες. Η μουσική, για εκείνον, δεν είναι στολίδι ούτε επίδειξη δεξιοτεχνίας. Είναι τρόπος να σκέφτεται, να θυμάται, να νιώθει και να συναντά άλλους ανθρώπους. Γεννημένος στα Κύθηρα, μεγάλωσε σε έναν τόπο όπου ο χρόνος κινείται πιο αργά και τα ερεθίσματα έρχονται από τη φύση. Ο ίδιος θυμάται τον ήχο του ανέμου, το κύμα, τα πουλιά, την ησυχία. «Εκεί έμαθα πρώτα να ακούω πριν να μιλήσω», λέει. Η πρώτη του συνάντηση με το πιάνο δεν ήταν μια συνειδητή επιλογή, αλλά μια ανάγκη. Ένας τρόπος να εκφράσει όσα δεν χωρούσαν σε λέξεις. Η μετάβαση από το νησί στην Αθήνα υπήρξε ένα πρώτο μεγάλο σοκ. Άλλαξε περιβάλλον, ρυθμό, ανθρώπους. Χρειάστηκε να ξαναβρεί την ισορροπία του. Λίγα χρόνια μετά, ήρθε η ακόμη μεγαλύτερη ανατροπή: η μετεγκατάσταση στη Βοστώνη με πλήρη υποτροφία για σπουδές στο Boston Conservatory, με τη στήριξη και του Leventis Foundation. Εκεί, ανάμεσα σε ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου, συνειδητοποίησε ότι η τέχνη ζητά από τον καλλιτέχνη να εκτεθεί. Να ρισκάρει, να χάσει βεβαιότητες, να αποκαλύψει ό,τι φοβάται.

Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωσή του έπαιξαν οι άνθρωποι που τον πίστεψαν. Από την πρώτη του καθηγήτρια, Ελένη Κοκολάκη, μέχρι τον Δημήτρη Τουφεξή που τον βοήθησε να καταλάβει τι σημαίνει να επιλέξεις την τέχνη ως τρόπο ζωής. Στη Βοστώνη, ο Michael Lewin τον μύησε στην πειθαρχία που δεν περιορίζει, αλλά απελευθερώνει. «Δεν φτάνεις μόνος σου», λέει ο ίδιος, «αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μάθεις να ακούς τη δική σου φωνή μέσα στον θόρυβο των άλλων». Μία από τις στιγμές που θα θυμάται για πάντα, είναι η συναυλία στα Κύθηρα για την 80ή Επέτειο της Απελευθέρωσης. Εκεί όπου άκουσε για πρώτη φορά τη μουσική ως παιδί, έπαιξε ξανά ως ενήλικας. Μια άλλη στιγμή-σταθμός ήταν το ντεμπούτο του στη Νέα Υόρκη. «Δεν ήταν πως βρέθηκα σε μια μεγάλη σκηνή. Ήταν πως είχα διανύσει τη διαδρομή μέχρι εκεί». Οι επιρροές του αλλάζουν με τα χρόνια, αν και βρίσκει πάντα κάτι οικείο σε δημιουργούς όπως ο Μπετόβεν, ο Σοπέν, ο Σκριάμπιν και ο Προκόφιεφ. Όχι μόνο για τις συνθέσεις τους, αλλά για το θάρρος τους να ανοίγουν δρόμους εκεί που δεν υπήρχαν. «Το καθήκον της νέας γενιάς είναι να ξαναδώσει στη μουσική τη φλόγα του απρόβλεπτου», λέει.

Όσο για τα σχέδιά του, δεν μιλά για στόχους σε αριθμούς ή κατακτήσεις. Αναφέρεται σε κάτι πιο ανοιχτό: τη δημιουργία συναυλιών, φεστιβάλ και συνεργασιών που θα φέρουν την κλασική μουσική πιο κοντά στον κόσμο. Θέλει να διαμορφώσει εμπειρίες που να αγγίζουν, να μετακινούν, να δίνουν νόημα. «Αν έστω ένας άνθρωπος νιώσει κάτι αληθινό μέσα από το πιάνο μου, τότε έχω πετύχει». Για τους νεότερους που σκέφτονται να ακολουθήσουν την τέχνη, η συμβουλή του είναι απλή και καθαρή: «Μη φοβάσαι. Δοκίμασε. Ρίσκαρε. Η μουσική δεν είναι ένας δρόμος για να πας κάπου, αλλά ένας τρόπος να είσαι στον κόσμο. Και κανείς δεν μπορεί να τον περπατήσει όπως εσύ». Ο Αλέξανδρος Κυριακόπουλος συνεχίζει τη διαδρομή του χωρίς βεβαιότητες και χωρίς εγγυήσεις. Με μόνο σταθερό σημείο το πιάνο. Ή, όπως ο ίδιος το λέει, «το όπλο μου για να λέω την αλήθεια».

View this post on Instagram

A post shared by ALÉXANDROS (@alexandros_kyriakopouloss)

Ο 21χρονος Αναστάσιος Γκαρίπης βραβεύτηκε από τον πρόεδρο της Ουγγαρίας επειδή έσωσε πατέρα και κόρη στη θάλασσα (video)

 medlabnews.gr iatrikanea

Ο πρόεδρος της Ουγγαρίας Τάμας Σούλιοκ βράβευσε για το θάρρος του τον Έλληνα Αναστάσιο Γκαρίπη και την Ισπανίδα Ισέτ Σεγκούρα, για τη διάσωση ενός Ούγγρου πατέρα και της 10χρονης κόρη του που είχαν παρασυρθεί στα ανοιχτά της Επανομής, στη Θεσσαλονίκη. Η πράξη των δύο νέων «αποτελεί ένα θαυμάσιο παράδειγμα ανθρωπιάς, ηρωισμού και ανιδιοτέλειας», σύμφωνα με την ουγγρική προεδρία.

Ο Σούλιοκ χαρακτήρισε την πράξη τους ως υπόδειγμα ανθρωπιάς, ηρωισμού και ανιδιοτέλειας, σημειώνοντας ότι αξίζουν «ευγνωμοσύνη και σεβασμό όχι μόνο για τις ζωές που έσωσαν, αλλά και γιατί έδειξαν σε όλους τι σημαίνει πραγματική ανθρωπιά».

Ο Αναστάσιος Γκαρίπης είπε ότι «η θάλασσα με δίδαξε πως η ελευθερία σημαίνει και ευθύνη, την ευθύνη να φτάνουμε όλοι με ασφάλεια στην ακτή».

Η Ισέτ Σεγκούρα δήλωσε ότι «οποιοσδήποτε θα έκανε το ίδιο», τονίζοντας πως «αν και οι άνθρωποι συχνά προσπερνούν ο ένας τον άλλον, υπάρχει πάντα μια στιγμή όπου η ανθρωπιά μπορεί να φανεί».

Τον περασμένο Ιούλιο στην Επανομή ο Αναστάσιος Γκαρίπης και η Ισέτ Σεγκούρα, την ώρα που έκαναν kite surf, εντόπισαν έναν Ούγγρο πατέρα και τη 10χρονη κόρη του να έχουν παρασυρθεί από τα ισχυρά ρεύματα και να παλεύουν απελπισμένα για να μείνουν στην επιφάνεια.

Χωρίς δισταγμό, οι δύο τους όρμησαν στο νερό, χρησιμοποιώντας τον εξοπλισμό τους για να τους προσεγγίσουν και να τους δώσουν μια σανίδα για να κρατηθούν μέχρι να φτάσει βοήθεια. Η επιχείρηση διάσωσης ολοκληρώθηκε με την άφιξη σκάφους του κυνηγετικού συλλόγου της περιοχής, που ειδοποιήθηκε από το Λιμενικό Σώμα, σώζοντας τελικά δύο ζωές από βέβαιο πνιγμό.

Ο Ούγγρος πρόεδρος, κ. Σούλιοκ, δημοσίευσε στο Facebook φωτογραφίες από τη βράβευση των δύο νέων ευχαριστώντας τους.

Ο Στέλιος Γκαπίρης, σε ανάρτησή του ανέφερε πως ο Αναστάσιος και η Ισέτ βραβεύτηκαν με το χρυσό μετάλλιο τιμής σε μία τρίωρη τελετή στο προεδρικό μέγαρο της Βουδαπέστης, η οποία ξεκίνησε με την ανάκρουση του εθνικού ύμνου. «Για πρώτη φορά απονεμήθηκε σε πολίτη ξένης χώρας η ανώτερη διάκριση αριστείας, ως “επιβράβευση του ηρωισμού που επέδειξε το καλοκαίρι, στέλνοντας ένα μήνυμα ελπίδας και αλληλεγγύης για την Ευρώπη του μέλλοντος”, όπως τόνισε στην ομιλία του ο ΠτΔ», έγραψε ο κ. Γκαπίρης.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν ο Έλληνας πρέσβης Σπύρος Γεωργιλές, αξιωματούχοι της Ουγγαρίας, εκπρόσωποι της ισπανικής κυβέρνησης και η Ισπανίδα πρωταθλήτρια Ισέτ Σεγκούρα, σύμφωνα με τον κ. Γκαπίρη.

Η ευχαριστήρια ομιλία του Αναστάση, όπως την παρέθεσε ο Στέλιος Γκαπίρης:

«Αξιότιμε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτή την τιμή και τη στιγμή που θα θυμάμαι για πάντα. Δεν περίμενα ποτέ πως ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα μου απονείμει ένα μετάλλιο τιμής γιατί μια ημέρα προπόνησής μου στη θάλασσα, έκανα αυτό που υπαγορεύεται από την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση: βοήθησα δύο ανθρώπους σε ανάγκη.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαι μέσα στη θάλασσα και την ελευθερία της. Η θάλασσα μού δίδαξε πως η ελευθερία είναι κυρίως φτιαγμένη από ευθύνη, την ευθύνη να βγούμε όλοι στην ακτή. Δέχομαι με ευγνωμοσύνη αυτό το μετάλλιο, όχι μόνο ως προσωπική διάκριση, αλλά ως διάκριση που αποδίδεται στην ανθρωπιά που μας ενώνει».

Η διάσωση στην Επανομή

Ήταν τον φετινό Ιούλιο όταν ο Στέλιος Γκαπίρης δημοσίευσε τη στιγμή της διάσωσης του τουρίστα και της 10χρονης κόρης του στο Facebook. Στο βίντεο, διακρίνονται οι προσπάθειες των αθλητών να προσεγγίσουν τον πατέρα και την κόρη, οι οποίοι είχαν παρασυρθεί από τα ρεύματα και τους ισχυρούς ανέμους και όταν το καταφέρνουν, τους δίνουν μια σανίδα για να πιαστούν, μέχρι να φτάσει επιπλέον βοήθεια. Άμεσα έσπευσε ο κυνηγετικός σύλλογος της περιοχής με σκάφος, που ειδοποιήθηκε από το λιμενικό σώμα για να παρέμβει κι ακολούθως στελέχη του λιμενικού, του ΕΚΑΒ και της αστυνομίας συνέχισαν την αλυσίδα διάσωσης των δύο ατόμων, που βγήκαν σώα στη στεριά.

Ο εμβρυολόγος Κύπρος Νικολαΐδης που έσωσε χιλιάδες μωρά, εξελέγη εξωτερικό μέλος της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών

medlabnews.gr iatrikanea 

Ο διακεκριμένος Κύπριος Καθηγητής Εμβρυϊικής Ιατρικής στο King’s College Hospital του Λονδίνου Κύπρος Νικολαΐδης εξελέγη εξωτερικό μέλος, στην έδρα των Ιατρικών Επιστημών, της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών, κατά την 66η συνεδρία της ολομέλειας της Ακαδημίας, κατόπιν πρότασης της Τάξης των Θετικών Επιστημών.

Σύμφωνα με ανακοίνωση, ο καθηγητής Νικολαΐδης αναγνωρίζεται διεθνώς ως κορυφαίος στην εμβρυϊκή ιατρική και στην προγεννητική χειρουργική και στις πολυάριθμες συμβολές του, περιλαμβάνονται η καθιέρωση μεθόδων ανίχνευσης δομικών και χρωμοσωμιακών ανωμαλιών, καθώς και αποτελεσματικών ενδομήτριων θεραπευτικών παρεμβάσεων, όπως οι μεταγγίσεις αίματος στο έμβρυο και ο ενδοσκοπικός διαχωρισμός με λέιζερ επικοινωνούντων πλακουντιακών αγγείων σε μονοχοριονικά δίδυμα.

Ο κ. Νικολαΐδης, αναφέρει η ανακοίνωση, διεθνώς τυγχάνει αναγνώρισης ως ο θεμελιωτής της μέτρησης της αυχενικής διαφάνειας, της διαγνωστικής τεχνικής που συντελεί στον πρώιμο εντοπισμό των γενετικών μεταλλάξεων που σχετίζονται με το σύνδρομο Down, ενώ είναι πρωτοπόρος στην έρευνα και τις εφαρμογές Cell Free DNA testing για τον εντοπισμό χρωμοσωμικών ανωμαλιών στο περιφερικό αίμα της γυναίκας.

Ο Καθηγητής Νικολαΐδης είναι διεθνούς κύρους Καθηγητής Εμβρυϊκής Ιατρικής, Διευθυντής του Harris Birthright Research Centre for Fetal Medicine, King’s College Hospital, London και Ιδρυτής/Διευθυντής του Fetal Medicine Foundation ενώ στις πολυάριθμες διακρίσεις του περιλαμβάνονται το Αριστείο Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, το Χρυσό Μετάλλιο Ian Donald, το Χρυσό Μετάλλιο Eardley Holland, το European Maternity Prize, το Βραβείο Erich Sailing, καθώς και Επίτιμα Διδακτορικά από τα Πανεπιστήμια Κύπρου, Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Καίρου, Βαρσοβίας, Βουκουρεστίου, Άμστερνταμ, Μπουένος Άιρες και πολλά άλλα. Έχει εκλεγεί ως μέλος στην Εθνική Ακαδημία Ιατρικής των ΗΠΑ.

Αντιδρώντας στην είδηση ο καθηγητής Νικολαΐδης δήλωσε πως πρόκειται για «απίστευτη τιμή». Πρόσθεσε ότι ελπίζει να συνεχίσει να προωθεί την περίθαλψη που παρέχεται σε γυναίκες και αγέννητα βρέφη τόσο στο King’s όσο και σε όλο τον κόσμο.

Σημειώνεται ότι υπό την καθοδήγηση του Κύπρου Νικολαΐδη το Τμήμα Εμβρυϊκής Ιατρικής στο λονδρέζικο πανεπιστημιακό νοσοκομείο έχει καταστεί κορυφαία κλινική μονάδα και ερευνητικό κέντρο για την αποτίμηση θεραπειών εμβρύων, με περισσότερες από 10.000 ασθενείς κάθε χρόνο.

Η πρώτη γυναίκα Χειρουργός Μεταμοσχεύσεων Ήπατος στην Ελλάδα είναι η Κωνσταντίνα Ελένη Καρακάση

 medlabnews.gr iatrikanea

Η Κωνσταντίνα Ελένη Καρακάση πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση ήπατος από γυναίκα χειρουργό στη χώρα, σηματοδοτώντας ορόσημο για την ισότητα στον χώρο των μεταμοσχεύσεων. Η πρώτη μεταμόσχευση ήπατος που πραγματοποιήθηκε από γυναίκα χειρουργό στην Ελλάδα αποτελεί σημαντικό ορόσημο για τον χώρο της χειρουργικής μεταμοσχεύσεων, όπου η γυναικεία συμμετοχή ήταν διαχρονικά περιορισμένη.

Σε έναν τομέα όπου η συμμετοχή των γυναικών υπήρξε ιστορικά περιορισμένη, η νεαρή αλλά έμπειρη χειρουργός Κωνσταντίνα Ελένη Καρακάση, πραγματοποίησε με επιτυχία την πρώτη μεταμόσχευση ήπατος από γυναίκα χειρουργό στην Ελλάδα.

Η επέμβαση έλαβε χώρα στις 17 Οκτωβρίου στη Χειρουργική Κλινική Μεταμοσχεύσεων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με χειρουργό την Κωνσταντίνα Ελένη Καρακάση και υπό την καθοδήγηση του διευθυντή της Κλινικής, καθηγητή Γεωργίου Τσουλφά.

Η επιτυχημένη επέμβαση σε ένα 59χρονο ασθενή, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση του Διευθυντή της Κλινικής, Καθηγητή του Τμήματος Ιατρικής κ. Γεωργίου Τσουλφά, αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την ελληνική ιατρική και επιβεβαιώνει την υψηλή επιστημονική κατάρτιση του γυναικείου ιατρικού δυναμικού, αλλά και την έμφαση που δίνει το Αριστοτέλειο στην αποτελεσματική εκπαίδευση των νέων επιστημόνων.

Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Κωνσταντινούπολη, η κα Καρακάση αποφοίτησε με Άριστα από το Ζωγράφειο και σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου ολοκλήρωσε και την ειδικότητά της. Σήμερα, εργάζεται ως Γενική Χειρουργός στην Κλινική Μεταμοσχεύσεων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, διαθέτοντας εμπειρία σε μεταμοσχεύσεις ήπατος και νεφρού. Παράλληλα, είναι Υποψήφια Διδακτόρισσα του Αριστοτελείου, μελετώντας την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, όπως η τρισδιάστατη απεικόνιση (LIDAR), στη χειρουργική.

«Το επίτευγμα αυτό αποκτά τεράστια σημασία, καθώς σηματοδοτεί την έμπρακτη ενίσχυση της Ισότητας και της Συμπερίληψης στον απαιτητικό χώρο της χειρουργικής μεταμοσχεύσεων» αναφέρει ο Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής Μεταμοσχεύσεων του Αριστοτελείου, Καθηγητής Γεώργιος Τσουλφάς.

Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών αποχαιρετά τον Δρα Ευάγγελο Μπούμπουκα

medlabnews.gr iatrikanea

Σήμερα, 30 Οκτωβρίου 2025, το Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών συνήλθε εκτάκτως και, αφού ενημερώθηκε για την εκδημία του Δρος Ευάγγελου Μπούμπουκα, Επίτιμου Αντιπροέδρου του ΕΙΕ, εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια ενός ανθρώπου που σημάδεψε με το όραμα, το ήθος και τη διοικητική του επάρκεια την πορεία του Ιδρύματος και του εθνικού ερευνητικού οικοσυστήματος.

Αιτιολογική αναφορά — Προσωπικότητα και έργο

Ο Δρ Ευάγγελος Μπούμπουκας υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία του ΕΙΕ και της χώρας στον χώρο της επιστημονικής πληροφόρησης και της ψηφιακής τεκμηρίωσης. Με σπουδές στην Ανώτατη Γεωπονική Σχολή Αθηνών και μετεκπαίδευση στην ανάλυση και προγραμματισμό υπολογιστών, τις τηλεπικοινωνίες και τα συστήματα αυτοματισμού βιβλιοθηκών, αφιέρωσε την καριέρα του στη θεμελίωση υποδομών γνώσης με δημόσιο πρόσημο.

Από το 1989 ανέλαβε τον σχεδιασμό, την οργάνωση και τη διεύθυνση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), το οποίο εντάχθηκε ως διακριτή υπηρεσία στο ΕΙΕ και θεσμοθετήθηκε ως Εγκατάσταση Εθνικής Χρήσης—ένα ορόσημο για τη χώρα στην πολιτική ανοικτής επιστήμης και στη διάχυση αξιόπιστου ψηφιακού περιεχομένου.

Εκπροσώπησε επί δεκαετίες την Ελλάδα σε ευρωπαϊκά προγράμματα και δράσεις, ενώ ως Διευθυντής του ΕΚΤ ανέδειξε έμπρακτα την αξία της ανοικτής πρόσβασης και των ανοικτών δεδομένων, συμβάλλοντας καταλυτικά στη συγκρότηση εθνικών ερευνητικών δεικτών, στην ηλεκτρονική εκδοτική δραστηριότητα και στη διεθνή δικτύωση.

Υπηρέτησε ως μέλος του Δ.Σ. του ΕΙΕ επί σειρά ετών (1989–2013) και ως Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. (2011–2013), με ενωτικό πνεύμα και αταλάντευτη προσήλωση στο δημόσιο συμφέρον· το 2020 το Δ.Σ. του ΕΙΕ τον αναγόρευσε Επίτιμο Αντιπρόεδρο ως ένδειξη τιμής στο συνολικό του έργο.

Η συμβολή του αναγνωρίζεται επίσης από την πολυετή του δράση στη διάδοση της ψηφιακής γνώσης (ενδεικτικά ως Εθνικός Εκπρόσωπος στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα eContentplus) και από την εκδοτική του προσφορά ως Εκδότης–Διευθυντής του περιοδικού Καινοτομία, Έρευνα & Τεχνολογία.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΙΕ,

αναγνωρίζοντας το ήθος, την ευγένεια, τη διορατικότητα και την έμπνευση με την οποία ο εκλιπών υπηρέτησε την επιστήμη, την καινοτομία και το ΕΙΕ,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ:

1. Να εκφράσει τα ειλικρινή και θερμά συλλυπητήριά του στην οικογένεια και στους οικείους του εκλιπόντος.

2. Να τιμήσει τη μνήμη του με τήρηση ενός λεπτού σιγής στην πρώτη τακτική συνεδρίαση του Δ.Σ. μετά την ανακοίνωση της απώλειας.

3. Να καταθέσει στεφάνι εκ μέρους του ΕΙΕ στην εξόδιο ακολουθία και να παραστεί αντιπροσωπεία του Ιδρύματος και να καταθέσει το ποσό των 10.000 Ευρώ στην οργάνωση Φλόγα για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου.

4. Να αναρτήσει το παρόν ψήφισμα στην ιστοσελίδα του ΕΙΕ και να το κοινοποιήσει στο ΕΚΤ και στους συνεργαζόμενους εθνικούς και ευρωπαϊκούς φορείς.

5. Να δρομολογήσει σε συνεργασία με το ΕΚΤ ετήσια Διάλεξη “Ευάγγελος Μπούμπουκας” για την Ανοικτή Επιστήμη, τα ερευνητικά δεδομένα και τις εθνικές ψηφιακές υποδομές γνώσης, ως θεσμικό φόρουμ που θα συνεχίζει το όραμά του.

6. Να εξετάσει (σε συνεννόηση με τους αρμόδιους φορείς) την ονοματοδοσία αίθουσας ή δράσης του ΕΚΤ/ΕΙΕ στη μνήμη του, για την έμπρακτη διατήρηση της κληρονομιάς του.

Η μνήμη του Δρος Ευάγγελου Μπούμπουκα ας αποτελεί για όλους μας πυξίδα δημόσιας ευθύνης, αριστείας και ανοιχτότητας της γνώσης.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΙΕ

Ο Πρόεδρος,

Prof. Denis Sarigiannis, PhD



Διαβάστε επίσης:

Έφυγε από τη ζωή ο Ευάγγελος Μπούμπουκας – Οραματιστής της γνώσης και θεμελιωτής της επιστημονικής τεκμηρίωσης στην Ελλάδα

'Έφυγε από τη ζωή ο Ιωάννης Γιάννας — Ο Έλληνας καθηγητής του ΜΙΤ που χάρισε νέα ζωή στους εγκαυματίες

 επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea 

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών ο καθηγητής Φυσικής, Χημείας και Μηχανικής του διάσημου αμερικανικού Πανεπιστημίου ΜΙΤ (Massachusetts Institute of Technology), Ιωάννης V. Γιάννας, ο άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο της αναγεννητικής ιατρικής εφευρίσκοντας το τεχνητό δέρμα — μια από τις σημαντικότερες ιατρικές ανακαλύψεις του 20ού αιώνα.

Απόφοιτος του Harvard, ερευνητής του Princeton, θρύλος του MIT

Ο Ιωάννης Γιάννας γεννήθηκε το 1935 και σπούδασε στο Harvard College, πριν συνεχίσει στο MIT και το Princeton, όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Φυσικοχημεία. Από τη δεκαετία του ’60 εντάχθηκε στο MIT, όπου δίδαξε επί δεκαετίες στο Τμήμα Μηχανολογίας, συνδυάζοντας φυσική, χημεία και βιοϊατρική μηχανική με τρόπο πρωτοποριακό για την εποχή.

Η πορεία του χαρακτηρίστηκε από τη βαθιά του πίστη ότι οι μηχανικοί μπορούν να θεραπεύσουν το σώμα μέσα από τα υλικά. Αυτή η ιδέα τον οδήγησε στην πιο σπουδαία του ανακάλυψη.

Η εφεύρεση που άλλαξε την ιατρική

Στη δεκαετία του 1970, ο Γιάννας συνεργάστηκε με τον χειρουργό εγκαυμάτων John F. Burke στο Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης. Μαζί ανέπτυξαν ένα τεχνητό δέρμα από κολλαγόνο και γλυκοζαμινογλυκάνες, το οποίο δεν λειτουργούσε απλώς ως προστατευτικό επίθεμα, αλλά ενεργοποιούσε τον ίδιο τον οργανισμό να αναπλάσει νέο ιστό.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, οι ασθενείς με εκτεταμένα εγκαύματα μπορούσαν να επιβιώσουν και να ανακτήσουν λειτουργικό δέρμα, χωρίς παραμορφωτικές ουλές. Η ανακάλυψη αυτή θεωρείται θεμέλιο της αναγεννητικής ιατρικής, ενός κλάδου που σήμερα αφορά όχι μόνο το δέρμα αλλά και την καρδιά, τα νεύρα, και τα οστά.

Διεθνής αναγνώριση

Για το έργο του, ο Ιωάννης Γιάννας τιμήθηκε με δεκάδες διακρίσεις:

Εντάχθηκε στο National Inventors Hall of Fame (2015).

Ανακηρύχθηκε μέλος της National Academy of Medicine (1978) και της National Academy of Engineering (2017) των ΗΠΑ.

Το ΜΙΤ τον αποκάλεσε «πατέρα της αναγεννητικής ιατρικής».

Ο ίδιος παρέμεινε πάντοτε σεμνός και συνδεδεμένος με την ελληνική του καταγωγή, επισημαίνοντας συχνά πως η επιμονή και η φιλομάθεια του Έλληνα αποτελούν κινητήρια δύναμη στην επιστήμη.

Η παρακαταθήκη του

Η ανακάλυψη του τεχνητού δέρματος του Γιάννα έχει σώσει χιλιάδες ζωές παγκοσμίως. Περισσότερο όμως, άλλαξε τον τρόπο που η επιστήμη βλέπει την επούλωση: όχι ως “επιδιόρθωση”, αλλά ως αναγέννηση.

Η κληρονομιά του Ιωάννη Γιάννα θα μείνει ανεξίτηλη — ως το παράδειγμα του Έλληνα επιστήμονα που από τα εργαστήρια της Μασαχουσέτης έδειξε ότι η γνώση μπορεί, κυριολεκτικά, να θεραπεύει.

Πηγές: MIT News, Wikipedia, National Inventors Hall of Fame, U.S. Embassy Athens, The Boston Globe

H ατρόμητη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια που πολέμησε τους Γερμανούς ως μυστική πράκτορας. Η Πόντια Σόνια-Σοφία Στεφανίδου

medlabnews.gr

H πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια που πολέμησε τους Γερμανούς ως μυστική πράκτορας. Κατατάχθηκε στους καταδρομείς και μετά από την αποχώρηση των Γερμανών, ζήτησε να πολεμήσει τους Ιάπωνες!

Πόσοι γνωρίζουν ότι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ατρόμητη Ελληνίδα εκπαιδεύτηκε ως κομάντο και αλεξιπτωτίστρια και έδρασε ως πράκτορας στην κατεχόμενη πατρίδα μας;

Επρόκειτο για τη Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, πρωτότοκη κόρη του Πόντιου γιατρού και θερμού πατριώτη Φιλοποίμενα Στεφανίδη.

Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ουκρανίας το 1907 και σε ηλικία πέντε ετών μετέβη στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας της κατατάχθηκε ως εθελοντής γιατρός στον Ελληνικό Στρατό, κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.

Ο Φιλοποίμενας φρόντισε να μεταδώσει την φλογερή αγάπη προς την πατρίδα στην κόρη του.

Η ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ

Ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα της, λίγους μήνες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, η Σόνια γράφτηκε εθελοντικά στο Σχολείο Νοσοκόμων Παθητικής Αεράμυνας.

Αμέσως με την κήρυξη του πολέμου, ζήτησε άδεια κατάταξης σε στρατιωτική υπηρεσία καθώς, όπως έγραψε: «εθεώρησα καθήκον μου όπως και εγώ προσφέρω ότι ηδυνάμην περισσότερον, χάριν του Ιερού Αγώνος» .

Στα τέλη Νοεμβρίου 1940, παρουσιάστηκε για εκπαίδευση αδελφής νοσοκόμας στο νοσοκομείο « Ερυθρός Σταυρός» της Αθήνας.

Στις 15 Ιανουαρίου 1941, με εμφανή ανυπομονησία, έστειλε επιστολή στον Υπουργό Στρατιωτικών με την οποία του ζητούσε μετάθεση στην πρώτη γραμμή!

Τελικά, στις 7 Απριλίου, την επομένη της γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για ανάληψη υπηρεσίας στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Δεκατρείς ημέρες μετά, το 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης βομβαρδίστηκε ανηλεώς από την Ιταλική Αεροπορία.

Η Σόνια έτρεξε από τους πρώτους για να βοηθήσει τους πολυάριθμους τραυματίες. Δεν δίστασε, μάλιστα, να συγκεντρώσει τα διαμελισμένα μέλη των άτυχων θυμάτων!

Μετά τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού, επέστρεψε στην Αθήνα.

Όμως, η ζωή στην κατεχόμενη πόλη δεν της ταίριαζε. «Η θέα του αγκυλωτού σταυρού επάνω στην Ακρόπολη θανατώνει την ψυχή μου», έγραφε.

Μετά από μια Οδύσσεια δυόμισι μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας επέδειξε αξιοθαύμαστη τόλμη και αντοχή, κατάφερε να φθάσει στη Μέση Ανατολή.

Εκεί, ζήτησε επίμονα να καταταγεί στον Βασιλικό Ελληνικό Στρατό Μέσης Ανατολής, ο οποίος συγκροτήθηκε από τα υπολείμματα των ελληνικών μονάδων που είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο.

Την 1η Ιουνίου 1942, κλήθηκε για υπηρεσία στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξάνδρειας. Ωστόσο, η υπήρεσία της νοσοκόμας δεν της αρκούσε.

Στις 8 Απριλίου 1943 ζήτησε από τον εμβρόντητο πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό να καταταγεί σε μονάδα καταδρομών (commando).

Παραδόξως για τα ελληνικά ήθη, το αίτημά της έγινε δεκτό και η ατρόμητη Πόντια βρέθηκε να εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στη συλλογή, αναφορά και ασφάλεια πληροφοριών, στην κρυπτογράφηση, στη χρήση ασυρμάτου και στην πτώση με αλεξίπτωτο! Η επίδοσή της μάλιστα, χαρακτηρίστηκε ως «υψηλού επιπέδου».

Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΡΙΑ

Στις 2 Ιουλίου 1943, η Στεφανίδου έπεσε με αλεξίπτωτο, ως μέλος ομάδας πρακτόρων, κοντά στη Φλώρινα, με αποστολή τη συλλογή πληροφοριών.

Μεταμφιεσμένη πότε σε ζητιάνα και πότε σε χωρική, μετέβαινε σε κατοικημένες περιοχές και μάζευε πληροφορίες, που θα ήταν δύσκολο να εντοπίσει ένας άνδρας κατάσκοπος.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1943, η δράση της ως κατασκόπου φάνηκε να τελειώνει άδοξα, καθώς ολόκληρη η ομάδα συνελήφθη από τους Γερμανούς.

Εντελώς ανέλπιστα όμως, ένας Γερμανός φρουρός τους βοήθησε να δραπετεύσουν! Η Σόνια κατέφυγε στην Καλαμπάκα, στην περιοχή της Νεράιδας, όπου λειτουργούσε στρατηγείο ανταρτών με Βρετανούς συνδέσμους.

Τον Δεκέμβριο του 1943, η Στεφανίδου επέστρεψε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στο νεοσύστατο Εθελοντικό Στρατιωτικό Σώμα Ελληνίδων, με βαθμό αντίστοιχο του ανθυπολοχαγού.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η Ελληνίδα πράκτορας μετέβη σε αποστολή στην Κρήτη (Ιανουάριος-Οκτώβριος 1944).

Εκεί, ήλθε σε επαφή με έναν από τους πρωτεργάτες της αντίστασης στο νησί, τον Μανώλη Μπαντουβά.

Ωστόσο, ακόμη δεν έχουμε μάθει για ποιo λόγο συναντήθηκαν. Η μυστικότητα και το γεγονός ότι τα αρχεία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών παραμένουν πεισματικά κλειστά, δεν επιτρέπουν την πλήρη εξέταση των αποστολών της.

Η ΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΙΑΠΩΝΕΣ!

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, η Στεφανίδου επέστρεψε μαζί με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση.

Τον Μάιο του 1945, ο πόλεμος στην Ευρώπη τελείωσε με την ολοκληρωτική ήττα της χιτλερικής Γερμανίας.

Από τον άλλοτε παντοδύναμο Άξονα, μόνο η Ιαπωνία συνέχιζε να μάχεται. Προφανώς, ο κίνδυνος είχε γίνει δεύτερη φύση για τη Στεφανίδου.

Δεν εξηγείται αλλιώς η υποβολή αίτησής της, να ενταχθεί στον Αμερικανικό Στρατό ως αλεξιπτωτίστρια, προκειμένου να συμμετάσχει στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού!

Η αίτησή της απορρίφθηκε. Ο πόλεμος για την Ελληνίδα κομάντο είχε τελειώσει.

Τα χρόνια της ειρήνης, η Στεφανίδου εργάστηκε ως υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, στη Διεύθυνση Εθιμοτυπίας.

Παρέμεινε σεμνή και αφανής και δεν επεδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει την πλούσια πολεμική της δράση.

Τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων, μεταξύ αυτών και το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη τιμητική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου!

Πέθανε την άνοιξη του 1990. Τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφεί με μια απλή τελετή, φορώντας τη στρατιωτική της στολή και τα παράσημά της.

*Ο Νίκος Γιαννόπουλος είναι ιστορικός.

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η μπομπότα, που έτρωγαν στην κατοχή; (συνταγή)
• Η ιατρική περίθαλψη των τραυματιών και ασθενών το 1940 από τις Υγειονομικές υπηρεσίες του Στρατού, τα πλωτά Νοσοκομεία και τις νοσηλεύτριες Ερυθροσταυρίτισσες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Η συγκινητική ιστορία της Ελληνοβρετανιδας στρατιωτικής νοσοκόμας Ιωάννας Σταυρίδη, τη «Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ της Κρήτης».

medlabnews.gr iatrikanea

Ο ι εορτασμοί της επετείου της 28ης Οκτωβρίου είναι αφιερωμένοι στους αγώνες του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και των συμμαχικών δυνάμεων που πολέμησαν στο πλάι του, συμπεριλαμβανομένων και των Αυστραλών στρατιωτών.

Πρόκειται για εκατοντάδες νοσηλευτές από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Βρετανία. Ανάμεσά τους ήταν και μία Βρετανίδα νοσοκόμα ελληνικής καταγωγής, η οποία υπηρέτησε ως στρατιωτική νοσοκόμα από το ξέσπασμα του πολέμου το 1940 έως και το τέλος της ελληνικής εκστρατείας το 1941.

Αυστραλές νοσοκόμες φτάνουν στην Κρήτη εγκαταλείποντας την ενδοχώρα τον Απρίλιο του 1941. Φώτο: George Silk/Αυστραλιανό Πολεμικό Μουσείο

Ήταν η μόνη νοσοκόμα που δεν εγκατέλειψε το καθήκον της κατά τη μάχη της Κρήτης τον Μάιο του 1941. Αυτή είναι η ιστορία της Ιωάννας Σταυρίδη.

Η Ιωάννα, κόρη του Γιάννη και της Άννας Σταυρίδη, γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1903 στο Λονδίνο. Η οικογένεια Σταυρίδη καταγόταν από την Ερμούπολη της Σύρου, όπου είχε γεννηθεί ο πατέρας της το 1867.

Ο Γιάννης ήταν μια προσωπικότητα με μεγάλη επιρροή, πρώην δημοσιογράφος και μετέπειτα διπλωμάτης, πλούσιος τραπεζίτης και χρηματιστής, που είχε μετακομίσει στο Λονδίνο με τους γονείς του πριν από το πέρασμα στον 20ό αιώνα.

Στο Λονδίνο, ο πατέρας της Ιωάννας, κάθε άλλο παρά ξέχασε τις ρίζες του, δείχνοντας την αφοσίωσή του στον τόπο καταγωγής του υπηρετώντας ως Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας σχεδόν αδιαλείπτως από το 1903 έως και το 1920. Φίλος τόσο του Ελευθερίου Βενιζέλου όσο και του Λόιντ Τζορτζ, έπαιξε βασικό ρόλο ως διπλωματικός ενδιάμεσος ιδίως κατά την περίοδο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Μετά τον πόλεμο, ο Ιωάννης χρίστηκε ιππότης από τη Βρετανική Κυβέρνηση και ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου της βρετανικής Ιονικής Τράπεζας μέχρι το θάνατό του το 1948.

ΙΩΑΝΝΑ Η «ΦΛΟΓΕΡΗ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΑ»

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ιωάννα πέρασε μερικά από τα πρώτα της χρόνια μεγαλώνοντας στην Ελλάδα. Περιγράφοντας τον εαυτό της ως «φλογερή φεμινίστρια», η Ιωάννα θέλησε να παίξει ενεργό ρόλο όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1939.

Σύντομα ξεκίνησε την εκπαίδευσή της ως νοσηλεύτρια στον Ερυθρό Σταυρό, υπηρετώντας σε έναν Σταθμό Πρώτων Βοηθειών στο Λονδίνο. Η μοίρα, όμως, θα την έφερνε στην Ελλάδα, αρχικά για να φροντίσει την άρρωστη αδερφή της που βρισκόταν στην Αθήνα.

Με την ιταλική εισβολή το 1940, η Ιωάννα εντάχθηκε στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στη νοσηλευτική και σύντομα τοποθετήθηκε σε ασθενοφόρο τρένο που μετέφερε τους τραυματίες από το αλβανικό μέτωπο.

Μετά τη γερμανική εισβολή στις αρχές Απριλίου, η Ιωάννα και η αδερφή της κατάφεραν να περάσουν στην Κρήτη με ένα γιοτ, συμμετέχοντας σε ένα πάρτι του ιατρικού προσωπικού με επικεφαλής τον Βρετανό συνταγματάρχη Hamilton-Fairley. Το ταξίδι θα εξελισσόταν δραματικά, καθώς το γιοτ βομβαρδίστηκε και τελικά καταστράφηκε, με αποτέλεσμα πολλά μέλη του πληρώματος να σκοτωθούν και έξι να τραυματιστούν σοβαρά.

Οι επιζήσαντες ξεβράστηκαν στο νησί της Κιμώλου, από όπου τους παρέλαβε ένα άλλο σκάφος το οποίο τους μετέφερε στα Χανιά. Το ταξίδι κράτησε συνολικά δέκα μέρες και καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, η Ιωάννα φρόντιζε τους έξι τραυματίες.

Ενώ άλλοι συμμαχικοί νοσηλευτές που είχαν φτάσει στην Κρήτη είχαν διαφύγει στην Αίγυπτο πριν από τη γερμανική εισβολή, στις 14 Μαΐου η Ιωάννα προσφέρθηκε εθελοντικά να παραμείνει στο νησί, υπηρετώντας ως προϊσταμένη και νοσηλεύτρια χειρουργείου στο 7ο Βρετανικό Γενικό Νοσοκομείο, ένα μεγάλο, υπαίθριο νοσοκομείο χωρητικότητας 600 περίπου κλινών. Η Ιωάννα ήταν πλέον η μόνη συμμαχική νοσοκόμα στην Κρήτη.

Η παρουσία της ανακούφιζε τους ασθενείς που περίμεναν να τη δουν να επισκέπτεται τα κρεβάτια τους φορώντας το χαρακτηριστικό στρατιωτικό φόρεμα και το καπέλο νοσοκόμας. Ήταν τότε που οι τραυματίες ονόμασαν την Ιωάννα ως «η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ της Κρήτης».

Το νοσοκομείο είχε στηθεί κοντά στην ακτή, στα δυτικά των Χανίων. Με την έναρξη της γερμανικής εισβολής, το νοσοκομείο θα εξακολουθούσε να λειτουργεί καθώς η μάχη μαινόταν στη γύρω περιοχή με τις οβίδες να περνούν από πάνω του.

Υπάρχουν αναφορές που μιλούν για Γερμανούς στρατιώτες οι οποίοι κάποια φορά όρμησαν οπλισμένοι μέσα στο νοσοκομείο φωνάζοντας διαταγές στο συμμαχικό ιατρικό προσωπικό πριν επιστρέψουν στη μάχη, ενώ άλλες μιλούν για Γερμανούς γιατρούς και νοσηλευτές που προσχώρησαν στο ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου με σκοπό να βοηθήσουν τους τραυματίες και των δύο πλευρών και για ασθενοφόρα των συμμάχων που διέσχιζαν τις γερμανικές γραμμές μεταφέροντας συμμαχικούς και Γερμανούς τραυματίες στο νοσοκομείο.

Σε κάποια φάση το νοσοκομείο καταστράφηκε, το προσωπικό και οι ασθενείς συνελήφθησαν και σώθηκαν από την παρέμβαση ενός λόχου του 18ου τάγματος της Νέας Ζηλανδίας.

Μία από τις σπηλιές όπου στεγάστηκε το “Νοσοκομείο των Σπηλαίων” όπου προσφερε τις υπηρεσίες της η Ιωάννα Σταυρίδη τον Μάιο του 1941. Φώτο: Valieri και Margaret Stavridi, αναπαραγωγή Eric Taylor, Heroines of WWII, Robert Hale, 1991

ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ

Παρά το γεγονός ότι έφερε τα διακριτικά του Ερυθρού Σταυρού, το νοσοκομείο βομβαρδίστηκε και δέχτηκε επίθεση με πολυβόλα, με αποτέλεσμα γιατροί να χάσουν τη ζωή τους και άλλοι να τραυματιστούν, ενώ ένα μεγάλο μέρος των προμηθειών καταστράφηκε.

Ο Αυστραλός πολεμικός ανταποκριτής, Τζον Χέθρινγκτον, που κάλυπτε την ελληνική εκστρατεία, αναφερόμενος σε αυτήν την αεροπορική επίθεση στο βιβλίο του για τη μάχη της Κρήτης με τον τίτλο «Από αέρος εισβολή», περιέγραφε χαρακτηριστικά πώς οι σφαίρες των πολυβόλων τρυπούσαν τις σκηνές του νοσοκομείου.

Ευτυχώς, η περιοχή διέθετε φυσικά καταφύγια με τη μορφή σπηλαίων κατά μήκος της κοντινής βραχώδους ακτής. Έτσι, κατά τη διάρκεια της νύχτας, η Ιωάννα και το υπόλοιπο προσωπικό μετέφεραν το νοσοκομείο και τους ασθενείς σε αυτές τις σπηλιές.

Παρόλο που οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές –μιας και οι προκάτοχοι ήταν κατσίκες και το έδαφος ανώμαλο– το προσωπικό οργάνωσε σύντομα το νοσοκομείο, με μαγειρεία, ράντζα, φωτισμό με λάμπες θυέλλης και ένα χειρουργείο πάνω σε πέτρινες πλάκες κοντά στην είσοδο. Αυτό θα γινόταν πλέον γνωστό ως «το νοσοκομείο των σπηλαίων».

Η βρετανική επίσημη ιστορία αναφέρει ότι η Ιωάννα και οι συνάδελφοί της περιέθαλψαν περίπου 500 τραυματίες, καθώς η μάχη μαινόταν πάνω από το κεφάλι τους. Όταν τα τρόφιμα και τα εφόδια εξαντλήθηκαν, λέγεται ότι η Ιωάννα χρησιμοποιώντας τη γερμανική σημαία ξεγέλασε τους Γερμανούς που της έριξαν ό,τι χρειαζόταν στο νοσοκομείο.

Η γερμανική κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε και η προέλασή τους εξανάγκασαν τις συμμαχικές δυνάμεις να υποχωρήσουν και μαζί τους το νοσοκομείο και οι τραυματίες που μπορούσαν να μετακινηθούν.

Ωστόσο, στις 25 Μαΐου, η Ιωάννα πήρε την απόφαση να μείνει και να φροντίσει εκείνους τους ασθενείς που ήταν πολύ άρρωστοι για να μετακινηθούν, μια απόφαση που θα οδηγούσε στην αιχμαλωσία της από τους Γερμανούς μια μέρα περίπου αργότερα.

Οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι μια γυναίκα είχε υπηρετήσει εκεί κατά τη διάρκεια της μάχης. Φορώντας τώρα τη στολή νοσοκόμας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, η Ιωάννα συνέχισε να περιθάλπει τους τραυματίες στο νοσοκομείο μέχρι που μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου και απελευθερώθηκε για να συνεχίσει να εργάζεται ως νοσοκόμα σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Η ιστορία της Ιωάννας στο περιοδικό True Comics στο τεύχος του Σεπτεμβρίου 1942. Φώτο: Digital Comic Museum/Public Domain

Ο ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΘΕΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ

Η ιστορία της γενναίας προσφοράς της εξαπλώθηκε σύντομα σε όλο τον κόσμο των Συμμάχων. Χωρίς αμφιβολία η φροντίδα της προς τους Αυστραλούς και τους άλλους στρατιώτες των Συμμάχων στην Κρήτη συγκίνησε την μακρινή Αυστραλία μετά την πτώση του νησιού και τη σύλληψη πολλών Αυστραλών στρατιωτών.

Ο αυστραλιανός Τύπος θα πλημμύριζε με άρθρα αφιερωμένα στη δοκιμασία της, κάνοντας γνωστή την ιστορία της σε όλη την Αυστραλία, από τη Wagga Wagga, στη Riverina, στο Horsham και ακόμη πιο πέρα, στο σπίτι πολλών Αυστραλών στρατιωτών που είχαν υπηρετήσει στην Ελλάδα.

Η εφημερίδα «Τhe Age» την περιέγραψε ως «πολύ μεγάλη και πολύ γενναία γυναίκα». Η Daily Advertiser της Wagga Wagga έγραψε ότι «όλοι με τους οποίους η Ιωάννα ήρθε σε επαφή δεν είχαν λόγια για να εκφράσουν το υπέρτατο θάρρος, το χιούμορ και τις ικανότητές της» ενώ το άρθρο της World News του Σίδνεϊ για την Ιωάννα είχε τον τίτλο «μια μεγάλη γυναίκα».

Η ιστορία της αποτυπώθηκε επίσης σε ένα κόμικ αφιερωμένο στη συμμετοχή της στη μάχη της Κρήτης που δημιουργήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του πολέμου για να εμψυχώσει το κοινό κατά την αντίστασή του ενάντια στην απειλή του Άξονα. Αυτό το όμορφο μικρό κόμικ με την ιστορία της «νοσοκόμας των σπηλαίων» επιβιώνει μέχρι σήμερα σε συλλογές σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας μια πολύτιμη οπτική ανάμνηση της Ιωάννας.

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

Ο Βρετανός συνταγματάρχης Hamilton Fairly, του Βασιλικού Ιατρικού Σώματος Στρατού (Royal Army Medical) που την είχε βοηθήσει να δραπετεύσει από την ηπειρωτική Ελλάδα, έγραψε για την Ιωάννα ότι ήταν μία από τις πιο γενναίες γυναίκες που είχε συναντήσει, προσθέτοντας «ήταν τόσο σκληρή όσο κάθε άνδρας και τόσο ακούραστη όσο ο πιο ικανός από αυτούς. Εντελώς άφοβη».

Ο συγγραφέας και φιλέλληνας Dilys Powell, έγραψε το 1941 για την Ιωάννα ότι αποτελούσε σύμβολο της αντίστασης της Ελλάδας «μια μοναχική γυναίκα, μετά τo σκόπιμo καταστροφικό βομβαρδισμό του νοσοκομείου στο Μάλεμε [η οποία] πέρασε την τελευταία εβδομάδα περιθάλποντας τους τραυματίες σε σπηλιές δίπλα στη θάλασσα». Τον Δεκέμβριο του 1941, η Ιωάννα τιμήθηκε για τις υπηρεσίες της με το μετάλλιο του Ερυθρού Σταυρού και το Πιστοποιητικό Διακεκριμένων Υπηρεσιών σε καιρό Πολέμου από τον Ελληνικό και τον Βρετανικό Ερυθρό Σταυρό αντίστοιχα.

Μετά την απελευθέρωση, η Ιωάννα επέστρεψε στην Αγγλία, αλλά δεν σταμάτησε να στηρίζει την Ελλάδα.

Όταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το 1944 χαρακτήρισε το ΕΑΜ ως «μια συμμορία ληστών», η εφημερίδα «Sydney’s Tribune» ανέφερε ότι η Ιωάννα είχε απαντήσει υπερασπιζόμενη το ΕΑΜ, υπογραμμίζοντας την υποστήριξη που βρήκαν από την ελληνική αντίσταση οι στρατιώτες των Συμμάχων που κρύβονταν, αλλά και το πώς ο φτωχός ελληνικός λαός, παρά τις συνθήκες πείνας και τα αντίποινα των εχθρών, βοήθησε τους συμμαχικούς στρατιώτες να διαφύγουν πίσω στις συμμαχικές γραμμές.

Ο τάφος της οικογένειας Σταυρίδη όπου είναι θαμμένη η Ιωάννα βρίσκεται στο νεκροταφείο Hendon στο Λονδίνο.Φώτο: Julie&Keld via Find A grave website.

Η Ιωάννα πέθανε στις 8 Μαΐου του 1976, σε ηλικία 72 ετών, και τάφηκε με τη μητέρα και τον πατέρα της στον οικογενειακό τάφο στο νεκροταφείο Hendon του Λονδίνου. Πρόσφατα, η ζωή της αποτέλεσε την έμπνευση για το ιστορικό μυθιστόρημα της Leah Fleming με τον τίτλο «The Girl Under the Olive Tree» (Το κορίτσι κάτω από την ελιά) που δημοσιεύτηκε το 2013.

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου θα πρέπει να είναι αφορμή για να θυμηθούμε τη γενναιότητα όλων των γυναικών που συμμετείχαν στην άμυνα και την αντίσταση της Ελλάδας. Υπάρχουν πολλά πολεμικά μνημεία στην Κρήτη, αλλά δυστυχώς κανένα για αυτή τη γενναία Αγγλοελληνίδα νοσοκόμα και το νοσοκομείο στο οποίο υπηρετούσε. Κοντά στο σημείο υπάρχει ένα μνημείο που όμως δεν αναφέρεται στο 1941.

Είναι μόνο τα όμορφα λόγια του Καβάφη για τους γενναίους πεσόντες. Ίσως η Ιωάννα να ήταν ένα ακόμη θύμα των αντιεαμικών προκαταλήψεων της μεταπολεμικής Ελλάδας. Στεκόμενος στο χώρο του νοσοκομείου πριν από μερικά χρόνια, σκέφτηκα ότι ίσως θα ήταν καιρός να στηθεί ένα μνημείο για την Ιωάννα και τη συμβολή της στη μάχη της Κρήτης.

Ζήτω η Ιωάννα Σταυρίδη, η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ της Κρήτης.

JIM CLAVEN* - ΑΠΟΔΟΣΗ: ΜΑΡΙΑ ΚΑΜΠΥΛΗ

Πηγή neoskosmos.com

FacebookTwitter: @NeosKosmos