Πιθανότατα ο καρκίνος του, υποτροπίασε μετά την 3η δόση εμβολίου για τον κοροναϊό, αναφέρει καθηγητής ανοσολόγος

medlabnews.gr iatrikanea 

Το πιο κάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην αμερικανική δημοφιλή και έγκριτη ιστοσελίδα theatlantic.com. Το «Τhe Atlantic» έχει πίσω του μια ιστορία 165 χρόνων ως περιοδικό που ασχολείται με σημαντικά θέματα της εποχής. Ανάμεσα σε όσους έχουν βάλει την υπογραφή τους στο The Atlantic είναι και οι Ralph Waldo Emerson, Herman Melville, Harriet Beecher Stowe και Nathaniel Hawthorne.

Εμείς δεν θα σχολιάσουμε· άλλωστε είμαστε κατ’ εξοχήν αναρμόδιοι για οποιαδήποτε άποψη επί ιατρικών θεμάτων, απλά δημοσιεύουμε κι ο καθένας ας εξάγει τα συμπεράσματά του. Να διευκρινίσουμε ότι το theatlantic.com είναι ένα από τα πλέον αξιόπιστα sites του παγκόσμιου ιστότοπου.

Πέρσι τον Σεπτέμβριο, ο Μισέλ Γκόλντμαν, ένας Βέλγος ανοσολόγος και ένας από τους πιο γνωστούς καθηγητές που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην ιατρική έρευνα, στην Ευρώπη, μπήκε σε μια κλινική, σήκωσε το μανίκι του και του χορηγήθηκε η 3η δόση του εμβολίου κατά του κοροναϊού· γνώριζε καλά ο Μισέλ Γκόλντμαν ότι θα το χρειαζόταν περισσότερο από πολλούς άλλους.

Διαγνώστηκε με λέμφωμα

Μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Γκόλντμαν, 67 ετών σήμερα, είχε επισκεφτεί τον μικρότερο αδερφό του, Σερζ, επικεφαλής της πυρηνικής ιατρικής στο νοσοκομείο του Universite Libre de Bruxelles, στο οποίο και οι δύο γιατροί είναι καθηγητές. Ο Γκόλντμαν είχε νυχτερινές εφιδρώσεις και ένιωθε πρησμένους τους λεμφαδένες του, έτσι ο αδελφός του, του συνέστησε αξονική τομογραφία. Όταν τα αποτελέσματα έφτασαν στον υπολογιστή του Σερζ, αποκάλυψαν ένα σωρό κηλίδες, συγκεντρωμένες κοντά στην αριστερή μασχάλη του Μισέλ και κατά μήκος του λαιμού του.

Ήταν καρκίνος του ανοσοποιητικού - λέμφωμα.

Ο Μισέλ κατάλαβε πως αυτό θα σήμαινε ότι σύντομα θα είχε ανοσοκατασταλθεί από τη χημειοθεραπεία. Με άλλον έναν χειμώνα να καταφθάνει και ίσως και ένα ακόμα κύμα πανδημίας να καλπάζει, κατάλαβε ότι είχε μόνο μια τελευταία ευκαιρία για να ανταποκριθεί πλήρως ο οργανισμός του στον εμβολιασμό κατά της COVID.

Έχοντας ήδη λάβει δύο δόσεις Pfizer την προηγούμενη άνοιξη, ο Μισέλ πήγε γρήγορα να εμβολιαστεί και με την τρίτη. Αν επρόκειτο να περνούσε μήνες απορροφώντας τη δηλητηριώδη χημειοθεραπεία, προσπαθώντας να νικήσει έναν θανατηφόρο καρκίνο, τουλάχιστον θα είχε μια ασπίδα προστασίας από την πανδημία.

Χειροτέρεψε σε λίγες μέρες!

Μέσα σε λίγες μέρες από τον τρίτο εμβολιασμό, όμως, ο Μισέλ ένιωθε κάπως χειρότερα από πριν. Οι νυχτερινές του εφιδρώσεις έγιναν πολύ πιο έντονες και συνέλαβε τον εαυτό του να παίρνει μεσημεριανούς ύπνους, κάτι που δεν συνήθιζε στο παρελθόν. Το πιο ανησυχητικό ήταν ότι, οι λεμφαδένες του ήταν ακόμη πιο πρησμένοι από πριν. Συζήτησε ξανά με τον αδελφό του και προγραμματίστηκε ακόμα μια απεικονιστική εξέταση. Για άλλη μια φορά περίμενε με υπομονή στην αίθουσα αναμονής του ακτινολογικού, ενώ ο αδελφός του αγωνιούσε να δει τις εικόνες στον υπολογιστή του. Τα φρύδια του Σερζ έσμιξαν όταν είδε τις εικόνες της αξονικής. Οι φωτογραφίες παρουσίαζαν έναν ολοκαίνουργιο καταιγισμό καρκινικών βλαβών, σε τόσα πολλά σημεία που φαινόταν σαν κάποιος να είχε ρίξει πυροτεχνήματα μέσα στο σώμα του Μισέλ!

Οι βλάβες ήταν πλέον εμφανείς και στις δύο πλευρές του σώματος, με νέες εστίες να φαίνονται καθαρά στη δεξιά μασχάλη του Μισέλ και ιδιαίτερα κατά μήκος της δεξιάς πλευράς του λαιμού του.

Όταν ο αιματολόγος του Μισέλ είδε την αξονική, του συνέστησε να πάει απευθείας στο πλησιέστερο φαρμακείο του νοσοκομείου. Θα έπρεπε να αρχίσει να παίρνει στεροειδή χάπια αμέσως. Μια τόσο ραγδαία εξέλιξη του λεμφώματος μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες ήταν το λιγότερο ασυνήθιστη. Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες, ο Μισέλ ένιωσε μια έντονη σκέψη να τον κατατρύχει, ότι η 3η δόση του εμβολίου τον είχε - κατά κάποιο τρόπο – αρρωστήσει περισσότερο· και ο αδελφός του είχε την ίδια ακριβώς ανησυχία.

Το ασύμμετρο σύμπλεγμα καρκινικών εστιών γύρω από την αριστερή μασχάλη του Μισέλ, στην αρχική εξέταση είχε φανεί «λίγο περίεργο», όπως είπε ο αδελφός του, με δεδομένο ότι οι δύο πρώτες δόσεις εμβολίου του είχαν χορηγηθεί από εκείνη την πλευρά. Τώρα είχε κάνει την 3η δόση, στο άλλο χέρι και η ασυμμετρία του καρκίνου ανατράπηκε. Τα δυο αδέρφια ήξεραν καλά ότι όλο αυτό μπορεί να ήταν απλώς μια τραγική σύμπτωση, αλλά δεν μπορούσαν να παραγνωρίσουν το γεγονός ότι ο Μισέλ βίωνε μια πολύ σπάνια αλλά απειλητική για τη ζωή του παρενέργεια από τον εμβολιασμό.

Αυτό το συναίσθημα της αμφιβολίας...

Για έναν γιατρό, που είχε περάσει τέσσερις 10ετίες μελετώντας και εγκρίνοντας νέα φάρμακα, αυτό το συναίσθημα της αμφιβολίας θα χρειαζόταν πολλούς μήνες προβληματισμού για να εμπεδοθεί.

Ο Μισέλ διηύθυνε ένα ινστιτούτο έρευνας και τεχνολογίας εμβολίων και είχε μιλήσει δημόσια, για να καθησυχάσει το κοινό σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων κατά της COVID, και ειδικότερα των εμβολίων mRNA.

Τον Δεκέμβριο του 2020, είπε σε έναν δημοσιογράφο ότι «αν υπήρχε πραγματικό πρόβλημα με τα εμβόλια, θα το είχαμε εντοπίσει, σίγουρα. Η βασική ανησυχία του», συνέχισε, ήταν ότι «...οι άνθρωποι θα επικαλούνταν την ελάχιστη πιθανότητα των παρενεργειών ως επιχείρημα για να μην εμβολιαστούν». Και τώρα, η ελάχιστη αυτή πιθανότητα φαινόταν να έχει στοχεύσει εκείνον. Ο Μισέλ Γκόλντμαν, ο ειδικός και υπέρμαχος των εμβολίων mRNA, ένιωθε ότι ήταν το θύμα τους.

Η δημοσιογράφος που υπογράφει το άρθρο, μίλησε με τον Μισέλ τηλεφωνικά τον Απρίλιο του 2021, μήνες πριν από τη διάγνωση του καρκίνου. Είχε επικοινωνήσει μαζί του για να συζητήσουν μια άλλη πιθανή παρενέργεια του εμβολιασμού, που σχετιζόταν ιδιαίτερα με το εμβόλιο της AstraZeneca. Μέχρι τότε, 220 άτομα που είχαν λάβει αυτό το σκεύασμα είχαν αναπτύξει ένα ασυνήθιστο - και ιδιαίτερα επικίνδυνο - σύνδρομο πήξης του αίματος, το οποίο χαρακτηριζόταν από έναν άτυπο χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων. Τουλάχιστον επτά άνθρωποι, μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχαν χάσει τη ζωή τους από την επιπλοκή. Ο Μισέλ Γκόλντμαν εξέθεσε τότε με υπομονή τους διαφορετικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτή την περίεργη κατάσταση, σπεύδοντας να διευκρινίσει, ότι τα εμβόλια mRNA για τον κορονοϊό, κατασκευάστηκαν με τρόπο που θα μπορούσε να μετριάσει τον κίνδυνο αυτού του συγκεκριμένου προβλήματος.

Ο ειδικός πάνω στις παρενέργειες

Ο Μισέλ Γκόλντμαν ηγείται, επί του παρόντος του Institute for Interdisciplinary Innovation in Healthcare (I3h), ενός κέντρου ULB που έχει ως αποστολή την προώθηση δικτύων έρευνας, εκπαίδευσης και προσέγγισης προς όφελος των ασθενών και άλλων ενδιαφερομένων. Παλαιότερα, ο Γκόλνταμ είχε ηγηθεί ευρωπαϊκής προσπάθειας αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να επιταχύνει την έρευνα και την προώθηση νέων φαρμάκων. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι, ο Γκόλντμαν έχει περάσει πολλά χρόνια ερευνώντας τους πιθανούς κινδύνους, που ενδεχομένως να προκαλούν οι νέες θεραπείες· έτσι, όταν εμφανίστηκε πληθώρα νέων εμβολίων κατά του κοροναϊού, τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, παρακολούθησε τις εξελίξεις από πολύ κοντά.

Είχε μάλιστα επισημάνει ότι «…οι κίνδυνοι και τα οφέλη για κάθε εμβόλιο θα πρέπει να σταθμίζονται μεταξύ τους. Εάν το AstraZeneca ήταν η μοναδική επιλογή, τότε η θα άξιζε το απειροελάχιστο ποσοστό κινδύνου εμφάνισης μιας σπάνιας αιματολογικής διαταραχής, για την προστασία που θα παρείχε». Και τώρα, αυτός ο υπολογισμός του ποσοστού κινδύνου και οφέλους υπολογιζόταν δραματικά από τον ίδιο με τρομακτικό τρόπο.

Ο Μισέλ είναι άνθρωπος εγκρατής και συνετός από τη φύση του, επιρρεπής στο να κάνει παρατηρήσεις επί πραγματικών γεγονότων και όχι εικασίες. Ίσως η υπόθεσή του για πιθανή παρενέργεια των εμβολίων να ήταν λάθος και η πορεία του καρκίνου του να μην είχε σχέση με τους εμβολιασμούς.

Εφαρμόζοντας την ίδια συνετή και ψύχραιμη τακτική, που είχε χρησιμοποιήσει πριν, αποφάσισε ότι ήταν λογικό να δημοσιοποιηθεί αυτή η θεωρία του. Εάν και άλλοι άνθρωποι με το ίδιο λέμφωμα ένιωθαν την ανάγκη να αντισταθμίσουν τα υπέρ και τα κατά, θα μπορούσαν να εξετάσουν πιο διεξοδικά το ενδεχόμενο να σταματήσουν τις δόσεις από Pfizer και Moderna.

Θα έδινε τροφή στους αντιεμβολιαστές

Ο Μισέλ γνώριζε καλά ότι εκθέτοντας δημόσια μια πιθανή παρενέργεια και ειδικά χωρίς απτές αποδείξεις, θα προκαλούσε πανικό. Τα τελευταία χρόνια είχε ήδη παρατηρηθεί αύξηση της παραπληροφόρησης κατά των εμβολίων, και οι αρνητές - διαδηλωτές είχαν απειλήσει μέχρι και με θάνατο τους αξιωματούχους της δημόσιας υγείας . Ο Μισέλ Γκόλντμαν γνώριζε καλά όλη αυτή την τάση και είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την εξάπλωση της παραπληροφόρησης όσον αφορά τα εμβόλια στο διαδίκτυο, πριν καν αρχίσει να εντείνεται η πανδημία. Αν λοιπόν τώρα μοιραζόταν τη δική του εμπειρία με τον καρκίνο, αυτό θα ήταν κάτι που θα έριχνε λάδι στη φωτιά… Όμως αυτός δεν ήταν λόγος για να μείνει σιωπηλός, αντίθετα ήταν ένας λόγος να μιλήσει προσεκτικά και από τη σκοπιά του ειδικού επιστήμονα.

Κατ’ αρχάς, πριν ο Μισέλ επιχειρήσει να λύσει το αίνιγμα της δημοσιοποίησης της ιστορίας του, θα έπρεπε να πολεμήσει τον καρκίνο. Πριν από ένα χρόνο βρέθηκε σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου στις Βρυξέλλες, αρκετά φοβισμένος, ενώ οι νοσοκόμες συνέδεσαν μια γραμμή έγχυσης στον καθετήρα που είχε συνδεθεί με την κλείδα του. Μετά τόσα χρόνια γιατρός, ήταν ξαφνικά ασθενής. Τα άτομα με το είδος του λεμφώματος του, έχουν περίπου μόνο 30% πιθανότητες να επιβιώσουν περισσότερο από πέντε χρόνια και η επιθετικότητα της νόσου του σήμαινε ότι τα φάρμακα θα έπρεπε να είναι ισχυρά. Οι παρενέργειες περιλάμβαναν δυσκολία στην αναπνοή, εξανθήματα στο δέρμα, ακόμη και μόνιμη νευρική βλάβη. Ο Μισέλ δεν παρουσίασε κανένα από αυτά τα συμπτώματα, αλλά ένιωθε πολύ αδύναμος. Ανάρρωσε στο σπίτι και για αρκετές μέρες και ένιωθε ανήμπορος να κάνει το παραμικρό.

Μόλις επέστρεψε στην κανονικότητα, άρχισε να διαβάζει για τον καρκίνο. Είχε αρκετές εβδομάδες μέχρι την επόμενη χημειοθεραπεία, πράγμα που σήμαινε ότι είχε αρκετές εβδομάδες για να μελετήσει αν το εμβόλιο είχε πράγματι επιταχύνει το λέμφωμα του και αν άλλοι καρκινοπαθείς θα μπορούσαν να κινδυνεύσουν από τα εμβόλια.

Μια επιστημονική προσέγγιση Ο καρκίνος του Γκόλντμαν ήταν ο τύπος που επιτίθεται στα «Τ» κύτταρα του σώματος, τα οποία συντονίζουν την ανοσολογική απόκριση στα εισβάλλοντα παθογόνα. Τα βοηθητικά «Τ» κύτταρα των ωοθυλακίων διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη ροή αντιδράσεων για την προστασία του σώματος από την άφιξη επικίνδυνων εισβολέων. Τα «Τ», βοηθούν να περάσουν αυτό το μήνυμα στα «Β» κύτταρα, τα οποία καταλήγουν να παράγουν προστατευτικά αντισώματα κατά του ιού.

Ο Γκόλντμαν ήταν ενήμερος ότι τα εμβόλια mRNA, όπως τα εμβόλια Pfizer που είχε λάβει, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στη δημιουργία αυτού του μηνύματος και στην ώθηση της διέλευσης του μέσω των βοηθητικών «Τ» κυττάρων. Μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα εμβόλια από την Pfizer και τη Moderna ήταν πιο προστατευτικά από άλλα για αυτόν ακριβώς τον λόγο: Ανεβάζουν δυναμικά αυτά τα κύτταρα με επιπλέον ώθηση.

Τώρα ο Μισέλ άρχισε να αναρωτιέται αν αυτή η ώθηση θα μπορούσε, σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, να αποδειχθεί επικίνδυνη. Ίσως τα εμβόλια να προκάλεσαν ταραχή στα βοηθητικά του «Τ» κύτταρα, κάτι που τα αποδιοργάνωσε - τα τρέλανε. Εάν ήταν επιρρεπή στο σχηματισμό όγκων ή αν ήταν ήδη καρκινικά, τότε η υπερδιέγερση τους θα μπορούσε να είχε κάνει το πρόβλημα ακόμη χειρότερο.

Τα κομμάτια του παζλ

Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Μισέλ Γκόλντμαν βρήκε κι άλλες ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι η σύνδεση με τον καρκίνο ήταν πραγματική και ότι τα εμβόλια mRNA μπορεί να είναι επικίνδυνα για ένα συγκεκριμένο υποσύνολο του πληθυσμού: έμαθε ότι πολλές αξονικές τομογραφίες έχουν δείξει - συμπεριλαμβανομένων ασθενών με καρκίνο - αυξημένη δραστηριότητα στους λεμφαδένες κοντά στη μασχάλη στην πλευρά όπου ελήφθη το εμβόλιο.

Βρήκε επίσης ένα άλλο, πολύ σημαντικό στοιχείο: το 2018, μια ομάδα ερευνητών με βάση το Ινστιτούτο Γενετικής του Καρκίνου του Πανεπιστημίου Κολούμπια δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα μελέτη χρησιμοποιώντας στα πειράματα τους ποντίκια με ένα ζευγάρι γονιδιακών μεταλλάξεων που, όταν συνυπάρχουν, προδιαθέτουν τα «Τ» κύτταρα να αποδιοργανωθούν. Όταν σε αυτά τα ποντίκια έγινε ένεση με ερυθρά αιμοσφαίρια προβάτου - ως πειραματική βάση για τα μικρόβια εισβολής - τα ζώα ανέπτυξαν τον υπότυπο του λεμφώματος που είχε διαγνωστεί ο Γκόλντμαν.

Τώρα ο καθηγητής είχε ένα ισχυρό επιχείρημα για να στηρίξει τη θεωρία του. Ο αδελφός του, Σερζ, συμφώνησε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν λογικό. Τα αδέρφια είχαν συγγράψει ερευνητικές εργασίες και στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για τη χρήση βλαστοκυττάρων για την αποκατάσταση της καρδιάς και εμβολίων δενδριτικών κυττάρων κατά μορφές καρκίνου. Είχε έρθει η ώρα, τώρα, να γράψουν κι άλλο.

Στις 20 Οκτωβρίου του περασμένου έτους, ο Χανς Γκέοργκ Άιχλερ, κλινικός φαρμακολόγος και πρώην ανώτερος ιατρός του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, άνοιξε το email του για να βρει ένα μήνυμα από τον Μισέλ. Οι δυο τους γνωρίζονταν περισσότερο από μια δεκαετία.

«Ελπίζω να είσαι καλά», άρχιζε το μήνυμα, «…κάτι που δεν είμαι εγώ…». Ο Μισέλ είχε επισυνάψει έναν σύνδεσμο για μια ιατρική έκθεση, που δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί. «Είμαι περίεργος να ακούσω τις σκέψεις σας», κατέληγε.

Η συγκεκριμένη εργασία , με τίτλο «Rapid Progression of Angioimmunoblastic T Cell Lymphoma After BNT162b2 mRNA Vaccine Booster Shot» από τους Σερζ Γκόλντμαν, Μισέλ Γκόλντμαν και έξι από Βέλγους συναδέλφους τους, θα δημοσιευόταν στο περιοδικό «Frontiers in Medicine» λίγες εβδομάδες αργότερα.

Ο Μισέλ αρχίζει περιγράφοντας «έναν άνδρα 66 ετών χωρίς ιδιαίτερα σημαντικό ιατρικό ιστορικό» που είχε διαγνωστεί με λέμφωμα που επιδεινώθηκε μετά από αναμνηστική δόση του εμβολίου κατά της COVID-19. Η ασυνήθιστη σύνδεση των Γκόλντμαν με τα δεδομένα - το γεγονός ότι ο εν λόγω 66χρονος άνδρας ήταν ο Μισέλ – παρουσιάζεται πλαγίως στο κείμενο. Μια δήλωση δεοντολογίας, που τυπώνεται στο τέλος της αναφοράς περιστατικού, περιλαμβάνει την παράγραφο: «Όντας ένας από τους συγγραφείς, ο ασθενής συναίνεσε στη δημοσίευση».

«Ό,τι πιο υπεύθυνο και θαρραλέο» Ο Άιχλερ, ο οποίος είχε παρακολουθήσει στενά την πιθανότητα για θρόμβους αίματος που σχετίζονταν με το εμβόλιο την προηγούμενη άνοιξη, απάντησε εκείνο το βράδυ: «Διάβασα την έρευνα και είμαι πολύ εντυπωσιασμένος… Είναι ό,τι πιο υπεύθυνο και θαρραλέο μπορείς να κάνεις»!

«Θα έλεγα ότι το 95% των αντιδράσεων ήταν εξαιρετικά θετικές», έλεγε ο Μισέλ Γκόλντμαν αργότερα. Αλλά όπως φοβόταν, οι αντιεμβολιαστές εκμεταλλεύτηκαν την ιστορία. Και είχε δίκιο: «Οι λεμφαδένες όσων εμβολιάστηκαν εκρήγνυνται και διογκώνονται με αυτό το τοξικό βιοόπλο», έγραψε κάποια Τζέιν Ρούμπι κάτω από τις εικόνες των αξονικών τομογραφιών του Μισέλ, που είχε παραθέσει στη δημοσιευμένη του εργασία. Και πολλοί αναπαρήγαγαν το θέμα προσθέτοντας και τις δικές τους εκτιμήσεις.

Όταν έμαθε ο Μισέλ για αυτές τις διαδικτυακές αναρτήσεις, κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος. «Ψάχνουν οτιδήποτε για να υποστηρίξουν την τρέλα τους», είπε. «Με στεναχωρεί ο κόσμος στον οποίο ζούμε». Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ξαφνιάστηκε. Εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όπως αυτή του Μισέλ Γκόλντμαν δημιουργούν ένα δύσκολο πεδίο για την επιστημονική κοινότητα.

Ακόμη και μια κλινική δοκιμή με χιλιάδες συμμετέχοντες μπορεί να μην εμφανίσει ποτέ ούτε μια περίπτωση επιδείνωσης του καρκίνου κάποιου μετά τον εμβολιασμό. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ειδικοί δεν μπορούν να παρουσιάσουν μια στατιστική εκτίμηση του κινδύνου στον ευρύτερο πληθυσμό. Στην πραγματικότητα, όταν ο Μισέλ μίλησε για πρώτη φορά για τον καρκίνο του και για την έρευνα που είχε γράψει με τον αδερφό του, η δημοσιογράφος κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να δημοσιεύσει κάτι γι' αυτό· ανησυχούσε ότι κάποιοι αναγνώστες θα παρερμήνευαν το άρθρο και θα το κράδαιναν ως όπλο - επιχείρημα για να μην εμβολιαστούν. Και καθώς γραφόταν το κομμάτι, η επιστημονική δημοσιογράφος εξακολουθούσε να ανησυχεί για τις παρενέργειές του…

Οι περίεργες συμπτώσεις

Αλλά η επιστημονική βιβλιογραφία είναι γεμάτη με περίεργες περιπτώσεις όπως του Μισέλ Γκόλντμα που έχουν προβληματίσει τους γιατρούς. Ο Ααρών Μάνγκολντ, ο οποίος ηγείται του τμήματος κλινικής δερματολογίας στο νοσοκομείο Mayo στην Αριζόνα, συνέγραψε μια εργασία που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2021 σχετικά με έναν ασθενή του οποίου το σπάνιο λέμφωμα του δέρματος υποτροπίασε μετά την αρχική δόση με Pfizer. Το ογκώδες έλκος εμφανίστηκε στη μασχάλη του ίδιου βραχίονα στον οποίο ο άνδρας είχε κάνει την ένεση και στη συνέχεια υποχώρησε ξαφνικά. Μια δεύτερη δόση εμβολίου, που χορηγήθηκε τρεις εβδομάδες αργότερα, δεν προκάλεσε βλάβες και η όλη ιστορία θα μπορούσε να ήταν απλώς μια σύμπτωση.

Η Λαντάν Ζαντ, νεφρολόγος στην κλινική Mayo στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, αντιμετώπισε το ίδιο αίνιγμα όταν συνέγραψε μια εργασία πέρυσι, που περιγράφει λεπτομερώς πέντε ασθενείς που είχαν υποτροπή νεφρικής νόσου έπειτα από εμβολιασμό με mRNA. Η ομάδα της κατέγραψε επίσης οκτώ ασθενείς που διαγνώστηκαν με τη νόσο, γνωστή ως σπειραματονεφρίτιδα, αφού έλαβαν το εμβόλιο. Αλλά η Ζαντ προειδοποιεί ότι αυτοί οι ασθενείς μπορεί να είχαν υποκείμενη νεφρική νόσο και να μην το γνώριζαν. Τα άτομα που έχουν μολυνθεί από τον νέο κορωνοϊό παρουσιάζουν επίσης υψηλότερα ποσοστά μείωσης της νεφρικής λειτουργίας με την πάροδο του χρόνου.

Ο Ουίλιαμ Μέρφι, ένας ανοσολόγος στο UC Davis, είπε ότι οι αξονικές τομογραφίες του Γκόλντμαν, πριν και μετά, ήταν εντυπωσιακές. Η συμπεριφορά του καρκίνου φάνηκε σίγουρα να σχετίζεται με το εμβόλιο, είπε, «δεδομένης της τεράστιας διαφοράς στις απεικονίσεις της εξέλιξης του όγκου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα». Αλλά δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος, όσο εντυπωσιακά κι αν είναι τα δεδομένα.

Δεν γλύτωσε από τον κοροναϊό...

Στα μέσα Φεβρουαρίου, ο Μισέλ ανέβασε ξαφνικό πυρετό. Ο κορονοϊός τελικά τον είχε βρει. Δεδομένου ότι ήταν ανοσοκατεσταλμένος από έξι σχήματα χημειοθεραπείας για τον καρκίνο, ο Μισέλ γνώριζε ότι οι γιατροί του θα έπρεπε να ενεργήσουν τάχιστα. Πολύ γρήγορα έλαβε φάρμακο του μονοκλωνικού αντισώματος sotrovimab και κατάφερε να αναρρώσει χωρίς παρενέργειες. Οι λεμφαδένες του παρέμειναν ήσυχοι και δεν υπήρξε αναζωπύρωση του καρκίνου του.

Ο Μισέλ και οι επιστήμονες που ήρθαν σε επαφή μαζί του εξακολουθούν να εξετάζουν τα στοιχεία σχετικά με το αν η αρχική έξαρση του καρκίνου ήταν απλώς ένα τυχαίο γεγονός ή πιο σωστά μια ατυχία.

Η δημοσιογράφος επικοινώνησε με τους κατασκευαστές των εμβολίων mRNA για να ρωτήσει σχετικά με την περίπτωση του Μισέλ Γκόλντμαν. Ένας εκπρόσωπος της Pfizer επισήμανε ότι η εταιρεία λαμβάνει «πολύ σοβαρά» τέτοιες αναφορές αλλά και ότι, «μέχρι σήμερα, δεν έχει εντοπιστεί καμία συσχέτιση μεταξύ του εμβολίου και του καρκίνου».

Ο επικεφαλής ιατρός της Moderna, Πολ Μπάρτον, είπε ότι η εταιρεία παρακολουθεί προσεκτικά τα δεδομένα ασφάλειας και δεν έχει βρει καμία σχέση μεταξύ εμβολιασμού και λεμφώματος. Επεσήμανε επίσης την περίπτωση μιας 61χρονης γυναίκας με καρκίνο του σιελογόνου αδένα της οποίας ο όγκος συρρικνώθηκε περίπου στο ένα τέταρτο του αρχικού του μεγέθους, τον μήνα μετά τη λήψη της δεύτερης δόσης του εμβολίου Moderna.

Ενώ ο Μισέλ παραμένει αβέβαιος για το αν θα κάνει την 4η δόση του εμβολίου, εξακολουθεί να μιλάει με θέρμη για τα οφέλη του εμβολιασμού συνολικά και συχνά απευθύνεται σε βελγικά μέσα ενημέρωσης για το θέμα. Ταυτόχρονα, έχει γίνει υπέρμαχος της ευρύτερης παρακολούθησης ανεπιθύμητων ενεργειών από τα εμβόλια - μια προσπάθεια που ο ίδιος και άλλοι στην ανάπτυξη φαρμάκων αποκαλούν «φαρμακοεπαγρύπνηση». «Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι ορισμένα προγράμματα φαρμακοεπαγρύπνησης έχουν τη δυνατότητα να ανιχνεύουν πολύ πολύ σπάνιες παρενέργειες», είπε ο Μισέλ.

«Αν ισχύει πρέπει να είναι πολύ σπάνιο»

Λίγες μόλις ημέρες πριν ο Μισέλ νοσήσει από κορονοϊό, είχε επισκεφτεί τον αδελφό του για ακόμη μια ακόμη μαγνητική τομογραφία. Περίμενε στην αίθουσα αναμονής, όπως και τον περασμένο Σεπτέμβριο, ενώ ο Σερζ εξέταζε τα αποτελέσματα. Αυτή τη φορά, όμως, η έκφραση του Σερζ ήταν ήρεμη· οι αξονικές ήταν καθαρές.

Ο Μισέλ παραμένει ανένδοτος και υποστηρίζει ότι τα εμβόλια κατά της COVID-19 είναι απαραίτητα και χρήσιμα για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Θέλει όμως η συζήτηση για τα εμβόλια να είναι διαφανής και ξεκάθαρη.

Τον Φεβρουάριο, ο Μισέλ έλαβε ένα μήνυμα από έναν γιατρό που είχε διαβάσει την περίπτωσή του. Η μητέρα του γιατρού είχε διαγνωστεί με τον ίδιο ιπότυπο λεμφώματος που είχε ο Μισέλ μετά από αναμνηστικό εμβόλιο. Πρόσφατα, έλαβε ένα email από μια γυναίκα της οποίας η αδερφή είχε εμβολιαστεί και είχε την ίδια διάγνωση τον επόμενο μήνα. Και πάλι, όμως αυτά μπορεί να είναι συμπτώσεις. Η πιθανή σύνδεση μεταξύ της έξαρσης του λεμφώματος του Μισέλ και του εμβολιασμού του απασχολεί τη σκέψη του αυτές τις μέρες και ίσως να τον απασχολεί για πολύ ακόμη. «Αν ισχύει πρέπει να είναι πολύ σπάνιο», δηλώνει. Δεν μετανιώνει όμως που δημοσιοποίησε την υπόθεσή του. «Είμαι πεπεισμένος ότι έκανα το σωστό».

Το άρθρο υπογράφει η Roxanne Khamsi δημοσιογράφος που ειδικεύεται σε επιστημονικά θέματα και εδρεύει στο Μόντρεαλ.

Πηγή theatlantic.com, ethnos.gr