MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Αλεξανδρος Γιατζιδης

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλεξανδρος Γιατζιδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αλεξανδρος Γιατζιδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

H άνοιξη θέλει το αντηλιακό της. Ο ήλιος γερνά το δέρμα, οδηγεί σε καρκίνο του δέρματος και μελάνωμα



Από το κρύο του χειμώνα, περνάμε ξαφνικά στις ζέστες που θυμίζουν πιο πολύ καλοκαίρι παρά άνοιξη. Αυτή η απότομη αλλαγή από τη μια μας δίνει την ευχαρίστηση να βγούμε να χαρούμε τον ήλιο αλλά από την άλλη, η απότομη μεταβολή, μας κάνει να ξεχνάμε ότι ο ήλιος πάντα, όλες τις εποχές, μπορεί να βλάψει το δέρμα μας και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Γι' αυτό χρειάζεται πολύ καλή προστασία για να μην πάθουμε ηλιακό έγκαυμα.

Όλοι μας γνωρίζουμε τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο.
Βραχυπρόθεσμα ξηραίνει το δέρμα, προκαλούνται δυσχρωμίες, εφηλίδες, ηλιακές φακές ή
και «σπυράκια» από τον ήλιο που είναι ένα είδος φωτοαλλεργίας. Επίσης «πέφτει» η άμυνα του οργανισμού μας και αναζωπυρώνονται φλεγμονές όπως ο επιχείλιος έρπητας, καθώς και γινόμαστε επιρρεπείς σε νέες.
Μακροπρόθεσμα λόγω της καρκινογενετικής δράσης της υπεριώδους ακτινοβολίας που δρα αυξητικά, κινδυνεύουμε από προκαρκινικές βλάβες (ακτινικές υπερκερατώσεις) αλλά και καρκίνο του δέρματος με επικινδυνότερο το μελάνωμα. Τέλος ο ήλιος γερνάει το δέρμα γιατί καταστρέφει αργά αλλά σίγουρα το κολλαγόνο του δέρματος με αποτέλεσμα το φωτοεκτεθειμένο δέρμα να έχει εκτός από ρυτίδες και έντονη (και πρώιμη) χαλάρωση.

Γι’αυτό  πολύ σημαντική είναι η χρήση αντηλιακού. Το αντηλιακό προστατεύει το δέρμα μας από τα εγκαύματα που προκαλεί ο ήλιος, την φωτογήρανση (κατάσταση η οποία προκαλείται από τις UVA ακτίνες με αποτέλεσμα την πρόωρη γήρανση της επιδερμίδας), τον καρκίνο του δέρματος και την αφυδάτωση.

Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες της άνοιξης, μπορεί να ξεχαστούμε στον ήλιο. Όμως δεν μας ξεχνά ο ήλιος, ούτε βέβαια έχουμε κανένα συμβόλαιο που λέει ότι μόνο στις παραλίες κάνει ζημιά στο δέρμα μας. Μην ξεγελιέστε από την εποχή.

Και μην ξεχνάτε:

• Αποφεύγετε την έκθεση στον ήλιο μεταξύ 12 το μεσημέρι και 4 το απόγευμα, τις ώρες δηλαδή που οι ακτίνες του ήλιου είναι κάθετες και ισχυρές.
• Χρησιμοποιείτε πάντα αντηλιακό με δείκτη προστασίας κατάλληλο για τον τύπο του δέρματος σας.
• Απλώνετε το αντηλιακό σε στεγνό δέρμα, για να απορροφάται καλύτερα.

Τέλος καλό είναι να θυμηθείτε να κάνετε χαρτογράφηση των σπίλων του σώματός σας. Η Χαρτογράφηση Σπίλων, με τη μέθοδο της Ψηφιακής Δερματοσκόπησης, αυτή την στιγμή αποτελεί το ΠAΠ-TEΣT του δέρματος. Είναι μία εξαιρετικά σημαντική εξέταση για οποιονδήποτε έχει σπίλους ώστε να υπάρχουν καταγεγραμμένες εικόνες των ελιών (αποθηκεύονται στο μηχάνημα αλλά δίδονται και στον ασθενή) και να μπορούν να εντοπιστούν οποιεσδήποτε μεταβολές. Το Ψηφιακό Δερματοσκόπιο είναι η πιο εξειδικευμένη και αξιόπιστη συσκευή για τη διάγνωση του Καρκίνου του Δέρματος.

Διαβάστε επίσης 



Φάρμακα απαραίτητα για ταξίδι. Τι άλλο πρέπει να έχετε μαζί σας καλού-κακού; Φαρμακείο πρώτης ανάγκης


Πριν από κάθε ταξίδι, πολυήμερη εκδρομή μακριά από το σπίτι πρέπει να προσέξουμε να έχουμε μαζί μας ορισμένα απαραίτητα φάρμακα που λόγω των αργιών ή πολύ περισσότερο αν βρισκόμαστε μακριά από φαρμακείο μπορεί να τα έχουμε ανάγκη και να μην τα βρίσκουμε.

Τα πιο πολλά φάρμακα από αυτά είναι γνωστά σε όλους. Για ευνόητους λόγους δεν τα κατονομάζω. Στην ανάγκη μπορεί να σας βοηθήσει ο οικογενειακός γιατρός σας ή ο φαρμακοποιός, αφού τα πιο πολλά δεν είναι συνταγογραφούμενα.

Πρωτίστως αν παίρνουμε ήδη καθημερινά φάρμακα είτε γιατί ακολουθούμε κάποια θεραπεία, ή πάσχουμε και πρέπει να παίρνουμε καθημερινά την αγωγή μας (πχ αντιπηκτικά φάρμακα) πρέπει να θυμηθούμε να τα πάρουμε μαζί μας. 

Επίσης καλό είναι να θυμηθούν οι γυναίκες να έχουν μαζί τους, έστω προληπτικά, τα παυσίπονα που παίρνουν για κοιλιακά άλγη κατά την διάρκεια της έμμηνου ρήσεως και ότι άλλο είναι απαραίτητο.

Ο ταξιδιώτης συνιστάται να έχει μαζί του ένα φαρμακείο πρώτων βοηθειών προκειμένου να είναι σε θέση να διαχειριστεί μόνος του πιθανά προβλήματα υγείας που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και επιπλοκές αν πάσχει από κάποιο χρόνιο νόσημα. Το περιεχόμενο του φαρμακείου εξαρτάται από τον προορισμό, τη διάρκεια του ταξιδιού, το σκοπό του ταξιδιού και την κατάσταση υγείας του ταξιδιώτη.


Φαρμακείο πρώτης ανάγκης: 

Για κάθε ταξίδι μας, ένα μικρό χρήσιμο φαρμακείο με σκευάσματα πρώτης ανάγκης  είναι απόλυτα αναγκαίο. Το απαραίτητο μικρό φαρμακείο πρέπει να περιέχει τα εξής φάρμακα : 

   Τοπικά δρώντα φάρμακα. Είναι φάρμακα για τοπική χρήση (όπως πληγές, εγκαύματα, τσιμπήματα και μικροτραυματισμοί). Απαραίτητα εδώ είναι 
   γάζες
   αντιβιοτικές και ειδικές αλοιφές
   επίδεσμοι, Ελαστικός επίδεσμος για διαστρέμματα, αυτοκόλλητοι επίδεσμοι
   κάποια πούδρα.
   Αντιεμετικά: Κυρίως αυτοί που ταξιδεύουν  με πλοίο ή αυτοκίνητο και έχουν ευαισθησία, μια ώρα πριν το ταξίδι τους πρέπει να πάρουν ένα απλό αντιεμετικό.
   Αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές αλοιφές και κρέμες
   Γάντια μιας χρήσης
   Βαμβάκι
   Θερμόμετρο
  Κολάρο. Δεν είναι απαραίτητο να τρακάρει κάποιος για να πάθει πρόβλημα στον αυχένα. Και ένα δυνατό φρενάρισμα μπορεί να μας δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα.

Αντιόξινα: Και για τα ταξίδια του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού, όσοι πάσχουν από παθήσεις του ανωτέρου πεπτικού, πρέπει να έχουν μαζί τους κάποιο αντιόξινο.

Προφύλαξη από διαρροϊκές καταστάσεις

Επειδή οι συνθήκες διαβίωσης αλλά κυρίως οι συνήθειες διατροφής μας τα ταξίδια μας γενικώς αλλάζουν, καλό θα είναι να εφοδιασθεί ο ταξιδιώτης και με κάποιο αντιδιαρροϊκό φάρμακο.

Μια άλλη χρήσιμη ομάδα φαρμάκων  είναι τα αναλγητικά, τα οποία δρουν και σαν αντιπυρετικά φάρμακα.

Διάφορα αντισταμινικά σκευάσματα σε δισκία ή σε αλοιφές, για τσιμπήματα και αλλεργικές καταστάσεις.

Αμιγώς αντιαλλεργικά, κορτιζονούχα φάρμακα, ιδιαίτερα για όσους έχουν προδιάθεση σε αλλεργίες.
Αντιβίωση. Εάν κάποιος πάσχει συχνά από, αναπνευστικές λοιμώξεις ή λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, θα πρέπει να έχει μαζί του κάποια γνωστή σε αυτόν αντιβίωση για το χρονικό διάστημα του ταξιδιού του.
Κολλύριο

Επίσης πάντα να έχετε

Αντηλιακό 
Εντομοαπωθητικά

Τέλος καλό είναι να έχετε μαζί σας αντιβακτηριακά μαντιλάκια χεριών και αλκοολούχο απολυμαντικό χεριών (τουλάχιστον 60% αλκοόλη)

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σας χρειαστεί κάτι, καλό είναι να ελέγξουμε το φαρμακείο πριν από κάθε ταξίδι για να μη μας βρει "η κακιά στιγμή" απροετοίμαστους!

Ινομυαλγία με πόνο στους μύες, πονοκέφαλο, κόπωση, αφηρημάδα, διαταραχές ύπνου και πόνο σε αυχένα, μέση

ινομυαλγία


H ινομυαλγία (fibromyalgia) είναι μια ασθένεια κατά την οποία οι μυς και οι ινώδεις ιστοί εκδηλώνουν πόνο (άλγος) και ευαισθησία.

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνδρομο, δηλαδή ένα σύνολο συμπτωμάτων, που προσβάλει τους μύες (κυρίως ώμων, γλουτών, αυχένα και μέσης), τους συνδέσμους και του τένοντες, αλλά όχι τις αρθρώσεις, και προκαλεί πόνο σε διάφορα μέρη του σώματος, παράλληλα με ένα αίσθημα κόπωσης.

Ο ασθενής νιώθει να υποφέρει από τις κομμάρες που προκαλεί η χειρότερη μορφή γρίπης, ξυπνάει κάθε μέρα στην κατάσταση αυτή και δυσκολεύεται να κάνει ακόμη και απλά πράγματα. 

Δεν προκαλεί μόνιμες βλάβες, είναι πιθανό όμως να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια. 

Υπολογίζεται ότι μπορεί να προσβάλλει 2-8% του πληθυσμού (αμερικανικού απ’όπου και οι μελέτες). Η ινομυαλγία είναι πιο συχνή στις ηλικίες μεταξύ 35 και 55, ενώ φαίνεται να προσβάλλει περισσότερο γυναίκες, σε ποσοστό περίπου 80%. 

Το πιο συνηθισμένο διαγνωστικό σύμπτωμα είναι η ευαισθησία κάποιων σημείων σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος. Η άσκηση πίεσης στα σημεία αυτά προκαλεί ιδιαίτερη ένταση και πόνο. Οι ασθενείς με ινομυαλγία έχουν μειωμένο όριο αντοχής στον πόνο, λόγω αυξημένης ευαισθησίας του εγκεφάλου σε μηνύματα πόνου που προέρχονται από διάφορα μέρη του σώματος μέσω του νευρικού συστήματος. 

Ο πόνος της ινομυαλγίας χειροτερεύει από το στρες, τις αλλαγές του καιρού, τους θορύβους και το άγχος. 

Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του ασθενούς δεν αντιλαμβάνονται τον πόνο και το αίσθημα κόπωσης που τον βασανίζουν, γιατί δεν υπάρχουν σοβαρά εξωτερικά σημεία της νόσου. Τα άτομα που πάσχουν από ινομυαλγία συνήθως φαίνονται καλά στην όψη, ενώ αισθάνονται πολύ άσχημα. Η ινομυαλγία είναι μια πάθηση η οποία δεν είναι ορατή και συνήθως δεν γίνεται αντιληπτή από το περιβάλλον του ασθενούς.

Το άτομο με ινομυαλγία αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και σκεπτικισμό και/ή θεωρείται ως τεμπέλης και υπερβολικός από το περιβάλλον του και ενίοτε από επαγγελματίες της υγείας, γεγονός το οποίο προσθέτει επιπλέον ψυχολογικό και σωματικό πόνο.
Ως εκ τούτου συνήθως ταλαιπωρείται αρκετά χρόνια προτού λάβει τη σωστή διάγνωση.


Τα Συμπτώματα της Ινομυαλγίας

Πόνος και δυσκαμψία σε μύες, τένοντες, συνδέσμους και σε περιοχές γύρω από τις αρθρώσεις, αλλά και σε ένα μέρος του σώματος ή διάφορες περιοχές όπως τα άκρα, ο αυχένας ή η πλάτη. Αρχίζουν νωρίς το πρωί και χειροτερεύουν κατά την διάρκεια της ημέρας, καθώς εντείνονται οι δραστηριότητες του ατόμου
Αίσθημα κόπωσης σε όλο το σώμα
• Έλλειψη ενέργειας και αντοχής
Διαταραχή του ύπνου και αίσθημα ανεπαρκούς ξεκούρασης και ανανέωσης από τον ύπνο

Άλλα συμπτώματα:

• αιμωδία (μούδιασμα), κακή κυκλοφορία ή πρήξιμο στα χέρια και τα πόδια 
• Πονοκέφαλος, ευερεθιστότητα, μελαγχολική διάθεση 
• Αφηρημάδα και δυσκολία συγκέντρωσης 
• Ευαισθησία στις μυρωδιές, τους έντονους θορύβους και τις αλλαγές του καιρού 
• Ξηροστομία
• Ξηροδερμία
• Ρινίτιδα
• Συχνή ανάγκη ούρησης ή ξαφνικό και επιτακτικό αίσθημα ανάγκης για ούρηση 
• Έντονος πόνο στην περίοδο ή κατά την σεξουαλική πράξη 
Ευερέθιστο έντερο (δυσπεψία, πόνο στην κοιλιά, δυσκοιλιότητα η διάρροια)

Τι Προκαλεί την Ινομυαλγία;

• Διαταραχή του βαθέως και χωρίς όνειρα ύπνου (non REM) που αναπαύει και ανανεώνει τον οργανισμό
• Υπερβολικό στρες, άγχος
• Τραυματισμός (σωματικός, ψυχικός)



Τα αίτια που προκαλούν την Ινομυαλγία δεν είναι γνωστά. Θεωρείται ότι υπάρχει μια γεννητική προδιάθεση και στην οποία ένα τραύμα φυσικό η ψυχικό, ακόμα και φαινομενικά μη αξιολογούμενο ως σημαντικό όπως χειρουργείο η και ίωση, μπορεί να προκαλέσει την έναρξη της. Τα συμπτώματα παρουσιάζονται εξαιτίας μιας υπερδραστηριοποίησης του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος κυρίως του Συμπαθητικού λόγω της μειωμένης παρουσίας μιας ορμόνης της σεροτονίνης η οποία παράγεται από το ίδιο μας το σώμα (Η γυμναστική και το ηλιακό φως αυξάνουν την παραγωγή της ). Αυτή η υπερδραστηριότητα προκαλεί μείωση της αιμάτωσης των μυών και κάποιων περιοχών του εγκεφάλου. Αυτό προκαλεί μεταξύ των άλλων υποχώρηση της αιδούς εμφάνισης του πόνου. Υπενθυμίζουμε ότι οι ασθενείς που πάσχουν από ινομυαλγία είναι άτομα που αναφέρουν συχνά ότι κρυώνουν, κυρίως στα χέρια και τα πόδια. Ο κλασικός ρευματολογικός έλεγχος είναι αρνητικός. Τα συνήθη σημεία τα οποία είναι συνδεδεμένα με την ινομυαλγία είναι η βάση της κεφαλής , το επίπεδο Α5-Α7 του αυχένα, το μέσο του άνω ορίου του τραπεζοειδούς, η γωνία η/και η άνω επιφάνεια της ωμοπλάτης (υπερκανθιος μυς), ο επικόνδυλος, το άνω τεταρτημόριο του γλουτού, η οπίσθια επιφάνεια του μείζονος τροχαντήρα και η έσω επιφάνεια του γόνατος.

Η ΙΝΜ ονομάζεται πρωτοπαθής όταν δε συνοδεύεται από άλλες παθήσεις και δευτεροπαθής σε περιπτώσεις όπου προϋπάρχει άλλη πάθηση όπως: ρευματοειδής αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, Σύνδρομο Sjogren κ.α.
Έρευνες σε ασθενείς με ΙΝΜ έχουν δείξει:
• Δυσλειτουργία νευροδιαβιβαστών και μεταβολές στην νευροενδοκρινική δραστηριότητα.
• Χαμηλότερα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών σεροτονίνη και νοραδρεναλίνη που σχετίζονται με την αντίληψη του πόνου, ρύθμιση του ύπνου, διάθεση, άγχος
• Ιδιαίτερα υψηλή συγκέντρωση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ασθενών, της ουσίας Ρ που ευθύνεται με τη σειρά της για τη μεγιστοποίηση του πόνου και την υπεραισθησία του δέρματος και των μυών, όσον αφορά στα επώδυνα ερεθίσματα.
Η διάγνωση της Ινομυαλγίας γίνεται από εξειδικευμένο ρευματολόγο ή ειδικό παθολόγο ιατρό που θα αποκλείσει άλλες παθήσεις που μπορεί να έχουν συμπτώματα παρόμοια της ινομυαλγίας 
Το 1990, το Αμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίας καθιέρωσε τα διαγνωστικά κριτήρια της λεγόμενης «αόρατης» μέχρι τότε πάθησης, ως εξής:
• Ιστορικό διάχυτου άλγους, που διαρκεί τουλάχιστον 3 μήνες, και αφορά και στα τέσσερα τεταρτημόρια του σώματος και στον αξονικό σκελετό
• Ύπαρξη 11 - 18 ευαίσθητων σημείων (tender points) όπου όποια πίεση βάρους 4 κιλών προκαλεί πόνο

Αντιμετώπιση και Θεραπεία της Ινομυαλγίας 


Η ινομυαλγία δε θεραπεύεται πλήρως. Η κατάσταση αυτή μπορεί να βελτιωθεί πάρα πολύ με τη βοήθεια του γιατρού και της οικογένειας. 

Πολλές φορές η ασθένεια μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της, συνήθως, μετά από μήνες ή και χρόνια. 

Ο γιατρός θα βοηθήσει αρχικά κάνοντας τη διάγνωση της ινομυαλγίας και καθησυχάζοντας τον ασθενή βεβαιώνοντάς τον ότι, παρά τον πόνο που νιώθει, δεν έχει μια πάθηση που θα προκαλέσει μόνιμες αναπηρίες.

Φαρμακευτική αγωγή
• Παυσίπονα και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
• Αντιεπιληπτικά (αναλγητικά φάρμακα)
• Τρικυκλικά σκευάσματα (αντικαταθλιπτικά σε μικρή δόση)
• Φάρμακα για την αντιμετώπιση της διαταραχής του ύπνου.
• Ειδική αντικαταθλιπτική αγωγή που, εκτός από τη βελτίωση της διάθεσης, χορηγείται κυρίως για τη μείωση της αίσθησης του πόνου.

Φυσιοθεραπεία 
Η φυσιοθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο για την μείωση των πόνων στο μυοσκελετικό σύστημα  με ειδικές μαλάξεις για ανακούφιση του ασθενή.   Ο βελονισμός έχει δείξει ότι προσφέρει πολλά όχι μόνο για την αναλγησία του ασθενούς αλλά και την γενικότερη ψυχική του διάθεση (στρες, άγχος, αϋπνίες κτλ).  Ακόμα αναφέρεται αποδεδειγμένα ότι οι γνωσιακές θεραπείες και  η υπνοθεραπεία βοηθάει στην θεραπεία του ασθενούς.
Ο ασθενής με ινομυαλγία θα πρέπει να μάθει να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του, να χαλαρώνει το μυαλό και το σώμα.  Θα πρέπει επίσης να βάλει την άσκηση στην καθημερινότητά του.  


Το κολύμπι θεωρείται μια θαυμάσια μορφή άσκησης αλλά και άλλες αερόβιες ασκήσεις έχουν θετικό αποτέλεσμα (περπάτημα, τζόκινγκ). Η άσκηση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τις αντοχές του ασθενούς για αυτό ξεκινάμε με ένα ήπιο πρόγραμμα αρχικά 3’- 5’ και αυξάνουμε μέχρι τα 20’-30’.  Αποφεύγουμε δε τις ασκήσεις με βάρη και λάστιχα. Η συνεχής επαφή με τον θεράποντα ιατρό και τον φυσικοθεραπευτή θα συμπληρώσουν την θεραπεία ώστε να υπάρχει μια ομαλή πορεία και καλή εξέλιξη της νόσου.


Γυμναστική 

Ειδικές ασκήσεις ήπιας σωματικής αερόβιας άσκησης (άσκηση που κάνουμε όταν η αναπνοή μας γίνεται πιο έντονη και νιώθουμε τους παλμούς της καρδιάς μας να αυξάνονται) όπως το κολύμπι. 

Συμπληρωματικά σε όποια φαρμακευτική αγωγή, η συμβουλευτική θεραπεία, με τη μορφή της γνωστικής/συμπεριφορικής μεθόδου, έχει δείξει πολύ καλά αποτελέσματα. Πολλοί επιλέγουν να υιοθετήσουν απλά μια σωστή διατροφή, τεχνικές χαλάρωσης και εναλλακτικές θεραπείες τα αποτελέσματα των οποίων όμως είναι παροδικά (μασάζ, κρανιοιερή θεραπεία, χειροπρακτική, μυοπεριτονιακή θεραπεία). Φυσικά, η θετική και αισιόδοξη σκέψη, αποδεδειγμένα βοηθάει! 

Διατροφή
Πίνετε 
- χυμούς λαχανικών και σούπες, 
- γάλα καρύδας και νερό καρύδας, 
- άφθονα υγρά και
να τρώτε 
- μαγειρεμένα λαχανικά, 
- πράσινες σαλάτες και 
κάντε χρήση μπαχαρικών όπως 
- το κύμινο, 
- κόλιανδρο, 
- το τζίντζερ
κουρκούμη και 
- το σκόρδο 
να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σας σύστημα. 

Πρέπει να αποφεύγονται το πάρα πολύ τσάι, ο καφές, το αλκοόλ, το γιαούρτι και ζεστά πικάντικα  τα τηγανητά, και τα γλυκά. 
Ο ύπνος είναι απαραίτητος για να αφήσετε το σώμα σας να αναρρώσει. 

Διαβάστε επίσης

    Πολύποδες παχέος εντέρου. Παράγοντες που συμβάλουν στην ανάπτυξη τους. Τροφές που συμβάλλουν στην πρόληψη


    του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea
     
    Ο πολύποδας είναι ένα επιπλέον κομμάτι ιστού που αναπτύσσεται μέσα στο σώμα μας. Ο πολύποδας παχέος εντέρου αναπτύσσεται μέσα στο παχύ έντερο. Το παχύ έντερο είναι ένας μακρύς σωλήνας που έχει σαν λειτουργία του, το σχηματισμό και την αποθήκευση των κοπράνων.


    Οι περισσότεροι πολύποδες είναι καλοήθεις (δηλαδή δεν είναι καρκίνος) και επομένως δεν είναι επικίνδυνοι. Με τον καιρό βέβαια ορισμένα είδη πολυπόδων μπορεί να γίνουν καρκίνος. Συνήθως πολύποδες που είναι μικρότεροι από 2 εκατοστά δεν είναι επικίνδυνοι. Μεγάλοι όμως πολύποδες μπορεί κάποια μέρα να γίνουν καρκίνος εάν δεν είναι κιόλας καρκίνος. Για να είναι σίγουρος κανείς, ύστερα από συμβουλή του γιατρού του, βγάζει τον πολύποδα που εξετάζεται από παθολογοανατόμο για να δει το είδος των κυττάρων και εάν υπάρχει ή όχι καρκίνος.

    Υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά είδη  καλοήθων  πολυπόδων παχέος.

    - Ο αδενωματώδης πολύποδας προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων των αδένων
    του Lieberkühn. Η  ταξινόμηση  από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας διακρίνει τρεις τύπους ιστολογικά:
    α)σωληνώδες αδένωμα (75%)
    β)σωληνολαχνωτό αδενώμα (20%)
    γ)λάχνωτό αδένωμα (5%).

    Το αδένωμα είναι το μόνο που μπορεί να μετατραπεί σε καρκίνο. Η δυσπλασία  έχει προηγηθεί  του καρκίνου. Ο μόνος τρόπος να προληφθεί η ανάπτυξη καρκίνου πάνω σε αδενωματώδη πολύποδα είναι αν αυτός αφαιρεθεί πιο πριν.
    Τα αδενώματα διακρίνονται με βάση την ιστολογική τους εικόνα σε τρεις τύπους. Τα σωληνωτά αδενώματα, τα μικτά ( σωληνώδη και λαχνωτά ) και στα λαχνωτά αδενώματα. Η διάκριση τους μας ενδιαφέρει επειδή έχουν διαφορετική πιθανότητα να εξελιχθούν σε καρκίνο (σωληνωτά 5%, μικτά 22%, λαχνωτά 40%)

    Περιγράφονται δύο βαθμοί δυσπλασίας: χαμηλού βαθμού  και υψηλού βαθμού. Η παρουσία των αδενωμάτων αυξάνεται με την ηλικία, φθάνοντας να είναι 30% σε ατόμα ηλικίας 65 ετών.
    -Ο υπερπλαστικός πολύποδας είναι απλή προέκταση των κρυπτών των οποίων το περίγραμμα  στο εσωτερικό τοίχωμα του παχέος παίρνει scalloped εμφάνιση.
    -Ο νεανικός πολύποδας σχηματίζεται από κύστεις που αναπτύχθηκαν στο χορίου που είναι συχνά φλεγμονώδης.
    - Ο ψευδο-φλεγμονώδης πολύποδας σχηματίζεται  από  βλεννογόνο και κοκκιώδη ιστό. Υπάρχει  νησίδα υγιούς ιστού μετά την επούλωση των ελκών της ελκώδης κολίτιδας και της νόσο του Crohn.

    Το 15% των ασθενών έχουν περισσότερους από ένα πολύποδες, ενώ στο 25% των ατόμων που  στην πρώτη τους κολονοσκόπηση  βρίσκονται πέντε ή περισσότεροι πολύποδες, έχουν ήδη καρκίνο  σε κάποιο σημείο του εντέρου.

    Η πιθανότητα να αναπτυχθεί καρκίνος πάνω σε έναν  αδενωματώδη πολύποδα αυξάνεται όσο αυξάνει το μέγεθος του. Ένα αδένωμα μικρότερο του ενός εκατοστού έχει 1% πιθανότητα να έχει καρκίνο,  σε μέγεθος 1-2 εκ.  η πιθανότητα είναι 10%, ενώ αδένωμα μεγαλύτερο από 2 εκ. έχει 45% πιθανότητα να έχει καρκίνο ήδη την στιγμή της διάγνωσης. 

    Υπάρχουν παράγοντες που συμβάλουν στην ανάπτυξη πολυπόδων;

    Διάφοροι παράγοντες μπορεί να συμβάλλουν στο σχηματισμό πολυπόδων και κατ’ επέκταση καρκίνου στο παχύ έντεροΤέτοιοι είναι:
    Η ηλικία Οι περισσότεροι άνθρωποι με πολύποδες στο παχύ έντερο είναι άνω των 50 ετών.
    Το οικογενειακό ιστορικό. Είναι πιθανότερο να αναπτύξει κάποιος  πολύποδες παχέος εντέρου ή και καρκίνο, αν έχει  ο ένας γονέας, ο αδελφός ή το παιδί του. Εάν έχουν πολύποδες πολλά μέλη της οικογένειάς του, ο κίνδυνος είναι ακόμα μεγαλύτερος. 
    Η διατροφή, πλούσια σε κόκκινο κρέας, σε λίπος και χαμηλή σε φυτικές ίνες.

    Η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή  και το κάπνισμα είναι επίσης επιβαρυντικοί παράγοντες.
    Μπορεί να συμμετέχουν γενετικοί παράγοντες όπως αλλαγές (μεταλλάξεις) σε γονίδια που είναι υπεύθυνα για  κάποιες σημαντικές πρωτεΐνες των κυττάρων.  Όσο μάλιστα περισσότερες είναι οι μεταλλάξεις στα  γονίδια  των κυττάρων, τόσο πιο πιθανό είναι αυτά να εξελιχθούν σε καρκινικά. Κάποιες από τις μεταλλάξεις αυτές κληρονομούνται και σε επόμενα μέλη της οικογένειας. Σπάνια κληρονομικά  είδη καρκίνων μπορούν να εμφανισθούν και από πολύ λίγες μεταλλάξεις,  όπως εκείνη  του γονιδίου APC στη λεγόμενη οικογενή αδενωματώδη πολυποδιάση  στην οποία βρίσκουμε εκατοντάδες πολύποδες στο έντερο από την ηλικία των 20 ετών.

    Τα συμπτώματα που εμφανίζονται οι πολύποδες:

    Σε πολλές περιπτώσεις οι πολύποδες είναι ασυμπτωματικοί και αποκαλύπτονται σε τυχαίο έλεγχο.Σε λιγότερες περιπτώσεις μπορεί το πρώτο σύμπτωμα να είναι αιμορραγία από το ορθό αιμορραγία από το ορθό με ζωηρό κόκκινο ή σκούρο κόκκινο αίμα ανάλογα με το που εντοπίζεται ο πολύποδας. Η αιμορραγία εμφανίζεται κατά διαστήματα και  συνήθως δεν είναι πολύ μεγάλη. Τις περισσότερες φορές είναι απλώς λίγο αίμα ανακατεμένο με βλέννες.
    Μία  αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου (εναλλαγή διάρροιας – δυσκοιλιότητας) μπορεί να οφείλεται σε πολύποδες . Ένας μεγάλος πολύποδας μπορεί να αποφράζει περιοδικά το αυλό  και να προκαλεί κωλικούς στο έντερο. Επίσης ένας μεγάλος λαχνωτός πολύποδας μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες βλέννας με αποτέλεσμα να προκαλεί διάρροιες.   
    Μερικοί ασθενείς έχουν συμπτώματα που είναι:
    • πρόσφατες διαταραχές του εντέρου
    • λειτουργικές διαταραχές του εντέρου
    • αιμορραγία από το ορθό
    • σιδηροπενική αναιμία
    • θετική  εξέταση για αίμα στα κόπρανα
    • έλεγχος σε άτομα με υψηλό κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου.



    Πώς γίνεται η διάγνωση;
    Οι εξετάσεις του προσυμπτωματικού ελέγχου του παχέος εντέρου και του ορθού περιλαμβάνουν:
    1)Με την δακτυλική εξέταση του ορθού. Ο γιατρός φορά γάντια, βάζει ξυλοκαίνη(αναισθητικό) στο δείκτη(δάκτυλο) και ελέγχει το ορθό που είναι το τελευταίο τμήμα του εντέρου. Εάν θέλουμε να ελέγξουμε παραπάνω το έντερο πρέπει να γίνουν τα παρακάτω.
    2)Διάβαση παχέος εντέρου. Με τη χρησιμοποίηση ενός υγρού που λέγεται βάριο και κάνει το παχύ έντερο να φαίνεται άσπρο σε ακτινογραφίες. Έτσι παίρνονται πολλές φωτογραφίες. Ο πολύποδας φαίνεται μαύρος, έτσι είναι σχετικά εύκολο να τον δει κανείς.
    3)Σιγμοειδοσκόπηση ή κολονοσκόπηση: Αυτή τη μέθοδος θεωρείται η καλύτερη γιατί μπορεί ο γιατρός να δει εσωτερικά το έντερο, τμήμα του ή όλο το παχύ έντερο άμεσα σε οθόνη, υπάρχει δυνατότητα λήψης βιοψιών ή ακόμη αφαίρεση του ίδιου του πολύποδα κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις (συνήθως σε κλινική).
    4)Τεστ κοπράνων. Το τεστ αυτό χρησιμοποιείται για να ελεγχθεί ο γενικός πληθυσμός για καρκίνο παχέος εντέρου. Το τεστ ελέγχει την παρουσία αίματος σε δείγματα κοπράνων. Επί θετικής εξέτασης, διενεργείται στη συνέχεια κολονοσκόπηση για έλεγχο καρκίνου. Το τεστ έχει χαμηλή ευαισθησία και δεν συνιστάται σε ασθενείς με συμπτώματα ή με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου παχέος εντέρου. Προτιμότερη εξέταση παραμένει η κολοσκόπησηκολονοσκόπηση)

    Πώς γίνεται η θεραπεία;
    Aν διαγνωσθεί πολύποδας ενδείκνυται η άμεση ενδοσκοπική αφαίρεση, μόνο εφόσον αυτό κριθεί τεχνικά εφικτό και ασφαλές. Η άποψη αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι 80% των πολυπόδων του παχέος εντέρου είναι αδενώματα, τα οποία εν δυνάμει έχουν την τάση για κακοήθη εξαλλαγή.
    Τελευταία, ιδιαίτερη προσοχή επιδίδεται στους μικρούς (μέχρι 10 mm) και στους μικροσκοπικούς (μέχρι 5 mm) πολύποδες. Έχει βρεθεί ότι 30%-80% των μικρών αυτών πολυπόδων είναι νεοπλασματικής φύσεως. Αν και η συχνότητα της κακοήθους εξαλλαγής είναι μικρή (0,1% έως 3,2%), υπάρχει πλέον ομοφωνία μεταξύ των ερευνητών ότι οι μικροί και οι μικροσκοπικοί πολύποδες πρέπει να αφαιρούνται ενδοσκοπικά, μόλις διαγνωσθούν.
    Πολύποδες, των οποίων η βάση εκτείνεται σε μήκος πάνω από 25% της περιμέτρου του εντερικού αυλού, δεν δύνανται να αφαιρεθούν ενδοσκοπικά. Παρομοίως, η ενδοσκοπική προσέγγιση και αφαίρεση των πολυπόδων με ευρεία βάση, η οποία εκτείνεται σε όλο το μήκος μεταξύ των βλεννογόνιων πτυχών μιας κολικής κυψέλης, είναι σχεδόν αδύνατη. Τα λαχνώδη αδενώματα, που εκτείνονται σε μήκος πάνω από το μισό της περιμέτρου τού εντερικού αυλού, δεν πρέπει να αφαιρούνται ενδοσκοπικά, γιατί σε 30% των περιπτώσεων υπάρχει ήδη διηθητικό καρκίνωμα.
    Ο γαστρεντερολόγος μπορεί να αφαιρέσει τον πολύποδα ενδοσκοπικά ή εάν ο πολύποδας είναι μεγάλος ή υπάρχει υποψία ή ένδειξη καρκίνου τότε είναι προτιμότερη η χειρουργική μέθοδος-άνοιγμα δηλαδή της κοιλιάς και αφαίρεση του πολύποδα. Εάν έχει κανείς πολύποδα χρειάζεται τακτική παρακολούθηση στο μέλλον.

    Ποια είναι η κατάλληλη διατροφή για να προληφθούν οι πολύποδες;

    Δεν υπάρχει βέβαια απόλυτος τρόπος προφύλαξης αλλά μπορεί κανείς να περιορίσει τον κίνδυνο εάν κάνει τα παρακάτω.

    1) τρώει περισσότερα φρούτα και λαχανικά και λιγότερα λιπαρά φαγητά

    2) δεν καπνίζει

    3) αποφεύγει την κατανάλωση αλκοόλ.

    4) κάνει καθημερινή άσκηση

    5) χάσει βάρος εάν είναι υπέρβαρος

    6) Παίρνοντας περισσότερο φυλλικό οξύ και ασβέστιο.

    Μερικές τροφές που είναι πλούσιες σε ασβέστιο είναι: το γάλα , το τυρί και το μπρόκολο. Μερικές τροφές που είναι πλούσιες σε φυλλικό είναι; Τα εντόσθια από το κοτόπουλο , το σπανάκι.
    Επίσης υποστηρίζεται ότι ή λήψη ασπιρίνης βοηθά στην πρόληψη των πολυπόδων. Γι αυτό γίνονται πολλές μελέτες.

    Συμπερασματικά λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η εκτομή των πολυπόδων είναι μια χρήσιμη πράξη που προλαμβάνει συχνά τον καρκίνο, αλλά και συνήθως απλή στην εφαρμογή της. Επίσης, έχει αντικαταστήσει τις χειρουργικές επεμβάσεις που γίνονταν στο παρελθόν.      

    Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
    Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων