Ο πολίστας που νίκησε τον καρκίνο. Η συγκινητική ιστορία του Άγγελου Φώσκολου.

 medlabnews.gr iatrikanea

Ο Άγγελος Φώσκολος, ο φουνταριστός του Γυμναστικού Συλλόγου Περιστερίου μίλησε στην ιστοσελίδα aquafeed24.com, για τον καρκίνο των όρχεων, τις χημειοθεραπείες και την επιστροφή.

– Γιατί είμαστε εδώ σήμερα;

«Το πρόβλημα ξεκίνησε στα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν είχαν ξεκινήσει οι ενοχλήσεις στη βουβωνική χώρα. Λόγω αυτής της ενόχλησης έκανα άμεσα ένα υπερηχογράφημα, στο οποίο διαγνώστηκε ότι κάτι υπάρχει… Επειδή ο πόνος ήταν έντονος, οι γιατροί μου είπαν ότι πρέπει να αφαιρεθεί και ότι υπάρχουν πιθανότητες να μιλάμε για κακοήθεια. Όλες οι υπόλοιπες, αναλυτικές, εξετάσεις που υποβλήθηκα δεν έδειχναν απολύτως τίποτα. Ούτε οι καρκινικοί δείκτες, ούτε οι αιματολογικές, ούτε αξονικές, ούτε μαγνητικές, τίποτα.

Έκανα το χειρουργείο πολύ γρήγορα, δεν άφησα λεπτό να πάει χαμένο και αφαίρεσα το ογκίδιο (1,5 εκατοστό). Όταν έγινε η βιοψία, βρέθηκε εκ νέου κάτι, σε πολύ πρώιμο στάδιο, χωρίς να δείχνει περαιτέρω σημάδια αιματικής αγγείωσης. Μετά το χειρουργείο, είχα την επιλογή ή να μην κάνω τίποτα και να το παρακολουθώ ή να κάνω έναν κύκλο χημειοθεραπειών με στόχο αυτό το ποσοστό επανεμφάνισης ή εμφάνισης να μειωθεί στο ελάχιστο».

– Επομένως, ενήργησες πολύ γρήγορα.

«Η αλήθεια είναι αυτή. Ήταν όλα πολύ ξαφνικά, μιλάμε για την περίοδο έναρξης της προετοιμασίας μου με τον ΓΣ Περιστερίου και ξέρεις, όταν έχεις μια ενόχληση, ειδικότερα εμείς οι αθλητές, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι συμβαίνει κάτι τόσο ακραίο… Δηλαδή, εμένα οι γιατροί, για παράδειγμα ο ουρολόγος στην αρχή με ρωτούσε εάν είχα δεχθεί κάποιο χτύπημα, κάτι το οποίο υπάρχει έντονα στη θέση που αγωνίζομαι (σ.σ φουνταριστός). Δεν μπορούσα φυσικά να γνωρίζω κάτι τέτοιο γιατί με τα χρόνια έχω αποκτήσει ανοχή στον πόνο».

– Πώς το διαχειρίστηκες;

«Πιστεύω ότι το διαχειρίστηκα πολύ ψύχραιμα, το πιο σημαντικό είναι ότι δεν φοβήθηκα στιγμή. Ήμουν τυχερός γιατί όλοι οι ιατροί μου τόνισαν ότι είναι πρώιμη κατάσταση και εάν γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις δεν θα έχω κανένα πρόβλημα. Έκανα μεθοδευμένες κινήσεις, καθώς παράλληλα είχα αγωνιστικές υποχρεώσεις και δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να αποπροσανατολιστεί και το κυριότερο, να φοβηθεί».

– Δηλαδή, έκανες προπονήσεις εκείνο το διάστημα;

«Κανονικά, γιατί στην αρχή δεν γνωρίζαμε ακριβώς τι συμβαίνει, καθώς υπήρχε πιθανότητα να έχει προκληθεί κάτι από κάποιο χτύπημα και να μην ήταν ανησυχητικό. Και να αναφέρω ξανά ότι όλες οι εξετάσεις είναι καθαρές, μέχρι και σήμερα».

– Το μαθαίνεις, λοιπόν, πρώτες σκέψεις και αντιδράσεις;

«Όταν μου είπαν ότι πρέπει να αφαιρεθεί ο όγκος, έδρασα μέσα στο χρονοδιάγραμμα για να προγραμματίσω το χειρουργείο, έτσι ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω στις αγωνιστικές μου υποχρεώσεις. Πήγα στην προετοιμασία στην Σερβία, όπου παίξαμε ένα τουρνουά (σ.σ αναδείχθηκε και MVP!!!) και εν συνεχεία, έχασα τα πρώτα τρία παιχνίδια, για να είμαι έτοιμος με τον Απόλλωνα Σμύρνης. Στη συνέχεια μου ανακοινώθηκε το μέγεθος του προβλήματος.

Έπρεπε, για το καλό μου, να κάνω χημειοθεραπείες, καθώς όπως μου εξήγησαν οι γιατροί, μπορεί να μη γίνει ποτέ κάτι, αλλά έχω ποσοστό 15-20% να εμφανίσω κάτι χειρότερο τα επόμενα δύο έτη και τότε ο κύκλος των εν λόγω θεραπειών θα έπρεπε να είναι πολύμηνος… Αυτό, όπως καταλαβαίνεις, θα ήταν πολύ τοξικό για τον οργανισμό μου και ρίσκο για την αθλητική μου καριέρα γιατί θα έπρεπε να μείνω εκτός για περίπου έναν χρόνο. Βλέπουμε το παράδειγμα του Αλέ της Ντόρντμουντ που το παλικάρι είναι εκτός δράσης από τον περασμένο Ιούλιο».

– Άρα μου λες ότι θα ξαναπαίξεις;

«Τα δεδομένα σίγουρα είναι υπέρ μου. Ο γιατρός μου είπε να μπω ξανά σταδιακά, αλλά βάσει των καλών μου εξετάσεων και της θέλησης μου, θέλω να προσπαθήσω να παίξω κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης για να βοηθήσω την ομάδα μου. Δεν γνωρίζω αν μπορώ να προσφέρω ένα, δύο, πέντε λεπτά ή όλο το παιχνίδι ή αν αυτό θα με κάνει να πάει πιο πίσω η αποκατάστασή μου. Αυτός είναι ο πρώτος μικρός στόχος, αλλά σε γενικότερο βαθμό, οι στόχοι δεν αλλάζουν. Οι φιλοδοξίες μου είναι πάρα πολύ υψηλές και όπως είπε ο γιατρός, έκανα ό,τι έπρεπε να κάνω, για να το αφήσω πίσω και να το ξεχάσω. Δεν έχει καμία επίπτωση στο σώμα μου, στους μύες μου, στον οργανισμό μου.

Η αλήθεια είναι ότι με είχαν στενοχωρήσει όλες αυτές οι φήμες για την υγεία μου. Μετά λύπης μου, στον χώρο μας, διαδόθηκαν φήμες ότι πεθαίνω, ότι θα ξανακάνω χειρουργείο, ότι έχω ενεργό καρκίνο στο σώμα μου. Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα και πάνε πίσω τον χώρο μας, ενώ υπάρχουν άτομα όπως εσύ που προσπαθείτε να δημιουργήσετε ένα προϊόν από το μηδέν.

Μου ασκήθηκε ψυχολογικός πόλεμος όλο αυτό το διάστημα, πραγματικά λυπάμαι. Με ανάγκασαν, επί της ουσίας, να προβώ σε αυτή την ανακοίνωση και σε αυτή τη συνέντευξη. Εγώ είχα το πρόβλημά μου και προσπαθούσα όσο πιο ψύχραιμα γίνεται να το αντιμετωπίσω και έβλεπα ότι μέρα με τη μέρα διαδίδονται κι άλλες και πιο άσχημες φήμες για την υγεία μου. Δεν είναι δυνατόν σε έναν τόσο κλειστό και μικρό χώρο, που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια κάποιοι να αναβαθμίσουμε, να σκάβουμε τον λάκκο ο ένας του άλλου».

– Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

«Δεν είμαι ο αρμόδιος να απαντήσω ενδεχομένως, αλλά υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός και θεωρώ ότι υπάρχουν κακοπροαίρετοι άνθρωποι. Μετά λύπης μου, είδα να γίνεται αντικείμενο κουτσομπολιού ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό. Είδα όψιμο ενδιαφέρον, είδα να το διαδίδουν χωρίς ίχνος ντροπής! Αν ήθελε κάποιος, θα έπαιρνε ένα τηλέφωνο, θα έστελνε ένα μήνυμα. Όταν τα έκαναν όλα αυτά, μπορούσαν να μπουν λίγο στη θέση μου;!

Με έπαιρναν φίλοι μου από τον χώρο και μου έλεγαν "Ρε φίλε, έμαθα αυτό, ισχύει ότι έχεις καρκίνο;". Δεν έχω δώσει δικαίωμα σε κανέναν να σπιλώνει το όνομά μου ή να με κάνει να νιώσω τόσο άσχημα. Διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα για να με υποβαθμίσουν ως αθλητή που έχει στόχους. Όταν λένε τέτοια ψεύδη, πώς θα έρθει μια ομάδα να κοιτάξει αυτόν τον αθλητή και να πιστέψει σε αυτόν»;

– Τι θα απαντήσεις σε αυτό;

«Απαντάω ξεκάθαρα, προς πάσα κατεύθυνση, με αυτή τη συνέντευξη – ανακοίνωση και αν κάποιοι ακόμη αμφιβάλλουν, ας διαβάσουν προσεκτικά τη δήλωση του γιατρού μου, κ. Πάρι Κοσμίδη, ενός αξιόλογου επιστήμονα. Έτσι θέλησα να διαλευκάνω την κατάσταση και λέω με σιγουριά ότι είμαι καλά, θα επανέλθω και οι επιδόσεις μου θα το δείξουν το επόμενο διάστημα».

– Οικογένεια, φίλοι, γνωστοί. Τι έγινε εκεί;

«Το πιο σημαντικό πιστεύω σε αυτό το κομμάτι είναι ο φόβος και ο πανικός. Νικητής βγαίνει αυτός που δεν φοβάται. Ό,τι και να γίνει. Προσωπικά, όταν μου ανακοινώθηκε το μέγεθος του προβλήματος, ήμουν απόλυτα συνειδητοποιημένος και είπα ότι είναι κάτι που δεν περνάει από το χέρι μου, πρέπει να ακολουθήσω εντολές επιστημόνων που έχουν τεράστια πείρα και εκείνοι θα μου δείξουν τον δρόμο. Δεν φοβήθηκα ποτέ και αυτό προσπάθησα να μεταδώσω στους δικούς μου ανθρώπους. Να γνωρίζουν δηλαδή ότι είμαι καλά και ότι είναι θεραπεύσιμο».

– Ποιο είναι το μάθημα από αυτή την ιστορία; Μας διαβάζουν πολλοί, αθλητές, μικροί αθλητές και όχι μόνο…

«Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση γιατί μπορώ να πω πολλά, που θα αποτελέσουν ένα διαφορετικό αντικείμενο συζήτησης στο μέλλον. Από την ασφάλιση που δεν έχουμε, από την ασφάλεια που δεν νιώθουμε ως αθλητές όταν αγωνιζόμαστε. Επαγγελματίες αθλητές, της πρώτης κατηγορίας, δεν έχουμε το δικαίωμα σε έναν σοβαρό τραυματισμό ή ένα πιο σοβαρό θέμα υγείας όπως τώρα, να μην έχουμε παροχή εξετάσεων και ιατρικού ελέγχου. Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτό.

Από εκεί και πέρα, είμαι επαγγελματίας αθλητής, προσέχω τη ζωή μου, τη διατροφή μου, τα πάντα. Αυτή η ασθένεια δεν κάνει διακρίσεις και θέλω να συμβουλέψω όποιον μας διαβάσει να διενεργεί τακτικούς ιατρικούς ελέγχους και εξετάσεις, καθώς η πρόληψη σώζει ζωές και έσωσε και τη δική μου. Επίσης, να μην πανικοβαλλόμαστε, όλα είναι μέσα στη ζωή, το άγχος δεν βοηθάει κανέναν. Με ψυχραιμία και χωρίς φόβο κάθε πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικότητα».

– Ποιο είναι το καλό που βγήκε από το κακό, για εσένα, μέσα σου;

«Ύστερα από μια έντονη δυσκολία, εκτιμάς παραπάνω κάποια πράγματα. Εκτιμάς τη στιγμή, το τώρα, μια βόλτα με έναν φίλο, έναν καφέ, μια προπόνηση, ένα παιχνίδι. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις…

Είναι πολύ δύσκολο να μάθεις ως θεατής. Επομένως, μέσα από όλα τα κακά, αναδείχθηκε αυτό το φως μέσα μου. Θέλω να ζω, να αγαπάω, να εκτιμάω τα πράγματα καθημερινά. Τα χρόνια περνάνε και επειδή μόνο οι αναμνήσεις μένουν, θέλω να έχω δυνατές και με μεγάλη ουσία από εδώ και πέρα. Ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή».

– Έκλαψες;

«Όχι. Δεν πανικοβλήθηκα. Θέλω να πω όμως μια ιστορία. Όταν ξεκίνησα να έχω τις ενοχλήσεις, έκανα μια εξέταση και μου ανακοινώθηκε ότι μπορεί να είναι κάτι κακό. Γενικά είμαι εγκρατής άνθρωπος και έχω ισορροπία μέσα μου. Εκεί, όμως, τα πρώτα λεπτά που μου είπαν το μέγεθος του προβλήματος, στεκόμουν έξω από μια πόρτα διευθυντή σε ένα νοσοκομείο και περίμενα αρκετή ώρα. Όταν κοίταξα τον φάκελο που είχε το όνομα μου και στη σκέψη ότι το πρόβλημα ήταν αυτό, πίστευα ότι ζω έναν εφιάλτη για κάποια δευτερόλεπτα. Ότι έχασα το μυαλό μου και τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πίστευα ότι θα ξυπνήσω.. γύρναγαν όλα.. τώρα θα ξυπνήσω και θα πω τρόμαξα.. αλλά αυτό δεν έγινε. Για κάποια λεπτά μετά ήμουν στα χαμένα, δεν ήταν εφιάλτης. Στη συνέχεια επέστρεψε η λογική στο μυαλό μου, δεν πανικοβλήθηκα περισσότερο και έκανα ό,τι έπρεπε να κάνω.

Εκτός από τον άνθρωπο που έχει το πρόβλημα, παθητικοί παθόντες είναι και οι γονείς, τα αδέρφια, οι φίλοι. Και ήθελα να το διαχειριστώ με τον καλύτερο τρόπο. Το να ανακοινώσω τι συμβαίνει στην οικογένειά μου ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Ένιωθα ευθύνη απέναντι τους, ώστε να το δουν όσο ψύχραιμα το είδα εγώ. Αυτή ήταν, ουσιαστικά, η πρώτη πρόκληση για εμένα και οι σκέψεις ξεκίνησαν από τη διαδρομή από το νοσοκομείο προς το σπίτι μου.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ο ίδιος μου ο εαυτός με προστάτεψε από το να μη λυγίσω, γιατί τότε τι θα έκαναν οι γύρω μου; Πώς θα αντιδρούσαν στην εικόνα μου να είμαι διαλυμένος ψυχολογικά, κλαμένος, πανικοβλημένος; Υπήρξα ψύχραιμος, τους έδωσα να καταλάβουν ότι είναι θεραπεύσιμο, ότι πατάω στα πόδια μου, δεν έδειχνα να με έχει επηρεάσει τόσο. Είχα πολλές σκέψεις, πολλά βράδια που ήμουν μόνος μου σκεφτόμουν πράγματα. Όλα αυτά που έγιναν τόσο ξαφνικά, συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένας ακόμη πιο δυνατός χαρακτήρας και ένας πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος».

– Αξίζει που παίρνουμε τα πάντα προσωπικά και μέσα μας;

«Θέλω να είμαι προετοιμασμένος για το καλύτερο και το χειρότερο. Είναι καλό να συλλογίζεσαι και να σκέφτεσαι τη ζωή. Έτσι σε κάθε περίπτωση θα είσαι έτοιμος να δράσεις με λογική και ψυχραιμία. Οι κακές σκέψεις δεν είναι κάτι περίεργο, είναι έτσι ο άνθρωπος άλλωστε.

Το πρόβλημα υγείας μου αποτελεί ταμπού για την ελληνική κοινωνία. Αντιλήφθηκα ότι ο κόσμος τρομάζει με τη λέξη «καρκίνος» και νιώθουν ότι ο ασθενής μειονεκτεί… Οπότε, εμένα όλο αυτό με βοήθησε να βλέπω όλα τα πράγματα πιο ψύχραιμα και να μη φοβάμαι τον καρκίνο! Πλέον, μπορώ να καταλάβω τον πόνο ενός ανθρώπου που περνάει κάτι τέτοιο και πιο σοβαρό ακόμη».

– Θέλω να σε ρωτήσω, γιατί δεν το έκανα νωρίτερα, πώς αντιμετώπισε ο ΓΣ Περιστερίου την είδηση για την υγεία σου;

«Η αλήθεια είναι ότι η Διοίκηση και οι άνθρωποι της ομάδας με αγκάλιασαν από τη πρώτη στιγμή. Θέλω να τους ευχαριστήσω γιατί μου στάθηκαν, μου έδωσαν κάθε ελευθερία κινήσεων για να μείνω εκτός όσο καιρό χρειαστεί προκειμένου να γίνω καλά. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος για αυτό. Είδα επίσης ανθρώπους που είχα συνεργαστεί στο παρελθόν στο πόλο να ενδιαφέρονται και να στέκονται στο πλευρό μου, τους εκτιμάω ακόμη περισσότερο. Κάποιες σχέσεις είναι αληθινές και αντέχουν στα δύσκολα. Οι υπόλοιποι τους αρέσει μόνο το παιχνίδι του κουτσομπολιού και εγώ δεν θα το παίξω».

– Κεφάλαιο «Εθνική ομάδα». Θα διεκδικήσεις τις πιθανότητες;

«Αποτελεί τιμή για κάθε αθλητή η Εθνική ομάδα».

– Ναι, αλλά για σένα παραμένει στόχος μετά από αυτό το πρόβλημα υγείας;

«Έχω αφήσει εντελώς πίσω μου το πρόβλημα υγείας. Ήταν μια απλή παύση. Από τη στιγμή που θα ξαναπέσω στο νερό, θέλω να συγκρίνομαι στα ίσα με τον οποιοδήποτε παίκτη. Εάν ο Ομοσπονδιακός προπονητής κρίνει ότι δεν είμαι σε θέση να αγωνιστώ σε αυτό το επίπεδο, είναι απόλυτα σεβαστό».

– Αν σε καλέσουν, θα πας;

«Γιατί να μην πάω; Πρώτα από όλα είναι η υγεία μου. Αν είμαι καλά και κληθώ, θα πάω»!

– Για να ολοκληρώσουμε την συνέντευξη, θέλεις να ευχαριστήσεις κάποιον;

Η οικογένεια μου και οι φίλοι μου ήταν από την πρώτη στιγμή εκεί. Μπορεί να μιλάς με πολύ κόσμο, αλλά στα δύσκολα μόνο η οικογένεια και 3-4 καλοί φίλοι θα είναι εκεί… Με έκανε να εκτιμήσω πολύ περισσότερο τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία, την έννοια της οικογένειας όλο αυτό. Οι πράξεις τα δείχνουν αυτά, όχι το να το κάνω δημόσια.

Θα ήθελα να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς Πάρι Κοσμίδη, Μπάμπη Μπακογιάννη, Αθανάσιο Λαλούση και Βασίλη Μυγδάλη.

Η ουσία μέσα από αυτή τη συνέντευξη είναι ότι είχα ένα πρόβλημα που ήταν αντιμετωπίσιμο, το έκανα σε απόλυτο βαθμό, ήμουν καλά, είμαι καλά και επιστρέφω πιο δυνατός.

Μη φοβάστε, κοιτάξτε κατάματα την πραγματικότητα, ό,τι και αν συμβαίνει. Αισιοδοξία και πίστη για το καλύτερο. Νικάει, όποιος δεν φοβάται και πιστεύει στον εαυτό του».