MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Μονεμβασιτης Γιωργος

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μονεμβασιτης Γιωργος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μονεμβασιτης Γιωργος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ποιες οι πιο συχνές αιτίες γυναικολογικών λοιμώξεων του καλοκαιριού;


του Γιώργου Μονεμβασίτη, M.D.*,  medlabnews.gr iatrikanea
Το καλοκαίρι είναι μια περίοδος που τα κρούσματα κολπικών λοιμώξεων αυξάνονται αρκετά. Οι συχνές επισκέψεις στην θάλασσα, στην πισίνα, αλλά και η ηλιοθεραπεία στην άμμο θεωρούνται από τους βασικούς υπευθύνους για την αύξηση αυτή. Αν μάλιστα έχετε αντιμετωπίσει και παλιότερα πρόβλημα, τότε γνωρίζετε καλά πόσο εξαντλητικές είναι οι λοιμώξεις αυτές.

H ζεστή άμμος της θάλασσας περιέχει μικροοργανισμούς (μύκητες, παράσιτα, κόκκους), τα οποία μπορεί να προέρχονται από ούρηση και αφόδευση ζώων (σκύλοι, γάτες, πουλιά), που μπορεί να μεταφερθούν στα εξωτερικά και εσωτερικά όργανα της γυναίκας με άσχημες συνέπειες.
Ένα από τα συχνότερα προβλήματα που απασχολούν τις νέες γυναίκες είναι οι κολπίτιδες. Με τον όρο κολπίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή του κόλπου. Η κολπίτιδα συνήθως εκδηλώνεται με την ύπαρξη κνησμού και αυξημένων υγρών από τον κόλπο, τα οποία ορισμένες φορές είναι δύσοσμα.

Η κολπίτιδα, αν και στην πρώτη ματιά φαίνεται κάτι απλό, μπορεί ν΄ αποτελέσει ένα από τα δυσκολότερα στην αντιμετώπιση τους προβλήματα. Αυτό οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της φυσιολογίας του κόλπου και στην πολυπλοκότητα των λεπτών ισορροπιών πάνω στις οποίες στηρίζεται η εύρυθμη λειτουργία του.
Ο κόλπος υπό κανονικές συνθήκες αποικίζεται από ένα μεγάλο αριθμό μικροοργανισμών, οι οποίοι είναι γνωστοί με τον όρο φυσιολογική χλωρίδα. Πρόκειται δηλαδή για μικροοργανισμούς οι οποίοι πρέπει να υπάρχουν στον κόλπο. Η παρουσία αυτών των μικροοργανισμών είναι επιθυμητή για δύο λόγους:
α) Χάρη σε ουσίες που παράγουν διατηρούν το pH του κόλπου σε επιθυμητές τιμές και
β) εμποδίζουν την ανάπτυξη κάποιων άλλων μικροοργανισμών, οι οποίοι δεν πρέπει να βρίσκονται στον κόλπο (παθογόνοι μικροοργανισμοί). 
Στην περίπτωση της κολπίτιδας αναπτύσσονται κάποιοι παθογόνοι μικροοργανισμοί σε βάρος της φυσιολογικής χλωρίδας, διαταράσσοντας έτσι την ισορροπία του κόλπου. Το pH διαταράσσεται και αυτό κλινικά εκδηλώνεται με τη μορφή κνησμού και υγρών στο κόλπο.
Οι μύκητες είναι ένα από τα πλέον συνηθισμένα γυναικολογικά προβλήματα, με το οποίο όλες οι γυναίκες θα έρθουν κάποια στιγμή αντιμέτωπες. Σύμφωνα με μελέτες μάλιστα, τρεις στις τέσσερις γυναίκες παρουσιάζουν κολπική μυκητίαση τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Γίνονται αντιληπτοί από τη φαγούρα, το τσούξιμο και τον ερεθισμό στην περιοχή του κόλπου και συνήθως, οφείλονται στη μακροχρόνια λήψη αντιβιοτικών, στη μείωση της άμυνας του οργανισμού και σε ορμονικές διαταραχές, επίσης εμφανίζεται συχνά σε γυναίκες που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Ωστόσο, το καλοκαίρι, πίσω από τους μύκητες κρύβονται τα στενά και συνθετικά ρούχα και εσώρουχα, τα βρεγμένα μαγιό που στεγνώνουν πάνω μας, καθώς και τα σερβιετάκια σε καθημερινή βάση.

Η ουρολοίμωξη επίσης ταλαιπωρεί πολύ τις γυναίκες μετά το καλοκαίρι. Αυτό οφείλεται στη χρήση ακάθαρτων τουαλετών και στο ότι οι γυναίκες αποφεύγουν να ουρήσουν το βράδυ, ιδιαίτερα μετά από κατανάλωση αλκοόλ, το οποίο δρα ως διουρητικό.
Τα οξυτενή κονδυλώματα, παρότι είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, εμφανίζουν έξαρση μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, γιατί πολλοί αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους. Ακόμα και εάν η χρήση του προφυλακτικού δεν προστατεύει 100%, είναι απαραίτητη η χρήση του σε περίπτωση μη μόνιμης σχέσης. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε την λοίμωξη με τον ιό HPV και τις μετέπειτα θεραπείες με  laser , διαθερμία κλπ.
Το ίδιο ισχύει φυσικά με πιο σπάνιες λοιμώξεις όπως η Σύφιλη, η Βλεννόρροια, η Γονόρροια, τα χλαμύδια, ο Έρπης, ο ιός HIV και η Ηπατίτιδα Β & C. Κάποια απ’ αυτά, όπως ο έρπης, ενδεχομένως να μην εμφανιστούν άμεσα αλλά οποιαδήποτε άλλη στιγμή στο σώμα μας. Ωστόσο νοσήματα όπως η γονόρροια και τα χλαμύδια μπορεί να επηρεάσουν ακόμα και τη γονιμότητα της γυναίκας.

Οι πιο συχνές γυναικολογικές λοιμώξεις μπορεί να οφείλονται:


Τα κλινικά συμπτώματα όπως:
  • πόνο στην πύελο (λεκάνη)
  • πόνο κατά την ούρηση
  • πόνο στη σεξουαλική επαφή
  • κολπική αιμορραγία
  • έντονες / δύσοσμες κολπικές εκκρίσεις
  • κνησμό αυτόματο ή κατά την επαφή
  • ερθρότητα του αιδοίου 
  • πυρετό

Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και αν δεν έχει γίνει αντιληπτό κάποιο σύμπτωμα, είναι απαραίτητες η διενέργεια τεστ ΠΑΠ και η καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού μετά τις διακοπές. Με την κλινική εξέταση και τη λήψη καλλιεργειών των κολπικών και τραχηλικών εκκρίσεων αναγνωρίζεται ο παθογόνος παράγοντας και χορηγείται η κατάλληλη αντιβιωτική ή αντιμυκητιασική αγωγή.
Η γυναίκα που θα εκδηλώσει αυτά τα συμπτώματα πρέπει να απευθυνθεί στο γυναικολόγο της. Αυτός θα εκτιμήσει τη βαρύτητα της κατάστασης και θα μεθοδεύσει την αντιμετώπιση της, με τη χορήγηση των κατάλληλων φαρμάκων, είτε τοπικά στον κόλπο είτε συστηματικά από το στόμα. 
Θα πρέπει να επισημανθεί η λανθασμένη τακτική πολλών γυναικών που αντιμετωπίζουν μόνες τους το πρόβλημα, με βάση την αγωγή που είχαν πάρει κάποιες φίλες τους για ανάλογα συμπτώματα. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η κάθε μόλυνση είναι διαφορετική και ο οργανισμός της κάθε γυναίκας διαφέρει. Στην καθημερινή μας πρακτική συναντούμε επίσης και ένα αρκετά μεγάλο αριθμό γυναικών οι οποίες λαμβάνουν αγωγή προληπτικά, χωρίς δηλαδή να έχουν κάποιο σύμπτωμα. Πρόκειται για γυναίκες οι οποίες πιστεύουν ότι για να αποφύγουν την εμφάνιση κάποιας κολπίτιδας χρειάζεται να πάρουν προληπτικά κάποια φαρμακευτική αγωγή, είτε σε μηνιαία βάση, είτε πριν από κάποια συγκεκριμένη περίοδο (π.χ στις διακοπές τους). 
Αυτή η αναίτια χρήση φαρμακευτικών ουσιών, όχι μόνο είναι άχρηστη, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και επιζήμια, δημιουργώντας ποικιλία διαταραχών στην εύθραυστη ισορροπία του κόλπου. 

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι οι γυναικολογικές λοιμώξεις πρέπει να αντιμετωπισθούν σοβαρά και μεθοδικά Σε κάθε περίπτωση πάντως, η σωστή πρόληψη, ο σωστός εργαστηριακός έλεγχος και η έγκαιρη επίσκεψη στον γυναικολόγο μόλις εντοπίσετε τα πρώτα συμπτώματα βοηθούν σημαντικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος.
* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.
Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 
Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.
Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα

Διαβάστε επίσης




Ουρολοίμωξη, κολπίτιδα με Πόνο, στην ούρηση, επαφή, λεκάνη, και δύσοσμες εκκρίσεις, φαγούρα.


του Γιώργου Μονεμβασίτη, M.D.*, medlabnews.gr iatrikanea

Το καλοκαίρι είναι μια περίοδος που τα κρούσματα κολπικών λοιμώξεων αυξάνονται αρκετά. Οι συχνές επισκέψεις στην θάλασσα, στην πισίνα, αλλά και η ηλιοθεραπεία στην άμμο θεωρούνται από τους βασικούς υπευθύνους για την αύξηση αυτή. Αν μάλιστα έχετε αντιμετωπίσει και παλιότερα πρόβλημα, τότε γνωρίζετε καλά πόσο εξαντλητικές είναι οι λοιμώξεις αυτές.
H ζεστή άμμος της θάλασσας περιέχει μικροοργανισμούς (μύκητες, παράσιτα, κόκκους), τα οποία μπορεί να προέρχονται από ούρηση και αφόδευση ζώων (σκύλοι, γάτες, πουλιά), που μπορεί να μεταφερθούν στα εξωτερικά και εσωτερικά όργανα της γυναίκας με άσχημες συνέπειες.
Ένα από τα συχνότερα προβλήματα που απασχολούν τις νέες γυναίκες είναι οι κολπίτιδες. Με τον όρο κολπίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή του κόλπου. Η κολπίτιδα συνήθως εκδηλώνεται με την ύπαρξη κνησμού και αυξημένων υγρών από τον κόλπο, τα οποία ορισμένες φορές είναι δύσοσμα. 
Η κολπίτιδα, αν και στην πρώτη ματιά φαίνεται κάτι απλό, μπορεί ν΄ αποτελέσει ένα από τα δυσκολότερα στην αντιμετώπιση τους προβλήματα. Αυτό οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της φυσιολογίας του κόλπου και στην πολυπλοκότητα των λεπτών ισορροπιών πάνω στις οποίες στηρίζεται η εύρυθμη λειτουργία του.
Ο κόλπος υπό κανονικές συνθήκες αποικίζεται από ένα μεγάλο αριθμό μικροοργανισμών, οι οποίοι είναι γνωστοί με τον όρο φυσιολογική χλωρίδα. Πρόκειται δηλαδή για μικροοργανισμούς οι οποίοι πρέπει να υπάρχουν στον κόλπο. Η παρουσία αυτών των μικροοργανισμών είναι επιθυμητή για δύο λόγους:
α) Χάρη σε ουσίες που παράγουν διατηρούν το pH του κόλπου σε επιθυμητές τιμές και
β) εμποδίζουν την ανάπτυξη κάποιων άλλων μικροοργανισμών, οι οποίοι δεν πρέπει να βρίσκονται στον κόλπο (παθογόνοι μικροοργανισμοί). 
Στην περίπτωση της κολπίτιδας αναπτύσσονται κάποιοι παθογόνοι μικροοργανισμοί σε βάρος της φυσιολογικής χλωρίδας, διαταράσσοντας έτσι την ισορροπία του κόλπου. Το pH διαταράσσεται και αυτό κλινικά εκδηλώνεται με τη μορφή κνησμού και υγρών στο κόλπο.
Οι μύκητες είναι ένα από τα πλέον συνηθισμένα γυναικολογικά προβλήματα, με το οποίο όλες οι γυναίκες θα έρθουν κάποια στιγμή αντιμέτωπες. Σύμφωνα με μελέτες μάλιστα, τρεις στις τέσσερις γυναίκες παρουσιάζουν κολπική μυκητίαση τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Γίνονται αντιληπτοί από τη φαγούρα, το τσούξιμο και τον ερεθισμό στην περιοχή του κόλπου και συνήθως, οφείλονται στη μακροχρόνια λήψη αντιβιοτικών, στη μείωση της άμυνας του οργανισμού και σε ορμονικές διαταραχές, επίσης εμφανίζεται συχνά σε γυναίκες που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Ωστόσο, το καλοκαίρι, πίσω από τους μύκητες κρύβονται τα στενά και συνθετικά ρούχα και εσώρουχα, τα βρεγμένα μαγιό που στεγνώνουν πάνω μας, καθώς και τα σερβιετάκια σε καθημερινή βάση.
Η ουρολοίμωξη επίσης ταλαιπωρεί πολύ τις γυναίκες μετά το καλοκαίρι. Αυτό οφείλεται στη χρήση ακάθαρτων τουαλετών και στο ότι οι γυναίκες αποφεύγουν να ουρήσουν το βράδυ, ιδιαίτερα μετά από κατανάλωση αλκοόλ, το οποίο δρα ως διουρητικό.
Τα οξυτενή κονδυλώματα, παρότι είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, εμφανίζουν έξαρση μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, γιατί πολλοί αλλάζουν ερωτικούς συντρόφους. Ακόμα και εάν η χρήση του προφυλακτικού δεν προστατεύει 100%, είναι απαραίτητη η χρήση του σε περίπτωση μη μόνιμης σχέσης. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε την λοίμωξη με τον ιό HPV και τις μετέπειτα θεραπείες με  laser , διαθερμία κλπ.
Το ίδιο ισχύει φυσικά με πιο σπάνιες λοιμώξεις όπως η Σύφιλη, η Βλεννόρροια, η Γονόρροια, τα χλαμύδια, ο Έρπης, ο ιός HIV και η Ηπατίτιδα Β & C. Κάποια απ’ αυτά, όπως ο έρπης, ενδεχομένως να μην εμφανιστούν άμεσα αλλά οποιαδήποτε άλλη στιγμή στο σώμα μας. Ωστόσο νοσήματα όπως η γονόρροια και τα χλαμύδια μπορεί να επηρεάσουν ακόμα και τη γονιμότητα της γυναίκας.

Οι πιο συχνές γυναικολογικές λοιμώξεις μπορεί να οφείλονται:

  • μυκητίαση
  • Gardnerella
  • E. coli
  • μυκόπλασμα / ουρεόπλασμα
  • χλαμύδια
  • γονόκοκκος
  • εντερόκοκκος
  • έρπητας γεννητικών οργάνων
  • σύφιλη


Τα κλινικά συμπτώματα όπως:
  • πόνο στην πύελο (λεκάνη)
  • πόνο κατά την ούρηση
  • πόνο στη σεξουαλική επαφή
  • κολπική αιμορραγία
  • έντονες / δύσοσμες κολπικές εκκρίσεις
  • κνησμό αυτόματο ή κατά την επαφή
  • ερυθρότητα του αιδοίου 
  • πυρετό
Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και αν δεν έχει γίνει αντιληπτό κάποιο σύμπτωμα, είναι απαραίτητες η διενέργεια τεστ ΠΑΠ και η καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού μετά τις διακοπές. Με την κλινική εξέταση και τη λήψη καλλιεργειών των κολπικών και τραχηλικών εκκρίσεων αναγνωρίζεται ο παθογόνος παράγοντας και χορηγείται η κατάλληλη αντιβιωτική ή αντιμυκητιασική αγωγή.
Η γυναίκα που θα εκδηλώσει αυτά τα συμπτώματα πρέπει να απευθυνθεί στο γυναικολόγο της. Αυτός θα εκτιμήσει τη βαρύτητα της κατάστασης και θα μεθοδεύσει την αντιμετώπιση της, με τη χορήγηση των κατάλληλων φαρμάκων, είτε τοπικά στον κόλπο είτε συστηματικά από το στόμα. 
Θα πρέπει να επισημανθεί η λανθασμένη τακτική πολλών γυναικών που αντιμετωπίζουν μόνες τους το πρόβλημα, με βάση την αγωγή που είχαν πάρει κάποιες φίλες τους για ανάλογα συμπτώματα. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η κάθε μόλυνση είναι διαφορετική και ο οργανισμός της κάθε γυναίκας διαφέρει. Στην καθημερινή μας πρακτική συναντούμε επίσης και ένα αρκετά μεγάλο αριθμό γυναικών οι οποίες λαμβάνουν αγωγή προληπτικά, χωρίς δηλαδή να έχουν κάποιο σύμπτωμα. Πρόκειται για γυναίκες οι οποίες πιστεύουν ότι για να αποφύγουν την εμφάνιση κάποιας κολπίτιδας χρειάζεται να πάρουν προληπτικά κάποια φαρμακευτική αγωγή, είτε σε μηνιαία βάση, είτε πριν από κάποια συγκεκριμένη περίοδο (π.χ στις διακοπές τους). 
Αυτή η αναίτια χρήση φαρμακευτικών ουσιών, όχι μόνο είναι άχρηστη, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και επιζήμια, δημιουργώντας ποικιλία διαταραχών στην εύθραυστη ισορροπία του κόλπου. 

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι οι γυναικολογικές λοιμώξεις πρέπει να αντιμετωπισθούν σοβαρά και μεθοδικά Σε κάθε περίπτωση πάντως, η σωστή πρόληψη, ο σωστός εργαστηριακός έλεγχος και η έγκαιρη επίσκεψη στον γυναικολόγο μόλις εντοπίσετε τα πρώτα συμπτώματα βοηθούν σημαντικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος.


* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.
Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 
Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.

Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα


Μύκητες στη θάλασσα. Τι να κάνετε για να προλάβετε τις καλοκαιρινές μυκητιάσεις; Τι πρέπει να προσέξετε;


Είναι γεγονός ότι τους καλοκαιρινούς μήνες, οι γυναίκες ταλαιπωρούνται συχνά από κολπίτιδες, οι οποίες εκδηλώνονται με ενοχλητικά συμπτώματα, που επηρεάζουν την ποιότητα της καθημερινής τους ζωής.

Η μυκητιασική κολπίτιδα αποτελεί το 20% περίπου των κολπίτιδων. Ειδικά το καλοκαίρι, η συχνότητα των μυκητιάσεων είναι ακόμα μεγαλύτερη, αφού η ζέστη και η τοπική υγρασία που αυξάνεται από την έντονη εφίδρωση, είναι παράγοντες που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων.

H ζεστή άμμος της θάλασσας περιέχει μικροοργανισμούς (μύκητες, παράσιτα, κόκκους), οι οποίοι μπορεί να προέρχονται από ούρηση και αφόδευση ζώων (σκύλοι, γάτες, πουλιά), που μπορεί να μεταφερθούν στα εξωτερικά και εσωτερικά όργανα της γυναίκας με άσχημες συνέπειες.

Οι μύκητες είναι ένα από τα πλέον συνηθισμένα γυναικολογικά προβλήματα, με το οποίο όλες οι γυναίκες θα έρθουν κάποια στιγμή αντιμέτωπες. Σύμφωνα με μελέτες μάλιστα, τρεις στις τέσσερις γυναίκες παρουσιάζουν κολπική μυκητίαση τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. 

Συμπτώματα κολπικής μυκητίασης

Γίνονται αντιληπτοί από τη φαγούρα, το τσούξιμο και τον ερεθισμό στην περιοχή του κόλπου και συνήθως, οφείλονται στη μακροχρόνια λήψη αντιβιοτικών, στη μείωση της άμυνας του οργανισμού και σε ορμονικές διαταραχές, επίσης εμφανίζεται συχνά σε γυναίκες που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. 

Ωστόσο, το καλοκαίρι, πίσω από τους μύκητες κρύβονται τα στενά και συνθετικά ρούχα και εσώρουχα, τα βρεγμένα μαγιό που στεγνώνουν πάνω μας, καθώς και τα σερβιετάκια σε καθημερινή βάση. Οι μυκητιασικές κολπίτιδες οφείλονται συνήθως στον μύκητα Candida albicans. Η τοπικά αυξημένη υγρασία και η θερμοκρασία του καλοκαιριού δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για ανάπτυξη κολπικής μυκητίασης.

Είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι οι γυναίκες ‘κολλούν’ τους μύκητες από τη θάλασσα. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η περιοχή όπου κολυμπούν να είναι πολύ μολυσμένη, ουσιαστικά δηλαδή να απαγορεύεται η κολύμβηση. Υπάρχουν βέβαια και συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη μυκήτων, όπως η λήψη αντιβιοτικών ή αντισυλληπτικών.

Πώς θα τις προλάβετε την κολπική μυκητίαση;

-Ακολουθείτε τους κανόνες υγιεινής, αποφεύγοντας την χρήση αντισηπτικών και κολπικών πλύσεων (χωρίς ιατρική οδηγία).

-Αποφεύγετε τα συνθετικά εσώρουχα, τα πολύ στενά παντελόνια και τα σερβιετάκια.
Καλό είναι να φοράτε βαμβακερά εσώρουχα και να αποφεύγετε τα συνθετικά που ευνοούν την υγρασία λόγω ιδρώτα.
-Βεβαιωθείτε ότι οι πετσέτες του μπάνιου που χρησιμοποιείτε είναι προσωπικές και ότι αλλάζονται συχνά
-Διατηρείτε την υγιεινή της περιοχής με τοπικές πλύσεις με χαμομήλι, αποφεύγοντας τα αφρόλουτρα ή τα αντισηπτικά προϊόντα που πιθανόν να αλλάξουν το pΗ της ευαίσθητης περιοχής σας.
-Στην παραλία χρησιμοποιούμε πάντα πετσέτα και δεν καθόμαστε πάνω στην άμμο ή την ξαπλώστρα απευθείας.

-Κάνετε ντους τουλάχιστον σε καθημερινή βάση και ιδιαίτερα μετά το κολύμπι και την παραλία.
-Επιλέγουμε καθαρές θάλασσες και πισίνες για το μπάνιο μας. Πολλά μικρόβια μπορεί να μεταφερθούν από τα μολυσμένα νερά τους.

-Αν κολυμπάτε σε πισίνα, κάνετε ντους επιμελώς πριν ντυθείτε, ώστε να απαλλαγείτε από το χλωριωμένο νερό και ανεπιθύμητα μικρόβια.
-Αλλάζετε το βρεγμένο μαγιό με στεγνό.
-Διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και γιαούρτι θωρακίζει την άμυνα του οργανισμού.

-Σιδερώνετε τα εσώρουχα σας.

-Αν και η χρήση ταμπόν μπορεί να σας εξασφαλίσει μερικές παραπάνω μέρες στην παραλία, αποφεύγετε το κολύμπι όταν η ροή της περιόδου είναι μεγάλη και αλλάζετε τα ταμπόν συχνότερα από ότι συνήθως.
-Δεν ξεχνάμε να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό στις σεξουαλικές μας επαφές.

Οι μύκητες στους άνδρες:

Οι μύκητες δεν κάνουν διακρίσεις, μεταξύ ανδρών και γυναικών. Στους άνδρες ωστόσο, εμφανίζονται σε μικρότερη συχνότητα από ότι στις γυναίκες. Εάν παρατηρήσετε τσούξιμο ή φαγούρα, ή αντιληφθείτε ότι εμφανίστηκε κάποιο εξάνθημα ή ερυθρότητα στην περιοχή, τότε μάλλον πρόκειται για μύκητες. Οφείλονται κατά κύριο λόγο στην πτώση της άμυνας του οργανισμού, ή στα επίπεδα του σακχάρου. Ενώ μεταδίδονται και μέσω της σεξουαλικής επαφής.

Μυκητίαση και εγκυμοσύνη

Το 30% των εγκύων υποφέρουν από μυκητιασικές κολπίτιδες, κι αυτό οφείλεται στην αύξηση των οιστρογόνων και των γαλακτοβακκίλων του κόλπου, που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων. Γενικά, κατά την κύηση οι κολπικές εκκρίσεις είναι αυξημένες, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Παρόλα αυτά, αν η υπερέκκριση συνοδεύεται από δυσοσμία, κνησμό ή αίσθημα καύσης, η έγκυος πρέπει να απευθύνεται στο γυναικολόγο.

Θεραπεία
Για τις μυκητιάσεις του κόλπου ο γυναικολόγος συνιστά συνήθως κολπικά υπόθετα, μια πομάδα ή λοσιόν για τοπική επάλειψη και χάπια.

Τι πρέπει να προσέξετε 
Προτού χορηγηθεί θεραπεία για μία κολπίτιδα θα πρέπει να έχει προηγηθεί καλλιέργεια του κολπικού υγρού για να εντοπιστεί ακριβώς το μικρόβιο που την προκαλεί, καθώς και η κατάλληλη θεραπεία, και να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να συνυπάρχουν περισσότερα από ένα μικρόβια.
 Να σημειωθεί πως αν κατά την διάρκεια μιας κολπίτιδας έχουν υπάρξει σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλακτικό, είναι πολύ πιθανόν να έχουν μεταφερθεί μικρόβια και στον σύντροφο, τα οποία μπορεί να μην του δημιουργούν κάποια συμπτώματα, αλλά σε μια επόμενη επαφή να τα ξαναμεταφέρει στον κόλπο, μειώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.
Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 
Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.

Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα

Διαβάστε επίσης

Η σημασία της Έγκαιρης Διάγνωσης στον Καρκίνο του Μαστού. Εγκυμοσύνη και θηλασμός μετά από μαστεκτομή


Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί το συχνότερο κακόηθες νεόπλασμα των γυναικών στον δυτικό πολιτισμό και τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο, μετά τον καρκίνο του πνεύμονα.

Υπολογίζεται, ότι 1 στις 8 γυναίκες θα διαγνωστεί με καρκίνο μαστού σε κάποια φάση της ζωής της. Στην Ελλάδα η συχνότητά του έχει αυξηθεί επίσης σημαντικά και υπολογίζεται σε 4.500 νέες περιπτώσεις ετησίως.

 Κάθε 2,5 εργάσιμες ώρες γίνεται μια νέα διάγνωση, ενώ κάθε 6 εργάσιμες ώρες μια γυναίκα πεθαίνει από καρκίνο του μαστού.

Ο καρκίνος του μαστού μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η μέση ηλικία των γυναικών όταν διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού είναι 64 ετών. Ωστόσο, περίπου ένα τέταρτο των γυναικών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού είναι νεότερες από 50 ετών. Τα προεμμηνοπαυσιακά χρόνια χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης της επίπτωσης της νόσου, με ετήσια αύξηση 8-9% ανά έτος, ο οποίος όμως πέφτει στο 2-3% ανά έτος μετά την εμμηνόπαυση.
Ο καρκίνος του μαστού μπορεί επίσης να αναπτυχθεί σε άνδρες, αν και αυτό είναι σπάνιο. Ο ανδρικός καρκίνος του μαστού είναι υπεύθυνος για περίπου 1% όλων των καρκίνων του μαστού. 

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα κακοήθη νεοπλάσματα του μαστού είναι επιθηλιακά νεοπλάσματα (προέρχονται δηλαδή από το επιθήλιο των πόρων ή των λοβών, αλλιώς αδενοκαρκινώματα). Οι δύο μεγάλες κατηγορίες είναι α) τα πορογενή καρκινώματα, που είναι και τα πιο συχνά, και β) τα λοβιακά καρκινώματα. Τα αδενοκαρκινώματα ταξινομούνται, ανάλογα με την παθολογοανατομική τους εικόνα, σε: α) μη διηθητικά, όπου ανήκουν τα πορώδη και τα λοβιακά καρκινώματα in situ, και η νόσος Paget της θηλής, και β) τα διηθητικά καρκινώματα, όπου ανήκουν μεταξύ άλλων τα διηθητικά πορώδη (75-80%) και λοβιακά καρκινώματα (10-15%), τα θηλώδη καρκινώματα, τα σωληνώδη, κ.ά.


Όμως, μία άλλη πιο λειτουργική ταξινόμηση βασίζεται στην έκφραση γονιδιακών υποδοχέων, που διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή της θεραπείας, αλλά και στην πρόγνωση της νόσου. Όλα τα καρκινώματα του μαστού πρέπει να εξετάζονται για HER-2 και για ορμονικούς υποδοχείς κατά τη διάγνωσή τους, και ανάλογα με τα αποτελέσματα ταξινομούνται σε luminal A, luminal B, HER-2 positive και τριπλά αρνητικός (αρνητικός για όλους τους ορμονικούς υποδοχείς και το HER-2).

Προδιαθεσικοί παράγοντες: Κληρονομικοί παράγοντες, και συγκεκριμένα τα γονίδια BRCA-1 & BRCA-2, που κληρονομούνται με τον αυτοσωμικό επικρατή τύπο, εμπλέκονται στον κληρονομικό καρκίνο του μαστού που αποτελεί το 5-10% των περιπτώσεων. Ορμονικοί παράγοντες, και μάλιστα η αυξημένη έκθεση σε αναπαραγωγικές ορμόνες, κυρίως οιστρογόνα (π.χ. σε πρώιμη εμμηναρχή ή καθυστερημένη εμμηνόπαυση) έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι η διατροφή, και συγκεκριμένα οι δίαιτες που είναι πλούσιες σε λίπος και φτωχές σε λαχανικά, η παχυσαρκία, η ακτινοβολία και οι μαστοί που εκ γενετής έχουν αυξημένη ακτινολογική πυκνότητα.


Ο πρώιμος καρκίνος του μαστού μπορεί να υποβληθεί σε θεραπευτική αγωγή με επιτυχία, και οι περισσότερες γυναίκες που διαγιγνώσκονται και υποβάλλονται σε θεραπευτική αγωγή για πρώιμο καρκίνο του μαστού δεν θα πεθάνουν από την ασθένεια.
Το είδος της θεραπευτικής αγωγής που προσφέρεται θα εξαρτάται από τις περιστάσεις σας και τον τύπο καρκίνου του μαστού που έχετε. Η θεραπευτική αγωγή που είναι η καλύτερη δυνατή για μια γυναίκα μπορεί να μην ενδείκνυται για μια άλλη.
Παρά το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι θεραπευτικές αγωγές έχουν παρενέργειες, οι περισσότερες μπορούν να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Ζητήστε από το γιατρό σας να εξηγήσει τι παρενέργειες να αναμένετε και τον καλύτερο τρόπο διαχείρισής τους.
Χειρουργική επέμβαση γίνεται είτε για διατήρηση μαστού είτε για μαστεκτομή. Η επέμβαση διατήρησης μαστού αφαιρεί τον καρκίνο του μαστού και ένα μικρό μέρος υγιούς ιστού στη γύρω περιοχή. Η επέμβαση αυτή είναι γνωστή και ως ογκεκτομή, ευρεία τοπική εκτομή ή πλήρης τοπική εκτομή.
Η επέμβαση διατήρησης μαστού συν ακτινοθεραπεία είναι εξίσου αποτελεσματική με τη μαστεκτομή για τις περισσότερες γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού αρχικού σταδίου.
Κατά τη μαστεκτομή αφαιρείται ολόκληρος ο μαστός που έχει προσβληθεί από καρκίνο. Αν σκέφτεστε να κάνετε ανάπλαση του μαστού θα πρέπει να το συζητήσετε με το γιατρό σας πριν από την εγχείρησή σας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση του μαστού περιλαμβάνει επίσης την αφαίρεση ενός ή περισσότερων λεμφαδένων στη μασχάλη, για να ελεγχθεί αν έχουν εξαπλωθεί τα καρκινικά κύτταρα του μαστού.
Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιεί ακτίνες X για να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα που ίσως παρέμειναν στο μαστό ή σε ιστούς του μαστού σας
 μετά την επέμβαση. Ενδέχεται να αντιμετωπίσετε κάποιο πόνο ή ενόχληση μετά από κάθε θεραπεία, αν και η θεραπεία καθεαυτή είναι ανώδυνη. Η ακτινοθεραπεία δεν σας κάνει να εκπέμπετε ραδιενέργεια και δεν προκαλεί τριχόπτωση. Χορηγείται συνήθως για περίοδο πέντε έως έξι εβδομάδων. Η ακτινοθεραπεία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για μείωση του μεγέθους του καρκίνου και για ανακούφιση του πόνου ή άλλων συμπτωμάτων.
Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιεί αντικαρκινικά φάρμακα τα οποία καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα που ενδέχεται να έχουν εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματός σας αλλά δεν μπορούν να ανιχνευθούν. Μερικά φάρμακα χημειοθεραπείας διατίθενται υπό μορφή χαπιών, άλλα χορηγούνται με ενδοφλέβια ένεση στο βραχίονα ή στο χέρι.
Η χημειοθεραπεία μειώνει την πιθανότητα επανεμφάνισης του καρκίνου. Μπορεί να χρησιμοποιείται επιπρόσθετα προς τη χειρουργική επέμβαση και την ακτινοθεραπεία.
Η ορμονοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιείται αν υπάρχουν ορμονικοί υποδοχείς στα καρκινικά σας κύτταρα. Η ορμονοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει να καταστραφούν τα εναπομένοντα κύτταρα καρκίνου του μαστού, ή οποιαδήποτε καρκινικά κύτταρα που ενδέχεται να έχουν εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του σώματός σας αλλά δεν μπορούν να ανιχνευθούν.
Η ορμονοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιπρόσθετα προς τη χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία.
Η διατροφική θεραπεία ή υγιεινή διατροφή που συμπεριλαμβάνει μια ποικιλία τροφών θα εξασφαλίσει ότι προσλαμβάνετε ό,τι χρειάζεται ο οργανισμός σας για να αντεπεξέλθετε στη θεραπευτική αγωγή και την ανάρρωση. Βεβαιωθείτε ότι έχετε συζητήσει τη διατροφή σας με το διαιτολόγο και το γιατρό σας.
Η θεραπευτική άσκηση μπορεί να βελτιώσει την ανάρρωσή σας από καρκίνο. Η έρευνα έχει δείξει ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα είναι ευεργετική και μπορεί να μειώσει παρενέργειες όπως η κόπωση. Μιλήστε στο φυσιοθεραπευτή και στο γιατρό σας.

Σωματική και συναισθηματική ευεξία;

  • Μη φοβάστε να ζητήσετε επαγγελματική και συναισθηματική υποστήριξη.
  • Σκεφτείτε να συμμετάσχετε σε μια ομάδα υποστήριξης καρκινοπαθών. 
  • Μάθετε να αγνοείτε τις ανεπιθύμητες συμβουλές και τις «ιστορίες τρόμου».
  • Να ζείτε μέρα με τη μέρα και να θυμάστε ότι κάθε μέρα είναι πιθανό να είναι διαφορετική.
Οι συμπληρωματικές θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιούνται παράλληλα με τις ιατρικές θεραπείες και έχει αποδειχθεί ότι ορισμένες βελτιώνουν
 την ποιότητα της ζωής ή μειώνουν τον πόνο. Δεν υπάρχουν αποδείξεις
 ότι αυτές οι θεραπείες μπορούν να θεραπεύσουν ή να προλάβουν τον καρκίνο. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι ορισμένες από αυτές τις θεραπείες δεν έχουν ελεγχθεί για παρενέργειες, μπορεί να ενεργούν εις βάρος άλλων ιατρικών θεραπευτικών αγωγών και μπορεί να είναι ακριβές. Ενημερώστε το γιατρό σας σχετικά με όλες τις συμπληρωματικές θεραπείες που σκέφτεστε να χρησιμοποιήσετε.

Γονιμότητα και εγκυμοσύνη

Οι θεραπευτικές αγωγές για πρώιμο καρκίνο του μαστού μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητά σας να μείνετε έγκυος. Μερικές επιδράσεις είναι μόνο προσωρινές ενώ άλλες είναι μόνιμες.
Αν δεν έχετε φθάσει ακόμα στην εμμηνόπαυση και μελετάτε την πιθανότητα να κάνετε παιδιά στο μέλλον, συζητήστε τον κίνδυνο στειρότητας με το γιατρό σας πριν αρχίσετε οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή.
Ρωτήστε το γιατρό σας αν υπάρχουν άλλες θεραπευτικές αγωγές που έχουν λιγότερες πιθανότητες να σας κάνουν στείρα (και, αν ναι, πόσο αποτελεσματικές είναι για την κατάστασή σας) ή μπορεί να μελετήσετε την πιθανότητα κατάψυξης μερικών εμβρύων πριν τη θεραπευτική αγωγή, ούτως ώστε να μπορέσετε ίσως να μείνετε έγκυος στο μέλλον.

Εγκυμοσύνη μετά τη θεραπευτική αγωγή

Δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να εισηγούνται ότι είναι επισφαλές για σας ή το βρέφος σας αν μείνετε έγκυος ύστερα από θεραπευτική αγωγή για καρκίνο του μαστού, ή ότι η εγκυμοσύνη μετά από θεραπευτική αγωγή για καρκίνο του μαστού θα αυξήσει τις πιθανότητες να επιστρέψει ο καρκίνος του μαστού.

Θηλασμός μετά τη θεραπευτική αγωγή

Οι περισσότερες γυναίκες που έκαναν ακτινοθεραπεία μετά από χειρουργική επέμβαση του μαστού διαπιστώνουν ότι είναι μόνιμα ανίκανες να θηλάσουν από το μαστό που υπεβλήθη σε θεραπευτική αγωγή. Συνήθως ο μαστός που υπεβλήθη σε θεραπευτική αγωγή δεν παράγει γάλα.
Αν είστε ικανή να θηλάσετε από το μαστό που υπεβλήθη σε θεραπευτική αγωγή, δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να εισηγούνται ότι αυτό είναι ανασφαλές για σας ή για το βρέφος σας. Μπορείτε να θηλάζετε με ασφάλεια από το μαστό σας που δεν υπεβλήθη σε θεραπευτική αγωγή αν κάνατε ακτινοθεραπεία.
Μετέπειτα παρακολούθηση
Τακτική μετέπειτα παρακολούθηση είναι απαραίτητη ύστερα από τη θεραπευτική αγωγή για πρώιμο καρκίνο του μαστού.
Μετά τη θεραπευτική αγωγή σας θα πρέπει να έχετε τακτικά ραντεβού με το γιατρό σας, το χειρουργό, τον ακτινοογκολόγο ή το γιατρό ογκολόγο σας. Η τακτική μετέπειτα παρακολούθηση εξασφαλίζει ότι, αν ο καρκίνος του μαστού επιστρέψει στο μαστό, σε ιστό του μαστού, ή στον άλλο μαστό, θα υποβληθεί σε θεραπευτική αγωγή αμέσως. Η τακτική μετέπειτα παρακολούθηση επιτρέπει επίσης στο γιατρό σας να ελέγχει και να αντιμετωπίζει, οποιεσδήποτε παρενέργειες από θεραπευτική αγωγή που μπορεί να εμφανιστούν μετά που θα έχετε τελειώσει τη θεραπευτική αγωγή σας. Μιλήστε στο γιατρό σας σχετικά με ένα πρόγραμμα μετέπειτα παρακολούθησης.
Η κατάλληλη μετέπειτα παρακολούθηση περιλαμβάνει τακτικές εξετάσεις και μαστογραφίες. Δεν περιλαμβάνει ακτινογραφίες θώρακα, σπινθηρογραφήματα οστών ή εξετάσεις αίματος εκτός αν υπάρχει πρόβλημα που δείχνει ότι χρειάζονται.
Δείτε το γιατρό σας το συντομότερο δυνατό αν:

• αισθανθείτε όγκο είτε στον ένα είτε στον άλλο μαστό, ή στον ιστό μαστού που απέμεινε στο στήθος σας ύστερα από μαστεκτομή
• έχετε οποιαδήποτε άλλα συμπτώματα είτε στον ένα είτε στον άλλο μαστό, όπως έκκριση θηλής
• εμφανίσετε οποιαδήποτε άλλα συμπτώματα που σας ανησυχούν.
Μην περιμένετε μέχρι το τακτικό ραντεβού σας αν προσέξετε οποιεσδήποτε νέες ή ασυνήθιστες αλλαγές.


* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.
Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 
Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.

Τηλ. 210 8053176 Μαρούσι, τηλ 210 7777787 Δορυλαίου 10-12 Αθήνα



Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων