Η ταχυκαρδία που οφείλεται; Πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ταχυκαρδία (tachycardia) είναι ο ιατρικός όρος για τον καρδιακό σφυγμό που είναι ταχύτερος από τον φυσιολογικό. Στους ενήλικες ως φυσιολογική ορίζεται η καρδιακή συχνότητα από 60-100 σφυγμούς/λεπτό.
Μερικές φορές η ταχυκαρδία αποτελεί φυσιολογική ανταπόκριση π.χ. στη σωματική άσκηση ή το άγχος. Κάποιες φορές, όμως, μπορεί να αποτελεί ένδειξη άλλου προβλήματος.

Ο ρυθμός της καρδιάς ελέγχεται συνήθως από φυσικό βηματοδότη - το φλεβόκομβο - που βρίσκεται στο δεξιό κόλπο. Ο φλεβόκομβος παράγει ηλεκτρικά ερεθίσματα που ξεκινούν συνήθως κάθε κτύπο της καρδιάς.

Κάθε καρδιά λειτουργεί με τους δικούς της σταθερούς ρυθμούς χάρη σε ένα αξιόλογο ηλεκτρικό σύστημα, βάσει του οποίου το αρχικό ηλεκτρικό ερέθισμα παράγεται από το φλεβόκομβο και άγεται αρχικά στους κόλπους και στη συνέχεια περνά στις κοιλίες διαμέσου μιας ενδιάμεσης 'γέφυρας' (κολποκοιλιακός κόμβος).

Αυτή η αλληλουχία παραγωγής και μετάδοσης του ηλεκτρικού ερεθίσματος επαναλαμβάνεται περίπου 100.000 φορές την ημέρα και έχει ως αποτέλεσμα ισάριθμες συστολές της καρδιάς κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η απόδοσή της ως αντλία να είναι βέλτιστη.

Η παθολογική ταχυκαρδία οφείλεται κατά κανόνα σε διαταραχή της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς η οποία μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αυξημένη.

Συνήθως στην ταχυκαρδία κάποιος νιώθει ένα ''φτερούγισμα' στην καρδιά του. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα συμπτώματα αυτά είναι αθώα, τουλάχιστον στους νεότερους. Οφείλεται σε φυσιολογικά ή παθολογικά αίτια. Η σωματική και η πνευματική υπερένταση, καθώς και οι έντονες συγκινήσεις μπορούν να προκαλέσουν ταχυκαρδία και σε γερά άτομα. Η παθολογική ταχυκαρδία προέρχεται από πυρετικές καταστάσεις, νοσήματα του καρδιαγγειακού και του νευρικού συστήματος, διαταραχές των εσωτερικών εκκρίσεων, μερικά φάρμακα (ατροπίνη, καφεΐνη, αδρεναλίνη) κλπ.

Στην πιο απλή και αθώα περίπτωση η ταχυκαρδία είναι αποτέλεσμα της λήψης διαφόρων διεγερτικών ουσιών όπως είναι η καφεΐνη και άλλες συγγενείς ουσίες που απαντώνται στο καφέ, το τσάι και τις σοκολάτες. Ορισμένοι οργανισμοί είναι πιο ευάλωτοι στην επίδρασή τους. Αντίστοιχες συνέπειες μπορεί να έχει το αλκοόλ και το κάπνισμα.

Πολλές χημικές ουσίες του περιβάλλοντος έχουν επίσης παρόμοια δράση στη καρδιά. Πρόκειται συνήθως για πτητικές ουσίες που εισπνέονται όπως διάφοροι διαλύτες που περιέχονται σε χρώματα, κόλλες, βερνίκια, προωθητικά αέρια, βενζίνη κλπ. Μεγαλύτερο κίνδυνο σε αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι που έρχονται σε διαρκή επαφή με αυτά τα προϊόντα ενώ δεν είναι αμελητέα η εισπνοή τους με σκοπό την πρόκληση ευφορίας από εξαρτημένα άτομα.

Εξάλλου, ταχυκαρδία προκαλούν πολλά ναρκωτικά με προεξάρχοντα την κοκαΐνη και τις αμφεταμίνες. Ορισμένοι θάνατοι μάλιστα αποδίδονται και στην αρρυθμιογόνο δράση τους.

Πέρα όμως από τα ναρκωτικά, η πρόκληση αρρυθμιών είναι δυνητική παρενέργεια διαφόρων φαρμάκων.

Ευνόητο είναι ότι πολλές καρδιαγγειακές παθήσεις μπορούν να εμφανίσουν ταχυκαρδία, όπως:
•   στεφανιαία νόσος, 
•   καρδιακή ανεπάρκεια, 
•   βαλβιδοπάθειες και 
•   υπέρταση.

Συχνά το πρόβλημα οφείλεται στην ύπαρξη εκ γενετής διαφόρων 'βραχυκυκλωμάτων' στο ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς όπως πχ συμβαίνει στο σχετικά συχνό σύνδρομο Wolf-Parkinson-White.

Άλλες οργανικές παθήσεις που ενοχοποιούνται είναι:
•   ο υπερθυρεοειδισμός, 
•   η αναιμία, 
•   διάφορες ηλεκτρολυτικές διαταραχές κ.ά.

Τα περισσότερα άτομα με ταχυκαρδία δεν έχουν συμπτώματα. Μπορεί, όμως, να αντιλαμβάνονται ότι καρδιά τους χτυπά γρήγορα ή έντονα ή να αντιλαμβάνονται παύσεις που ακολουθούνται από αίσθημα ενός ισχυρού καρδιακού κτύπου.   Αυτές οι μεταβολές του καρδιακού σφυγμού ονομάζονται «αίσθημα παλμών». 

Μερικές φορές, η ταχυκαρδία δυσχεραίνει τη λειτουργία της καρδιάς, και αυτό μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως:

•   Ζάλη

•   Πόνο στο στήθος

•   Δυσκολία στην αναπνοή

•   Λιποθυμία

Οι σπουδαιότερες μορφές ταχυκαρδίας είναι η κολπική παροξυσμική, η κοιλιακή παροξυσμική και φλεβοκομβική. Η κολπική παροξυσμική ταχυκαρδία είναι γρήγορη καρδιακή λειτουργία (150 παλμοί στο λεπτό κατά μέσο όρο), που οφείλεται σε ερεθίσματα που πηγάζουν από τους κόλπους. Αρχίζει και σταματάει απότομα και μπορεί να παρουσιαστεί σε νεαρά άτομα χωρίς να έχουν καμία καρδιοπάθεια. Τα συμπτώματά της είναι αίσθημα παλμών, δύσπνοια και αδυναμία. Η πρόγνωση είναι καλή στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει καρδιοπάθεια, διαφορετικά εξαρτάται από τη φύση και τη σοβαρότητα της βασικής αρρώστιας.

Στην κοιλιακή παροξυσμική ταχυκαρδία παρατηρούνται συνήθως 150 με 200 παλμοί στο λεπτό. Οφείλεται σε ερεθίσματα που προέρχονται από τις κοιλίες. Η διάρκειά της είναι από λίγες στιγμές μέχρι πολλές ημέρες. Αρχίζει και σταματάει απότομα και εμφανίζεται συνήθως σε καρδιοπαθείς. Τα συμπτώματα είναι ίδια με της κολπικής παροξυσμικής ταχυκαρδία Η πρόγνωση είναι επιφυλακτική, ιδίως όταν παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Η φλεβοκομβική ταχυκαρδία παρουσιάζεται όταν ο φλεβόκομβος εργάζεται σε μια συχνότητα που ξεπερνά τα 100 ερεθίσματα στο λεπτό. Η φλεβοκομβική ταχυκαρδία παρουσιάζεται φυσιολογικά μετά από μυϊκή προσπάθεια, από γεύμα ή μετά από συγκινήσεις. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε εμπύρετες καταστάσεις, σε αναιμία, σε υπερθυρεοειδισμό, σε ρευματική καρδίτιδα κ.ά. Τα συμπτώματά της μπορεί να είναι μηδαμινά ή να είναι αίσθημα παλμών καρδιάς στο λαιμό.

Αν αισθάνεστε ταχυκαρδία, ο γιατρός σας θα ζητήσει τις παρακάτω εξετάσεις:

•   Ηλεκτροκαρδιογράφημα – Απεικονίζει την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς. Μπορεί να αποκαλύψει καταστάσεις, όπως ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού ή ένα προγενέστερο έμφραγμα μυοκαρδίου. Μερικοί ασθενείς φορούν μία συσκευή που καταγράφει το ηλεκτροκαρδιογράφημα  για ένα 24ωρο (Holter ρυθμού).

•   Υπερηχοκαρδιογράφημα – Χρησιμοποιεί υπερήχους για να αξιολογήσει το μέγεθος και τη λειτουργία των κοιλοτήτων της καρδιάς, καθώς και τη δομή και τη λειτουργία των καρδιακών βαλβίδων. Το υπερηχογράφημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στη διαχρονική παρακολούθησή σας, για να διαπιστωθεί αν η λειτουργία της καρδιάς σας έχει μεταβληθεί στο πέρασμα του χρόνου.

•   Δοκιμασία κόπωσης - Προσδιορίζει πόσο καλά λειτουργεί η καρδιά σας στη διάρκεια άσκησης. Είναι μία μέθοδος για την ανίχνευση της στεφανιαίας νόσου. Ο γιατρός θα δει πόσο καλά ανταποκρίνεται η καρδιά σας στην άσκηση, εξετάζοντας το ΗΚΓ, την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό σας ρυθμό καθώς βαδίζετε σε έναν τάπητα.

•   Αιματολογικές εξετάσεις – Έλεγχος του θυρεοειδή και των ηλεκτρολυτών.

Θεραπεία της ταχυκαρδίας

Η θεραπεία της ταχυκαρδίας εξαρτάται από την αιτία της. Αν η καρδιά σας κτυπά πολύ γρήγορα, ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει κάποιους τρόπους για να την επιβραδύνετε, όπως να βήξετε έντονα ή να σφιχτείτε όπως στην τουαλέτα. Με τις τεχνικές αυτές επηρεάζεται το νεύρο που ελέγχει την καρδιακή σας συχνότητα. 

Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν:

•   Φάρμακα που ελέγχουν την καρδιακή συχνότητα.

•   Τοποθέτηση βηματοδότη, δηλαδή μίας συσκευής που εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα, και εκπέμπει ηλεκτρικά σήματα στην καρδιά σας ελέγχοντας την καρδιακή συχνότητα.

•   Κατάλυση. Πρόκειται για επεμβατική μέθοδο, στη οποία ο γιατρός χρησιμοποιεί ειδικούς καθετήρες και με θερμότητα (ραδιοσυχνότητες) καταστρέφει ένα μικρό  κομμάτι της καρδιάς που εκπέμπει τα παθολογικά ηλεκτρικά σήματα.

Αν η καφεΐνη ή το κάπνισμα σας προκαλούν ταχυκαρδία, η διακοπή τους θα την αποτρέψει.

Κάθε καρδιοπάθεια μπορεί να αυξήσει της πιθανότητες ταχυκαρδίας. Οτιδήποτε συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας της καρδιάς σας μπορεί να βοηθήσει, δηλαδή:

•   Χάστε βάρος αν είστε υπέρβαροι.

•   Ασκήστε για 30 λεπτά ημερησίως, τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας.

•   Τρώτε πολλά φρούτα, λαχανικά και γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά και αποφεύγετε το πολύ κρέας και τις λιπαρές τροφές. 

Διαβάστε επίσης

• Καρδιακή αρρυθμία. Τι είναι; Πόσο επικίνδυνη είναι; Πώς αντιμετωπίζεται; Πώς προλαμβάνεται;
• Τι είναι ο καρδιακός ρυθμός; Κάποια μυστικά για την μέτρηση του σφυγμού. Ποιες οι φυσιολογικές τιμές ανά ηλικία; Μέτρηση ακόμα και με smartphone
• ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΑ; XΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ. ΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ.
• Οι νεότερες εξελίξεις στη καδιαγγειακή ιατρική στο Διεθνές Συνέδριο Heart Vessels & Stroke
• Ποιοι πρέπει να παίρνουν αντιπηκτική αγωγή; Ποια είναι τα αντιπηκτικά φάρμακα και τι πρέπει να προσέχουμε;
• Τι είναι η κολπική μαρμαρυγή; Ποια τα συμπτώματά της, πως σχετίζεται με την άνοια, το εγκεφαλικό επεισόδιο και το αλκοόλ; Ποια η θεραπεία και ποια η σωστή διατροφή; (video)

Υπερηχογράφημα Μαστού, αντικαθιστά τη μαστογραφία; Κάθε πότε πρέπει να γίνεται;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Υπερηχογράφημα Μαστού.

Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες. Ο καρκίνος ξεκινάει όταν κάποια κύτταρα του μαστού χάνουν τον έλεγχο της ανανέωσής τους και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.

Το μεγαλύτερο κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αυτά τα καρκινικά κύτταρα, δεν μένουν μόνο στην περιοχή που πρωτοαναπτύχθηκαν, αλλά μπορούν να μετακινηθούν και σε άλλες περιοχές ή όργανα του ανθρώπινου σώματος. Σύμφωνα με μεγάλες διεθνείς μελέτες, μία στις 9 ή 10 γυναίκες θα εμφανίσει καρκίνο του μαστού στη διάρκεια της ζωής της ή περίπου 6.000 γυναίκες στη χώρα μας θα εμφανίζουν καρκίνο του μαστού, κάθε χρόνο. Ο κίνδυνος να αναπτύξει μια γυναίκα καρκίνο στο μαστό αυξάνει με την ηλικία. Έτσι ενώ μέχρι την ηλικία των 39 ετών ο κίνδυνος είναι μόλις 0,5%, στις ηλικίες 40-59 ετών ο κίνδυνος φτάνει το 4-6% (δηλαδή 1 στις 20-25 γυναίκες θα αναπτύξει καρκίνο μαστού). Από την ηλικία των 60 και άνω, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στο μαστό φτάνει το 7% -12% (περίπου 1 στις 10 με 15 γυναίκες. Μικρό αλλά υπαρκτό κίνδυνο έχουν και οι άνδρες που, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες εμφανίζουν καρκίνο του μαστού σε ποσοστό 1%. Δηλαδή για κάθε 100 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, αντιστοιχεί και ένας άνδρας που θα νοσήσει από τον ίδιο λόγο, συνήθως σε ηλικία 50 με 70 ετών.
Από διεθνείς μελέτες υπολογίζεται ότι οι ετήσιοι απεικονιστικοί έλεγχοι έχουν μειώσει τη θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού κατά 24%. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο, αφού γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος του μαστού είναι για τις γυναίκες, ο πρώτος σε συχνότητα καρκίνος και δυστυχώς αποτελεί ακόμα τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο στον κόσμο.

Τι είναι η υπερηχογραφία

Είναι διαγνωστική μέθοδος ακίνδυνη (δεν υπάρχει κανενός είδους ακτινοβολία), μπορεί να επαναλαμβάνεται όσο συχνά χρειάζεται άφοβα. Είναι ανώδυνη, χαμηλού κόστους, γρήγορη, με άμεσα αποτελέσματα. Δεν απαιτεί προετοιμασία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα σαν μέθοδος πρώτης επιλογής όταν η αυτοψηλάφηση δεν είναι ασφαλής, κυρίως λόγω του μεγέθους των μαστών ή της συνυπάρχουσας ινοκυστικής μαστοπάθειας.
Η εκτέλεσή της, γίνεται από Ιατρό Ακτινολόγο, έμπειρο γνώστη της μεθόδου, οπότε ελαχιστοποιεί τα ψευδώς θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα.
H υπερηχομαστογραφία, πιο συγκεκριμένα, είναι ο πλήρης έλεγχος του μαστού με υπερήχους συν, βεβαίως, τη μασχαλιαία χώρα (έλεγχος των λεμφαδένων αυτής).
Εκτός από τους συνήθεις προληπτικούς ελέγχους, ο υπέρηχος χρησιμοποιείται για τη διερεύνηση ψηλαφητικών ευρημάτων καθώς και για τη σήμανση ογκιδίων πριν την χειρουργική τους αφαίρεση. Επίσης το υπερηχογράφημα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στη διερεύνηση μικροαποτιτανώσεων που μπορεί να αποκαλυφθούν από τη μαστογραφία.

Σε όλες τις συμπτωματικές περιπτώσεις άνω των 30 ετών γίνεται συνδυασμός μαστογραφίας και υπερηχομαστογραφίας, ενώ, κάτω των 30 ετών, γίνεται, κατ' αρχήν, υπερηχομαστογραφία και, εφ' όσον δεν καταλήγουμε σε ασφαλές συμπέρασμα, ο έλεγχος συμπληρώνεται με μαστογραφία.

ΠΟΤΕ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ

• Στις μη ψηλαφητές μάζες
• Στους πυκνούς μαστούς (με έντονα τα ινοαδενικά στοιχεία) όπου η ανίχνευση του καρκίνου όταν συνδυάζεται και με μαστογραφία αυξάνεται 17%
• Στον καθορισμό σε πολύ μεγάλο βαθμό της φύσης μίας βλάβης έχοντας δυνατότητα διαφοροδιάγνωσης της απλής κύστης από βλάβες συμπαγούς τύπου

ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Καλοήθους βλάβης
Η βλάβη έχει ομαλό περίγραμμα με σχήμα στρογγυλό ή ωοειδές. Είναι καλά περιγεγραμμένη περιβαλλόμενη από λεπτή υπερηχογενή κάψα. Η βλάβη εντός του μαστού έχει μεγαλύτερο πλάτος από βάθος.
Κακοήθους βλάβης
Είναι ακιδωτού σχήματος ή μικρολοβώδης σε ίση, περίπου, συχνότητα ενώ, με χαμηλότερη συχνότητα, παρουσιάζεται ανωμάλου σχήματος ή με βάθος μεγαλύτερο του πλάτους. Είναι σαφώς συχνότερα υποηχογενής και, μερικές φορές, συνοδεύεται από επασβεστώσεις ή πορεκτασία. (Διάταση των μαστικών πόρων).

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

• Σε πυκνούς μαστούς
• Όταν ανιχνεύεται ύποπτη μαστογραφικά μάζα μη ψηλαφητή
• Σε ψηλαφητή μάζα και Αναρχία ιστών
• Οταν υπάρχει βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό
• Σε ηλικίες κάτω των 30 ετών (για προληπτικό έλεγχο)
• Επεμβάσεις

Χρήσεις υπερηχομαστογραφίας.

• Για να καθοριστεί εάν ένα εξόγκωμα στο στήθος είναι κύστη (που περιέχει υγρό) ή συμπαγής μάζα. Υγρό αποσύρεται τυπικά από όλες τις κύστες με μία βελόνα και σύριγγα(διαδικασία που ονομάζεται αναρρόφηση). Εάν αφαιρεθεί καθαρό υγρό, και η μάζα εξαφανιστεί πλήρως, τότε δεν χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία ή αξιολόγηση.
• Όταν χρειάζεται να γίνει παρακέντηση κάποιας ακτινολογικής ανωμαλίας υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση.
• Για να μπορεί να εντοπιστεί με ακρίβεια η τοποθεσία ενός όγκου ο οποίος δεν μπορεί να ψηλαφιστεί για την καθοδήγηση του ιατρού κατά τη διαδικασία της βιοψίας. Ο υπέρηχος χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα που ανακλώνται από τον ιστό του μαστού, χρησιμοποιείται για να επιβεβαιώνει την σωστή τοποθέτηση της βελόνας κατά τη διάρκεια μιας βιοψίας.
• Το υπερηχογράφημα μαστών χρησιμοποιείται επίσης στην σταδιοποίηση των ασθενών με καρκίνο του μαστού, επιτρέποντάς μας να μετρήσομε με ακρίβεια το μέγεθος του όγκου και να εντοπίζομε επιπρόσθετες εστίες σε περιπτώσεις πολυεστιακής εντόπισης της βλάβης.
Διαδοχικές μετρήσεις του όγκου πρίν και μετά από τη χημειοθεραπεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκτιμήσομε αντικειμενικά την απάντηση του ασθενή στο σχήμα της χημειοθεραπείας.

Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανιχνεύει το 35% των μη ψηλαφητών μαζών.

ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ συν ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ ΤΟ 95% ΤΩΝ ΜΗ ΨΗΛΑΦΗΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ

Η μαστογραφική ανίχνευση τού καρκίνου είναι αντιστρόφως ανάλογη της πυκνότητας του μαστού αλλά βελτιώνεται σημαντικά με τη συμβολή της υπερηχογραφίας ακόμη και σε μικρού μεγέθους μάζες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Για το συνήθη ετήσιο έλεγχο, συνήθως σε ηλικίες κάτω των 30 ετών, χρησιμοποιείται μόνο το υπερηχογράφημα ενώ σε ηλικίες άνω των 30 ετών μπορεί να συμπληρωθεί με άλλες διαγνωστικές μεθόδους και συνήθως με τη μαστογραφία. Ο ετήσιος απεικονιστικός έλεγχος θα πρέπει να αρχίζει ακόμη νωρίτερα, ακόμα και πριν από την ηλικία των 25 ετών, σε γυναίκες με κληρονομικό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή των ωοθηκών. Άνω των 35 ετών, η εξέταση εκλογής είναι η μαστογραφία που συνήθως συμπληρώνεται με υπερηχογράφημα αφού η συμβολή της υπερηχογραφίας είναι σημαντική στους ‘πυκνούς’ μαστούς με έντονα ινοαδενικά στοιχεία. Ο συνδυασμός των δύο μεθόδων αυξάνει την πιθανότητα για την ανίχνευση του καρκίνου του μαστού κατά 17%, αφού σε μια ‘ύποπτη’ από τη μαστογραφία βλάβη, το υπερηχογράφημα διακρίνει εύκολα, αν πρόκειται για μια απλή κύστη ή ένα συμπαγές μόρφωμα που χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο. Η οδηγούμενη από υπέρηχο βιοψία (FNA) αυτών των βλαβών επιτρέπει την ιστολογική τους διερεύνηση και φυσικά σώζει ζωές. Ακόμα σημαντικότερη είναι η δυνατότητα της ανίχνευσης με τον υπέρηχο, πολύ μικρών, μη ψηλαφητών όγκων στον αδενικό ιστό του μαστού.

Πηγές: Ξενοφών Τσούκαλης, Κώστας Λούβρος
Tμήμα Υπερηχοτομογραφίας ΜΕDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Διαβάστε επίσης

Ποια η σημασία του υπερηχογραφήματος μαστού (στήθους) στην πρόληψη του καρκίνου και άλλων παθήσεων; Αντικαθιστά την μαστογραφία;

Ξενοφώντα Τσούκαλη
Dr.
PhD

Τραυματιστήκατε; Κινδυνεύετε από τέτανο; Τι είναι ο τέτανος; Πότε πρέπει να κάνετε εμβόλιο;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ο τέτανος (tetanus) είναι μια οξεία νευρολογική νόσος που προκαλείται από την εξωτοξίνη τετανοσπασμίνη του κλωστηριδίου του τετάνου (clostridium tetani), το οποίο αναπτύσσεται αναερόβια στην περιοχή του τραύματος.

Ο τέτανος οφείλεται στο κλωστηρίδιο του τετάνου, το οποίο είναι θετικό κατά Gram αναερόβιο μικρόβιο που παράγει σπόρους. Το κλωστηρίδιο του τετάνου είναι ευαίσθητο στη θερμότητα και καταστρέφεται παρουσία οξυγόνου. Αντίθετα οι σπόροι είναι πολύ ανθεκτικοί στη θερμότητα και τα συνήθη αντισηπτικά. Αντέχουν στους 1210 C για 10-15 λεπτά και είναι επίσης σχετικά ανθεκτικοί στη φαινόλη και άλλους χημικούς παράγοντες.

Βρίσκεται άφθονο στο έδαφος, την σκόνη και τις κοπριές .

Η μόλυνση γίνεται κυρίως με τον τραυματισμό και αφορά όλες τις ηλικίες και τα δύο φύλα.

Τα συμπτώματα εμφανίζονται, μετά από χρόνο επώασης 1 ημέρας – έως τις 3 εβδομάδες και είναι η σύσπαση ομάδων μυών και ειδικά των σκελετικών μυών, όπως της γνάθου ,των μασητήρων, του προσώπου (σαρδόνιο γέλιο), και των αναπνευστικών μυών. Ο πυρετός, ο σπασμός των αναπνευστικών μυών, οι σπασμοί στον αυχένα και οι κυκλοφορικές διαταραχές αποτελούν σημεία επιβάρυνσης .

Για τις πρώτες 6 έως 7 ημέρες ο ασθενής που έχει μολυνθεί από τέτανο δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα και δεν αντιλαμβάνεται τη μόλυνση. Μετά από 6 έως 7 ημέρες (αν και έχουν παρουσιαστεί περιστατικά στα οποία το πρώτο σύμπτωμα εμφανίστηκε μετά από 20 μέρες) ο ασθενής θα διαπιστώσει:

- Δυσκολία στην κίνηση του σαγονιού και τρίξιμο των δοντιών το οποίο προκαλείται από την σύσπαση των μασητήριων μυών.
- Κατόπιν, και καθώς προχωράει η μόλυνση, προκαλείται ο γνωστός σαρδόνιος γέλωτας από τη σύσπαση των μυών του προσώπου

Στην συνέχεια αρχίζουν:

- Σπασμοί στον αυχένα.
- Στα αργότερα στάδια της νόσου προκαλούνται σπασμοί των μυών των άκρων και του υπόλοιπου σώματος καθώς και αδυναμία στήριξης στα κάτω άκρα.
- Κατά τη διάρκεια αυτών των σπασμών το σώμα του ασθενή παίρνει σχήμα τόξου (αυτό είναι γνωστό και ως οπισθότονος), στη συνέχεια η κατάποση γίνεται αδύνατη και η αναπνοή αδυνατίζει καθώς οι σπασμοί "χτυπούν" τον φάρυγγα και τους αναπνευστικούς μύες και συνεπώς μπορεί να προκληθεί ασφυξία και θάνατος. Η ανάγκη για Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και Μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής είναι άκρως επιτακτική.

Επιδημιολογία - Στατιστική

Ο Τέτανος αποτελεί ακόμη σοβαρό ιατρικό πρόβλημα στην Αφρική, την Ινδία, την Ινδοκίνα, την Κίνα, κλπ, λόγω ανεπαρκών προγραμμάτων εμβολιασμού και λόγω των ανεπαρκών ιατρικών δομών. Πρακτικά επικρατεί η άποψη ότι ο Τέτανος δήθεν εξαφανίσθηκε από την Ιατρική, τουλάχιστον στον αναπτυγμένο "δυτικό" κόσμο. Δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Παρά το ευρύ πρόγραμμα υποχρεωτικού προληπτικού εμβολιασμού πού εφαρμόζεται στην Ελλάδα από το 1960, δυστυχώς λοιμώξεις από Clostridium Tetani αναφέρονται και δηλώνονται σποραδικά στο Ελληνικό Υπουργείο Υγείας Πρόνοιας και την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας.

Γι´αυτό, χρειάζεται προσοχή τόσο στα προληπτικά μέτρα όσο και στη διαφορική διάγνωση ασθενών με ύποπτη για Τέτανο εικόνα. Το πρόβλημα πρέπει να αποδοθεί στο ότι ο Εμβολιασμός για Τέτανο πρέπει να γίνεται κάθε 10 χρόνια και δυστυχώς στην Ελλάδα εγκαταλείπεται μετά τη σχολική ηλικία ή στους άνδρες μετά τη στρατιωτική θητεία.

Προφύλαξη από τέτανο σε περίπτωση τραυματισμού:

Η πρόληψη του τετάνου γίνεται με χορήγηση αντιτετανικού εμβολίου. Το εμβόλιο περιέχει 10μον. Lf τοξοειδούς του τετάνου που είναι συνήθως προσροφημένα σε άλατα αλουμινίου και πλεονεκτούν γιατί επιμηκύνουν τη διάρκεια ανοσίας. Κυκλοφορεί ως μονοδύναμο, διδύναμο (DT) σε συνδυασμό με διφθερίτιδα και τριδύναμο (DTaP/ Tdap) με διφθερίτιδα και κοκκύτη και χορηγείται ενδομυϊκά. Πρακτικά χρησιμοποιείται το τριδύναμο εμβόλιο που προστατεύει και εναντίον του κοκκύτη και της διφθερίτιδας. Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου του τετάνου φθάνει το 100% και η διάρκεια ανοσίας τα 10 χρόνια

Σε εργαζόμενους σε περιβάλλον υψηλού κινδύνου προσβολής από τέτανο, η αναμνηστική δόση του εμβολίου επαναλαμβάνεται κάθε 5 χρόνια.

Παιδιά 7-10 ετών, έφηβοι και ενήλικες με ατελή ή άγνωστο εμβολιαστικό ιστορικό θα πρέπει να λάβουν 3 δόσεις του εμβολίου ξεκινώντας με μία δόση Tdap ακολουθούμενη από μια δόση Td τουλάχιστον 4 εβδομάδες αργότερα και μια δεύτερη δόση Td μετά από 6-12 μήνες.

Ενήλικες, ακόμη και άνω των 65 ετών, που δεν έχουν εμβολιαστεί με Tdap θα πρέπει να εμβολιαστούν και στην συνέχεια να τους χορηγείται αναμνηστική δόση Td κάθε 10 έτη

Σε τραυματισμό

Ο Τέτανος δεν αφήνει μόνιμη ανοσία, αυτό σημαίνει πως ακόμα και αν ένα άτομο νοσήσει και ιαθεί, μπορεί κάποτε πάλι να ασθενήσει. Γι´αυτό θα πρέπει να κάνει Αντιτετανικό Εμβόλιο. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι ο Τέτανος δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Ανεξάρτητα από το επίπεδο ανοσοποίησης του ατόμου (αν έχει κάνει εμβόλιο ή όχι), κάθε επιμολυσμένο τραύμα θα πρέπει να απολυμαίνεται σωστά καθώς και να απομακρύνονται τυχόν νεκρωμένοι ιστοί. Τα μικρά τραύματα τα πλένουμε με σαπούνι και νερό και να βάζουμε αντισηπτικό.

Παθητική ανοσοποίηση με τουλάχιστον 250 i.u. υπεράνοσης αντιτετανικής γ-σφαιρίνης (TIG) χορηγούνται ενδομυϊκά, ανεξάρτητα από την ηλικία του ασθενούς, σε ασθενείς με ρυπαρά και βαθιά τραύματα και ιστορικό μη εμβολιασμού ή άγνωστο ιστορικό ή εμβολιασμό με λιγότερες από 3 δόσεις του εμβολίου.

* Εκτός αν έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια από την τελευταία δόση.

** Εκτός αν έχουν περάσει περισσότερα από 5 χρόνια από την τελευταία δόση.

Προσοχή

Τραύματα να εκτιμηθούν λάθος ως απλά και ότι δεν χρειάζονται ιατρική φροντίδα

Αντενδείξεις:

Οξείες λοιμώδεις ασθένειες.

Σοβαρές αντιδράσεις σε προηγούμενη χορήγηση.

Yπερευαισθησία σε οποιοδήποτε συστατικό του εμβολίου.

Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη χρήση:

Αν και σπανίως προκαλείται αναφυλαξία, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα για την αντιμετώπισή της κατά τη διάρκεια του εμβολιασμού. Δεν πρέπει να χορηγείται ενδοδερμικά. Schick δοκιμασίες δεν είναι απαραίτητες πριν τον εμβολιασμό.

Το εμβόλιο δεν πρέπει να χορηγείται ενδοαγγειακά.

Οι έφηβοι και οι ενήλικες που χρειάζονται ανοσοποίηση κατά της διφθερίτιδας/τετάνου πρέπει να λαμβάνουν πάντα εμβόλιο που περιέχει χαμηλή δόση διφθεριτικού αντιγόνου (όχι περισσότερο των 2 Lf).

Επαναληπτική δόση του προσροφημένου εμβολίου διφθερίτιδας και τετάνου (ενηλίκων) που χορηγείται σε λιγότερο διάστημα των 10 χρόνων μπορεί να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις.

Σε άτομα με ανοσοκαταστολή αναμένεται μειωμένη ανοσολογική απάντηση στο εμβόλιο.

Εάν έχει εμφανιστεί σύνδρομο Guillain - Barré ή βραχιόνια νευρίτιδα μετά τη λήψη άλλου εμβολίου που περιείχε τετανική ανατοξίνη, η απόφαση να χορηγηθεί οποιοδήποτε εμβόλιο που περιέχει τετανική ανατοξίνη θα πρέπει να ληφθεί με προσοχή λαμβάνοντας υπόψη τα πιθανά οφέλη και τους πιθανούς κινδύνους, όπως για παράδειγμα το αν έχει ή όχι ολοκληρωθεί το αρχικό σχήμα ανοσοποίησης.

Το εμβόλιο δεν ενδείκνυται σε έγκυες γυναίκες παρόλο που δεν έχουν καταγραφεί αντιδράσεις τερατογένεσης.

Εάν είναι απαραίτητο να εμβολιάσετε μια έγκυο γυναίκα η οποία έχει ένα τραύμα επιρρεπές στο τέτανο, είναι προτιμότερο να χορηγηθεί ένα προσροφημένο εμβόλιο έναντι του τετάνου. Το εμβόλιο δεν πρέπει να χορηγείται κατά την εγκυμοσύνη ή το θηλασμό.

Διαβάστε επίσης

• Πρώτες βοήθειες αν πατήσετε αχινό, δράκαινα, τενεκεδάκι ή γυαλί στην παραλία
• Τι πρέπει να κάνετε αν πατήσετε πρόκα ή γυαλί;

PhD

Προσοχή στην γρίπη τύπου Α. Μόνο την τελευταία εβδομάδα νοσηλείες και λύματα δείχνουν αύξηση 80%. Αν ασθενήσατε κάνετε εμβόλιο;

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Τις τελευταίες ημέρες έχουν αυξηθεί δραματικά οι ασθενείς που έχουν συμπτώματα πονόλαιμου, καταρροής, πυρετού. Επισης μόνο την τελευταία εβδομάδα νοσηλείες και λύματα δείχνουν αύξηση 80% Ευνόητο είναι να τρέχουν όλοι να δουν με self τεστ αν έχουν κοροναϊό, Είτε για λόγους κόστους, είτε γιατί όλοι φοβούνται τον κοροναϊό είτε γιατί γράφονται ένα σωρό σχετικά, το τεστ που γίνεται είναι για κοροναίό μόνο ενώ υπάρχει τεστ διπλό (γρίπης Α και Β και κοροναϊου) και τριπλό που ελέγχει και RSV.

To test που θα κάνετε πρέπει να είναι τουλάχιστον το διπλό.

Θα πείτε και τι αλλάζει αν έχω κοροναϊό ή έχω γρίπη; 

Αλλά τα συμπτώματα και άλλα τα αντιιικά φάρμακα που θα πρέπει να πάρετε. Το tamiflu πχ. δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα αν έχετε κοροναϊό αφού είναι μόνο για την γρίπη.

Αν δεν έχετε κάνει εμβόλιο γρίπης τότε καλό είναι να τρέξετε να το κάνετε. Μπορεί να προλάβετε την ταλαιπωρία της ασθένειας που θα σας καταβάλει τουλάχιστον για πέντε ημέρες και εφόσον είστε συνειδητοποιημένοι θα μείνετε σπίτι άρα δεν θα μπορέσετε να βγείτε να εορτάσετε ημέρες που είναι για να μην κολλήσετε άλλους.

Αν ασθενήσατε θα πρέπει να κάνετε το εμβόλιο;

Αν πάλι τελικά ασθενήσατε και δεν γλιτώσατε την ίωση υπάρχει και ένα καλό από την ταλαιπωρία. ΔΕΝ υπάρχει λόγος να κάνετε το εμβόλιο αφού ο οργανισμός σας έχει αποκτήσει τα αντισώματα μέσω της πάθησης.

Άρα αν ασθενήσατε με γρίπη ΔΕΝ έχετε λόγο να κάνετε το εμβόλιο της γρίπης και αν ασθενήσατε με κοροναίό δεν έχετε λόγο να κάνετε το εμβόλιο του κοροναϊού.

Εννοείτε πως κάνετε το εμβόλιο που ΔΕΝ έχετε κάνει για τον ιό που ΔΕΝ ήταν η αιτία της ασθένειας σας. Γρίπης αν ασθενήσατε από κοροναϊό και κοροναϊού αν ασθενήσατε από γρίπη

και ας θυμηθούμε 

Συμπτώματα / Συγκριτικός Πίνακας

Ο παρακάτω πίνακας αναλύει ορισμένα κοινά συμπτώματα των παθήσεων που μπορεί να προκαλέσουν βήχα. Ο πίνακας που ακολουθεί μπορεί να σας βοηθήσει να προσδιορίσετε εάν ο βήχας σας οφείλεται σε Covid-19 ή κάποια άλλη πάθηση.

 

	Κρυολόγημα	Γρίπη	RSV	Covid
Έναρξη συμπτωμάτων	1-3 ημέρες μετά την έκθεση	1-4 ημέρες μετά την έκθεση	4-6 ημέρες μετά την έκθεση	2-14 ημέρες μετά την έκθεση
Πυρετός	Σπάνιος	Συχνά	Συχνά	Συχνά
Βήχας	Ήπιος	Συχνά	Συχνά	Συχνά
Ναυτία ή διάρροια	Όχι	Κάποιες φορές	Όχι	Κάποιες φορές
Άλλα συμπτώματα	Φτέρνισμα, πονόλαιμος και καταρροή ή βουλωμένη μύτη	Κόπωση, πόνους στο σώμα, πονοκέφαλος	Καταρροή, φτέρνισμα, πονόλαιμος, πονοκέφαλος	Πόνος στο σώμα,   (δες παραπάνω)

Αν τα συμπτώματα είναι σοβαρά και εφόσον υποψιάζεστε κοροναϊό γιατί ήρθατε σε επαφή με διαγνωσμένους ασθενείς από κοροναϊό σε αυτή την περίπτωση συστήνεται η άμεση επικοινωνία ιατρό σας ή να πάτε σε ΤΕΠ. 

Διαβάστε επισης

• • Έχω κοροναϊό τι κάνω; Τι πρέπει να κάνει ο ασθενής COVID-19 στο σπίτι του; Οδηγίες της Πνευμονολογικής Εταιρείας

  • Ο βήχας που έχετε μπορεί να είναι από κοροναϊό;
  • O βήχας μπορεί να οφείλεται σε καρκίνο του πνεύμονα;
  • Έχω συνάχι και μπουκωμένη μύτη, έχω κοροναϊό, απλό κρυολόγημα ή γρίπη;

• O βήχας μπορεί να οφείλεται σε καρκίνο του πνεύμονα;
• Καρκίνος του πνεύμονα, αιτίες που τον προκαλούν και ποια μπορεί να είναι τα συμπτώματα;
• Ξυπνάτε από τον βήχα; Ποια είναι η αιτία και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Πότε πρέπει να ανησυχήσετε;
• Ψύξη, ρινίτιδα, κατάπτωση, πονοκέφαλο, βήχα μπορεί να προκαλέσει η κακή χρήση των κλιματιστικών
• Κρυολόγημα ή γρίπη; Τι πρέπει να κάνουμε; Γιατί δεν πρέπει να δίνουμε ασπιρίνη στα παιδιά με γρίπη;
• Εποχική γρίπη. Ποιες είναι οι ομάδες υψηλού κινδύνου, που πρέπει να εμβολιαστούν και ποια είναι η καλύτερη περίοδος εμβολιασμού;
• Έχει το παιδί σας πυρετό; Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε.
• Οι θεραπευτικές ιδιότητες του ευκάλυπτου, από το κρυολόγημα και την ιγμορίτιδα μέχρι την ψωρίαση και την ακμή.