Συγκινητική η περιπέτεια υγείας της 28χρονης Κρητικοπούλας μετά από την μεταμόσχευση ήπατος με δότη τον πατέρα της

 medlabnews.gr iatrikanea

Συγκινητική είναι η ιστορία της 23χρόνης Ελένης Αιλαμάκη, της πρώτης Ελληνίδας που υπεβλήθη σε μεταμόσχευση ήπατος, με δότη τον πατέρα της.

Η κοπέλα έπασχε από πρωτογενή καρκίνο του ήπατος και ο πατέρας της ήταν αυτός που της χάρισε ξανά ζωή.

Η επέμβαση αυτή, χαρακτηρίζεται ιστορική, καθώς άνοιξε τον δρόμο για μεταμοσχεύσεις τέτοιου είδους στην Ελλάδα.

Η ίδια, μιλώντας στον ANT1, πέντε μήνες μετά τη μεταμόσχευση, αναφέρει ότι, «είμαι πολύ περήφανη που ανοίξαμε αυτό τον δρόμο, ώστε να μπορέσουν να βοηθηθούν και άλλοι συνάνθρωποι μας. Η καθημερινότητα μου έχει επανέλθει. Είναι όλα φυσιολογικά».

Η Ελένη, που ζει στην Κρήτη, έρχεται συχνά στην Αθηνά και στο Λαϊκό νοσοκομείο όπου χειρουργήθηκε για να κάνει επανέλεγχο.

Όπως λέει στον ΑΝΤ1, «προσέχω την πολυκοσμία, η οποία φέρνει λοιμώξεις και την διατροφή μου».

Και δεύτερη μεταμόσχευση ήπατος από ζώντα δότη

Πριν από ένα μήνα, έγινε με επιτυχία και μια δεύτερη μεταμόσχευση ήπατος από ζώντα δότη. Αυτή τη φορά σε ένα κορίτσι 21 ετών με ινοκυστική νόσο, όπου δότης ήταν η μητέρα.

Ο καθηγητής χειρουργικής και μεταμοσχεύσεων, Γιώργος Σωτηρόπουλος, είναι ο επιστήμονας που άνοιξε ένα σημαντικό βήμα στο πεδίο των μεταμοσχεύσεων.

«Αυτή η επέμβαση απαιτεί μεγάλες ομάδες και τεχνογνωσίας. Χρειάζονται 8 χειρουργοί και 5 αναισθησιολόγοι. Η πρώτη επέμβαση κράτησε 11 ώρες και η δεύτερη 10», ανέφερε ο ίδιος στον ANT1.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής, το συκώτι έχει την ικανότητα να αναπλάθεται, όπως με τον μύθο του Προμηθέα.

Η νεαρή γυναίκα από την Κρήτη είχε ένα νεανικό, πρωτογενή καρκίνο ήπατος. Πριν από περίπου ένα χρόνο έγινε η διάγνωση. Πριν από μερικούς μήνες, ο δρ Σωτηρόπουλος χειρούργησε την 23χρονη. «Τη χειρουργώ πριν το καλοκαίρι και ήταν όντως ένας νεανικός καρκίνος. Πήγε πάρα πολύ καλά, εξαιρετικά. Της είχα αφαιρέσει τον αριστερό λοβό τότε». Για αυτόν τον καρκίνο δεν υπάρχει χημειοθεραπεία, οπότε στον επανέλεγχο κατέστη σαφές ότι είχε επιστρέψει σε μια θέση στο συκώτι που είχε μείνει. Ακολούθησε σειρά συζητήσεων και προκρίθηκε η ιδέα της μεταμόσχευσης «γιατί αφαιρείς ολόκληρο το συκώτι και μειώνεις την πιθανότητα σε κάποιο άλλο σημείο να επιστρέψει ο καρκίνος».

Τα περιθώρια της 23χρονης δεν ήταν μεγάλα, άρα δεν υπήρχε η πολυτέλεια του χρόνου. «Αν περιμέναμε, θα χάναμε το παιχνίδι, θα φούντωνε ο καρκίνος», λέει ο καθηγητής και συμπληρώνει: «Θέλαμε να γίνει σύντομα, σε ένα τρίμηνο».

Εχοντας όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, γνώριζαν ότι ο καρκίνος δεν είχε προχωρήσει αλλού «οπότε για να επισπεύσουμε τη διαδικασία, η ιδανικότερη λύση που σκεφτήκαμε ήταν αυτή η μεταμόσχευση από ζώντα δότη. Και έτυχε η κοπελίτσα να είναι νέα και να έχει και γονείς σε καλή ηλικία. Μιλήσαμε και με τους δυο γονείς. Προχωρήσαμε με τον πατέρα ως πιο κατάλληλο προς τα σωματομετρικά, τις εξετάσεις, τις βιοχημικές του ήπατος. Και προχωρήσαμε με βάση το πρωτόκολλο που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις».

Ηταν τυχεροί διότι ο 50χρονος πατέρας έχαιρε υγείας. Η εμπειρία του δρος Σωτηρόπουλου δείχνει ότι «τρεις στους δέκα θα αποκλειστούν γιατί θα ανακαλύψουμε προβλήματα υγείας που έχουν και δεν τα ξέρουν».