Παράνομες διώξεις των Κέντρων Αποκατάστασης

Η έννοια της Ιατρικής Αποκατάστασης συνδέεται διεθνώς με την ανάκτηση της λειτουργικής ανεξαρτησίας ασθενών με μόνιμη ή παροδική αναπηρία, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στην κοινωνία. Η Ιατρική Αποκατάσταση συνδέεται, όχι μόνον με την Υγεία, αλλά και με την Ποιότητα Ζωής.

Δυστυχώς στη χώρα μας η Αποκατάσταση διώκεται. Το Κράτος, ανέκαθεν, αντί να ενισχύει τις πολύτιμες υπηρεσίες των Κέντρων Αποκατάστασης που ουσιαστικά προσφέρονται μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, όπως οφείλει απέναντι στους πολίτες του, επιλέγει να τις συρρικνώνει.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, τα Κέντρα Αποκατάστασης υφίστανται ακόμα μεγαλύτερες διώξεις. Οι ανυπόστατες περικοπές νοσηλίων των Κέντρων Αποκατάστασης με συνεχείς παραβιάσεις του νομικού πλαισίου ελέγχου έχουν γίνει πλέον … «θεσμός» από τον ΕΟΠΥΥ.

Ειδικότερα, είναι πλέον τακτικές οι παράνομες και παράλογες, περικοπές των απαιτήσεών μας από τους υπεύθυνους εκκαθάρισης-ελέγχου του Οργανισμού. Οι τελευταίοι στους μηνιαίους ελέγχους τους παραβιάζουν συστηματικά τη σύμβαση των ΚΑΑ, περικόπτοντας μεθοδικά και συντονισμένα, με νομικά αβάσιμες και ιατρικά αντιεπιστημονικές αιτιολογίες και υπό την προστασία της ανωνυμίας τους, νόσους όπως η Νόσος Πάρκινσον, η πολυνευροπάθεια μονάδας και οι εγκεφαλικές βλάβες, δηλαδή νόσους που κατ’ εξοχήν χρειάζονται Ιατρική αποκατάσταση, ενώ και ο ίδιος ο Οργανισμός έχει συμφωνήσει να τις καλύπτει ασφαλιστικά. Οι περικοπές αυτές ενεργοποιούν τους αλγόριθμους πολλαπλασιασμού κυρώσεων της υπ’ αριθμ. Β2β/οικ 38642/2016 υπουργικής απόφασης, την οποία μάλιστα, έχουμε προσβάλλει στο Συμβούλιο Επικρατείας. Έτσι, για κάθε μηνιαία περικοπή ενός ασθενούς, ουσιαστικά είναι σαν να νοσηλεύουμε δωρεάν 10 ασθενείς στον ίδιο μήνα.

Στις περικοπές αυτές έρχονται να προστεθούν παράνομες επιβολές προστίμων με χρήση καταχρηστικού όρου ποινικής ρήτρας μιας σύμβασης που έχει λήξει ουσιαστικά από το έτος 2014 και την οποία ο ΕΟΠΥΥ έχει αποφασίσει να την παρατείνει διαρκώς, αντί να ολοκληρώσει την διαπραγμάτευση και να υπογράψει νέα. Οι δε παράνομες επιβολές προστίμων στηρίζονται σε πορίσματα της ΥΠΕΔΥΦΚΑ που είναι ανακριβή, αβάσιμα και εν τέλει άκυρα, αφού η ΥΠΕΔΥΦΚΑ από τον νόμο δεν έχει αρμοδιότητα ελέγχου στα Κέντρα Αποκατάστασης. Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνούμε το rebate και clawback που εξ’ ορισμού μειώνει κατά 50% το ειδικό νοσήλιο.

Τα Κέντρα Αποκατάστασης στην Ελλάδα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτά στο Εξωτερικό, εκτός από την προστασία και την ενίσχυση που παρέχουν τα άλλα Κράτη στο θεσμό της Ιατρικής Αποκατάστασης. Εδώ το Κράτος επιθυμεί να μας κλείσει και να αφήσει χώρο σε αποσπασματικές και αναποτελεσματικές παροχές μεμονωμένων υπηρεσιών αποκατάστασης, ενισχύοντας παράλληλα την κατευθυνόμενη παραπομπή ασθενών στο εξωτερικό για υπηρεσίες υγείας και αποκατάστασης.

Σε τελική ανάλυση, αυτός που ζημιώνεται, ούτως ή άλλως είναι ο ασθενής.