Καρκίνος στον εγκέφαλο. Όγκος με ζαλάδες, πονοκέφαλο, ναυτία, αστάθεια, σπασμούς

PhD

του Κωνσταντίνου Λούβρου,  M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο καρκίνος του εγκεφάλου εμφανίζεται όταν μέσα στον εγκέφαλο αναπτύσσονται ανώμαλα κύτταρα ανεξέλεγκτα.

Ο εγκέφαλος αποτελεί τμήμα του κεντρικού νευρικού συστήματος στο σώμα μας.

Ουσιαστικά πρόκειται για μάζες που αναπτύσσονται εντός της κρανιακής κοιλότητας και δρουν χωροκατακτητικά, πιέζοντας και παρεκτοπίζοντας τον παρακείμενο εγκέφαλο. Οι μάζες αυτές δημιουργούνται από τον ανεξέλεγκτο και ανώμαλο πολλαπλασιασμό εκείνων των κυττάρων από τα οποία προέρχονται και δρουν πιεστικά σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, ανάλογα με την εντόπισή τους. Οι όγκοι του εγκεφάλου διακρίνονται με βάση τη συμπεριφορά τους σε καλοήθεις και κακοήθεις και ανάλογα με την προέλευσή τους σε πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς ή μεταστατικούς. 

Οι πρωτογενείς εγκεφαλικοί όγκοι στα παιδιά εντοπίζονται συνήθως στο οπίσθιο κρανιακό βόθριο και στους ενήλικες συνήθως εντοπίζονται στα εμπρόσθια εγκεφαλικά ημισφαίρια, παρόλο που μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε μέρος του εγκεφάλου. 

Οι όγκοι στον εγκέφαλο μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις. Παίρνουν το όνομά τους από τα κύτταρα στα οποία πρωτοεμφανίζεται ο καρκίνος. Παράδειγμα καλοήθους όγκου στον εγκέφαλο είναι το μηνιγγίωμα.

Οι πιο συνηθισμένοι κακοήθεις όγκοι στον εγκέφαλο λέγονται γλοιώματα. Στους όγκους αυτούς περιλαμβάνονται το αστροκύτωμα, το πολύμορφο γλοιοβλάστωμα (GBM) και το ολιγοδενδρογλοίωμα.

Τα αίτια των περισσότερων όγκων του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού είναι άγνωστα, αλλά κάποιοι παράγοντες κινδύνου για κακοήθεις όγκους του εγκεφάλου είναι γνωστοί:

Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία στο κεφάλι ως θεραπεία για άλλον τύπο καρκίνου είναι πιθανόν να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης όγκων. Αυτό συμβαίνει συχνά σε άτομα που έχουν υποστεί ακτινοθεραπεία για παιδική λευχαιμία.

Είναι επίσης δυνατόν να έχουν κάποια γενετική προδιάθεση στην ανάπτυξη ενός όγκου.

Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία που να συνδέουν τη χρήση του κινητού τηλεφώνου με τους εγκεφαλικούς όγκους.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του εγκεφάλου; 

Παράγοντας κινδύνου είναι κάθε παράγοντας που συσχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης κάποιας συγκεκριμένης πάθησης, π.χ. καρκίνου του εγκεφάλου. Υπάρχουν διάφοροι τύποι παραγόντων κινδύνου, ορισμένοι εκ των οποίων μπορούν να τροποποιηθούν ενώ άλλοι όχι.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι η ύπαρξη ενός ή περισσότερων παραγόντων κινδύνου δεν σημαίνει ότι κάποιος θα προσβληθεί από καρκίνο του εγκεφάλου. Πολλοί άνθρωποι έχουν τουλάχιστον έναν παράγοντα κινδύνου αλλά δεν θα προσβληθούν ποτέ από καρκίνο του εγκεφάλου, ενώ άλλοι που ήδη πάσχουν από καρκίνο του εγκεφάλου μπορεί να μην έχουν γνωστούς παράγοντες κινδύνου. Ακόμη και αν κάποιος που πάσχει από καρκίνο του εγκεφάλου έχει έναν παράγοντα κινδύνου, συνήθως είναι δύσκολο να μάθουμε κατά πόσο ο παράγοντας αυτός συντέλεσε στην εμφάνιση της ασθένειας. Αν και οι αιτίες του καρκίνου του εγκεφάλου δεν είναι πλήρως κατανοητές, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που είναι συσχετισμένοι με τον κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου. 
Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνονται οι εξής: 

• προχωρημένη ηλικία

• οι γενετικοί παράγοντες-οικογενειακό ιστορικό, άτομα με συγγενείς πρώτου βαθμού που πάσχουν από όγκο του εγκεφάλου παρουσιάζουν αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου.

• περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η έκθεση σε ακτινοβολία, ή χημικά, κυρίως στον εργασιακό χώρο, ή  εφαρμογή ακτινοβολίας, ως θεραπευτικό μέσο

Οι εγκεφαλικοί όγκοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε πρωτογενείς και σε δευτερογενείς. 

Οι πρωτογενείς όγκοι εμφανίζονται από μόνοι τους, χωρίς να έχει γίνει μετάσταση από κάποιο άλλο μέρος του σώματος, ενώ οι δευτερογενείς όγκοι είναι μεταστάσεις καρκίνων από διαφορετικά όργανα του σώματος. 

Πρωτογενείς όγκοι: αναπτύσσονται από τον ανώμαλο πολλαπλασιασμό εγκεφαλικών κυττάρων. 

Όγκοι μπορούν να δημιουργηθούν από τα διάφορα είδη των εγκεφαλικών κυττάρων. Στα παιδιά οι περισσότεροι όγκοι είναι πρωτογενείς. 

Δευτερογενείς όγκοι: αναπτύσσονται από μεταστάσεις καρκίνου που προϋπάρχει σε άλλο σημείο του σώματος. Οι δευτερογενείς αυτοί όγκοι είναι συχνότεροι από ότι οι πρωτογενείς όγκοι του εγκεφάλου. Στους ενήλικες οι περισσότεροι όγκοι είναι μεταστάσεις καρκίνων που εκδηλώθηκαν αλλού στο σώμα. 

Οι εγκεφαλικοί όγκοι ΔΕΝ είναι μεταδοτικοί.

Οι ασθενείς με όγκο του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού έχουν διαφορετικά συμπτώματα, ανάλογα με το σημείο που βρίσκεται ο όγκος. Μερικές φορές, όταν ένας όγκος αναπτύσσεται αργά, τα συμπτώματα εξελίσσονται σταδιακά και είναι ελάχιστα αισθητά. Είναι δυνατόν τα συμπτώματα να είναι παρόμοια με τα συμπτώματα άλλων ασθενειών.

Τα σημεία και συμπτώματα που μπορούν να προκαλούν οι πρωτογενείς ή δευτερογενείς εγκεφαλικοί όγκοι έχουν σχέση με πολλές βασικές λειτουργίες όπως η όραση, η ακοή, η ομιλία, η μνήμη, η κίνηση, η ισορροπία, η συμπεριφορά και η ψυχική κατάσταση. 
Τα κυριότερα είναι: 
Έντονος πονοκέφαλος: Ο πονοκέφαλος αυτός είναι ισχυρότερος από ότι συνήθως, επιδεινώνεται προοδευτικά, εκδηλώνεται το πρωί, εντοπίζεται πάντοτε στην ίδια περιοχή και μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία, εμετό και απώλεια όρασης. 

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του εγκεφάλου; 

Τα συμπτώματα του καρκίνου του εγκεφάλου εξαρτώνται από το σημείο του εγκεφάλου στο οποίο βρίσκεται ο όγκος, από το μέγεθός του και από το πόσο γρήγορα αναπτύσσεται. Στα συνήθη συμπτώματα του καρκίνου του εγκεφάλου περιλαμβάνονται τα εξής: 

• σοβαροί πονοκέφαλοι που μπορεί να συνοδεύονται από ναυτία και έμετο ή μπορεί και όχι

• αδυναμία στη μία πλευρά του σώματος (ημιπάρεση)

• επιληπτικές κρίσεις/σπασμοί

• αλλαγές στον τρόπο σκέψης ή στην προσωπικότητα

• διαταραχές στην όραση ή στην ομιλία

• δυσκολία στον έλεγχο των κινήσεων (αταξία)

• ζάλη. 

Τα συμπτώματα αυτά ενδέχεται να οφείλονται σε αρκετές παθήσεις και όχι μόνο στον καρκίνο του εγκεφάλου. Αν προκύψουν κάποια από τα εν λόγω συμπτώματα, έχει σημασία να αποταθείτε σε γιατρό.

Περισσότεροι από το 50% των ασθενών με εγκεφαλικό όγκο, παρουσιάζουν πονοκέφαλους. Χειροτερεύουν με το βήχα και με την αλλαγή της θέσης του ασθενούς. Με την αύξηση του όγκου γίνονται συχνότεροι, διαρκούν περισσότερο και γίνονται ισχυρότεροι. 

Προβλήματα όρασης: Διπλωπία (ο ασθενής βλέπει διπλά), απώλεια της περιφερικής ή άλλου μέρους της όρασης. Δυσκολίες ομιλίας και ακοής. 

Δυσκολίες ισορροπίας: Ο ασθενής δυσκολεύεται να κρατήσει την ισορροπία του και παρουσιάζει προβλήματα στο συντονισμό των κινήσεων του. 

Εμετοί: Ο ασθενής παρουσιάζει το πρωί όταν ξυπνά αναγούλες, εμετούς που δεν εξηγούνται από άλλους λόγους. Κάποτε οι εμετοί αυτοί μπορεί να είναι έντονοι. Απώλεια αίσθησης και κίνησης: Ο ασθενής χάνει προοδευτικά τη δυνατότητα να κινεί ή να αισθάνεται ένα μέλος του σώματός του, χέρι ή πόδι. 

Μπορεί επίσης να έχει μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα σε ένα μέλος του. Σύγχυση, δυσκολίες συγκέντρωσης. Αλλαγές στη συμπεριφορά. 

Σπασμοί: Οι αλλαγές στην ηλεκτρική δραστηριότητα των νευρώνων του εγκεφάλου που δημιουργεί ό όγκος, είναι αιτία σπασμών, απώλειας της συνείδησης, απώλειας ούρων ή και κοπράνων. Σπασμοί που εμφανίζονται ξαφνικά σε ένα ενήλικα χωρίς προηγούμενο ιστορικό σπασμών ή ατυχήματος με εμπλοκή του εγκεφάλου ή άλλης ασθένειας που προκαλεί σπασμούς, πρέπει να δημιουργεί την υποψία για εγκεφαλικό όγκο. Κάποτε οι σπασμοί μπορεί να είναι το μόνο σημείο ενός εγκεφαλικού όγκου που αυξάνεται με αργό ρυθμό. 

Παρόλο που δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σύμπτωμα στους εγκεφαλικούς όγκους, η αργή ανάπτυξη νευρολογικών συμπτωμάτων και σημάδια αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης, όσο και η επιληψία σε κάποιον ασθενή με αρνητικό ιατρικό ιστορικό επιληψίας θα πρέπει να δημιουργήσουν την υποψία για εγκεφαλικό όγκο. 

Πώς γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του εγκεφάλου; 

Μπορεί να πραγματοποιηθεί μια σειρά εξετάσεων για τη διερεύνηση συμπτωμάτων του καρκίνου του εγκεφάλου και την επιβεβαίωση μιας διάγνωσης. Ορισμένες από τις πιο συνηθισμένες εξετάσεις περιλαμβάνουν τα εξής: 

• φυσική (κλινική) εξέταση

• απεικονιστικές εξετάσεις όπως υπολογιστική τομογραφία (computed tomography (CT)) ή μαγνητική τομογραφία (magnetic resonance imaging (MRI))

• λήψη δείγματος ιστού (βιοψία) από τον εγκέφαλο για εξέταση στο μικροσκόπιο.

Επιλογές θεραπευτικής αγωγής 

Η θεραπευτική αγωγή και η περίθαλψη των καρκινοπαθών συνήθως παρέχονται από ομάδα επαγγελματιών στον τομέα της υγείας που ονομάζεται διεπιστημονική ομάδα. 

Οι κακοήθεις εγκεφαλικοί όγκοι αποτελούν ένα πολύπλοκο και δύσκολο θεραπευτικό πρόβλημα. Παρά την αξιόλογη βελτίωση της αντιμετώπισης και των ποσοστών ίασης για πολλούς άλλους καρκίνους που έχουν επιτευχθεί κατά τα τελευταία 30 χρόνια, για τους καρκίνους του εγκεφάλου δυστυχώς δεν έχει παρατηρηθεί ανάλογη πρόοδος. 

Οι όγκοι του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού αντιμετωπίζονται συνήθως με χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία ή θεραπεία με στεροειδή. Αυτές οι θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανεξάρτητα ή σε συνδυασμό.

Ο στόχος της θεραπείας είναι να εξαλειφθεί ο όγκος, ή να επιβραδυνθεί η ανάπτυξή του, και / ή να γίνουν ηπιότερα τα συμπτώματα με τη συρρίκνωση του όγκου και της τυχόν διόγκωσης γύρω από αυτόν.

Υπάρχουν επίσης πολλά είδη νέων και πειραματικών θεραπειών (ή βελτιώσεις των υφιστάμενων) που χρησιμοποιούνται συχνά για την θεραπεία ασθενών με όγκους, όπως είναι η γονιδιακή θεραπεία. Μεγάλη έμφαση τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί στη γονιδιακή θεραπεία των όγκων γενικότερα και κατά επέκταση και των όγκων του εγκεφάλου. Είναι γνωστό ότι γονιδιακές μεταβολές ευθύνονται και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός όγκου. Στόχος λοιπόν, είναι η καταστολή εκείνων των γονιδίων, δηλαδή των τμημάτων του γενετικού υλικού, που φαίνεται να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ογκογένεση και τα οποία αποκαλούνται ογκογονίδια. Ένα μεγάλο κομμάτι της έρευνας και της επιστήμης ασχολείται με αυτό το εξαιρετικά μεγάλο και δύσβατο κεφάλαιο και όλα υπόσχονται ότι αυτή η θεραπεία ίσως αποτελέσει τη θεραπεία του μέλλοντος στην ογκολογία.

Οι δυσκολίες στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των εγκεφαλικών όγκων οφείλονται σε πολλούς παράγοντες. Αρχικά μέσα στον εγκέφαλο αναπτύσσονται πολλών ειδών όγκοι με διαφορετική ιστολογική μορφή. Ο τρόπος και η ταχύτητα ανάπτυξης είναι διαφορετικός για κάθε μορφή. Η μεγάλη ετερομορφία που χαρακτηρίζει τους εγκεφαλικούς όγκους παρατηρείται ακόμη και μέσα σε οντότητες της ίδιας ιστολογικής κατηγορίας. Το γεγονός αυτό αυξάνει την δυσκολία αξιολόγησής τους και σε αρκετές περιπτώσεις τη δυναμική εξέλιξής τους. 

Πρωτοποριακή συνδυαστική θεραπεία για τον καρκίνο του εγκεφάλου Σημαντική αύξηση του προσδόκιμου ζωής σε ασθενείς με καρκίνο εγκεφάλου (γλοίωμα βαθμού IV) δίνει πρωτοποριακή συνδυαστική θεραπεία!

Αυτό ανακοινώθηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Νευροχειρουργικής Εταιρείας, το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Μάιο στο Λος Αντζελες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο η συνδυαστική θεραπεία για το Γλοιοβλάστωμα (γλοίωμα βαθμού IV) σχεδόν διπλασιάζει το προσδόκιμο ζωής.

Πρόγνωση-Έκβαση
Η πρόγνωση και κατά συνέπεια η έκβαση των ασθενών είναι άμεσα συνυφασμένη με το αποτέλεσμα της βιοψίας. Κατά συνέπεια, καλοήθεις όγκοι μετά από ολική χειρουργική εξαίρεση-καθαρισμό, θεωρούνται πλήρως ιάσιμοι.
Οι πιο συχνοί κακοήθεις όγκοι είναι όπως ήδη έχει προαναφερθεί τα γλοιώματα. Τα γλοιώματα λοιπόν, αδρά διακρίνονται σε χαμηλής και υψηλής κακοήθειας. Τα χαμηλής κακοήθειας, παρουσιάζουν μέσο όρο επιβίωσης περίπου 7-10 χρόνια, ενώ τα υψηλής κακοήθειας μέχρι 2 χρόνια, μετά από πλήρη θεραπεία.
Όσον αφορά στους μεταστατικούς όγκους η πρόγνωση εξαρτάται από την πρωτοπαθή νόσο και την πιθανή διασπορά της νόσου και σε άλλα όργανα ή συστήματα πλην του εγκεφάλου. Σε ένα γενικό πλάνο, ασθενής με μετάσταση στον εγκέφαλο, η οποία προκαλεί νευρολογική σημειολογία, παρουσιάζει μέση επιβίωση περίπου ένα μήνα, αν δεν αντιμετωπιστεί, ενώ η μέση επιβίωση μετά από χειρουργική αφαίρεση μονήρους εγκεφαλικής μετάστασης ανέρχεται περίπου στα 2 χρόνια.

Βιβλιογραφικές παραπομπές 

Australian Cancer Network Adult Brain Tumour Guidelines Working Party. Clinical practice guidelines for the management of adult gliomas: astrocytomas and oligodendrogliomas. Cancer Council Australia, Australian Cancer Network and Clinical Oncological Society of Australia Inc

Διαβάστε επίσης

• Καρκίνος του λάρυγγα (larynx cancer). Ποια τα συμπτώματα, ποιοι κινδυνεύουν και πώς προλαμβάνεται;
• Καρκίνος του παγκρέατος, Ποια τα συμπτώματα και ποιοι κινδυνεύουν;
• Ο καρκίνος του πνεύμονα συχνά δεν παρουσιάζει συμπτώματα παρά μόνο αφού φτάσει σε προχωρημένο στάδιο. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές
• Πότε διογκώνονται (πρήζονται) οι λεμφαδένες; Πόσο επικίνδυνο είναι; Ποιες εξετάσεις βοηθούν στην διάγνωση;
• Συμπτώματα που μπορεί να σημαίνουν καρκίνο και δεν πρέπει να τα αγνοείτε

Σπάει το κεφάλι σας μετά από ποτό που ήπιατε; Μήπως το ποτό ήταν νοθευμένο, μπόμπα; Κίνδυνος τύφλωσης και θανάτου. Τι να κάνετε;

του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η μεθανόλη ή μεθυλική αλκοόλη, ή ξυλόπνευμα -η απλούστερη αλκανόλη - είναι ένα άχρωμο, εύφλεκτο και τοξικό υγρό με χαρακτηριστική οσμή, που θυμίζει αυτή της αιθανόλης.

Χρησιμοποιείται ως αντιψυκτικό, διαλύτης, καύσιμο, αλλά και ως επικίνδυνο (αν και απαγορευμένο για τρόφιμα και ποτά) υποκατάστατο της αιθανόλης. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε με διάφορα μείγματα και σαν προωθητικό των βαλλιστικών πυραύλων.

Η μεθανόλη είναι ένα φυσικό και αβλαβές υποπροϊόν πολλών τροφίμων που τρώμε κάθε ημέρα. Η μεθανόλη είναι ουσία που υπάρχει ή μπορεί να απελευθερωθεί από τρόφιμα, όπως είναι τα φρούτα και τα λαχανικά, ενώ επίσης παράγεται με φυσικό τρόπο από τον οργανισμό. Γίνεται τοξική σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα έκθεσης, όπως στην περίπτωση κατανάλωσης ορισμένων αλκοολούχων ποτών που παράγονται οικιακά με μεθόδους απόσταξης.

Η ποσότητα μεθανόλης στην ανθρώπινη διατροφή δεν είναι ποτέ κοντά στα επίπεδα που προκαλούν τοξικότητα. Θα έπρεπε να καταναλώνονται περισσότερα από 100 κουτιά διαιτητικών αναψυκτικών (ή φρουτοποτών) καθημερινά ώστε να σημειωθούν τοξικά επίπεδα.

Η παραγωγή του φθηνού αλκοόλ βασίζεται στη μεθανόλη, η οποία είναι χημικά συγγενής της αιθανόλης, που δημιουργεί το πόσιμο αλκοόλ.

Η μεθανόλη οξειδώνεται στο ήπαρ σε φαρμαλδεΰδη και αυτή σε μυρμηκικό οξύ, το οποίο προκαλεί σοβαρή οξέωση, νευροπάθεια οπτικού νεύρου, που οδηγεί σε τύφλωση ή και θάνατο. Η δηλητηρίαση εκδηλώνεται 12-24 ώρες μετά τη λήψη μεθανόλης. Παρατηρείται βαριά μεταβολική οξέωση με αύξηση του χάσματος ανιόντων και του ωσμωτικού χάσματος παρόμοια με τη δηλητηρίαση από αιθανόλη.  Η οξέωση που παρατηρείται σε δηλητηρίαση από μεθανόλη φαίνεται να οφείλεται άμεσα ή έμμεσα στην παραγωγή μυρμηκικού οξέος. Επιπρόσθετα, έχει αποδειχτεί ότι το μυρμηκικό οξύ αναστέλλει την οξειδάση του κυτοχρώματος και είναι η πρωταρχική αιτία της οφθαλμικής τοξικότητας. 

Συμπτώματα δηλητηρίασης από μπόμπα

Η δηλητηρίαση από την κατάποση μεθανόλης εκδηλώνεται με ναυτία, έμετο, πόνο στην κοιλιά, αταξία, υπνηλία, δυσαρθρία και νυσταγμό εντός 30’, ακολουθούμενη από μια λανθάνουσα περίοδο 12-24 ωρών πριν την εγκατάσταση της μεταβολικής οξέωσης. Σημεία κακής πρόγνωσης αποτελούν οι σπασμοί, το κώμα, το shock, η επίμονη οξέωση, η βραδυκαρδία και η νεφρική ανεπάρκεια. 

• Εκδηλώσεις από το γαστρεντερικό σύστημα: Ναυτία,  έμετος και κοιλιακό άλγος. Είναι επίσης πιθανό να εκδηλωθεί οξεία παγκρεατίτιδα
• Μεταβολικές διαταραχές: Σοβαρή μεταβολική οξέωση με αυξημένο χάσμα ανιόντων
• Συστηματικές εκδηλώσεις από το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (Κ.Ν.Σ.): Πονοκέφαλος, σύγχυση και ίλιγγος εμφανίζονται με ήπια έως μέτρια τοξικότητα, ενώ οι σπασμοί και το κώμα εμφανίζονται σε σοβαρού βαθμού τοξικότητα.
• Άλλες εκδηλώσεις: Θολερή όραση με την εμφάνιση του χαρακτηριστικού «πεδίου χιονιού», φωτοφοβία και οίδημα του οπτικού δίσκου και του αμφιβληστροειδούς με μειωμένη ανταπόκριση της κόρης στο φως. Μπορεί να εμφανιστεί υπεργλυκαιμία και ταχύπνοια, ενώ σε σοβαρού βαθμού δηλητηρίαση, εμφανίζεται ακόμα και νεφρική ανεπάρκεια.

Περίπου 10cc μεθανόλης προκαλούν τύφλωση και ένα ποτήρι νερού μεθανόλη εγκεφαλικό θάνατο από δηλητηρίαση. 

Διαγνωστικά τεστ για την επιβεβαίωση δηλητηρίασης με μεθανόλη

• Επίπεδα μεθανόλης στο αίμα 
• Επίπεδα μυρμηκικού στον ορό 
• Υπολογισμός osmolal gap (μετρούμενη ωσμωτικότητα του ορού - υπολογιζόμενη ωσμωτικότητα ορού Υπολογισμός ωσμωτικότητας ορού (παραδοσιακές μονάδες))

Θεραπευτική αντιμετώπιση ασθενούς με δηλητηρίαση από μεθανόλη 

Πρέπει να πάτε άμεσα στο νοσοκομείο.

Το αντίδοτο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η χορήγηση αιθανόλης, που σκοτώνει τα ένζυμα, που διασπούν την μεθανόλη, αν προλάβει κανείς να την χορηγήσει. Πρόκειται για ένα αποτελεσματικό «αντίδοτο», αλλά υπάρχει ανησυχία σχετικά με επιβλαβείς παρενέργειες της αιθανόλης. Αντί της αιθανόλης μπορεί να χορηγηθεί φομεπιζόλη, η οποία είναι ένας ανταγωνιστικός αναστολέας της αφυδρογονάσης της αλκοόλης. 

Χορηγείται επίσης διττανθρακικό νάτριο προκειμένου να αντιμετωπιστεί η μεταβολική οξέωση και φυλλικό οξύ για να επαυξήσει το μεταβολισμό του μυρμηκικού οξέος. 

Στους ασθενείς με οφθαλμολογικές διαταραχές ή σημαντική οξέωση, θα πρέπει να χορηγείται ενδοφλέβια όξινο ανθρακικό νάτριο-προς διόρθωση της οξέωσης-, και η περαιτέρω παραγωγή τοξικών μεταβολιτών πρέπει να αποκλειστεί από τη χορήγηση φομεπιζόλης ή αιθανόλης. Ο μεταβολισμός μυρμηκικού οξέος θα πρέπει να ενισχυθεί με την χορήγηση φυλλικού οξέος ενδοφλέβια. 

Αιμοκάθαρση εφαρμόζεται όταν η μεθυλική αλκοόλη στο αίμα ξεπεράσει τα 50 mg/dL και υπάρχει βαριά μεταβολική οξέωση ή νεφρική ανεπάρκεια.

ΠΡΟΣΟΧΗ
Η φομεπιζόλη είναι αποτελεσματική στην πρόληψη του σχηματισμού των τοξικών μεταβολιτών που είναι υπεύθυνοι για τις επιπλοκές δηλητηρίασης από μεθανόλη. Το κύριο μειονέκτημά της έναντι της αιθανόλης είναι το κόστος κτήσης. Αυτή η διαφορά στο κόστος αυξάνει σε ασθενείς με σοβαρή δηλητηρίαση, για τους οποίους απαιτείται αιμοκάθαρση, κατά την οποία η φομεπιζόλη πρέπει να δοσολογείται κάθε 4 αντί κάθε 12 ώρες. Σε αντίθεση με την αιθανόλη, η χορήγηση της φομεπιζόλης δεν έχει συνδεθεί με δυσμενείς επιπτώσεις για τον ανθρώπινο οργανισμό, όπως η καταστολή του ΚΝΣ, η υπογλυκαιμία, η υποθερμία και η ανησυχία. Κατά τη χορήγηση φομεπιζόλης δεν απαιτείται συχνή παρακολούθηση και επακόλουθη προσαρμογή της θεραπείας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση χορήγησης αιθανόλης. Παρόλα αυτά, απαιτείται εργαστηριακή παρακολούθηση της μεθανόλης στον ορό. 

Διαβάστε επίσης

• Οδηγίες για το μεθύσι και το hangover
• Κίνδυνος θάνατος από ποτά μπόμπες - Τα νοθεύουν με ασετόν, ακόμη και με καθαριστικά τζαμιών

Μαγνήσιο για κράμπες, ημικρανίες, μουδιάσματα, κόπωση, στρες, αρρυθμίες, οστεοπόρωση, μνήμη. Σε ποιες τροφές βρίσκεται;

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Το μαγνήσιο είναι ένα ιχνοστοιχείο το οποίο υπάρχει στα οστά, στους ιστούς και τα όργανα του σώματος.

Είναι ένα ενδοκυττάριο μεταλλικό στοιχείο, το οποίο θα πρέπει να λαμβάνουμε σε συγκεκριμένες ποσότητες.
Στον ανθρώπινο οργανισμό υπάρχουν πολλά βασικά μέταλλα όπως το ασβέστιο, το κάλιο και το νάτριο, προκειμένου όμως αυτά να λειτουργήσουν εξαρτώνται από το μαγνήσιο. Το μαγνήσιο ενεργοποιεί περισσότερες από 300 διαφορετικές βιοχημικές αντιδράσεις στο ανθρώπινο σώμα, όλες το ίδιο απαραίτητες ώστε αυτό να λειτουργήσει σωστά. «Αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο πολύς κόσμος, η ανεπάρκεια σε μαγνήσιο είναι πολύ συχνή ακόμα και σ’ εκείνους που το παίρνουν ως συμπλήρωμα τακτικά». 

Μαγνήσιο και ασβέστιο

To μαγνήσιο εμπλέκεται στενά μαζί με το ασβέστιο στο μεταβολισμό. Διανέμεται ευρέως στα μαλακά μόρια και το σκελετό, ο οποίος περιέχει περισσότερο από το 70% της συνολικής του ποσότητας στο σώμα. Εάν η λήψη του μέσω της διατροφής μειωθεί, το σώμα προστατεύεται από την απώλεια μαγνησίου μειώνοντας την ποσότητα αυτού στα ούρα, γεγονός που επιτρέπει τη διατήρηση του εν λόγω μετάλλου για μελλοντική χρήση. Το μαγνήσιο πρέπει να είναι παρόν σε κατάλληλες ποσότητες διότι βοηθά στην αφομοίωση του ασβεστίου. Καθώς το μαγνήσιο τείνει να απορροφάται σε χαμηλά επίπεδα από τη διατροφή, η έλλειψη αυτού είναι ευρέως διαδεδομένη.

Το μαγνήσιο ενεργοποιεί περισσότερα από 300 ένζυμα στο σώμα. Το μαγνήσιο επηρεάζει τα χαρακτηριστικά διαβατότητας και τις ηλεκτρικές ιδιότητες της μεμβράνης. Ελαττωμένα επίπεδα μαγνησίου αυξάνουν τη μεμβρανική αγωγιμότητα ιστών, όπως η καρδιά. Το μαγνήσιο ανταγωνίζεται το ασβέστιο για δεσμευτικές θέσεις σε μεμβράνες και διεγείρει τη συγκέντρωση ασβεστίου από το σαρκοπλασματικό δίκτυο. Υπομαγνησιαιμία μπορεί να επηρεάσει η έκκριση και η δράση της PYN και να οδηγήσει σε υπασβεστιαιμία.

Ο οργανισμός ενός ενήλικα περιέχει γύρω στα 24 γραμμάρια μαγνησίου, εκ των οποίων το 65% βρίσκεται στα οστά. Περισσότερο από το 65% της ποσότητας του μαγνησίου στο σώμα βρίσκεται στα οστά, όπου μαζί με το ασβέστιο και το φώσφορο βοηθά στο σχηματισμό τους και τους παρέχει ανθεκτικότητα. Το 39% στον ιστό και τα όργανα και μόλις 1% στο πλάσμα του αίματος. Το μαγνήσιο παίζει καίριο ρόλο στην απελευθέρωση ενέργειας, καθώς είναι συμπαράγοντας στις αντιδράσεις απελευθέρωσης ενέργειας. Είναι επίσης απαραίτητο για τη σύνθεση του RNA και την αντιγραφή του DNA, π.χ. κατά την παραγωγή κυττάρων. Επιπλέον, το μαγνήσιο είναι σημαντικό για τη λειτουργία των νεύρων και των μυών, συμπεριλαμβανομένου και του καρδιακού μυ. Κάποιες φορές αναφέρεται ως το μέταλλο «κατά του στρες», λόγω του ρόλου του στη μυϊκή χαλάρωση. Επίσης, είναι απαραίτητο για την αποκατάσταση και διατήρηση των σωματικών κυττάρων και ιστών, καθώς αποτελεί συμπαράγοντα στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών.

Σε τι χρησιμεύει το μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι:
· Αγχολυτικό,
· Αντιφλεγμονώδες,
· Αντιαλλεργικό,
· Ρυθμιστής της θερμοκρασίας του σώματος,
· Απαραίτητο για την οστεοποίηση (βοηθάει το ασβέστιο να εισχωρήσει στα οστά),
· Ρυθμιστής του γλυκιδικού και λιπιδικού μεταβολισμού των μυϊκών, καρδιακών και νευρικών ιστών.

Πλην όμως των παραπάνω καταστάσεων το Μαγνήσιο έχει συνδυασθεί και με άλλες παθήσεις:

Mαγνήσιο Μνήμη και Eγκεφαλικό

Η έλλειψη μαγνησίου στον οργανισμό μας, μπορεί να μειώνει τη μνήμη και τις δυνατότητες μάθησης. Αντίθετα η αφθονία μαγνησίου μπορεί να βελτιώνει τις γνωστικές μας λειτουργίες.

Το μαγνήσιο ρυθμίζει στον εγκέφαλο υποδοχείς που έχουν

καθοριστικό ρόλο στη μνήμη και στη μάθηση. Η διατήρηση κανονικής συγκέντρωσης μαγνησίου στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία των συνάψεων του κεντρικού νευρικού συστήματος στις οποίες βασίζεται η μνήμη μας

Σε περιπτώσεις εγκεφαλικών επεισοδίων παρατηρείται μείωση του μαγνησίου στον ορό του αίματος. Η αυξημένη πρόσληψη του μαγνησίου επιταχύνει την αποκατάσταση. Η επάρκεια μαγνησίου στον οργανισμό είναι ζωτικής σημασίας για τη σωστή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Όταν ο οργανισμός έχει ανεπάρκεια μαγνησίου, τα νευρικά κύτταρα μπορεί να μη δίνουν ή να λαμβάνουν μηνύματα, με αποτέλεσμα να γίνονται πολύ ευαίσθητα και άκρως αντιδραστικά. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, το άτομο γίνεται υπερβολικά νευρικό και υπερευαίσθητο, διακατέχεται από έντονη νευρικότητα και ανησυχία, αντιδρά απότομα στους έντονους θορύβους και γενικά έχει την εντύπωση πως οι θόρυβοι είναι πολύ δυνατότεροι. 

Μαγνήσιο και Stress

Σχετικά πρόσφατα αποδείχθηκε ότι σε άτομα που εργάζονται κάτω από δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες (έντονος θόρυβος) ή μετά από έντονη πνευματική κόπωση το Μαγνήσιο του οργανισμού τους μειώνεται επειδή αυξάνεται η αποβολή του από τα νεφρά στα ούρα. Πράγματι σε αυτά τα άτομα, μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής που περιείχαν Μαγνήσιο βοήθησε σημαντικά την επαναφορά των επιπέδων του στο φυσιολογικό και την θεραπεία των όποιων συμπτωμάτων. Επίσης, η ανεπάρκεια του μαγνησίου μπορεί να φέρει διαταραχές στον ύπνο, με κυριότερες την αϋπνία, τις κράμπες, το ξύπνημα κατά τη διάρκεια της νύχτας από μυικούς σπασμούς και γενικότερα μια δυσάρεστη αίσθηση.

Μαγνήσιο και Ημικρανίες

Μελέτες που έγιναν σε ασθενείς με ημικρανίες απέδειξαν ότι το επίπεδο του Μαγνησίου στο αίμα τους και στα ερυθρά τους αιμοσφαίρια ήταν χαμηλότερο από το φυσιολογικό. Στηριζόμενοι σε αυτά τα ευρήματα πολλοί άλλοι ερευνητές χορήγησαν συστηματικά Μαγνήσιο και κατόρθωσαν να μειώσουν την ένταση και τη διάρκεια των κρίσεων ημικρανίας.

Μαγνήσιο και Οστεοπόρωση.

Το Μαγνήσιο σε ηλικιωμένους, άνδρες και γυναίκες, βοηθά στην αύξηση της οστικής μάζας και σε βελτίωση της αντοχής των οστών. Το Μαγνήσιο βοηθά τα οστά όσο και το Ασβέστιο.

Μαγνήσιο και καρδιακές αρρυθμίες

Είναι γνωστό σε όλους μας πως η καρδιά είναι ο δυνατότερος μυς του σώματός μας, ο οποίος δουλεύει ακατάπαυστα με συστολές για να κυκλοφορεί το αίμα στο σώμα. Ως μυς, λοιπόν, επηρεάζεται αρνητικά από την έλλειψη μαγνησίου, η οποία μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς τις καρδιακές συστολές και μ’ αυτόν τον τρόπο να μεταβάλλει τις φυσιολογικές λειτουργίες που πρέπει να κάνει η καρδιά. Αν το μαγνήσιο είναι ανεπαρκές, δεν επιτρέπεται η χαλάρωση του καρδιακού μυ ώστε αυτός να είναι έτοιμος για την επόμενη συστολή.

Το πρόβλημα των ταχυαρρυθμιών είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο. Στις ΗΠΑ πιστεύεται ότι πάσχουν περισσότερα από 2 εκατομμύρια άτομα ιδιαίτερα άνδρες. Συνήθως οι ταχυαρρυθμίες συνδυάζονται με Υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια αλλά είναι και ιδιαίτερα συνηθισμένες και μετά καρδιακό bypass.

Μαγνήσιο και Άσθμα

Το Μαγνήσιο έχει βρεθεί ότι αναστέλλει την σύσπαση των λείων μυικών ινών, μειώνει έκκριση Ισταμίνης από τα Μαστοκύτταρα και αναστέλλει την έκκριση Ακετυλχολίνης, επομένως αποτελεί χρήσιμο φάρμακο σε ασθενείς με βρογχική σύσπαση από Ασθμα. Πράγματι μελέτες που έγιναν έδειξαν ότι μπορεί να βοηθήσει σε άτομα ανθεκτικά στην κλασική θεραπεία με β-αγωνιστές, αντιχολινεργικά και κορτικοστεροειδή.

Μαγνήσιο και Καρδιακό Bypass

Παρά την εντυπωσιακή βελτίωση των χειρουργικών μεθόδων για το καρδιακό bypass η θνησιμότητα 1 χρόνο μετά την επέμβαση κυμαίνεται από 3-20 % και εξαρτάται από την προεγχειρητική κατάσταση του ασθενούς και την ηλικία. Από την άλλη πλευρά, η θετική επίδραση του Μαγνησίου στον τόνο των αγγείων, οι αντιαρρυθμικές δυνατότητές του και θετική δράση του σε περιπτώσεις εμφραγμάτων έχουν ήδη περιγραφεί.

Μαγνήσιο και κράμπες των κάτω άκρων

Η κράμπα είναι μια παρατεταμένη και επώδυνη σύσπαση του μυός, που συμβαίνει ως απάντηση σε ελάχιστο νευρικό ερέθισμα. Εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο. Η έλλειψη ενέργειας στο μυ θα έπρεπε κανονικά να οδηγεί σε αδυναμία σύσπασης και όχι σε αδυναμία χαλάρωσης του μυός. Αυτό όμως που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι, ότι στη διαδικασία σύσπασης-χαλάρωσης του μυός η ενέργεια «προπληρώνεται» για τη χαλάρωση του μυός. Έτσι, μετά τη σύσπαση απαιτείται ενέργεια για τη χαλάρωση του μυός και αυτή η ενέργεια είναι που θα χρησιμοποιηθεί για την επόμενη σύσπαση. 

Η επάρκεια μαγνησίου σε αυτή τη διαδικασία μεριμνά για την ύπαρξη ενέργειας για τη χαλάρωση του μυός. Έτσι, όσο συχνά συμβαίνει να πάσχουν από κράμπες, ιδιαίτερα μετά από προπόνηση, αγώνες ή γενικά κούραση και απώλεια υγρών και αλάτων, πρέπει να σκεφτούν ότι πιθανόν πάσχουν από έλλειψη μαγνησίου. Αυτό αφορά κυρίως αθλητές και γενικότερα νέους και υγιείς οργανισμούς. Στους πρεσβύτερους οι κράμπες μπορεί να προέρχονται από σημαντικά προβλήματα υγείας.

Η απορρόφηση του Μαγνησίου επηρεάζεται:

Παράγοντες που είναι γνωστό ότι μειώνουν τα επίπεδα του μαγνησίου είναι οι ακόλουθοι

• Σύνδρομα δυσαπορρόφησης
• Παθολογική απώλεια  γαστρεντερικών υγρών
• Νεφρικές παθήσεις  - Χρόνια πυελονεφρίτιδα - Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα - Νεφρική σωληναριακή  οξέωση
• Ασιτία με μεταβολική οξέωση
• Αλκοολισμός
• Υπερπαραθυρεοειδισμός  - υπερασβεστιαιμία
• Υπερανδυστερονισμός
• Οξεία πακγρεατίτιδα
• Χρόνια παγκρεατίτιδα
• Τοξαιμία ή εκλαμψία κύησης

Παράγοντες που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τα επίπεδα του μαγνησίου είναι οι ακόλουθοι

• Νεφρική ανεπάρκεια
• Διαβητικό κώμα
• Υποθυρεοειδισμός
• Νόσος του Addison
• Πολλαπλούν μυέλωμα
• Συστηματικός ερυθηματώδης
  λύκος
• Αφυδάτωση
• Θεραπεία με μαγνήσιο

Διατροφή και μαγνήσιο

Το μαγνήσιο λαμβάνεται μέσω της τροφής. Η απορροφητικότητα του μειώνεται με την αύξηση της ηλικίας και τη λήψη συμπληρωμάτων σιδήρου. Το πλεόνασμα μαγνησίου αποβάλλεται μέσω των νεφρών.

Μαγνήσιο μπορούμε να λάβουμε και μέσω των τροφών, αφού απαντάται σε μεγάλη ποικιλία από αυτές, όπως στα φρέσκα πράσινα λαχανικά, όπου το συναντάμε πλούσιο λόγω του ότι είναι βασικό στοιχείο του μορίου της χλωροφύλλης. 

Βασικές πηγές μαγνησίου είναι το κακάο, τα λαχανικά, τα αποξηραμένα φρούτα, οι ξηροί καρποί, καθώς και ορισμένα μεταλλικά νερά.

Παρακάτω, ακολουθούν ανά διατροφική ομάδα, οι πλουσιότερες σε μαγνήσιο τροφές:
•   Κρεατικά ή συναφή: χοιρινό λουκάνικο, συκώτι, καρδιά, αρνίσια νεφρά, κόκκινο κρέας, πιτσούνι, αυγά.
•   Θαλασσινά: σαλιγκάρι της θάλασσας, βούκινο, μύδια, γαρίδες, καλαμάρια, αχιβάδες.
•   Αμυλώδη: καστανό ρύζι, ζυμαρικά ολικής αλέσεως, όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβίθια).
•   Λαχανικά: σπανάκι, μπρόκολο, σέσκουλο.
•   Φρούτα: μπανάνα, φρέσκο σύκο, αποξηραμένα φρούτα και ξηροί καρποί.
Δημητριακά: δημητριακά ολικής αλέσεως, ψωμί και μπισκότα ολικής αλέσεως, νιφάδες βρώμης, μούσλι.

Περιεκτικότητα σε μαγνήσιο στα 100γρ. καταναλώσιμης τροφής.

Είδος τροφής (100γρ.)	Μαγνήσιο           (mg)
Γάλα (αγελάδας)	12
Τυρί (κασέρι)	25
Αυγά	12
Κρέας (βοδινό)	151
Κοτόπουλο	20
Πατάτες	24
Λάχανο	17
Πορτοκάλια	13
Φιστίκια(αράπικα)	26
Ψωμί (άσπρο) (πιτυρούχο)	97 230

Αλληλεπιδράσεις

Η λήψη ψευδαργύρου σε μεγάλες ποσότητες από συμπληρώματα και όχι από φυσικές πηγές μπορεί να εμποδίσει την απορρόφηση του μαγνησίου σημαντικά. Επίσης, αυξημένη πρόσληψη πρωτεϊνών στη διατροφή συνδέεται με καλύτερη πρόσληψη μαγνησίου.

Η πρόσληψη φαρμάκων που περιέχουν Σίδηρο, για αναιμία, μαζί με φάρμακα που περιέχουν Μαγνήσιο εμποδίζει την απορρόφηση από το έντερο και του Σιδήρου και του Μαγνησίου, γι αυτό και πρέπει τα δύο αυτά στοιχεία να λαμβάνονται με διαφορά 3 με 4 ωρών το ένα από το άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και όταν λαμβάνονται αντιβιοτικά όπως οι τετρακυκλίνες. Μειώνει την απορρόφηση άρα και τη δράση του digoxin (φάρμακο για την καρδιά), του nitrofurantoin (αντιβιοτικό) και μερικών ανθελονοσιακών φαρμάκων. Επίσης, αν κάποιος λαμβάνει διφοσφωνικά για την οστεοπόρωση, πρέπει να τα λαμβάνει δύο ώρες πριν ή μετά από λήψη σκευασμάτων πλούσιων σε μαγνήσιο. Τα περισσότερα διουρητικά εξαντλούν τα αποθέματα μαγνησίου στον οργανισμό. Αν κάποιος λαμβάνει κάποιο από αυτά τα φάρμακα ή λαμβάνει συμπληρώματα πλούσια σε μαγνήσιο, πρέπει πάντα να ενημερώνει τους ιατρούς που τον παρακολουθούν.

Το Μαγνήσιο αυξάνεται με

• Ασπιρίνη
• Βιταμίνη D
  
• Παράγωγα μαγνησίου
• Προγεστερόνη
  
• Τριαμτερένη
  
• Λίθιο

Το Μαγνήσιο ελαττώνεται με

• Αλδοστερόνη
  
• Άλατα ασβεστίου
• Κιτρικά
  
• Διουρητικά
  
• Αντισυλληπτικά
• Φουρεσιμίδη.
  
• Αιθανόλη
  
• Αμινογλυκοζίδες
• Κυκλοσπυρίνη
  
• Φαινοτοίνη

Συνιστώμενες ημερήσιες δόσεις μαγνησίου

Σύμφωνα με το RDA χρειάζονται 6mg μαγνησίου για κάθε κιλό βάρους ανά ημέρα. Έτσι, ένα άτομο 70 κιλών χρειάζεται 420mg μαγνησίου την ημέρα για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού. Επισημαίνουμε, ότι τα άτομα που γυμνάζονται συστηματικά χρειάζονται περισσότερο μαγνήσιο, γιατί η παραγωγή ενέργειας στο σώμα τους είναι μεγαλύτερη και οι απώλειες περισσότερες.

·      Σε mg/ημέρα

• Βρέφη 0-6 μηνών : 30
• Βρέφη 7-12 μηνών : 75
• Παιδιά 1-3 ετών : 80
• Παιδιά 4-8 ετών : 130
• Παιδιά 9-12 ετών : 240
• Άντρες 14-18 ετών : 410
• Άντρες 19-30 ετών : 400
• Άντρες 31+ ετών: 420
• Γυναίκες 14-18 ετών : 360
• Γυναίκες 19-30 ετών : 310
• Γυναίκες 31+ ετών : 320
• Εγκυμοσύνη 14-18 ετών : 400
• Εγκυμοσύνη 19-30 ετών : 350
• Εγκυμοσύνη 31+ ετών : 360
• Θηλάζουσες 14-18 ετών : 360
• Θηλάζουσες 19-30 ετών : 310
• Θηλάζουσες 31+ ετών : 320

Φυσιολογικές τιμές = 1,5 – 2,5 mEq/L

Βιβλιογραφία: 

Itoh K et al. The effects of high oral magnesium supplementation on blood pressure serum lipids and related variables in apparently healthy Japanese subjects. The British J of Nutrition, 78;5:737-750, 1997.

Britton J et al. Dietary magnesium, lung function, wheezing, and airway hyperreactivity in a random adult population sample. The Lancet, 344:357-362, 1994.

MEDLAB ΙΑΤΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Διαβάστε επίσης

• Ποιές τροφές περιέχουν μαγνήσιο;

• Κράμπες. Ποια η σωστή διατροφή, για να μην σας πιάσει κράμπα;

• ΠΗΓΕΣ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ. ΠΙΝΑΚΑΣ με περιεκτικοτητα τροφών σε ασβέστιο
• Μυϊκές Κράμπες. Ποιες οι αιτίες, πώς προλαμβάνονται και τι πρέπει να κάνετε αν σας πιάσει κράμπα στην θάλασσα;
• Εγκεφαλικό, ημικρανία, οστεοπόρωση, κράμπες, stress έχουν ανάγκη από μαγνήσιο.

Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή
MSc