Η Ελλάδα της υγειονομικής ελεημοσύνης… και της ντροπής…

Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο γρήγορα επηρεάζεται και αλλάζει η κοινή γνώμη και νοοτροπία αλλά μόνο προς το χειρότερο.

Οι «φιλανθρωπικές» οργανώσεις υγείας, δεν αντιλέγω, διαπράττουν αξιόλογο έργο, και για πολλούς θεόσταλτο.

Είναι όμως σωστό να δεχόμαστε ότι η υγεία ενός πολύ μεγάλου μέρους του πληθυσμού πρέπει να βασίζεται στην ελεημοσύνη άλλων?

Το δικαίωμα στην υγεία (δηλαδή η πρόσβαση σε κάθε παροχή υγείας που είναι αναγκαία) είναι ένα από τα συνταγματικά δικαιώματα για όλους τους πολίτες.

Το ότι η υγεία δεν είναι «κερδοφόρα» για το κράτος δεν είναι καν επιχείρημα. Η υγεία δεν είναι προϊόν και δεν «υποχρεούται» να είναι κερδοφόρα.

Την στιγμή που όλο και περισσότεροι «δημόσιοι λειτουργοί» αλλά και ιδιώτες κερδοσκόποι με κρατικές δοσοληψίες «μπαίνουν» σε απυρόβλητο νομικό καθεστώς βάση νόμου καθιστώντας τους μη υπεύθυνους όχι μόνο για κακοδιαχείριση (δηλ ότι δεν έκαναν την δουλειά που οι πολίτες τους πλήρωναν μεγάλα χρηματικά ποσά μηνιαίως να κάνουν) αλλά ούτε για οικονομικές ατασθαλίες στους τομείς διαχείρισης τους, όλο και περισσότερα «συνταγματικά» δικαιώματα των πολιτών καταπατούνται.

Δεν ξέρω κανέναν διοικητή κάποιου νοσοκομείου να «ελέγχθηκε» από την οικονομική εισαγγελία… Και δεν καταλαβαίνω πως η νοσοκομειακή υγεία ήταν ζημιογόνα και «οικονομικά διεφθαρμένη» και οι διοικητές των νοσοκομείων να μην είναι υπόλογοι… Δεν είναι υπεύθυνοι για την λειτουργία των νοσοκομείων οι διοικητές?

Τα χρήματα που μαζεύονται αυτή τη στιγμή από την αβάσταχτη φορολογία (ένας από τους λόγους που πολλοί μεταναστεύουν) αποπληρώνουν χρήματα που η κυβερνήσεις πήραν για να «φτιάξουν» ένα καλύτερο κράτος για τους πολίτες τους. Χρήματα που όχι μόνο δεν βελτιώσαν τελικά την καθημερινή ζωή των πολιτών αλλά που με νομοθετικές διαδικασίες «κακοδιαχειρίστηκαν» νομίμως.

Η φιλανθρωπία και η ελεημοσύνη για να είναι αξιόλογες έννοιες πρέπει να βασίζονται σε ορισμένες αρχές: Η πλειοψηφία από το πλεόνασμα της να βοηθά μια μειοψηφία που έχει ανάγκη υποστήριξης σε μια καθορισμένη στιγμή έτσι ώστε να μπορέσει αυτή η μειοψηφία να ανακάμψει. Και δεν μπορεί να είναι η βασική πάροχος αγαθών και υπηρεσιών ιδιαίτερα αν αντικαθιστούν υπηρεσίες που το κράτος για να λέγετε κράτος είναι υποχρεωμένο να τις παρέχει το ίδιο και ιδιαίτερα σε φορολογούμενους πολίτες.

Η μετατροπή αξιοσέβαστων πολιτών σε ζητιάνους (δεν είναι εύκολο για κανέναν να ζητήσει ελεημοσύνη και πολλοί δεν το κάνουν γιατί ντρέπονται) είναι μια κατάσταση που αλλάζει τον ποιόν αυτών των πολιτών και ιδιαίτερα την νοοτροπία των νέων ανθρώπων… δημιουργώντας δυστυχώς μια γενιά σύγχρονων σκλάβων (αλλά τώρα πια με προσόντα)…

Σε μια ευνομούμενη και ανθρώπινη πολιτεία… ο κάθε καταχραστής θα έπρεπε να είναι φυλακή, να γίνεται προάσπιση των συνταγματικών δικαιωμάτων κάθε πολίτη και να αποπληρώνεται όποιο δημόσιο χρέος (από αυτούς που το δημιούργησαν και) εφόσον όλες οι παροχές που έπρεπε να «δίνονται» από το κράτος δεν πλήττονται.

Άρα η Ελλάδα δεν είναι ούτε ευνομούμενη ούτε ανθρώπινη πολιτεία…

Και δεν μπορείς να μιλάς για ανάπτυξη ή έξοδο από την κρίση όταν η υγειονομική φροντίδα ενός πολύ μεγάλου και αυξανόμενου μέρους του πληθυσμού βασίζεται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και σε ελεημοσύνη…

Ο τρόπος να αλλάξει η κατάσταση είναι πολύ απλός: οι παροχές, οι μισθοί αλλά και οι κυρώσεις για παραβάσεις που κάνουν οι πολιτικοί να εξισωθούν με αυτές του μέσου πολίτη… Αλλιώς πως οι κυβερνώντες και «έχοντες» να κατανοήσουν και να προσπαθήσουν να επιλύσουν τα προβλήματα του μέσου πολίτη?

Το να είσαι πολιτικός (και γιατρός από ότι φαίνεται) είναι εύκολο.

Το να είσαι καλός, σωστός και αξιόλογος είναι το δύσκολο… Και για να είσαι θα πρέπει να ντρέπεσαι, όχι για τον εαυτό σου αλλά για την κατάσταση που βρίσκεται ο κόσμος σήμερα ο οποίος βασικά δεν έχει αλλάξει στην ουσία εδώ και πολλούς αιώνες…

Μπούκαλης Αθανάσιος

Νευροχειρουργός

www.isarkadias.gr