Ο Νίκος Καπραβέλος για τον πατέρα του Γιάννη Καλλιάνου, «Δεν έγιναν σωστά πράγματα». Ρωτήσαμε την τεχνητή νοημοσύνη σχετικά και δείτε τι μας είπε

επιμέλεια medlabnews.gr iatrikanea 

O Νίκος Καπραβέλος συντονιστής διευθυντής στη Β’ ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου μίλησε στο Live News σχετικά με τον θάνατο του πατέρα του μετεωρολόγου και βουλευτή της ΝΔ, Γιάννη Καλλιάνου.

«Δεν έγιναν σωστά πράγματα. Ένας ασθενής 86 χρονών ήθελε αυξημένη φροντίδα. Είναι λάθος η διασωλήνωση του ασθενούς σε αυτή την ηλικία αλλά έχουμε μέσα που μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Χάνονται άδικα ασθενείς.

Από την πρώτη στιγμή, εάν ήμουν εγώ ο γιατρός, θα πήγαινε σε ΜΑΦ, χωρίς διασωλήνωση. Η ΜΕΘ έχει τριπλό έργο στην Ελλάδα, άρα είναι λάθος ιατρικό να αφήσεις έναν ασθενή που χρειάζεται αυξημένη φροντίδα, σε απλό θάλαμο.

Ένας ασθενής με υποκείμενα νοσήματα, μέσα σε 2-3 μέρες θα πέσει σε μία επικίνδυνη κατάσταση για τη ζωή του ενώ άμα είχε μπει θα είχε αποτραπεί.

Κάθε μέρα βάζουμε ανθρώπους στην εντατική. Δυστυχώς στην Ελλάδα, δεν υπάρχει διάκριση στις μονάδες και γι΄ αυτό το βάρος πέφτει στις ΜΕΘ»

Ρωτήσαμε την τεχνητή νοημοσύνη πότε ένας ασθενής μπαίνει σε ΜΕΘ;

Η εισαγωγή ενός ασθενούς σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασής του. Συνήθως, ασθενείς που μπαίνουν σε ΜΕΘ έχουν σοβαρές ή ζωτικά απειλητικές καταστάσεις, όπως:

Σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια: Οι ασθενείς που δυσκολεύονται να αναπνεύσουν μπορεί να χρειάζονται υποστηρικτική αναπνευστική θεραπεία ή ακόμη και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής.

Σοβαρή καρδιακή παθολογία: Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει καρδιακή ανεπάρκεια, αρρυθμίες ή καρδιακή ανακοπή, όπου ο ασθενής χρειάζεται επείγουσα ιατρική παρέμβαση και παρακολούθηση.

Σοβαρή αιμορραγία ή σοβαρές τραύματα: Ασθενείς που χρειάζονται επείγουσα χειρουργική επέμβαση ή άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις μπορεί να μεταφερθούν σε ΜΕΘ για παρακολούθηση και φροντίδα.

Σοβαρή νόσος ή λοίμωξη: Ασθενείς που αντιμετωπίζουν σοβαρές λοιμώξεις ή συστηματικές νόσους, μπορεί να χρειαστεί να μεταφερθούν σε ΜΕΘ για ειδική φροντίδα.

Συνολικά, η εισαγωγή σε ΜΕΘ είναι απαραίτητη όταν η κατάσταση ενός ασθενούς είναι τόσο σοβαρή που απαιτεί ειδική παρακολούθηση και θεραπεία που δεν μπορεί να παρέχεται σε άλλο μέρος του νοσοκομείου.

Έχουμε πρόσφατα χειρουργημένο ασθενή με δύσπνοια και αρρυθμία, έχει αρρυθμία και καρδιακή κάμψη που τον νοσηλεύουμε;

Ναι, σε αυτήν την περίπτωση φαίνεται ότι ο ασθενής παρουσιάζει σοβαρές επιπλοκές μετά από το χειρουργικό επεισόδιο. Η δύσπνοια σε συνδυασμό με την αρρυθμία και την καρδιακή κάμψη είναι ανησυχητικά συμπτώματα που υποδεικνύουν ότι ο ασθενής χρειάζεται άμεση ιατρική παρέμβαση και παρακολούθηση σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).

Η αρρυθμία μπορεί να απαιτεί ειδική θεραπεία με φαρμακευτικά μέσα ή ακόμα και ηλεκτροφυσιολογικές επεμβάσεις. Η καρδιακή κάμψη είναι μια σοβαρή κατάσταση που απαιτεί άμεση παρέμβαση, συχνά με αποτέλεσμα τη χρήση αποτελεσματικών μεθόδων αποκατάστασης του ρυθμού του καρδιογραφήματος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι σημαντικό να μεταφερθεί ο ασθενής σε ΜΕΘ όπου μπορεί να λάβει την κατάλληλη παρακολούθηση, θεραπεία και περίθαλψη από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό.

Πότε χρειάζεται διασωλήνωση;

Η διασωλήνωση είναι μια ιατρική διαδικασία όπου ένας έλεγχος αναπνοής εισάγεται στον αενθύπνιο ασθενή μέσω του στόματος ή της μύτης προκειμένου να εξασφαλιστεί η αναπνευστική λειτουργία του. Η διασωλήνωση είναι απαραίτητη σε πολλές περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων:

Αναπνευστική ανεπάρκεια: Όταν ο ασθενής δεν μπορεί να διατηρήσει αρκετά υψηλά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα του ή όταν η αναπνευστική του συχνότητα είναι ανεπαρκής για να υποστηρίξει τον εαυτό του, μπορεί να χρειαστεί διασωλήνωση για να παρέχεται μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Σοβαρή αναπνευστική αναπηρία: Σε περιπτώσεις όπου η αναπνευστική λειτουργία είναι σοβαρά επηρεασμένη λόγω ασθενειών όπως πνευμονία, αναπνευστική αναπάραξη, αλλοίωση νεύρων, ή κακή αναπνευστική δυσλειτουργία, η διασωλήνωση μπορεί να είναι αναγκαία. Αναιμία: Σε περιπτώσεις σοβαρής αναιμίας όπου ο ασθενής δεν μπορεί να μεταφέρει αρκετό οξυγόνο στα οργανικά του ιστάματα, η διασωλήνωση μπορεί να είναι απαραίτητη για να εξασφαλίσει οξυγόνο. Ανεπάρκεια καρδιακής λειτουργίας: Σε περιπτώσεις σοβαρής ανεπάρκειας καρδιακής λειτουργίας, η διασωλήνωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ελέγξει την υγεία της καρδιάς και να παρέχει απαραίτητη υποστήριξη.

Αυτές είναι μερικές από τις καταστάσεις και τις ενδείξεις που μπορεί να απαιτούν διασωλήνωση. Η απόφαση για διασωλήνωση λαμβάνεται από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό με βάση τη σοβαρότητα της κατάστασης του ασθενούς και τις ανάγκες του.

Ο παραπάνω ασθενής χρειάζεται διασωλήνωση?

Σύμφωνα με την περιγραφή που μου δόθηκε, ο ασθενής φαίνεται να παρουσιάζει δύσπνοια και αρρυθμία, συν τοις άλλοις καρδιακή κάμψη. Αυτά τα συμπτώματα είναι εξαιρετικά σοβαρά και μπορεί να υποδεικνύουν σοβαρές επιπλοκές μετά από το χειρουργικό επεισόδιο.

Η διασωλήνωση μπορεί να είναι αναγκαία για να προσφερθεί μηχανική υποστήριξη της αναπνοής και να διατηρηθεί η αεριακή ανταλλαγή σε περίπτωση σοβαρής αναπνευστικής ανεπάρκειας. Επιπλέον, η διασωλήνωση επιτρέπει την παροχή αποτελεσματικής υποστήριξης στη λειτουργία της καρδιάς, εάν χρειάζεται.

Ωστόσο, η τελική απόφαση για τη διασωλήνωση θα πρέπει να ληφθεί από το ιατρικό προσωπικό που παρέχει φροντίδα στον ασθενή, με βάση την πλήρη εκτίμηση της κατάστασής του και των αναγκών του. Σε τέτοιες καταστάσεις, η άμεση επικοινωνία και συνεργασία με εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να ληφθεί η κατάλληλη απόφαση για την περαιτέρω θεραπεία του ασθενούς.

Πόνος στο γόνατο από ιγνυακή κύστη. Κύστεις του baker.

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ένας στους πέντε ανθρώπους ταλαιπωρούνται στις μέρες μας από πόνο στο ένα ή και στα δύο γόνατα. Οι αιτίες είναι πολλές και γι’ αυτό κρίνεται αναγκαία η ακριβής διάγνωση ώστε να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Μία από τις αιτίες είναι οι ιγνυακές κύστεις, που είναι επίσης γνωστές ως κύστεις Baker, δεν είναι σπάνιες και δεν θα πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής του κλινικού ιατρού λόγω της πιθανότητας ρήξης.

Η Ιγνυακή κύστη πήρε το όνομά της από τον BAKER το 1877 όπου την περιέγραψε σαν μια ευμεγέθη ιγνυακή κύστη που δημιουργείτε από παγίδευση υγρού μέσα σε ένα ορογόνο θύλακο (bursa), σχηματιζόμενη από τον ημιυμενώδη τένοντα. Παρατήρησε επίσης επικοινωνία της κύστης με την άρθρωση με υγρό το οποίο διαφεύγει μέσα στο ορογόνο θύλακο, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει στην άρθρωση με ανάδρομη πορεία. Από τότε (Wilson1938, Taylor & Rana 1973, Lindgren 1977), πολλοί περιέγραψαν την παθογένεια της ιγνυακής κύστης.


Η κύστη Baker είναι μια κύστη η οποία υπάρχει στο οπίσθιο μέρος του γόνατος (ιγνυακή κοιλότητα) και αποτελεί μια χαλάρωση του αρθρικού θυλάκου προς την περιοχή αυτή. Η κύστη συνήθως έχει μέσα αρθρικό υγρό. Το μόνο αρχικό σύμπτωμα μπορεί να είναι κυστικό οίδημα στην ιγνυακή χώρα με ήπιες ή και καθόλου ενοχλήσεις. Όταν αυξηθεί όμως το μέγεθος της διάτασης, υπάρχει μεγαλύτερη ενόχληση ιδιαίτερα στην πλήρη κάμψη ή έκταση του γόνατος. Η κύστη, γίνεται καλύτερα ορατή, όταν ο ασθενής είναι σε όρθια θέση και εξετάζεται από πίσω. Κάθε νόσημα της κατά γόνυ άρθρωσης, που προκαλεί συγκέντρωση αρθρικού υγρού στην άρθρωση, μπορεί να επιπλακεί με ιγνυακή κύστη. Μεταξύ της άρθρωσης του γόνατος και του ημιμεμβρανώδους γαστροκνημίου θυλάκου, που βρίσκεται κάτω από την έσω κεφαλή του γαστροκνημίου μυός, μπορεί να υπάρχει φυσιολογική επικοινωνία. Σε επικοινωνούσες με την άρθρωση κύστεις αναπτύσσεται βαλβιδικός μηχανισμός από την άρθρωση προς την κύστη, ο οποίος ενεργοποιείται από την πίεση της συλλογής αρθρικού υγρού μέσα στην άρθρωση. Σε μελέτη έχει φανεί ότι στο 40% του πληθυσμού υπάρχει επικοινωνία μεταξύ της άρθρωσης και του θυλάκου.



Η κύστη είναι πιο συχνή σε άνδρες ηλικίας 15-30 ετών, με συχνότερο αίτιο τις άμεσες κακώσεις του γόνατος, ενώ στους ενήλικες, πηγή της χρόνιας υμενίτιδας που παράγει το υγρό είναι οι φλεγμονώδεις και εκφυλιστικές αρθροπάθειες, όπως η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Σχεδόν όλες οι ιγνυακές κύστεις είναι δευτερογενείς. Οι κύστεις αυτές είναι πολυπαραγοντικής αιτιολογίας αλλά γενικά θεωρούνται σαν το τελικό αποτέλεσμα συνυπάρχουσας ενδοαρθρικής παθολογίας του γόνατος. Έτσι συνδυάζονται συχνά με οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, χόνδρινη βλάβη, μηνισκική ρήξη και ανεπάρκεια του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου και σπανιότερα αποδίδονται σε υπέρχρηση, φλεγμονή, τράυμα ή και άλλες αιτίες όπως σπονδυλοαρθροπάθεια ή ουρική αρθρίτιδα. Αντίθετα στις λιγότερο συχνές πρωτογενείς ιγνυακές κύστεις παρατηρείται μία θυλακική προσεκβολή η οποία δεν επικοινωνεί με τον αρθρικό θύλακο του γόνατος

Συμπτώματα:

Οίδημα στο οπίσθιο τμήμα του γονάτου, ερυθρότητα που συνοδεύεται από πόνο στο υπόλοιπο γόνατο και πόδι. 

 

Eπιδεινώνεται κατά την άσκηση ή κατά την κάμψη ή έκταση του γόνατος. Αυτά τα συμπτώματα συνοδεύονται με συμπτώματα της υποκείμενης νόσου (ρήξη μηνίσκου, ραγείς πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος, εκφυλιστική αρθρίτιδα).
Στα παιδιά (σπάνια) η ιγνυακή κύστη είναι ασυμπτωματική και συνήθως παρατηρείται από το ίδιο το παιδί.
Ρήξη της ιγνυακής κύστης μπορεί να συμβεί ξαφνικά προκαλώντας έντονο πόνο και οίδημα στην γάμπα, αυτός ο συνδυασμός συμπτωμάτων έχει ονομασθεί «σύνδρομο ψευτοθρομβοφλεβίτιδος» διότι τα σημεία και τα συμπτώματα ταιριάζουν με την θρομβοφλεβίτιδα. Συνοδεύεται από αύξηση της θερμοκρασίας, ερυθρότητα και ευαισθησία στην οπίσθια επιφάνεια της κνήμης. Εντούτοις η ρήξη αυτή μπορεί να μη συνοδεύεται από ισχυρό πόνο αλλά μόνο από οίδημα της γαστροκνημίας και της ποδοκνημικής



Διάγνωση
Οι απλές ακτινογραφίες είναι αρνητικές. Η απεικόνιση ασβεστώσεων μέσα στον κυστικό σχηματισμό είναι ένδειξη υμενικού σαρκώματος ή αιμαγγειώματος.
Ένα φλεβικό υπερηχογράφημα Doppler είναι χρήσιμο για την διαφοροδιάγνωση της θρομβοφλεβίτιδας .
Η μαγνητική τομογραφία του γόνατος είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση των ιγνυακών κύστεων. Στην μαγνητική τομογραφία διακρίνονται οι ιγνυακές κύστες, όπου μπορούν να διακριθούν από  συμπαγείς βλάβες ή όγκους στην ιγνυακή κοιλότητα. Η μαγνητική τομογραφία θα επιβεβαιώσει την διάγνωση και θα αποκλείσει έναν όγκο μαλακών μορίων

Θεραπεία:
Στα παιδιά οι ιγνυακές κύστεις αποτελούν γενικώς καλοήθης ασυμπτωματικές παθήσεις και σπάνια σχετίζονται με παθολογία της άρθρωσης. Οι περισσότερες ιγνυακές κύστεις στα παιδιά αυτοϊώνται. Στους ασυμπτωματικούς ασθενείς στους οποίους η παθολογική αυτή κατάσταση διαπιστώνεται σε τυχαίο έλεγχο δεν απαιτείται κάποια θεραπευτική προσέγγιση.
Η αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου, όπως η αρθρίτιδα ή κάποιος τραυματισμός, συχνά αρκεί. Η ίδια η κύστη, η οποία δεν αφαιρείται χειρουργικά, επειδή συνήθως υποτροπιάζει, μπορεί να αδειάσει με τη βοήθεια του γιατρού, ενώ ο πάγος μπορεί να μειώσει σημαντικά το οίδημα.
Μερικές φορές γίνεται ένεση στεροειδών στην κύστη. Είναι ένα παροδικό μέτρο και η κύστη συνήθως επανεμφανίζεται, εκτός αν έχει αντιμετωπισθεί η ενδαρθρική παθολογία.
Αν όμως υπάρχει ενδαρθρική βλάβη η οποία προκαλεί μηχανικά συμπτώματα, με πόνο και επίμονο οίδημα, τότε η θεραπεία είναι χειρουργική. Αν η αρθροσκοπική παρέμβαση δεν αντιμετωπίζει τα συμπτώματα, τότε ενδείκνυται η ανοικτή εκτομή.
Ο μίσχος που οδηγεί από  την άρθρωση στην κύστη ανευρίσκεται, συρράπτεται και αφαιρείται η κύστη. Συνήθως όμως η αντιμετώπιση της ενδαρθρικής βλάβης οδηγεί στην εξάλειψη της ιγνυακής κύστης.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ρήξεως η οποία υποδύεται εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση περιλαμβάνει την συμπτωματική αγωγή με κατάκλιση, τη βάδιση με βακτηρίες για αποφυγή φόρτισης του σκέλους και τη χορήγηση με στεροειδούς αντιφλεγμονώδους αγωγής. Η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής αντεδείκνυται γιατί μπορεί να προκαλέσει αιμάτωμα στην γαστροκνημία και συρικνώσεις μυών.

Διαβάστε επίσης

• Πλατυποδία, για μικρούς και μεγάλους, αιτία για προβλήματα στο γόνατο και εκφυλιστική αρθροπάθεια.
• Στραμπούληγμα αστραγάλου ή διάστρεμμα ποδοκνημικής, τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται
• Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση, άκανθα πτέρνας. Θεραπευτική αντιμετώπιση και ασκήσεις για το σπίτι.
• Που οφείλεται ο πόνος στα πέλματα; Απλές συμβουλές για να τα προστατεύσεις
• 18 προβλήματα των ποδιών μας, που μας προειδοποιούν για τη συνολική μας υγεία;

Αλέξανδρου Γιατζίδη
Dr.
PhD
https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Τι είναι τα εκ γενετής σημάδια; Μπορεί να είναι επικίνδυνα;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr 

Υπάρχει ένας αριθμός κοινών δερματικών κηλίδων που υπάρχουν εκ γενετής και συλλογικά αναφέρονται ως "σημάδια εκ γενετής". Τείνουν να είναι εξογκώματα σωματικών δομών που συνήθως παρουσιάζονται στο δέρμα όπως αιμοφόρα αγγεία (που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζονται αγγειακά σημάδια ή αιμαγγειώματα) ή χρωστικά κύτταρα (που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζονται σπίλοι ή 'ελιές'). Η αιτία είναι άγνωστη. Στα περισσότερα μωρά δεν προκαλούν σοβαρά προβλήματα και τα περισσότερα σημάδια εκ γενετής δεν χρειάζονται θεραπεία. 

Τα διαφορετικά είδη σημαδιών εκ γενετής, πού παρουσιάζονται είναι:

Αγγειακά σημάδια (αιμαγγειώματα)

Το πιο συνηθισμένο αγγειακό σημάδι είναι ο "λεκές σαν κόκκινο κρασί" ή "δάγκωμα του πελαργού" που φαίνεται ως επίπεδο κόκκινο σημάδι στο πίσω μέρος του λαιμού σε μέχρι και 50% των παιδιών κατά τη γέννηση. Μερικές φορές συμβαίνει σε άλλα μέρη του κεφαλιού ή λαιμού. Το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου καθαρίζει σε πέντε χρόνια αλλά τα σημάδια στο πίσω μέρος του λαιμού συνήθως παραμένουν. Όλα τα αιμαγγειώματα απαιτούν υπερηχογραφική διερεύνηση για διαπίστωση αντίστοιχων βλαβών σε εσωτερικά όργανα.

Τα λεγόμενα «νεογνικά αγγειακά σημάδια» (Vascular Birthmarks of Infancy) παρουσιάζονται στη γέννησή ή λίγες μέρες μετά, σε ένα στα 4 περίπου νεογνά. Ωστόσο, μόλις σε ένα από τα 200 νεογνά θα χρειαστεί η συμβολή του ιατρού και η αντιμετώπισή του.

Τα ακριβή αίτια αυτών των «σημαδιών» δεν είναι απόλυτα κατανοητά μέχρι σήμερα, σίγουρο είναι πάντως ότι δεν εξαρτώνται από το τι κάνει ή δεν κάνει η μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να προληφθούν. Είναι το πιο συχνό είδος συγγενών δυσπλασιών, όμως στην πλειονότητά τους είναι «αθώα» και εξαφανίζονται από μόνα τους μετά από κάποια χρόνια.

Είναι γεγονός ότι οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις διαφόρων λαών είχαν, και ίσως εν μέρει έχουν ακόμα και σήμερα, θέση στην κοινή γνώμη. Το stress, τραυματισμοί, έλλειψη ενδιαφέροντος και αγάπης για το παιδί, ακόμα και παρατεταμένη παραμονή μπροστά σε αναμμένο τζάκι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν «ενοχοποιηθεί» για την εμφάνιση των «σημαδιών του διαβόλου».

Τα πιο συχνά αγγειακά σημάδια που αφορούν τα νεογνά ανήκουν σε 3 κατηγορίες που έχουν ως εξής με σειρά συχνότητας:

Το ομαλό αιμαγγείωμα-κηλίδα χρώματος σολομού (salmon patch) ή αλλιώς φιλί του αγγέλου, είναι μία μια αγγειακή δυσπλασία που παρουσιάζεται κατά τη γέννηση στο 20-40% περίπου όλων των νεογέννητων. Πρόκειται για ροζ κηλίδες που παρατηρούνται στο μέτωπο, στα βλέφαρα ή τον αυχένα. Συνήθως εξαφανίζονται πλήρως μέσα σε 12-24 μήνες, με εξαίρεση κάποιες φορές τον αυχένα όπου μπορεί να μείνει ένα μικρό σημάδι.

Τα καθ’ εαυτού αιμαγγειώματα (κοινώς αποκαλούμενα με μορφή φράουλας) αποτελούν τη δεύτερη πιο συχνή κατηγορία, και είναι καλοήθεις όγκοι έντονου κόκκινου χρώματος, που εμφανίζονται κάποιες φορές κατά τη γέννηση, αλλά  συνήθως 2-3 εβδομάδες μετά, στο 10% περίπου όλων των νεογνών, πιο συχνά σε κορίτσια και αυξάνονται σε μέγεθος σταδιακά μέχρι τους 12 μήνες περίπου. Ακολουθεί μια περίοδος σταδιακής μείωσης, μέχρι να υποχωρήσουν (μέχρι την ηλικία των 9 ετών, το 90% των αιμαγγειωμάτων θα έχει υποχωρήσει), αφήνοντας ένα μικρό σημάδι. Τα αιμαγγειώματα δημιουργούν προβληματισμό κάποιες φορές, διότι ανάλογα με το σημείο στο οποίο εμφανίζονται, μπορεί να δημιουργούν λειτουργικά προβλήματα (π.χ. κοντά στο μάτι) που δεν μπορούν να «περιμένουν» την αυτόματη υποχώρησή τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η άμεση θεραπευτική παρέμβαση του ειδικού ιατρού, ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα στην ανάπτυξη του παιδιού. Επίσης κάποιες φορές, πάλι σε σχέση με την εντόπισή τους, είναι δείκτες κάποιων παθολογικών καταστάσεων.

Τέλος, οι «κηλίδες σαν κρασί Πόρτο» (Port Wine Stain) είναι αγγειακές δυσπλασίες που παρατηρούνται κατά τη γέννηση στο 0,3% περίπου όλων των νεογνών και είναι ρόζ-κόκκινες κηλίδες που γίνονται πιο έντονες όταν το παιδί κλαίει. Δεν υποχωρούν από μόνες τους, παρά μόνο με θεραπευτική παρέμβαση. Αυτά τα σημάδια κάποιες φορές μας ανησυχούν για τη σωματική υγεία του παιδιού γιατί, ανάλογα με την εντόπισή τους, είναι δείκτες κάποιων παθολογικών καταστάσεων και σπάνιων συνδρόμων. Συχνότερα όμως μας ανησυχεί η «αισθητική» πλευρά σε σχέση με την κοινωνικοποίησή, την ανάπτυξη του παιδιού, την αποδοχή της εικόνας του και εν τέλει, την ψυχική του υγεία. Με γνώμονα αυτή την παράμετρο, θεωρείται σκόπιμη κατά περίπτωση, η θεραπευτική παρέμβαση από την ηλικία των 6 μηνών.

Όλα αυτά τα σημάδια, όταν χρειαστεί, φεύγουν με την χρήση ενός ειδικού μηχανήματος Laser που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την ηλικία των 6 μηνών, ενώ σε επικίνδυνα αιμαγγειώματα μορφής φράουλας κάποιες φορές δίνουμε και φάρμακα από το στόμα. Μερικές φορές, μια πολύ σύντομη φαρμακευτική αγωγή κορτιζόνης, που χορηγείται από γιατρό και λαμβάνεται απ' το στόμα, σταματά την ανάπτυξη ενός εξ αυτών των μεγάλων αγγειωμάτων.

Τα νεογνικά αγγειακά σημάδια είναι στην πλειονότητά τους χωρίς παθολογική σημασία. Θα πρέπει ωστόσο κατά περίπτωση να εκτιμώνται από ιατρούς με εμπειρία στον χειρισμό τους και με εξοικείωση στην άμεση, όταν χρειαστεί, θεραπευτική τους αντιμετώπιση, ώστε να αποφεύγονται μη αναστρέψιμα σωματικά ή ψυχικά προβλήματα.

Μελαγχρωστικές κηλίδες

Οι μελαγχρωστικές κηλίδες (ελιές) προκαλούνται από μια αύξηση των χρωστικών κυττάρων (μελανοκυττάρων) στα εξωτερικά στρώματα του δέρματος. Το πιο συνηθισμένο είδος είναι ο μογγολοειδής σπίλος. Αυτό είναι μια επίπεδη περιοχή γκριζοκαστανού ή γκριζογάλανου χρώματος που παρουσιάζεται συχνότερα στη μέση. Αυτά υφίστανται κατά τη γέννηση και δεν είναι βλαβερά. Είναι πιο συνηθισμένα σε μωρά με επιδερμίδα χρώματος ελιάς ή σκουρότερο (τα έχουν πάνω από 90% νηπίων ασιατικής καταγωγής σε σύγκριση με 5% νηπίων αγγλοσαξονικής καταγωγής). Οι μογγολοειδείς σπίλοι τελικά εξαλείφονται με την πάροδο του χρόνου.

Η εκ γενετής μελαγχρωστική κηλίδα (εκ γενετής ελιά) είναι ένα αβλαβές εξόγκωμα των χρωστικών κυττάρων που υπάρχει κατά τη γέννηση ή παρουσιάζεται μέσα στους πρώτους λίγους μήνες. Αυτές οι ελιές ποικίλουν στο μέγεθος από μερικά χιλιοστά μέχρι αρκετά εκατοστά και μπορεί να είναι εξογκωμένες, να φαίνονται και να αγγίζονται εύκολα σε σύγκριση με ένα μογγολοειδή σπίλο που δεν είναι εξογκωμένος.

Οι περισσότερες ελιές που υφίστανται εκ γενετής δεν παρουσιάζουν κανέναν αυξημένο κίνδυνο να εξελιχθούν σε καρκίνο και συνεπώς δεν απαιτείται θεραπεία. Όμως, μερικές φορές οι πολύ μεγάλες ελιές, πλάτους πάνω από 20 εκατοστά μπορεί να αποτελούν παράγοντα κινδύνου για καρκίνο του δέρματος.  Μελαχρωματικές κηλίδες στο σώμα του παιδιού παρούσες κατά τη γέννηση και όταν είναι πολλαπλές >6, χρειάζονται διερεύνηση, καθώς ενδεχομένως συνιστούν χαρακτηριστικό μιας γενετικής πάθησης, της νευροινωμάτωσης.

Στα είδη των θεραπειών που διατίθενται για αυτές τις μεγάλες ελιές περιλαμβάνονται χειρουργική αφαίρεση ή μερικές φορές θεραπεία με λέιζερ.

Οι φακίδες κανονικά δεν υφίστανται εκ γενετής. Είναι μια αύξηση του χρώματος που παράγεται από τα χρωστικά κύτταρα (μελανοκύτταρα). Παρουσιάζονται στα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας λόγω της μέτριας ή μεγάλης έκθεσης στο ηλιακό φως στις περιοχές που είναι περισσότερο εκτιθέμενες, πχ. μάγουλα, το πίσω μέρος του χεριού ή πίσω μέρος του αντιβραχίονα. Οι φακίδες μπορεί να προληφθούν με την καλή ηλιακή προστασία. Η πλειοψηφία των ελιών δεν υπάρχει εκ γενετής και συνήθως παρουσιάζονται κατά την παιδική ηλικία και εφηβεία.

Γενικά πρέπει να γνωρίζετε

• Τα σημάδια εκ γενετής είναι πολύ συνηθισμένα. 
• Η αιτία είναι άγνωστη. 
• Τα περισσότερα σημάδια εκ γενετής δεν προκαλούν προβλήματα. 
• Τα περισσότερα σημάδια εκ γενετής δεν χρειάζονται θεραπεία. 
• Πολλά σημάδια εκ γενετής εξαλείφονται

Διαβάστε επίσης

• Οι κόκκινες ελιές στο δέρμα (κερασοειδή αιμαγγειώματα) είναι επικίνδυνες; Ποια η αιτία τους και πώς μπορεί να αντιμετωπιστούν;
• Δερματοΐνωμα, μοιάζει με σπυράκι, στο δέρμα και είναι σκληρό σαν κάτι να έχει μέσα
• ΤΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ
• Η Ψηφιακή Χαρτογράφηση Σπίλων αποτελεί το ΤΕΣΤ ΠΑΠ του δέρματος και η εξέταση γίνεται όλες τις εποχές του έτους και αφορά όλες τις ηλικίες.
• Μελάνωμα. Τι είναι; Πώς το καταλαβαίνουμε; Θεραπεύεται;
• Ακτινική κεράτωση, το πρωιμότερο στάδιο στην ανάπτυξη καρνίνου του δέρματος. Πως αναπτύσσεται πως αντιμετωπίζεται και πώς θεραπεύεται;
• Αντηλιακά, πώς και πότε μπορεί να χρησιμοποιούνται; Μύθοι και αλήθειες

Στραμπούληγμα διάστρεμμα αστραγάλου. Πρώτες βοήθειες. Πρόληψη;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Το διάστρεμμα αστραγάλου είναι η συχνότερη μορφή τραυματισμού όσων αθλούνται.

Όταν τρέχουμε, πηδούμε, αλλάζουμε κατεύθυνση ή κάνουμε περιστροφικές κινήσεις, ο αστράγαλος απορροφά σημαντικό μέρος των τρανταγμάτων. Μια ξαφνική κίνηση, ένα στραβοπάτημα, μια πτώση, μια αδέξια στροφή, μια σύγκρουση του ποδιού, μπορεί να μεταφέρει ένα ασυνήθιστα μεγάλο βάρος στον αστράγαλο. Σε μια ατυχή στιγμή (αναπάντεχο σκαλοπάτι, λακκούβα, ξαφνική ολισθηρότητα κλπ.), το πόδι μας μπορεί να γυρίσει απότομα με αποτέλεσμα να τραυματιστούν οι πλάγιοι σύνδεσμοι της ποδοκνημικής.

Διάστρεμμα λοιπόν ορίζεται η τραυματική ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της αρθρώσεως αλλά χωρίς κάταγμα στα οστά. Η λέξη διάστρεμμα είναι αρχαία ελληνική προερχόμενη από την λέξη διαστρέφω (δια + στρέφω = το διαστρεβλώνω, παραμορφώνω). Στην νεοελληνική καθομιλουμένη το διάστρεμμα αποκαλείται στραμπούληγμα (ιταλικής ετυμολογίας από το strambare και strangulare)και λανθασμένα μεταφράζεται στα λεξικά ως εξάρθρωση (βγάλσιμο).

Ποδοκνημική είναι η άρθρωση που σχηματίζεται μεταξύ της κνήμης και του αστραγάλου. Τα οστά συνδέονται μεταξύ τους και σταθεροποιούνται με ταινίες συνδετικού ιστού, οι οποίες αποκαλούνται σύνδεσμοι. Οι σύνδεσμοι καθοδηγούν τις κινήσεις των αρθρώσεων και δεν επιτρέπει μεγάλη απομάκρυνση των οστών μεταξύ τους. Οι σύνδεσμοι φυσιολογικά έχουν μεγάλη ελαστικότητα και όταν διαταθούν επανέρχονται στο φυσιολογικό τους μήκος , χωρίς προβλήματα. Όταν όμως λόγο μιας βίαιης κίνησης τα οστά απομακρυνθούν σημαντικά μεταξύ τους τότε οι σύνδεσμοι διατείνονται σημαντικά και είναι δυνατόν να κοπούν.

Η άρθρωση που παθαίνει πιο συχνά διάστρεμμα είναι ο αστράγαλος, από στραβοπάτημα με το έξω μέρος του πέλματος, που μπορεί να τεντώσει ή να σκίσει τους συνδέσμους που συγκρατούν την άρθρωση του αστραγάλου. Μπορεί επίσης να πειραχτεί ο θύλακος που περιβάλλει την άρθρωση. Το διάστρεμμα προκαλεί επώδυνο πρήξιμο στην άρθρωση, που γίνεται πιο επώδυνο με την κίνηση. Ένα βαρύ διάστρεμμα μπορεί να μην ξεχωρίζει από ένα κάταγμα. Αν αμφιβάλλετε, αντιμετωπίστε το σαν κάταγμα.
Το αυξημένο σωματικό βάρος, η απουσία σωματικής άσκησης, ορισμένα σπορ όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο ή η καλαθόσφαιρα, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για στραμπούληγμα του αστραγάλου. 
Επίσης η κακή επιλογή παπουτσιών είναι ακόμη ένας παράγοντας που συμβάλλει στην πρόκληση διαστρέμματος. Ορισμένα άτομα λόγω του ότι έχουν αδυναμία των μυών ή χαλαρούς συνδέσμους, παρουσιάζουν προδιάθεση στα διαστρέμματα του αστραγάλου.

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων θα εξαρτηθεί από το βαθμό βλάβης που έχουν υποστεί οι σύνδεσμοι της άρθρωσης όπως επίσης οι μυς και τα οστά της.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
• Πόνο
• Οίδημα (πρήξιμο)
• Αιμάτωμα
• Εκχύμωση
• Δυσκαμψία
• Χωλότητα (ο ασθενής δεν μπορεί να βαδίσει εύκολα)

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑΤΟΣ

Οι βασικές αρχές της αντιμετώπισης του στραμπουλήγματος του αστραγάλου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: 


1. Βοηθήστε τον τραυματία να καθίσει σε άνετη θέση και βάλτε στην άρθρωση κρύες κομπρέσες επί 30 λεπτά.
2. Τοποθέτηση πιεστικού επιδέσμου στον αστράγαλο και ακινητοποίηση της άρθρωσης. Φέρτε τον επίδεσμο από πάνω και γύρω από τον αστράγαλο. Συνεχίστε το δέσιμο με επίδεσμο σε σχήμα 8, με κάθε στροφή επιδέσμου να επικαλύπτει την προηγούμενη κατά τα 3/4 του πλάτους της.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της περίπτωσης, ο γιατρός θα αποφασίσει εάν ένας επίδεσμος είναι αρκετός ή εάν χρειάζεται γύψος, νάρθηκας ή χειρουργική αποκατάσταση. 

3. Ανύψωση του ποδιού. 

4. Ξεκούραση της άρθρωσης και ανάπαυση του ασθενούς. 

5. Σταδιακά και προσεκτικά κατά την εξέλιξη της πάθησης, γίνονται ασκήσεις για την αύξηση της δύναμης και της κινητικότητας.

Προσοχή: κατά τις πρώτες 24 ώρες αποφύγετε τα ζεστά μπάνια , τις θερμαντικές αλοιφές και το οινόπνευμα επειδή είναι δυνατόν να προκαλέσουν αύξηση του οιδήματος.

Αν το οίδημα είναι έντονο και το πόδι πονάει όταν στέκεται ο τραυματίας όρθιος (ιδιαίτερα στο εσωτερικό του αστραγάλου) ή αν δυσκολεύεται να βαδίσει, είναι απαραίτητη η ακτινογραφία, γιατί μπορεί να πρόκειται για κάταγμα.

Η κατάλληλη αντιμετώπιση του διαστρέμματος του αστραγάλου, οδηγεί στη μείωση του πόνου, υποχώρηση της φλεγμονής και του οιδήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επιτυγχάνεται ίαση μετά από παρέλευση χρονικού διαστήματος 3 έως 8 εβδομάδων.

Στο κλασικό διάστρεμμα, η ρήξη των έξω συνδέσμων, αντιμετωπίζεται διεθνώς από τους ορθοπαιδικούς με ένα διάστημα ακινητοποίησης και αποφόρτισης στην αρχή μετά από το οποίο ο ασθενής αρχίζει να πατάει σταδιακά το πόδι κάτω ενώ η ακινητοποίηση (συνήθως με γυψονάρθηκα) δίνει την θέση της στη σταθεροποίηση με κάποιο λειτουργικό νάρθηκα (π.χ. τύπου Aircast).

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου παρατηρούνται επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα στην ίδια άρθρωση. Στις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να προκληθεί χρόνια αστάθεια της άρθρωσης και προβλήματα στο περπάτημα ή κατά την άθληση. 
Στους ασθενείς αυτούς πιθανόν να έχουν δημιουργηθεί μόνιμα προβλήματα στους συνδέσμους και να είναι αναγκαίο να υποβληθούν σε εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις για σταθεροποίηση των συνδέσμων και κατά συνέπεια της άρθρωσης.

Η πρόληψη του στραμπουλήγματος του αστραγάλου είναι σημαντική δεδομένου ότι ο τραυματισμός αυτός είναι από τους συχνότερους τόσο σε αυτούς που κάνουν σπορ όσο και στους υπόλοιπους

• Η ορθή επιλογή των παπουτσιών,
• η προθέρμανση πριν από την άσκηση ή το σπορ,
• η εφαρμογή στηρικτικών επιδέσμων στον αστράγαλο, μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην πρόληψη.

Παράλληλα όταν κάποιος τρέχει ή ασκείται σε ανώμαλο ή βρεγμένο έδαφος, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Το κρύωμα μετά από την άσκηση είναι καλό να συνοδεύεται με σειρά από παρατεταμένες, αργές κινήσεις τεντώματος.

Συνοπτικά θα τονίσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός των διαστρεμμάτων του αστραγάλου που είναι η συνηθέστερη μορφή τραυματισμού κατά την άθληση, είναι δυνατόν να προληφθούν. Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή μετά από τον αποκλεισμό της πιθανότητας κατάγματος, επιτρέπει στις πλείστες περιπτώσεις, πλήρη αποκατάσταση.

Βιβλιογραφία: 
American Academy of Orthopedic Surgeons Annals of Emergency Medicine 
British Journal of Sports Medicine Ρ1352004

Διαβάστε επίσης

• Πόνος στο γόνατο από ιγνυακή κύστη ή κύστεις του baker.
• Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση, άκανθα πτέρνας. Θεραπευτική αντιμετώπιση και ασκήσεις για το σπίτι.
• Απλά βήματα για να βάλετε την άσκηση στην ζωή σας. Η εξαντλητική άσκηση είναι επικίνδυνη για την υγεία
• Τι πρέπει να προσέξετε όταν γυμνάζεστε τρέχοντας στην παραλία. Ποια τα οφέλη που προσφέρει το τρέξιμο στην άμμο

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Αλέξανδρου Γιατζίδη,Μ.D.,

ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΑ; XΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ. ΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ

του Aλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

ΓENIKEΣ OΔHΓIEΣ ΓIA TOYΣ AΣΘENEIΣ  ΠOY ΠAIPNOYN AΠO TOY ΣTOMATOΣ ANTIΠHKTIKA ΦAPMAKA

Σίγουρα θα έχετε συναντήσει άτομα που χρειάζεται να παίρνουν αντιπηκτική αγωγή. Αρκετός κόσμος χρειάζεται να παίρνει αντιπηκτική αγωγή είτε γιατί είναι απαραίτητο λόγω της πάθησής του, είτε για προληπτικούς λόγους. Τα  αντιπηκτικά από του στόματος και μάλιστα της κουμαρίνης, χορηγούνται σε άτομα με αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης θρομβώσεων. Διάφορες κλινικές καταστάσεις μπορούν να κάνουν το αίμα σας να σχηματίζει θρομβώσεις πολύ εύκολο και γρήγορα. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα υγείας γιατί οι θρομβώσεις μπορούν να σταματήσουν την ροή του αίματος στην καρδιά ή στον εγκέφαλο.

Tα από του στόματος αντιπηκτικά φάρμακα κάνουν το αίμα να πήζει βραδύτερα αναστέλλοντας τη δράση της βιταμίνης K η οποία χρησιμοποιείται από το συκώτι για τη σύνθεση μερικών παραγόντων της πήξης και έτσι βοηθούν στην πρόληψη της θρόμβωσης. 

H κύρια παρενέργεια των αντιπηκτικών που λαμβάνονται από το στόμα είναι οι αιμορραγίες. Mε την αντιπηκτική αγωγή θέλουμε να μειώσουμε την ικανότητα του αίματος να πήζει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι της θρόμβωσης αλλά και να μην προκληθεί αιμορραγία. 

Aπαιτείται ακριβής ρύθμιση της αντιπηκτικής σας αγωγής από υπεύθυνο ιατρό αλλά και γνώση και τήρηση από τον ασθενή όλων των οδηγιών

Σε τι συνίσταται ο έλεγχος-ρύθμιση της αντιπηκτικής αγωγής.

Mε ειδική εργαστηριακή εξέταση  μετράται ο χρόνος που χρειάζεται το αίμα για να πήξει.  Για την δυνατότητα σύγκρισης των αποτελεσμάτων ήδη από το 1982 ο Παγκόσμιος Oργανισμός Yγείας πρότεινε ενιαίο τρόπο έκφρασης με βάση την ευαισθησία του κάθε αντιδραστηρίου θρομβοπλαστίνης. Έτσι σήμερα το αποτέλεσμα του εργαστηριακού ελέγχου της αντιπηκτικής αγωγής εκφράζεται ως INR τα όρια του οποίου είναι διαφορετικά για κάθε ασθενή ανάλογα με την αιτία για την οποία κάνει την αντιπηκτική αγωγή και τα οποία αναγράφονται στην κάρτα παρακολούθησης του. 

Πώς λαμβάνoνται τα από του στόματος αντιπηκτικά:

H δοσολογία των αντιπηκτικών φαρμάκων είναι εξατομικευμένη (δηλαδή δεν είναι όπως τα άλλα φάρμακα αλλά για κάθε ασθενή είναι ιδιαίτερη) με αυστηρή ρύθμιση από τον αρμόδιο γιατρό ανάλογα με τα αποτελέσματα του εργαστηριακού ελέγχου, τον προσδιορισμό του INR. 

Λαμβάνονται  μία φορά την ημέρα, το απόγευμα στις 6.00μμ (ή όποια άλλη ώρα διευκολύνει τον ασθενή), για να είναι δυνατή η αυθημερόν τροποποίηση της δόσης αν αυτό είναι απαραίτητο.

Aν παρόλα αυτά ξεχάσετε να πάρετε την προγραμματισμένη δόση σας την συνήθη ώρα μπορείτε να την πάρετε αργότερα την ίδια μέρα. ΠOTE όμως δεν επιτρέπεται να πάρετε διπλή δόση την επόμενη ημέρα. 

Aπό του στόματος αντιπηκτική αγωγή και διατροφή

Aν κάνετε αντιπηκτική αγωγή μπορείτε να τρώτε απ’όλα αποφεύγοντας όμως τις υπερβολές. Tα από του στόματος αντιπηκτικά φάρμακα είναι αντιβιταμίνες K, επομένως κάθε αύξηση ή μείωση της καθημερινής πρόσληψης της βιταμίνης K  από τον οργανισμό θα επηρεάσει το χρόνο προθρομβίνης. Έτσι το διαιτολόγιο σας θα πρέπει να είναι ισορροπημένο ως προς την περιεκτικότητα της βιταμίνης K αποφεύγοντας το λάχανο, κουνουπίδι, μπρόκολο, λαχανάκια Bρυξελών,  κάστανα, καρότο, σοκολάτα, γλυκοπατάτες, αμύγδαλα, μαρούλι, σπανάκι, μπύρα. Tο αλκοόλ μεταβολίζεται στο συκώτι όπως τα αντιπηκτικά φάρμακα γι’ αυτό επιτρέπεται η μέτρια μόνο χρήση αυτού και κατά τη διάρκεια των γευμάτων. O καπνός είναι πλούσιος σε βιταμίνη K, ανταγωνίζεται τη δράση των αντιπηκτικών φαρμάκων και συνεπώς δεν επιτρέπεται το κάπνισμα που ούτως ή άλλως προκαλεί σοβαρές βλάβες στην υγεία.

Aπό του στόματος αντιπηκτική αγωγή και άλλα φάρμακα.

Tα φάρμακα που αναγράφονται παρακάτω δεν πρέπει να χορηγούνται ποτέ σε συνδυασμό με την αντιπηκτική αγωγή χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον ιατρό που παρακολουθεί την αντιπηκτική σας αγωγή.

Φάρμακα που προκαλούν παράταση του χρόνου προθρομβίνης (I.N.R) δηλαδή ενισχύουν τη δράση των αντιπηκτικών.

• Aναλγητικά: (ασπιρίνη, egicalm, neospir, salospir)
• Aντιφλεγμονώδη: (indocid, naprosyn, feldene, voltaren, niflamol, brufen, ponstan,)
• Aντιβιοτικά: (Bactrimel, septrin, ciproxin,flagyl, dactarin, mandocef, mefoxil, zinacef)
• Φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερίνη
• Φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα για τον διαβήτη: rastinon, diabinese.
• Aντικαταθλιπτικά φάρμακα:   saroten, notrilen, largactil, chlotimipramin
• Φάρμακα που μειώνουν το ουρικό οξύ: zyloric
• Aντιαρρυθμικά φάρμακα: angoron, κινιδίνη
• Φάρμακα κατά του έλκους: tagamet, losec
• Φάρμακα που προκαλούν βράχυνση του χρόνου προθρομβίνης (I.N.R) δηλαδή ανταγωνίζονται τη δράση των από του στόματος αντιπηκτικών 
• Yπνωτικά και βαρβιτουρικά: gardenal, tegretol
• Άλλα: rifadin, haloperidol, questran

Mην παίρνετε ποτέ κανένα φάρμακο χωρίς ιατρική συνταγή και χωρίς ενημέρωση του ιατρού σας ότι βρίσκεστε υπό αντιπηκτική αγωγή. Για την αντιμετώπιση πόνου π.χ. κεφαλαλγίες, πονόδοντοι, μπορείτε να πάρετε χωρίς αλλαγή της αντιπηκτικής σας αγωγής, παρακεταμόλη (αpotel, panadol, lonarid, depon). 

Η μέτρηση του ΙΝR στο ΜΕDLAB γίνεται με ένα από τα πιό σύγχρονα μηχανήματα που υπάρχουν στην παγκόσμια αγορά της εταιρίας ΗΟSPITEX DIAGNOSTICS,  με το οποίο η μέτρηση είναι αυτόματη και με μεγάλη ακρίβεια αφού δεν επηρεάζεται από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Πηγή: ΜΕDLAB IATΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ

Διαβάστε επίσης

Αλκοόλ, χόρτα, λαχανικά, επηρεάζουν την αντιπηκτική αγωγή.

Παίρνετε φάρμακα; Ποιες τροφές πρέπει να προσέχετε; Χυμοί, βότανα, καπνιστό κρέας, γαλακτοκομικά, καφεΐνη, αλκοόλ μπορεί να αλληλεπιδρούν με κάποια από αυτά.

Καρδιακή αρρυθμία. Τι είναι; Πόσο επικίνδυνη είναι; Πώς αντιμετωπίζεται; Πώς προλαμβάνεται;Τι είναι η κολπική μαρμαρυγή; Ποια τα συμπτώματά της, πως σχετίζεται με την άνοια, το εγκεφαλικό επεισόδιο και το αλκοόλ; Ποια η θεραπεία και ποια η σωστή διατροφή; (video)

Γαστρεντερίτιδα με έμετο και διάρροια. Που οφείλεται; Πώς μεταδίδεται; Τι πρέπει να κάνετε;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

                                 

Η γαστρεντερίτιδα είναι μια κοινή λοίμωξη του εντέρου που μπορεί να προκαλέσει διάρροια (ρευστά περιττώματα ή κόπρανα), εμετό, ή και τα δύο. Η γαστρεντερίτιδα συχνά περνά χωρίς θεραπεία.

Ο εμετός μπορεί να διαρκέσει μια ή δύο μέρες. Η διάρροια συνήθως διαρκεί δύο με τρεις ημέρες, αλλά μπορεί να διαρκέσει έως και δέκα ημέρες.

Η γαστρεντερίτιδα μπορεί να προκαλέσει αφυδάτωση (απώλεια υγρών). Τα βρέφη ηλικίας κάτω των έξι μηνών βρίσκονται στο μεγαλύτερο κίνδυνο.

Η πιο συνηθισμένη αιτία της γαστρεντερίτιδας είναι ένας ιός, ο οποίος τείνει να εξαπλώνεται πολύ εύκολα. Πιο σπάνια αιτία της γαστρεντερίτιδας είναι τα βακτήρια και η τροφική δηλητηρίαση. Τα περισσότερα αίτια της γαστρεντερίτιδας δεν βοηθούνται από τα αντιβιοτικά.

Τι προκαλεί γαστρεντερίτιδα;

Οι ιογενείς γαστρεντερίτιδες αποτελούν τη δεύτερη σε συχνότητα κλινική οντότητα μετά τις ιογενείς αναπνευστικές λοιμώξεις και το συχνότερο αίτιο διάρροιας σε παιδιά και ενήλικες. Η συχνότητά τους εξαρτάται από την ηλικία, τη χώρα και τις συνθήκες διαβίωσης του ασθενούς. Στον ανεπτυγμένο κόσμο κατά μέσο όρο εμφανίζονται 1 έως 3 επεισόδια ανά άτομο κατ’ έτος, ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες ο αριθμός αυτός μπορεί να κυμαίνεται από 1 έως 18 επεισόδια.

Οι ιοί που προκαλούν γαστρεντερίτιδα βρίσκονται στα ανθρώπινα κόπρανα.

Βακτήρια και παράσιτα μπορεί επίσης να προκαλέσουν γαστρεντερίτιδα, και βρίσκονται συνήθως σε μολυσμένα τρόφιμα ή νερό (τροφική δηλητηρίαση). Η τροφική δηλητηρίαση εκδηλώνεται συνήθως έξι με 12 ώρες μετά την κατανάλωση χαλασμένων τροφίμων

Γαστρεντερίτιδα από Ροταϊό

Ο ροταϊός οφείλει τον όνομά του στην εμφάνισή του που προσομοιάζει σε τροχό άμαξας (rota) και μεταδίδεται με την εντεροστοματική οδό, ενώ η μετάδοσή του είναι ανεξάρτητη των συνθηκών υγιεινής, καθώς είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός RNA ιός και μπορεί να παραμείνει για εβδομάδες στο νερό, στα χέρια και σε άλλες επιφάνειες. Μεταφέρεται στο γαστρεντερικό σωλήνα μέσω κατανάλωσης μολυσμένων τροφίμων (συχνότερα λαχανικών), τα οποία επιμολύνονται με τη σειρά τους μετά από πλύσιμο με μολυσμένο νερό

Γαστρεντερίτιδα από Νοροϊό

Οι νοροϊοί αποτελούν την κύρια αιτία επιδημιών διάρροιας και εμετών από φαγητό ή νερό σε όλο τον κόσμο. Οι ιοί αυτοί απέκτησαν το όνομά τους από μια επιδημία σε σχολείο της πόλης Norwalk του Ohio των ΗΠΑ το 1968, κατά την οποία προσεβλήθη το 50% των παιδιών αλλά και μεγάλος αριθμός συγγενών τους. Αρχικά όλοι οι ιοί που απομονώθηκαν από τα παραπάνω περιστατικά ονομάστηκαν Norwalk ιοί, ενώ στη συνέχεια και μετά από μελέτες με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ανακαλύφθηκαν και άλλοι Norwalk-like ιοί και η ομάδα ονομάστηκε norovirus. Η σύγχρονη ταξινόμηση τοποθετεί τους noroviruses μαζί με τους sapoviruses στην οικογένεια των calicivirus. Οι noroviruses προσβάλλουν κυρίως ενήλικες, ενώ οι sapoviruses προσβάλλουν κυρίως παιδιά.

Πώς εξαπλώνεται;

Η ιογενής γαστρεντερίτιδα εξαπλώνεται εύκολα από άτομο σε άτομο. Όταν ένα άτομο κάνει εμετό ή έχει διάρροια, μικρά σταγονίδια που περιέχουν τον ιό μπορεί να μολύνουν επιφάνειες όπως βρύσες, λαβές από τα καζανάκια τουαλέτας, παιδικά παιχνίδια και πάνες. Τα άτομα με γαστρεντερίτιδα μπορεί να μεταδώσουν τον ιό μέχρι και 48 ώρες αφού σταματήσουν τα συμπτώματά τους.

Η βακτηριακή γαστρεντερίτιδα εξαπλώνεται μέσω κακής υγιεινής (ιδιαίτερα όταν δεν πλένετε τα χέρια σας αφού πάτε στην τουαλέτα ή αφού καθαρίσετε εμετό ή βρόμικες πάνες), χαλασμένων τροφίμων, μολυσμένης υδροδότησης και το άγγιγμα κατοικίδιων και άλλων ζώων.

Ποια τα συμπτώματα;

Η γαστρεντερίτιδα μπορεί να προκαλέσει όλα ή μερικά από τα ακόλουθα συμπτώματα:

• ναυτία και έμετο που μπορεί να διαρκέσει μια ή δύο ημέρες
• διάρροια, που συνήθως διαρκεί μία με τρεις ημέρες, αλλά μπορεί να διαρκέσει έως και 10 ημέρες
• Απώλεια της όρεξης
• Πονοκέφαλοι
• Κοιλιακό άλγος
• Κοιλιακές κράμπες
• Αιμορραγικές κενώσεις (δυσεντερία - γεγονός που υποδηλώνει λοίμωξη από αμοιβάδα,''Campylobacter'',''Salmonella'',''Shigella''ή κάποια παθογόνα στελέχη του''Escherichia coli'')
• πυρετό (θερμοκρασία πάνω από 37,5^oC σε ενήλικες και πάνω από 38^oC σε παιδιά)
• Λιποθυμία και αδυναμία

Στη βακτηριακή γαστρεντερίτιδα, τα συμπτώματα είναι παρόμοια, αλλά ο πυρετός είναι συχνά υψηλότερος, οι  κράμπες στο στομάχι είναι χειρότερες και η διάρροια μπορεί να περιέχει αίμα και βλέννα.

Τα συμπτώματα της πιο σοβαρής γαστρεντερίτιδας περιλαμβάνουν την αδυναμία να κρατήσετε οποιαδήποτε υγρά, την περιορισμένη ούρηση και το αίσθημα λιποθυμίας ενώ είστε όρθιοι. Αν έχετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα θα πρέπει να αναζητήσετε επειγόντως ιατρική περίθαλψη.

Η διάρροια που είναι μαύρη δεν είναι γαστρεντερίτιδα - μπορεί να υποδεικνύει αιμορραγία στο παχύ έντερο (του εντέρου) και απαιτεί επείγουσα ιατρική θεραπεία.

Εργαστηριακή διάγνωση

Οι περισσότεροι από τους ιούς που προκαλούν γαστρεντερίτιδα δεν αναπτύσσονται σε κυτταροκαλλιέργειες και επομένως η απομόνωσή τους με αυτή τη μέθοδο δεν μπορεί να αποτελέσει μέθοδο αναφοράς. Αντίθετα, η διάκρισή τους με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο (ΗΜ) είναι πολύ εύκολη λόγω της διαφορετικής τους μορφολογίας. Ωστόσο, η ευαισθησία της μεθόδου είναι πολύ χαμηλή. Γενικά η ανίχνευση των ροταϊών είναι ευκολότερη καθώς απεκκρίνονται σε υψηλούς αριθμούς κατά τη χρονική περίοδο της έξαρσης των διαρροϊκών κενώσεων. Οι αστροϊοί επίσης ανευρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στα κόπρανα και ανιχνεύονται εύκολα. Οι υπόλοιποι ιοί και ειδικά οι caliciviruses πολλαπλασιάζονται σε μικρές ποσότητες και με την ΗΜ είναι πολύ δύσκολος ο εντοπισμός τους. Τεχνικοί και οικονομικοί περιορισμοί θέτουν την ΗΜ εκτός πεδίου εφαρμογής για την κλινική διάγνωση των ιογενών λοιμώξεων. Μικρή εφαρμογή έχουν και οι παθητικές μέθοδοι ανοσοσυγκόλλησης (PPAT) επίσης λόγω της χαμηλής τους ευαισθησίας.

Τα τελευταία χρόνια οι μοριακές μέθοδοι και ειδικότερα η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης με αντίστροφη μεταγραφάση (RT-PCR) παρέχουν εξαιρετικά υψηλή ειδικότητα και ευαισθησία και πολύ χαμηλά όρια ανίχνευσης. Έτσι η RΤ-PCR σε συνδυασμό με τις ανοσολογικές τεχνικές (ανίχνευση αντισωμάτων στον ορό ασθενών και αντιγόνων των ιών στα κόπρανα με δοκιμασίες EIA) χρησιμοποιούνται πλέον για την εργαστηριακή διάγνωση και την επιδημιολογική επιτήρηση των ιογενών γαστρεντεριτίδων.

Θεραπεία

• Η γαστρεντερίτιδα είναι συνήθως ήπια και η θεραπεία θα εξαρτηθεί από το είδος της γαστρεντερίτιδας.
• Μπορεί να δοθεί συνταγή για φάρμακα κατά τη ναυτίας για ναυτία και εμετό.
• Τα αντιβιοτικά χρειάζονται μόνο αν η γαστρεντερίτιδα προκαλείται από βακτήρια ή παράσιτα. Ένα δείγμα της διάρροιας, είναι δυνατόν να εξεταστεί για το σκοπό αυτό.
• Μερικοί άνθρωποι μπορεί να χρειαστούν ενδοφλέβια (μέσα στη φλέβα) υγρά αν είναι πολύ αφυδατωμένοι.

Αντιμετώπιση στο σπίτι

• Να παίρνετε αρκετά υγρά , χρησιμοποιώντας υδατικά διαλύματα όταν υπάρχουν πολλές κενώσεις, για αναπλήρωση των υγρών και των ηλεκτρολυτών που χάνονται.
• Τα υγρά δεν θα σταματήσουν τον εμετό και τη διάρροια αλλά δεν θα σας αφήσουν να πάθετε αφυδάτωση.
• Αν αισθανθείτε πεινασμένοι να φάτε. Ξεκινήστε με μαλακές τροφές, όπως κράκερ, ρύζι, μπανάνες ή τοστ. Θα πρέπει να ξαναρχίσετε τα κανονικά υγρά και τη διατροφή σε 48-72 ώρες, ακόμη κι αν η διάρροια συνεχίζεται.
• Να ξεκουράζεστε πολύ.
• Θα πρέπει να επιστρέψετε στο γιατρό σας ή στο νοσοκομείο αν δεν είστε σε θέση να κρατήσετε αρκετά υγρά, αισθανθείτε ζάλη όταν είστε όρθιοι ή δείτε σημαντική επιδείνωση των συμπτωμάτων

 Η πρόληψη της εξάπλωσης της γαστρεντερίτιδας

• Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιοριστεί η εξάπλωση της  γαστρεντερίτιδας.
• Να μη μοιράζεστε τις πετσέτες σας, τις πετσέτες προσώπου, την οδοντόβουρτσα, τα ποτά ή τα μαχαιροπίρουνα με άλλους.
• Να πλύνετε καλά τα χέρια σας (τουλάχιστον για 10 δευτερόλεπτα) με ζεστό σαπουνόνερο μετά τη χρήση της τουαλέτας, όταν αλλάξετε πάνες, αφού καθαρίσετε εμετό και πριν φάτε ή μαγειρέψετε γεύματα.
• Να αγγίζετε, να αποθηκεύετε και να προετοιμάζετε τα ωμά και τα μαγειρεμένα τρόφιμα ξεχωριστά. Να μαγειρεύετε καλά όλα τα ωμά τρόφιμα.
• Τα άτομα που έχουν γαστρεντερίτιδα δεν θα πρέπει να προετοιμάσουν ή να αγγίξουν τρόφιμα άλλων.
• Να μείνετε στο σπίτι και μακριά από τους άλλους όταν είστε αδιάθετοι.
• Αν σκοπεύετε να ταξιδέψετε, να πίνετε μόνο εμφιαλωμένο νερό ή να βράσετε το νερό για 10 λεπτά. Αν δεν μπορείτε να το ξεφλουδίσετε, να το μαγειρέψετε, ή να το βράσετε, να μην το φάτε.
• Να καθαρίζετε συχνά τα μπάνια και τις τουαλέτες.
• Να προσέξτε, όταν αγγίζετε ζώα και τα ούρα ή τα κόπρανα τους.
• Αν νομίζετε ότι η πηγή της ασθένειας μπορεί να είναι τα τρόφιμα, να φυλάξτε τυχόν απομεινάρια των τροφίμων για έλεγχο.

Το προσωπικό νοσοκομείων, υγειονομικής περίθαλψης και αυτοί που χειρίζονται τρόφιμα δεν θα πρέπει να επιστρέψουν στην εργασία για 48 ώρες μετά την ανάρρωση της διάρροιας.

Να δείτε το γιατρό σε περίπτωση  που έχετε:

• στομαχικό πόνος που επιδεινώνεται
• συχνό εμετό ή διάρροια ή και τα δύο
• αίμα ή βλέννα στα κόπρανα σας (διάρροια)
• ουρήσει λίγο ή καθόλου, ή τα ούρα σας είναι  σκούρα ή δύσοσμα.

Διαβάστε επίσης:

• Πως αντιμετωπίζουμε την γαστρεντερίτιδα; Ποια η κατάλληλη διατροφή και τι πρέπει να αποφύγουμε;
• Τι πρέπει να κάνετε αν πάθετε τροφική δηλητηρίαση. Ποια τα συμπτώματα που προκαλεί το χαλασμένο φαγητό; 
• Ο πόνος στην κοιλιά και η διάρροια οφείλονται σε γαστρεντερίτιδα ή τροφική δηλητηρίαση; Ποια τα συμπτώματα και πώς αντιμετωπίζονται;
• Tροφική δηλητηρίαση: 20 συνηθισμένα και ασυνήθιστα αίτια. Ποιά είναι τα συμπτώματα και πως μπορούμε να προστατευτούμε;
• Ο δεκάλογος της σωστής πρόληψης της τροφικής δηλητηρίασης
• Πυρετός, διάρροιες μπορεί να οφείλονται σε άπλυτα λαχανικά ή κακοσυντηρημένα τρόφιμα. 
• Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται η Σαλμονέλωση
• Πόνος στην κοιλιά. Τι μπορεί να σημαίνει;
• Άμεση αντιμετώπιση δηλητηρίασης από ουσίες, φάρμακα, εντομοκτόνα, είδη καθαρισμού, μονοξείδιο του άνθρακα και άλλα. Πρώτες βοήθειες
• Αναμένεται αύξηση εμφάνισης γαστρεντερίτιδας από νοροϊό.
• Τι είναι, τι προκαλεί, πώς εξαπλώνεται και πώς μπορεί να προληφθεί η εξάπλωση
• Οι ευεργετικές ιδιότητες του γιαουρτιού. Βοηθήστε την δίαιτα σας τρώγοντας γιαούρτι
• Πεπτικό έλκος με καούρες, πόνο και δυσφορία στο πάνω μέρος της κοιλιάς. Ποια η κατάλληλη διατροφή; Αφεψήματα με βότανα

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ