Μούτσης: Αντιμέτωπος με ντοκουμέντα στην υπόθεση παρενόχλησης (video)

Ο κατηγορούμενος διεμήνυσε μέσω του δικηγόρου του ότι οι απαντήσεις θα δοθούν στα δικαστήρια 

Χρόνια μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης έρχεται στο προσκήνιο μετά τη σοκαριστική καταγγελία της τραγουδίστριας Λυδίας Σέρβου εναντίον του για σεξουαλική παρενόχληση όταν η ίδια ήταν μόλις 15 ετών

Ενα βράδυ του 1967 ο Μάνος Χατζιδάκις κάθεται, με ανδρική συντροφιά, στο μόνιμα ρεζερβέ για εκείνον τραπέζι του «Μαγεμένου Αυλού», του θρυλικού εστιατορίου στο Παγκράτι που ήταν το αγαπημένο του στέκι. Οσοι κοιτούν προς το μέρος του αναγνωρίζουν αμέσως τον σπουδαίο ποιητή και στενό φίλο του συνθέτη Νίκο Γκάτσο. Υπάρχει όμως ανάμεσά τους κι ένας ακόμη νεαρός, εμφανίσιμος, με πυκνά μαύρα μαλλιά και μεγάλα μπλε μάτια. Είναι ο Δήμος Μούτσης και εκείνο το βράδυ ξεκινά το επίσημο ταξίδι του στον μαγικό κόσμο της ελληνικής μουσικής τον οποίο ο ίδιος έμελλε να κάνει πλουσιότερο με τα υπέροχα τραγούδια του αλλά και με τις πρωτοποριακές μουσικές επιλογές του, κερδίζοντας δικαιωματικά μια θέση ανάμεσα στους κορυφαίους Ελληνες δημιουργούς.

Ποιος να περίμενε ότι τόσα χρόνια μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση θα επανερχόταν στην επικαιρότητα, στο πλαίσιο του μπαράζ καταγγελιών, των τελευταίων ημερών, για απρεπείς συμπεριφορές πολύ γνωστών ονομάτων του εγχώριου καλλιτεχνικού γίγνεσθαι γράφει η Αναστασία Κουκά για λογαριασμό του protothema. gr . Η ανάρτηση της ερμηνεύτριας Λυδίας Σέρβου στο Facebook για έναν πολύ γνωστό μουσικοσυνθέτη από τον οποίο είχε δεχτεί σεξουαλική επίθεση το 1992, όταν εκείνη ήταν 15 ετών, άναψε φωτιές. Το γεγονός όμως ότι δεν τον κατονόμαζε οδήγησε σε σειρά λανθασμένων συνειρμών και υποθέσεων που στοχοποιούσαν, αδίκως, διάφορα πρόσωπα. Λίγες ημέρες μετά η ερμηνεύτρια αποκάλυψε δημόσια ότι ο πρωταγωνιστής εκείνης της τραυματικής για την ίδια εμπειρίας είναι ο 82χρονος σήμερα Δήμος Μούτσης. Ο ίδιος επιλέγοντας, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να «μη λέει κουβέντα» διεμήνυσε μέσω του δικηγόρου του ότι οι απαντήσεις θα δοθούν όπου και όπως νομικά προβλέπεται.

Δείτε το βίντεο:  Συγκλονίζει η Λυδία Σέρβου για την τραυματική εμπειρία με τον Δήμο Μούτση στα 15 της

Ευθύς και τραχύς

Οσοι, εξάλλου, τον έχουν συναναστραφεί γνωρίζουν καλά ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που ουδέποτε του άρεσε να μιλά δημόσια. Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι ο αριθμός των συνεντεύξεων που έχει δώσει κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του είναι αντιστρόφως ανάλογος με αυτόν των μεγάλων επιτυχιών και μουσικών επιτευγμάτων του. Προσωπικότητα με έμφυτο μουσικό ταλέντο και ταυτόχρονα ιδιόρρυθμος και εκρηκτικός, δεν προσπάθησε ποτέ να υποδυθεί έναν συμβατικό ρόλο που να τον καθιστούσε ενδεχομένως πιο προσιτό και συμπαθή στους πολλούς.

Ευθύς, τραχύς και πρωτόγονος, όπως ο ήχος του Μάρκου Βαμβακάρη που τόσο τον γοήτευε, περπατούσε πάντα, τόσο στη μουσική όσο και στη ζωή, πάνω στο μοναχικό μονοπάτι που ίδιος είχε χαράξει από πολύ νωρίς, κι ας τον οδηγούσε ενίοτε σε προσωπικά ή μουσικά αδιέξοδα, κι ας του στερούσε την απόλαυση ακόμη και των δικών του κατορθωμάτων.

«Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και αναλογίζομαι το τι έκανα, δεν είμαι και πολύ ευχαριστημένος. Το ότι μπορεί να έγραψα πέντε τραγούδια καλύτερα ίσως από κάποιον άλλον δεν είναι τίποτα για μένα και τον χαρακτήρα μου… Εκεί που άλλοι στέκονται σε μένα και λένε “μπράβο”, μέσα μου πάντα λέω: Δεν είναι αυτό, κάτι άλλο έπρεπε», παραδεχόταν με περισσή ειλικρίνεια πριν από λίγα χρόνια σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, αποκαλύπτοντας τη μεγάλη αυστηρότητα με την οποία πάντα έκρινε τους άλλους, αλλά κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό. Τη διαρκή και αγιάτρευτη αυτή αίσθηση του ανικανοποίητου την κληρονόμησε, απ’ ό,τι φαίνεται, από τη μητέρα του, μια γυναίκα εξαιρετικά φειδωλή στον ενθουσιασμό και τις επιβραβεύσεις. «Η μάνα μου δεν ήταν ευχαριστημένη με τίποτα. Ηταν από τους ανθρώπους που σου απαντούσαν στα πάντα με τη φράση “Ε, και;”» έλεγε και εκτιμούσε αυτοψυχαναλυόμενος: «Αυτή η συμπεριφορά της δεν ξέρω αν με επηρέασε. Δεν ξέρω, αν κι εγώ μένω ανικανοποίητος συχνά. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι είμαι ένας ψυχοπαθητικός άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Οι φιλίες δεν μου κρατάνε πολύ. Φεύγω. Δεν γίνεται να προχωράμε οι ίδιοι άνθρωποι για μια ζωή αγκαλιασμένοι. Θα προχωράμε, αλλά όχι αγκαλιασμένοι!».

Με τους στίχους του Γκάτσου

Κι όμως, όσον αφορά τουλάχιστον την καλλιτεχνική του διαδρομή, έχει αδικήσει τον εαυτό του. Γιατί αντισυμβατικά μεν, εξαιρετικά προοδευτικά και έντεχνα δε κατάφερε να γεννήσει όχι μόνο κάποια από τα πλέον αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας, αλλά και να ανοίξει παράλληλα νέους, ρηξικέλευθους καλλιτεχνικούς δρόμους παντρεύοντας τη μουσική με την ποίηση και τον λαϊκό ήχο με τον ηλεκτρονικό και δημιουργώντας αξιοζήλευτες προτάσεις που άλλαξαν ριζικά το εγχώριο μουσικό τοπίο.

Ολα αυτά υπήρξαν καλλιτεχνικά επιτεύγματα του φτωχού παιδιού από τον Πειραιά, που ορφάνεψε νωρίς από πατέρα και μόλις στα 7 του χρόνια, απαίτησε από τη μάνα του να τον πάει να μάθει να παίζει βιολί, χωρίς καν να ξέρει αν του αρέσει το συγκεκριμένο μουσικό όργανο. Κάπως έτσι γνώρισε τον γοητευτικό κόσμο της συμφωνικής μουσικής, από τον οποίο μπορεί σύντομα να ξεστράτισε λόγω του νεαρού της ηλικίας του, δεν έπαψε ωστόσο ποτέ να τον θαυμάζει απεριόριστα ως ύψιστη μορφή μουσικής τέχνης. Μετά το πρώτο εκείνο ραντεβού του στο Παγκράτι με τον Νίκο Γκάτσο, ο οποίος θα αποδειχτεί ο πιο φωτεινός φάρος της ζωής και της δημιουργίας του, εντάσσεται, επισήμως πλέον, στους κόλπους της έντεχνης λαϊκής ελληνικής μουσικής.

«Με τον Γκάτσο δέθηκα πολύ, σαν να έβλεπα την ίδια μου τη μούρη απέναντί μου», έχει παραδεχτεί ο ίδιος, κι ας γνώριζε ότι έδινε πάντα τον ανθό της στιχουργικής του στον Χατζιδάκι. Ηταν, ωστόσο, ο άνθρωπος που κατάφερε να δώσει πειστική απάντηση στη μεγαλύτερη έως τότε καλλιτεχνική του αναζήτηση διαβεβαιώνοντάς τον πως ένας κλασικός συνθέτης και ένας ρεμπέτης μπορούν να έχουν την ίδια ποιοτική αξία.