Κάθε γωνιά της Αθήνας ένα μεγάλο θερινό σινεμά

Έτοιμο για να μετατρέψει κάθε γωνιά της Αθήνας σε ένα μεγάλο θερινό σινεμά, το Athens Open Air Film Festival επιστρέφει για όγδοη χρονιά και επιφυλάσσει, μέχρι και τον Αύγουστο, προβολές σε αναπάντεχα σημεία της πόλης, μια συνάντηση στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, όπου θα προβληθεί η «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, αλλά και δυο ξεχωριστές βραδιές σε συνεργασία με τη «Χαμένη Λεωφόρο του Ελληνικού Σινεμά», στις οποίες θα προβληθούν σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες, οι πρώτες ταινίες του Σταύρου Τσιώλη και του Κώστα Γαβρά.

Φέτος, το 8ο Athens Open Air Film Festival ξεκινάει στις 4 Ιουνίου με τις «Γέφυρες του Μάντισον», το αριστουργηματικό ρομάντζο του Κλιντ Ιστγουντ που το 1995 χάρισε στην Μέριλ Στριπ ακόμη μια υποψηφιότητα για όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. H ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Τζέιμς Γουόλερ και θα προβληθεί στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, στο πλαίσιο του «Αθήνα 2018 - Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου», με την υποστήριξη της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα.

Για δυο μοναδικές καλοκαιρινές βραδιές, και για λογαριασμό δυο ξεχωριστών προβολών, το 8ο Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας συναντά τη «Χαμένη Λεωφόρο του Ελληνικού Σινεμά» και καλούν το κοινό ν' απολαύσει ξανά σε μεγάλη οθόνη, και σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες, τις πρώτες ταινίες δύο καταξιωμένων Ελλήνων δημιουργών: του Σταύρου Τσιώλη, με την επετειακή προβολή του τρυφερού «Μικρού Δραπέτη» να χρησιμεύει ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής στα 50 χρόνια ασταμάτητης προσφοράς του σκηνοθέτη στο ελληνικό σινεμά, και του Κώστα Γαβρά, το εντυπωσιακό ντεμπούτο του οποίου («Βαγόνι Δολοφόνων») θα προβληθεί και πάλι στη χώρα μας, έπειτα από χρόνια. Το ραντεβού δίνεται και στις δυο περιπτώσεις σε ένα από τα πιο αγαπημένα θερινά σινεμά της πόλης: το Σινέ Ριβιέρα.

Την αφίσα του φετινού φεστιβάλ επιμελήθηκε ο γραφίστας και εικονογράφος Βασίλης Μέξης και όπως αναφέρει ο ίδιος: «Με φόντο το μπλε χρώμα του λυκόφωτος, φέτος το Athens Open Air Film Festival αποκτά συμβολικά το σχήμα ενός φάρου. Υψώνεται και στέκει όπως ένας μαγικός προβολέας, που απλώνει το δικό του φως μέσα στη νύχτα. Για όγδοη χρονιά, το φως αυτό θα μεταμορφώσει τις γωνιές της πόλης σε θερινά σινεμά, ολοκληρώνοντας μέχρι τον Αύγουστο ένα ψηφιδωτό από κινηματογραφικά αριστουργήματα. Το Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας ετοιμάζεται να εκπέμψει και πάλι. Σαν ένας φωτεινός φάρος στον "ωκεανό" της νυχτερινής πόλης».

Το 8ο Athens Open Air Film Festival πάει Επίδαυρο

Το Σάββατο, 30 Ιουνίου στις 21:30, το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου ανοίγει για πρώτη φορά τις πύλες του στον κινηματογράφο, προσκαλώντας τους θεατές σε μία σπάνια εμπειρία, με την προβολή της εμβληματικής «Ηλέκτρας» (1962) του Μιχάλη Κακογιάννη, με ελεύθερη είσοδο.

Το 1962 ο Μιχάλης Κακογιάννης παραδίδει με την «Ηλέκτρα» την πιο διαχρονική και ταυτόχρονα υποδειγματική μεταφορά αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στον κινηματογράφο. Το αττικό τοπίο γίνεται η λιτή σκηνή που εκσυγχρονίζει τον μύθο και τα προαιώνια στοιχεία της ελληνικής γης αναδεικνύουν τους χαρακτήρες και τις συγκρούσεις, που διαπερνούν δραματικά και ποιητικά την ελληνική ταυτότητα.

Αφήνοντας πίσω τις προγενέστερες εκδοχές του μύθου των Ατρειδών μέσα από τις τραγωδίες του Αισχύλου («Χοηφόροι») και του Σοφοκλή («Ηλέκτρα»), η ταινία του Κακογιάννη βασίζεται στο λόγο του Ευριπίδη, του πιο σύγχρονου από τους αρχαίους τραγικούς, και σε πλήρη συνάφεια με το πνεύμα του ποιητή, τοποθετεί τη δράση εκτός του παλατιού.

Η «Ηλέκτρα» είναι μία ιστορία για τους ανθρώπους, που δεν άγονται από τη θεϊκή μοιρολατρία, αλλά ζουν στο περιθώριο και πράττουν αυτοβούλως. Η φυσιογνωμία της Ειρήνης Παππά - ταυτόσημη της ελληνικότητας - μεταμορφώνει μία κουρελιασμένη πριγκίπισσα που μοιάζει με αγόρι σε ένα εκδικητικό πλάσμα ζωώδους ενέργειας και ο Μίκης Θεοδωράκης υπογράφει ένα μουσικό μοτίβο που αντιλαλεί την απεγνωσμένη κραυγή της πρωταγωνίστριας.

Ο Ευγένιος Ιονέσκο αποθέωσε την ταινία στη «Le Figaro» γράφοντας πως είναι η ωραιότερη ταινία που έχει δει ποτέ, το Φεστιβάλ Καννών θέσπισε το βραβείο Καλύτερης Κινηματογραφικής Μεταφοράς για να την τιμήσει, ενώ τα 24 ακόμη διεθνή βραβεία και η υποψηφιότητα για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, σφραγίζουν αφοπλιστικά την ποιότητα μιας ταινίας που δεν αποτελεί το κινηματογραφικό ανέβασμα ενός θεατρικού έργου, αλλά μετουσιώνει την τραγωδία σε κινηματογραφική κάθαρση.