MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Βικτωρίας Πολύζου

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βικτωρίας Πολύζου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βικτωρίας Πολύζου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η κατάθλιψη έχει άμεση συσχέτιση με το μικροβίωμα του εντέρου

επιμέλεια Βικτώρια Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

Η σχέση μικροβίων και ψυχικής υγείας αποτελεί θέμα επιστημονικής συζήτησης εδώ και μερικά χρόνια. Η κατάθλιψη μπορεί να είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου, αλλά δύο νέες μελέτες υποδηλώνουν ότι ορισμένα βακτήρια του εντέρου μπορεί να πυροδοτούν συμπτώματα της πάθησης αυτής.

Οι ειδικοί τονίζουν ότι τα ευρήματά τους δεν αποδεικνύουν ότι κάποιο από τα βακτήρια στο έντερο προκαλεί άμεσα την κατάθλιψη. Ωστόσο, αυτό που εντόπισαν, είναι μια ισχυρή συσχέτιση που θα μπορούσε να δώσει πληροφορίες για νέους διαγνωστικούς βιοδείκτες για τη διαταραχή της διάθεσης.

Η ιδέα ότι το μικροβίωμα του εντέρου μας μπορεί να επηρεάσει τη διάθεσή μας δεν είναι καινούργια. Ερευνητές έχουν αποκαλύψει πολλές συσχετίσεις εντέρου-εγκεφάλου που υποδηλώνουν ότι οι βακτηριακοί πληθυσμοί στο έντερο συνδέονται με την καταθλιπτική συμπεριφορά.

Οι δυο νέες μελέτες πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος HELIUS (Healthy Life in an Urban Setting), στο οποίο συμμετέχουν 23.000 άτομα που ζουν στο Άμστερνταμ. Το HELIUS επικεντρώνεται στις διαφορές στην υγεία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών εθνοτήτων που ζουν στο ίδιο αστικό περιβάλλον.

Η πρώτη μελέτη, με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, εξέτασε περίπου 3.000 συμμετέχοντες από έξι διαφορετικές εθνότητες. Η μοναδική εθνοτική σύνθεση των συμμετεχόντων, επέτρεψε στους ερευνητές να εξετάσουν για πρώτη φορά πώς οι εθνοτικές διαφορές επηρεάζουν τη σχέση εντέρου και ψυχικής κατάστασης.

Συνολικά, η μελέτη διαπίστωσε σταθερές συσχετίσεις μεταξύ της γενικής μικροβιακής ποικιλομορφίας και της κατάθλιψης, ανεξάρτητα από την εθνικότητα. Ουσιαστικά, όσο πιο ποικιλόμορφος ήταν ο βακτηριακός πληθυσμός του εντέρου ενός ατόμου τόσο λιγότερο πιθανό ήταν να εμφανίσει κατάθλιψη.

Η έρευνα εντόπισε διαφορές στον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης μεταξύ των εθνοτήτων, οι οποίες όμως θα μπορούσαν να εξηγηθούν από τις παραλλαγές στη σύνθεση του μικροβιώματος του κάθε ατόμου. Ο Τζος Μπος, ένας από τους ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη, υποθέτει ότι οι διατροφικές διαφορές μεταξύ των εθνοτικών ομάδων που ζουν στο ίδιο αστικό περιβάλλον θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σχέση μικροβιώματος-κατάθλιψης.

«Οι σημαντικές εθνοτικές διαφορές στην κατάθλιψη φαίνεται όντως να σχετίζονται με εθνοτικές διαφορές στο μικροβίωμα», δήλωσε ο Μπος. «Δεν ξέρουμε ακόμη γιατί συμβαίνει αυτό. Η συσχέτιση αυτή δεν προκλήθηκε από διαφορές στον τρόπο ζωής (κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ) και χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. Για παράδειγμα, η διατροφή θα μπορούσε να διαδραματίσει κάποιο ρόλο».

Η δεύτερη μελέτη εστίασε πιο συγκεκριμένα στα είδη βακτηρίων του εντέρου που θα μπορούσαν να σχετίζονται με την κατάθλιψη. Αρχικά, οι ερευνητές ανέλυσαν προσεκτικά δείγματα κοπράνων από περίπου 1.000 άτομα από μια συνεχιζόμενη μελέτη για την υγεία του πληθυσμού στο Ρότερνταμ για να εντοπιστούν οι συσχετίσεις μεταξύ συγκεκριμένων βακτηρίων και συμπτωμάτων κατάθλιψης. Δεκατρία είδη βακτηρίων συσχετίστηκαν άμεσα με συμπτώματα κατάθλιψης.

«Η μελέτη βρήκε πειστικά στοιχεία για αύξηση των βακτηριακών ομάδων Sellimonas, Lachnoclostridium, Hungatella και μείωση των Ruminococcus, Subdoligranulum, LachnospiraceaeUCG001, Eubacterium-ventriosum και Ruminococcusgauvreauiigroup στα έντερα των ατόμων με περισσότερα καταθλιπτικά συμπτώματα», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Oxford Population Health, συνεργάτης της μελέτης.

«Η ανακάλυψη της συσχέτισης μεταξύ του Sellimonas και των συμπτωμάτων κατάθλιψης είναι το σημαντικότερο νέο εύρημα αυτής της μελέτης. Είδη βακτηρίων που ανήκουν στο γένος Sellimonas εμπλέκονται σε διάφορες φλεγμονώδεις ασθένειες και μπορεί να σχετίζονται με τη φλεγμονή που παρατηρείται σε ασθενείς με κατάθλιψη».

Τα ευρήματα της μελέτης του Ρότερνταμ επικυρώθηκαν στη συνέχεια σε μια ομάδα 1.500 ατόμων από τη μελέτη HELIUS. Αυτό επιβεβαίωσε τη σχέση μεταξύ της κατάθλιψης και του μικροβιώματος σε ένα από τα μεγαλύτερα μέχρι σήμερα δείγματα ανθρώπων. Βέβαια, το ερώτημα είναι αν αυτά τα μικρόβια του εντέρου συμβάλλουν πραγματικά στην κατάθλιψη ενός ατόμου ή αν άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με την κατάθλιψη προκαλούν αυτές τις αλλαγές στο μικροβίωμα.

Η Νατζάφ Αμίν, συν-συγγραφέας της μελέτης της Οξφόρδης, δήλωσε ότι η αιτιώδης σχέση είναι ακόμη ασαφής. Ορισμένα από τα βακτήρια που εντοπίστηκαν στη μελέτη είναι γνωστό ότι συνθέτουν αρκετούς βασικούς νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη διάθεση και την κατάθλιψη, οπότε είναι απολύτως εύλογο να υποθέσουμε ότι το μικροβίωμα παίζει αιτιώδη ρόλο στην κατάθλιψη. Σύμφωνα με την ερευνήτρια, είναι εξίσου εύλογο να υποθέσουμε ότι η κατάθλιψη οδηγεί σε άλλες φυσιολογικές αλλαγές που στη συνέχεια μεταμορφώνουν το μικροβίωμα.

Ίσως το πιο άμεσο αποτέλεσμα αυτών των μελετών είναι η διαπίστωση ότι μπορεί να υπάρχει ένα είδος καθολικής υπογραφής των βακτηρίων του εντέρου για την κατάθλιψη. Αυτό σημαίνει ότι οι γιατροί θα μπορούσαν να μπορούν να διαγνώσουν αντικειμενικά την κατάθλιψη σε ασθενείς χρησιμοποιώντας βιοδείκτες μικροβιώματος.

«Αυτό που ψάχνουμε να εντοπίσουμε είναι τα βακτήρια που σχετίζονται με τη μείζονα κατάθλιψη», δήλωσε η Αμίν. «Αυτό θα μας βοηθήσει στην αναζήτηση ενός βιοδείκτη για την κατάθλιψη που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντικειμενική μέτρηση για τον εντοπισμό των περιπτώσεων – κάτι που λείπει προς το παρόν», κατέληξε η επιστήμονας.

ΠΗΓΗ: New Atlas

Διαβάστε επίσης

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι. Οι αιτίες της μοναξιάς. Ο φόβος της μοναξιάς

της Βικτωρίας Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, 
medlabnews.gr iatrikanea


Το έντονο πρόβλημα της μοναξιάς που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνει μία μεγάλη διεθνής μελέτη σε 113 χώρες τονίζοντας πως επηρεάζει αρνητικά όχι μόνο την ψυχική υγεία αλλά και τη σωματική. 

Οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες κατά τους επιστήμονες εμφανίζουν χαμηλότερα επίπεδα μοναξιάς σε σχέση με άλλες περιοχές.

Είναι πιθανό ένας άνθρωπος να περιτριγυρίζεται από έναν σεβαστό αριθμό ατόμων, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, μια εκτεταμένη οικογένεια, από έναν σύντροφο ή ακόμη και να συζεί με κάποιον και παρ' όλα αυτά να αισθάνεται μοναξιά. Να βιώνει κατά κάποιο τρόπο μια συναισθηματική και κοινωνική απομόνωση. 

Μια απόσταση που αδυνατεί να γεφυρώσει ή ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει. Τότε μιλάμε για το αίσθημα της μοναξιάς. Και είναι διαφορετικό από την μοναχικότητα.

Η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Μερικές φορές θέλεις να είσαι απλά ο εαυτός σου, να δεις βαθιά μέσα σου, να σκεφτείς, να νιώσεις. Τότε επιθυμείς τη μοναχικότητα.

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός που νιώθει μοναξιά είναι και στην πραγματικότητα μόνος του. Αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια. Μπορούμε κάλλιστα να βρισκόμαστε με άλλα άτομα και μάλιστα σε οικείο περιβάλλον και παρ’ όλα αυτά να νιώθουμε απελπιστικά μόνοι. Η λέξη “μοναξιά” ετυμολογικά σημαίνει την κατάσταση της απομόνωσης και της έλλειψης επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους. Η μοναξιά συνήθως βιώνεται ως ένα θλιβερό συναίσθημα που συνοδεύεται πολλές φορές από ψυχική κούραση, πικρία, ή ακόμη και απόγνωση. 

 Για να καταλάβουμε καλύτερα όμως την έννοια της μοναξιάς είναι απαραίτητο να εξετάσουμε ορισμένους από τους τρόπους με τους οποίους τη βιώνουμε.

Αιτίες της μοναξιάς

  • όταν είμαστε μόνοι και νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή
  • όταν μας λείπουν οι συναισθηματικοί δεσμοί που είχαμε στο παρελθόν
  • όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αλλαγές στη ζωή μας
  • όταν νιώθουμε ότι δεν υπάρχει κανείς στη ζωή μας με τον οποίο να μπορούμε να μοιραστούμε συναισθήματα και εμπειρίες
  • όταν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αποδεκτοί, αγαπητοί ή άξιοι, ακόμα και αν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη για εμάς. 

    Πώς βιώνουμε την μοναξιά

    • Με οργή, εχθρότητα, εκνευρισμό
    • Με το αίσθημα του να μην νιώθουμε αποδεκτοί, το άγχος, την σύγχυση την θλίψη και την αποθάρρυνση.
    • Με την εξάντληση και αίσθημα κενού, καθώς γινόμαστε παθητικοί και απόμακροι.
    • Την απομόνωση.

      Η απομόνωση δημιουργεί αισθήματα μοναξιάς, απογοήτευσης, θλίψης, παραίτησης. Το παρόν γίνεται σκληρό και το παρελθόν εισβάλλει απαιτώντας τον απολογισμό του. Οι επιθυμίες, τα θέλω, οι στόχοι, οι σχέσεις που έμειναν μετέωρες και ανολοκλήρωτες ζητούν την πραγμάτωσή τους αλλά προσκρούουν στην αίσθηση της έλλειψης χρόνου. Ο θάνατος μοιάζει κοντά, κοντύτερα από ποτέ, και ο φόβος που δημιουργεί η αίσθηση του γίνεται συχνά ακινητοποιητικός.  

      Η μοναξιά γίνεται πιο έντονη όταν διαστρεβλώνουμε τη σημασία της, σκεπτόμενοι με τους παρακάτω τρόπους: 
      «η μοναξιά αποτελεί σημάδι αδυναμίας ή ανωριμότητας», 
      «για να νιώθω μοναξιά κάτι δεν πάει καλά με εμένα», 
      «είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που νιώθει έτσι».

      Κάποιος που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο πιθανότατα αντιλαμβάνεται τη μοναξιά σαν αποτέλεσμα «εσωτερικής μειονεξίας». Αυτή η πεποίθηση όμως ενδέχεται να δημιουργήσει δυσκολίες στην προσέγγιση άλλων ανθρώπων και στη δημιουργία σχέσεων μαζί τους, καθώς και στη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες. 

      Η δυσκολία του ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να προσφέρει και να λάβει από τους γύρω του, μπορεί να τον οδηγήσει στην κατάθλιψη δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο που οδηγεί στη μοναξιά λόγω φόβου.

      Το συναισθηματικά εξαρτημένο άτομο βασίζεται στους άλλους προκειμένου να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες, να αποφύγει τον πόνο και να διατηρήσει τη συναισθηματική του ισορροπία. Βαθιά μέσα του υπάρχει η πεποίθηση ότι πρέπει να είναι αφοσιωμένος σε κάποιον για να μπορέσει να επιβιώσει και να είναι πλήρης. Φοβάται πολύ το ενδεχόμενο της μοναξιάς και συχνά προσκολλάται σε προβληματικές ή ακόμη και επικίνδυνες σχέσεις αντί να αντιμετωπίζει τον πόνο και τους φόβους του. 

      Ο φόβος της μοναξιάς. 

      Οι γυναίκες κυριολεκτικά υποφέρουν από την « απουσία» του άνδρα στη ζωή τους και καταλήγουν να δημιουργούν σχέσεις « υψηλού κόστους», με φτωχά αποτελέσματα.

      Η μοναξιά μέσα στη σχέση δημιουργείται από την απομάκρυνση του ζευγαριού που δε μπορεί και δε γνωρίζει πως να ξαναχτίσει την επαφή του όταν αυτή κλονιστεί. απομάκρυνση του ζευγαριού Η επικοινωνία των συντρόφων μειώνεται και η οικειότητα τους φθίνει. Αυτό προκαλεί προβλήματα όχι μόνο στη ψυχική τους επαφή αλλά και στη σεξουαλική τους ζωή.

      Δυστυχώς δημιουργούμε τόσες απαιτήσεις και προσδοκίες από τους άλλους όσο και από τον εαυτό μας που πολλές φορές η συμβίωση γίνεται αφόρητη. Αυτό είναι σε συνάρτηση με το σύστημα αξιών που υπάρχει στη σημερινή εποχή όπου η απόκτηση υλικών αγαθών έχει υποκαταστήσει τα πάντα, από την αγάπη των γονιών μέχρι και την αξία του εαυτού μας. Άλλωστε είναι πιο εύκολο να αποκτηθούν απ’ ότι η αυτογνωσία, που για ν’ αποκτηθεί χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τα σκοτεινά σημεία του εαυτού μας.

      Η καλύτερη προφύλαξη από μια λανθασμένη επιλογή ερωτικού συντρόφου είναι η αυτογνωσία, η αυτοπεποίθηση, η αυτονομία και η διαχείριση του φόβου της μοναξιάς. Να γνωρίζουμε ποιές ακριβώς είναι οι επιθυμίες μας, πάντα σε ρεαλιστικό επίπεδο. Τι θέλω, πως το θέλω, από τί μπορώ να παραιτηθώ και από τί όχι. Αν π.χ οι διαφορές βρίσκονται στο χώρο των αξιών, όπως είναι η τάση ενός άνδρα να έχει πολλαπλή σεξουαλική δραστηριότητα, η αδυναμία του να δεσμευτεί, η εγωκεντρικότητα, δεν παίρνουν διαπραγμάτευση. Άλλες διαφορές που εμείς κρίνουμε ως δευτερεύουσες, μπορούν να γίνουν θέματα διαλόγου και, εφόσον υπάρχει καλή πρόθεση και κοινή επιθυμία δέσμευσης, ασφαλώς μπορούν να ξεπεραστούν με αμοιβαία βήματα αλλαγής και προσεγγίσεις.

      Η μοναξιά είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι το ένα τέταρτο των ενήλικων βιώνουν επώδυνα αισθήματα μοναξιάς τουλάχιστον κάθε λίγες εβδομάδες, ενώ τα ποσοστά είναι υψηλότερα για τους εφήβους και τους νέους.

      Η μοναξιά δεν πρέπει να μεταφράζεται παρά ως ένα σημάδι ότι σημαντικές μας ανάγκες δεν ικανοποιούνται. Για αυτό είναι σημαντικό να εντοπίζουμε αυτές τις ανάγκες που μπορεί να περιλαμβάνουν ανάγκη ανάπτυξης διαπροσωπικών σχέσεων ή αυτοπεποίθησης, την ανάγκη απόκτησης φίλων, ή την ανάγκη εύρεσης δραστηριοτήτων που θα προσφέρουν προσωπική ικανοποίηση. 

      Η απόκτηση αυτογνωσίας παίζει ουσιαστικό ρόλο για να έχουμε υγιείς προσωπικές σχέσεις. Χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό πόνο, την αίσθηση κενού και τους φόβους μας και να μάθουμε νέους, πιο “υγιείς” τρόπους να διαχειριζόμαστε αυτή την οδύνη. 

      Ακόμα κι αν δεν έχεις αυτό που θες, κάθε βήμα σου, σου προσφέρει μια γνώση. Και σε οδηγεί στο επόμενο. Το πιο σημαντικό είναι να μην πολεμάς τον εαυτό σου, και να απαλλαγείς από εσφαλμένες προσδοκίες. Για λάθος πράγματα ή που τις έχεις υιοθετήσει από τρίτους. Αποδοχή του πραγματικού σου εαυτού και των επιθυμιών του, θα σε οδηγήσει πιο κοντά στην ευτυχία.

      Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τη μοναξιά ως μια κατάσταση ή ένα συναίσθημα που μπορεί να αλλάξει και όχι σαν ένα «ελάττωμα» ή «μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας». Η μοναξιά είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων. Χρειάζεται να είμαστε «ανοιχτοί» σε νέες εμπειρίες, γνωριμίες, αλλαγές στη ζωή μας. Οι εμπειρίες του παρελθόντος είναι κάτι που μας μαθαίνει πράγματα για τον εαυτό μας και τους άλλους αλλά δεν πρέπει να καθορίζει το παρόν μας πχ. κάθε άνθρωπος που συναντάμε είναι μοναδικός και επομένως διαφορετικός και δεν πρέπει να τον κρίνουμε με βάση άλλους ανθρώπους που συναντήσαμε στο παρελθόν. Χρειάζεται να πάρουμε το ρίσκο να πλησιάσουμε τους άλλους και να τους αφήσουμε να μας πλησιάσουν. Οι μοναχικές μας στιγμές είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, μια ευκαιρία για αυτονομία και φροντίδα των συναισθημάτων μας. Μπορούμε να αναπτύξουμε καινούργιες δραστηριότητες που μας ενδιαφέρουν και μπορούμε να συναντήσουμε ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα.

      Διαβάστε επίσης

      Λέμε ΟΧΙ στην κατάθλιψη και τη μελαγχολία των εορτών. Τι μπορείτε να κάνετε;.


      της Βικτωρίας Πολύζου, συμβούλου ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea
      Οι γιορτές αποτελούν μια ιδιαίτερα στρεσογόνα περίοδο που πολλές φορές μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα να μην επιτρέπει  πολλούς να γιορτάσουν και να μην μπορούν να ταυτιστούν με την εορταστική διάθεση, που γενικώς επικρατεί την περίοδο των εορτών. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η κατάθλιψη ή η καταθλιπτική διάθεση έχει υπολογιστεί ότι αυξάνεται σχεδόν κατά δέκα τοις εκατό την περίοδο αυτή.

      Η ιδιαίτερη αυτή καταθλιπτική διάθεση, πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο το οποίο επηρεάζεται από πολλές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικότητας του κάθε ατόμου. Ανάμεσα στους παράγοντες που το προκαλούν συγκαταλέγονται το στρες, η κούραση, οι υπέρμετρες ή μη ρεαλιστικές φιλοδοξίες και προσδοκίες, η υπερ-εμπορευματοποίηση των γιορτών, οι οικονομικές δυσκολίες και η δυσκολία του να βρεθεί κανείς με συγγενείς και φίλους, για διάφορους λόγους, που μπορεί να περιλαμβάνουν θάνατο ή αρρώστια των προσφιλών ατόμων, απόσταση, ή ρήξη στις σχέσεις. Οι απαιτήσεις που σχετίζονται με ψώνια, οι φιλικές και οικογενειακές συγκεντρώσεις, όλα αυτά συνεισφέρουν στα συναισθήματα έντασης κι εκνευρισμού.


      Δεν είναι τυχαίο ότι καταγράφεται δραματική αύξηση στα περιστατικά κατάθλιψης αλλά και αυτοκτονιών τα τελευταία χρόνια, γεγονός που αποδίδεται κυρίως στη οικονομική κρίση, που περνά η χώρα μας και συνεπώς στην ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα των Ελλήνων αλλά και στα πολλά προβλήματα που προκάλεσε η πανδημία.

      Όμως πρέπει ή καλύτερα επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση πρώτα για εμάς αλλά και για τους γύρω μας, την οικογένεια πολύ δε περισσότερο αν υπάρχουν παιδιά.


      Τι μπορείτε να κάνετε, για να απολαύσετε τις εορταστικές μέρες όσο γίνεται καλύτερα;

      Είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να βελτιώσετε με όποιο τρόπο μπορείτε τη διάθεση σας, να φέρεστε όσο καλύτερα μπορείτε στον εαυτό σας και να κάνετε κάποιες ουσιαστικές αλλαγές στην καθημερινότητα σας, αλλά σε μια λιγότερο πιεστική περίοδο:
      • Περπατήστε, πηγαίνετε να δείτε μια ταινία, κυκλοφορήστε και κάντε πράγματα που δεν κάνετε καθημερινά. Απλά πράγματα που δεν είναι ανάγκη να σχετίζονται με ιδιαίτερα έξοδα. Όμως η αλλαγή από την καθημερινότητα προσφέρει στην βελτίωση της διάθεσης.
      •   Μια πολύ καλή συμβουλή για να νιώσετε καλύτερα είναι να προσφέρετε στους συνανθρώπους σας ό,τι μπορείτε και ό,τι έχουν ανάγκη, όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή αυτό θα σας κάνει να νιώσετε καλύτερα Βρείτε κάποιον ο οποίος να χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από ότι εσείς και θυμηθείτε ότι η προσφορά αποτελεί ίσως το σπουδαιότερο κομμάτι των εορτών. Αυτό θα σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες και αξίες στη ζωή.
      •   Προσπαθήστε να τηρήσετε ισορροπία ανάμεσα στην κατανάλωση του φαγητού, στην άσκηση, στην ξεκούραση και στον ύπνο. Όλοι αυτοί είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες που θα μπορέσουν να σας εξασφαλίσουν μια καλύτερη ψυχολογική διάθεση σε όλη τη διάρκεια των εορτών.
      •   Προσπαθήστε να μην επιβαρύνετε την τσέπη σας με αλόγιστα έξοδα. Κάντε ένα προγραμματισμό για το ποσό που μπορείτε να ξοδέψετε για δώρα. Διαφορετικά το αποτέλεσμα θα είναι να αγχωθείτε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, μεγαλύτερο από αυτό της εορταστικής περιόδου. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο αυτό που λέγεται, ότι τα συμβολικά δώρα τις περισσότερες φορές είναι και τα καλύτερα!
      •   Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να δηλητηριάζεται με αρνητικά συναισθήματα και ξεκινήστε την νέα χρονιά από την αρχή. Λίγη αισιοδοξία και θετική σκέψη δεν βλάπτει. Επειδή για πολλούς αυτές οι μέρες, που συμπίπτουν με την αλλαγή του χρόνου, αποτελούν αφορμή για απολογισμό ζωής, δεν είναι απαραίτητο να εστιάσουμε μόνο στα ανεκπλήρωτα όνειρα και στις απώλειες που έχει φέρει το πέρασμα του χρόνου. Μπορούμε σίγουρα να αναγνωρίσουμε και θετικά σημεία σε σχέση με άλλοτε, όπως και καλά σημάδια για το μέλλον.
      •   Μην αφήνετε τα προβλήματα να καθορίζουν τη διάθεση σας. Προβλήματα ειδικά αυτήν την εποχή έχουν πια όλοι. Μικρά μεγάλα. Καλό θα ήταν λοιπόν να αφήνατε την επίλυση τους για μετά τις γιορτές και να προσπαθήσετε να τα βγάλετε για λίγο από το μυαλό σας.
      •   Προσπαθήστε να μην επηρεάζεστε από το ενθουσιώδες εορταστικό κλίμα των τηλεοπτικών εκπομπών, με αποτέλεσμα να κάνετε συγκρίσεις που εμφανίζουν σε μειονεκτική θέση τον εαυτό σας και τις καταστάσεις της ζωής σας. Η πραγματική ζωή δεν είναι ποτέ τόσο ρόδινη και ευτυχισμένη όσο, κατεξοχήν αυτή την περίοδο, αναπαράγεται στην τηλεόραση.
      •   Τέλος προσπαθήστε να αγαπήσετε τον εαυτό σας, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω σας. Νιώστε ότι είστε ευλογημένοι που έχετε την υγεία σας και ότι έχετε πάνω από όλα την καλή πρόθεση να προσπαθήσετε για σας τους ίδιους.
      •   Αν παρόλα αυτά ανησυχείτε και παρατηρείτε ότι η διάθεση σας παραμένει ίδια, έχετε εντοπίσει δυσκολία στον ύπνο, ή είστε ιδιαίτερα ευσυγκίνητοι, καλό θα ήταν να ζητήσετε την βοήθεια κάποιου ειδικού.

      Και τέλος, θυμηθείτε ότι η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται μόνο εν τη γενέσει της και με τη δύναμη της θέλησης. Αυτές οι εορταστικές ημέρες ας αποτελέσουν την αφετηρία μιας νέας φιλοσοφίας ζωής.

      Διαβάστε επίσης

      Σοκάρει η δασκάλα που κατήγγειλε 6χρονο ότι την θώπευσε. Πού τελειώνει η αθωότητα και πού αρχίζει η ευθύνη; Από ένα άγγιγμα στο Λουτράκι έως τον πυροβολισμό στη Βιρτζίνια

      της Βικτωρίας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

      Έντονη αναστάτωση προκάλεσε στο Λουτράκι η είδηση ότι δασκάλα του 1ου Δημοτικού προχώρησε σε επίσημη καταγγελία εναντίον ενός 6χρονου μαθητή, υποστηρίζοντας ότι την θώπευσε μέσα στην τάξη την ώρα του μαθήματος. Το περιστατικό, που έγινε γνωστό μέσα από το taygetosnews.gr, ξεκίνησε όταν η εκπαιδευτικός απευθύνθηκε στον διευθυντή του σχολείου, ζητώντας καθοδήγηση. Εκείνος φέρεται να της συνέστησε να μην δώσει συνέχεια, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για παιδί Α’ Δημοτικού, με ελάχιστη έως ανύπαρκτη επίγνωση του τι σημαίνει «σεξουαλική πράξη» ή «ανάρμοστη συμπεριφορά».

      Παρά τη σύσταση, η δασκάλα δύο ημέρες αργότερα εμφανίστηκε στο αστυνομικό τμήμα και προχώρησε σε επίσημη καταγγελία. Η ΕΛ.ΑΣ. την άκουσε, αλλά επισήμανε πως σε τόσο μικρές ηλικίες δεν προβλέπεται ποινική διαδικασία· μόνο ενημέρωση των γονέων. Οι γονείς, με τη σειρά τους, θεώρησαν υπερβολική και ακραία τη στάση της δασκάλας και κατήγγειλαν το συμβάν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Κορινθίας. Η υπόθεση μπήκε σε προανακριτική διαδικασία, και μέχρι την ολοκλήρωσή της η δασκάλα μετακινείται σε άλλα σχολεία.

      Τι πραγματικά συνέβη;

      Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο μικρός μαθητής πλησίασε τη δασκάλα για να της δείξει μια εργασία. Κατά την κίνησή του την ακούμπησε σε «ευαίσθητο σημείο» — κίνηση που, όπως επισημαίνουν πολλοί παιδοψυχολόγοι, σε αυτή την ηλικία είναι συνήθως αδέξια, ασυνείδητη και χωρίς καμία σεξουαλική πρόθεση.

      Κι όμως, η εκπαιδευτικός το εξέλαβε ως επίθεση και προχώρησε σε διαδικασίες που δημιούργησαν θόρυβο και ένταση.

      Τι θα έπρεπε να κάνει μια δασκάλα σε τέτοια περίπτωση;

      • Να αξιολογήσει την ηλικία και την πρόθεση. Στα 6 χρόνια το παιδί βρίσκεται σε στάδιο μίμησης, περιέργειας και έλλειψης κοινωνικών ορίων. Η πρόθεση είναι καθοριστική.
      • Να συζητήσει με τον σχολικό ψυχολόγο. Οι ειδικοί είναι αυτοί που μπορούν να καθοδηγήσουν σωστά μια εκπαιδευτικό για το αν υπάρχει πρόβλημα συμπεριφοράς ή απλώς παιδική αμεσότητα.
      • Να ενημερώσει ήρεμα τους γονείς. Με στόχο την πρόληψη, όχι την τιμωρία.
      • Να καταγράψει το περιστατικό στο σχολείο, όχι στο αστυνομικό τμήμα. Η αστυνομία δεν είναι μηχανισμός επίλυσης παιδαγωγικών συμβάντων νηπιαγωγείου και Δημοτικού.

      Ένα 6χρονο παιδί είναι εντελώς αθώο;

      Στην πλειονότητα των περιπτώσεων: ΝΑΙ.

      Τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν διαθέτουν σεξουαλική πρόθεση. Έχουν όμως ανάγκη καθοδήγησης, ορίων και σωστών προτύπων.

      Υπάρχουν όμως και σπάνιες εξαιρέσεις όπου η συμπεριφορά ενός παιδιού αντανακλά όσα βλέπει στο σπίτι. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν κατηγορείται το παιδί· διερευνάται το περιβάλλον του.

      Κι όμως… στην Αμερική είδαμε το αδιανόητο

      Η υπόθεση στο Λουτράκι ξαναφέρνει στη μνήμη μια συγκλονιστική ιστορία από τη Βιρτζίνια:

      Ένα παιδί —επίσης 6 ετών— πήρε όπλο από το σπίτι και πυροβόλησε τη 25χρονη δασκάλα του μέσα στην τάξη. Η δασκάλα, αιμόφυρτη, κατάφερε να φωνάξει «Παιδιά, φύγετε» και έσωσε τους μαθητές της.

      Ακραίο; Αδιανόητο;

      Ναι.

      Κι όμως συνέβη.

      Από το άσπρο στο μαύρο: Πού πρέπει να σταθούμε;

      Δεν γίνεται να εξισώνουμε ένα άγγιγμα από ένα παιδί 6 ετών με πράξεις βίας ή σεξουαλικής επιβουλής ενηλίκου.

      Όμως δεν πρέπει και να αποσιωπούμε όσα συμβαίνουν στα σχολεία.

      Άρα η λύση βρίσκεται:

      • Ούτε στην υπερβολή της καταγγελίας ενός πρωτοσχορίτη στην αστυνομία

      • Ούτε στην αφέλεια του “έλα μωρέ, παιδί είναι” όταν υπάρχουν σημάδια κινδύνου

      Η απάντηση βρίσκεται στη μέση:

      Στην παιδαγωγική κρίση, τη γνώση ψυχολογίας παιδιού, την υποστήριξη της σχολικής μονάδας, την εκπαίδευση των γονιών και την αποφυγή ποινικοποίησης της παιδικής συμπεριφοράς.

      Το σχολείο πρέπει να είναι χώρος ασφάλειας και ορίων — όχι χώρος όπου ένα παιδί στοχοποιείται, ούτε όμως και όπου αγνοούνται σοβαρά περιστατικά.

      Το συμπέρασμα

      Όταν συζητάμε για παιδιά 6 ετών, πρέπει πρώτα να αναπνέουμε και μετά να κρίνουμε.

      Η υπερανάλυση καταστρέφει ζωές· η αδιαφορία επίσης.

      Και το δύσκολο —αλλά σωστό— μονοπάτι είναι πάντα το ενδιάμεσο.

      Mobbing (όχι bulling) ψυχολογική παρενόχληση, βία στην εργασία. Τρόποι συμβουλευτικής παρέμβασης


      της Αυρηλίας Βούρου,  medlabnews.gr iatrikanea

      Τα τελευταία χρόνια στους εργασιακούς χώρους αναπτύχθηκε ένα νέο απειλητικό φαινόμενο, το οποίο συνεπάγεται μείζονες προσωπικές, οικογενειακές, επαγγελματικές και κοινωνικές  επιπτώσεις. 

      Το φαινόμενο είναι γνωστό ως «σύνδρομο Mobbing» και περιγράφει την κατ' επανάληψη υβριστική συμπεριφορά εντός ή εκτός της επιχείρησης, η οποία εκδηλώνεται με εκφοβιστικές ενέργειες, λόγια ή τρόπους οργάνωσης της εργασίας και στοχεύει στη διαμόρφωση ενός εχθρικού, ταπεινωτικού περιβάλλοντος που προσβάλει την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια ή τη σωματική-ψυχική ακεραιότητα του εργαζομένου, προκειμένου να προκαλέσει την παραίτησή του (Σάκουλα, Μπελαλή & Σταθαρού, 2014). 

      Παρόλη τη σοβαρότητα του φαινομένου, το mobbing αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από τα «θύματα» καθώς, υπό το βάρος των σύγχρονων οικονομικών συνθηκών, η ανάγκη επιβίωσης τίθεται σε προτεραιότητα, παραμερίζοντας τις ψυχολογικές διεκδικήσεις και αυξάνοντας την ανεκτικότητα στις εκδηλώσεις βίας. Στον αντίποδα υποστηρίζεται πως ειδικά σήμερα, υπό το πρίσμα των έντονων κοινωνικών πιέσεων, πρέπει να προστατεύονται και να προασπίζονται οι ασφαλείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης (Κωνσταντινίδης, 2011). Η εργασιακή ικανοποίηση άλλωστε είναι στενά συνδεδεμένη με την προσωπική ανάπτυξη, δεδομένου ότι η κοινωνική υποστήριξη που λαμβάνεται από το πλαίσιο απασχόλησης, συμβάλλει στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης (Khoo, 2010).

      Η ηθική εργασιακή παρενόχληση -αν και προγενέστερης χρονολόγησης-  έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης της επιστημονικής κοινότητας από τις αρχές του 1990, καθώς αξιολογήθηκε ως φαινόμενο που καταστρέφει το εργασιακό κλίµα και μειώνει την παραγωγικότητα, λόγω των ψυχολογικών προβλημάτων που επιφέρει (Κοΐνης & Σαρίδη, 2013). Στη διεθνή βιβλιογραφία συναντάται με ποικίλους ορισμούς (αλλά με την ίδια περίπου έννοια) όπως: Αποκλίνουσα εργασιακή συμπεριφορά, Εργασιακή παρενόχληση, Εργασιακή επιθετικότητα, Εργασιακή παραβίαση, Εργασιακή κακοποίηση, Συναισθηματική εργασιακή κακοποίηση κ.α. (Keashly & Jagatic, 2003).  Χώρες όπως Γερμανία, Σουηδία και Ιταλία αναγνωρίζουν την εργασιακή παρενόχληση ως επαγγελματική ασθένεια (Κωνσταντινίδης, 2011). 

      Στην Ελλάδα το φαινόμενο εξαπλώνεται µε γρήγορους ρυθµούς, αφού οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι ένας στους δέκα Έλληνες παραδέχεται συνθήκες εκφοβισµού, ενώ το 5% των εργαζομένων αναφέρουν περιστατικά σωµατικής βίας στη δουλειά τους (Κοΐνης & Σαρίδη, 2013). 

      Οι ειδικοί πλέον, μέσω της κατανόησης των αιτιών και των μηχανισμών, είναι σε θέση να αναγνωρίσουν αυτήν την κοινωνική νόσο και κατά συνέπεια να υποστηρίξουν τους ασθενείς, ώστε να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες με πρακτικούς χειρισμούς, προλαμβάνοντας περεταίρω επιβλαβείς σωματικές ή ψυχολογικές επιδράσεις. Άλλωστε όπως υποστηρίζεται, η έγκαιρη διάγνωση του mobbing αποτελεί καταλυτικό εμπόδιο για την εξέλιξή του (Khoo, 2010). Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση του συνδρόμου εργασιακής παρενόχλησης, αλλά και των τρόπων συμβουλευτικής παρέμβασης, που συμβάλλουν στην ολιστική αντιμετώπισή του.

      Γονείς, πώς θα καταλάβετε ότι ένα παιδί είναι θύμα bullying, σχολικής βίας και σχολικού εκφοβισμού;


      της Βικτωρίας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, σύμβουλος σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού medlabnews.gr iatrikanea
      Η πρώτη Πέμπτη του Νοεμβρίου έχει ανακηρυχτεί ως Διεθνής Ημέρα κατά της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνοεκφοβισμού (International day against violence and bullying at school including cyberbullying) με απόφαση της γενικής συνέλευσης της UNESCO 
      Ο εκφοβισμός είναι μακροχρόνια σωματική ή ψυχολογική βία που ασκείται από ένα άτομο ή ομάδα ατόμων εναντίον ενός ατόμου που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του στη συγκεκριμένη κατάσταση.
      Ο σωματικός εκφοβισμός μπορεί να περιλαμβάνει κλοτσιές, σπρωξίματα ή ξύλο ενώ οι πιο συνηθισμένοι τρόποι ψυχολογικού εκβιασμού είναι τα πειράγματα και ο αποκλεισμός
      Θα πρέπει να διακρίνουμε τις εκφοβιστικές πράξεις από τις απλές εκφράσεις επιθετικότητας μεταξύ των μαθητών, επισημαίνοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εκφοβισμού, διότι, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία, παρά τους ορισμούς των ειδικών, συχνά δυσκολεύονται να καθορίσουν ποιες συμπεριφορές είναι εκφοβιστικές. Για να χαρακτηριστεί, λοιπόν, μια επιθετική πράξη εκφοβισμός θα πρέπει να υπάρχει διαφορά δύναμης μεταξύ δράστη και θύματος, που καθιστά το θύμα αδύναμο να αμυνθεί και το τοποθετεί σε μειονεκτική θέση έναντι του δράστη.  Η διαφορά δύναμης μπορεί να είναι είτε σωματική είτε ψυχολογική. Οι δράστες είναι πολύ ικανοί στο να αναγνωρίζουν τους μαθητές που δεν διαθέτουν τις δεξιότητες, τις ικανότητες ή τα προσωπικά χαρακτηριστικά για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Η διαφορά δύναμης μπορεί να αφορά από τη μεριά του δράστη ή των δραστών σε μεγαλύτερη σωματική ή αριθμητική δύναμη, περισσότερη αυτοπεποίθηση, σιγουριά, διεκδικητικότατα, μεγαλύτερη γλωσσική επιδεξιότητα, που δίνει τη δυνατότητα στο δράστη να πληγώσει ή να απειλήσει το θύμα με την επιλογή των λέξεων που κάνει ή τον τρόπο ομιλίας, ανώτερες κοινωνικές ή χειριστικές δεξιότητες (π.χ. ικανότητα να στρέψει κάποια άτομα εναντίον κάποιου ή να αποκλείσει κάποιον από μια ομάδα), υψηλότερη κοινωνική θέση και αντίστοιχη ικανότητα επιβολής. O εκφοβισμός διαφοροποιείται από άλλα είδη επιθετικότητας, όπως η αντιδραστική επιθετικότητα, η οποία προκαλείται ως αντίδραση σε κάτι ή η προμελετημένη επιθετικότητα, η οποία έχει ένα συγκεκριμένο στόχο, από το γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλος προφανής στόχος πέρα από την απόκτηση κυριαρχίας. 
      Μπορούμε να διακρίνουμε δύο είδη εκφοβισμού: τον άμεσο που εκφράζεται με ευθείες σωματικές ή λεκτικές επιθέσεις προς το θύμα και τον έμμεσο, που περιλαμβάνει τη συκοφαντία, τη χειραγώγηση των φιλικών σχέσεων και τον σκόπιμο αποκλεισμό από μια ομάδα. 
      Το cyber bullying, δηλ. ο εκφοβισμός που πραγματοποιείται μέσω ηλεκτρονικών μέσων, όπως είναι τα κινητά τηλέφωνα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, οι δικτυακοί τόποι και τα chat rooms, αποτελεί ένα πρόσφατο και ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο. Ως «ρατσιστικός εκφοβισμός» ή «φυλετική παρενόχληση» χαρακτηρίζεται η επιθετική πράξη που κατευθύνεται προς ένα άτομο που ανήκει σε διαφορετική φυλή ή εθνικότητα, εφόσον αποδειχθεί ότι ο εκφοβισμός προέκυψε ακριβώς λόγω της διαφοράς εθνικότητας μεταξύ του δράστη και του θύματος.
      Ο «σεξουαλικός εκφοβισμός» αναφέρεται στη χρήση λεκτικών εκφράσεων με σεξουαλικά υπονοούμενα. Μια άλλη μορφή εκφοβισμού λαμβάνει χώρα όταν μια ομάδα σε ένα πλαίσιο προβαίνει σε πράξεις επιβολής στα νεοφερμένα άτομα, σαν ένα είδος τελετών μύησης ή καψονιών. Σ’ αυτή την περίπτωση, οι δράστες φαίνεται να απαλλάσσονται από το αίσθημα προσωπικής ευθύνης καθώς η πρακτική του εκφοβισμού βασίζεται σε μια παράδοση.
      Το ποσοστό των αγοριών που συμμετέχουν σε εκφοβιστικά περιστατικά, κυρίως άμεσου τύπου, είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των κοριτσιών. Αγόρια και κορίτσια είναι θύματα του έμμεσου ή σχεσιακού εκφοβισμού σε παρόμοιο ποσοστό.
      Στην χώρα μας περιστατικά βίας μένουν στην αφάνεια είτε γιατί θεωρείται ότι η δημοσιοποίησή τους θα στιγματίσει τους θύτες ή/και τα θύματα είτε γιατί θα μειώσει το κύρος του σχολείου. Έχει βρεθεί, επίσης, ότι συμπεριφορές του τύπου «δράση συμμοριών» βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα στη χώρα μας, ενώ πιο συχνά είναι τα περιστατικά επιθέσεων και ξυλοδαρμών μεταξύ μαθητών, με μεγαλύτερη συχνότητα στο Γυμνάσιο απ’ ό, τι στο Λύκειο. Βρέθηκε, επίσης, ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό παιδιών δεν ζητούν βοήθεια από τους εκπαιδευτικούς για προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο χώρο του σχολείου.
      Έχει υποστηριχθεί ότι και το ίδιο το σχολείο ως θεσμός ασκεί βία, μέσω της χειραγώγησης, της συναίνεσης, του προσεταιρισμού και της εσωτερίκευσης των κανόνων και προτύπων συμπεριφοράς, συμμετέχοντας σ’ έναν ευρύτερο κοινωνικό έλεγχο της εκπαίδευσης.

      Μπορούμε να υποψιαστούμε ότι ένα παιδί εκφοβίζεται με βάση κάποια δευτερεύοντα σημάδια θυματοποίησης:

               -  ένα ασυνήθιστα ήσυχο παιδί γίνεται όλο και πιο απόμακρο 
               -  ένα παιδί, που, συνήθως, είναι συγκρατημένο, γίνεται επιθετικό (ως αποτέλεσμα της 
απογοήτευσης και της ανικανότητας να αντιμετωπίσει τη θυματοποίηση με άλλο 
τρόπο) 
               -  πτώση της σχολικής επίδοσης χωρίς προφανή λόγο 
               -  απροθυμία συμμετοχής σε εξωσχολικές δραστηριότητες 
               -  ασθένεια πριν από ομαδικές δραστηριότητες 
               -  στις ομαδικές σχολικές δραστηριότητες κανείς δεν θέλει να σχηματίσει ζευγάρι μ’ 
αυτό το παιδί 
               -  απουσίες από το σχολείο χωρίς πειστικές εξηγήσεις 
               -  τα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού είναι μονίμως κατεστραμμένα ή έχουν χαθεί. 

      Συμβουλευτικές τηλεφωνικές υπηρεσίες της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.) στις οποίες απαντούν ειδικοί Ψυχικής Υγείας. Για γονείς, εκπαιδευτικούς,  ειδικούς ψυχικής υγείας: 801-801-1177.

      Ευρωπαϊκή Γραμμή υποστήριξης Παιδιών 
      Για παιδιά και εφήβους: 116-111

      Διαβάστε επίσης


      Νευρώσεις αγχώδεις διαταραχές. Συμπτώματα. Αιτίες. Πώς αντιμετωπίζονται;.

      της Βικτωρίας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr iatrikanea

      Οι νευρώσεις συνίστανται σε ήπιας μορφής διαταραχές και αποτελούν μία από τις τρεις γενικές κατηγορίες των διαταραχών αυτών. Οι άλλες δύο όπως αυτές προσδιορίζονται από τη γενικότερη ψυχιατρική προσέγγιση είναι οι διαταραχές προσωπικότητας και οι αγχώσεις. 

      Θεωρητικά με τον όρο νεύρωση μπορεί να νοηθεί μια ελαφριάς μορφής διαταραχή που διαφοροποιείται από τη δυσλειτουργικότητα της ψύχωσης τόσο από την παθολογία της έκφρασης της όσο και από την ευκολία πρόγνωσής της. Ένα άλλο στοιχείο της νεύρωσης είναι η επαφή του ατόμου με την πραγματικότητα

      H νεύρωση είναι μια πάθηση με ψυχογενετικά αίτια, όπου τα συμπτώματα εκφράζουν συμβολικά μια ψυχική σύγκρουση, που έχει τις ρίζες της στην ιστορία των παιδικών χρόνων του ατόμου.

      Συμπτώματα όπως ένταση, φοβίες, ανησυχία, πανικός ή φόβος που πηγάζουν από άσχημες σκέψεις και δυσκολία συγκέντρωσης έχουν οι άνθρωποι που νοσούν από τις Αγχώδεις Διαταραχές.

      Πολλοί άνθρωποι είναι νευρωτικοί, αν και δείχνουν ότι αντιμετωπίζουν ομαλά τα προβλήματα της ζωής τους. Ομως, βαθιά μέσα τους κρατούν τις εκκρεμότητες, την οργή και τον θυμό τους για ό,τι τους έχει συμβεί και τον εκφράζουν με παράξενους τρόπους:
      • Άγχος και ένταση που διαρκεί, υποφέρουν διαρκώς, χωρίς να το συνειδητοποιούν.
      • Απόλυτη σκέψη- μαύρο άσπρο- ανελαστικότητα συμπεριφοράς.
      • Αδικαιολόγητη καχυποψία, με την παραμικρή αφορμή.
      • Αυθαίρετες ερμηνείες της συμπεριφοράς των άλλων
      • Αδικαιολόγητη, με την παραμικρή αφορμή οργή ή θυμός
      • Αδυναμία να απολαύσει τη ζωή, βάζει συνεχώς εμπόδια στον δρόμο της χαράς και κόλλημα σε ένα πρόβλημα.

      Οι περισσότερες νευρώσεις έχουν προέλευση συγκρουσιακή, κάτω από την πίεση μιας και μόνο «κατάστασης», του άγχους, σύμφωνα με τις ψυχοδυναμικές απόψεις. Στις νευρώσεις οι μηχανισμοί άμυνας που κινητοποιούνται από τον άνθρωπο με σκοπό να το προστατέψουν από τις εντάσεις και τα άγχη, που τον κάνουν να υποφέρει, μεταβάλλονται σε διεργασίες αυτόματες αφού δεχτούν επιδράσεις διαφόρων παραγόντων εσωτερικών ή εξωτερικών σε σχέση με το περιβάλλον. Όταν, λοιπόν, το άτομο δεν έχει την ικανότητα ν’ αφομοιώνει φαινομενικά αντίθετες παρορμήσεις μ’ έναν τρόπο οργανικά υγιή, έτσι ώστε να προσαρμόζεται ομαλά στο περιβάλλον, γίνεται η αιτία της ύπαρξης μιας νεύρωσης.

      Το νευρωτικό άτομο ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της διαταραχής και τις επιπτώσεις αυτής στην ψυχική του υγεία δεν χάνει ποτέ την επαφή του με την πραγματικότητα, εμφανίζει σαφή επίγνωση της θέσης στην οποία βρίσκεται, καθώς και σχετικά επαρκή ικανότητα προσαρμογής στο περιβάλλον σε τέτοιο βαθμό, που πολλές φορές η νεύρωση δεν γίνεται καν αντιληπτή από το περιβάλλον μέσα στο οποία ζει και αλληλεπιδρά το άτομο.
      Από την άλλη πλευρά δε λείπουν και οι περιπτώσεις, όπου μια νεύρωση δύναται να ξεφύγει από τον έλεγχο του ατόμου και να του δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα προσαρμογής αν και τέτοιες περιπτώσεις χαρακτηρίζονται εξαιρετικά σπάνιες. Eπιδημιολογικές έρευνες αναφέρουν ότι οι νευρωτικές διαταραχές και ιδιαίτερα οι αγχώδεις διαταραχές απαντώνται σε ένα υψηλό ποσοστό του πληθυσμού με μεγαλύτερη συχνότητα αυτού των δυτικών κοινωνιών. Επίσης αναφορικά με τη συχνότητα εκδήλωσης των νευρώσεων έχει σημειωθεί ότι το γυναικείο φύλο εμφανίζει τα μεγαλύτερα ποσοστά. Κύριο χαρακτηριστικό και ίσως συνδετικό των νευρώσεων είναι το άγχος και πως αυτό εσωτερικεύεται και εκδηλώνεται στη συμπεριφορά του ατόμου. 

      Το άγχος σε αντίθεση με το συναίσθημα του φόβου που συνδέεται με την αντίδραση απέναντι σε ένα κίνδυνο πραγματικό και συγκεκριμένο και αποτελεί υγιή εκδήλωση συμπεριφοράς είναι μια φοβική αντίδραση που αναφέρεται σε κάποιο κίνδυνο πραγματικό ή φανταστικό που είναι όμως ασαφής, αόριστος, υποτιθέμενος. Η φύση του άγχους της νεύρωσης οφείλεται σε μια εσωτερική διαμάχη, απωθημένες επιθυμίες ή ανάγκες έρχονται σε σύγκρουση με τη συνείδηση, που έρχεται να απαγορεύσει την ικανοποίησή τους.

      Για αυτό το λόγο οι επιθυμίες, οι σκέψεις ή οι ανάγκες αυτές που παραμένουν απόκρυφες και ασυνείδητες, εξωτερικεύονται ως αδικαιολόγητο άγχος ή υπερβολικός φόβος δυσανάλογος προς τον πραγματικό. Έχει σημειωθεί ότι το νευρωτικό άγχος έχει τις ρίζες του στην παιδική ηλικία σε μία παιδική νεύρωση δηλαδή που δεν αντιμετωπίστηκε κατάλληλα στην ώρα της. Άμεσος τρόπος εξωτερίκευσης ή αντίθετα απόκρυψης του βιωμένου και αδικαιολόγητου άγχους είναι η εκδήλωση ανάλογων συμπτωμάτων. 

      Τα νευρωτικά συμπτώματα ουσιαστικά δεν είναι παρά μία άμυνα του οργανισμού μια προσπάθεια του ατόμου να αντιμετωπίσει και να αντεπεξέλθει στην απειλή του άγχους. Το νευρωτικό σύμπτωμα αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα συμβιβαστικό μηχανισμό, που αφενός επιτρέπει στο άτομο να ικανοποιήσει μια απαγορευμένη επιθυμία που του προκαλεί άγχος και αφετέρου απαγορεύει στην επιθυμία αυτή να γίνει συνειδητή κάτι που θα σήμαινε αυτόματα και την αποδιοργάνωση του ατόμου.

       Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων ποικίλλει ανάλογα με το είδος της διαταραχής καθώς και με την ποσότητα και τη διάρκεια με την οποία εκδηλώνονται τα συμπτώματα αυτά. Από την άλλη πλευρά η αποκρυπτογράφηση και κατηγοριοποίηση των νευρώσεων συντελεί στη διάκριση και τον προσδιορισμό των διαφόρων ειδών νεύρωσης.

      Τα νευρωτικά άτομα τείνουν να εμφανίζουν προβλήματα με τη συναισθηματική τους ισορροπία και να είναι αγχώδη, αν όμως γίνουν πιο εξωστρεφή βιώνουν θετικότερα συναισθήματα και γίνονται περισσότερο κοινωνικά.  H νεύρωση είναι μια διαταραχή που κατά κανόνα θεραπεύεται. Η ψυχολογία μας έχει δώσει και συνεχίζει να δίνει σημαντικά στοιχεία και εντυπωσιακές θεωρίες πάνω σε ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, οι οποίες έχουν άπειρες παραλλαγές.
      Η νεύρωση συνήθως προϋπάρχει του γεγονότος που έκανε ορατή την ύπαρξή της και η θεραπεία της στοχεύει όχι μόνο στην εξαφάνιση των συμπτωμάτων αλλά στην επεξεργασία των δομικών στοιχείων της προσωπικότητας, συνήθως βαθιά κρυμμένα και ξεχασμένα από τον χρόνο.

      Διαβάστε επίσης

      Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
      Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων