Σε μια προσπάθεια ελέγχου της πανδημίας της νόσου του κοροναϊού (COVID-19), οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν εφαρμόσει μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και παραμονής στο σπίτι κατά την αναζήτηση ιατρικών αντιμέτρων, με αποτέλεσμα να απομονώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα εκατομμύρια άνθρωποι.
Η κατάχρηση αλκοόλ αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες πρόληψης της θνησιμότητας, συμβάλλοντας ετησίως σε περίπου 3 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Σε ορισμένα άτομα, μακροπρόθεσμα, η υπερβολική χρήση αλκοόλ μπορεί να κλιμακωθεί σε διαταραχή της χρήσης οινοπνεύματος.
Σε άρθρο τους οι J.M. Clay και M.O. Parker στο περιοδικό The Lancet Public Health (στις 08 Απριλίου 2020) κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις δυνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία από τη μακροχρόνια απομόνωση όσον αφορά στη χρήση και κατάχρηση αλκοόλ.
Το άγχος αποτελεί εξέχοντα παράγοντα κινδύνου για την έναρξη και τη συντήρηση της κατάχρησης οινοπνεύματος. Οι επιπτώσεις της μακροπρόθεσμης κοινωνικής απομόνωσης στα επίπεδα άγχους, συμπεριλαμβανομένων των αυξημένων νευροενδοκρινικών αντιδράσεων και της αντιδραστικότητας του στρες, έχουν περιγραφεί σε ζωικά μοντέλα. Ωστόσο, οι συνεχιζόμενοι περιορισμοί κοινωνικών επαφών σε πολλές χώρες είναι μοναδικοί και λίγα είναι γνωστά για τις επιπτώσεις της χρόνιας απομόνωσης υπό αυτές τις συνθήκες στο γενικό πληθυσμό όσον αφορά στην υγεία και ευημερία. Έτσι, αυτή η περίοδος απομόνωσης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της κατάχρησης αλκοόλ, υποτροπή και ενδεχομένως ανάπτυξη διαταραχής της χρήσης αλκοόλ σε άτομα υψηλού κινδύνου, προκαλώντας έτσι περαιτέρω επιβάρυνση στις υπηρεσίες αντιμετώπισης εθισμού και στις υγειονομικές υπηρεσίες γενικά, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την πανδημία. Οι συγγραφείς συστήνουν παράλληλα με τις σημαντικές συμβουλές για τη δημόσια υγεία, οι κυβερνήσεις να παρέχουν προειδοποιήσεις για την δημόσια υγεία σχετικά με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ κατά την περίοδο κοινωνικής απομόνωσης για την προστασία των ευάλωτων ατόμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου