Τα σκυλιά ναυαγοσώστες μπορούν να μειώσουν τους πνιγμούς στη χώρα μας (video)

Κάθε χρόνο στην χώρα μας χάνεται το καλοκαίρι ένα ολόκληρο χωριό από πνιγμό σε θάλασσα ή πισίνες. Και συζητούμε διάφορες λύσεις και φυσικά ενημέρωση του κόσμου αλλά και να γίνονται μαθήματα στα μικρά παιδιά κολύμβησης. 

Από την άλλη στον υπόλοιπο κόσμο ανακάλυψαν -έστω και καθυστερημένα- ότι τα σκυλιά που απολαμβάνουν ως δεύτερο φυσικό περιβάλλον τους το νερό μπορούν να αναλάβουν μία ακόμα δουλειά στην υπηρεσία του ανθρώπου: τη δουλειά του ναυαγοσώστη.

Στην Ιταλία, άλλη μία θαλασσινή χώρα με αδικαιολόγητα υψηλούς αριθμούς θυμάτων από πνιγμό, την τελευταία οκταετία, περισσότερα από διακόσια ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, κυρίως Νέας Γης (Newfoundlands) και Γκόλντεν Ριτρίβερ, εργάζονται ως διασώστες στις θαλάσσιες ακτές και στις λίμνες της χώρας. Η Ακτοφυλακή, η Αεροπορία, το Τμήμα Πολιτικής Προστασίας και ο Ερυθρός Σταυρός συνοδεύονται από σκυλιά-ναυαγοσώστες, που πηδούν πρώτα από βάρκες και άλλα σωστικά μέσα για να προσφέρουν σωσίβια και λαβές σωτηρίας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Τα σκυλιά εκπαιδεύονται σε δέκα σχολές της χώρας και τα μαθήματα διαρκούν τρία ολόκληρα χρόνια. Με την ολοκλήρωσή τους, όμως, οι τετράποδοι άγγελοι της σωτηρίας έχουν μπροστά τους τουλάχιστον μία οκταετία προσφοράς και έως τώρα έχουν σώσει περισσότερους από εκατόν πενήντα ανθρώπους. Τα σκυλιά φορώντας ένα σωσίβιο κολυμπάνε προς οποιονδήποτε χρειάζεται βοήθεια και τον μεταφέρουν από την ασφαλέστερη διαδρομή στην ακτή.

Οι ράτσες που χρησιμοποιούνται κυρίως είναι τα Λαμπραντόρ και τα Γκόλντεν ρετρίβερ λόγω της έμφυτης ικανότητάς τους στο κολύμπι.

Και όχι μόνο στην Ιταλία. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 2008, έκανε την εμφάνισή του, στο πλευρό ενός επαγγελματία ναυαγοσώστη, ένας τετράποδος θρύλος. Ο Μπίλμπο. Στα ενενήντα-παρά-ένα κιλά, ο πραγματικά θηριώδης αυτός σκύλος εντυπωσίασε τα media με την ευκινησία και την ταχύτητά του στο νερό (και έγινε  γρήγορα YouTube Sensation). Πλασμένος για ναυαγοσώστης, ο Μπίλμπο κατάφερε -με τη βοήθεια του αφεντικού του- να ακυρώσει τη νομοθεσία που απαγόρευε την παρουσία σκυλιών στις ακτές της Κορνουάλης (ναι, έχουν κι αλλού παρόμοια κολλήματα…) και να πείσει τις Αρχές ότι αποτελεί ένα πολύτιμο κεφάλαιο στην επιτήρηση και στην ασφάλεια των κολυμβητών. Το αφεντικό του, ο Στίβεν Τζέιμισον, εξηγούσε στο BBC πέρυσι το καλοκαίρι -τη χρονιά που ο Μπίλμπο πέθανε στα δεκατρία του- πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του σκύλου του, όχι μόνο ως διασώστη, αλλά και ως εκπαιδευτικού «εργαλείου»: 

«Είναι παράδοξο, αλλά στο τεράστιο νησί που ονομάζουμε Βρετανία οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι ξέρουν να κολυμπούν. Στην πραγματικότητα αγνοούν τους σοβαρούς κινδύνους που διατρέχουν από τις παλίρροιες, τα θαλάσσια ρεύματα ή μια απλή κράμπα. Δεν γνωρίζουν απολύτως καμία τεχνική αυτοδιάσωσης -αν και υπάρχουν πολλές-, δεν ξέρουν καν το διεθνές σήμα για βοήθεια: ένα χέρι υψωμένο στον ουρανό και όσο πιο δυνατή φωνή μπορείς να βγάλεις. Ε, λοιπόν, ο Μπίλμπο το αναγνωρίζει! Και τις περισσότερες φορές που χρειάστηκε να πέσουμε στη θάλασσα, το εντόπισε πρώτος, πριν από εμένα».

Τα σκυλιά-ναυαγοσώστες έχουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους δίποδους συναδέλφους τους. Επειδή κολυμπάνε με τα τέσσερα, και έχουν μάθει να προσεγγίζουν τους πανικόβλητους κολυμβητές, να αφήνουν το σωσίβιο και να τους γυρίζουν αμέσως τα νώτα (εκεί που βρίσκεται και η λαβή ρυμούλκησης, στερεωμένη πάνω στο στηθόλουρό τους), είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να τα βυθίσεις προσπαθώντας να γαντζωθείς επάνω τους. Όπως θα μπορούσε εύκολα να συμβεί με έναν άνθρωπο -ακόμα και εκπαιδευμένο στη διάσωση στο νερό- αν τον αρπάξεις από το κεφάλι…

Αυτά στις άλλες θαλασσινές χώρες. Στη δική μας τα σκυλιά είναι ακόμη παρείσακτοι στις παραλίες. Έτσι πελαγοδρομούμε για το αν τα σκυλιά επιτρέπεται ή όχι να κυκλοφορούν στις παραλίες, αν γεμίζουν ή όχι τη θάλασσα με μικρόβια και παράσιτα, αν όλο αυτό το μπέρδεμα είναι στην αρμοδιότητα της Αστυνομίας ή του Λιμενικού...