Τεντ Σαράντος: Η ζωή σαν παραμύθι του ομογενή CEO του Netflix

medlabnews.gr iatrikanea 

Στην Ελλάδα βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο ομογενής co-CEO του Νetflix, Τεντ Σαράντος (Ted Sarandos) με τις επαφές του να περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και συναντήσεις με τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν τόσο το πρωί της Πέμπτης στο Μέγαρο Μαξίμου όσο και το βράδυ της ίδιας ημέρας σε εκδήλωση αφιερωμένη στην καινοτομία και την ελληνική επιχειρηματικότητα στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Και ίσως να μην υπήρχε πιο κατάλληλο πρόσωπο από τον Τεντ Σαράντος να μιλήσει για την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία αφού είναι ο άνθρωπος που με το Νetflix άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε τηλεόραση, κάνοντας τα σαλόνια των σπιτιών όλου του κόσμου μικρούς κινηματογράφους.

Από φτωχόπαιδο στην Αριζόνα στην κορυφή του επιχειρείν

Όπως αναφέρει το iefimerida.gr, αν το Netflix, του οποίου ηγείται, έφτιαχνε μια σειρά για τη ζωή του, θα ξεκινούσε ως εξής: Με τον Tεντ Σαράντος παιδί, στη δεκαετία του ’60, καθισμένο σταυροπόδι μπροστά από οθόνη τηλεόρασης που τρεμοπαίζει, σε μια φτωχή γειτονιά στο Φοίνιξ της Αριζόνα, ενώ γύρω του έπαιζαν, δημιουργώντας ένα μίνι χάος, τα τέσσερα αδέλφια του.

Περνούσε ώρες έτσι, με το πρόγραμμα της τηλεόρασης να είναι η μόνη του ρουτίνα. Τη νύχτα, μεταξύ 10 μ.μ. και 2 π.μ., όταν το σπίτι ήταν σκοτεινό, ήταν κολλημένος στην τηλεόραση, βλέποντας τις κωμωδίες «I Love Lucy», «The Jack Benny Show», «Andy Griffith». Με το ζόρι κοιμόταν πέντε ώρες τη νύχτα (και ακόμα δεν κοιμάται περισσότερο).

Στην εφηβεία του έπιασε δουλειά σε ένα βιντεοκλάμπ και τότε ξεκίνησε τον δικό του μαραθώνιο… Είδε και τις 900 ταινίες που υπήρχαν στο βιντεοκλάμπ. Κάπως έτσι ανέπτυξε μια εγκυκλοπαιδική γνώση του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, αλλά και ένα πολύ καλό ένστικτο για το τι άρεσε στους ανθρώπους (κάποιος τον αποκάλεσε κάποτε «ανθρώπινο αλγόριθμο»).

Μεγαλώνοντας έτσι, με την τηλεόραση να μοιάζει με… μοίρα για εκείνον, ο Σαράντος κατάφερε να μπει στο «κουτί» που από παιδί τον διασκέδαζε με έναν τρόπο άκρως πρωτοποριακό. Με το Netflix. Με το Netflix που στην αρχή δεν είχε καμία σχέση με το Netflix που γνωρίζουμε τώρα, αφού ξεκίνησε ως μια εταιρεία διανομής ταινιών με το ταχυδρομείο, κάτι σαν ντελίβερι ταινιών, και ύστερα από πολλά χρόνια εξελίχθηκε σε μια υπηρεσία streaming… Επειτα από επίσης πολλά χρόνια έγινε ο γίγαντας που γνωρίζουμε σήμερα, με τις δικές του μοναδικές παραγωγές.

Στο Netflix, με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, ο Σαράντος εργάστηκε αρχικά ως επικεφαλής περιεχομένου. Είναι ο άνθρωπος που είπε το πρώτο «ναι» σε πολλές από τις επιτυχίες της πλατφόρμας που έχουν καθηλώσει εκατομμύρια τηλεθεατών ανά τον κόσμο.

Η ατάκα του είναι ότι ενώ οι περισσότεροι στον χώρο της ψυχαγωγίας πιστεύουν ότι η δουλειά τους είναι η τέχνη τού να λες όχι, «εγώ πιστεύω ότι είναι η τέχνη τού να λες ναι».

Ουσιαστικά, η επανάσταση που έφερε το Netflix αφορά τη συνεχή παρακολούθηση σειρών. Δεν βλέπεις τώρα ένα επεισόδιο και περιμένεις μία εβδομάδα για το επόμενο, αλλά παίρνεις όλη τη σειρά στα χέρια σου και τη βλέπεις όπως θέλεις. Ο ίδιος ο Σαράντος είχε παρομοιάσει το περίφημο binge viewing με το διάβασμα ενός βιβλίου. «Διαβάζω πέντε σελίδες απόψε, 60 σελίδες το επόμενο βράδυ, ή διαβάζω όλη τη νύχτα αν θέλω».

Το όραμα του Σαράντος για το Netflix είναι αυτό μιας εταιρείας ψυχαγωγίας που ξεθάβει ποικίλες ιστορίες. Ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά ότι «δίνουμε σε τοπικές ιστορίες παγκόσμιο κοινό». Και αν το σκεφτεί κανείς, προφανώς έχει δίκιο. Πόσες ισπανικές σειρές, και δεν μιλάμε μόνο για τις τεράστιες επιτυχίες όπως το Casa de Papel, καθήλωσαν το κοινό σε όλο τον κόσμο; Πόσες γαλλικές, γερμανικές, μεξικάνικες και κάθε είδους ιστορίες δεν έγιναν σειρές με απήχηση σε όλο τον κόσμο;

Η επιστροφή στον τόπο των γονιών του

Το 2019, μιλώντας στην Evening Standard, o Sarandos είχε περιγράψει την πρώτη φορά που είχε επισκεφθεί το σπίτι της οικογένειάς του στη Σάμο. Σχετικά πρόσφατα και με βάση τις οδηγίες του πατέρα του, παρέα με τα δύο παιδιά του. H ιστορία που είχε διηγηθεί ήταν πραγματικά απίθανη!

«Ο πατέρας μου το είχε περιγράψει ως εξής: ‘Μπαίνεις στο λιμάνι. Στρίβεις αριστερά. Κοιτάζεις πάνω στο λόφο. Υπάρχει ένα κίτρινο σπίτι με κατσίκες στην αυλή, αυτό είναι’. Εγώ είπα ‘δεν μπορεί να είναι τόσο απλό’. Αλλά ήταν. Τα παιδιά μου ήταν ενθουσιασμένα που θα γνώριζαν την οικογένειά τους. Χτυπήσαμε την πόρτα, αλλά δεν μιλούσαν αγγλικά, και εγώ δεν μιλάω ελληνικά, οπότε προσπάθησα να τους εξηγήσω ποιος είμαι, και τελικά μας έκλεισαν την πόρτα.

»Η Σάρα (σ.σ. η κόρη του) άρχισε να κλαίει: ‘Νόμιζα ότι θα βλέπαμε την οικογένειά μας’. Της λέω: ‘Σάρα, φαντάσου κάποιος να ερχόταν στην πόρτα μας και να άρχιζε να σου φωνάζει στα κινέζικα’. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ο διευθυντής του έγραψε μια επιστολή στα ελληνικά με όσα τού είπα για να τη δώσω στους συγγενείς μου. Έτσι τους το έδωσα και πέντε λεπτά αργότερα τρώγαμε και πίναμε μαζί».

Πηγή «Εθνικός Κήρυξ»