MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Ξενοφων Τσουκαλης

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ξενοφων Τσουκαλης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ξενοφων Τσουκαλης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Το υπερηχογράφημα Μαστού αντικαθιστά τη μαστογραφία; Κάθε πότε πρέπει να γίνεται;

Υπερηχογράφημα Μαστού.

Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες. Ο καρκίνος ξεκινάει όταν κάποια κύτταρα του μαστού χάνουν τον έλεγχο της ανανέωσής τους και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.

Το μεγαλύτερο κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αυτά τα καρκινικά κύτταρα, δεν μένουν μόνο στην περιοχή που πρωτοαναπτύχθηκαν, αλλά μπορούν να μετακινηθούν και σε άλλες περιοχές ή όργανα του ανθρώπινου σώματος. Σύμφωνα με μεγάλες διεθνείς μελέτες, μία στις 9 ή 10 γυναίκες θα εμφανίσει καρκίνο του μαστού στη διάρκεια της ζωής της ή περίπου 6.000 γυναίκες στη χώρα μας θα εμφανίζουν καρκίνο του μαστού, κάθε χρόνο. Ο κίνδυνος να αναπτύξει μια γυναίκα καρκίνο στο μαστό αυξάνει με την ηλικία. Έτσι ενώ μέχρι την ηλικία των 39 ετών ο κίνδυνος είναι μόλις 0,5%, στις ηλικίες 40-59 ετών ο κίνδυνος φτάνει το 4-6% (δηλαδή 1 στις 20-25 γυναίκες θα αναπτύξει καρκίνο μαστού). Από την ηλικία των 60 και άνω, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στο μαστό φτάνει το 7% -12% (περίπου 1 στις 10 με 15 γυναίκες. Μικρό αλλά υπαρκτό κίνδυνο έχουν και οι άνδρες που, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες εμφανίζουν καρκίνο του μαστού σε ποσοστό 1%. Δηλαδή για κάθε 100 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, αντιστοιχεί και ένας άνδρας που θα νοσήσει από τον ίδιο λόγο, συνήθως σε ηλικία 50 με 70 ετών.
Από διεθνείς μελέτες υπολογίζεται ότι οι ετήσιοι απεικονιστικοί έλεγχοι έχουν μειώσει τη θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού κατά 24%. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο, αφού γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος του μαστού είναι για τις γυναίκες, ο πρώτος σε συχνότητα καρκίνος και δυστυχώς αποτελεί ακόμα τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο στον κόσμο.



Τι είναι η υπερηχογραφία

Είναι διαγνωστική μέθοδος ακίνδυνη (δεν υπάρχει κανενός είδους ακτινοβολία), μπορεί να επαναλαμβάνεται όσο συχνά χρειάζεται άφοβα. Είναι ανώδυνη, χαμηλού κόστους, γρήγορη, με άμεσα αποτελέσματα. Δεν απαιτεί προετοιμασία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα σαν μέθοδος πρώτης επιλογής όταν η αυτοψηλάφηση δεν είναι ασφαλής, κυρίως λόγω του μεγέθους των μαστών ή της συνυπάρχουσας ινοκυστικής μαστοπάθειας.
Η εκτέλεσή της, γίνεται από Ιατρό Ακτινολόγο, έμπειρο γνώστη της μεθόδου, οπότε ελαχιστοποιεί τα ψευδώς θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα.
H υπερηχομαστογραφία, πιο συγκεκριμένα, είναι ο πλήρης έλεγχος του μαστού με υπερήχους συν, βεβαίως, τη μασχαλιαία χώρα (έλεγχος των λεμφαδένων αυτής).
Εκτός από τους συνήθεις προληπτικούς ελέγχους, ο υπέρηχος χρησιμοποιείται για τη διερεύνηση ψηλαφητικών ευρημάτων καθώς και για τη σήμανση ογκιδίων πριν την χειρουργική τους αφαίρεση. Επίσης το υπερηχογράφημα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στη διερεύνηση μικροαποτιτανώσεων που μπορεί να αποκαλυφθούν από τη μαστογραφία.

Σε όλες τις συμπτωματικές περιπτώσεις άνω των 30 ετών γίνεται συνδυασμός μαστογραφίας και υπερηχομαστογραφίας, ενώ, κάτω των 30 ετών, γίνεται, κατ' αρχήν, υπερηχομαστογραφία και, εφ' όσον δεν καταλήγουμε σε ασφαλές συμπέρασμα, ο έλεγχος συμπληρώνεται με μαστογραφία.

ΠΟΤΕ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ

  • Στις μη ψηλαφητές μάζες
  • Στους πυκνούς μαστούς (με έντονα τα ινοαδενικά στοιχεία) όπου η ανίχνευση του καρκίνου όταν συνδυάζεται και με μαστογραφία αυξάνεται 17%
  • Στον καθορισμό σε πολύ μεγάλο βαθμό της φύσης μίας βλάβης έχοντας δυνατότητα διαφοροδιάγνωσης της απλής κύστης από βλάβες συμπαγούς τύπου



ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Καλοήθους βλάβης
Η βλάβη έχει ομαλό περίγραμμα με σχήμα στρογγυλό ή ωοειδές. Είναι καλά περιγεγραμμένη περιβαλλόμενη από λεπτή υπερηχογενή κάψα. Η βλάβη εντός του μαστού έχει μεγαλύτερο πλάτος από βάθος.
Κακοήθους βλάβης
Είναι ακιδωτού σχήματος ή μικρολοβώδης σε ίση, περίπου, συχνότητα ενώ, με χαμηλότερη συχνότητα, παρουσιάζεται ανωμάλου σχήματος ή με βάθος μεγαλύτερο του πλάτους. Είναι σαφώς συχνότερα υποηχογενής και, μερικές φορές, συνοδεύεται από επασβεστώσεις ή πορεκτασία. (Διάταση των μαστικών πόρων).

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

  • Σε πυκνούς μαστούς
  • Όταν ανιχνεύεται ύποπτη μαστογραφικά μάζα μη ψηλαφητή
  • Σε ψηλαφητή μάζα και Αναρχία ιστών
  • Οταν υπάρχει βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό
  • Σε ηλικίες κάτω των 30 ετών (για προληπτικό έλεγχο)
  • Επεμβάσεις

Χρήσεις υπερηχομαστογραφίας.

• Για να καθοριστεί εάν ένα εξόγκωμα στο στήθος είναι κύστη (που περιέχει υγρό) ή συμπαγής μάζα. Υγρό αποσύρεται τυπικά από όλες τις κύστες με μία βελόνα και σύριγγα(διαδικασία που ονομάζεται αναρρόφηση). Εάν αφαιρεθεί καθαρό υγρό, και η μάζα εξαφανιστεί πλήρως, τότε δεν χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία ή αξιολόγηση.
• Όταν χρειάζεται να γίνει παρακέντηση κάποιας ακτινολογικής ανωμαλίας υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση.
• Για να μπορεί να εντοπιστεί με ακρίβεια η τοποθεσία ενός όγκου ο οποίος δεν μπορεί να ψηλαφιστεί για την καθοδήγηση του ιατρού κατά τη διαδικασία της βιοψίας. Ο υπέρηχος χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα που ανακλώνται από τον ιστό του μαστού, χρησιμοποιείται για να επιβεβαιώνει την σωστή τοποθέτηση της βελόνας κατά τη διάρκεια μιας βιοψίας.
• Το υπερηχογράφημα μαστών χρησιμοποιείται επίσης στην σταδιοποίηση των ασθενών με καρκίνο του μαστού, επιτρέποντάς μας να μετρήσομε με ακρίβεια το μέγεθος του όγκου και να εντοπίζομε επιπρόσθετες εστίες σε περιπτώσεις πολυεστιακής εντόπισης της βλάβης.
Διαδοχικές μετρήσεις του όγκου πρίν και μετά από τη χημειοθεραπεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκτιμήσομε αντικειμενικά την απάντηση του ασθενή στο σχήμα της χημειοθεραπείας.


Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανιχνεύει το 35% των μη ψηλαφητών μαζών.

ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ συν ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ ΤΟ 95% ΤΩΝ ΜΗ ΨΗΛΑΦΗΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ

Η μαστογραφική ανίχνευση τού καρκίνου είναι αντιστρόφως ανάλογη της πυκνότητας του μαστού αλλά βελτιώνεται σημαντικά με τη συμβολή της υπερηχογραφίας ακόμη και σε μικρού μεγέθους μάζες.



ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Για το συνήθη ετήσιο έλεγχο, συνήθως σε ηλικίες κάτω των 30 ετών, χρησιμοποιείται μόνο το υπερηχογράφημα ενώ σε ηλικίες άνω των 30 ετών μπορεί να συμπληρωθεί με άλλες διαγνωστικές μεθόδους και συνήθως με τη μαστογραφία. Ο ετήσιος απεικονιστικός έλεγχος θα πρέπει να αρχίζει ακόμη νωρίτερα, ακόμα και πριν από την ηλικία των 25 ετών, σε γυναίκες με κληρονομικό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή των ωοθηκών. Άνω των 35 ετών, η εξέταση εκλογής είναι η μαστογραφία που συνήθως συμπληρώνεται με υπερηχογράφημα αφού η συμβολή της υπερηχογραφίας είναι σημαντική στους ‘πυκνούς’ μαστούς με έντονα ινοαδενικά στοιχεία. Ο συνδυασμός των δύο μεθόδων αυξάνει την πιθανότητα για την ανίχνευση του καρκίνου του μαστού κατά 17%, αφού σε μια ‘ύποπτη’ από τη μαστογραφία βλάβη, το υπερηχογράφημα διακρίνει εύκολα, αν πρόκειται για μια απλή κύστη ή ένα συμπαγές μόρφωμα που χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο. Η οδηγούμενη από υπέρηχο βιοψία (FNA) αυτών των βλαβών επιτρέπει την ιστολογική τους διερεύνηση και φυσικά σώζει ζωές. Ακόμα σημαντικότερη είναι η δυνατότητα της ανίχνευσης με τον υπέρηχο, πολύ μικρών, μη ψηλαφητών όγκων στον αδενικό ιστό του μαστού.

Πηγές: Ξενοφών Τσούκαλης, Κώστας Λούβρος

Tμήμα Υπερηχοτομογραφίας ΜΕDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ




Αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι κυριότερες αιτίες πρόκλησης αιμορραγικών εγκεφαλικών επεισοδίων.

 

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Τα εγκεφαλικά επεισόδια (ΑΕΕ) αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο, μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τον καρκίνο. Τα τελευταία 30 χρόνια, πάντως, έχει παρατηρηθεί μια μείωση κατά 45% στους θανάτους που οφείλονται σε ΑΕΕ. Σήμερα, το 70% των ανθρώπων που παθαίνουν εγκεφαλικό συνεχίζουν να έχουν την αυτονομία τους, ενώ το 10% αναρρώνουν πλήρως.

Τα αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια οφείλονται στο ότι ένα ή περισσότερα αιμοφόρα αγγεία στον εγκέφαλο παθαίνουν ρήξη.

Οι συνέπειες για τον εγκέφαλο μπορεί να είναι καταστροφικές για δύο βασικά λόγους. Ο πρώτος είναι διότι ζωτικές περιοχές του εγκεφάλου στερούνται οξυγόνου λόγω της διακοπής παροχής αίματος. Οι απώλειες εγκεφαλικών νευρώνων για κάθε λεπτό που περνά χωρίς οξυγόνο, είναι τεράστιες.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο τα αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια είναι ιδιαίτερα σοβαρά, είναι διότι το αίμα που διαχέεται ελεύθερα στον εγκέφαλο μετά τη ρήξη των αιμοφόρων αγγείων είναι επιβλαβές, δημιουργεί αιματώματα και μπορεί να προκαλεί συμπιεστικά φαινόμενα.

Αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια μπορούν να συμβούν σε παιδιά, έφηβους και νέους ενήλικες. Η ανεύρεση της αιτίας που προκάλεσε την αιμορραγία είναι σημαντικός παράγοντας για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Σε μελέτες βρέθηκε ότι η πρώτη σε συχνότητα αιτία που προκαλεί την απότομη αύξηση της πίεσης και τη ρήξη των ανευρυσμάτων είναι περιέργως ο καφές. Ο καφές, που στην περίπτωση ενός καρδιοπαθούς τον προστατεύει από την καρδιακή προσβολή, φαίνεται ότι στην περίπτωση ενός ανευρύσματος λειτουργεί ανάστροφα. Ένα ποσοστό της τάξης του 10,6% των ρήξεων αποδίδεται στον καφέ. Δηλαδή περισσότερες από μια στις δέκα εγκεφαλικές αιμορραγίες έχουν σαν αίτιο που τις πυροδοτεί, τον καφέ.

Άλλες αιτίες που ακολουθούν τον καφέ κατά σειρά συχνότητας είναι:
  • Η έντονη και εργώδης άσκηση ή το έντονο υπερβολικό και αγχωτικό sex
  • Το έντονο φύσημα της μύτης σε συνάχι
  • Το σφίξιμο κατά την αποπάτηση σε παρατεταμένη δυσκοιλιότητα
  • Η υπερβολική χρήση Cola
  • Ο απότομος και υπερβολικός φόβος
  • Ο έντονος θυμός
Όλες αυτές οι αιτίες μπορούν να προκαλέσουν απότομη, ολιγόλεπτη και μεγάλη αύξηση της πίεσης η οποία όμως είναι αρκετή για να προκαλέσει την ρήξη του ανευρύσματος.

Τέλος η κακή ποιότητα ύπνου που συνήθως συμβαίνει μετά απο ένα χωρισμό δεν προκαλεί μόνο μαύρους κύκλους αλλά και αύξηση της αρτηριακής πίεσης, το οποίο μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Πρέπει να σημειωθεί ότι η υψηλή αρτηριακή πίεση τριπλασιάζει τον κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού, και επιπλέον μπορεί να οδηγήσει σε βλάβες στα νεφρά και τα μάτια.

Στους νέους οι κυριότερες αιτίες πρόκλησης αιμορραγικών εγκεφαλικών επεισοδίων είναι:

  • Αρτηριοφλεβικές δυσπλασίες, ανεύρυσμα εγκεφαλικής αρτηρίας
  • Ναρκωτικά: Κοκαΐνη, μαριχουάνα, αμφεταμίνες (χάπι έκσταση)
  • Υψηλή πίεση
  • Αιμορροφιλία.

Οι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα να υποστεί κάποιος ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι :

1. η ύπαρξη ενός παρόμοιου επεισοδίου στο παρελθόν, είτε για τον ίδιο τον ασθενή, είτε για έναν από τους γονείς του
2. η ύπαρξη παροδικού εγκεφαλικού επεισοδίου (transient ischemic attack)
3. ή ύπαρξη εμφράγματος του μυοκαρδίου (σημαίνει ότι όλο το αγγειακό σύστημα πάσχει)
4. η ηλικία. Αν είναι κανείς πάνω από 55 ετών αυξάνονται σαφώς οι πιθανότητες να προσβληθεί, αν και εγκεφαλικό επεισόδιο περιγράφεται σε κάθε ηλικία, ακόμα και σε παιδιά.    Διπλασιάζεται με κάθε δεκαετία μέχρι την ηλικία των 80 ετών. 
5. η αρτηριακή υπέρταση
6. η στένωση των καρωτίδων από αθηροσκλήρωση
7. το κάπνισμα
8. η υψηλή χοληστερόλη αίματος
9. ο σακχαρώδης διαβήτης
10. η παχυσαρκία
11. η καθιστική ζωή
12. άλλα νοσήματα της καρδιάς πχ καρδιακή ανεπάρκεια, αρρυθμίες όπως η κολπική μαρμαρυγή (atrial fibrillation) κλπ
13. η θεραπεία με οιστρογόνα / αντισυλληπτικά
14. ο αλκοολισμός
15. παθήσεις που σχετίζονται με την πήξη του αίματος πχ θρομβοφιλία
16. η χρήση ευφοριογόνων ουσιών πχ κοκαΐνη, αμφεταμίνες
17. τέλος, οι άνθρωποι της μαύρης φυλής, προσβάλλονται συχνότερα από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
18. Αυξημένα επίπεδα ομοκυστείνης (αμινοξύ στο αίμα)
19. Οι διαζευγμένοι άντρες έχουν αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού

Διαβάστε επίσης

Γιατί δεν πρέπει να «πνίγουμε» το φτέρνισμα κρατώντας κλειστή την μύτη; Δείτε τι έπαθε 34χρονος;

 

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea
Καταπιέζοντας το φτέρνισμα με το να κρατάμε σφιχτά κλειστά την μύτη και το στόμα μας κινδυνεύουμε να προκαλέσουμε οργανικές βλάβες, προειδοποιούν οι γιατροί και επικαλούνται την περίπτωση ενός 34χρονου, ο οποίος τραυμάτισε σοβαρά τον λάρυγγά του στην προσπάθειά του να κρατήσει ένα δυνατό φτέρνισμα.
Γιατροί στο Λέστερ της Αγγλίας, όπως αναφέρει το BBC, ανακοίνωσαν ότι ο Βρετανός, το όνομα του οποίου δεν δόθηκε στη δημοσιότητα, προκάλεσε ρήξη λάρυγγα και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο.
Όπως προειδοποιούν οι ίδιοι σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση BMJ Case Reports, "εγκλωβίζοντας" ένα φτέρνισμα μπορούμε να προκαλέσουμε βλάβη στα αυτιά μας (όπως διάτρηση τυμπανικού υμένα) ή ακόμη και ρήξη ανευρύσματος εγκεφάλου.
Τι συνέβη στην περίπτωση του 34χρονου; Η πίεση που δεν εκτονώθηκε με το φτέρνισμα προκάλεσε ρήξη των μαλακών ιστών του λάρυγγα. Οι γιατροί προειδοποιούν ότι παρότι αυτό είναι ασυνήθιστο και σπάνιο, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.
Ο Βρετανός περιέγραψε ότι ένιωσε "σαν κάτι να πετάγεται" μέσα στον λαιμό του όταν συνέβη αυτό και στη συνέχεια αισθάνθηκε πόνο και δυσκολία στην κατάποση και στην ομιλία.
Όταν τον εξέτασαν οι γιατροί διαπίστωσαν ότι υπήρχε οίδημα στον λάρυγγα και γύρω από τον λαιμό του.
Ακτινογραφία αποκάλυψε ότι αέρας εξερχόταν από την τραχεία του προς τον μαλακό ιστό του μέσω της "ρωγμής" που είχε σχηματιστεί.
Ο άνδρας τρεφόταν επί επτά μέρες με σωλήνα ώστε να μπορέσουν να επουλωθούν οι μαλακοί ιστοί. Αφού παρέμεινε επί μια εβδομάδα στο νοσοκομείο επέστρεψε σπίτι του και ανάρρωσε πλήρως.

Γιατί δεν πρέπει να «πνίγουμε» το φτέρνισμα

Με αφορμή αυτό το περιστατικό γιατροί του πανεπιστημίου του Νταντί επισημαίνουν ότι δεν πρέπει να κλείνουμε τη μύτη και το στόμα τη στιγμή που φτερνιζόμαστε.

Με μια τέτοια κίνηση, η πίεση στην ανώτερη αναπνευστική οδό μπορεί να αυξηθεί κατά περίπου 20 φορές. Αυτό μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς, μεταξύ άλλων ρήξη τυμπάνου, ανεύρυσμα, ακόμη και κάταγμα στα πλευρά.

Ο δρ. Ράσαντς Μίζιροβς, επικεφαλής συντάκτης της έκθεσης, δήλωσε στο BBC ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να φτερνίζονται ελεύθερα, καθώς πρόκειται για φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος.

«Πρέπει να καλύπτουμε απαλά το πρόσωπο, είτε με την παλάμη μας είτε με το εσωτερικό του αγκώνα», σημείωσε, εξηγώντας ότι έτσι θα προστατεύσουμε τους γύρω μας από τους ιούς.

Επίσης ανέφερε ότι υπάρχουν κάποιες μέθοδοι για να «πνίγει» κάποιος το φτέρνισμα, χωρίς να κλείνει το στόμα και τη μύτη. «Εγώ χρησιμοποιώ μια άλλη τεχνική: πιέζω τον αντίχειρα στο άνω χείλος, ακριβώς κάτω από τη μύτη, για λίγα δευτερόλεπτα και για εμένα έχει αποτέλεσμα», εξήγησε.


 

Περιφερική νευροπάθεια. Προκαλεί μούδιασμα, πόνο, δυσκολία στην κίνηση, απώλεια αίσθησης, διαταραχές στα μάτια

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η περιφερική νευροπάθεια πρόκειται για διαταραχή των νεύρων στη μεταφορά εντολών από το νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο προς τις περιφερειακές μονάδες. Πρόκειται για παθήσεις των περιφερικών νεύρων οφειλόμενες σε διάφορα αίτια τα οποία συχνότερα είναι τοξικά, μεταβολικά και κληρονομικά.

Συμπτώματα της περιφερικής νευροπάθειας

Στα κύρια συμπτώματα της περιφερικής νευροπάθειας αναφέρονται το μούδιασμα, ο πόνος, η δυσκολία στην κίνηση, οι διαταραχές ούρησης, η στυτική δυσλειτουργία, οι διαταραχές στα μάτια και στο έντερο.

Πόνος, κάψιμο, μυρμηγκιάσματα, μούδιασμα, απώλεια της αίσθησης, μυϊκή αδυναμία, δερματικά έλκη (ανοικτές πληγές) στην περιφερική πολυνευροπάθεια που επηρεάζει την αισθητικότητα κυρίως αλλά και την κινητικότητα σε μικρότερο βαθμό των ποδιών και των χεριών. Πολλοί ασθενείς το μόνο που νιώθουν είναι απώλεια της αίσθησης στα πόδια. Εξαιτίας αυτής της απώλειας της αίσθησης στα πόδια μπορεί να τραυματισθούν εύκολα και να μην το καταλάβουν. Δημιουργούνται λοιπόν πληγές που αν δεν θεραπευτούν γίνονται δερματικά έλκη τα οποία παθαίνουν μόλυνση και μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε γάγγραινα και ακρωτηριασμό.
Απώλεια του ελέγχου της κύστης, ακράτεια ούρων, αδυναμία κένωσης της κύστης, συχνές ουρολοιμώξεις, φούσκωμα στην κοιλιά,ναυτία, έμετοι, διάρροια, δυσκοιλιότητα, προβλήματα στύσης στον άνδρα και σεξουαλικά προβλήματα στη γυναίκα, ζάλη όταν περνάτε από την καθιστή στην όρθια θέση (ορθοστατική υπόταση), υπερβολική εφίδρωση ή πολύ λίγη εφίδρωση στην αυτόνομη νευροπάθεια η οποία επηρεάζει την κύστη, το έντερο, τα γεννητικά όργανα, τους ιδρωτοποιούς αδένες, τα μάτια και την καρδιά.

Που οφείλεται η περιφερική νευροπάθεια

Η περιφερική νευροπάθεια μπορεί να οφείλεται σε κληρονομικές ασθένειες όπως η νόσος Charcot- Marie- Tooth και η αταξία του Φρίντριχ. Άλλοι παράγοντες που φαίνεται ότι ευθύνονται είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η κατάχρηση αλκοόλ, το Aids, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο ερυθηματώδης λύκος, πιθανός τραυματισμός νεύρων, έλλειψη βιταμινών κ. ά. Επίσης επίκτητες νεοπλασίες, παρανεοπλασματικά σύνδρομα.

H διαβητική νευροπάθεια είναι η βλάβη που παθαίνουν τα νεύρα από τα υψηλά επίπεδα του σακχάρου στο αίμα στους διαβητικούς ασθενείς. Όλα τα νεύρα στο σώμα μπορεί να πάθουν βλάβη. Διαβητική νευροπάθεια κινδυνεύουν να πάθουν πιο εύκολα άτομα που έχουν διαβήτη για πολλά χρόνια ή άτομα με διαβήτη που δεν ελέγχεται καλά (με υψηλό σάκχαρο). Η διαβητική νευροπάθεια δεν δίνει πάντα συμπτώματα. Μπορεί κάποιος να έχει διαβητική νευροπάθεια και να μην το γνωρίζει.

Διάγνωση της περιφερικής νευροπάθειας

Προηγείται η λεπτομερής καταγραφή του ιστορικού του ασθενούς. Αν χρειαστεί απαιτούνται ακτινολογικές και μικροβιολογικές εξετάσεις για τον αποκλεισμό λοιμωδών παθήσεων.
Η διάγνωση για την περιφερική νευροπάθεια γίνεται μέσω ειδικών νευρολογικών εξετάσεων, ηλεκτρομυογραφήματος, ηλεκτροφυσιολογικού ελέγχου (ταχύτητες αγωγής νεύρων, ηλεκτρομυογράφημα), για την αποκάλυψη της βαρύτητας, της κατανομής  αλλά και του τύπου βλάβης (αξονική, απομυελινωτική)

Υπέρηχος των περιφερικών νεύρων και του βραχιονίου πλέγματος, για την αποκάλυψη δομικών βλαβών του νευρικού συστήματος (οίδημα, ατροφία, υπετροφία), αλλά και χαρακτηριστικών ευρημάτων που μπορεία να οδηγήσουν στη διάγνωση μίας φλεγμονώδους πολυνευροπάθειας (π.χ. CIDP, Guillain-Barre)

Αιματολογικός έλεγχος, για την αποκάλυψη συχνότερα μεταβολικών (π.χ. έλλειψη βιταμινών) ή φλεγμονωδών (νόσος του Lyme, αγγειίτιδα) αιτιών

Ανά περίπτωση και ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι σαφούς αιτίας της πολυνευροπάθειας, μπορεί να διευρυνθεί ο διαγνωστικός έλεγχος με βιοψία νεύρων ή απεικονιστικό έλεγχο με μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία της περιφερικής νευροπάθειας

Σημαντικό ρόλο για τη θεραπεία της περιφερικής νευροπάθειας παίζει η αντιμετώπιση της βασικής νόσου. Συχνά συνιστώνται φυσικοθεραπείες και αναλγητικά φάρμακα.

Στις ελλείψεις βιταμινών, η χορήγηση των ανάλογων βιταμινούχων σκευασμάτων που χρειάζεται ο οργανισμός μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Παράλληλα η υγιεινή διατροφή είναι η καλύτερη διασφάλιση για παροχή στον οργανισμό των βιταμινών που χρειάζεται καθημερινά.

Στους αλκοολικούς, εκτός από την υγιεινή διατροφή και τη χορήγηση βιταμινών που χρειάζονται στον οργανισμό τους, επιβάλλεται η διακοπή κατανάλωσης αλκοόλ.

Στους διαβητικούς, ο έλεγχος της γλυκόζης αίματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση της κατάστασης των νεύρων του ασθενούς. Οι διαβητικοί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι βλάβες που δημιουργούνται στον οργανισμό τους λόγω ψηλής γλυκόζης στο αίμα δεν είναι αναστρέψιμες. Για αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη θεραπεία τους για πρόληψη σοβαρών βλαβών που πιθανόν να απειλούν τη ζωή τους.

Για την αντιμετώπιση του πόνου που συνοδεύει τις περιφερικές νευροπάθειες, χρησιμοποιούνται φάρμακα αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη, και νευροληπτικά φάρμακα, όπως ορισμένα αντιεπιληπτικά και αντικαταθλιπτικά. Στην τελευταία κατηγορία περιλαμβάνεται ένας μεγάλος αριθμός ουσιών που έχουν πάρει ένδειξη για το νευροπαθητικό πόνο με ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα ή ακόμα και για συγκεκριμένες παθήσεις, όπως είναι η νευραλγία τριδύμου νεύρου. Χαρακτηριστικά μπορούν να αναφερθούν η καρβαμαζεπίνη (Tegretol) και η οξκαρβαζεπίνη (Trileptal), το βαλπροϊκό (Depakine), η γκαμπαπεντίνη (Neurontin), η λεβατιρασετάμη (Keppra), η πρεγκαμπαλίνη (Lyrica), η ντουλοξετίνη (Cymbalta) κ.α.


Επιπλοκές της περιφερικής νευροπάθειας

Στις επιπλοκές για την περιφερική νευροπάθεια αναφέρονται η νευρολογική δυσλειτουργία και η αδυναμία αισθητικότητας και κινητικότητας.

Οδηγίες για ασθενείς με περιφερική νευροπάθεια

Οι ασθενείς που έχουν στην οικογένειά τους ιστορικό περιφερικής νευροπάθειας πρέπει να υιοθετούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής, με διακοπή του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ και κατανάλωση υγιεινής διατροφής.

Προληπτικά μέτρα για να αποφύγετε επιπλοκές της νευροπάθειας

Για να αποφύγετε τα έλκη (πληγές) στα πόδια και τους ακρωτηριασμούς και να προστατεύσετε τα  πόδια σας, θα πρέπει να ελέγχετε τα πόδια σας κάθε μέρα, να φοράτε πάντα παπούτσια ή παντόφλες (να μην περπατάτε ποτέ ξυπόλυτοι) και καθαρές, στεγνές κάλτσες, να αγοράζετε πάντα παπούτσια που σας είναι βολικά και άνετα (να μην σας πληγώνουν), να ζητήσετε πάντα βοήθεια αν χρειάζεται από ειδικό γιατρό. Επιπλέον, καλό είναι να πλένετε, να στεγνώνετε και να ελέγχετε τα πόδια σας κάθε μέρα, να κοιτάτε πάντα για κάλους, εκδορές, πληγές, κοψίματα, ερυθρότητα ή οιδήματα στα πόδια σας, να κόβετε τα νύχια σας τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, να βάζετε κρέμα για ξηροδερμία, αλλά όχι ανάμεσα στα δάκτυλα.

Διαβάστε επίσης

Τι είναι ο προδιαβήτης; Πώς γίνεται η διάγνωση; Πώς αντιμετωπίζεται;

pre diabetes


O προδιαβήτης είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι τιμές γλυκόζης αίματος ανευρίσκονται πάνω από το φυσιολογικό, αλλά όχι σε τέτοια επίπεδα που να τίθεται η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη (Σ.Δ.). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η «είσοδος» προς το Σ.Δ..


Ποια είναι τα αίτια του προδιαβήτη;

Όπως είπαμε, ο προδιαβήτης είναι μια κατάσταση πριν από το Σ.Δ., άρα τα αίτια είναι αυτά τού Σ.Δ.: η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, η μεγάλη κατανάλωση υδατανθράκων στη «δυτικού» τύπου διατροφή, καθώς και η κληρονομικότητα αποτελούν τους παράγοντες της «εισόδου» ενός ατόμου στον προδιαβήτη.


Ο προδιαβήτης είναι αρχικό στάδιο στην εξέλιξη της φυσικής ιστορίας του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2. Η συγκεκριμένη μεταβολική διαταραχή, αν και δεν έχει κλινική συμπτωματολογία και δεν αποτελεί ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα, πρέπει και να ανιχνεύεται έγκαιρα και να αντιμετωπίζεται με την ανάλογη σοβαρότητα, διότι εξελίσσεται σε σακχαρώδη διαβήτη και συνδέεται με καρδιαγγειακά συμβάματα.
Το πρόβλημα του προδιαβήτη είναι μεγάλο και κατά τα πρότυπα του διαβήτη λαμβάνει σταδιακά διαστάσεις επιδημίας. Παγκοσμίως ο αριθμός των ατόμων με προδιαβήτη είναι περίπου 314 εκατομμύρια, ενώ υπολογίζεται ότι το 2025 ο αριθμός των ατόμων με προδιαβήτη θα ανέρχεται σε 418 εκατομμύρια. 
Είναι γνωστό ότι ο προδιαβήτης αυξάνει τον βραχυπρόθεσμο κίνδυνο εμφάνισης Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 από 3 έως 10 φορές με κάποιους πληθυσμούς να παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο από άλλους. Ο έλεγχος για προδιαβήτη πρέπει να γίνεται στον πληθυσμό εκείνο ο οποίος έχει αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη που είναι:
         -  τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό Σ. Δ.
         -  τα άτομα με καρδιαγγειακή νόσο
         -  τα άτομα με παχυσαρκία ή καθιστική ζωή
         -  τα άτομα με υπέρταση ή υπερλιπιδαιμία
         -  τα άτομα που λαμβάνουν αντιψυχωσικά φάρμακα
- οι γυναίκες με ιστορικό διαβήτη κύησης ή σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών

Με τον όρο «προ-διαβήτης» χαρακτηρίζονται δύο καταστάσεις, δύο διαταραχές, που παρότι δεν είναι επίσημα διαβήτης, ξεφεύγουν από τα φυσιολογικά όρια του υγιούς και συνοδεύονται από αυξημένη πιθανότητα εκδήλωσης διαβήτη στο μέλλον. Αυτές οι καταστάσεις είναι:

- Διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (IFG - Impaired Fasting Glucose). Ορίζεται ως πρωινό σάκχαρο 100-125 mg/dl (νηστικός). Κάτω από 100 είναι το φυσιολογικό, ενώ από 126 και πάνω είναι διαβήτης.

- Διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη (IGT - Impaired Glucose Tolerance). Βρίσκεται με τη δοκιμασία ανοχής της γλυκόζης και ορίζεται ως σάκχαρο στις 2 ώρες 140-199 mg/dl. Κάτω από 140 είναι το φυσιολογικό, ενώ πάνω από 200 είναι διαβήτης.

Η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία (ADA) συμπεριέλαβε σε αυτήν την κατηγορία αυξημένου κινδύνου για ανάπτυξη διαβήτη και όσα (μη διαβητικά) άτομα έχουν γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη μεταξύ 5,7% και 6,4%.

Από τη στιγμή που θα διαπιστωθεί κάποιο από τα παραπάνω, θα πρέπει να υπάρχει τακτικότερος έλεγχος (τουλάχιστον μια φορά το χρόνο ή το 6/μηνο). Οι καταστάσεις αυτές δεν είναι μόνιμες. Συνήθως μπορούν (και πρέπει) να υποχωρήσουν, κυρίως με σωστή δίαιτα, απώλεια βάρους και συστηματικό πρόγραμμα άσκησης, έτσι ώστε να μην προχωρήσουν σύντομα σε «επίσημο» διαβήτη.



Είναι σημαντική η διάγνωση του προδιαβήτη;

Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ένα άτομο βρίσκεται στο στάδιο του προδιαβήτη, γιατί πρέπει να δώσουμε τις κατάλληλες οδηγίες για την αντιμετώπισή του, καθώς έχει αποδειχθεί, σύμφωνα με τελευταίες μελέτες, ότι το στάδιο του προδιαβήτη είναι εξίσου σημαντικό με αυτό του Σ.Δ. στην εμφάνιση αγγειοπάθειας, και μάλιστα καρδιαγγειακών συμβαμάτων.

Θεραπεύεται ο προδιαβήτης;


Όπως και ο Σ.Δ., ο προδιαβήτης είναι μια κατάσταση συνεχώς εξελισσόμενη. Ο στόχος μας πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη αντιμετώπισή του. Η αλλαγή τρόπου ζωής με καθημερινή άσκηση, η αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών με διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, λιγότερα λίπη και αποφυγή των «κακών» υδατανθράκων (κυρίως των έτοιμων φαγητών), των γλυκών και γενικότερα της ζάχαρης, βοηθούν στην όσο το δυνατόν καλύτερη αντιμετώπιση του προδιαβήτη, επιβραδύνοντας την έλευση του Σ.Δ..
Αν χαθεί ένας κρίκος από την αλυσίδα της παρέμβασης, τότε τα οφέλη της ειδικά σε περιπτώσεις διαταραχής ανοχής γλυκόζης είναι αμφιλεγόμενα.

Πέραν από τους όποιους προβληματισμούς για την θεραπευτική αντιμετώπιση του προδιαβήτη, σύμφωνα με τις συστάσεις της Αμερικάνικης Διαβητολογικής Εταιρείας, η χρήση μετφορμίνης συνίσταται μόνο όταν εκτός του προδιαβήτη (IFG + IGT) συνυπάρχει κάποιος παράγοντας κινδύνου, όπως ηλικία < 60έτη, ΒΜΙ > 30Kg/m2, οικογενειακό ιστορικό διαβήτη σε α’ βαθμού συγγενείς, αυξημένα τριγλυκερίδια, μειωμένη HDL, αρτηριακή υπέρταση και HbA1c>6%.[

Προσυμπτωματικός έλεγχος

Σαν προσυμπτωματικός έλεγχος, στα πλαίσια πρόληψης, προτείνεται ο έλεγχος σακχάρου νηστείας στα άτομα που πληρούν τις προϋποθέσεις :
•   Ηλικία άνω των 45 ετών.
•   Περιφέρεια μέσης >102 cm (άντρες) και >88 cm (γυναίκες).
•   Δείκτης μάζας σώματος >30 kg/m².
•   Θετικό οικογενειακό ιστορικό για Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2.
• Ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης ή άλλης καρδιαγγειακής νόσου.
•   Ιστορικό Σακχαρώδους Διαβήτη Κύησης.
•   Γέννηση παιδιών άνω των 4 κιλών.
•   Γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.
• Λήψη φαρμάκων που ευνοούν την δυσγλυκαιμία (π.χ. κορτιζόνη).
Αν η τιμή σακχάρου νηστείας είναι φυσιολογική προτείνεται επανάληψη της μέτρησης σε 3 έτη. Στα άτομα που έχουν είτε υψηλές τιμές σακχάρου νηστείας είτε φυσιολογικές τιμές, αλλά με ισχυρή υποψία για ύπαρξη διαβήτη, είτε υψηλή τιμή σακχάρου μεταγευματικά (>140mg/dl στις 2ώρες μετά το γεύμα) προτείνεται η διενέργεια δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης.

Διαβάστε επίσης
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων