Σαν βόμβα στα θεμέλια της Ελληνικής μελισσοκομίας έχει εξελιχθεί η παντελής έλλειψη ζήτησης Ελληνικού μελιού από την αγορά.
Φταίνε οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές, φταίνε οι Ελληνοποιήσεις, φταίει η οικονομική κρίση, ή οι ίδιοι οι Έλληνες μελισσοκόμοι;
Ουδείς μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για αυτό.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν δεν γίνει κάτι πολύ γρήγορα τότε ίσως σε 2-3 χρόνια στην Ελλάδα θα υπάρχουν μόνο ερασιτέχνες μελισσοκόμοι που θα συμπληρώνουν το εισόδημα τους παράγοντας μικρές ποσότητες μελιού.
Στενάζει η Κρήτη, βογκάνε τα νησιά, κλαίει η Ήπειρος, και όλη η μελισσοκομική Ελλάδα.
Γεμάτες οι αποθήκες με τόνους μέλι, τα χρέη βουνό και η σοδειά αδιάθετη.
Η αγορά βυθίστηκε, και μαζί συμπαρασύρει και άλλους τομείς του κλάδου.
Οι μελισσάδες δεν μπορούν να πουλήσουν παραφυάδες και μελίσσια, οι βασιλοτρόφοι βλέπουν τις παραγγελίες τους να είναι πολύ μειωμένες, οι εταιρείες μειωμένο τον τζίρο τους και όλα αυτά επειδή δεν υπάρχει εμπόριο να πουλήσουν το μέλι που έχουν στα βαρέλια τους οι μελισσοκόμοι.
Το πράγμα δυσκόλεψε σταδιακά, στην αρχή δεν έφευγαν τα λεγόμενα ξανθά μέλια, και σταδιακά όλα.
Στην αρχή οι έμποροι έδιναν πολύμηνες επιταγές, και σιγά σιγά έπαψαν να αγοράζουν.
Ακούγονται πολλά για την αιτία αυτής της κατάστασης.
Πιθανόν οι εισαγωγές φτηνού μελιού από Κίνα και Βουλγαρία να χειροτέρεψαν το πράγμα και να είναι εκτός ανταγωνισμού οι Ελληνικές ποικιλίες.
Ακόμα και αν ληφθεί υπόψιν ο παράγοντας μικρής παραγωγής ανά μελίσσι λόγο ξηροθερμικού κλίματος αυτό δεν σημαίνει τίποτα για το εμπόριο.
Αναγκάζομαι να γράψω το παρόν άρθρο μετά από παρότρυνση εκατοντάδων μελισσοκόμων που δηλώνουν αδυναμία να αντεπεξέλθουν υπό αυτές τις συνθήκες.
Πιστεύω ωστόσο ακράδαντα, πως αν δεν σηκωθούν δέκα μεγαλομελισσοκόμοι, που στις αποθήκες τους έχουν 200-300 τόννους μελιού, να πάνε να αναζητήσουν νέο εμπορικό αίμα, σε δυνατούς επιχειρηματίες τροφίμων με γερή τσέπη τότε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Δεν θα έρθει μόνο του το εμπόριο στον κλάδο μας αλλά εμείς πρέπει να το ψάξουμε.
Η ΟΜΣΕ για τους δικούς της λόγους δεν θα αναζητήσει εμπόριο, δεν είναι στις αρμοδιότητες της αυτό άλλωστε.
Ως η ποιο εύκολη λύση φαντάζει η παραπάνω, να φέρουμε δηλαδή μόνοι μας επενδυτές στον χώρο μας Έλληνες μάλιστα.
Και λέω Έλληνες καθώς εύκολα μπορούν να εμφιαλώσουν επί τόπου και να πουλήσουν.
Η δυνατότητα αναζήτησης για εξαγωγή παίζει και αυτή μα είναι και χρονοβόρα και κοστίζει πολύ.
Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση λοιπόν, ας μονιάσουμε και να κινηθούμε αγαπημένα προς αναζήτηση νέων εμπόρων.
Μπορούμε;
Αν ναι θα τα καταφέρουμε.
Αν όχι, ψάξτε για νέο επάγγελμα.
Βασίλης Ξεσφίγγης
melissocosmos.com
Φταίνε οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές, φταίνε οι Ελληνοποιήσεις, φταίει η οικονομική κρίση, ή οι ίδιοι οι Έλληνες μελισσοκόμοι;
Ουδείς μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για αυτό.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν δεν γίνει κάτι πολύ γρήγορα τότε ίσως σε 2-3 χρόνια στην Ελλάδα θα υπάρχουν μόνο ερασιτέχνες μελισσοκόμοι που θα συμπληρώνουν το εισόδημα τους παράγοντας μικρές ποσότητες μελιού.
Στενάζει η Κρήτη, βογκάνε τα νησιά, κλαίει η Ήπειρος, και όλη η μελισσοκομική Ελλάδα.
Γεμάτες οι αποθήκες με τόνους μέλι, τα χρέη βουνό και η σοδειά αδιάθετη.
Η αγορά βυθίστηκε, και μαζί συμπαρασύρει και άλλους τομείς του κλάδου.
Οι μελισσάδες δεν μπορούν να πουλήσουν παραφυάδες και μελίσσια, οι βασιλοτρόφοι βλέπουν τις παραγγελίες τους να είναι πολύ μειωμένες, οι εταιρείες μειωμένο τον τζίρο τους και όλα αυτά επειδή δεν υπάρχει εμπόριο να πουλήσουν το μέλι που έχουν στα βαρέλια τους οι μελισσοκόμοι.
Το πράγμα δυσκόλεψε σταδιακά, στην αρχή δεν έφευγαν τα λεγόμενα ξανθά μέλια, και σταδιακά όλα.
Στην αρχή οι έμποροι έδιναν πολύμηνες επιταγές, και σιγά σιγά έπαψαν να αγοράζουν.
Ακούγονται πολλά για την αιτία αυτής της κατάστασης.
Πιθανόν οι εισαγωγές φτηνού μελιού από Κίνα και Βουλγαρία να χειροτέρεψαν το πράγμα και να είναι εκτός ανταγωνισμού οι Ελληνικές ποικιλίες.
Ακόμα και αν ληφθεί υπόψιν ο παράγοντας μικρής παραγωγής ανά μελίσσι λόγο ξηροθερμικού κλίματος αυτό δεν σημαίνει τίποτα για το εμπόριο.
Αναγκάζομαι να γράψω το παρόν άρθρο μετά από παρότρυνση εκατοντάδων μελισσοκόμων που δηλώνουν αδυναμία να αντεπεξέλθουν υπό αυτές τις συνθήκες.
Πιστεύω ωστόσο ακράδαντα, πως αν δεν σηκωθούν δέκα μεγαλομελισσοκόμοι, που στις αποθήκες τους έχουν 200-300 τόννους μελιού, να πάνε να αναζητήσουν νέο εμπορικό αίμα, σε δυνατούς επιχειρηματίες τροφίμων με γερή τσέπη τότε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Δεν θα έρθει μόνο του το εμπόριο στον κλάδο μας αλλά εμείς πρέπει να το ψάξουμε.
Η ΟΜΣΕ για τους δικούς της λόγους δεν θα αναζητήσει εμπόριο, δεν είναι στις αρμοδιότητες της αυτό άλλωστε.
Ως η ποιο εύκολη λύση φαντάζει η παραπάνω, να φέρουμε δηλαδή μόνοι μας επενδυτές στον χώρο μας Έλληνες μάλιστα.
Και λέω Έλληνες καθώς εύκολα μπορούν να εμφιαλώσουν επί τόπου και να πουλήσουν.
Η δυνατότητα αναζήτησης για εξαγωγή παίζει και αυτή μα είναι και χρονοβόρα και κοστίζει πολύ.
Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση λοιπόν, ας μονιάσουμε και να κινηθούμε αγαπημένα προς αναζήτηση νέων εμπόρων.
Μπορούμε;
Αν ναι θα τα καταφέρουμε.
Αν όχι, ψάξτε για νέο επάγγελμα.
Βασίλης Ξεσφίγγης
melissocosmos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου