Ρακόμελο για πονόλαιμο, βήχα, για τον χειμώνα. Συνταγή στο μπρίκι, στο κατσαρολάκι, καπνιστό

της Θάλειας Γούτου,  medlabnews.gr iatrikanea

Το ρακόμελο συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα δέκα καλύτερα ποτά για τον χειμώνα, την οποία δημοσίευσε ο δημοφιλής βρετανικός ιστότοπος, Guardian.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο, πέρα από το κρασί ή το ουίσκι, υπάρχουν κι άλλα ποτά που μπορούμε τα πιούμε στις γιορτές και όχι μόνο και μας έρχονται από όλο τον κόσμο.

Ανάμεσα σε αυτά βέβαια βρίσκεται και το ελληνικό ρακόμελο.

Το ρακόμελο είναι ένα αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται από μέλι με την διαδικασία της ζύμωσης των σακχάρων του μελιού. Παρασκευάζεται συνδυάζοντας ρακή (τσικουδιά) ή τσίπουρο με μέλι και διάφορα μπαχαρικά, όπως η κανέλα, το γαρίφαλο, το κάρδαμο ή άλλα τοπικά βότανα. Παρασκευάζεται στην Κρήτη και σε άλλα νησιά του Αιγαίου πελάγους αλλά και στην ελληνική ηπειρωτική χώρα, και καταναλώνεται κυρίως τους χειμερινούς μήνες σαν ζεστό ρόφημα.

Κατάλληλο για τον πονόλαιμο και στον βήχα λειτουργεί σαν σιρόπι,  στο κρυολόγημα και στο μπούκωμα σαν αποχρεμπτικό αφού ανοίγει τις αεροφόρους οδούς, στο κρύωμα σαν θερμαντικό.

Ρακή ή Τσικουδιά

Ονομάζεται ρακή, επειδή είναι απόσταγμα που παράγεται από στέμφυλα ή κρητικά στράφυλα από ρώγες ή αρχαία ελληνικά ραξ ή ιωνικά ρωξ – ρώγες σταφυλιών, από το ραξ > ρακή.

Η ρακή λέγεται και τσικουδιά, επειδή τα στέμφυλα στην Κρήτη λέγονται και τσίκουδα. Η λέξη τσίκουδα, ενικός τσίκουδο, είναι παραλλαγή της λέξης κόκκοι ή κούκουδα ή κουκούτσια κ.α. Η κρητική τσικουδιά ή ρακή (με η, η ρακή) είναι διαφορετικό ποτό από το τούρκικο ρακί (με ι, το ρακί), αφού αυτό είναι όπως το ούζο, δηλ. έχει γλυκάνισο και διπλή απόσταξη, ενώ η τσικουδιά όχι.

Το όνομα «ρακή» κατοχυρώθηκε από την Τουρκία το 1989 κι έτσι επισήμως έμεινε σε μας το «τσικουδιά». Επισήμως, γιατί ανεπίσημα και τα δυο ονόματα χρησιμοποιούνται.

Ρακόμελο στο μπρίκι – Συνταγή

Υλικά : 

• 1 μπρίκι (εννοείται)
• κανέλα τριμμένη
• κεφαλάκια γαρύφαλου (όσοι θα πιούν συν ένα)
• Ρακή
• μέλι

Εκτέλεση:

Ρίχνουμε στο μπρίκι τόσα ποτηράκια ρακή, όσα θέλουμε να φτιάξουμε, λίγη τριμμένη κανέλα (όχι πολύ, γιατί θα πικρίσει) και τα γαρίφαλα και το βάζουμε σε σιγανή θερμοκρασία.

Μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε το μέλι, από μισή κουταλιά του γλυκού, για κάθε ποτήρι που θα φτιάξουμε.
Ανακατεύουμε συνεχώς, και πάντα σε σιγανή θερμοκρασία, γιατί από τις αναθυμιάσεις της ρακής, υπάρχει κίνδυνος φωτιάς.

Μόλις αρχίσει και παίρνει βράση, βγάζουμε το μπρίκι και σερβίρουμε. Φροντίζουμε σε κάθε ποτήρι να υπάρχει και από ένα κεφαλάκι γαρύφαλου.

Ρακόμελο στην κατσαρόλα

1 λίτρο ρακή (τσικουδιά) ή τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο

μέλι όσο θέλουμε (το ιδανικό για αυτήν την ποσότητα είναι 4 κουταλιές της σούπας)

2 ξύλα κανέλας

3-4 Καρφάκια Γαρίφαλο

Πώς το κάνουμε:

Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνουμε προσεχτικά τη ρακή σε χαμηλή φωτιά κι έπειτα το κατεβάζουμε από την φωτιά. Κατόπιν, ρίχνουμε μέσα ανακατεύοντας το μέλι, την κανέλα και το γαρίφαλο και μόλις πάρει μια βράση είναι έτοιμο!

Σερβίρεται ζεστό και είναι το καλύτερο φάρμακο για κρυολογήματα. 

Προαιρετικά μπορούμε να προσθέσουμε φλούδες από πορτοκάλι ή μήλο.

Ρακόμελο καπνιστό

Βάζουμε σε ένα γυάλινο βάζο για 40 ημέρες 

2 λίτρα ρακή ή τσίπουρο

Φλούδες από 1 κιλό πορτοκάλια (ακέρωτα)

2 μήλα κομμένα στην μέση

4 ξυλάκια κανέλας

5-6 γαρίφαλα

Το διατηρούμε σε σκιερό και καλά αεριζόμενο μέρος.

Αφαιρούμε τις φλούδες και περνάμε από τουλπάνι την ρακή

Βάζουμε το υγρό σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαζί με το μέλι και το υπόλοιπο τσίπουρο.

Τα βράζουμε σε χαμηλή θερμοκρασία για λίγο ανακατεύοντας ελαφρά για να διαλυθεί το μέλι και να ομογενοποιηθεί το μίγμα.

Το αφήνουμε να κρυώσει.

Παίρνουμε ένα μικρό κομμάτι κανέλας και ανάβουμε φωτιά. Μόλις αρχίσει να βγαίνει καπνός το κλείνουμε μέσα αναποδογυρίζοντας κάθε ποτηράκι που θα σερβίρουμε το ρακόμελο. Έτσι παίρνει μια απίθανη καπνιστή γεύση 

Ζεσταίνουμε το ρακόμελο και σερβίρουμε

ΠΡΟΣΟΧΗ

Απαιτείται μεγάλη προσοχή να μην βράσει αρκετή ώρα γιατί το οινόπνευμα θα εξατμιστεί αλλά και υπάρχει κίνδυνος να χυθεί έξω από το σκεύος οπότε υπάρχει κίνδυνος φωτιάς.

Καλό είναι να μην προσθέσετε το μέλι όσο το υγρό είναι σε σημείο βρασμού.

Η κατάχρησή του (το γλυκό ξεγελάει) έχει σοβαρές παρενέργειες.. τσακίρ κέφι, ζαλάδα και ευφορία.

Το ρακόμελο ανάλογα με την εποχή και την όρεξη πίνεται ζεστό ή κρύο

Διαβάστε επίσης

• Ζεστό κρασί, το ρόφημα του χειμώνα που κάνει καλό στο κρύωμα, το μπούκωμα, τον βήχα, στην παρέα
• Ρόφημα από τζίντζερ (πιπερόριζα) με λεμόνι και κανέλα για το στομάχι, αποτοξίνωση και απώλεια βάρους
• Ρόφημα με κουρκουμά για χαλάρωση και με θεραπευτικές ιδιότητες
• Τι πρέπει να προσέχουμε πίνοντας χυμό από λεμόνι
• Ρόφημα κουρκουμά με λεμόνι για απώλεια βάρους, αποτοξίνωση και με πράσινο τσάι για αντιγήρανση και λάμψη

Βότανα κατάλληλα για παθήσεις του αναπνευστικού. Aποχρεμπτική, αντιβηχική, βλεννολυτική δράση

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea

Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με ερεθιστικούς και επιβλαβείς μικροοργανισμούς όπως σκόνη, καυσαέριο, μούχλα, μύκητες και τοξίνες που απειλούν την υγεία των πνευμόνων μας. Οι παθήσεις που παρουσιάζουν αύξηση τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ρύπανσης της ατμόσφαιρας είναι η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), το άσθμα, η βρογχίτιδα, το εμφύσημα και η πνευμονία είναι μερικές από αυτές.
Η φύση έχει φροντίσει και για το αναπνευστικό σύστημα. Στο φαρμακείο της μπορεί κανείς να βρει μεγάλη ποικιλία βοτάνων που αναπτύσσουν αποχρεμπτική και αντιβηχική δράση και άλλα που καταπολεμούν τις λοιμώξεις των πνευμόνων, το άσθμα, τις φλεγμονές και άλλες συναφείς παθήσεις.

H χρήση των βοτάνων δεν υποκαθιστά τυχόν φαρμακευτική αγωγή και η χρήση τους πρέπει να γίνεται με προσοχή, αφού αλόγιστη κατανάλωση μπορεί να επιφέρει αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, ακόμη δε και βλάβη της υγείας μας.


ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ 

Είναι ένα θαυματουργό βότανο, που χρησιμοποιείται ενάντια στις φλεγμονές του αναπνευστικού συστήματος, καταπραΰνει τον βήχα, ρευστοποιεί τα φλέματα και καταπολεμά το άσθμα. Το αιθέριο έλαιο που περιέχεται στα φύλλα του, το ευκαλυπτέλαιο, αναπτύσσει αντιβιοτική δράση κατά των μολύνσεων του αναπνευστικού, ενώ χρησιμοποιείται και κατά της φυματίωσης. Εισπνοές ατμού (5-10 σταγόνες ευκαλυπτέλαιου σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό) βοηθούν στην αντιμετώπιση του κρυολογήματος και της καταρροής ενώ για την καταπολέμηση του βήχα συστήνονται εντριβές με διάλυμα στο στήθος. Εισπνοές προτείνονται και σε περιπτώσεις βρογχίτιδας και ιγμορίτιδας.

ΘΥΜΑΡΙ

Κατευναστικό στη βρογχίτιδα, τον κοκίτη και γενικά σε περιπτώσεις έντονου βήχα. Το θυμάρι, γνωστό από την αρχαιότητα για τις ιαματικές ιδιότητές του, είναι ένα φυτό με έντονη μυρωδιά, που περιέχει αιθέριο έλαιο (θυμέλαιο), στυπτικές και αντιβιοτικές ουσίες. Η θυμόλη που περιέχεται κατά 40% στο αιθέριο έλαιο του θυμαριού χρησιμοποιείται κατά των παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος σε γαργάρες και κατά της χρόνιας βρογχίτιδας, της φυματίωσης και του κοκίτη με μορφή διαλύματος σε κομπρέσες. Το θυμέλαιο χρησιμοποιείται από τον 16ο αιώνα ενώ οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό με θυμάρι πιστεύοντας ότι έτσι αποκτούν ενεργητικότητα.

ΙΝΟΥΛΑ

Είναι ένα σπάνιο φυτό που μοιάζει με χοντρή μαργαρίτα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και τα 2 μέτρα και συναντάται και στη χώρα μας, σε ορεινούς και σκιερούς τόπους. Η ίνουλα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τα αναπνευστικά προβλήματα. Οι αντιβακτηριδιακές και οι αποχρεμπτικές της ιδιότητες την καθιστούν ιδανική για αναπνευστικά νοσήματα όπως το άσθμα και τις πνευμονικές λοιμώξεις. Επίσης, από τη ρίζα της κατασκευάζονται φάρμακα ενάντια στη βρογχίτιδα και τη φυματίωση. Για τις ιδιότητές της αυτές χρησιμοποιείτο από τον Χείρωνα, τον Ιπποκράτη και την εποχή του Μεσαίωνα.

ΜΟΛΟΧΑ

Είναι ένα αποτελεσματικό μαλακτικό. Η μολόχα βοηθά στη ρευστοποίηση του φλέματος, ανακουφίζει από τον βήχα και καταπολεμά την καταρροή των βρόγχων. Σύμφωνα με τη βοτανολογία τα φύλλα της, τα οποία περιέχουν, μεταξύ άλλων, ίχνη από βιταμίνες Α, Β1, Β2 και C χορηγούνται σε περιπτώσεις καταρροών και φλεγμονών των αναπνευστικών οδών. Η κατανάλωση αρκετών φλιτζανιών αφεψήματος από τη ρίζα μολόχας ευνοεί τις αποχρέμψεις και καταπραΰνει τις φλογώσεις του αναπνευστικού συστήματος. Τη μολόχα τη χρησιμοποιούσαν πολύ ως τροφή οι αρχαίοι Ελληνες και οι Αιγύπτιοι ενώ οι θεραπευτικές της ιδιότητες είχαν γίνει γνωστές στους Ρωμαίους από το 700 π.Χ.

ΚΡΕΜΜΥΔΙ

Aπαραίτητο συστατικό της ελληνικής κουζίνας, ωμό, ψητό, τηγανητό ή βραστό, το κρεμμύδι εκτός από τη γεύση που χαρίζει στο φαγητό χαρακτηρίζεται από πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες. Μεταξύ άλλων, επιδρά ευνοϊκά στο αναπνευστικό σύστημα και είναι πολύτιμο για το άσθμα, τη βρογχίτιδα και τη λαρυγγίτιδα. Στη λαϊκή ιατρική το κρεμμύδι χρησιμοποιείται κατά της φαρυγγίτιδας ενώ θεωρείται το θρεπτικό φάρμακο για κάθε περίπτωση λόγω της μεγάλης θρεπτικής του αξίας. Το κρεμμύδι περιέχει φθόριο, ιώδιο, βιταμίνες Α, Β και C.

ΠΕΥΚΟ

Αποχρεμπτικές και αντικαταρροϊκές είναι οι ιδιότητες του πεύκου που το καθιστούν ευεργετικό για το αναπνευστικό σύστημα. Τα φρέσκα φύλλα του μαζί με τα αρσενικά άνθη του σε βραστό νερό αποτελούν σημαντικό ίαμα που όταν εισπνέεται ωφελεί σε περιπτώσεις βήχα, ιγμορίτιδας, βρογχίτιδας και κρυολογήματος.

ΠΟΥΛΜΟΝΑΡΙΑ

Επειδή τα παρδαλά φύλλα της έμοιαζαν με πνεύμονες, τον 16ο και 17ο αιώνα η πουλμονάρια θεωρήθηκε ότι είναι βότανο που ενισχύει τους πνεύμονες. Οι εικασίες της εποχής- παρά την παράδοξη προέλευσή τους- τελικά επιβεβαιώθηκαν καθώς πρόκειται για ένα αποχρεμπτικό και αντιβηχικό φυτό. Σύμφωνα με τη βοτανοθεραπευτική, το έγχυμα από τα φύλλα της καταπολεμά τις παθήσεις της αναπνευστικής οδού και των πνευμόνων. Η πουλμονάρια περιέχει σε σημαντικά ποσοστά βλεννώδεις ουσίες, μία σαπωνίνη, πυρίτιο, τανίνη και ανόργανα άλατα. Στη χώρα μας συναντάται κυρίως στις Σέρρες και σε σκιερά μέρη της Βορείου Ελλάδας.

ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ

Είναι ένας θάμνος που φτάνει σε ύψος το 1 μέτρο και έχει χοντρές διακλαδισμένες ρίζες. Χάρη σε αυτές κατατάσσεται στα φαρμακευτικά φυτά. Δρα ως μαλακτικό των πνευμόνων, αποχρεμπτικό και αντιφλεγμονώδες. Επίσης ελαττώνει τον βήχα και σύμφωνα με τους βοτανολόγους δρα ευεργετικά στο στήθος σε περιπτώσεις κρυολογήματος και πνευμονίας. Ενδεικτικό των ιδιοτήτων της είναι το γεγονός ότι από τον χυμό της ρίζας του φυτού, ο οποίος ονομάζεται γιάμπολη, παρασκευάζονται οι μαύρες παστίλιες για τον λαιμό και το βήχα. Το γλυκοριζικό οξύ που περιέχεται στη γλυκόριζα είναι αντιφλεγμονώδες.

ΝΕΡΟΚΑΡΔΑΜΟ

Είναι φάρμακο κατά της βρογχίτιδας. Ενα βότανο διεγερτικό και αντιβηχικό που δρα, επίσης, ως αποχρεμπτικό σε περιπτώσεις χρόνιου κατάρρου των πνευμόνων. Το νεροκάρδαμο παλαιότερα αξιοποιείτο από τη φαρμακοβιομηχανία, πλέον, όμως χρησιμοποιείται αποκλειστικά στη λαϊκή ιατρική. Το βότανο αυτό περιέχει μεταξύ άλλων ιώδιο και σίδηρο, βιταμίνη C και Ε, αιθέριο έλαιο, κάλιο, θείο, φώσφορο, μαγγάνιο και ασκορβικό οξύ.

ΒΕΡΒΕΡΙΔΑ

Η λεμονάδα που φτιάχνεται με τον χυμό των καρπών της συστήνεται από τους βοτανολόγους κατά των αναπνευστικών παθήσεων ενώ το αφέψημα και το σιρόπι τους χρησιμοποιούνται κατά του βήχα. Οσοι καταφύγουν σε αυτό το βότανο για να ανακουφίσουν το αναπνευστικό τους σύστημα, θα το κάνουν με αρκετή ευχαρίστηση, αφού η βερβερίδα έχει μια ευχάριστη ξινή γεύση και ο χυμός από τις ρόγες της διαλυμένος σε κρύο νερό καταναλώνεται και ως καλοκαιρινό ποτό. Στα χωριά από βερβερίδα φτιάχνουν ζελέ και γλυκά. Οι καρποί και οι σπόροι της είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C, σάκχαρα, πηκτίνη, κιτρικό και μηλικό οξύ.

ΜΠΟΡΑΝΤΖΑ

Είναι ένα φαρμακευτικό φυτό κατά της πνευμονίας. Η μποράντζα ή βόραγο όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι Ελληνες δρα, επίσης, ως αντιβηχικό και κατά των πνευμονικών κατάρρων. Το έγχυμα των ανθέων της βοηθά στην αντιμετώπιση της βρογχίτιδας ενώ σιρόπι από τον χυμό της καταπολεμά την πνευμονία. Ο Πλίνιος αποκαλούσε το βότανο αυτό «ευφρόσυνο» γιατί πίστευε ότι διώχνει τη μελαγχολία και καθιστά τους ανθρώπους χαρούμενους.

ΦΛΟΜΟΣ

Είναι ένα φυτό που πολλαπλασιάζεται μόνο του στην Ελλάδα και φυτρώνει σε χέρσα εδάφη, αναχώματα, ξερά λιβάδια, στις άκρες αγροτικών δρόμων ή ανάμεσα σε βράχους. Τα φύλλα και τα άνθη του συστήνονται κατά του πνευμονικού κατάρρου, του βήχα και της αιμόπτυσης. Το έγχυμα από τα άνθη του φυτού δρα ως αποχρεμπτικό και αποσυμφορητικό του ρινικού συστήματος. Εγχυμα από τις ρίζες του συστήνεται κατά του βήχα και των φλεγμονών του λάρυγγα. Ο φλόμος περιέχει πολλές βλεννώδεις ουσίες και σαπωνίνες.

ΙΠΕΚΑ 

Αποχρεμπτικό, σπασμολυτικό στον χρόνιο πνευμονικό κατάρρου, στο ξερό ή υγρό άσθμα, στον κοκίτη και την αιμόπτυση, η ιπέκα κατέχει περίοπτη θέση στο φαρμακείο της φύσης για την ανακούφιση του αναπνευστικού συστήματος. Πολλά φάρμακα κατά της βρογχίτιδας που κυκλοφορούν στο εμπόριο έχουν ως βάση τους την ιπέκα ενώ το βότανο διατίθεται και σε μορφή παρασκευασμάτων όπως σιροπιού ή βάμματος. Σε μεγάλες δόσεις προκαλεί εμετό. Η χρήση της γενικεύτηκε στην Ευρώπη τον 17ο αιώνα και είναι ένα από τα παλαιότερα βότανα που χρησιμοποίησαν οι Ινδιάνοι στη Βραζιλία.

Η ΛΕΒΑΝΤΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΟΚΚΟ

Με την εξαιρετική αντιμικροβιακή δράση της θεωρείται ότι εξουδετερώνει τον πνευμονιόκοκκο, ενώ εισπνοές και εντριβή με το αιθέριο έλαιο που παράγει καταπολεμούν βήχα, άσθμα, βρογχίτιδα και λαρυγγίτιδα. Η λεβάντα πήρε το όνομά της από το λατινικό ρήμα lavare (πλένω) και έχει αναρίθμητες θε­ραπευτικές ιδιότητες λόγω της σύνθετης σύστασης του αιθέριου ελαίου της. Οι ανθισμένες κορυφές της λεβάντας περιέχουν αιθέριο έλαιο, ρητίνη, τανίνη και πικρή ουσία.

Διαβάστε επίσης

• Οι θεραπευτικές ιδιότητες του ευκάλυπτου, από το κρυολόγημα και την ιγμορίτιδα μέχρι την ψωρίαση και την ακμή.
• Το οπλοστάσιο της φύσης: Βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες ανά ασθένεια
• Φυσικά εντομοαπωθητικά με βότανα και αιθέρια έλαια για κουνούπια, σκνίπες και άλλα έντομα
  

Πέτρες, λίθοι στα νεφρά, νεφρολιθίαση πώς δημιουργούνται; Ποιες τροφές και βότανα κάνουν καλό;

του Κωνσταντίνου Λούβρου, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Τουλάχιστον το 5% του πληθυσμού παγκοσμίως πάσχει από νεφρολιθίαση. Βασικότερη αιτία για τη δημιουργία πέτρας στα νεφρά είναι η υψηλή συγκέντρωση στα ούρα μεταλλικών στοιχείων, όπως το ασβέστιο.

Το καλοκαίρι είναι η εποχή που αυξάνονται τα κρούσματα κολικού από πέτρα στο νεφρό, με τον Αύγουστο να είναι ο μήνας της κορύφωσής τους.

Η λιθίαση του ουροποιητικού είναι η δημιουργία λίθου ή λίθων μέσα στην αποχετευτική μοίρα του ουροποιητικού συστήματος. Ανάλογα λοιπόν με την εντόπιση, έχουμε λιθίαση των νεφρών (νεφρολιθίαση), λιθίαση των ουρητήρων (των σωλήνων που μεταφέρουν τα ούρα από τα νεφρά στην ουροδόχο κύστη), λιθίαση της ουροδόχου κύστης και τέλος λιθίαση της ουρήθρας (του σωλήνα που βγάζει τα ούρα από την κύστη προς τα έξω).

Πώς δημιουργούνται οι λίθοι στα νεφρά;

Τα ούρα, ως γνωστόν, περιέχουν άχρηστες ουσίες και άλατα που πρέπει να αποβληθούν από τον οργανισμό. Αυτά συνήθως είναι σε διαλυμένη μορφή και έτσι αποβάλλονται με τα ούρα χωρίς πρόβλημα. Μερικές φορές όμως, κάτω από ορισμένες συνθήκες, αυτά τα άλατα σχηματίζουν κρυστάλλους που ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν πέτρες στα νεφρά. Οι κρύσταλλοι αυτοί αποτελούνται συνήθως από άλατα ασβεστίου (κυρίως οξαλικού ασβεστίου), σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο αποτελούνται από άλατα ουρικού οξέως.

Προϋποθέσεις δημιουργίας λίθων 

Θα πρέπει να πούμε εδώ ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες, παρ' όλον ότι τα ούρα περιέχουν άλατα σε πολύ πυκνή διάλυση, η κρυστάλλωση των αλάτων εμποδίζεται από κάποιες ουσίες που έχουν τα ούρα, που λέγονται αναστολείς κρυσταλλώσεως. Για να δημιουργηθούν λοιπόν λίθοι θα πρέπει να υπάρξουν κάποιες από τις παρακάτω προϋποθέσεις.

Πολύ πυκνά ούρα. Ούρα δηλαδή με υπερκεκορεσμένα διαλύματα αλάτων, που μπορούν να προέλθουν είτε από αυξημένη αποβολή αλάτων από διάφορες παθολογικές αιτίες, είτε από στέρηση υγρών (αφυδάτωση).
Λίμναση των ούρων σε κάποιο σημείο του αποχετευτικού συστήματος, λόγω αποχετευτικού προβλήματος, με αποτέλεσμα την καθίζηση των αλάτων των ούρων και τη δημιουργία λίθων. Μόλυνση των ούρων (ουρολοίμωξη) από διάφορα μικρόβια που διασπούν την ουρία και δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες καθιζήσεως και σχηματισμού λίθων από εναμμώνιο φωσφορικό μαγνήσιο (φλεγμονώδεις λίθοι).

Ενδογενείς (γονιδιακοί) παράγοντες. Έχει παρατηρηθεί ότι παρόλο σε πολλούς ανθρώπους δημιουργούνται κατά καιρούς συνθήκες ευνοϊκές για τη δημιουργία ουρολίθων, εν τούτοις δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι λίθους με την ίδια ευκολία. Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει και γονιδιακή λιθογενετική προδιάθεση, που τη φέρνει κανείς από τη γέννηση του και έχει να κάνει και με τους αναστολείς της κρυσταλλώσεως των ούρων.

Παράγοντες κινδύνου.

 Έλλειψη υγρών. Εάν δεν πίνουμε αρκετά υγρά κυρίως νερό τότε τα ούρα είναι πυκνά και τα συγκεντρωμένα άλατα μπορεί να σχηματιστούν σε λίθο. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε ζεστά, ξηρά κλίματα η σε ανθρώπους που έχουν έντονη φυσική δραστηριότητα χωρίς επαρκή αναπλήρωση υγρών.
Οικογενειακό ιστορικό. Αν κάποιος στην οικογένεια του έχει άτομο με νεφρολιθίαση τότε είναι πιθανότερο να κάνει και αυτός.
Δίαιτα.  Διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνη, νάτριο(αλάτι), και φτωχή σε ασβέστιο αυξάνει τον κίνδυνο νεφρολιθίασης.
Παχυσαρκία. Τα άτομα με αυξημένο ΒΜΙ και περίμετρο μέσης και ιδιαίτερα οι γυναίκες εμφανίζουν περισσότερο λίθους.

Είδη ουρολίθων

Ανάλογα με τη χημική τους σύσταση, διακρίνουμε τους ουρόλιθους στα παρακάτω είδη, με τη συχνότητα που τους συναντάμε. Είδη Λίθων:
 

Λίθοι ασβεστίου. Περίπου τέσσερις στους πέντε λίθους είναι από ασβέστιο, συνήθως με την μορφή του οξαλικού ασβεστίου. Το οξαλικό οξύ βρίσκεται σε μερικά φρούτα και λαχανικά ωστόσο το περισσότερο παράγεται στο συκώτι. Διαιτητικοί παράγοντες υψηλές δόσεις βιταμίνης D, επέμβαση εντερικής παράκαμψης, και αρκετές άλλες μεταβολικές διαταραχές αυξάνουν τη συγκέντρωση ασβεστίου ή οξαλικού στα ούρα.

Φλεγμονώδεις λίθοι. Είναι συχνότερες σε γυναίκες και είναι σχεδόν πάντοτε το αποτέλεσμα ουρολοιμώξεων. Μπορεί να είναι τόσο μεγάλοι ώστε να καταλαμβάνουν όλη την αποχετευτική μοίρα του νεφρού, διαμορφώνοντας το χαρακτηριστικό σχήμα του κοραλλειοειδή λίθου.
 
Λίθοι ουρικού οξέος. Οι πέτρες αυτές σχηματίζονται από ουρικό οξύ, ένα υποπροϊόν του μεταβολισμού των πρωτεϊνών. Όπως είναι αναμενόμενο σχετίζονται με την υπερβολική κατανάλωση κρέατος

Λίθοι κυστίνης. Αφορούν μόνο ένα μικρό ποσοστό των λιθιασικών ασθενών. Είναι μια κληρονομική μεταβολική διαταραχή που προκαλεί απέκκριση υπερβολικών ποσοτήτων κάποιων αμινοξέων στα ούρα.(κυστινουρία).

Η γνώση της χημικής σύστασης των ουρολίθων έχει μεγάλη σημασία για τη θεραπευτική αντιμετώπιση, αλλά και για την πρόληψη της κάθε περίπτωσης, όπως θα δούμε παρακάτω.

Συμπτώματα Λιθίασης 

Η λιθίαση του ουροποιητικού εμφανίζεται κλινικά σαν οξύς πόνος, ο γνωστός μας κολικός, δηλαδή πόνος στην οσφυϊκή χώρα με αντανάκλαση στο πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα και στα έξω γεννητικά όργανα. Ο ασθενής που πονά κινείται χαρακτηριστικά συνεχώς μη μπορώντας να βρει ανακούφιση σε καμία θέση.

Γενικά ένας ασθενής με πέτρα στο ουροποιητικό μπορεί να εμφανίσει τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Πόνο στην πλάτη και στα πλάγια της κοιλιάς που επεκτείνεται μπροστά και χαμηλά στις βουβωνικές χώρες και τα γεννητικά όργανα και έρχεται κατά κύματα

• Ναυτία, έμετο

• Τσούξιμο στην ούρηση

• Αιματουρία

• Συχνουρία

• Πυρετό με ρίγος, αν συνυπάρχει ουρολοίμωξη

Οι περισσότεροι λίθοι περνούν απαρατήρητοι μέχρι να προκαλέσουν έντονη συμπτωματολογία. Άλλες φορές ανακαλύπτονται τυχαία στα πλαίσια απεικονιστικού ελέγχου για αιματουρία ή κάποια άλλη πάθηση.

Διάγνωση της Λιθίασης

Η διάγνωση της λιθίασης σε μεγάλο ποσοστό τίθεται από τα συμπτώματα του ασθενούς και τεκμηριώνεται από τις απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις. Οι συνήθεις απεικονιστικές εξετάσεις που γίνονται για τη διάγνωση της λιθίασης είναι :

-Απλή ακτινογραφία (Ν.Ο.Κ.): Αναδεικνύει την πλειονότητα των λίθων των νεφρών και κλασικά γίνεται σε κάθε ασθενή. Ωστόσο 2 στις 10 πέτρες δεν είναι εμφανείς στην απλή ακτινογραφία (ακτινοδιαπερατοί λίθοι) και γι’ αυτό συνδυάζεται και με άλλες εξετάσεις.

-Υπερηχογράφημα νεφρών – κύστεως: Είναι εύκολη και απλή εξέταση. Δίνει πληροφορίες για την κατάσταση των νεφρών, την παρουσία λίθων και κυρίως αν υπάρχει εμπόδιο στην ροή των ούρων (απόφραξη). Δεν απεικονίζει όμως τους μικρούς λίθους του νεφρού ή λίθους του ουρητήρα.

-Αξονική τομογραφία: Η απεικονιστική αυτή μέθοδος μας παρέχει μια λεπτομερή απεικόνιση του ουροποιητικού συστήματος. Ανακαλύπτει κάθε είδους λίθου, ακόμη και αυτούς που λόγω σύστασης δεν φαίνονται στην απλή ακτινογραφία.

-Ενδοφλέβια πυελογραφία: Αποτελεί παλιότερη μέθοδο απεικόνισης του ουροποιητικού και δε χρησιμοποιείται συχνά. Ο έλεγχος συμπληρώνεται με εξετάσεις αίματος και ούρων.

Θεραπεία 
Οι λίθοι που έχουν μέγεθος μικρότερο από 5mm έχουν μεγάλη πιθανότητα να αποβληθούν μόνοι τους, ενώ οι μεγαλύτεροι είναι λιγότερο πιθανό. 
Η θεραπεία του ασθενούς με νεφρολιθίαση έχει δύο άξονες.
 Ο ένας είναι η εξάλειψη των ήδη υπαρχόντων λίθων ή των επιπλοκών τους. Ο άλλος είναι η αποτροπή επανεμφάνισης λίθου.
 Προέχει  πάντα η αντιμετώπιση της τυχούσας λοίμωξης των στάσιμων ούρων και το «ξεβούλωμα» του νεφρού σε περίπτωση σφηνωμένου στον ουρητήρα λίθου. Αυτό γίνεται στο νοσοκομείο με ταυτόχρονη χορήγηση αντιβιοτικών και άρση του κολλήματος μέσω τοποθέτησης ενός λεπτού σωλήνα ( JJ Stent) μέσα στον ουρητήρα για παροχέτευση των ούρων και ανακούφιση του νεφρού.
Σε ύστερο χρόνο μπορεί να γίνει αντιμετώπιση αυτού καθεαυτού του λίθου. 
Ευτυχώς τα τελευταία 20 χρόνια ανακαλύφθηκε και τελειοποιήθηκε η μέθοδος της Εξωσωματικής Λιθοτριψίας. Χρησιμοποιούνται κρουστικά κύματα που σπάνε τον λίθο σε μικρότερα κομματάκια τόσο μικρά ώστε να μπορούν να περάσουν από το νεφρό, στον ουρητήρα, στην κύστη και να αποβληθούν.  Είναι  μια διαδικασία που κρατά περίπου 1 ώρα και ο ασθενής πάει σπίτι του αμέσως μετά με οδηγίες για άφθονα υγρά και παυσίπονα αν χρειάζονται. 
Με την μέθοδο αυτή αντιμετωπίζονται οι περισσότερες πέτρες του νεφρού και του ουρητήρα χωρίς ο ασθενής να υποβληθεί σε κάποιου είδους επέμβαση. Μπορεί όμως να χρειαστούν περισσότερες από μία συνεδρίες λιθοτριψίας για να σπάσει και να αποβληθεί εντελώς μια πέτρα, συνήθως όμως 2 με 3 αρκούν.
 Κάποιες φορές  η πέτρα είναι πολύ σκληρή για να σπάσει με την εξωσωματική λιθοτριψία  ή όπως συχνότερα συμβαίνει υπάρχει στένωμα ουρητήρα. Τότε θέση έχει η χειρουργική επέμβαση  που θα σπάσει την πέτρα και θα διορθώσει το τυχόν στένωμα του ουρητήρα. Αυτή είναι η Ουρητηρολιθοτριψία  όπου γίνεται το εξής. Υπό αναισθησία εισάγεται ένα λεπτό ενδοσκόπιο δια της ουρήθρας εντός του ουρητήρα έως την πέτρα που διαλύεται με την χρήση ειδικού Laser. Τα σύγχρονα εύκαμπτα ενδοσκόπια σε συνδυασμό με τον πεπειραμένο χρήστη μπορούν να προσεγγίσουν οποιαδήποτε πέτρα εντός του ουρητήρα ή ακόμα και του νεφρού. Το εξιτήριο γίνεται το επόμενο πρωί καθώς η επέμβαση αυτή είναι πολύ καλά ανεκτή ακόμη και σε άτομα με βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό.
 Σε μεγαλύτερες πέτρες (κοραλειοειδείς) του νεφρού γίνεται Διαδερμική Νεφρολιθοτριψία. Σε αυτή γίνεται μια μικρή τομή/οπή στην πλάτη και εισάγεται στο νεφρό ένα νεφροσκόπιο. Ακολουθεί θραύση του λίθου με υπερήχους ή Laser. Εξιτήριο δίνεται μετά από 3 συνήθως μέρες. Σε πολύ μεγάλους λίθους που καταλαμβάνουν όλα τα διαμερίσματα του νεφρού μπορεί να μείνουν υπολείμματα που αντιμετωπίζονται με εξωσωματική λιθοτριψία. 
Η ανοικτή χειρουργική με τομή, έπαψε να έχει ρόλο στην θεραπεία της λιθίασης και των επιπλοκών της με την  της ανάπτυξη της υποειδικότητας της ενδοουρολογίας τα τελευταία 15 χρόνια.

Πρόληψη

Υπάρχουν κάποιοι γενικοί κανόνες και μέτρα που μπορούν και πρέπει να εφαρμόζονται για την πρόληψη όλων των λιθιάσεων ανεξαρτήτως αιτιολογίας. Το βασικότερο η λήψη άφθονων υγρών, κυρίως νερού, που να εξασφαλίζουν αποβολή ούρων πάνω από 2 λίτρα ημερησίως.
 Προσπαθήστε να καταναλώνετε 2,5-3 λίτρα υγρών την ημέρα. Νερό με ανθρακικό προστατεύει μάλλον περισσότερο από το σκέτο νερό. Πολύ καλοί θεωρούνται οι χυμοί πορτοκαλιού, λεμονιού και γκρέιπφρουτ. Αποφύγετε το τσάι και την κόκα κόλα. Καφέ μπορείτε να πίνετε άφοβα μέχρι 500ml την ημέρα, πάντα όμως με άφθονη συνοδεία νερού. Εάν είναι δυνατό, προσπαθήστε να πίνετε το βράδυ λίγο πριν κοιμηθείτε 300- 500ml υγρών, διότι το βράδυ και κατά τον ύπνο η διαδικασία δημιουργίας λίθων από το σώμα βρίσκεται στο αποκορύφωμά της.

Διατηρείστε φυσιολογικό σωματικό βάρος

Μείνετε υγιής κάνοντας γυμναστική και ακολουθώντας μια ισορροπημένη, καλή δίαιτα. Μειώστε το σωματικό σας βάρος ή προσπαθήστε τουλάχιστον να μην παχύνετε. Οι παχύσαρκοι ασθενείς βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν πέτρες στα νεφρά. Επίσης η θεραπεία ασθενών με πέτρα στα νεφρά είναι πολύ πιο δύσκολη και τα αποτελέσματά της υποδεέστερα από την θεραπεία των ασθενών με φυσιολογικό σωματικό βάρος.

Υγιεινή Διατροφή

Καταναλώνετε πολλά φρούτα και λαχανικά. Αποφύγετε τρόφιμα που περιέχουν οξαλικό οξύ. Μερικά χαρακτηριστικά είναι τα σπαράγγια, οι φράουλες, το τσάι, η μαύρη σοκολάτα και το σπανάκι. Αποφύγετε την αυξημένη πρόσληψη πρωτεϊνών (αυγά, κρέας, αλλαντικά). Κατανάλωση πρωτεϊνών πάνω από 50gr την ημέρα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης πέτρας στα νεφρά. Παρόλο που πολλές πέτρες είναι από ασβέστιο είναι λάθος να αποφεύγετε τροφές με ασβέστιο όπως γάλα ή γιαούρτι. Έχει αποδειχθεί ότι εάν δεν καταναλώνετε καθόλου ασβέστιο ο κίνδυνος να εμφανιστούνε πέτρες ασβεστίου είναι ο ίδιος με μια διατροφή πλούσια σε ασβέστιο και πολύ μεγαλύτερος από μια διατροφή με ισορροπημένη πρόσληψη ασβεστίου. Να αποφεύγετε τα συμπληρώματα βιταμίνης D, διότι ενδέχεται να αυξήσουν το ποσοστό οξαλικού ασβεστίου στον οργανισμό.

Βότανα

Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κίνας, το πράσινο τσάι βοηθά στη διάσπαση των ενώσεων του οξαλικού ασβεστίου, με αποτέλεσμα οι κρύσταλλοι που σχηματίζονται να έχουν διαφορετικό σχήμα. Ως εκ τούτου, μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες να ενωθούν οι κρύσταλλοι σχηματίζοντας πέτρες στα νεφρά. Κατά τη διάρκεια της έρευνας οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν εξελιγμένα ηλεκτρονικά μέσα και τεχνικές για να εξετάσουν την επίδραση του πράσινου τσαγιού στους κρυστάλλους οξαλικού ασβεστίου. 
Το κιτρικό οξύ του χυμού του λεμονιού βοηθά στη διάλυση της πέτρας στα νεφρά και των εναποθέσεων ασβεστίου.

Βότανα όπως το Ευπατόριο το πορφυρό, η Υδράγγεια, ο Αφανής, η Παριετάρια, η Κολισόνια και το Άγριο καρότο εμπίπτουν στην κατηγορία των αντιλιθικών και διουρητικών
 Τα ουρικά μαλακτικά όπως τα γένια του Καλαμποκιού, η Αγριάδα και τα φύλλα Αλθαίας θα ανακουφίσουν τις βλεννογόνους μεμβράνες και θα τις προφυλάξουν από τον ερεθισμό που προκαλείται από την τριβή.
 Αν υπάρχουν ενδείξεις λοίμωξης ή έστω και τάση για εμφάνιση της, πρέπει να χρησιμοποιηθούν αντιμικροβιακά όπως ο Αρκτοοτάφι/λος, η Εχινάκια ή η Αχιλλέα.

Ελέγξτε την παραθορμόνη σας

Εάν έχετε επανειλημμένως πέτρες ασβεστίου, ζητήστε από τον ιατρό σας να ελέγξει την λειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων σας. Αυτό μπορεί να γίνει με την μέτρηση της παραθορμόνης στο αίμα. Εάν κάποια διαταραχή της λειτουργίας των παραθυρεοειδών γίνει αντιληπτή, θα πρέπει να θεραπευθεί ανάλογα. Παρόλο που έχετε μια ισορροπημένη δίαιτα και πίνετε πολλά υγρά μπορεί να εμφανίζονται πέτρες κυστίνης. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεστε ειδικές εξετάσεις που αφορούν τον μεταβολισμό σας. Πάντως αυτές οι πέτρες συναντώνται σπάνια.

Συνεχείς Έλεγχοι

Ακόμα και εάν δεν έχετε καθόλου ενοχλήματα από τα νεφρά, καλό είναι να κάνετε έναν υπερηχοτομογραφικό έλεγχο των νεφρών σας μια φορά τον χρόνο. Εάν έχετε ενοχλήματα, ή εάν στον υπέρηχο προκύψει κάποιο ύποπτο εύρημα, θα πρέπει να υποβληθείτε σε ακτινογραφία. Εάν τελικά διαγνωστείτε με πέτρα στα νεφρά, ακόμα και εάν αρχικά δεν έχετε ενοχλήματα, επισκεφτείτε τον ουρολόγο σας όσο το δυνατόν συντομότερο.

Η νεφρολιθίαση αποτελεί μια πολυπαραγοντική διαταραχή αλλά στη σημερινή εποχή υπάρχει η δυνατότητα αντιμετώπισης της λιθίασης με διάφορες μεθόδους και με υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Τα μέτρα και η θεραπευτική αγωγή είναι διαφορετικά για την κάθε περίπτωση και θα πρέπει να εφαρμοστούν με τις οδηγίες του θεράποντα γιατρού.

Διαβάστε επίσης

• Πώς θα αποφύγετε τις πέτρες στα νεφρά και τι διατροφή πρέπει να ακολουθήσετε για να αντιμετωπίσετε την νεφρολιθίαση;
• Τι είναι η οξεία νεφρική βλάβη και ποιοι οι παράγοντες που την προκαλούν; Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού.
• Μαϊντανός για διουρητικό, για τονωτικό και για μελανιές, αλλά με προσοχή

Ισχυρό ρόφημα με πιπερόριζα τζίντζερ, λεμόνι και μέλι για το κρυολόγημα, την γρίπη, τις ιώσεις

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Το τζίντζερ ή πιπερόριζα έχει αντιπυρετική και αντιμικροβιακή δράση.  Οι πολλές εφαρμογές και χρήσεις της πιπερόριζας συμπεριλαμβάνουν την θεραπεία του άσθματος, της βρογχίτιδας, και άλλων αναπνευστικών προβλημάτων μαλακώνοντας και απομακρύνοντας τα φλέγματα από τους πνεύμονες.  

Μύκητες σε νύχια και δέρμα. Προκαλούν κοκκίνισμα, φαγούρα, πόνο, δυσοσμία. Φυσικές θεραπείες

των Θάλειας Γούτου, ειδικής κοσμετολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Οι μυκητιάσεις είναι πολύ πιο συχνές τους καλοκαιρινούς μήνες, λατρεύουν την ζέστη και την υγρασία.  Οι μύκητες είναι μικροοργανισμοί που μπορεί να προσβάλουν το ανθρώπινο σώμα.

Οι λοιμώξεις που προκαλούν δεν απειλούν τη ζωή του ανθρώπου, εκτός αν το αμυντικό του σύστημα είναι ελαττωματικό, όπως σε αρρώστους με AIDS. Η ονυχομυκητίαση συχνότερα συμβαίνει σε άτομα που έχουν σακχαρώδη διαβήτη ή κυκλοφορικές διαταραχές (αγγειοπάθεια). Στα παιδιά η ονυχομυκητίαση είναι σπάνια. Οι λοιμώξεις αυτές παρά το γεγονός ότι δεν είναι σοβαρές, εντούτοις μπορεί να μας ταλαιπωρήσουν πάρα πολύ, γι` αυτό η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία θα μας γλιτώσει από πιθανή ταλαιπωρία. 

Οι μύκητες ευθύνονται για το 50% των βλαβών στα νύχια!

Υπάρχουν πολλά είδη μυκήτων που το καθένα προτιμά να προσβάλει συγκεκριμένες περιοχές του σώματος μας. Η πιο γνωστή μυκητιασική λοίμωξη είναι η επιδερμοφυτία των μεσοδακτύλιων πτυχών ή όπως όλοι την ξέρετε Athlete`s foot (κυρίως σε αθλητές που προπονούνται συχνά και ιδρώνουν πολύ). Οφείλεται σε μόλυνση είτε με candida είτε με δερματόφυτο. Εκτός από τη πολύωρη γυμναστική που ιδρώνει επίσης τα στενά παπούτσια που πιέζουν τα νύχια είναι επικίνδυνα γιατί δημιουργούν πληγές στο δέρμα των δαχτύλων και τρίβουν και εξασθενούν το νύχι κάνοντάς το ευάλωτο σε μολύνσεις.

Για να προσβάλουν οι μύκητες το δέρμα και να αναπτυχθεί μυκητίαση, αφενός απαιτείται θερμότητα καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες ευνοούν την ανάπτυξη των μυκήτων, αφετέρου μεγάλη εφίδρωση.

Οι δερματικές θερινές μυκητιάσεις μπορούν να χωριστούν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες, αναλόγως με τους μύκητες που τις προκαλούν: 

• σε αυτές που οφείλονται σε δερματόφυτα, 

• στην ποικιλόχρου πιτυρίαση και 

• στις μυκητιάσεις από candida (μονίλια).

Απλές καθημερινές συνήθειες μπορούν να βοηθήσουν στην εμφάνιση του μύκητα όπως η έκθεση με γυμνά πόδια σε κοινόχρηστους χώρους (γυμναστήρια, πισίνες, δωμάτια ξενοδοχείων). Υπάρχουν όμως  κι άλλες αιτίες υπεύθυνες για τους μύκητες στα πόδια όπως η εφίδρωση των ποδιών, η ζέστη, η υγρασία αλλά και τα ζώα καθώς ορισμένοι μύκητες μπορούν να μεταδοθούν από την επαφή με ένα ζώο, ακόμα κι οι κάλτσες από συνθετικό υλικό μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του οργανισμού.

Ποια τα συμπτώματα για τους μύκητες στα πόδια;

Οι  μύκητες στα πόδια  έχουν διάφορα συμπτώματα που βοηθούν στην αναγνώριση τους όπως:

• Κοκκίνισμα, ερεθισμός, έντονη απολέπιση του δέρματος

• Κνησμός (φαγούρα) ανάμεσα στα δάκτυλα

• Αίσθημα καύσου και πόνου ανάμεσα στα δάχτυλα

• Δυσοσμία

• μαλάκωμα του δέρματος (πληγή) μεταξύ των δακτύλων, στα πέλματα και στις φτέρνες)

• Ξηρός φλοιός, οίδημα, φλύκταινες, κυστίδια

Η μυκητίαση μπορεί να εξαπλωθεί στα πέλματα και στα νύχια των ποδιών, αλλά και σε άλλα τμήματα του σώματος, ιδίως όταν ξύνεται ο πάσχων και εν συνεχεία αγγίζει άλλα σημεία του δέρματός του.

Διάγνωση

Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση από το γιατρό. Οι αλλοιώσεις του δέρματος και ο εντοπισμός τους είναι χαρακτηριστικά. Η διάγνωση γίνεται με άμεση μικροσκόπηση και καλλιέργεια του μύκητα ξύνοντας την προσβεβλημένη περιοχή με σκοπό να απομονωθούν ρινίσματα νυχιών που να περιέχουν αρκετές υφές μυκήτων για καλλιέργεια.

Για το σκοπό αυτό δεν πρέπει στα υπό καλλιέργεια νύχια να έχουν εφαρμοστεί αντισηπτικά (π.χ Betadine) , αντιμυκητιασικές κρέμες, πούδρες, λάκες για τουλάχιστον ένα μήνα, ενώ δεν πρέπει να έχουν ληφθεί αντιμυκητιασικά χάπια για 3 μήνες προ καλλιέργειας. Επίσης τα νύχια να έχουν ξεβαφτεί τουλάχιστον 10 ημέρες προ καλλιέργειας.

Θεραπεία

Για να αντιμετωπιστούν οι μύκητες στο πόδι χρειάζεται θεραπεία καθώς δεν γίνεται να εξαφανιστούν από μόνοι τους. Σήμερα, υπάρχουν δύο διαφορετικοί τύποι φαρμακευτικών αγωγών για την αντιμετώπιση της ονυχομυκητίασης, οι τοπικές θεραπείες (θεραπεία με κρέμες ή spray  για τις μεσοδακτύλιες πτυχές) και οι από του στόματος θεραπείες. Υπάρχουν 3 κατηγορίες χαπιών- ιτρακοναζόλη, τερβιναφίνη και φλουκοναζόλη- ενώ υπάρχει και παλαιάς γενιάς αντιμυκητιασικό, η γκριζεοφουλβίνη, με σπάνιες ενδείξεις. Η θεραπεία εξαρτάται από την βαρύτητα της λοίμωξης και μπορεί να είναι μόνο τοπική, εάν η μήτρα του νυχιού δεν είναι προσβεβλημένη, ή συνδυασμός τοπικής και από του στόματος θεραπεία εάν η μήτρα του νυχιού είναι προσβεβλημένη. Και οι δύο θεραπείες σκοτώνουν τον μύκητα και αποτρέπουν την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό κάθε υπολειπόμενου μύκητα κάτω από τα νύχια, εφόσον ακολουθηθεί σωστά η θεραπεία. Για να θεραπευτεί η ονυχομυκητίαση, η λοίμωξη πρέπει να εξαλειφθεί εντελώς από το νύχι, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθηθεί πιστά η θεραπεία για όσο καιρό χρειάζεται το νύχι να μεγαλώσει και να βγει καινούργιο.

Αυτό μπορεί να διαρκέσει έως 6 μήνες για τα νύχια των χεριών και 9-12 μήνες για τα νύχια των ποδιών, ανάλογα με τη βαρύτητα της ονυχομυκητίασης. Εάν δεν θεραπευτεί η ονυχομυκητίαση μπορεί να έχει επιβλαβείς συνέπειες. Τα μολυσμένα νύχια μπορεί να γίνουν πιο παραμορφωμένα και επώδυνα και οι ασθενείς μπορεί να δυσκολευτούν ακόμη και να περπατήσουν στην περίπτωση που είναι προσβεβλημένα τα νύχια των ποδιών.

Επίσης, η μόλυνση μπορεί να μεταδοθεί σε άλλα νύχια ή από άτομο σε άτομο ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, π.χ. χρησιμοποιώντας κοινές πετσέτες σε κοινά μπάνια, κοινά εργαλεία για μανικιούρ ή πεντικιούρ. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να θεραπεύσει κανείς μία μυκητιασική λοίμωξη των νυχιών το συντομότερο δυνατό.

Τέλος υπάρχει θεραπεία μυκήτων στο δερματολόγο με λέιζερ και απαιτούνται 3-4 θεραπείες με μεσοδιάστημα 15 ημερών στα πάσχοντα νύχια.

Φυσικές θεραπείες

Υπάρχουν πολλές φυσικές θεραπείες που θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε την κατάσταση ή και να ξεφορτωθείτε εντελώς το πρόβλημα, καταλήγοντας επιτέλους με υγιή πόδια.

Το λευκό ξίδι έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην θεραπεία προβλημάτων όπως το γνωστό «πόδι του αθλητή», τις μυκητιάσεις των νυχιών των ποδιών, τις φουσκάλες και άλλα προβλήματα των ποδιών. Απλώς ανακατέψτε σε ένα μπολ ίση ποσότητα χλιαρού νερού και λευκού ξιδιού και βάλτε μέσα τα πόδια σας για 15 λεπτά. Κάντε το ποδόλουτρο καθημερινά ή 2-3 φορές την εβδομάδα.

To έλαιο τεϊόδεντρου μπορεί να μειώσει αισθητά την έκταση των μυκητιάσεων των ποδιών. Απλώς εφαρμόστε λίγες σταγόνες στα πόδια κάθε μέρα ή βάλτε το σε νερό και βυθίστε τα πόδια μέσα στο μείγμα επί 10 λεπτά. Απλώστε 2 φορές την ημέρα το λάδι στο προβληματικό νύχι.

Το λεμόνι είναι άλλη μια τροφή με αντισηπτικές και απολυμαντικές ιδιότητες που μπορεί να καταπολεμήσει τους μύκητες. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να τρίψετε την προβληματική περιοχή με λίγο λεμόνι. Αφήστε το να δράσει για δέκα λεπτά και ξεπλύνετε με λίγο νερό.

Επαλείψεις με το γνωστό Vicks για το κρύωμα. Απλώστε το Vicks στο προβληματικό νύχι 2 φορές την ημέρα, όταν το νύχι αρχίσει να γίνεται σκούρο τότε σημαίνει ότι το vicks σκοτώνει τον μύκητα.

Τι να αποφύγετε: 

• Μην βάζετε οινόπνευμα ή Betadine απευθείας στο σημείο που αντιμετωπίζει μυκητίαση. Θα προκαλέσουν πολύ έντονο ερεθισμό, ισχυρό κνησμό (φαγούρα) που δύσκολα θα αντισταθείτε να ξύσετε και το αποτέλεσμα θα είναι με το ξύσιμο να επεκταθούν οι μύκητες σε γύρω περιοχές του δέρματος που προηγουμένως δεν ήταν μολυσμένες. Καλύτερα διαλύστε Betadine σε νερό κατά τη διάρκεια του ποδόλουτρου.

• Μειώστε ή κόψτε εντελώς τη ζάχαρη από τη διατροφή σας. Η ζάχαρη αποτελεί τροφή για τους μύκητες.

• Κόψτε σωστά τα νύχια σας. Χρησιμοποιήστε νυχοκόπτη τον οποίο κάθε φορά θα απολυμαίνετε με λίγο οινόπνευμα. Μη κόβεις τα νύχια πολύ κοντά ούτε στραβά και χρησιμοποιήστε λίμα για να λειάνετε τις μυτερές ακρούλες.

• Αποφύγετε το βαρύ ντύσιμο που προκαλεί εφίδρωση.

• Αποφύγετε τα κλειστά παπούτσια όσο περισσότερες ώρες της ημέρας μπορείτε. 

Πρόληψη

• Η καλή υγιεινή με καθημερινό πλύσιμο και συχνή αλλαγή καθαρών και σιδερωμένων εσωρούχων είναι σημαντική για την πρόληψη των μυκητιάσεων.

• Η απώλεια βάρους σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ανθρώπους και η καλή ρύθμιση του σακχάρου στους διαβητικούς ασθενείς έχει πρωταρχική σημασία για τα άτομα αυτά.

• Όσοι ιδρώνουν πάρα πολύ (δηλαδή έχουν υπεριδρωσία) μπορεί να χρειασθούν ειδική αγωγή, με διακοπτόμενη χρήση ειδικών λοσιόν και καθημερινή χρήση απορροφητικών σκευασμάτων σε μορφή πούδρας (με ή χωρίς αντιμυκητιασικά συστατικά).

• Για όσους έχουν ευπάθεια στην ανάπτυξη της μυκητίασης «πόδι του αθλητή», απαραίτητη είναι η χρήση επί πολλές ώρες την ημέρα υποδημάτων που εξασφαλίζουν τον καλό αερισμό του ποδιού. 

• Απαραίτητη είναι ακόμα η καλή υγιεινή των ποδιών: να πλένετε καθημερινά τα πόδια σας με σαπούνι και νερό, να τα στεγνώνετε προσεκτικά, ιδίως ανάμεσα στα δάκτυλα, και να αλλάζετε συχνά παπούτσια (και τον χειμώνα κάλτσες) για να μειώνετε την υγρασία και να εμποδίζετε τους μύκητες να μολύνουν τα πόδια σας. 

• Επιπλέον, δεν πρέπει να περπατούν ξυπόλητοι σε κοινόχρηστους χώρους, ενώ αν τα πόδια τους ιδρώνουν πάρα πολύ, καλό είναι να φορούν κάλτσες και το καλοκαίρι (αρκεί να τις αλλάζουν μέσα στην ημέρα). 

• Φόρατε σωστά παπούτσια. Τα παπούτσια δε πρέπει να πιέζουν ούτε τα νύχια σας αλλά ούτε και τα δάχτυλα των ποδιών σας. Δυστυχώς οι περισσότερες γυναίκες φοράνε λάθος παπούτσια (για παράδειγμα μπαλαρίνες, μυτερές γόβες κ.α.) με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν συχνά όσο περνάνε τα χρόνια προβλήματα με μύκητες και παραμορφώσεις των δαχτυλων τους, κάλους κ.λ.π.

• Φόρατε παπούτσια που αναπνέουν. Επιλξτε παπούτσια που είναι κατασκευασμένα από υλικό που αναπνέει έτσι ώστε να κυκλοφορεί ο αέρας στο εσωτερικό, να μην ιδρώνει το πόδι και να μην αναπτύσσονται μύκητες.

• Ειδικά, το καλοκαίρι, που πηγαίνετε στην παραλία, πρέπει οπωσδήποτε, να καθαρίζετε τα πόδια σας από την άμμο διότι αυτή συσπειρώνει ομάδες μυκήτων. Και όσο μπορείτε, καλό είναι να αποφεύγετε τα ντους στο γυμναστήριο και στα αποδυτήρια. 

Το πιο σημαντικό πάντως για να προφυλαχθείτε, είναι να πλένετε πολύ καλά τα πόδια σας σε καθημερινή βάση. Επίσης, πρέπει να τα σκουπίζετε πολύ καλά για να μην υπάρχουν εστίες μολύνσεων ειδικά στην περιοχή ανάμεσα στα δάχτυλα. Χρησιμοποιείτε πάντα μία συγκεκριμένη πετσέτα μόνο για τα πόδια σας: Είναι πολύ σημαντικό να έχετε μια προσωπική πετσέτα που χρησιμοποιείτε μόνο εσείς και μόνο για τα πόδια σας. Είναι απαραίτητη για την φροντίδα και την καθαριότητα των ποδιών σας. Κάθε φορά που τη χρησιμοποιείτε, απλώστε την για να στεγνώσει καλά, ούτως ώστε να μην απλωθούν οι μύκητες στην επιφάνειά της.

Διαβάστε επίσης

• 18 προβλήματα των ποδιών μας, που μας προειδοποιούν για τη συνολική μας υγεία;
• Αναγνωρίστε κοινά προβλήματα των ποδιών σας, όπως κάλοι, κότσι, μύκητες και διατηρήστε την υγεία τους.

• Παθήσεις που αποκαλύπτουν τα νύχια σας. Ποια η κατάλληλη διατροφή για την υγεία των νυχιών σας;