Καθηγητής Χρηστάκης: Bαριές οι συνέπειες του κοροναϊού στο ανθρώπινο σώμα

medlabnews.gr iatrikanea

Για την επόμενη μέρα της πανδημίας, το στοίχημα του εμβολιασμού, αλλά και τις βαριές συνέπειες του κοροναϊού στο ανθρώπινο σώμα, ακόμη κι αν το πέρασμά του δεν είναι θανατηφόρο ή βαρύ, μίλησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ ο Έλληνας καθηγητής ιατρικής και κοινωνιολογίας του Yale, Νικόλας Χρηστάκης.

Ο 59χρονος επιστήμονας κατέχει θέσεις στα τμήματα της Κοινωνιολογίας, της Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας, της Στατιστικής και Επιστήμης Δεδομένων, της Βιοϊατρικής Μηχανικής και της Ιατρικής, ενώ το 2009 και το 2010 συμπεριελήφθη από το περιοδικό Foreign Policy στον κατάλογο των κορυφαίων στοχαστών παγκοσμίως.

Aναφέρθηκε στην επόμενη μέρα της πανδημίας, το στοίχημα του εμβολιασμού, αλλά και τις βαριές συνέπειες του κοροναϊού στο ανθρώπινο σώμα, ακόμη και όταν η προσβολή που επιφέρει δεν είναι θανατηφόρα.

Ο καθηγητής χώρισε την πανδημία σε φάσεις. Η πρώτη είναι η φάση που ζούμε ακόμη, του επιδημιολογικού συναγερμού, που θα συνεχίζεται μέχρι να εμβολιαστεί ή να νοσήσει ένα ικανό ποσοστό πληθυσμού. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά: «Κατά τη γνώμη μου δεν είμαστε στην αρχή του τέλους της πανδημίας αλλά πλησιάζουμε το τέλος της αρχής».

Είναι σαν τσουνάμι που έχει ρημάξει τη γη

«Eίναι σαν ένα κύμα, ένα τσουνάμι που έχει ρημάξει τη γη. Δηλαδή έχει έρθει το κύμα και έχει και συνέχεια. Έχει καταστρέψει όλα τα σπίτια και επιτέλους το νερό φεύγει. Και τώρα πρέπει να καθαρίσουμε. Δηλαδή σαν μια φωτιά. Όταν τελειώνει η φωτιά, πρέπει να ξαναχτίσουμε τα σπίτια. Αυτή είναι η δεύτερη φάση. Η δεύτερη φάση, την οποία θα ζήσουμε από το ’22 και μετά. Από το 2022 μέχρι το ’23-’24 περίπου. 

Το χειρότερο σε αυτήν τη δεύτερη φάση θα είναι τα προβλήματα που θα αφήσει πίσω του ο ιός. Για τον κάθε άνθρωπο που πεθαίνει από covid, περίπου πέντε θα έχουν παθήσεις στην καρδιά τους, τα νεφρά, τους πνεύμονες. Για κάθε έναν που πεθαίνει, είναι περίπου 5 που ζουν, άλλα επιζούν με κάποια βλάβη», πρόσθεσε.

Καταλήγοντας σημείωσε: «Θα μπορούσαμε να τελειώσουμε τον πόλεμο τώρα. Αν όλοι παίρναμε τα εμβόλια, θα τελείωνε ο πόλεμος. Δεν βλέπω τον λόγο να μην πάει κανείς στο εμβόλιο. Το θεωρώ τελείως παράλογο».

Με το βιβλίο του «Το βέλος του Απόλλωνα – Οι βαθιές και μακροχρόνιες επιπτώσεις της πρόσφατης πανδημίας στον τρόπο που ζούμε», που εκδόθηκε από τον Οκτώβριο του 2020 κιόλας, ο Δρ. Χρηστάκης προφήτεψε εύστοχα πολλά από τα μελλούμενα σε σχέση με την επίδραση της πανδημίας και τα στάδια που θα απαιτηθούν ώστε αυτή να νικηθεί. 

Η τελευταία πρόγνωση – που απομένει να επαληθευτεί – είναι αυτή που αναφέρεται στο πρώτο διάστημα της μεταπανδημικής περιόδου, την οποία σχηματικά περιγράφει ο καθηγητής ως «το καλοκαίρι της αγάπης».

Όπως ισχυρίζεται, τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής θα είναι η σεξουαλική απελευθέρωση και ο υπερκαταναλωτισμός. «Αν κρίνουμε από την Ιστορία, είναι πολύ πιθανό να επιστρέψει ο καταναλωτισμός με εκδικητικές διαθέσεις. Οι εποχές λιτότητας που ακολουθούν επιδημίες συχνά έδωσαν τη θέση τους σε περιόδους ασυγκράτητων σπαταλών», αναφέρει ενδεικτικά για το δεύτερο μεγάλο διακριτικό της ανθρώπινης τάσης μετά τη λήξη του παγκόσμιου «συναγερμού».

Σε ότι αφορά το πρώτο, εκτιμά ότι «όταν οι άνθρωποι θα νιώσουν οριστικά απαλλαγμένοι από τις συνέπειες της υγειονομικής κρίσης, θα αναζητήσουν με μανία τη διασκέδαση και την εκτόνωση». Μια περίοδος μεγάλης κοινωνικής αλληλεπίδρασης, ως αντίδραση στους μακροχρόνιους περιορισμούς, θα ξεκινήσει σύμφωνα με τον κ. Χρηστάκη γύρω στο 2024. «Ο κόσμος θα κυνηγήσει τη χαρά της ζωής και θα υπάρχει έντονη σεξουαλικότητα».

Το «καλοκαίρι της αγάπης» ορίζεται ως μια πανσεξουαλική ουτοπία, όπου οι άνθρωποι θα συνευρίσκονται μεταξύ τους με μια πρωτοφανή δίψα για έρωτα και σαρκική επαφή, σπρωγμένοι από τον πόθο να ανακτήσουν την πρωταρχική δύναμη της ζωής. 

Σε ελεύθερη μετάφραση οι άνθρωποι θα βγάλουν όλα τα… απωθημένα που συσσωρεύτηκαν μέσα τους με τον περιορισμό της διασκέδασης, τη χρήση μασκών και όλα αυτά που στέκουν εμπόδιο στις ετεροφυλικές κοινωνικές συναναστροφές.

Χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την «ξέφρενη δεκαετία του ’20» που ακολούθησε την πανδημία της κινεζικής γρίπης τη διετία 1918-19. «Η ανθρωπότητα θα αφήσει πίσω της την καταπίεση και θα παραδοθεί στην ικανοποίηση των βασικών ζωτικών ενστίκτων. Η σεξουαλική ενέργεια θα είναι, προφανώς, η πρώτη που θα σπάσει τα δεσμά της ανασφάλειας. Ένας άλλος κόσμος σε σχέση με αυτόν που ζήσαμε στα χρόνια της πανδημίας όπου θα κυριαρχούν οι ηδονές, η σπατάλη και η αθρησκία. Στην μετά covid εποχή θα δούμε ένα ατελείωτο πάρτι το οποίο θα γίνει η βαλβίδα αποσυμπίεσης του κόσμου που θα θέλει πίσω τα χρόνια που έχασε μέσα στην πανδημία. Περίπου ό,τι συμβαίνει όταν τελειώνει ένας πόλεμος».

Ο καθηγητής εκτιμά επίσης ότι η μεταπανδημική περίοδος θα διακριθεί επίσης από τεχνολογικές, καλλιτεχνικές και κοινωνικές καινοτομίες, θεωρώντας ότι ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που δουλεύουν από το σπίτι έχει ενισχύσει τη δημιουργικότητα, κάτι όμως που ακόμα δεν έχει φανεί στο πραγματικό εύρος.