Ο Χρήστος Tσιούρης είναι 28 ετών. Σε ηλικία 10 ετών διαγνώστηκε με μελαγχρωνική αμφιβληστροειδοπάθεια, μια γονιδιακή ασθένεια εξαιτίας της οποίας έχασε σταδιακά την όρασή του. Ιδιαίτερα δραστήριος και αισιόδοξος, ωστόσο, ο Χρήστος συνέχισε τη ζωή του, όπως την ονειρευόταν, υπερνικώντας κάθε εμπόδιο.
Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ειδική αγωγή, σπούδασε αθλητικό ρεπορτάζ και βοηθός φυσιοθεραπευτή και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, κατακτώντας την 8η θέση στο άλμα εις μήκος, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ, στο Λονδίνο, το 2017.
Τον τελευταίο μήνα, ο Χρήστος Τσιούρης μετακόμισε από τα Ιωάννινα, απ’ όπου κατάγεται, στη Θεσσαλονίκη και απέκτησε έναν μοναδικό “ σύντροφο”. Πρόκειται για έναν σκύλο - οδηγό, τον Najak, για τον οποίο μίλησε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων την ώρα που τού τον παρέδιδε ο εκπαιδευτής του Κέντρου “ Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος”, Λευτέρης Κίταντζης.
“ Είμαι αθλητής του στίβου. Ξεκίνησα και το ποδόσφαιρο εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μου αρέσει να ασχολούμαι γενικά με πολλά πράγματα. Μου αρέσουν οι τέχνες και ο αθλητισμός και θέλω να είμαι δραστήριος στην καθημερινότητα μου. Άρα, έχουμε να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα με τον Νajak” υπογραμμίζει.
Το πρώτο χάδι στον Najak ήταν για τον Χρήστο, ξεχωριστό: “ Είναι πολύ σημαντική η σημερινή μέρα, καθώς σηματοδοτεί μια νέα αρχή στη ζωή μου. Ο Najak, για μένα, που είμαι άτομο με οπτική αναπηρία, σημαίνει ποιοτικότερη και πιο ασφαλή κίνηση, καλύτερη ποιότητα ζωής, ευχάριστες διαδρομές και βέβαια συντροφικότητα, στοιχεία που παρέχει ένας σκύλος - οδηγός και μοιράζεται με τον χειριστή του”.
“ Η εκπαίδευση -προσθέτει- ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Πρόσφατα μετακόμισα από τα Ιωάννινα προκειμένου να συνεχίσω να ζω εδώ με τον Najak, να εκπαιδευτούμε και να μάθουμε να ζούμε μαζί. Ο θόρυβος είναι περισσότερος, οι ρυθμοί πιο έντονοι, η κίνηση περισσότερη, έτσι η εκπαίδευση ήταν πιο απαιτητική και διήρκησε αρκετές ημέρες προσαρμογής. Τώρα είμαστε πιο άνετα και κινούμαστε πιο εύκολα”.
Μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο λέει ότι “ ο Najak είναι ..ζεν και σε αυτό ταιριάζουμε. Του αρέσουν, όπως και σ’ εμένα, οι λιχουδιές και γενικά έχουμε "κουμπώσει" σε πολλά πράγματα. Είναι έξυπνος, ήρεμος και πολύ καλός σκύλος και μου έχει δείξει ότι γρήγορα μαθαίνει να ανταποκρίνεται. Θεωρώ ότι εμείς οι δύο θα δουλεύουμε σε πολύ υψηλό επίπεδο στην καθημερινότητα μας”.
“ Είναι η έκτη παράδοση σκύλου οδηγού στη Θεσσαλονίκη. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν έναν συνοδοιπόρο σε όλα αυτά που καλούνται να ζήσουν στην αφιλόξενη χώρα μας. Ο Νajak και ο Χρήστος είναι ήρεμοι και έχουν ταιριάξει πάρα πολύ μαζί. Σήμερα ξεκινάνε μια διαδρομή που θα διαρκέσει πολλά χρόνια. Μέχρι να βγει στη «σύνταξη» ο Najak θα είναι παντού μαζί και θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλο πράγμα αυτό, τόσο για τον Χρήστο όσο και για τον Νajak” επισημαίνει ο εκπαιδευτής σκύλων οδηγών Λευτέρης Κίταντζης.
Ο Χρήστος συνεχώς μιλάει και χαϊδεύει τον φύλακα - οδηγό του, καθώς η εκπαίδευση είναι μια διαδικασία που δεν σταματάει, απαιτεί καλή κίνηση και αυτονομία του χειριστή και κατ’ επέκταση καλή συνεργασία με τον σκύλο στις διαδρομές, αλλά και με τον εκπαιδευτή, έτσι ώστε χειριστής και σκύλος - οδηγός, να μάθουν σωστά τις διαδρομές της καθημερινότητας τους.
Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ειδική αγωγή, σπούδασε αθλητικό ρεπορτάζ και βοηθός φυσιοθεραπευτή και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, κατακτώντας την 8η θέση στο άλμα εις μήκος, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ, στο Λονδίνο, το 2017.
Τον τελευταίο μήνα, ο Χρήστος Τσιούρης μετακόμισε από τα Ιωάννινα, απ’ όπου κατάγεται, στη Θεσσαλονίκη και απέκτησε έναν μοναδικό “ σύντροφο”. Πρόκειται για έναν σκύλο - οδηγό, τον Najak, για τον οποίο μίλησε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων την ώρα που τού τον παρέδιδε ο εκπαιδευτής του Κέντρου “ Σκύλοι Οδηγοί Ελλάδος”, Λευτέρης Κίταντζης.
“ Είμαι αθλητής του στίβου. Ξεκίνησα και το ποδόσφαιρο εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μου αρέσει να ασχολούμαι γενικά με πολλά πράγματα. Μου αρέσουν οι τέχνες και ο αθλητισμός και θέλω να είμαι δραστήριος στην καθημερινότητα μου. Άρα, έχουμε να κάνουμε πολλά χιλιόμετρα με τον Νajak” υπογραμμίζει.
Το πρώτο χάδι στον Najak ήταν για τον Χρήστο, ξεχωριστό: “ Είναι πολύ σημαντική η σημερινή μέρα, καθώς σηματοδοτεί μια νέα αρχή στη ζωή μου. Ο Najak, για μένα, που είμαι άτομο με οπτική αναπηρία, σημαίνει ποιοτικότερη και πιο ασφαλή κίνηση, καλύτερη ποιότητα ζωής, ευχάριστες διαδρομές και βέβαια συντροφικότητα, στοιχεία που παρέχει ένας σκύλος - οδηγός και μοιράζεται με τον χειριστή του”.
“ Η εκπαίδευση -προσθέτει- ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Πρόσφατα μετακόμισα από τα Ιωάννινα προκειμένου να συνεχίσω να ζω εδώ με τον Najak, να εκπαιδευτούμε και να μάθουμε να ζούμε μαζί. Ο θόρυβος είναι περισσότερος, οι ρυθμοί πιο έντονοι, η κίνηση περισσότερη, έτσι η εκπαίδευση ήταν πιο απαιτητική και διήρκησε αρκετές ημέρες προσαρμογής. Τώρα είμαστε πιο άνετα και κινούμαστε πιο εύκολα”.
Μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο λέει ότι “ ο Najak είναι ..ζεν και σε αυτό ταιριάζουμε. Του αρέσουν, όπως και σ’ εμένα, οι λιχουδιές και γενικά έχουμε "κουμπώσει" σε πολλά πράγματα. Είναι έξυπνος, ήρεμος και πολύ καλός σκύλος και μου έχει δείξει ότι γρήγορα μαθαίνει να ανταποκρίνεται. Θεωρώ ότι εμείς οι δύο θα δουλεύουμε σε πολύ υψηλό επίπεδο στην καθημερινότητα μας”.
“ Είναι η έκτη παράδοση σκύλου οδηγού στη Θεσσαλονίκη. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν έναν συνοδοιπόρο σε όλα αυτά που καλούνται να ζήσουν στην αφιλόξενη χώρα μας. Ο Νajak και ο Χρήστος είναι ήρεμοι και έχουν ταιριάξει πάρα πολύ μαζί. Σήμερα ξεκινάνε μια διαδρομή που θα διαρκέσει πολλά χρόνια. Μέχρι να βγει στη «σύνταξη» ο Najak θα είναι παντού μαζί και θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλο πράγμα αυτό, τόσο για τον Χρήστο όσο και για τον Νajak” επισημαίνει ο εκπαιδευτής σκύλων οδηγών Λευτέρης Κίταντζης.
Ο Χρήστος συνεχώς μιλάει και χαϊδεύει τον φύλακα - οδηγό του, καθώς η εκπαίδευση είναι μια διαδικασία που δεν σταματάει, απαιτεί καλή κίνηση και αυτονομία του χειριστή και κατ’ επέκταση καλή συνεργασία με τον σκύλο στις διαδρομές, αλλά και με τον εκπαιδευτή, έτσι ώστε χειριστής και σκύλος - οδηγός, να μάθουν σωστά τις διαδρομές της καθημερινότητας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου