“Συγγνώμη” για όλο αυτό που προκάλεσα με την Ψίμυθο. Πάντως «ψιμύθιον» υπάρχει

 medlabnews.gr 

Πώς ξεκίνησε το “αστείο” για την Ψίμυθο, το ψεύτικο νησί που έδωσε άλλη μία αφορμή στα κόμματα να ανταλλάξουν ανακοινώσεις για ένα ανύπαρκτο θέμα, που -και πάλι- δεν αφορά κανέναν σοβαρό πολίτη.

Δεν υπάρχει μη άβολος τρόπος διεκδίκησης της πατρότητας ενός αστείου. Με το που βγαίνεις και λες “εγώ το ξεκίνησα αυτό”, η ετεροντροπή σε έχει ήδη καταπιεί. Αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσω αυτό το κείμενο οπότε, ναι, αυτό το “αστείο” για την Ψίμυθο ξεκίνησε από ένα δικό μου tweet (γράφω στο Twitter ως @beatbukowski).

Δεν ξέρω πως έφτασε τόσο μακριά αλλά ευτυχώς, όπως όλα τα πράγματα στο ίντερνετ, έτσι κι αυτό θα πεθάνει σύντομα. Ήδη έχει υπερβεί κατά πολύ τη διάρκεια ζωής που του αναλογεί -τρίτη μέρα να ασχολούνται με αυτό είναι πολύ. Λογικά τη στιγμή που διαβάζει κάποιος αυτές τις γραμμές, το “αστείο” θα ψυχορραγεί.

Επίσης δεν ξέρω γιατί έδωσε αφορμή για τόσα πολλά αστεία αυτή η σκέψη για ένα νησί ψαγμένων/φασαίων/εναλλακτικών, που το ξέρουν ελάχιστοι και που φέτος “η φάση ήταν εκεί”. Όλα αυτά που γράφτηκαν όμως, όλες αυτές οι καταπληκτικές ιδέες (εκατό φορές καλύτερες απ’ τη δικιά μου), δείχνουν ότι κάτι ήδη υπήρχε εκεί. Ήταν ήδη πολύ κοινή η διαπίστωση ότι κάθε καλοκαίρι διάφοροι φασαίοι αναφέρουν νησάκια που δεν τα ξέρει σχεδόν κανείς και που έχουν μια καταπληκτική παραλία με μία καταπληκτική ταβέρνα που φτιάχνει τέλεια λαδοκούλουρα κλπ.

Σίγουρα πάντως δεν “τρόλαρα”, δεν υποδύθηκα δηλαδή ότι αυτό το νησί ήδη υπάρχει.

Έγραφα εξ αρχής στο μοναδικό σχετικό tweet που έκανα: “Να βρεις ένα ψεύτικο όνομα για νησί, φασέικο λίγο, Ψίμυθο πχ…”. Όχι ότι θα ήταν κακό να τρόλαρα, απλά εκείνη τη στιγμή αυτό μου βγήκε. Οπότε ας πούμε ότι ήμουν ειλικρινής και ότι όποιος πέρασε την Ψίμυθο για αληθινό νησί ή δεν διάβασε σωστά το tweet ή παρασύρθηκε από όλο το τσουνάμι των tweets που ακολούθησαν -κυρίως απ’ αυτό φαντάζομαι, γράφτηκαν αδιανόητα έπη από θεϊκούς λογαριασμούς.

Σίγουρα πάντως δεν περίμενα να ασχοληθεί ο υπουργός Υγείας με ένα ψεύτικο νησί και με ένα tweet που έγραψε κάποιος πάνω σε αυτό το ψεύτικο νησί, χαρακτηρίζοντας μας συλλήβδην “συριζοτρόλ”. Ένα αστείο που γράφτηκε το Σάββατο το πρωί και την επόμενη μέρα, αφού ήδη είχαν γραφτεί χιλιάδες σχετικά αστεία, κάποιος σκέφτηκε να πατήσει πάνω σε αυτό και να γράψει κι ο ίδιος ένα δικό του λέγοντας ότι “παραιτήθηκε ο μοναδικός γιατρός της Ψιμύθου κλπ”. Πραγματικά ήταν ένα απ’ τα καλύτερα που διάβασα, γελούσα υστερικά.

Αλλά ήταν αστείο γιατί και αυτό πάτησε σε μία κοινή διαπίστωση: την έλλειψη γιατρών και τις παραιτήσεις πολλών απ’ αυτών λόγω υπερκόπωσης ή άλλων λόγων.

Γνώμη μου είναι ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης κατάλαβε απ’ την αρχή την ευκαιρία που του δινόταν για να πει “με πολεμάνε και κοιτάτε τι κάνουν”, να κερδίσει δηλαδή μία εξ ορισμού εύκολη μάχη, παριστάνοντας το θύμα, πετώντας και λίγη λάσπη επί τη ευκαιρία.

«Ψμύθιον» υπάρχει

Εντάξει, η «Ψίμυθος» ως νησί και προορισμός μπορεί να είναι αποκύημα διδικτυακής φαντασίας, κάποιοι να την πάτησαν περιγράφοντας τις… ωραίες στιγμές που πέρασαν εκεί και να προκλήθηκε μέχρι και μίνι πολιτική κόντρα– αλλά λεξικογραφικά ο ψίμυθος και το ψιμύθιον είναι, ως γνωστόν, υπαρκτές έννοιες.

Είναι αρχαιεολληνική λέξη και σημαίνει το φτιασίδι του προσώπου, ας το πούμε υπεραπλουστεύοντας το μακιγιάζ των αρχαίων.

Στο λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (Ιδρυμα Τριανταφυλλίδη) το ψιμύθιο ερμηνεύεται ως «η κρέμα και γενικότερα κάθε καλλυντικό που χρησιμοποιείται για τον καλλωπισμό του προσώπου, δηλαδή το φτιασίδι».

Στη συντετμημένη έκδοση του λεξικού των Liddel και Scott το λήμμα λεξικογραφείται ως εξής: «ψιμύθιον ή ψιμμύθιον, Αιολ. ψημύθιον, (και ψιμίθιον και ψιμμίθιον), τό (ψίμυθος), λευκός μόλυβδος, που τον χρησιμοποιούσαν για να λευκαίνουν τα πρόσωπα».

Ο Αριστοφάνης, για παράδειγμα, στον «Πλούτο», βάζει τον Χρεμύλο να περιπαίζει μια ηλικιωμένη προτείνοντας να μην πλύνει το πρόσωπό της γιατί έτσι θα φύγουν όλα τα φτιασίδια και θα φανεί το γηρασμένο πρόσωπό της.

«οὐ δῆτ᾽, ἐπεὶ νῦν μὲν καπηλικῶς ἔχει·

εἰ δ᾽ ἐκπλυνεῖται τοῦτο τὸ ψιμύθιον,

ψει κατάδηλα τοῦ προσώπου τὰ ῥάκη.»

Καθόλου, γιατί τώρα κάπως τρώγεται.

Μ᾽ αν πλυθεί και της φύγει το φκιασίδι,

θα φανούν του προσώπου της τα ράκη.