Εβαλαν γαστρικό δακτύλιο και πέθαναν. Ο γιατρός καταδικάστηκε και συνεχίζει να χειρουργεί

medlabnews.gr iatrikanea 

Ο 24χρονος Νίκος και η 14χρονη Γωγώ χειρουργήθηκαν από τον ίδιο γιατρό για λαπαροσκοπική τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου αλλά πέθαναν αμφότεροι μετά τη επέμβαση.

Ο γιατρός δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 4ετή φυλάκιση, ενώ ο συνεργάτης του, επίσης χειρουργός, σε 20 μήνες, καθώς κρίθηκαν ένοχοι για την ανθρωποκτονία του 24χρονου Νίκου Σινιώρη από την Κεραμωτή Καβάλας εξ αμελείας διά παραλείψεως.

Ο βασικός χειρουργός είχε προηγούμενη καταδίκη, ξανά για την εμπλοκή του σε θανατηφόρο περιστατικό τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου. Η ποινή ορίστηκε ως εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ ανά ημέρα κι ενώ εκκρεμεί εναντίον του μήνυση για τον θάνατο της 14χρονης Γωγώς από την Επανομή, ο εν λόγω ιατρός συνεχίζει να ασκεί κανονικά το λειτούργημα.

«Οι επεμβάσεις αυτού του είδους είναι γενικώς επικίνδυνες. Για να περιοριστεί ο κίνδυνος, θα πρέπει να τις αναλαμβάνουν γιατροί με υψηλό επίπεδο ικανοτήτων και εξειδικευμένη εμπειρία», σχολιάζει γιατρός με εποπτεία του χώρου και μακρά εμπειρία, μιλώντας στο Πρώτο Θέμα για τον μηχανισμό και τη λειτουργία της σχετικής αγοράς.

Ωστόσο, όπως εξηγεί, «το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα "προσεκτικά χέρια" δεν αναλαμβάνουν πολλούς ασθενείς, ακριβώς επειδή έχουν πλήρη επίγνωση των κινδύνων. Κι εδώ εμφανίζονται οι "καουμπόηδες". Αυτοί είναι οι χειρουργοί που αναλαμβάνουν όλους τους ασθενείς που απορρίπτουν οι σοβαροί και υπεύθυνοι γιατροί».

«Ο ενδιαφερόμενος, αφού ακούσει ότι δεν πρέπει να χειρουργηθεί γιατί οι επιπλοκές μπορεί να τον στείλουν ακόμη και στον τάφο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αγνοήσει την άποψη του κατεξοχήν ειδικού. Και αμέσως θα τρέξει να βρει τον πρώτο "καουμπόη", ο οποίος θα τον καθησυχάσει ότι αυτά που του λένε οι άλλοι περί επικινδυνότητας είναι υπερβολές και ότι ο ίδιος αναλαμβάνει πρόθυμα να κάνει την επέμβαση. Αυτή είναι η αλήθεια για τις χειρουργικές επεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας στην Ελλάδα σήμερα», λέει.

«Εξακολουθεί να εξασκεί την Ιατρική»

Ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, αναφορικά με την περίπτωση του κατάδικου χειρουργού, εξήγησε ότι «προκειμένου ένας ιατρός να σταματήσει να ασκεί το λειτούργημά του, θα πρέπει να του αφαιρεθεί η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, είτε προσωρινά είτε μόνιμα. Για τη μόνιμη αφαίρεση της άδειας απαιτείται απόφαση του υπουργού Υγείας και για την προσωρινή πρέπει να προηγηθεί απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου στον οποίον ανήκει κάθε ιατρός».

Ωστόσο πρόσθεσε πως οι νομικές και πειθαρχικές διαδικασίες απαιτούν χρόνο και πως ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος δεν έχει ενημερωθεί ακόμη ότι υπάρχει εν εξελίξει πειθαρχική διαδικασία για τους δύο ιατρούς που καταδικάστηκαν στη Θεσσαλονίκη.

«Ακόμη και η καταδίκη κάποιου για συγκεκριμένο λόγο επισύρει την αντίστοιχη ποινή, είτε πειθαρχική είτε ποινική. Και βεβαίως δεν είναι όλες οι ποινές αποκεφαλισμός, φυλάκιση κ.λπ. Άρα το γεγονός ότι κάποιος εξακολουθεί να ασκεί την Ιατρική, εμπίπτει στο γενικότερο ζήτημα του τι γίνεται μετά από ένα δικαστήριο, με κάθε κατηγορούμενο, πώς επιστρέφει στην κοινωνία την επαύριο της δίκης, όποια και εάν είναι η ετυμηγορία, υπέρ ή εις βάρος του», τόνισε.

Υποψίες ότι η 14χρονη χειρουργήθηκε με πλαστή εξουσιοδότηση

Ο πατέρας της 14χρονης Γωγώς, ιερέας Βησσαρίων Καντούνης πιστεύει ότι η κόρη του παραπλανήθηκε και αμφισβητεί τη γνησιότητα της υπογραφής της στο σχετικό έντυπο, επισημαίνοντας επίσης ότι, η υπογραφή ήταν ανήλικου ατόμου, ακόμη και εάν η Γωγώ υπέγραψε με τη θέλησή της.

Προκειμένου να γίνει η χειρουργική πράξη θα έπρεπε να ζητηθεί η συγκατάθεση του κατά τον νόμο κηδεμόνα της, κάτι που ουδέποτε συνέβη - τουλάχιστον σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Καντούνη.

«Το βασικό πρόβλημα της Γωγώς ήταν ψυχολογικό»

Σύμφωνα με τον Χαρίλαο Παππή, γενικό χειρουργό και διευθυντή στην Κλινική Λαπαροενδοσκοπικής Χειρουργικής Ογκολογίας και Παχυσαρκίας μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου των Αθηνών, «στην ηλικία που ήταν η Γωγώ δεν επιτρέπεται γενικώς να γίνονται τέτοιου είδους επεμβάσεις. Ο ασθενής θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 18 ετών για να αρχίσουμε να εξετάζουμε το ενδεχόμενο του χειρουργείου. Ο γενικός κανόνας είναι ότι οι έφηβοι πρέπει να κατανοήσουν πως το υπερβάλλον βάρος τους είναι ψυχογενές. Αυτό που οφείλουν να κάνουν είναι να αλλάξουν τρόπο ζωής, να ακολουθήσουν διατροφικές συνήθειες μη επιβαρυντικές και να τις εφαρμόζουν με συνέπεια».

Ο κ. Παππής εκτιμά ότι «το βασικό πρόβλημα της Γωγώς ήταν ψυχολογικό, πιθανότατα εξαιτίας της παρενόχλησης την οποία υφίστατο από τους συνομηλίκους της. Θα έπρεπε λοιπόν να καθοδηγηθεί πρωτίστως προς την κατεύθυνση της ψυχολογικής υποστήριξης, έτσι ώστε να πατήσει στα πόδια της απέναντι στο bullying και όχι να καταφύγει στο χειρουργείο. Μάλιστα, η συγκεκριμένη μέθοδος που επελέγη στην περίπτωσή της, δηλαδή ο γαστρικός δακτύλιος ή “δαχτυλίδι”, τείνει να υποχωρήσει. Πλέον έχουν αναπτυχθεί άλλες, πολύ πιο σύγχρονες και αποτελεσματικές λύσεις».